ΠΕΜΠΤΗ 16/3 ΠΡΩΙ ΠΡΟΣΤΕΘΗΚΑΝ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΘΕΣΙΝΗΣ ΜΕΡΑΣ (ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ)
04:45
Πανεργατική πανδημοσιοϋπαλληλική απεργιακή κινητοποίηση καλούν ομσοπονδίες, συνδικάτα και σωματεία εργαζομένων σε όλη τη χώρα, για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Πλήθος συλλογικοτήτων και συλλόγων καλούν ενάντια στο κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα. “Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί, τώρα η οργή θα γίνει ανατροπή”, ένα από τα χαρακτηριστικά συνθήματα των προηγούμενων κινητοποιήσεων και κυρίως της 8η Μάρτη. Τότε που η ΓΣΕΕ είχε… ξεχαστεί, αλλά την Πέμπτη καλεί, όπως η ΑΔΕΔΥ και Εργατικά Κέντρα.
Αθήνα: 10:00 & 11:00 πλ. Κλαυθμώνος, 11:00 πλ. Συντάγματος, 11:30 Προπύλαια, 12:00 Χαυτεία
Θεσσαλονίκη: 10:30 Καμάρα, 10:30 άγαλμα Βενιζέλου, 11:30 ΟΣΕ
Βέροια: 10:30 πλ. Δημαρχείου
Μυτιλήνη: 11:00 πλ. Σαπφούς
Ιωάννινα: 11:00 Περιφέρεια Ηπείρου
Κομοτηνή: 12:00 πλ. Ειρήνης (κεντρική)
Ηράκλειο: 11:00 πλ. Ελευθερίας
Λάρισα: 11:30 κεντρική πλατεία
Χανιά: 10:00 πλ. Αγοράς
Πάτρα: 10:00 κατάληψη Παραρτήματος
Άργος: 10:30 πλ. Αγ. Πέτρου
Κέρκυρα: 11:30 Γενικά Λύκεια
Καρδίτσα: 12:00 κεντρική πλατεία
Λαμία: 12:00 πλ. Πάρκου
Ξάνθη: 12:00 πλατεία Δημοκρατίας (ρολόϊ)
Αργοστόλι: 11:00 πλατεία Βαλλιάνου (κεντρική)
Αλεξανδρούπολη: 11:00 Δημαρχείο
Σπάρτη: 11:30 πάρκο ΟΤΕ
ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ 16/3
ΚΗΡΥΞΗ 24ωρης ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΙΟΥ
Συγκέντρωση: Πλατεία Κλαυθμώνος, ώρα 11:00πμ
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., σύμφωνα με την εξουσιοδότηση που έλαβε από το Γενικό Συμβούλιο, αποφάσισε την κήρυξη 24ωρης Πανδημοσιοϋπαλληλικής Πανελλαδικής απεργιακής κινητοποίησης για την Πέμπτη, 16 Μαρτίου 2023, ενώνοντας τη φωνή των δημοσίων υπαλλήλων με αυτή των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα για να απαιτήσουμε με τη ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ:
- να έρθουν στην επιφάνεια οι πραγματικοί ένοχοι του εγκλήματος των Τεμπών και να αποδοθούν οι ευθύνες στους υπαίτιους.
- να σταματήσει η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης και της λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, να σταματήσει να αντιμετωπίζεται η προστασία της εργασίας και της ζωής ως κόστος.
Το έγκλημα των Τεμπών δεν θα συγκαλυφθεί.
Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει, ζωή με σύγχρονα δικαιώματα, ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.
Καλούμε τα Νομαρχιακά Τμήματα της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., σε συνεργασία με τα Εργατικά Κέντρα και τους Πρωτοβάθμιους Συλλόγους να οργανώσουν αντίστοιχες συγκεντρώσεις και δράσεις στις πόλεις τους.
ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ στην ΑΠΕΡΓΙΑ την Πέμπτη 16 Μαρτίου
Συγκέντρωση στην Αθήνα:
Πλατεία Κλαυθμώνος, ώρα 11:00πμ
ΑΔΕΔΥ
24ΩΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΙΟΥ
«ΟΛΩΝ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΕΤΡΑΝΕ»
Γιατί; Ποιοι; Πως;
Η χώρα μας βιώνει μέρες πένθους, μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 57 ανθρώπους, επί το πλείστον νέα παιδιά. Η εθνική τραγωδία στα Τέμπη έχει συγκλονίσει τους πάντες. Παιδιά, νέους, μεγάλους. Διαδηλώσεις, μηνύματα σε τοίχους, σε αυλές σχολείων, σε αίθουσες πανεπιστημίων έχουν κατακλύσει τη χώρα ολόκληρη. Ο καθένας αλλά και όλοι μαζί θέλουμε να εκφράσουμε με το δικό μας τρόπο τη διαχρονική μας απογοήτευση για όσα δεν έγιναν, μα πάνω απ’ όλα την οργή για αυτό που συνέβη στα Τέμπη.
Η ΓΣΕΕ, με ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση του 38ου Πανελλαδικού Συνεδρίου της, το οποίο διεξάγεται στο Καβούρι Αττικής, αποφάσισε την πραγματοποίηση 24ΩΡΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ την Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023, ενώ απέτισε φόρο τιμής στους νεκρούς ξεκινώντας το συνέδριό της με ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του συγκλονιστικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος.
Για τους εργαζόμενους όλης της χώρας η διερεύνηση σε βάθος και η απόδοση ευθυνών, καθώς και η λήψη μέτρων για να μη ξαναθρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές, αποτελεί κεντρικό αίτημα της κοινωνίας και βρίσκεται στο επίκεντρο της απεργιακής μας κινητοποίησης. Η αδιαφάνεια, η συγκάλυψη, η μετάθεση ευθυνών και οι τυχόν καθυστερήσεις δε θα επιτρέψουμε να οδηγήσουν στη λήθη. Απαιτούμε να διερευνηθούν σε όλο το εύρος οι αιτίες του δυστυχήματος και να αποκαλυφθούν οι υπεύθυνοι. Οι κομματικές και εκλογικές σκοπιμότητες δε θα επιτρέψουμε να γίνουν αιτία εύκολων καταλογισμών και ανταλλαγής κατηγοριών.
Για τη Συνομοσπονδία τα βασικά τρία ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν άμεσα είναι τα εξής:
Γιατί φτάσαμε σε αυτή την τραγωδία; Ποιοι ευθύνονται; Πώς δε θα συμβεί ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ;
Οι νεκροί συνάδελφοί μας σιδηροδρομικοί, θύματα και αυτοί της ανείπωτης τραγωδίας, με το θάνατό τους όχι μόνο αποκαλύπτουν όλα όσα επιμελώς κάποιοι απέκρυπταν διαχρονικά, δηλαδή τις ευθύνες των Κυβερνήσεων και τη συστηματική υπονόμευση των σιδηροδρομικών υποδομών, αλλά φέρνουν στο φως και το μακάβριο άθροισμα του μακρύ καταλόγου των νεκρών εργαζομένων που απώλεσαν τη ζωή τους σε εργατικά δυστυχήματα τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Την ίδια στιγμή, μετά τη σχεδόν 13ετή κρίση, η εργασία έχει υποστεί τα πάνδεινα: μειώσεις μισθών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και αποδόμηση του εργατικού δικαίου, περιορισμό των μισθωτών που απολαμβάνουν συλλογική προστασία και κυρίως ανεργία, που ειδικά στους νέους έχουμε το θλιβερό προνόμιο να είμαστε οι πρωταθλητές στην Ευρώπη. Αυτά τα νέα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη, είναι τα παιδιά της κρίσης. Αρχικά δημοσιονομικής και μετέπειτα πανδημικής, ενεργειακής και τώρα της κρίσης κόστους ζωής.
Ο σιδηρόδρομος εξακολουθεί να είναι ένα μεταφορικό μέσο με εξόχως ταξικά χαρακτηριστικά. Επί το πλείστον εξυπηρετεί τις μετακινήσεις των εργαζομένων, της νεολαίας, των φτωχών ανθρώπων με τα χαμηλά ή και ανύπαρκτα εισοδήματα.
Η πολιτεία αν μη τι άλλο οφείλει να διασφαλίσει τα στοιχειώδη. Ασφάλεια στις μετακινήσεις και ποιότητα υπηρεσιών.
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ
ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ
ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥΣ
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΒΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟ
1.ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ
2. ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΦΘΗΝΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ
3. ΜΕΤΡΑ ΑΥΣΤΗΡΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
4.ΣΥΝΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
5.ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗΣ ΥΠΟΔΟΜΗΣ ΚΑΙ ΛΗΨΗ ΜΕΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΗ ΑΝΑΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΤΗΡΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΑΜΑΞΟΣΤΟΙΧΙΩΝ
6. ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΛΕΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
7.ΑΥΣΤΗΡΗ ΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ
8.ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΟΛΩΝ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΕΤΡΑΝΕ
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023
ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, 11Π.Μ.
ΓΣΕΕ
Αθήνα 12:00 Χαυτεία – Σταδίου και Αιόλου
Απεργιακή συγκέντρωση
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΑΝΟ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ 16/3
Καθώς ο αγώνας, οι συγκεντρώσεις και οι συγκρούσεις συνεχίζονται, πήραμε την πρωτοβουλία σαν στέκι να αναρτήσουμε πανο στον εσωτερικό χώρο του πανεπιστημίου, ως αναγνώριση και μη ανοχή συγκάλυψης της κρατικής δολοφονίας στα Τεμπη στις 28/2.
Καλούμε επίσης και δίνουμε το παρόν στην γενική απεργία και συγκέντρωση, τη Πέμπτη 16/3 στις 12:00 στα Χαυτεια.
ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
αυτοδιαχειριζόμενο στέκι πα.Πει.
Τώρα η οργή να γίνει ανατροπή – Το έγκλημα στα Τέμπη δε θα ξεχαστεί !
Συνεχίζουμε με συμμετοχή στην 24ωρη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, την Πέμπτη 16 Μάρτη!
Απεργιακή Συγκέντρωση 11.30 π.μ. στα Προπύλαια (προσυγκέντρωση 10.45 π.μ. πλ. Κάνιγγος).
Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
Απεργιακή προσυγκέντρωση
Την Πέμπτη 16/3, μέρα γενικής απεργίας για το έγκλημα στα Τέμπη, καλούμε σε απεργιακή προσυγκέντρωση στις 9:30, στο μπασκετάκι του Λόφου Στρέφη.
Ανοιχτή Συνέλευση υπεράσπισης του Λόφου Στρέφη
Απεργιακή προσυγκέντρωση
ΑΠΕΡΓΙΑ – Πέμπτη 16 Μαρτίου – 12:00 – Συγκέντρωση στα Χαυτεία (Αιόλου και Πατησίων)
ΑΠΕΡΓΙΑ – Πέμπτη 16 Μαρτίου – 12:00 – Συγκέντρωση στα Χαυτεία (Αιόλου και Πατησίων)
Την Πέμπτη 16 Μάρτη, η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου καλεί τους συναδέλφους/ισσες σε απεργία και διαδήλωση στις 12μ.μ., στα Χαυτεία (Αιόλου και Πατησίων).
