Κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη

Κυριακή 28/5

Θεσσαλονίκη: 12:00 στον κινηματογράφο Ολύμπιον, Συγκέντρωση

Αθήνα: 19:00 στο σταθμό του μετρό Ακρόπολη, Συγκέντρωση – Πορεία

Θεσσαλονίκη

Για άλλη μια φορά ο αναρχικός σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης αναγκάζεται να βάλει το σώμα του ανάχωμα στην εκδικητικότητα του κράτους και των δικαστικών μηχανισμών του. Παρόλο που έχει εκτίσει σχεδόν 10 χρόνια εγκλεισμού στα ελληνικά κολαστήρια και δικαιούται σύμφωνα με τους νόμους του αστικού κράτους αναστολή ποινής εδώ και περισσότερο από 1 χρόνο, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα συνεχιζόμενο εμπαιγμό από τα αρμόδια δικαστικά συμβούλια. Συγκεκριμένα, τού αρνούνται επανειλήμμενα τόσο την ελευθερία του όσο και τις εκπαιδευτικές και τακτικές άδειες που επίσης δικαιούται με την δικαιολογία ότι είναι “επικίνδυνος για τέλεση νέων αδικημάτων”. Βλέπουμε για άλλη μια φορά το καθεστώς εξαίρεσης που επιβάλλεται απέναντι στους πολιτικούς και τους απείθαρχους κρατουμένους φυλακίζοντας τους “προληπτικά” επ’ αόριστον.

Από τις 12/05 ο σύντροφος, μετά την περσινή μεγάλη απεργία πείνας, βρίσκεται ξανά σε απεργία πείνας σε έναν αγώνα για ελευθερία και αξιοπρέπεια.

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης την Κυριακή 28/05 στις 12:00, στον κινηματογραφό Ολύμπιον (Αριστοτέλους με Μητροπόλεως).

ΒΕΛΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΣΤΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ…

Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών

Αναγνωρίζοντας ότι υπάρχουν κοινωνικά ζητήματα σημαντικότερα από την αποφυλάκιση μου, ξεκινάω μια δεύτερη απόπειρα να δημοσιοποιήσω τον βρώμικο πόλεμο που έχω δεχτεί από κυβερνητικούς και δικαστικούς μηχανισμούς. Θα αποφύγω να αναφερθώ στο τι είχε γίνει μέχρι πέρυσι τέτοια εποχή προς αποφυγήν κουραστικών επαναλήψεων. Θα πιάσω το νήμα από την αναστολή της απεργίας πείνας πέρυσι τον Ιούλιο. Μία εσφαλμένη επιλογή που ήρθε κατόπιν αστήρικτων υποσχέσεων από πλευράς του Υπουργείου Δικαιοσύνης και του ανώτατου δικαστικού που αποτελεί τον ομφάλιο λώρο μεταξύ δικαστικής εξουσίας και κυβέρνησης για άμεση ικανοποίηση του αιτήματος μου με την εκβιαστική προϋπόθεση πως θα ανέστειλα πρώτα την απεργία και ότι δεν θα εκτίθονταν. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του εγώ έπρεπε να αναστείλω την απεργία, να κάνω νέα αίτηση αναστολής στην Άμφισσα και εκείνος θα σήκωνε το τηλέφωνο του, αρκεί να μην εκτιθόταν, αλλιώς η συμφωνία έπαυε να ισχύει. Έκανα το λάθος να θεωρήσω ότι θα ικανοποιούσαν τις υποσχέσεις τους γιατί θα υπολόγιζαν την έκθεση τους, πράγμα που σε ένα περιβάλλον ελεγχόμενων media αποδείχτηκε μια καταστροφική αυταπάτη. Η απομόνωση μου με το ειδικό καθεστώς κράτησης του νοσοκομείου της Λαμίας που με απέκοψε από τους κοντινούς μου συντρόφους, συνέβαλε στην εσφαλμένη αυτή επιλογή καθώς δεν μπόρεσα να συμβουλευτώ τους μόνους ανθρώπους που είχαν τόσο τα δεδομένα, όσο και την πολιτική ευθυκρισία να αναγνωρίσουν εγκαίρως ότι πρόκειται για απάτη. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσω ένα χρόνο ακόμα απ’ τη ζωή μου, περιμένοντας αργά και βασανιστικά τις αποφάσεις των δικαστικών συμβουλίων. Ανεξήγητες γραφειοκρατικές καθυστερήσεις της απόφασης που δήθεν θα με αποφυλάκιζε το Σεπτέμβριο, μέχρι το Δεκέμβριο. Στο σημείο αυτό έπρεπε ήδη να έχω ξεκινήσει εκ νέου, αλλά συνειδητοποιώντας το πλήγμα που είχε δεχτεί η αξιοπιστία μου, καθώς παρασύρθηκα στην κρατική παγίδα, δεν ήταν καθόλου εύκολη επιλογή. Αποφάσισα λοιπόν να περιμένω μέχρι την παραγραφή της στημένης δικογραφίας που χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για να μου κόβονται οι άδειες, αναβάλλοντας τη διεξαγωγή της επόμενης μάχης. Στη συνέχεια, φρόντισαν με κάθε τρόπο να μου στερήσουν κάθε νόμιμο δικαίωμα σε άδεια, εκπαιδευτική ή τακτική που ενδεχομένως θα άνοιγε το δρόμο για την αναίμακτη αποφυλάκιση μου. Παράλληλα, τα δικαστικά συμβούλια απαιτούσαν δηλώσεις νομιμοφροσύνης απευθύνοντας μου ερωτήσεις του τύπου “επιτρέπει η ιδεολογία σου να μην ξαναπαρανομήσεις;”. Και η αποκήρυξη ιδεών και συντροφικών σχέσεων τίθεται ως προϋπόθεση για μια ενδεχόμενη αποφυλάκιση, που αν είναι έτσι, ας μην έρθει ποτέ.

