Για τα ελεύθερα εδάφη και την κοινωνική απελευθέρωση
Ημέρα αλληλεγγύης κι οικονομικής ενίσχυσης στον αιχμάλωτο σύντροφο Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη,
στο γηπεδάκι (μπασκετάκι) του λόφου του Στρέφη,
το Σάββατο 24 Ιουνίου από τις 16.00.
16.00 3×3 street basketball
Open mics rap session με την ομάδα Ανοιχτά Μικρόφωνα για όλους/ες/α
21.00 Dj set Μαρίνα (Στίχοιμα) Dj set Differ
hip hop live
Άυλος
Ραμμένος Άσσος
Τwinsanity
+ DJ Moya
Κοινωνική αιχμαλωσία κι ελεύθερα εδάφη
«σε μια πόλη που μισεί με πάθος τους κατοίκους», Έρεβος (1991)
Στην πόλη των μπαζωμένων ποταμών και των εκριζωμένων βιοτόπων, κράτος και κεφάλαιο περνούν στην επόμενη
φάση εξολόθρευσης κι απορρόφησης από το αστικό τοπίο όποιας ανάσας ζωής επιζεί ακόμη κι αναπτύσσεται ανάμεσα στους τοίχους. Από την κορυφή του Λυκαβηττού, προς τα δυτικά, διακρίνονται μες στο τσιμεντένιο ποτάμι, ο λόφος του Στρέφη και το Πεδίον του Άρεως, ως τελευταίες νησίδες ζωής στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων. Η συστηματική καταστροφή της αξίας της ζωής, της ζωτικότητας και της δημιουργίας, σαρώνοντας σταθερά την ελευθερία εδαφών, νερού, αέρα κι εμβίων όντων, εκχωρούν το δικαίωμα επιβίωσης εντός ελεγχόμενων ζωνών πανοπτισμού και καταπίεσης, μέσα σε μια γενικότερη «τάξη» βίας, θανάτου και σύγχυσης.
Ο ρόλος μιας αστυνομίας-στρατού κατοχής, εφόσον ο «εχθρός» της κυριαρχίας μπορεί να βρίσκεται παντού, νομιμοποιείται εντός της αστικής καθημερινότητας. Το κράτος, με την ισχύ του, επέβαλε στρατό κατοχής σε ζώνες των Εξαρχείων. Από τις 3 Οκτώβρη του 2021, ο λόφος του Στρέφη βρίσκεται επίσης σε αστυνομο-στρατιωτική κατοχή στο όνομα της «ανάπλασης» που έχει αποξηράνει ως τώρα κομμάτι της γης και της συνολικότερης ζωής του, εκτοπίζοντας ανθρώπινα και μη ανθρώπινα ζώα.
Σε μια πόλη που αναδιαρθώνεται παράλληλα με την τρέχουσα αναδιάρθωση κράτους-κεφαλαίου και των τρεχόντων πολέμων τους, ο αποκλεισμός των κολασμένων και των ταξικά καταπιεσμένων βαθαίνει κι άλλο σε σχέση με τη γη και τον χώρο, ενώ οι μιλιταριστικές μέθοδοι καταστολής στρατιωτικού τύπου τεχνολογιών και πρακτικών, γίνονται όλο και πιο ωμές. Μιλούμε δηλαδή για μια επιχείρηση ακόμη μεγαλύτερης επίτασης της κοινωνικής αιχμαλωσίας, ακόμη μεγαλύτερου βαθέματος των συνόρων και των διαχωρισμών κι εντός των μητροπόλεων, ακόμη μεγαλύτερης απομόνωσης και διάλυσης της κοινωνίας, στο όνομα της ισχυροποίησης των ολιγαρχών.
Η επένδυση στη μεγαλύτερη όξυνση των συνόρων και των αποκλεισμών, αναδεικνύεται στην πιο κανιβαλική της μορφή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών, στα ψυχιατρεία και στις φυλακές. Ειδικά εντός του αποκλεισμού και της ακινητοποίησης των σωμάτων στη φυλακή, η κοινωνική αιχμαλωσία συναντά την πιο ωμή και βίαιη έκφρασή της, κι ενώ ο ολοκληρωτισμός κι ο πόλεμος προχωρούν αενάως προς την κλιμάκωσή τους, η συμπίεση της εξουσίας στα σώματα των κρατουμένων εκτυλίσσεται συντριπτικά.
Η αλληλεγγύη διαπερνά το σύνορο της φυλακής κι επιχειρεί να διαρρήξει τα όρια μέσα κι έξω. Ο αναρχικός Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης είναι παρών με δέσμευση και συνέπεια για δεκαετίες στους κοινωνικούς αγώνες και σε σχέση με τα εδάφη στην περιοχή των Εξαρχείων και συγκεκριμένα, τον λόφο του Στρέφη. Ο σύντροφος συμμετέχει δημιουργικά στον κινηματικό διάλογο και μέσα από τα κελιά της δημοκρατίας.
Για μας, η ζωή δεν πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά εξουσίας και θανάτου. Εμείς επιθυμούμε να ζούμε ελεύθεροι/ες/α δίχως σύνορα κι αποκλεισμούς, μέσα από την ελεύθερα ασταμάτητη εξέλιξη αυτόνομων κοινοτήτων της Γης, μέσα από την κοινωνική αυτοδιεύθυνση και την αυτορρύθμιση της φύσης. Δε μας αφορά μια νομιμόφρων διαμαρτυρόμενη αντιπολίτευση. Θέλουμε να ζήσουμε διαφορετικά. Να στήσουμε παντού ακρατικές κοινότητες ζωής, δημιουργίας κι αδιαμεσολάβητης έμπρακτης αντίστασης. Για την ελευθερία.
Αλληλεγγύη στον σύντροφο Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη
Λευτεριά σε όσους/ες/α είναι στα κελιά
Για τα ελεύθερα εδάφη και την κοινωνική απελευθέρωση
Οι ζωές μας στα χέρια μας
Ανοιχτή Συνέλευση Ⓐναρχικών
