Μικροφωνική συγκέντρωση για το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, Τρίτη στις 18:30 στο σταθμό Λαρίσης

Το έγκλημα στα Τέμπη φανερώνει όλη την αλαζονεία και την έπαρση της κρατικής εξουσίας και του κεφαλαίου σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η Hellenic Train στην ίδια πολιτική γραμμή απαξίωσης παρουσιάζει καθυστερήσεις στις αποζημιώσεις για τα θύματα των Τεμπών, ενώ συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα στην απόδοση ευθυνών. Χωρίς να παρθεί το παραμικρό μέτρο, τα δρομολόγια της Hellenic Train συνεχίζονται ανεμπόδιστα, γεγονός που παραλίγο να θέσει σε κίνδυνο τις ζωές κι άλλων επιβατών, όταν λίγες ημέρες μετά την επανακυλοφορία των συρμών, σε δρομολόγιο του προαστιακού, στο ύψος της Κινέτας, παρατηρήθηκαν καπνοί από τους σπινθήρες στο κάτω μέρος του βαγονιού με αποτέλεσμα την εκκένωση του, ενώ σε μια άλλη περίπτωση-φιάσκο, λόγω έλειψης κλειδούχων, τα τραίνα έπρεπε να κινούνται σε μονή γραμμή 130 χιλιομέτρων, στο ύψος του Λιτόχωρου. Σε αυτό το πλαίσιο και σε συνέχεια των αγώνων που δίνονται από την πλευρά των σιδηροδρομικών για ασφαλέστερες δημόσιες συγκοινωνίες και πιο υγιείς εργασιακές συνθήκες, οι μηχανοδηγοί της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, προχωρούν σε νέα 24 ωρη απεργία, στις 30 Μαΐου. Μια απεργία που, μέσα από τα αιτήματα της, τοποθετεί σε πραγαμτικό χρόνο και χώτο τις διεκδικήσεις στα πλαίσια του σιδηροδρόμου, ωστέ να μην ξαναζήσουμε το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου. Σε αυτό το πλαίσιο καλούμε σε μικροφωνική συγκέντρωση την Τρίτη 30 Μάη (6:30 μ.μ.), ημέρα απεργίας των Μηχανοδηγών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, στο Σταθμο Λαρίσης. The crime in Tempe reveals the arrogance and arrogance of state power and capital at the expense of the social majority. Hellenic Train in the same political line of denigration shows delays in compensation for the victims of Tempe, while continuing to whistle indifferently on accountability. Without taking the slightest measure, Hellenic Train’s services continue unhindered, which almost endangered the lives of other passengers, when a few days after the trains were re-routed on a suburban route at Kineta, smoke from sparks was observed in the lower part of the carriage, resulting in its evacuation, while in another case-fiasco, due to a lack of locks, the trains had to run on a single line of 130 km, at the height of Litochoro. In this context and in continuation of the struggles of the railway workers for safer public transport and healthier working conditions, the train drivers of TRAINOSE are going on a new 24-hour strike on 30 May. A strike that, through its demands, places the demands within the railway in a pragmatic time and space, so that we do not have to relive the night of 28 February. In this context, we call for a microphone meeting on Tuesday 30 May (6.30 pm), the day of the strike of the train drivers of TRAINOSE, at Larissa Station. We continue the struggle for public and free public transport. Open assembly against the state/capitalist crime in Tempe

Το έγκλημα στα Τέμπη να μην ξεχαστεί.