Πλέον, από τα γεγονότα που μεσολάβησαν, αντιλήφθηκα ξεκάθαρα ποιος ήταν ο ρόλος του εν λόγω ανώτατου δικαστικού που εσφαλμένα θεώρησα ότι θα υπολόγιζε το κύρος του, όταν το κουρέλιασε καλύπτοντας και συγκαλύπτοντας το σκάνδαλο των υποκλοπών για λογαριασμό του πρωθυπουργού, ενώ από τον βρώμικο ρόλο που έπαιξε στη λήξη της απεργίας μου για να βγάλει τη κυβέρνηση από τη δύσκολη, μπορώ να υποθέσω πως υλοποιήθηκαν διάφορες σκανδαλώδεις αποφάσεις της αυτοαποκαλούμενης δικαιοσύνης το προηγούμενο χρονικό διάστημα.

Τελευταία πράξη του σίριαλ της αδιέξοδης αναμονής η μεταγωγή μου στον Κορυδαλλό που έγινε για εκπαιδευτικούς λόγους απαντώντας επιτέλους στις αλλεπάλληλες αιτήσεις που εκκρεμούν εδώ και πάνω από 3 χρόνια. Συμπτωματικά, η μεταγωγή μου ανακοινώθηκε μόλις ενημέρωσα κοντινούς ανθρώπους ότι είχα ήδη αποφασίσει να ξεκινήσω απεργία πείνας ενώ βρισκόμουν στο Μαλανδρίνο, με αποτέλεσμα την αναβολή της. Ακολούθησε η απόρριψη της εκπαιδευτικής άδειας που δικαιούμαι την Παρασκευή 12/5 με τη φτηνή δικαιολογία ότι είμαι μικρό χρονικό διάστημα στον Κορυδαλλό. Η άμεση αντίδραση μου ήταν να ξεκινήσω εκ νέου απεργία πείνας ανήμερα της απόρριψης. Με το που το πληροφορήθηκα ξεκίνησε ένα μπαράζ υποσχέσεων το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να αναβάλλω την ανακοίνωση της απεργίας μέχρι σήμερα με την ελπίδα να δω κάτι να υλοποιείται.

Έπειτα από αυτή την αντιμετώπιση δεν έχω φυσικά άλλη επιλογή. Και να είχα δεν θα έπρεπε να την επιλέξω. Οφείλω στον εαυτό μου να είμαι πολιτικά παρών και να επιχειρήσω να επιστρέψω το κόστος εκθέτοντας την κυβερνητική συμμορία των εκβιαστών που διαπλέκεται με την αυτοαποκαλούμενη δικαιοσύνη. Και επειδή τον λόγο μου, ακόμα και αν καταφέρει να σπάσει το τείχος της σιωπής, θα τον διαψεύσουν, η ίδια η επιλογή της συνέχισης και κλιμάκωσης της απεργίας πείνας θα αναδείξει το ζήτημα, αλλά και θα διακρίνει το ψέμα απ’ την αλήθεια. Γι’ αυτό και θα ειπωθούν όλα την κατάλληλη στιγμή.

