Συγκέντρωση για την κρατική Δολοφονία του 20χρονου Σύριου, Δευτέρα 10/7 στις 19:00 στις ομπρέλες στην παραλία Θεσσαλονίκης

---

Στις 8 Ιουλίου 2023, μπάτσος εκτέλεσε εν ψυχρώ 20χρονό Σύριο μετανάστη έξω από την Λάρισα.

Απαντώντας σε κλήση για κλοπή ενός αγροτικού αυτοκινήτου η ΕΛΑΣ επιχείρησε να σταματήσει το αυτοκίνητο, κάνοντας του σήματα, το οποίο κινούνταν επί της εθνικής οδού Αθηνάς – Θεσσαλονίκης. Ο οδηγός δεν σταμάτησε και ακολούθησε καταδίωξη. Περνώντας τη Λάρισα, μπήκε ξανά στο ρεύμα προς Αθήνα. Στη συνέχεια, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα ο οδηγός μετά τη Λάρισα βγήκε πάλι από τον αυτοκινητόδρομο επιλέγοντας το επαρχιακό οδικό δίκτυο. Το αυτοκίνητο προσέκρουσε σε τοίχο και ακινητοποιήθηκε και ενώ ο οδηγός προσπάθησε να διαφύγει πεζός έπεσε νεκρός από τις σφαίρες μπάτσου.

Κάπου εδώ παύει να μας αφορά μια δημοσιογραφικού τύπου γεγονοτολογία και καταδυόμαστε στην πραγματικότητα που επιφυλάσσει το ελληνικό κράτος για τους/τις μετανάστ(ρι)ες. Μακράν του να αποτελεί κάποιο μεμονωμένο συμβάν, η δολοφονία αυτή έρχεται να προστεθεί σε μία όλο και αυξανόμενη λίστα κρατικής βαρβαρότητας, με πρόσφατο επιστέγασμα τη μαζική δολοφονία τουλάχιστον 579 μετανατών στο Ιόνιο. Από τα στρατιωτικοποιημένα σύνορα του Έβρου ως τα ανοιχτά της Πύλου, από τα επαρχιακά στρατόπεδά συγκέντρωσης και τις Μανωλάδες ως τις επιχειρήσεις σκούπα στις μητροπόλεις, το ελληνικό κράτος διεξάγει αδιάκοπα τον πόλεμό του εναντίον στις μεταναστευτικές ροές και υποκείμενα την τελευταία δεκαετία. Έναν πόλεμο που χαίρει συναίνεσης από όλες τις δυνάμεις του κοινοβουλίου και μη, όπως φάνηκε και τον Ιανουάριο του 2020(αλλά και με κάθε ευκαιρία), κατασκευάζοντας τις συνθήκες της απαραίτητης εθνικής ενότητας για τη συνέχισή του. Οι μετανάστριες στην προσπάθεια τους να διασχίσουν τα σύνορα, κηρύσσονται εθνική απειλή από το ελληνικό κράτος, το οποίο περνάει τη διαχείρισή τους στο στρατό και την αστυνομία. Μπάτσοι, λιμενικοί καραβανάδες, φασίστες, εθνοπατριώτες και κάθε λογής ρατσιστές επιδίδονται σε δολοφονίες, βιασμούς, ληστείες και pushbacks κατά των μεταναστ(ρι)ών. Όσοι γλιτώσουν τη δολοφονική συνοριακή βία θα στοιβαχτούν σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης ή θα αντιπαλέψουν την παρανομοποίηση (ή θα βρίσκονται υπό τη συνεχή απειλή της) σε κάποιο αστικό κέντρο.