Δίνουμε προσυγκέντρωση στις 11:00 στα γραφεία του σωματείου μας, Σκυλίτση 10.
Δεν είναι ατυχήματα, δεν έχουμε αυταπάτες
κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν
Μετά την κρατική δολοφονία που συνέβη στα Τέμπη και την προσπάθεια της κυβέρνησης να αποποιηθεί κάθε ευθύνη, ξαναθυμόμαστε όλοι/ες πως ο κόσμος αλλάζει όχι με γκρίνια και ηττοπάθεια, αλλά με αντίσταση, αλληλεγγύη και αγώνα. Συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και η μεγάλη απεργία της 8ης Μάρτη, έρχονται να επιβεβαιώσουν πως οι ζωές μας μετράνε. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες που παράγουμε τον πλούτο αυτού του κόσμου, βγάζουμε το δίκιο μας στους δρόμους.
Το έγκλημα στα Τέμπη, φαντάζει ως άλλο ένα κομμάτι στο παζλ της νεοφιλελεύθερης κρατικής πολιτικής που σαρώνει τις ζωές μας τα τελευταία χρόνια. Από την διαχείριση της πανδημίας και τις απώλειες χιλιάδων ανθρώπων και τη διάλυση του συστήματος υγείας, ως τις αμέτρητες ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα δημόσιων αγαθών και την επίθεση στην εργατική τάξη μέσω του νόμου Χατζηδάκη (ν. 4808). Όλα δείχνουν πως για αυτούς που μας κυβερνούν και μας εξουσιάζουν, είμαστε απλά έξοδα. Αναλώσιμοι για τα οικονομικά τους νούμερα και τους φουσκωμένους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Εξάλλου, με τα τραίνα και εν γένει τα μέσα μαζικής μεταφοράς, μετακινούμαστε ένα μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης ή τα παιδιά εργατών και εργατριών. Δύο εβδομάδες μετά, οι δημοσιογράφοι και τα μήντια που ταΐστηκαν με δημόσιο χρήμα (λίστα Πέτσα), επιχειρούν να κουκουλώσουν τις κυβερνητικές ευθύνες ενώ οι υπουργοί χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, αλλά δεν πείθουν κανέναν. Οι νεκροί, οι επιζώντες, οι άνθρωποι που βρίσκονται στην εντατική και οι αμέτρητοι με τα ψυχικά τραύματα που ποτέ δεν θα επουλωθούν, αναζητούν την δικαίωση, όπως και η κοινωνία που στέκεται όρθια.
Η σύγκρουση των 2 τραίνων στα Τέμπη δεν οφείλεται στην κακιά στιγμή ή σε κάποια αστοχία ή αδιαφορία, αλλά σε μια νεοφιλελεύθερη στρατηγική, που περιλαμβάνει τα εξής: Αρχικά τα δημόσια τραίνα υπερχρεώθηκαν, έπειτα κατακερματιστήκαν ώστε να πουληθούν κοψοχρονιά και να φτάσει το σιδηροδρομικό δίκτυο σε αυτή την κατάντια. Η πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, στον όμιλο Ferrovie dello Stato Italiane Group στον οποίο ανήκει η Hellenic Train σε συνδυασμό με τη διαρκή υποβάθμιση του ΟΣΕ, αποτελούν τις αιτίες που μας οδήγησαν στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Ένα έγκλημα που τα σωματεία και οι εργαζόμενοι τους προειδοποιούσαν καιρό τώρα με όλα τα μέσα που διαθέτουν. Τα εξώδικα που έστελναν στο υπουργείο και στην εταιρεία έπεφταν στο κενό, οι απεργίες κηρύσσονταν παράνομες, από το ν. Χατζηδάκη και την δικαστική εξουσία και οι εργαζόμενοι λοιδορούνταν από τα κυρίαρχα μήντια.
Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι, με τα δεκάδες θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα/δυστυχήματα που συμβαίνουν στο επάγγελμά μας, τι σημαίνει η απαξίωση και η αδιαφορία από το κράτος και τους θεσμούς του. Στο επάγγελμα μας, μπορεί να ψηφίστηκε ο νόμος 4611 το 2019, που προβλέπει την παροχή Μέσων Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ) από τους εργοδότες, όμως μετά από τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει στην έκδοση μιας κοινής υπουργικής απόφασης (ΚΥΑ) που θα καθόριζε τα ΜΑΠ και τις προδιαγραφές τους. Αντιθέτως, ο ν. Χατζηδάκη, που νομιμοποίησε την freelance εργασία, που έφερε με την σειρά της περαιτέρω εντατικοποίηση στην ταχυδιανομή συνεισφέρει στην αύξηση των ατυχημάτων/δυστυχημάτων, που επιπλέον δεν καταγράφονται ως εργατικά, διότι οι εργαζόμενοι θεωρούνται ελεύθεροι επαγγελματίες. Η άσφαλτος συνεχίζει να βάφεται κόκκινη , αλλά κανένας υπουργός εργασίας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του για αυτές τις προδιαγεγραμμένες δολοφονίες.
Συνάδελφοι/ισσες να μην συνηθίσουμε το θάνατο. Το θάνατο από τις ράγες των Τεμπών ως την άσφαλτο της πόλης. Το θάνατο που παρελαύνει στις οθόνες σαν ένα ακόμη προϊόν που αναδεικνύονται τα πάντα, εκτός από τους πραγματικούς ένοχους, συσκοτίζοντας τις πραγματικές αιτίες και αποκρύπτοντας τους δολοφόνους. Να μετατραπεί η οργή μας σε ένα ποτάμι και να πνίξει όσους διαχρονικά μας καταδυναστεύουν. Συνάδελφοι/ισσες να βγούμε στο δρόμο ενώνοντας τις φωνές μας και το δίκιο μας. Με αλληλεγγύη, οργάνωση στη βάση και συγκρότηση μπορούμε να πετύχουμε τα αδύνατα. Να γίνουμε η εργατική τάξη που δεν απειλείται, αλλά αγωνίζεται, διεκδικεί και κερδίζει.
Από τον αγώνα δρόμου στον δρόμο του αγώνα
Να μην συνηθίσουμε το θάνατο, να κερδίσουμε το δώρο της ζωής
Αλληλεγγύη- Αντίσταση- Αυτοοργάνωση
Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ)
Απεργιακή συγκέντρωση
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΑΝΟ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ 16/3
Καθώς ο αγώνας, οι συγκεντρώσεις και οι συγκρούσεις συνεχίζονται, πήραμε την πρωτοβουλία σαν στέκι να αναρτήσουμε πανο στον εσωτερικό χώρο του πανεπιστημίου, ως αναγνώριση και μη ανοχή συγκάλυψης της κρατικής δολοφονίας στα Τεμπη στις 28/2.
Καλούμε επίσης και δίνουμε το παρόν στην γενική απεργία και συγκέντρωση, τη Πέμπτη 16/3 στις 12:00 στα Χαυτεια.
ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
κάλεσμα : αυτοδιαχειριζόμενο στέκι πα.Πει.
Καλούμε την Πέμπτη 16 Μάρτη σε απεργία με σημείο συγκέντρωσης τα Χαυτεία (Πατησίων και Αιόλου) στις 12:00.
ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΖΗΜΙΕΣ
ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ
κάλεσμα : Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού
ΑΠΕΡΓΙΑ – Πέμπτη 16 Μαρτίου – 12:00 – Συγκέντρωση στα Χαυτεία (Αιόλου και Πατησίων)
ΑΠΕΡΓΙΑ – Πέμπτη 16 Μαρτίου – 12:00 – Συγκέντρωση στα Χαυτεία (Αιόλου και Πατησίων)
Την Πέμπτη 16 Μάρτη, η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου καλεί τους συναδέλφους/ισσες σε απεργία και διαδήλωση στις 12μ.μ., στα Χαυτεία (Αιόλου και Πατησίων).
Δίνουμε προσυγκέντρωση στις 11:00 στα γραφεία του σωματείου μας, Σκυλίτση 10.
Δεν είναι ατυχήματα, δεν έχουμε αυταπάτες
κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν
Μετά την κρατική δολοφονία που συνέβη στα Τέμπη και την προσπάθεια της κυβέρνησης να αποποιηθεί κάθε ευθύνη, ξαναθυμόμαστε όλοι/ες πως ο κόσμος αλλάζει όχι με γκρίνια και ηττοπάθεια, αλλά με αντίσταση, αλληλεγγύη και αγώνα. Συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και η μεγάλη απεργία της 8ης Μάρτη, έρχονται να επιβεβαιώσουν πως οι ζωές μας μετράνε. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες που παράγουμε τον πλούτο αυτού του κόσμου, βγάζουμε το δίκιο μας στους δρόμους.
Το έγκλημα στα Τέμπη, φαντάζει ως άλλο ένα κομμάτι στο παζλ της νεοφιλελεύθερης κρατικής πολιτικής που σαρώνει τις ζωές μας τα τελευταία χρόνια. Από την διαχείριση της πανδημίας και τις απώλειες χιλιάδων ανθρώπων και τη διάλυση του συστήματος υγείας, ως τις αμέτρητες ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα δημόσιων αγαθών και την επίθεση στην εργατική τάξη μέσω του νόμου Χατζηδάκη (ν. 4808). Όλα δείχνουν πως για αυτούς που μας κυβερνούν και μας εξουσιάζουν, είμαστε απλά έξοδα. Αναλώσιμοι για τα οικονομικά τους νούμερα και τους φουσκωμένους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Εξάλλου, με τα τραίνα και εν γένει τα μέσα μαζικής μεταφοράς, μετακινούμαστε ένα μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης ή τα παιδιά εργατών και εργατριών. Δύο εβδομάδες μετά, οι δημοσιογράφοι και τα μήντια που ταΐστηκαν με δημόσιο χρήμα (λίστα Πέτσα), επιχειρούν να κουκουλώσουν τις κυβερνητικές ευθύνες ενώ οι υπουργοί χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, αλλά δεν πείθουν κανέναν. Οι νεκροί, οι επιζώντες, οι άνθρωποι που βρίσκονται στην εντατική και οι αμέτρητοι με τα ψυχικά τραύματα που ποτέ δεν θα επουλωθούν, αναζητούν την δικαίωση, όπως και η κοινωνία που στέκεται όρθια.
Η σύγκρουση των 2 τραίνων στα Τέμπη δεν οφείλεται στην κακιά στιγμή ή σε κάποια αστοχία ή αδιαφορία, αλλά σε μια νεοφιλελεύθερη στρατηγική, που περιλαμβάνει τα εξής: Αρχικά τα δημόσια τραίνα υπερχρεώθηκαν, έπειτα κατακερματιστήκαν ώστε να πουληθούν κοψοχρονιά και να φτάσει το σιδηροδρομικό δίκτυο σε αυτή την κατάντια. Η πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, στον όμιλο Ferrovie dello Stato Italiane Group στον οποίο ανήκει η Hellenic Train σε συνδυασμό με τη διαρκή υποβάθμιση του ΟΣΕ, αποτελούν τις αιτίες που μας οδήγησαν στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Ένα έγκλημα που τα σωματεία και οι εργαζόμενοι τους προειδοποιούσαν καιρό τώρα με όλα τα μέσα που διαθέτουν. Τα εξώδικα που έστελναν στο υπουργείο και στην εταιρεία έπεφταν στο κενό, οι απεργίες κηρύσσονταν παράνομες, από το ν. Χατζηδάκη και την δικαστική εξουσία και οι εργαζόμενοι λοιδορούνταν από τα κυρίαρχα μήντια.
Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι, με τα δεκάδες θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα/δυστυχήματα που συμβαίνουν στο επάγγελμά μας, τι σημαίνει η απαξίωση και η αδιαφορία από το κράτος και τους θεσμούς του. Στο επάγγελμα μας, μπορεί να ψηφίστηκε ο νόμος 4611 το 2019, που προβλέπει την παροχή Μέσων Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ) από τους εργοδότες, όμως μετά από τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει στην έκδοση μιας κοινής υπουργικής απόφασης (ΚΥΑ) που θα καθόριζε τα ΜΑΠ και τις προδιαγραφές τους. Αντιθέτως, ο ν. Χατζηδάκη, που νομιμοποίησε την freelance εργασία, που έφερε με την σειρά της περαιτέρω εντατικοποίηση στην ταχυδιανομή συνεισφέρει στην αύξηση των ατυχημάτων/δυστυχημάτων, που επιπλέον δεν καταγράφονται ως εργατικά, διότι οι εργαζόμενοι θεωρούνται ελεύθεροι επαγγελματίες. Η άσφαλτος συνεχίζει να βάφεται κόκκινη , αλλά κανένας υπουργός εργασίας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του για αυτές τις προδιαγεγραμμένες δολοφονίες.
Συνάδελφοι/ισσες να μην συνηθίσουμε το θάνατο. Το θάνατο από τις ράγες των Τεμπών ως την άσφαλτο της πόλης. Το θάνατο που παρελαύνει στις οθόνες σαν ένα ακόμη προϊόν που αναδεικνύονται τα πάντα, εκτός από τους πραγματικούς ένοχους, συσκοτίζοντας τις πραγματικές αιτίες και αποκρύπτοντας τους δολοφόνους. Να μετατραπεί η οργή μας σε ένα ποτάμι και να πνίξει όσους διαχρονικά μας καταδυναστεύουν. Συνάδελφοι/ισσες να βγούμε στο δρόμο ενώνοντας τις φωνές μας και το δίκιο μας. Με αλληλεγγύη, οργάνωση στη βάση και συγκρότηση μπορούμε να πετύχουμε τα αδύνατα. Να γίνουμε η εργατική τάξη που δεν απειλείται, αλλά αγωνίζεται, διεκδικεί και κερδίζει.
Από τον αγώνα δρόμου στον δρόμο του αγώνα
Να μην συνηθίσουμε το θάνατο, να κερδίσουμε το δώρο της ζωής
Αλληλεγγύη- Αντίσταση- Αυτοοργάνωση
Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ)
Πέμπτη 16 του Μάρτη: 24ωρη πανεργατική απεργία | 12:00 Χαυτεία (Αιόλου & Σταδίου) με τα σωματεία βάσης ΣΒΕΟΔ, ΣΣΜ
Η συμμετοχή όλων μας στην 24ωρη πανεργατική απεργία την Πέμπτη 16 του Μάρτη και στις απεργιακές διαδηλώσεις μπορεί να αποτελέσει ένα ακόμη βήμα για να πάρει η οργή συλλογική υπόσταση, αλλά και για να μην αποτελέσουν οι «προσδοκίες» της επερχόμενης κάλπης ταφόπλακα των αγώνων, όπως έγινε τον Φλεβάρη του 2012. Αντίθετα, μπορεί να γίνει ξεκάθαρο πως η απάντηση δεν δίνεται στις κάλπες των ψευδαισθήσεων, στις αυταπάτες της ανάθεσης.
Κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία δολοφονούν.
Στους δρόμους -όχι στις κάλπες- η απάντηση: ακηδεμόνευτοι ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες.
Την Πέμπτη 16 του Μάρτη στην 24ωρη πανεργατική απεργία συνεχίζεται στους δρόμους η συλλογική αντίσταση στην αντεργατική αντικοινωνική πολιτική της ακροδεξιάς κυβέρνησης της νέας δημοκρατίας που 4 χρόνια τώρα λεηλατεί τη ζωή μας, εγκληματοποιεί και καταστέλλει εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες σπέρνοντας τον τρόμο και τον φόβο.
Οι 57 δολοφονίες στα Τέμπη αποδεικνύουν με τον πιο τραγικό τρόπο ότι κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν είτε στην ακροδεξιά είτε στην αριστερή εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού. Δολοφονούν είτε είναι ξένα ή ντόπια αφεντικά είτε -όπως στους σιδηροδρόμους- κρατικές εταιρείες με αποικιοκρατικές συμβάσεις που επιδοτούνται με 50 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο και απαλλάσσονται από οποιαδήποτε ευθύνη (κυβέρνηση νδ) είτε υπογράφουν την πώληση για 45 εκατομμύρια ευρώ σε ιταλική κρατική εταιρεία με την ελληνοπρεπή επωνυμία: Hellenic Τrain και κάνουν φιέστες στην Κέρκυρα οι πρωθυπουργοί των δύο κρατών (κυβέρνηση σύριζα).
Αυτές τις μέρες πολλές/οί σκέφτονται ότι δυνητικά θα μπορούσαν να βρίσκονται στη θέση των νεκρών ή των συγγενών τους αναλογιζόμενες/οι πόσες φορές χρησιμοποποίησαν τη γραμμή του τρένου: Θεσσαλονίκη-Λάρισα-Αθήνα. Μονομερής, όμως, η ενσυναίσθηση, όταν δεν μπαίνεις στη θέση και:
- των εργατών/τριών που δολοφονούνται κάθε μέρα στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς
- των μεταναστριών/ών που προσπαθώντας να ξεφύγουν από την ένδεια και τον θάνατο που σπέρνουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και η οικολογική καταστροφή από την εγκληματική ασυδοσία των πολυεθνικών και την υποταγή των κρατών στα συμφέροντά τους, πνίγονται στο Αιγαίο ή τον Έβρο, πριν φτάσουν στη στεριά για να οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης-φυλακές
- των εργατριών που βιώνουν κακοποιητικές παραβιαστικές σεξιστικές συμπεριφορές
- των γυναικών που βασανίζονται με βιασμούς
- των γυναικών που δολοφονούνται στις γυναικοκτονίες της πατριαρχίας
- των δολοφονημένων Ρομά.
Αυτές τις μέρες γίνεται σε όλες/ους ξεκάθαρος ο ρόλος των μηχανισμών προπαγάνδας, των μέσων μαζικής εξαπάτησης. 20 χρόνια αποσιώπησαν την απαξίωση, την εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων υψώνοντας ως αυταξία και φετίχ την… ιδιωτικοποίηση, συγκαλύπτοντας την επικινδυνότητα της λειτουργίας τους, αλλά και την πώλησή τους με τις αποικιοκρατικές συμβάσεις των μνημονίων, όπως και την επιδότηση με δεκάδες εκατομμύρια μιας κρατικής ιταλικής εταιρείας… Αφού απαξίωσαν τους αγώνες των εργαζομένων για ασφαλείς μεταφορές και αποσιώπησαν τις καταγγελίες για την επικινδυνότητα της λειτουργίας τους. Τώρα προπαγανδίζουν, από την πρώτη στιγμή, τη γραμμή Μητσοτάκη περί «ανθρώπινου λάθους» αναζητώντας αποδιοπομπαίο-«τέρας», για να συγκαλύψουν τον πυρήνα ενός κρατικού μηχανισμού, ο οποίος βασίζει την ύπαρξή του, αλλά και την αναπαραγωγή των εκάστοτε διαχειριστών της «πολιτικής εξουσίας» στις πελατειακές σχέσεις που εκτρέφουν μια λούμπεν, παρασιτική αντίληψη, κατασκευάζοντας τη συναίνεση και την υποταγή των ψηφοφόρων για μια θέση εργασίας…
Αυτές τις μέρες φαίνεται ξεκάθαρα ο ρόλος και του δικαστικού ποινικού κατασταλτικού μηχανισμού. Μετά την πρόσφατη με συνοπτικές διαδικασίες απόφαση του Άρειου Πάγου που «νομιμοποιεί» την ασύδοτη δράση των πολυεθνικών «funds» να συνεχίσουν να λεηλατούν τα σπίτια εργαζομένων, ανέργων και συνταξιούχων. Μετά την αποφυλάκιση καταδικασμένων παιδοβιαστών, όπως ο Λιγνάδης ή βιαστών μαστροπών, όπως ο μπάτσος στην υπόθεση της 19χρονης στην Ηλιούπολη, αλλά και την άθλια συμπεριφορά απέναντι στην 12χρονη από τον Κολωνό που βιαζόταν από στελέχη της νέας δημοκρατίας. Μετά τις εκατοντάδες αποφάσεις με τις οποίες εγκληματοποιούν τους εργατικούς αγώνες κηρύσσοντας «παράνομες» τις απεργίες, όπως τις απεργίες των εργαζόμενων σιδηροδρομικών οι οποίοι κατήγγειλαν ότι θα συμβεί αυτό το έγκλημα που τελικά έγινε στα Τέμπη. Τώρα, με εντολή του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου -του οποίου ο γιος είχε βρει δουλειά στο γραφείο του υπουργού Καραμανλή του Αχιλλέως- το διάγγελμα Μητσοτάκη προσδιορίζει τον τρόπο και το περιεχόμενο της «ανάκρισης» για τις 57 δολοφονίες στα Τέμπη…
Γιʼ αυτό λοιπόν η άποψη πως για τις δολοφονίες ευθύνονται οι ιδιωτικοποιήσεις με «πρόταγμα» μάλιστα τις «εθνικοποιήσεις» είναι απλοϊκή και μονομερής γιατί αδυνατεί συνολικά να αναλύσει τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά και εκτρέφει αυταπάτες για φαντασιακές λύσεις εντός του πλαισίου του.
Η 24ωρη πανεργατική απεργία την Πέμπτη 16 του Μάρτη γίνεται μια βδομάδα ύστερα από τη μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση μετά τις κινητοποιήσεις τον Φλεβάρη του 2012. Οι συνεχείς δράσεις που φέρνουν χιλιάδες στους δρόμους του αγώνα και μια νέα γενιά που αποφασίζει να πάρει τη ζωή στα χέρια της και να μην την αναθέσει στις κάλπες προκαλούν πανικό στην ακροδεξιά κυβέρνηση της νέας δημοκρατίας, η οποία επιχειρεί με άγρια καταστολή, τόνους χημικών και βία κατά των διαδηλωτών να τρομοκρατήσει όσες και όσους θέλουν να απεργήσουν και να κατέβουν στους δρόμους της οργής και της συλλογικής αντίστασης.