Τη στιγμή που οι δολοφόνοι με τις γραβάτες κομπάζουν για τα κατορθώματα τους, η εκδικητική αντιμετώπιση που δέχομαι εγώ ας γίνει αφορμή για έναν αγώνα που θα υπενθυμίζει τη θεσμισμένη αδικία όλων αυτών των χρόνων: Τις προκλητικές απελευθερώσεις βιαστών επειδή ανήκουν στο φιλικό περιβάλλον κυβερνητικών αξιωματούχων. Τους δολοφονημένους απ’ την αστυνομία πιτσιρικάδες που οι δολοφόνοι τους δεν μπήκαν ούτε μια μέρα φυλακή για τα προσχήματα. Τους μετανάστες και πρόσφυγες που πνίγονται στα σύνορα της Ευρώπης φρούριο με τα συστηματικά pushbacks. Την ολοκληρωτική καταστροφή ολόκληρων οικοσυστημάτων, όπως στη Βόρεια Εύβοια. Τους δολοφονημένους ηλικιωμένους απ’ τη διάλυση του συστήματος υγείας εν μέσω πανδημίας. Τις χαμένες παιδικές ηλικίες επειδή μια αυταρχική κυβέρνηση προτίμησε την επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας από την ενίσχυση του συστήματος υγείας.

Και φυσικά η σωφρονιστική επιτυχία του εγκλεισμού επιβεβαιώθηκε σε μαζικό επίπεδο με την αύξηση της νεανικής επιθετικότητας. Τελικά πόσο δίκιο είχε ο Φουκώ όταν έγραφε ότι οι φυλακές είναι εργοστάσια αναπαραγωγής του εγκλήματος. Θα προσέθετα ότι ταυτόχρονα αφαιρούν από το έγκλημα τα εγγενή αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά για να το εντάξουν στη βρώμικη παραοικονομία. Εν τέλει ποια στατιστική αποδεικνύει ότι ο θεσμός της φυλακής έχει κάποια κοινωνική χρησιμότητα; Πρόκειται απλά για ένα φόβητρο ώστε να εγκαθιδρύεται η καθεστηκυία τάξη των ανισοτήτων. Ένα εργαλείο ώστε ο πλούτος να μην αφαιρείται ποτέ από τα χέρια των κατεχόντων.

Για τους λόγους που προανέφερα ξεκινάω εκ νέου απεργία πείνας για την αποφυλάκιση μου. Απέναντι στο κράτος και στους διορισμένους υπαλληλίσκους του, που κάνουν καριέρα στις πλάτες τις δικές μου και κάθε φυλακισμένου φτωχοδιάβολου, επειδή απλά τους διόρισαν δικαστές. Στην περίπτωση μου, ειδικοί αντιτρομοκρατικοί νόμοι επέβαλαν να μη δικαστώ ούτε μια φορά με ενόρκους, αλλά να έχω εκτίσει πάνω από δέκα χρόνια στη φυλακή από συσσωρευτικές ποινές. Ωστόσο αυτό έχουν το θράσος να το αποκαλούν δικαιοσύνη. Αποφάσεις διορισμένων κρατικών υπαλλήλων καθ’ υπαγόρευση ενός συστήματος που καθορίζει τις καριέρες τους.

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη πρώτη τοποθέτηση αισθάνομαι την ανάγκη να διευκρινίσω, πως αντιλαμβάνομαι ότι η περίπτωση μου είναι πολύ δυσκολότερο να στηριχθεί αυτή τη φορά. Κυρίως εξαιτίας του δικού μου λάθους να αποδεχτώ την εκβιαστική πρόταση να αναστείλω την απεργία μου πέρυσι, ώστε να αποφυλακιστώ. Γι’ αυτό και κατανοώ τον καθένα που θα δει με επιφύλαξη την νέα μου προσπάθεια. Ωστόσο θέλω να τοποθετήσω την απεργία αυτή, όχι ως ένα διακύβευμα ενός αποκλειστικά ατομικού αιτήματος, αλλά ως μια συνεισφορά στην ανάδειξη της συστηματικής αδικίας σε μια κρίσιμη πολιτικά στιγμή. Ως ένα έναυσμα αγώνα, που προβάλλει την άμεση δράση και συμμετοχή, απέναντι στην νοοτροπία της ανάθεσης που προωθεί το σύστημα της αντιπροσώπευσης.