Οι ομοιότητες με τις πρόσφατες κρατικές δολοφονίες των ρομά Φραγκούλη και Σαμπάνη από τα πυρά της αστυνομίας δεν είναι τυχαίες. Από την αιτία, την κλοπή ενός αυτοκινήτου, και την επικείμενη καταδίωξη με αποτέλεσμα την εκτέλεση, μέχρι την απελευθέρωση του μπάτσου με συνοπτικές διαδικασίες, το αστικό σύστημα δικαιοσύνης δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις του για την κανονικοποίηση της δολοφονικής ρατσιστικής του βίας απέναντι σε όσους φροντίζει να περισσεύουν. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, εφόσον ο πόλεμος κατά των μεταναστ(ρι)ών είναι αναπόσπαστος από τον συνολικότερο κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που διεξάγει το ελληνικό κράτος προς τους εσωτερικούς του εχθρούς, ιδίως όταν αυτοί παράγονται ως παρανομοποιημένοι πλεονάζοντες πληθυσμοί. Σε συνθήκες γενικευμένης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης το κράτος υποτιμάει τις ζωές του πολυεθνικού προλεταριάτου, ειδικά των κομματιών του που διατηρεί ως ταξικό πάτο μέσω των φυλετικών διαχωρισμών που επιβάλλει. Με το θάνατο να βρίσκεται στην καθημερνή διάταξη με όλο και ενειτνόμενη ορατότητα, κάποιες από μας στην καλύτερη συνηθίζουμε στην ιδέα του, είτε στη χειρότερη κάποιοι άλλοι τον θεωρούν φυσικό και απαραίτητο για τη συνέχεια των όποιων υλικών προνομίων τους παρέχει η κοινότητα του έθνους-κράτους. Όπως και να έχει, τα όπλα

που σηκώνονται, σημαδεύουν και πυροβολούν όσους έχουν ήδη κριθεί ένοχοι προ πολλού. Το στοίχημά μας είναι να τους τσακίσουμε πριν προλάβουν να ξαναγεμίσουν.

Καλούμε σε μικροφωνική συγκέντρωση την Δευτέρα 10/7 στις 19:00 στις Ομπρέλες στην Νέα Παραλία

Θα ακολουθήσει ανοιχτή συνέλευση στη ΣΘΕ

ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ

ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗ ΣΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙ

ΣΦΑΙΡΕΣ ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ ΠΟΓΚΡΟΜ ΚΑΙ ΜΑΝΩΛΑΔΑ

ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ

ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ

Αναρχικοί/ές/ά

---

Για κάθε σκουρόχρωμο σφαίρα στο ψαχνό

– Κάλεσμα στήριξης: Συγκέντρωση σήμερα, Δευτέρα 10/07, 19:00, Ομπρέλες Νέας Παραλίας

Το πρωί του Σαββάτου μας βρήκε με μία ακόμη κρατική δολοφονία. Μπάτσος πυροβόλησε και δολοφόνησε εν ψυχρώ, κι όχι επειδή σκόνταψε όπως λεει η υπεραστική γραμμή που υιοθετούν όλοι/ες πάντα, έναν 20χρονο Σύριο πρόσφυγα, ενώ τον καταδίωκε με το αμάξι κι έπειτα πεζός.

Από τη πρώτη στιγμή φρόντισαν να μάθουμε όλα τα στοιχεία του, εκτός από το όνομα, από το ποινικό μητρώο μέχρι και τις μικροπαραβατικές πράξεις του που συνηστούσε και τον λόγο της καταδίωξης αυτής που κατέληξε σε δολοφονία. Λες κι έχει σημασία. Μιλάμε για ένα άοπλο, πεζό, κυνηγημένο 20χρονο παιδί που επειδή έκλεψε ένα αμάξι και είχε λάθος χρώμα το πλήρωσε με τη ζωή του.

Αυτή είναι η κανονικότητα. Μέσα σε λίγο μόλις καιρό, 2 χρόνια, να μετράμε 3 νεκρούς από αστυνομικά πυρά για μικροπαραβάσεις κι αυτό επειδή το χρώμα του δέρματος τους δεν ήταν λευκό. Λίγες μόλις ημέρες μετά από τη μεγαλύτερη μαζική δολοφονία στη θάλασσα της Μεσογείου με σαφέστατες ευθύνες του Ελληνικού Λιμενικού.

Για την ιστορία, ο αστυνομικός σαφώς κι επέστρεψε σπίτι του, αφού σκόνταψε και δολοφόνησε έναν άνθρωπο. Έκανε τα καθήκοντα του, αυτά που αρμόζουν σε κάθε αστυνομικό: Να σκοτώνει και να κάνει ό,τι γουστάρει χωρίς να του καίγεται καρφί. Κι αυτό επειδή η υπόθεση θα συγκαλυφθεί πλήρως από Μ.Μ.Ε., πολιτικό και δικαστικό σύστημα με ποινές χάδια.