Η 24ωρη πανεργατική απεργία την Πέμπτη 16 του Μάρτη είναι η συνέχιση της απάντησης με ταξική αλληλεγγύη στις μεθοδεύσεις των αφεντικών και των κυβερνήσεων που χρόνια τώρα επιχειρούν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου στους χώρους εργασίας με τον φόβο για την απόλυση, την ανεργία, αλλά και το μεροκάματο που δεν φτάνει ούτε για την επιβίωση… Είναι απάντηση στα αφεντικά και το κράτος, που με το «διαίρει και βασίλευε» μεθοδεύουν διαχωρισμούς στην εργατική τάξη, προωθώντας ρατσιστικές, εθνικιστικές, σεξιστικές ιδεολογίες, προβάλλοντας λούμπεν συμπεριφορές…
Η 24ωρη πανεργατική απεργία την Πέμπτη 16 του Μάρτη στον κλάδο της ιδιωτικής εκπαίδευσης έχει ιδιαίτερη σημασία: στον χώρο των ιδιωτικών σχολείων δεν υπάρχει καμία κινητοποίηση για εκατοντάδες απολύσεις, για φρονηματικές διώξεις ακόμη και μετά από 25 χρόνια εργασίας… Στα φροντιστήρια και στα κέντρα ξένων γλωσσών η παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων γίνεται ο κανόνας, καθώς οι ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλείνουν το στόμα των εργαζομένων, ενώ ο φόβος για τις μαύρες λίστες φέρνει την αποδοχή της εξατομίκευσης και τον εγκλωβισμό στην… επιστημοσύνη. Μόνο η θύμηση των αγώνων που μπορεί να φυτρώσουν ξανά αποτελεί ακόμη αντίπαλο δέος -12 χρόνια μετά την απαγόρευση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Η συμμετοχή όλων μας στην 24ωρη πανεργατική απεργία την Πέμπτη 16 του Μάρτη και στις απεργιακές διαδηλώσεις μπορεί να αποτελέσει ένα ακόμη βήμα για να πάρει η οργή συλλογική υπόσταση, αλλά και για να μην αποτελέσουν οι «προσδοκίες» της επερχόμενης κάλπης ταφόπλακα των αγώνων, όπως έγινε τον Φλεβάρη του 2012. Αντίθετα, μπορεί να γίνει ξεκάθαρο πως η απάντηση δεν δίνεται στις κάλπες των ψευδαισθήσεων, στις αυταπάτες της ανάθεσης.
Η απάντηση δίνεται πάντα στους δρόμους του αγώνα, στους αγώνες και τις καταλήψεις των καλλιτεχνών -εργαζομένων, ανέργων και σπουδαστών. Η απάντηση απέναντι στον θάνατο που σπέρνουν κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία είναι η ζωή, η ελευθερία, η γυναίκα των ακηδεμόνευτων ταξικών και κοινωνικών αγώνων.
Απεργούμε* (* δεν αναπληρώνουμε) – διαδηλώνουμε – δεν καταναλώνουμε!
12:00 Χαυτεία (Αιόλου & Σταδίου) με τα σωματεία βάσης ΣΒΕΟΔ, ΣΣΜ
Αντίσταση Αυτοοργάνωση Ταξική αλληλεγγύη
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ & ΑΝΕΡΓΩΝ στην ιδιωτική εκπαίδευση
Κάλεσμα στήριξης της πανεργατικης απεργιας 16/03
Στεκόμαστε ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο που μας δολοφονούν καθημερινά, κλιμακώνουμε τους αγώνες μας με σκοπό να οργανώσουμε πολυεπίπεδα την αντεπίθεσή μας. Κατεβαίνουμε στον δρόμο, πλαισιώνουμε τις ανοιχτές συνελεύσεις και απαντάμε με κάθε τρόπο και μέσο στην υποτίμηση των ζωών μας, μια διαρκής συνθήκη που το μόνο που θρέφει ειναι ο θάνατος και η απομόνωση. Η επίθεση ρουφιάνων-δημοσιογράφων στην έκρηξη συσσωρευμένης οργής χαρακτηρίζοντας όποιον/α αντιστέκεται έμπρακτα ως προβοκάτορα, επιβεβαιώνει τον διαχρονικό τους ρόλο τον καπιταλισμό ως παραπαίδια των εξουσιατών φιμώνοντας τόσο τις προειδοποιήσεις των σωματείων πριν το δυστυχημα όσο και την οργή των εξεγερμένων στο παρόν.
Καλούμε σε στήριξη της πανεργατικής απεργείας και της συγκέντρωσης την Πέμπτη 16/03 στις 12:00 στα Χαυτεια
ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΖΗΤΑΕΙ
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΝΘΟΣ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ!
κάλεσμα : Αναρχικό Στέκι Γεωπονικού
“Πρωτοβουλία εργαζομένων στον αγροδιατροφικό κλάδο και στις υπηρεσίες πρασίνου”
κάλεσμα στηνγενική απεργία της 16ης Μάρτη 2023
Το βραδινό δρομολόγιο του τρένου της 28ης Φλεβάρη θα είναι για πάντα ένα αναπόσπαστο μέρος και της δικιάς μας διαδρομής. Όχι μόνο γιατί οι περισσότεροι και οι περισσότερες από μας ταξιδέψαμε σε αυτό αμέτρητες φορές αλλά γιατί ο χαμός όσων δεν γύρισαν από αυτό είναι για εμάς χαμός δικών μας ανθρώπων, ανθρώπων της τάξης μας και συνέβη ως συνέπεια της συνολικότερης υποτίμησης της ζωής μας που εξελίσσεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια τόσο στους εργασιακούς χώρους όσο και σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας.
Η τραγωδία στα Τέμπη είναι ένα κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα γιατί εμείς, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες που δουλεύουμε και ζούμε ολοένα και περισσότερο σε καθεστώς επισφάλειας, γνωρίζουμε ότι είναι απόρροια της σφοδρής επίθεσης που έχουν εξαπολύσει σε όλα τα επίπεδα τα αφεντικά και της συνθήκης ακραίας διακινδύνευσης που διαμορφώνει αυτή η επίθεση για όλους μας. Είναι αποτέλεσμα των απολύσεων, των εντατικών και “ευέλικτων” συνθηκών εργασίας, της συνολικότερης υποβάθμισης, απαξίωσης, ιδιωτικοποίησης και υποστελέχωσης των βασικών δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών. Αποτέλεσμα της συνεχούς διάλυσης του κοινωνικού χαρακτήρα τους και της μετατροπής τους σε πεδίο άγριας κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης. Αποτέλεσμα, της επιλογής του κράτους να αναλάβει την ευθύνη που φέρει για την ασφαλή λειτουργία τους, καθώς επίσης και αποτέλεσμα του ευρύτερου προσανατολισμού του. Δηλαδή, της διαρκούς αναίρεσης των εργατικών και κοινωνικών κεκτημένων μας, της ποινικοποίησης και καταστολής των αγώνων μας, της προσπάθειας φίμωσης μας.
Αποκαλυπτική -αυτού του προσανατολισμού-, είναι η απόφαση του κράτους να απαγορεύσει ως “παράνομη και καταχρηστική” την απεργία των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους που είχαν κηρύξει μέσα από το σωματείο τους πολλές φορές πριν το τραγικό δυστύχημα επιχειρώντας να αναδείξουν το ζήτημα της επικινδυνότητας του σιδηροδρομικού δικτύου και της λειτουργίας του και να θέσουν επιτακτικά την ανάγκη αντιμετώπισής του. Γιατί οι μοναδικοί/ες που μπορούν να μιλήσουν αξιόπιστα από την θέση τους για την ασφαλή λειτουργία των απαραίτητων για την κοινωνία υποδομών και υπηρεσιών και να υπερασπιστούν την απρόσκοπτη πρόσβαση όλων σε αυτές δεν είναι ούτε το κράτος ούτε οι ιδιώτες αλλά όσοι και όσες τις χρησιμοποιούμε, όσοι και όσες εργαζόμαστε σε αυτές, και μπορούμε να το κάνουμε μόνο μέσα από την συλλογική δύναμη και οργάνωσή μας.
Εμείς, ως εργαζόμενες και εργαζόμενοι στον αγροδιατροφικό κλάδο και στις υπηρεσίες πρασίνου, βιώνουμε καθημερινά αυτήν την σφοδρή επίθεση των αφεντικών πάνω μας, μέσα από τους πενιχρούς μισθούς που δεν επαρκούν για να καλύψουμε τις βασικές βιοποριστικές μας ανάγκες. Μέσα από τις συνεχείς υπερωρίες και την πίεση για περισσότερη παραγωγικότητα σε καθεστώς απάνθρωπων ωραρίων. Μέσα από την δουλειά υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες και την έκθεση σε επικίνδυνα χημικά φυτοφάρμακα χωρίς τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό. Μέσα από την ανυπαρξία συλλογικών συμβάσεων, το ασταθή εργασιακό περιβάλλον, την αύξηση της ανεργίας, τη μαύρη εργασία και τα συχνά “εργατικά ατυχήματα”. Πρόσφατη είναι επίσης η εκδικητική απόλυση δυο συναδέλφων μας από την εταιρεία υπηρεσιών πρασίνου «green and health» εξαιτίας της ανάπτυξης συνδικαλιστικής δράσης, λίγες μόνο μέρες μετά την συμμετοχή τους στην γενική απεργία της 9ης Νοέμβρη 2022. Ενώ ειδικότερα όσον αφορά τις μετανάστριες και τους μετανάστες εργάτες γης, δηλαδή το πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας, οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας που υφίστανται συνιστούν ένα διαρκές έγκλημα των αφεντικών.
Επιπλέον, από την μεριά μας ως εργαζόμενες και εργαζόμενοι που δουλεύουμε σε διάφορες θέσεις του αγροδιατροφικού κλάδου και των υπηρεσιών πρασίνου, διαπιστώνουμε και αντιμετωπίζουμε καθημερινά τόσο την εγκληματική ανεπάρκεια των κρατικών και ιδιωτικών υπηρεσιών όσο και την εγκληματικότητα των πολιτικών του κράτους και των αφεντικών σε κρίσιμους τομείς, όπως της διατροφής, της υγείας, του φυσικού περιβάλλοντος και των δημόσιων χώρων. Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε την πολιτική συγκεντροποίησης της αγροτικής γης και την εντατικοποίηση της παραγωγής με την ανεξέλεγκτη χρήση επικίνδυνων φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων που δηλητηριάζουν την γη και τα τρόφιμα παράλληλα με την ανεπάρκεια ελέγχου της καταλληλότητάς τους. Τις ανεπαρκείς απολυμάνσεις των νοσοκομείων και συνολικότερα των χώρων υγείας στη βάση πελατειακών συμβάσεων και με σκοπό τη μείωση του κόστους των εταιριών που παραμένει πολλαπλάσιο, συγκριτικά με το κόστος πρόσληψης μόνιμου προσωπικού. Την ανεπαρκή φροντίδα και εγκατάλειψη των δημόσιων ελεύθερων χώρων και την επακόλουθη ανάπλασή τους από μεγάλες εταιρίες στη βάση του ελέγχου τους, της απογύμνωσης από τα φυσικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά τους, της εμπορευματοποίησης και μετατροπής τους σε προέκταση επιχειρηματικών σχεδιασμών. Εγγενείς ανεπάρκειες και αντικοινωνικές πολιτικές ενός συστήματος σε βαθειά κρίση που εξυπηρετούν την καπιταλιστική κερδοφορία ενέχοντας σοβαρότατους κινδύνους για την κοινωνία και προκαλώντας σημαντικές βλαπτικές και καταστροφικές συνέπειες στο ανθρωπογενές και φυσικό περιβάλλον.