Μέχρι την καταστροφή του τελευταίου κλουβιού

Γιάννης Μιχαηλίδης

Ε’ πτέρυγα Φυλακών Κορυδαλλού

κάλεσμα: Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γ.Μιχαηλίδη

Αθήνα

Εδώ και περίπου δύο χρόνια παρακολουθούμε τον κρατικό μηχανισμό να υφαίνει ένα ιδιαίτερο καθεστώς εξαίρεσης για τον αναρχικό σύντροφο Γιάννη Μιχαηλίδη, έναν σύντροφο ενεργό κομμάτι των κινημάτων των τελευταίων δεκαετιών, που επέλεξε να απαλλοτριώσει τα ματωμένα πλούτη των τραπεζών και να παραμείνει αταλάντευτα αφοσιωμένος στο όραμα της ανατροπής κράτους και κεφαλαίου από αναρχική σκοπιά.

Συγκεκριμένα κι ενώ από πέρσι το Φεβρουάριο έχει θεμελιώσει τυπικά τις προϋποθέσεις για την υφ΄όρων απόλυσή του, έχοντας εκτίσει αθροιστικά περισσότερα από οχτώμιση χρόνια κάθειρξης συμπληρώνοντας το προβλεπόμενο όριο των 3/5 της συνολικής ποινής, τα αρμόδια δικαστικά συμβούλια απορρίπτουν επανειλημμένως τις αιτήσεις του με την πρόφαση ότι “συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων”, καθυστερώντας μάλιστα υπερβολικά την εκδίκαση τους.

Επιλέγοντας να αντισταθεί σε αυτό το καθεστώς εκδικητικής προληπτικής κράτησης, ο σύντροφος θα ξεκινήσει απεργία πείνας στις 23/5/22 διεκδικώντας την απελευθέρωσή του καταγγέλοντας την τακτική πολιτικής και ηθικής εξόντωσης που ασκείται στους αμετανόητους πολιτικούς κρατούμενους με απώτερο στόχο την κάμψη των αγωνιστικών φρονημάτων τους και την απόσπαση δηλώσεων μετάνοιας. Ταυτόχρονα θα αναδείξει τόσο ο ίδιος όσο και το κίνημα αλληλεγγύης σ’ αυτόν, τα δύο μέτρα και σταθμά της ταξικής δικαιοσύνης που ενώ δαγκώνει τους ξυπόλητους δε διστάζει να αφήσει ελεύθερους μπάτσους και φασίστες δολοφόνους σαν τον Κορκονέα και τον Χορταριά ή συστηματικούς βιαστές και κακοποιητές της αστικής ελίτ σαν τον Λιγνάδη και τον Φιλιππίδη.

Για 67 μέρες έδωσε ένα σκληρό αγώνα στον οποίο στάθηκε πλάι ένα πανελλαδικό κίνημα αλληλεγγύης το οποίο πλαισίωσαν και πολιτικοί κρατούμενοι με αποχές συσσιτίων και απεργίες πείνας. Κόντρα σε όλα αυτά ο κρατικός μηχανισμός υιοθέτησε ένα δόγμα μηδενικής ανοχής εκδίδοντας για δεύτερη φορά αρνητική ως προς το αίτημα του Γιάννη απόφαση από το Εφετείο Λαμίας στις 28/7. Κατόπιν αυτού, ο σύντροφος θα αναστείλει την απεργία πείνας του την επόμενη μέρα έχοντας λάβει διαβεβαιώσεις ότι η υπόθεση της αποφυλάκισης του θα εξεταστεί μετά τη λήξη της απεργίας του.