Η κανονικότητα για την οποία μιλάμε ζέχνει θάνατο και φόβο. Εκδηλώθηκε αρκετό καιρό πριν τα εκλογικά αποτελέσματα του Μαΐου και του Ιουνίου και θα συνεχίσει να το κάνει αμέριμνη, με μόνη δικαιολογία την καταγωγή του θύματος μαζί με κάποια μικροπαραβατική κίνηση του. Άλλωστε αποτελείς στόχο και μόνο που υπάρχεις.

Η θανατοπολιτική του κράτους και ο θάνατος που μας έγινε συνήθεια δεν έχουν τέλος. Απλώνεται από τις ίδιες τις ζωές των πολιτών που είναι παρατημένες στο έλεος κάποιας “ιδιωτικής πρωτοβουλίας της ελεύθερης αγοράς”, κάποιου τρένου σε ακινησία ή φορτωμένο με πτώματα κοντά στη Λάρισα ή κάποιου μπάτσου/λιμενικού που θα απλώσει χέρι πάνω στον καθένα και στην καθεμιά, έτσι επειδή του την έσπασες. Μαφίες, νεκροί, “αθώοι”, φτιαγμένα κατηγορητήρια και πρόθυμοι δικαστές συνθέτουν το σκηνικό γύρω από αυτούς κι αυτές που καταδυναστεύουν τις ζωές μας. Και ένα τουριστικό κάτεργο για να εκπληρώσεις τους στόχους σου ως κάτοικος αυτού του τόπου.

Στις πόλεις που πλέον δεν χωράνε τους ίδιους τους κατοίκους τους και σε κάθε γειτονιά που δεν βρίσκεις χώρο να σταθείς ή να μείνεις. Ο εχθρός σου δεν είναι ο/η διπλανός/ή σου.

Να μην τους αφήσουμε-Να μην σωπάσουμε μπροστά στο απέραντο νεκροταφείο που ακούει στο όνομα Ελλάδα.

Ενάντια στη θανατοπολιτική του Κράτους, στον ρατσισμό και στον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Αντίσταση-Αλληλεγγύη-Αξιοπρέπεια

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης

---

20ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΝΕΚΡΟΣ ΑΠΟ ΣΦΑΙΡΑ ΜΠΑΤΣΟΥ

Το πρωινό του Σαββάτου 8/7 συντελέστηκε άλλη μια κρατική δολοφονία. Μετά από καταδίωξη που ξεκίνησε εξ αιτίας της κλοπής ενός αυτοκινήτου και την μετέπειτα άρνηση του οδηγού να σταματήσει σε έλεγχο της αστυνομίας ένας ένστολος φρουρός πυροβόλησε και σκότωσε τον οδηγό του κλεμμένου οχήματος˙ έναν 20χρονο μετανάστη από την Συρία. Είναι αξιοσημείωτο το ότι ο καταδιωκόμενος πυροβολήθηκε πεζός και άοπλος αφού προηγουμένως είχε εγκαταλείψει το όχημα το οποίο είχε εκτραπεί από την πορεία του λόγω της καταδίωξης.

Μια ημέρα μετά, ο εισαγγελέας πρωτοδικών Λάρισας άφησε ελεύθερο τον μπάτσο-δολοφόνο, δεχόμενος τις αιτιάσεις του τελευταίου περί τυχαίας εκπυρσοκρότησης του όπλου και της δήθεν «βαθύτατης θλίψης του για το γεγονός» που ο ίδιος προκάλεσε. Με την απόφαση αυτή η οποία ουσιαστικά επιβράβευσε τον φονιά για την ενέργειά του δολοφονώντας για δεύτερη φορά ένα 20χρονο παιδί, επιβεβαιώθηκε ξανά το πόσο μεγάλη απόσταση χωρίζει την λεγόμενη «Δικαιοσύνη» από το δίκιο.

Η κρατική αντι-μεταναστευτική πολιτική σπέρνει θάνατο.