Το σύνθημα «Το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί» ήχησε δυνατά το προηγούμενο διάστημα, σε δεκάδες πόλεις της χώρας, αμέσως μετά το κρατικό / καπιταλιστικό έγκλημα που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους της τάξης μας, με την σύγκρουση επιβατικής με εμπορική αμαξοστοιχία, στο ύψος των Τεμπών. Από τις πρώτες κιόλας ώρες μετά το προαναφερθέν έγκλημα, συλλογικότητες από όλο το φάσμα του ανταγωνιστικού κινήματος αλλά και ανένταχτος κόσμος συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία της Hellenic Trains, με τον συγκρουσιακό χαρακτήρας της συγκεκριμένης συγκέντρωσης να δίνει το πολιτικό στίγμα των κινητοποιήσεων που θα την διαδέχονταν. Ο αυθόρμητος κοινωνικός ξεσηκωμός που ακολούθησε με χιλιάδες κόσμου να διαδηλώνουν πανελλαδικά τις επόμενες μέρες, μέσα από επανειλημμένες συγκεντρώσεις, πορείες και γενικές απεργίες, αποτέλεσε μια μαζική και συγκρουσιακή διαδικασία, αποτέλεσμα της επίθεσης στα κοινωνικά κεκτημένα των προηγούμενων δεκαετιών. Η απαξίωση του δημοσίου συστήματος υγείας, ο καθημερινός εκβιασμός της μισθωτής εργασίας, η ένταση της έμφυλης βίας και οι συνεχείς γυναικοκτονίες, η διαρκώς εντεινόμενη ακρίβεια σε βασικά αγαθά, οι δεκάδες εργατικές δολοφονίες, η όξυνση της αστυνομικής καταστολής, οι δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα, η εμβάθυνση της εμπλοκής του ελληνικού κράτους στον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία καθώς και η μιλιταριστική οχύρωση του, αποτέλεσαν μόνο μερικές από τις κομβικές αιτίες, του κοινωνικού γεγονότος που έλαβε χώρα στους δρόμους της επικράτειας, για περίπου ένα μήνα. Το έγκλημα στα Τέμπη φανέρωσε τον δολοφονικό χαρακτήρα κράτους και κεφαλαίου και κατέδειξε, με τον πιο εμφατικό και συνάμα τραγικό τρόπο, πως για την κρατική εξουσία και το κεφάλαιο οι ζωές των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων δεν έχουν αξιώσεις πραγματικής ζωής.

Το επόμενο διάστημα μέσα στην επιχειρούμενη διαδικασία απόσπασης κοινωνικών και ταξικών συναινέσεων, μέσα σε μια συγκυρία παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου που καλλιεργούνται αυταπάτες, αποπολιτικοποίηση, κλίμα ανάθεσης και σταθεροποίησης από όλα τα κόμματα του αστικού κοινοβουλίου, το έγκλημα στα Τέμπη επιδιώχθηκε όχι απλά να ξεχαστεί, αλλά να εμπεδωθεί η λησμονία του σαν κανονικότητα. Κάτι τέτοιο άλλωστε επετεύχθη και έγινε εμφανές με την επαναφορά των συσχετισμών στην κεντρική πολιτική σκηνή, μετά τις πρώτες εκλογές της 21ης Μάη, στα ίδια επίπεδα με αυτά ακριβώς μια μέρα πριν το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα. Χρέος της τάξης μας λοιπόν σε αυτή τη συγκυρία είναι να οξύνουμε την δράση μας στοχοποιώντας τους πραγματικούς υπαίτιους της μαζικής δολοφονίας, ενισχύοντας έμπρακτα έτσι το πρόταγμα της εκλογικής απεργίας και της επαναστατικής ρήξης. Να μην εμπεδώσουμε την αναμονή που καλλιεργεί ματαιότητα , αυταπάτες, εφησυχασμό και να μην αφήσουμε χώρο με την απουσία μας σε πολιτικές δυνάμεις που με καιροσκοπισμό, εκμεταλλευόμενοι το επαναστατικό κενό, κάνουν σημαία τους τα Τέμπη αποκόπτοντας το έγκλημα από το πλαίσιο της αστικής πολιτικής διαχείρισης μέσα στο οποίο δρομολογήθηκε, μετατρέποντας με αυτό τον τρόπο το σύνθημα «Το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί» από ένα κενό σημαίνον σε ένα πολιτικό διακύβευμα.

Κράτος και Κεφάλαιο, σε αυτή τη συγκυρία, συνεχίζουν με αμείωτη ένταση το πόλεμο απέναντι στην μνήμη των θυμάτων, στους συγγενείς τους και συνολικά απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία που δεν έχει άλλη δυνατότητα από την χρήση συγκοινωνιών για την κάλυψη των αναγκών της. Χωρίς να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα, και ειδικά αυτά εξαιτίας της έλλειψης των οποίων, χάθηκαν οι ζωές δεκάδων συνανθρώπων μας, τα τρένα μπήκαν σε λειτουργία σαν να μη συνέβη τίποτα. Μια κίνηση υψηλού πολιτικού συμβολισμού από την κυβέρνηση που επι της ουσίας αφού στα μάτια του κόσμου τιμώρησε τον «αληθινό» υπεύθυνο της τραγωδίας, τον σταθμάρχη, συνέχισε απροκάλυπτα τα δρομολόγια, νομιμοποιώντας τους πραγματικούς υπαίτιους της τραγωδίας. Οποιαδήποτε άλλη διαδικασία διόρθωσης ή αναδιάρθρωσης του σιδηροδρομικού δικτύου, μια διαδικασία που μεταξύ άλλων θα επέβαλλε το ξύλωμα και της Hellenic Τrain από το τιμόνι του σιδηρόδρομου της χώρας, θα έθετε υπό αμφισβήτηση τα σχέδια ιδιωτικοποίησης του σιδηρόδρομου και τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων. Θα έθετε εκ νέου σε κρίση τις μνημονιακές συμφωνίες και δεσμεύσεις που δρομολογήθηκαν στον βωμό της ταξικής θυσίας χιλιάδων προλεταρίων, ενώ θα υπονόμευε τις σχέσεις του Ελληνικού και Ιταλικού κράτους και κεφαλαίου. Ακόμα, μια διαδικασία τοποθέτησης τηλεδιοίκησης στο σύνολο των σιδηροδρόμων και επιδιόρθωσης/αναβάθμισης της στους μειοψηφικά υπάρχοντες, θα συνομολογούσε στην υπαιτιότητα της κυβέρνησης για το τραγικό δυστύχημα θέτοντας την προ των ευθυνών της για την απουσία κατάλληλου εξοπλισμού.

Η κυβέρνηση επέλεξε μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου της να εξαπολύσει ψέματα και ανακρίβειες για το καθεστώς λειτουργίας του σιδηροδρόμου, φτάνοντας στο σημείο να δηλώνει ότι η τηλεδιοίκηση υπήρχε κανονικά και μάλιστα βρισκόταν σε λειτουργία. Συνεχίζοντας την διαδικασία στοχοποίησης των εργοδηγών ως υπεύθυνων για τις διαχρονικές παθογένειες που μαστίζουν τους σιδηροδρόμους, η κυβέρνηση δρομολόγησε την επιτροπή διαφάνειας για την διερεύνηση του δυστυχήματος από την οποία εξαιρέθηκαν οι μηχανοδηγοί, οι άνθρωποι δηλαδή που επι δεκαετίες γνώριζαν τα προβλήματα του σιδηρόδρομου καλύτερα από τον καθένα. Η συγκρότηση μιας χειραγωγημένης επιτροπής στελεχωμένης με αχυρανθρώπους της κυβέρνησης αποτελεί ακόμα ένα τεράστιο έγκλημα στην μνήμη των αδικοχαμένων συνανθρώπων μας και μια επιβεβαίωση του ταξικού ρόλου της αστικής δικαιοσύνης στην συγκάλυψη κρατικών/καπιταλιστικών εγκλημάτων. Συμπληρωματικά με τα παραπάνω, η κυβέρνηση αρκέστηκε απλά σε μια πλήρως θεαματική παραίτηση του υπουργού Υποδομών, Κωνσταντίνου Καραμανλή, τον οπόιο μάλιστα με τον πιο προκλητικό τρόπο επέλεξε να επανεντάξει στα ψηφοδέλτια της, για τις εκλογές της 21ης Μάη. Η επανεκλογή του μάλιστα, με πρωτία στις ψήφους στον νομό Σερρών, αναδεικνύει με τον πιο εμφανή τρόπο μια τεράστια αντίφαση στην πολιτική κατεύθυνση της, μετά το έγκλημα στα Τέμπη, να μιλάει για πελατειακό κράτος και βαθύ δημόσιο. Όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα προπαρασκευαστικό στάδιο της επιχειρούμενης ατιμωρησίας των υπευθύνων.