Ως πρωτοβουλία εργαζομένων που επιχειρεί να κάνει τα πρώτα της βήματα στην αγωνιστική συγκρότηση σωματείου στον κλάδο, αναγνωρίζουμε ότι βασική απάντηση στα εγκλήματα των αφεντικών, στην υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης και συνολικότερα της ζωής μας είναι η οργάνωση και αντίσταση στους χώρους δουλειάς. Μέσα από την προσπάθεια συλλογικοποίησης των αναγκών, των ανησυχιών, των προβληματισμών και των αγωνιστικών διαθέσεών μας, θέλουμε να διαμορφώσουμε ένα σταθερό κοινό έδαφος αγωνιστικής συνάντησης με πολύ περισσότερες και περισσότερους. Απευθύνουμε έτσι κάλεσμα στις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους, στους άνεργους και τις άνεργες του κλάδου μας να βρεθούμε στην απεργιακή συγκέντρωση της 16ης Μάρτη και να πορευτούμε μαζί. Να επικοινωνήσουμε και να οργανωθούμε από κοινού βήμα – βήμα μέσα από την οριζόντια συνελευσιακή διαδικασία της “πρωτοβουλίας εργαζομένων στον αγροδιατροφικό κλάδο και τις υπηρεσίες πρασίνου”.
Αυτή την Πέμπτη ενώνουμε την φωνή μας με όλες τις εργαζόμενες και όλους τους εργαζόμενους που διεκδικούν αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και ζωής, με όλες και όλους όσοι κατεβαίνουν στο δρόμο επιχειρώντας να χτίσουν ανάχωμα αντίστασης στην επίθεση των αφεντικών.
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ – ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ
ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗ
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
απεργιακή συγκέντρωση
Πέμπτη 16 Μάρτη, 12 μ.μ., Χαυτεία
η επόμενη συνέλευση της “πρωτοβουλίας εργαζομένων στον αγροδιατροφικό κλάδο και στις υπηρεσίες πρασίνου” θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 22 Μάρτη 2023, στις 7:30 μ.μ., στα γραφεία του ΣΥΒΧΨΑ στην οδό Λόντου 6 στα Εξάρχεια
κάλεσμα : πρωτοβουλία εργαζομένων στον αγροδιατροφικό κλάδο και στις υπηρεσίες πρασίνου
Για επικοινωνία: agro_protovoulia@proton.me
Κάλεσμα στην Γενική Απεργία την Πέμπτη 16 Μαρτίου στις 12:00 – Συγκέντρωση στα Χαυτεία (Αιόλου και Πατησίων)
ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΣΕ ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
Έχουν περάσει δύο εβδομάδες και λίγες μέρες από τον τραγικό θάνατο δεκάδων επιβατών στα τρένα που συγκρούστηκαν στα Τέμπη στις 28/2 και η οργή μας δεν έχει ακόμα καταλαγιάσει. Όλο αυτό το διάστημα πραγματοποιούνται διαδηλώσεις στα κέντρα και τις γειτονιές των πόλεων της χώρας με τις μάζες να κατεβαίνουν στο δρόμο, να οργανώνονται, να απαιτούν εκδίκηση και να συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής. Με αποκορύφωμα την απεργία της 8ης Μαρτίου, όταν εκατοντάδες χιλιάδες κατέβηκαν στους δρόμους μετά από χρόνια ενάντια στις δολοφονικές πολιτικές και διαθέσεις του κράτους και του κεφαλαίου, μπορούμε πλέον να μιλήσουμε για όλες τις αιτίες ξεσπάσματος του κοινωνικού και ταξικού μίσους απέναντι σε αυτούς που διευθύνουν τις ζωές μας. Οι δολοφονίες που διέπραξαν στα Τέμπη το κράτος και τα αφεντικά έγιναν η σταγόνες που ξεχείλισαν το ποτήρι της ταξικής αδράνειας και της σιωπηλής συναίνεσης, καθώς ολοένα και περισσότερες συνειδητοποιούμε πως κάθε μέρα που περνάει γινόμαστε περισσότερο φθηνές και αναλώσιμοι για τον καπιταλισμό, μέχρι το σημείο του θανάτου. Μετά από μια δεκαετία βαθιάς υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης και γκρεμίσματος των κατακτήσεων του εργατικού κινήματος, σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες με ακόμη μία όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης. Η επισφάλεια, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η άγρια εκμετάλλευση από τα αφεντικά δεν έχουν καταλαγιάσει αλλά αντιθέτως διευρύνονται ως συνθήκες για την τάξη μας. Η ακρίβεια μαστίζει το σύνολο των αναγκών μας, ενώ υποτιθέμενες παροχές από το κράτος ιδιωτικοποιούνται και αφήνουν έξω σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού. Ταυτόχρονα, υπάρχει ένας άγνωστος, ή καλύτερα συγκεκαλυμμένος, αριθμός δολοφονημένων μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα και το εσωτερικό του ελληνικού κράτους, οι σφαίρες των μπάτσων δολοφονούν όσους περισσεύουν, όπως τους Ρομά Νίκο Σαμπάνη και Κώστα Φραγκούλη, ενώ η καταστολή απέναντι στις αντιστάσεις διευρύνεται. Ξεκινώντας από τη δολοφονία στα Τέμπη, θα παρουσιάσουμε κάποιες από τις αιχμές της επέλασης του κράτους και του κεφαλαίου πάνω μας αλλά και τις προοπτικές αντίστασης για την εργατική τάξη, τους αόρατους και τις περιθωριοποιημένες.
Η ιδιωτικοποίηση του σιδηρόδρομου στην ελλάδα ξεκίνησε ουσιαστικά από το 2009, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «έσπασε» τον ΟΣΕ σε επιμέρους εταιρείες, κάτι που θα ωφελούσε το επερχόμενο μερικό του ξεπούλημα. Στη συνέχεια η συγκυβέρνηση πασοκ-νδ το 2013, σε ευθυγράμμιση με τις μνημονιακές πολιτικές, διεκπεραίωσε το νομοθετικό πλαίσιο της ιδιωτικής εκμετάλλευσης του, ενώ ο σύριζα το 2017 εκπλήρωσε όλα τα παραπάνω πουλώντας έναντι 45 εκ. ευρώ το επικερδές κομμάτι του ΟΣΕ στην ιταλική Ferrovie dello Stato Italiane Group (γονική εταιρία της Hellenic Train). Όταν λέμε το επικερδές κομμάτι του, εννοούμε αυτό που σχετίζεται με την μεταφορά των πελατών και τα κέρδη από τα εισιτήρια που πληρώνουν, ενώ το ζημιογόνο κομμάτι της συντήρησης των γραμμών και συνολικότερα των υποδομών παραμένει υπό κρατική διαχείριση. Η παραπάνω συνθήκη δεν είναι τόσο το αποτέλεσμα των αποφάσεων των εκάστοτε κρατικών διαχειριστών, αλλά ακολουθεί κατά κύριο λόγο τη δυναμική της τρέχουσας διεθνούς οικονομικής και πολιτικής συγκυρίας. Η εναλλαγή των κυβερνήσεων από το 2009 και μετά δε φαίνεται να επηρεάζει την πορεία της μερικής ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρομικών μεταφορών, η οποία κινείται ανεξάρτητα.
Δεν έχουμε αυταπάτες πως οι μετακινήσεις, η υγεία και η εκπαίδευση αποτελούν κοινωνικά αγαθά. Μέσα στο σύγχρονο καπιταλιστικό περιβάλλον κάθε τέτοιου είδους «αγαθό» έχει μετατραπεί σε εμπόρευμα που διακινείται από κρατικές ή ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες εξ ορισμού λειτουργούν με βάση την παραγωγή κέρδους. Αυτό συνεπάγεται οικονομικού τύπου μελέτες και αναλύσεις σχετικά με το πού συμφέρει βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα να επενδύσει μια τέτοια εταιρεία. Συχνά οι αναλύσεις αυτές περιλαμβάνουν και μία λογική “risk analysis”, όπου ουσιαστικά υπολογίζεται η πιθανότητα της πραγματοποίησης ενός γεγονότος (είτε θετικού είτε όχι) και της επίπτωσής του στα κέρδη της εταιρίας. Αυτές οι οικονομίστικες αναλύσεις συχνά βάζουν στην εξίσωση και τον παράγοντα της απώλειας της ανθρώπινης ζωής με ξεκάθαρα στατιστικό χαρακτήρα. Όμως, τo τι ακριβώς λογίζεται σαν «απώλεια» για τα αφεντικά είναι μια τελείως μεταβαλλόμενη συνθήκη, καθώς αφορά πρωτίστως το επίπεδο του ταξικού ανταγωνισμού που έχει διαμορφωθεί ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο. Κανείς δε θέλει πραγματικά να πεθάνει κάποιος εργαζόμενος, πόσο μάλλον κάποιος πελάτης (όπου στην περίπτωση του δεύτερου οι οικονομικές συνέπειες θα είναι καταστροφικές). Μακροπρόθεσμα όμως σε πολλές περιπτώσεις δε συμφέρει η επένδυση σε όλες τις επιμέρους δικλείδες ασφαλείας, κρίνοντας πως η πιθανότητα του να συμβεί «το κακό» είναι μικρές. Έτσι, η τεχνολογία επενδύεται με τρόπο που θα αυξάνει την παραγωγικότητα και την επιτήρηση της εργασίας και της ζωής, ενώ σε δεύτερη μοίρα περνάει πάντα το ζημιογόνο κομμάτι της ασφάλειας. Τη στιγμή που μοιράζεται αυτό το κείμενο, από την αρχή του 2023, μετράμε 42 νεκρούς εργάτες από «εργατικά ατυχήματα» – δολοφονίες στα κάτεργα των αφεντικών. Για τα αφεντικά και το κράτος άλλωστε δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από νούμερα στις αναλύσεις των επιστημονικών επιτελείων τους. Οι ζωές μας είναι τόσο ασήμαντες και αναλώσιμες, όσο ορίζει το κέρδος τους.