Ο αδιάκοπος πόλεμος που διεξάγεται ανελλιπώς από τα κράτη ενάντια στους μετανάστες εντός των συνόρων τους είναι η λογική συνέχεια και απόληξη του πολύμορφου πολέμου -οικονομικού και στρατιωτικού- που διεξάγει ο ανεπτυγμένος «πρώτος» κόσμος στους τόπους καταγωγής τους. Αυτοί που πνίγονται και πυροβολούνται στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα της Ευρώπης-φρούριο είναι οι ίδιοι που φεύγουν προσπαθώντας να γλιτώσουν από τον πόλεμο που διεξάγουν στον τόπο τους οι μεγάλες δυνάμεις. Αυτοί που παρανομοποιούνται και εξωθούνται σε παράνομες δραστηριότητες προκειμένου να επιβιώσουν είναι αυτοί που το κράτος τους στερεί το άσυλο, τους αρνείται την δυνατότητα κοινωνικής ενσωμάτωσης και τους καθιστά αόρατους. Αυτοί που καταδιώκονται, βασανίζονται και δολοφονούνται στα σύνορα, τις εθνικές οδούς και τα κέντρα των πόλεων είναι οι ίδιοι που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την γενέτειρά τους προκειμένου να σωθούν από την ανέχεια, την βία και τον θάνατο που σκορπούν οι αποικιοκρατικές πολιτικές του καπιταλιστικού κέντρου.

Η ύπαρξη κράτους και καπιταλισμού σπέρνει αναπόφευκτα θάνατο.

Το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα είναι βασισμένο πάνω σε δύο βασικούς άξονες. Την ιδιοκτησία και την εξουσία. Όποιος παραβεί ή αμφισβητήσει την «ιερότητα» αυτών των δύο πυλώνων του συστήματος έχει να αντιμετωπίσει, όχι μόνο τις διώξεις και την βία των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους αλλά και τις επιθέσεις κομματιών της κοινωνίας που έχουν ενστερνιστεί τις σάπιες κρατικές-καπιταλιστικές «αξίες». Η βία δε και οι επιθέσεις αυτές κυμαίνονται από το λιντσάρισμα, όπως συνέβη στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου, μέχρι την εν ψυχρώ εκτέλεση όπως στις περιπτώσεις των τσιγγάνων Σαμπάνη, Φραγκούλη και τώρα του 20χρονου στην Λάρισα από ένστολους κρατικούς δολοφόνους. Για το κράτος και τους μηχανισμούς του, για τους καπιταλιστές και εν γένει για όλους τους εξουσιαστές και εξουσιολάγνους οι εχθροί είναι πάντα οι φτωχοί, οι απόκληροι, οι από τα κάτω και πρέπει να πληρώσουν γι’ αυτό. Ασχέτως αν είναι το ίδιο το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει καθημερινά στρατιές ανθρώπων χωρίς καμιά ελπίδα και που για αυτόν τον λόγο αποκαλούνται «επικίνδυνες τάξεις».

Και για να επισημάνουμε το αυτονόητο, όλα τα παραπάνω δεν είναι μια ιδιαιτερότητα του ελληνικού κράτους ή των ελληναράδων αφεντικών. Αυτή είναι η αιματοβαμμένη καθημερινότητα που βιώνουν οι αποκλεισμένοι και περιθωριοποιημένοι απ’ άκρη σ’ άκρη της γης, όπου κυριαρχεί το σύμπλεγμα κράτους και καπιταλισμού. Η πρόσφατη δολοφονία του 17χρονου Ναέλ από μπάτσο στην Γαλλία, η οποία έβαλε ξανά φωτιά στα γαλλικά προάστια, είναι ενδεικτική. Είναι μια μόνο από τις αναρίθμητες κρατικές δολοφονίες που διαπράττονται καθημερινά σε όλα τα μήκη και πλάτη του καπιταλιστικού «παραδείσου».

Η ατιμωρησία των ένστολων δολοφόνων από την κρατική Δικαιοσύνη και η ηθική νομιμοποίηση που λαμβάνουν από κομμάτια της κοινωνίας είναι αυτά που οπλίζουν τα χέρια τους.