Από το τέλος της προηγούμενης απεργίας πείνας του Γιάννη με αίτημα την τήρηση του νομικού πλαισίου που προβλέπει την υφ΄όρων αποφυλάκισή του μέχρι τώρα που αναγκάστηκε να υποβάλει τον εαυτό του στην ίδια δοκιμασία ξεκινώντας εκ νέου απεργία πείνας στις 12/5/2023, οι κοινωνικές συνθήκες έχουν επιδεινωθεί αισθητά με αποτέλεσμα οι ζωές μας να καθίστανται όχι μόνο πιο ζόρικες αλλά και όλο πιο αναλώσιμες.

Σε ό,τι αφορά τις φυλακές μετά την τροποποίηση του νέου ποινικού κώδικα από την κυβέρνηση της ΝΔ που δυσχεραίνει την έκτιση ποινής αυξάνοντας τα χρονικά πλαίσια νόμιμης πρόσβασης σε δικαιώματα όπως άδειες-αναστολές, ακολούθησε η ψήφιση ενός νέου σωφρονιστικού που περιστέλλει ακόμα περισσότερο τα δικαιώματα των κρατουμένων ενώ κάθε διαμαρτυρία κινδυνεύει να αντιμετωπιστεί αμείλικτα και εκδικητικά (περίπτωση αναρχικού Θάνου Χατζηαγγέλου και Κώστα Δημαλέξη).

Όμως και στο πεδίο της υπόλοιπης κοινωνίας, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο έχει επιδεινωθεί αισθητά η κατάσταση για την κοινωνική βάση. Η πληθωριστική έκρηξη του τελευταίου διαστήματος- οφειλόμενη σε πολυπαραγοντικά ζητήματα- έχει προκαλέσει ένα τεράστιο κύμα ακρίβειας που συμπαρασύρει τα πάντα: βασικά αγαθά πρώτης ανάγκης, καύσιμα μετακίνησης και θέρμανσης, ενοίκια πρώτης κατοικίας. Την ίδια στιγμή οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και η τουριστικοποίηση των αστικών κέντρων εκτοπίζουν τον μόνιμο πληθυσμό.

Η αστυνομία δολοφονεί όλο και πιο συχνά και όλο και πιο απροκάλυπτα χωρίς έστω μια τυπική τιμωρία για τα προσχήματα. Εγκαταλείπει θύματα τροχαίων που προκάλεσε χωρίς να μπορούν να εντοπιστούν οι οδηγοί αστυνομικοί, εκτελεί ανήλικους ρομά (Κώστας Φραγκούλης) για είκοσι ευρώ απλήρωτης βενζίνης, βιάζει κοπέλες μέσα σε αστυνομικά τμήματα συνώνυμα με κολαστήρια, εμπλέκεται σε υποθέσεις trafficking ανηλίκων κοριτσιών (Ηλιούπολη, Κολωνός) συγκαλύπτοντας και προστατεύοντας εμπλεκόμενους κακοποιητές και βιαστές, την ίδια στιγμή που δεκάδες στελέχη μάχιμων υπηρεσιών είναι αναμειγμένα σε μαύρες ροές χρήματος που έχουν σχέση με συμβόλαια θανάτου, παράνομα καζίνο και οίκους ανοχής.

Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα όμως της υποτίμησης των ζωών μας από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ είναι η τραγική δολοφονία 57 επιβατών και εργαζόμενων μηχανοδηγών στο φρικτό έγκλημα στα Τέμπη, η πιο εκκωφαντική απόδειξη του ότι οι ζωές των κατώτερων τάξεων δεν αξίζουν ούτε ένα εισιτήριο Αθήνας-Θεσσαλονίκης προκειμένου να πλουτίζουν τα golden boys των πολυεθνικών και οι πολιτικοί ακόλουθοι που σέρνονται στα λόμπι τους για να προσφέρουν εξυπηρετήσεις. Έδειξε επίσης ότι για τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης και της αριστεράς, η κοινωνική διαμαρτυρία ακόμα και η πιο υποτυπώδης αντίσταση, έχουν τόση διάρκεια και συνέπεια όσο διαρκεί μια προκήρυξη εκλογών μετά από ένα τόσο βαρύ κρατικό έγκλημα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όχι περισσότερο από δεκαέξι μέρες. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που η πολιτική ατμόσφαιρα δονείται στο σκάνδαλο γενικευμένων παρακολουθήσεων όπου εμπλέκεται η ΕΥΠ και εταιρίες εμπορίας παρανόμων κατασκοπευτικών λογισμικών.