Το παραπάνω μοντέλο διαχείρισης της εργασίας εφαρμόζεται στο σύνολο των κοινωνικών σχέσεων και αποτελεί την βάση της καπιταλιστικής παραγωγής. Καθώς ο καπιταλισμός δεν είναι ένα στατικό μοντέλο παραγωγής και διεύθυνσης της κοινωνίας, μεταλλάσσεται ανάλογα με τις κοινωνικές αντιστάσεις που αντιμετωπίζει από τους εκμεταλλευόμενους. Aν στην παρούσα συγκυρία γίνεται ιδιαίτερος λόγος για τις ιδιωτικοποιήσεις και το ιδεολογικό τους πλαίσιο, τον νεοφιλελευθερισμό, αυτό συμβαίνει επειδή ο τελευταίος αποτελεί την πιο επιθετική έκφανση της παγκόσμιας πολιτικής των καπιταλιστικών κρατών ενάντια στην εργασία, σε όλους και όλες εμάς. Αποτελεί ένα μοντέλο οικονομικής και πολιτικής διαχείρισης ανάμεσα σε άλλα, η μορφή και ο βαθμός στον οποίο υλοποιείται από τα αφεντικά είναι ανάλογος των δικών μας ελλιπών οργανωμένων αντιστάσεων. Η επικείμενη μερική ιδιωτικοποίηση του Ογκολογικού Κέντρου Παίδων «Ελπίδα» του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία, όπως και η συζήτηση για το άνοιγμα της αγοράς στο κομμάτι της παροχής νερού, αποτελούν ακόμη μια εκδοχή της μετατροπής των κοινωνικών και ταξικών αναγκών σε πεδίο κερδοφορίας για τα αφεντικά, όπου διάφοροι επενδυτές θα κληθούν να μας διαχειριστούν με όρους κέρδους και ζημιάς.
Το κράτος από την πλευρά του, φέροντας και το ρόλο του συλλογικού καπιταλιστή, έχει ομοιότητες αλλά και διαφορές με τους ιδιώτες σχετικά με τον τρόπο που εκμεταλλεύονται τις εταιρείες που κατέχουν. Τα αφεντικά επωφελούνται κυρίως μέσα από την παραγωγή κέρδους που έρχεται από την εκμετάλλευση της εργασίας, ενώ για το κράτος ως καπιταλιστή και εργοδότη η σχέση είναι πιο πολύπλοκη. Αν από τη μία επωφελείται άμεσα οικονομικά από τα κέρδη των εταιρειών του, μπορεί ταυτόχρονα να έχει όφελος και από την οικονομική τους κατάρρευση. Αυτό συμβαίνει γιατί το κράτος πέρα από «εταιρεία», αποτελεί τον νόμιμο και θεσμικό εκπρόσωπο του κεφαλαίου και των συμφερόντων του. Έτσι, επιλέγει να υποβαθμίσει τη λειτουργία πολλών εταιρειών ή δομών του, χάνοντας από τη μία λεφτά, αλλά επενδύοντας μακροπρόθεσμα στο πολιτικό κέρδος που θα αποκομίσει από τη συμμαχία με τα αφεντικά που θα επωφεληθούν. Στην περίπτωση των μεταφορών, το κενό στην αγορά που αφήνει η υποβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου το αναλαμβάνουν κατά κύριο λόγο οι ιδιοκτήτες ΚΤΕΛ, ένα καθαρά ιδιωτικό κομμάτι των μεταφορών που διαχρονικά βασίζεται σε σχέσεις με κρατικούς αξιωματούχους και κομματικά επιτελεία, κυρίως της δεξιάς. Ταυτόχρονα, οι κραυγαλέες αναντιστοιχίες στον τρόπο που διανέμεται το κρατικό χρήμα στις διάφορες επενδύσεις φανερώνουν τις διαθέσεις των κυρίαρχων εναντίον μας. Δαπανώνται αστρονομικά ποσά για στρατιωτικό εξοπλισμό, για περισσότερους μπάτσους ή για τη διάσωση των τραπεζών, ενώ τομείς του υποτιθέμενου κοινωνικού κράτους όπως η μετακίνηση και η υγεία συνεχώς υποχρηματοδοτούνται και υποστελεχώνονται μέχρι να ιδιωτικοποιηθούν ή ακόμα και μετά το πέρας της ιδιωτικοποίησης (όπως οι υποδομές του ΟΣΕ). Όπως είδαμε και μέσα στη συνθήκη της πανδημίας, αυτή η υποβάθμιση οδηγεί ολοταχώς στο θάνατο εκτός αν πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
Η απόδοση της ευθύνης για το έγκλημα στον σταθμάρχη της Λάρισας, στον πρόσφατο διορισμό του οποίου εμπλέκονται κομματικά στελέχη της ΝΔ, παίζει το ρόλο θεαματικής κατασκευής ενός ακόμη αποδιοπομπαίου τράγου. Πολλοί έχουν μιλήσει για τις «πελατειακές σχέσεις» που διαχρονικά δεσπόζουν στην κοινωνική ζωή στη χώρα, η πλειοψηφία όμως τις θεωρεί μια παρέκκλιση του ορθού τρόπου λειτουργίας ενός καπιταλιστικού κράτους. Για εμάς η διαφθορά, ο χρηματισμός, οι διορισμοί στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, τα «κονέ» και τα «βύσματα» δεν αποτελούν χαρακτηριστικά ενός υπανάπτυκτου κράτους αλλά δομικό χαρακτηριστικό της ελληνικής εκδοχής του καπιταλισμού και κεντρική επιλογή των αφεντικών και των πολιτικών τους υπαλλήλων. Η κατασκευή κομματικών πελατειών μέσω της υπόσχεσης συγκεκριμένων ανταλλαγμάτων, όπως είναι οι εργασιακές θέσεις, είναι κομβικός τρόπος διεξαγωγής της πολιτικής στη χώρα και έχει ακολουθηθεί από όλο το κομματικό φάσμα, από τη δεξιά μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία, την αριστερά και τους φασίστες. Με αυτό τον τρόπο, τάζοντας θέσεις προνομίων, εξασφαλίζεται αφενός το πολιτικό όφελος της απόσπασης ψήφων και αφετέρου η εξασφάλιση της κοινωνικής συναίνεσης στις αποφάσεις των εξουσιαστών από την πλευρά των εξουσιαζόμενων. Οι γελοίες παροχές εν είδη αποζημίωσης από τη σημερινή κυβέρνηση προς τις οικογένειες των θυμάτων στα Τέμπη φανερώνει το πώς μας βλέπει το κράτος και κάθε πολιτικό κόμμα: ως επίδοξες πελάτισσες και ψηφοφόρους που θα αρκεστούν σε ένα ξεροκόμματο για να καταλαγιάσει η οργή τους. Κάθε αναφορά στην ανικανότητα κάποιου διορισμένου υπαλλήλου από κομματικά κλιμάκια, κάθε επίκληση στην αξιοκρατία, συσκοτίζουν την μόνη πραγματική προοπτική επίλυσης των προβλημάτων: την οργάνωση της ζωής από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στην καθεμία σύμφωνα με τις ανάγκες της.
Το πάγιο αριστερό αίτημα για περισσότερο κοινωνικό κράτος δεν κάνει κάτι άλλο από το να αποκρύπτει τον δομικό και αναπόφευκτο τρόπο λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού με τρόπο λαϊκίστικο και επικίνδυνο για τα συμφέροντα της τάξης μας. Επισκιάζει τον ρόλο του κράτους σαν εγγυητή της καπιταλιστικής κερδοφορίας και του δίνει έναν ψευδή χαρακτήρα «προστάτη» της κοινωνίας από την ιδιωτική εκμετάλλευση και το νεοφιλελευθερισμό. Όμως ο νεοφιλελευθερισμός δεν αποσκοπεί στην αποδυνάμωση του κρατικού μηχανισμού, αλλά απεναντίας στην αναδιάρθρωση του, επιβάλλοντας καινούριους συσχετισμούς στις προϋπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις. Στρατηγικά, επενδύει στις κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους και επιτίθεται σε διάφορες δομές κοινωνικής πρόνοιας, όχι θέλοντας να τις καταργήσει, αλλά να τις μετασχηματίσει με τρόπο κερδοφόρο για το κεφάλαιο. Η ανάγκη μετασχηματισμού της κρατικής υποτιθέμενης πρόνοιας δεν μαρτυρά ένα στραβοπάτημα του κατά τα άλλα κράτους – προστάτη, αλλά μια αλλαγή κατεύθυνσης στον τρόπο με τον οποίο το κράτος δύναται να διαμεσολαβήσει τον ταξικό πόλεμο. Δεν υπάρχει καμία προοπτική διαχείρισης του καπιταλιστικού κράτους προς όφελος της εργατικής τάξης και των αόρατων και περιθωριοποιημένων, όπως έχει φανεί από τους αιώνες ύπαρξής του, από τα διάφορα μοντέλα διαχείρισής του. Θα ωφεληθούμε πραγματικά μόνο μέσα από την καταστροφή του κράτους και κάθε θεσμού κυριαρχίας που υποτιμά τις ζωές μας μέχρι το σημείο του θανάτου. Αντίστοιχα, πάνω από κάθε «ρεαλιστική» συζήτηση υπέρ των κρατικοποιήσεων, των ιδιωτικοποιήσεων ή των εθνικοποιήσεων, πλανιέται το φάντασμα της κοινωνικοποίησης των μέσων μετακίνησης, παραγωγής και ύπαρξης.