Η πρόσφατη αυτή κρατική δολοφονία που έλαβε χώρα σε χωριό της Λάρισας είναι ένα ακόμα από τα αναρίθμητα εγκλήματα που έχει διαπράξει και συνεχίζει να διαπράττει καθημερινά το κράτος εναντίον της ζωής. Είναι όμως βέβαιο ότι δεν πρόκειται να είναι και το τελευταίο όσο το αιμοσταγές σύστημα του κράτους και του καπιταλισμού συνεχίζει να επιβιώνει. Και δεν θα είναι το τελευταίο για τον απλό λόγο ότι το κάθε ένστολο κάθαρμα που σηκώνει ένα πιστόλι και σημαδεύει τον κάθε παρία αυτής της κοινωνίας, κάθε μπάτσος-δολοφόνος, κάθε συνοριοφύλακας-δολοφόνος, κάθε λιμενόμπατσος-δολοφόνος γνωρίζει ότι έχει από πίσω του ως προστάτη τον μεγαλύτερο από όλους, το κράτος-δολοφόνο που στην χειρότερη περίπτωση θα τον ρίξει στα μαλακά και στην καλύτερη θα τον επιβραβεύσει που επιτέλεσε το «εθνικό» του καθήκον.

Επιπλέον, όλα αυτά τα ένστολα σκουπίδια γνωρίζουν ότι υπάρχει μια κάθε άλλο παρά αμελητέα μερίδα της κοινωνίας που έχει εκπαιδευτεί να βλέπει την απειλή στον αδύναμο και όχι στον ισχυρό, που έχει μάθει να αναγνωρίζει ως εχθρό όχι τον ανώτερο αλλά τον από τα κάτω, τον απόκληρο, τον κατατρεγμένο. Γνωρίζουν ότι αυτά τα συντηρητικά και αφομοιωμένα στην κυρίαρχη λογική κοινωνικά κομμάτια όχι μόνο δεν θα τους καταδικάσουν ηθικά αλλά αντιθέτως θα τους επικροτήσουν. Όλα τα παραπάνω εγγυώνται ότι τα κρατικά εγκλήματα δεν πρόκειται να εκλείψουν υπό τις παρούσες πολιτικο-οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.

Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε μάθει και πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ το όνομα αυτού του τελευταίου θύματος του κράτους-δολοφόνου. Αυτός άλλωστε ήταν ένας παράνομος, ένας κλέφτης, ένας μετανάστης, ένας πρώην φυλακισμένος. Και αν για ένα μεγάλο κομμάτι ευυπόληπτων πολιτών, νοικοκυραίων, ρατσιστών και λοιπών μισάνθρωπων οι παραπάνω ιδιότητες είναι αρκετές ώστε να πουν: «καλά του κάνανε!», εμείς βλέπουμε στο πρόσωπό του όλους όσους ανήκουν στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας, όλες όσες αυτή η κοινωνία της ανισότητας και της αδικίας έχει πετάξει στο περιθώριο.

Χωρίς, λοιπόν, σε καμία περίπτωση να εξιδανικεύουμε ή να δικαιολογούμε άκριτα τον κάθε παράνομο φτωχοδιάβολο και οποιαδήποτε ενέργειά του, ακόμα κι αν αυτή υπαγορεύεται από την ανέχεια και την περιθωριοποίησή του, (και) η τελευταία κρατική δολοφονία μας υπενθυμίζει το καθήκον μας να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο, δικαιότερο και ανθρωπινότερο κόσμο. Έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχουν πια κυνηγοί ανθρώπων ούτε κυνηγημένοι από την φτώχεια, τον πόλεμο και την αδικία. Έναν ριζικά νέο κόσμο χωρίς κράτος, τάξεις και εξουσία. Έναν κόσμο αλληλοβοήθειας, ισότητας και ελευθερίας.

Ο ΦΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η ΖΩΗ & Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΘΙΣΟΥΝ

ΜΟΝΟ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΤΟΥ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 20ΧΡΟΝΟΥ

ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΖΟΓΓΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΝΕΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ 10/7, 19:00

αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω