Οι υποψίες για ακόμη μια γυναικοκτονία, επαληθεύτηκαν σήμερα.
Με την ανεύρεση του θύματος:
Τα συστημικά ΜΜΕ εστιάζουν σε λεπτομέρειες «κλειδαρότρυπας» και εάν η νεκρή ήταν γυμνή κλπ.
Πάντα εξιτάρει και γι’αυτο πουλάει στο αναγνωστικό κοινό η φαντασίωση μιας όμορφης κοπέλας γυμνής, συνταγή δοκιμασμένη.
Γαρνιρισμένη με σεξ και βία, σε έκδοση έντυπη ή ηλεκτρονική, αποκτά τεράστια απήχηση.
Στο δε αναγνωστικό κοινό (παρατηρώντας σχόλια στα σοσιαλ μίντια), συναντάς μια κουβέντα γύρω από τη χώρα καταγωγής της δολοφονημένης…
Από χώρα πρώην υπαρκτού; σοσιαλισμού.
-Αυτές είναι οι «εύκολες», μη πεις ότι δεν το έχεις ακούσει στη γειτονιά ή στο χώρο δουλειάς σου;
-Ο ύποπτος για το έγκλημα, Μπαγκλαντεσιανός.
Αυτός για μεγάλο τμήμα των νοικοκυραίων που ζούμε ανάμεσα τους, είναι εκ προοιμίου ένοχος!
Όσο ασχολούμαστε μόνο, παγίδα που έχω πέσει και εγώ, με το εάν είναι άθλιο μισθοσυντήρητοι/ες, να ψηφίζουν υπέρ των συμφερόντων των εξουσιαστών εκμεταλλευτών.
Παραμελούμε και θεωρούμε σαν δευτερεύουσας σημασίας. τον καθημερινό πόλεμο με θύματα θηλυκότητες.
Ομάδες γυναικείες από αριστερό και Α/Α χώρο με πλούσια δράση υπάρχουν, δεν έχουν αρνηθεί συμμετοχή σε δράσεις τους και ανδρών, αρκεί να μην θελουμε να τις καθορίσουμε και αυτές.
Απορώ ακόμη γιατί δεν τις πλαισιώνουνε.
Δεν εννοώ μια φορά το χρόνο στη πορεία στις 8 Μάρτη η στο κινηματικό pride.
Υποψιάζομαι ότι βαθειά μέσα μας, συχνά πυκνά, εντοπίζουμε στον εαυτό μας στάσεις και συμπεριφορές τις οποίες θεωρητικά αντιπαλεύουμε.
Επειδή όμως δε φημιζόμαστε για την αυτοκριτική μας, το πρόβλημα διαιωνίζεται.
Βαγγέλης Γλαντζής