Αυτός ο ένας χρόνος που μεσολάβησε δικαίωσε τη ζωή που επέλεξε να κάνει ο σύντροφος μας. Δικαίωσε τη δράση του ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, δικαίωσε την επιλογή του να υπερασπίζεται την πολιτική του ταυτότητα και την επιλογή του να αγωνίζεται με κάθε τρόπο ακόμα και σε καθεστώς αιχμαλωσίας χωρίς ποτέ να υποκύπτει στους κρατικούς εκβιασμούς.

Πιάνοντας λοιπόν το νήμα των κοινωνικών αγώνων που δόθηκαν τον τελευταίο χρόνο, όπως τη δυναμική πορεία στο ΑΤ Ομονοίας, τον διαρκή αγώνα για την υπεράσπιση των Εξαρχείων, τα μπλοκαρίσματα εξώσεων, τις πολυπληθείς και συγκρουσιακές πορείες για το έγκλημα στα Τέμπη, τις δυναμικές απαντήσεις των κοινοτήτων Ρομά και του αλληλέγγυου κόσμου μετά την κρατική δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη αλλά και τις κινητοποιήσεις στις φυλακές, ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης ως κομμάτι του κινήματος αποφασίζει να ξεκινήσει εκ νέου απεργία πείνας στις 12/5 καταγγέλοντας τον διαρκή εμπαιγμό του από το κράτος και την “δικαιοσύνη”. Σχεδόν ένα χρόνο μετά την πρώτη απεργία, οι υποσχέσεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης και του ανώτατου δικαστικού για την ικανοποιήση του αιτήματός του, με την εκβιαστική προϋπόθεση ότι θα την αναστείλει, έχουν αποδειχθεί κάτι παραπάνω από ψευδείς. Ως συνήθως, ο κρατικός μηχανισμός και η γραφειοκρατία καθυστέρησαν την απόφαση της δήθεν αποφυλάκισής του από το Σεπτέμβριο μέχρι τον Δεκέμβριο, και από τότε μέχρι σήμερα. Οι συσσωρευμένες εκπαιδευτικές άδειες 3 χρόνων, δεν του έχουν χορηγηθεί ως τώρα, ακόμα και μετά την μεταγωγή του στις φυλακές του Κορυδαλλού υποτίθεται γι’ αυτό το σκοπό. Αντίθετα απορρίφθηκε στις 12/5 η εκπαιδευτική άδεια που δικαιούταν, με την πρόφαση ότι “βρίσκεται μικρό διάστημα στον Κορυδαλλό”.

Ο σύντροφός μας στο όνομα της αξιοπρέπειας αλλά και της ελευθερίας, επιλέγει ξανά τον ίδιο βασανιστικό δρόμο που του έχει δημιουργήσει ήδη ανεπανόρθωτα, όπως φαίνεται, προβλήματα υγείας. Μ’ αυτόν τον αγώνα ωστόσο έχει εκθέσει και συνεχίζει να το κάνει το πραγματικό πρόσωπο της δικαστικής εξουσίας.Το μόνο που μένει είναι να τον στηρίξουμε έμπρακτα μέχρι να είναι και πάλι μαζί μας. Οφείλουμε να ανταποκριθούμε στο σθένος του συντρόφου μας και να απαντήσουμε στις αμέτρητες αυθαιρεσίες του κράτους.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΚΛΟΥΒΙΟΥ

Συγκέντρωση-πορεία Κυριακή 28/5 στις 19:00 (σταθμός μετρό Ακρόπολης)

Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη

Ως ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης κρεμασαμε σήμερα πανό στήριξης στον αγώνα του Γιάννη Μιχαηλίδη που βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 12/05. Ο αναρχικός πολιτικός κρατούμενος βρίσκεται σε καθεστώς εξαίρεσης μέσα στη φυλακή. Στη φυλακή που τον κρατάει μακριά από τα συντροφια του αλλά που δεν μπορεί να τον δεσμεύσει ποτέ ολικά. Ο σύντροφός συνεχίζει να παλεύει και να αγωνίζεται και ο κόσμος του αγώνα θα είναι δίπλα του. Εναντια στο κράτος και τα κελιά, στα κέντρα συγκέντρωσης και στα υπαρκτά και νοητά σύνορα που δημιουργεί το κράτος μέσα και έξω από τα αστικά κέντρα, καθημερινά.