Το έγκλημα στα Τέμπη φανερώνει όλη την αλαζονεία και την έπαρση της κρατικής εξουσίας και του κεφαλαίου σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η Hellenic Train στην ίδια πολιτική γραμμή απαξίωσης παρουσιάζει καθυστερήσεις στις αποζημιώσεις για τα θύματα των Τεμπών, ενώ συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα στην απόδοση ευθυνών. Χωρίς να παρθεί το παραμικρό μέτρο, τα δρομολόγια της Hellenic Train συνεχίζονται ανεμπόδιστα, γεγονός που παραλίγο να θέσει σε κίνδυνο τις ζωές κι άλλων επιβατών, όταν λίγες ημέρες μετά την επανακυλοφορία των συρμών, σε δρομολόγιο του προαστιακού, στο ύψος της Κινέτας, παρατηρήθηκαν καπνοί από τους σπινθήρες στο κάτω μέρος του βαγονιού με αποτέλεσμα την εκκένωση του, ενώ σε μια άλλη περίπτωση-φιάσκο, λόγω έλειψης κλειδούχων, τα τραίνα έπρεπε να κινούνται σε μονή γραμμή 130 χιλιομέτρων, στο ύψος του Λιτόχωρου. Σε αυτό το πλαίσιο και σε συνέχεια των αγώνων που δίνονται από την πλευρά των σιδηροδρομικών για ασφαλέστερες δημόσιες συγκοινωνίες και πιο υγιείς εργασιακές συνθήκες, οι μηχανοδηγοί της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, προχωρούν σε νέα 24 ωρη απεργία, στις 30 Μαΐου. Μια απεργία που, μέσα από τα αιτήματα της, τοποθετεί σε πραγαμτικό χρόνο και χώτο τις διεκδικήσεις στα πλαίσια του σιδηροδρόμου, ωστέ να μην ξαναζήσουμε το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου.

Σε αυτό το πλαίσιο καλούμε σε μικροφωνική συγκέντρωση την Τρίτη 30 Μάη (6:30 μ.μ.), ημέρα απεργίας των Μηχανοδηγών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, στο Σταθμο Λαρίσης.

Συνεχίζουμε τον αγώνα για δημόσιες και δωρεάν συγκοινωνίες.

Ανοιχτή συνέλευση ενάντια στο κρατικό / καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη


The crime in Tempe must not be forgotten.

The slogan “The crime in Tempe will not be forgotten” was heard loudly in dozens of cities across the country, immediately after the state/capitalist crime that cost the lives of dozens of people of our class, with the collision between a passenger train and a commercial train at Tempe. From the very first hours after the aforementioned crime, collectives from the entire spectrum of the antagonistic movement and non-attached people gathered outside the offices of Hellenic Trains, with the confrontational character of this particular gathering setting the political tone for the mobilizations that would follow. The spontaneous social uprising that followed, with thousands of people demonstrating nationwide in the following days, through repeated rallies, marches and general strikes, was a massive and confrontational process, the result of the attack on the social acquis of previous decades. The devaluation of the public health system, the daily extortion of wage labour, the intensification of gender violence and the constant feminicides, the ever-increasing scarcity of basic goods, the dozens of workers’ murders, the intensification of police repression, the murders of migrants at the borders, the deepening of the Greek state’s involvement in the imperialist war in Ukraine and its militaristic fortification were only some of the key causes of the social event that took place in the streets of the territory for about a month. The crime in Tempe revealed the murderous character of the state and capital and demonstrated, in the most emphatic and at the same time tragic way, that for the state power and capital the lives of the lower social strata have no real life claims.

In the following period, in the attempted process of eliciting social and class consensus, in a context of a prolonged election period in which illusions, depoliticisation, a climate of delegation and consolidation are cultivated by all the parties of the bourgeois parliament, the crime in Tempe was sought not just to be forgotten, but to consolidate its oblivion as a normality. This was achieved and became evident with the restoration of the correlations in the central political scene after the first elections of May 21 to the same levels as those of the day before the state-capitalist crime. It is therefore the duty of our class at this juncture to sharpen our action by targeting the real perpetrators of the mass murder, thus actively strengthening the project of electoral strike and revolutionary rupture. We must not allow the expectation that cultivates futility, illusions, complacency and leave no room with our absence to political forces that with opportunism, taking advantage of the revolutionary vacuum, make the Tempis their flag, cutting off the crime from the framework of bourgeois political management in which it is carried out. , thus transforming the slogan “The crime in Tempe will not be forgotten” from an empty signifier to a political stake.

State and Capital, at this juncture, continue with unabated intensity the war against the memory of the victims, their relatives and the social majority as a whole, who have no other option but to use public transport to cover their needs. Without the necessary measures being taken, especially the lack of which has led to the loss of the lives of dozens of our fellow human beings, the trains have been put into operation as if nothing had happened. A move of high political symbolism by the government which, in essence, after having punished the ‘real’ person responsible for the tragedy, the stationmaster, in the eyes of the public, continued to run the trains in an open manner, legitimizing the real perpetrators of the tragedy. Any other process of correction or restructuring of the railway network, a process that would, among other things, have also forced the removal of Hellenic Train from the helm of the country’s railways, would call into question the privatisation plans of the railways and the responsibilities of all governments. It would once again call into question the memorandum agreements and commitments launched on the altar of the class sacrifice of thousands of proletarians, while it would undermine the relations between the Greek and Italian state and capital, raising questions about the terms and conditions under which these unequal transnational agreements are finally developed, even about the technical characteristics and quality of the trains sent to Greece, since, according to statements by Italian foremen, “what Italy does not keep, it sends to Greece”. Still, a process of installing telecommand on the entire railways and repairing/upgrading the minority of existing ones, would confess to the government’s culpability for the tragic accident, making it responsible for the lack of proper equipment.

The government, through its government spokesperson, chose to unleash lies and inaccuracies about the operational status of the railway, going to the extent of stating that the telecom system was normally in place and was even operational. Continuing the process of targeting the foremen as responsible for the long-standing pathologies plaguing the railways, the government launched the Transparency Commission to investigate the accident, from which the engineers, the people who for decades knew the problems of the railways better than anyone else, were excluded. The setting up of a manipulated committee staffed by government straw men is yet another huge crime against the memory of our fellow human beings who were wronged and a confirmation of the class role of bourgeois justice in covering up state/capitalist crimes. In addition to the above, the government has simply been content with a completely spectacular resignation of the Minister of Infrastructure, Constantinos Karamanlis, whom it has chosen in the most provocative way to reinstate in its electoral lists for the elections of 21 May. His re-election, with first place in the votes in the prefecture of Serres, highlights in the most obvious way a huge contradiction in its political direction, after the crime in Tempe, to talk about the client state and the deep state. All of the above is a preparatory stage for the attempted impunity of those responsible.

The crime in Tempe reveals the arrogance and arrogance of state power and capital at the expense of the social majority. Hellenic Train in the same political line of denigration shows delays in compensation for the victims of Tempe, while continuing to whistle indifferently on accountability. Without taking the slightest measure, Hellenic Train’s services continue unhindered, which almost endangered the lives of other passengers, when a few days after the trains were re-routed on a suburban route at Kineta, smoke from sparks was observed in the lower part of the carriage, resulting in its evacuation, while in another case-fiasco, due to a lack of locks, the trains had to run on a single line of 130 km, at the height of Litochoro. In this context and in continuation of the struggles of the railway workers for safer public transport and healthier working conditions, the train drivers of TRAINOSE are going on a new 24-hour strike on 30 May. A strike that, through its demands, places the demands within the railway in a pragmatic time and space, so that we do not have to relive the night of 28 February.

In this context, we call for a microphone meeting on Tuesday 30 May (6.30 pm), the day of the strike of the train drivers of TRAINOSE, at Larissa Station. We continue the struggle for public and free public transport.

Open assembly against the state/capitalist crime in Tempe

Μοιραστείτε το άρθρο