Τα media έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να ξεπλύνουν την ενοχή του κράτους και του κεφαλαίου για το έγκλημα στα Τέμπη. Κατασκευάζοντας εξαρχής ένα ψευδές συναισθηματικό περιβάλλον και αποπολιτικοποιώντας το γεγονός, προσπάθησαν να κρύψουν πως η ευθύνη ανήκει ατόφια στον καπιταλισμό και το κράτος που βλέπουν τις ζωές μας με την αδιαφορία και την αλαζονεία που τους έχουμε επιτρέψει. Το γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε σήμερα «καλούς» και «κακούς» δημοσιογράφους στην πραγματικότητα βασίζεται στο εμπορεύσιμο ενός ακόμη «αγαθού», της ενημέρωσης, για το οποίο πρέπει να βρεθούν οι κατάλληλοι πελάτες, είτε αυτοί είναι δεξιοί νοικοκυραίοι είτε αριστεροί νομιμόφρονες. Τα media είναι ιδεολογικοί μηχανισμοί που έχουν μετατραπεί σε εταιρείες και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι είναι ζωντανά εμπορεύματα προς κατανάλωση ανάλογα με την μικροαστική αίσθηση του γούστου. Με τον όρο του εθνικού πένθους θέλουν να κρύψουν τόσο την ταξική θέση των θυμάτων (στην πλειοψηφία τους φοιτήτριες, εργαζόμενοι, μετανάστριες) όσο και την ίδια τη φύση του ταξικού πολέμου που ασκείται σε βάρος μας. Την ίδια στιγμή, οι πολιτικοί όλων των κομμάτων νομιμοποιούν το κράτος ως ιδιοκτήτη του μονοπωλίου της βίας. Όπως πάντα, μιλούν για αμαυρωμένες λιτανείες και προβοκάτορες, ενώ καλούν σε ηττοπαθή μνημόσυνα με σκοπό την κάμψη της κοινωνικής οργής. Δυστυχώς για αυτούς, πάντα θα υπάρχει η οργανωμένη ή αυθόρμητη προλεταριακή αντιβία και το σημείο έκρηξης των κοινωνικών αντιθέσεων.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια συγκυρία όπου κινούμαστε προς ακόμη μια εκλογική αναμέτρηση. Οι εκλογικές αυταπάτες, που καλλιεργούνται από τα πάνω και συντηρούνται από τον εθνικό κορμό, είναι ένας ορατός κίνδυνος διάσπασης και μεσολάβησης του ταξικού μίσους που τώρα ξεσπάει απέναντι στα αφεντικά και το κράτος. Η εμπειρία της τάξης μας έχει δείξει πως οι αγώνες δεν «συναντιούνται στην κάλπη» αλλά πραγματώνονται στο κοινωνικό πεδίο. Αντί λοιπόν να ελπίζουμε στον επόμενο ή τον σημερινό προστάτη, αντί να διαλέξουμε τον λιγότερο κακό διαχειριστή, επιλέγουμε να οξύνουμε τους αγώνες στο επίπεδο της καθημερινής πάλης απέναντι σε όλες της μορφές της κυριαρχίας. Πίσω από τις φαινομενικές αντιθέσεις των πολιτικών κομμάτων, δεξιών, ακροδεξιών ή φασιστικών, αριστερών και κεντρώων, βρίσκεται η ενότητα συμφερόντων κράτους και κεφαλαίου. Οι νεκρές στα Τέμπη έχουν τους ίδιους δολοφόνους με τα χιλιάδες εργατικά ατυχήματα, τους εκατοντάδες νεκρούς της τάξης μας που δολοφονήθηκαν εν ώρα εργασίας. Αποτελούν θύματα του ίδιου συστήματος που οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους στο θάνατο την περίοδο της πανδημίας και καθημερινά εξοντώνει τα ταξικά μας αδέλφια, τις μετανάστριες και τους μετανάστες, στα σύνορα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα αστυνομικά τμήματα. Έως τώρα μείναμε απαθείς απέναντι στο θάνατο είτε αδιαφορώντας, είτε εξατομικεύοντας την τραγωδία και εσωτερικεύοντας το πένθος. Όμως τα κοινωνικά αντανακλαστικά που κινητοποιήθηκαν από τη δολοφονία στα Τέμπη αποτελούν μια κατάσταση πέρα για πέρα θετική στην εξέλιξη της πάλης και την όξυνση των συνειδήσεων. Οι συνθήκες οργής απέναντι στο υπάρχον οφείλουν να οργανωθούν για να πολεμήσουν με συνέπεια τον εχθρό, αλλιώς αυτός θα συνεχίσει να νικά. Η προοπτική ενός επαναστατικού ορίζοντα ενάντια στον καπιταλιστικό ρεαλισμό του εκάστοτε πολιτικού διαχειριστή που μεταθέτει τις τραγωδίες για το μέλλον, είναι η μόνη ελπίδα αν θέλουμε να σταματήσουμε την επέλαση του θανάτου.
ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ & ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Σημείο ★ Μηδέν
για την όξυνση του ταξικού πολέμου
Πέμπτη 16/3, 12.00 Χαυτεία – ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ στη Γενική Απεργία!
Πέμπτη 16/3, 12.00 Χαυτεία – ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ στη Γενική Απεργία!
ΕΞΕΓΕΡΣΗ για τις σύγχρονες εργατικές – κοινωνικές ανάγκες
Σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και το κράτος του,το μνημονιακό καθεστώς, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ
για την Κοινωνική Επανάσταση και την Ταξική Απελευθέρωση!
κάλεσμα : Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)
ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ
Η μαζική δολοφονία στα Τέμπη, αποτελεί το διαχρονικό έγκλημα του κράτους και του ανώτατου πολιτικού και διοικητικού του προσωπικού, σε συνεργασία με το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο της μαφίας του χρήματος και των κάθε είδους εταιρειών και πολυεθνικών. Το πρόσφατο τραγικό παράδειγμα των πολυκατοικιών που γκρεμίζονταν σαν τραπουλόχαρτα στην Ν.Α. Τουρκία διαφέρει μόνο στους αριθμούς των νεκρών και σε τίποτα άλλο, σχετικά με τις ευθύνες του κράτους και του κεφαλαίου συνολικά.
Ήδη από το 1990, για να μιλήσουμε από το τέλος της μεταπολίτευσης με την στενή έννοια, συντελείται μια διαρκής καταλήστευση της ελλαδικής κοινωνίας – μεταναστών, προσφύγων και ντόπιων – ταυτόχρονα με το φαγοπότι των αμέτρητων χρηματοδοτήσεων από την ΕΕ και το ΔΝΤ, οι οποίες πληρώνουν τους μηχανισμούς ελέγχου τους. Ταυτόχρονα το καθεστώς του νεοφιλελευθερισμού το οποίο όχι τυχαία ξεκίνησε την ίδια περίοδο ο πατέρας Μητσοτάκης μαζί με την λεηλασία του κοινωνικού πλούτου λεηλάτησε και κάθε κοινωνική κατάκτηση ενός αιώνα αγώνων, εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς δημοκρατικής μπανανίας, ένα καθεστώς δηλαδή εξευγενισμένου φασισμού, στις υπηρεσίες του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και των ντόπιων ελίτ.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν απόλυτη ευθύνη ολόκληρου του συστημικού τόξου για τον ζωντανό εφιάλτη που έχει μετατραπεί ο ελλαδικός χώρος, στα Τέμπη, στα εργατικά ατυχήματα και στα μεροκάματα του τρόμου, στους νεκρούς των συνόρων, του Covid, στις εκτελέσεις των ένστολων μισθοφόρων του κράτους και του παρακράτους, σε νεολαίους, μετανάστες, ρομά και δημοσιογράφους, στους παιδοβιαστές και στους εμπόρους θανάτου.
Ένα ριζοσπαστικό συνομοσπονδοποιημένο κίνημα είναι το μόνο που μπορεί να στήσει πραγματικό οδόφραγμα απέναντι στον ολοένα και πιο φασιστικό χαρακτήρα του κράτους και του καπιταλισμού, ικανό να συγκροτήσει γραμμές άμυνας απέναντί τους και να θέσει τους όρους μιας νέας κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής προοπτικής. Αυτής της ταξικής ισότητας, της πολιτικής ελευθερίας και της κοινωνικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης.
Η δίκαιη κοινωνική οργή δεν μπορεί να φυλακιστεί σε καμιά πλαστή διαταξική εθνική ενότητα και σιωπηλή συνενοχή. Δεν έχουν τίποτα να ενώσουν τα θύματα με τους δολοφόνους τους. Με όλους αυτούς που έχουν ξεπουλήσει κάθε κοινωνικό αγαθό, την υγεία, την παιδεία, την μετακίνηση, το νερό το ρεύμα και την κατοικία, μετατρέποντάς τα σε κέρδος και προνόμιο για τους λίγους και τις ελίτ.
Τα κινήματα οφείλουν να σταθούν δίπλα στους καταπιεσμένους στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν μέσα σε ένα δολοφονικό καθεστώς, να τους ενισχύσουν και να ενισχυθούν από αυτούς. Με οργάνωση, αγώνα και κοινή προοπτική να σπάσουμε την δυστοπία που μας επιβάλουν. Είναι καιρός να μιλήσουν τα κινήματα και οι καταπιεσμένοι.
ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΤΟΠΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ
ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Πέμπτη 16/3
12:00
Χαυτεία (Αιόλου και Σταδίου)
στο μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης για το κρατικό / καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη.
Όλες,Όλα,Όλοι στην Απεργία
ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ
Η μαζική δολοφονία στα Τέμπη, αποτελεί το διαχρονικό έγκλημα του κράτους και του ανώτατου πολιτικού και διοικητικού του προσωπικού, σε συνεργασία με το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο της μαφίας του χρήματος και των κάθε είδους εταιρειών και πολυεθνικών. Το πρόσφατο τραγικό παράδειγμα των πολυκατοικιών που γκρεμίζονταν σαν τραπουλόχαρτα στην Ν.Α. Τουρκία διαφέρει μόνο στους αριθμούς των νεκρών και σε τίποτα άλλο, σχετικά με τις ευθύνες του κράτους και του κεφαλαίου συνολικά.
Ήδη από το 1990, για να μιλήσουμε από το τέλος της μεταπολίτευσης με την στενή έννοια, συντελείται μια διαρκής καταλήστευση της ελλαδικής κοινωνίας – μεταναστών, προσφύγων και ντόπιων – ταυτόχρονα με το φαγοπότι των αμέτρητων χρηματοδοτήσεων από την ΕΕ και το ΔΝΤ, οι οποίες πληρώνουν τους μηχανισμούς ελέγχου τους. Ταυτόχρονα το καθεστώς του νεοφιλελευθερισμού το οποίο όχι τυχαία ξεκίνησε την ίδια περίοδο ο πατέρας Μητσοτάκης μαζί με την λεηλασία του κοινωνικού πλούτου λεηλάτησε και κάθε κοινωνική κατάκτηση ενός αιώνα αγώνων, εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς δημοκρατικής μπανανίας, ένα καθεστώς δηλαδή εξευγενισμένου φασισμού, στις υπηρεσίες του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και των ντόπιων ελίτ.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν απόλυτη ευθύνη ολόκληρου του συστημικού τόξου για τον ζωντανό εφιάλτη που έχει μετατραπεί ο ελλαδικός χώρος, στα Τέμπη, στα εργατικά ατυχήματα και στα μεροκάματα του τρόμου, στους νεκρούς των συνόρων, του Covid, στις εκτελέσεις των ένστολων μισθοφόρων του κράτους και του παρακράτους, σε νεολαίους, μετανάστες, ρομά και δημοσιογράφους, στους παιδοβιαστές και στους εμπόρους θανάτου.
Ένα ριζοσπαστικό συνομοσπονδοποιημένο κίνημα είναι το μόνο που μπορεί να στήσει πραγματικό οδόφραγμα απέναντι στον ολοένα και πιο φασιστικό χαρακτήρα του κράτους και του καπιταλισμού, ικανό να συγκροτήσει γραμμές άμυνας απέναντί τους και να θέσει τους όρους μιας νέας κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής προοπτικής. Αυτής της ταξικής ισότητας, της πολιτικής ελευθερίας και της κοινωνικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης.
Η δίκαιη κοινωνική οργή δεν μπορεί να φυλακιστεί σε καμιά πλαστή διαταξική εθνική ενότητα και σιωπηλή συνενοχή. Δεν έχουν τίποτα να ενώσουν τα θύματα με τους δολοφόνους τους. Με όλους αυτούς που έχουν ξεπουλήσει κάθε κοινωνικό αγαθό, την υγεία, την παιδεία, την μετακίνηση, το νερό το ρεύμα και την κατοικία, μετατρέποντάς τα σε κέρδος και προνόμιο για τους λίγους και τις ελίτ.
Τα κινήματα οφείλουν να σταθούν δίπλα στους καταπιεσμένους στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν μέσα σε ένα δολοφονικό καθεστώς, να τους ενισχύσουν και να ενισχυθούν από αυτούς. Με οργάνωση, αγώνα και κοινή προοπτική να σπάσουμε την δυστοπία που μας επιβάλουν. Είναι καιρός να μιλήσουν τα κινήματα και οι καταπιεσμένοι.
ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΤΟΠΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ
ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Πέμπτη 16/3
12:00
Χαυτεία (Αιόλου και Σταδίου)
στο μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης για το κρατικό / καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη.
Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών(ΣΥ.ΚΑ.ΠΡΟ)
Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΩΣ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, συμμετοχή στην απεργία
τοποθέτηση για το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, τον συνολικότερο αγώνα ενάντια στην υποτίμηση της ζωής μας και κάλεσμα σε συμμετοχή στην γενική απεργία και την συγκέντρωση της 16ης Μάρτη 2023
Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΩΣ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Η τραγωδία της 28ης Φλεβάρη στα Τέμπη είναι ένα κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα. Είναι απότοκο της υποτίμησης της ζωής των φτωχών που διαδραματίζεται με καταιγιστικό τρόπο για περισσότερο από μια δεκαετία σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Είναι απότοκο των συνεχών απολύσεων, της αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, της ιδιωτικοποίησης των βασικών δημόσιων πόρων, δομών και υπηρεσιών. Είναι απότοκο των διαχωρισμένων συμφερόντων του κράτους και της κοινωνίας και της επιβολής ενός αναπτυξιακού οικονομικού μοντέλου που εξασφαλίζει το ελάχιστο επιχειρηματικό ρίσκο των “από πάνω” με αντίτιμο την ακραία διακινδύνευση της ζωής των “από κάτω”.
Για όλους εμάς, που ζούμε και πεθαίνουμε καθημερινά στην πλημμυρισμένη Μάνδρα, στο καμένο Μάτι, στην Ηλεία, στην Εύβοια… Για όλους εμάς που ζούμε και πεθαίνουμε καθημερινά με τις συνέπειες της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας… Για όλους εμάς που ζούμε και πεθαίνουμε καθημερινά στο σαπιοκάραβο Σαμίνα, στο εργοστάσιο της Ρικομέξ και στα κάτεργα των ασταμάτητων “εργατικών ατυχημάτων”… Για όλους εμάς που ζούμε και πεθαίνουμε καθημερινά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων/ισσών και μεταναστριών/στών, στα νερά του Αιγαίου και στον Έβρο… Για όλους εμάς που ζούμε και πεθαίνουμε καθημερινά στους τσιγγάνικους καταυλισμούς και στα μπλόκα της αστυνομίας… Αυτό το έγκλημα δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε μεμονωμένο όπως από την πρώτη στιγμή επιχείρησαν να το παρουσιάσουν τα αφεντικά σε ένα επικοινωνιακό φιάσκο που κατέρρευσε αμέσως μετά τις πρώτες εκδηλώσεις της κοινωνικής οργής στους δρόμους.
Οι καθημερινές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας και σε δεκάδες άλλες πόλεις, οι πρώτες συγκρούσεις με τις κατασταλτικές δυνάμεις, η κινητοποίηση και οι καταλήψεις των μαθητών/τριών και των φοιτητριών/τών, η συνάντηση της κοινωνικής αγανάκτησης με τους αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως με τον εμβληματικό αγώνα των εργαζομένων και σπουδαστών/στριών στην τέχνη, των εκπαιδευτικών ενάντια στην “αξιολόγηση”, των υγειονομικών ενάντια στην απαξία και υποστελέχωση του ΕΣΥ καθώς και πολλών άλλων, προκαλεί κρίση στο πολιτικό σύστημα εν μέσω προεκλογικής περιόδου.
Πρόκειται για μια κρίση που επιχειρείται να οριοθετηθεί στην εσωτερική σύγκρουση του πολιτικού προσωπικού του κράτους για την διεκδίκηση της κυβερνητικής διαχείρισης. Ο φόβος εξέλιξης της αυθόρμητης οργής σε εξεγερσιακή δυναμική οδήγησε τα κατασταλτικά επιτελεία στην μεταστροφή της αρχικής αμυντικής στάσης που κράτησε η αστυνομία τις πρώτες μέρες, σε επιθετική στρατηγική. Η διαδήλωση της Κυριακής 5/3 χτυπήθηκε άγρια. Η αστυνομία την έπνιξε στα δακρυγόνα, εξαπέλυσε συνεχείς επιθέσεις χτυπώντας σοβαρά και συλλαμβάνοντας διαδηλωτές και διαδηλώτριες αποδίδοντάς τους κακουργηματικές διώξεις. Την ίδια στάση κράτησε και στην μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση της 8ης Μάρτη καθώς και στη βραδινή διαδήλωση της ίδιας μέρας ενάντια στην πατριαρχία ενώ επιπλέον πραγματοποίησε προληπτικές προσαγωγές αναρχικών και άλλων αγωνιστών/στριών από τα σπίτια τους το πρωί πριν την απεργιακή διαδήλωση. Από το πρωί της Δευτέρας 13/3 προχώρησε στον περικύκλωση της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ στην οδό Πανεπιστημίου αποκλείοντας το σώμα των συντρόφων και συντροφισσών “Κίνηση Φοιτητών/τριων, Σπουδαστριών/ων για την ελευθεριακή οργάνωση στη βάση” που κατέλαβε εκείνη τη μέρα το κτήριο ως μια ακόμα κίνηση δημιουργίας κέντρου αγώνα και σύνδεσης των αγωνιζόμενων σπουδαστών/στριών στον χώρο της τέχνης και των φοιτητών/τριών στα Πανεπιστήμια με την κοινωνία.
Το κράτος για να εξομαλύνει την πολιτική κρίση επιχειρεί να εξαφανίσει κατασταλτικά και ιδεολογικά τον μοναδικό ανεξέλεγκτο παράγοντα που μπορεί να μεταβάλει “από τα κάτω” τους πολιτικούς συσχετισμούς, τον μαχητικό δρόμο της βάσης και τον καταληψιακό και απεργιακό αγώνα που μπορεί να πάρει χαρακτηριστικά διαρκούς αντιπαράθεσης με το καθεστώς και ευρύτερης συνάντησης και συλλογικοποίησης των αγωνιζόμενων. Η παρούσα κυβέρνηση έχει ταυτίσει τα συμφέροντά της και την δυνατότητα παραμονής της στην εξουσία με την καταστολή, είναι προετοιμασμένη και αποφασισμένη γι αυτό έχοντας εξασφαλίσει παράλληλα την συναίνεση όλων των καθεστωτικών πολιτικών και μιντιακών δυνάμεων και μηχανισμών. Η κυβερνητική Αριστερά όντας προσδεδεμένη από το καλοκαίρι του 2015 στην δεξιά μετατόπιση όλου του επίσημου πολιτικού φάσματος αρκείται να υπολογίζει στρατηγικά στα εκλογικά οφέλη της θυματοποίησης των διαδηλωτών και το ΚΚΕ ελεεινολογεί και στοχοποιεί όσους συγκρούονται με την κρατική καταστολή, ως πράκτορες. Ενώ οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ όντας συνθηκολογημένες με τα αφεντικά και έχοντας μετατραπεί επί της ουσίας σε κρατικούς και εργοδοτικούς φορείς, κάλεσαν σε γενική απεργία την Πέμπτη 16 Μάρτη μόνο υπό την πίεση της βάσης και μόνο για μια μέρα, χωρίς καμία προετοιμασία στους χώρους δουλειάς, κανένα σχέδιο μπλοκαρίσματος της μακρόχρονης επίθεσης των αφεντικών στην τάξη μας και χωρίς καμία ουσιαστική κάλυψη των απεργών, επιχειρώντας αποκλειστικά με αυτόν τον τρόπο να συνεχίσουν να επιβιώνουν ως διαμεσολαβητικοί μηχανισμοί.
Επιπλέον το κράτος εντείνει την προπαγάνδα κατά των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους ως ύστατη ιδεολογική γραμμή άμυνας, για να τους εμφανίσει στο σύνολό τους συνυπεύθυνους στο έγκλημα και να τους απαξιώσει ηθικά συμπεριλαμβάνοντάς τους στο βούρκο των πελατειακών σχέσεων, της ιδιοτέλειας και αποκτήνωσης των πολιτικών αξιωματούχων και των διευθυντικών στελεχών. Ένα σαθρό ιδεολόγημα που γκρεμίστηκε ήδη από τις πρώτες στιγμές μετά από το δυστύχημα μέσα από την γνωστοποίηση επανειλημμένων απεργιών που είχε κηρύξει το σωματείο των μηχανοδηγών το προηγούμενο διάστημα, για να καταδείξει την αθλιότητα της κατάστασης και να πιέσει για την αποφυγή των θανατηφόρων εντέλει συνεπειών της στους ίδιους και στους επιβάτες. Επανειλημμένες απεργίες που απαγορεύτηκαν ως παράνομες και καταχρηστικές από την δικαστική εξουσία για να κατασταλούν και θάφτηκαν στην σιωπή από τα καθεστωτικά media. Γιατί ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που ανέδειξε αυτή η τραγωδία είναι το γεγονός ότι οι μοναδικοί και οι μοναδικές που μπορούν να υπερασπιστούν την ασφαλή λειτουργία των απαραίτητων για την κοινωνία υποδομών είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες και όσοι/ες τις χρησιμοποιούν.
Το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη είναι μια ακόμα στιγμή του κοινωνικού – ταξικού πολέμου κατά τον οποίο τα αφεντικά επελαύνουν για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη και να θωρακίσουν την εξουσία τους ενώ η τάξη μας μετράει τους νεκρούς της. Αυτός ο πόλεμος που εξελίσσεται υπόγεια από τον Φλεβάρη του 2012, παίρνει σήμερα χαρακτηριστικά ανοιχτής σύγκρουσης. Κι αυτή η σύγκρουση τόσο σε βάθος χρόνου όσο και σε σχέση με οποιονδήποτε πρόσκαιρο επανακαθορισμό των συσχετισμών ισχύος του κράτους με την κοινωνία, έχει θεμελιακά ζωτική σημασία για όλους μας, γιατί από αυτήν εξαρτάται η δυνατότητα αντίστασής μας, η ίδια μας η ζωή και η αξία της. Γνωρίζουμε ότι αυτή η σύγκρουση και η έκβασή της θα είναι ουσιαστική στο βαθμό που θα εκδηλωθούν στο κοινωνικό πεδίο από τη μεριά των καταπιεσμένων πραγματικές δυναμικές ενάντια στην ισχύ του κράτους και του κεφαλαίου, πέρα από το επικοινωνιακό παιχνίδι της εξουσίας και την εκλογική διαμεσολάβηση τους. Στο βαθμό που η κίνησή μας θα πηγαίνει ακόμα πιο πέρα από την προσπάθεια μαχητικής διαμαρτυρίας και θα μετουσιώνεται σε σταθερή αγωνιστική σχέση και ανταγωνιστική δομή η οποία σε βάθος χρόνου θα αντιπαλεύει τον κόσμο της εξουσίας και της εκμετάλλευσης.
Από το βράδυ της 28ης Φλεβάρη, βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι. Εκεί που συναντιούνται ο πόνος, η συνειδητοποίηση και ο αγώνας. Ο πόνος για μια ακόμα σφαγή των δικών μας ανθρώπων που δεν αρκείται πια να είναι βουβός. Η συνειδητοποίηση του σαπίσματος του κόσμου της εξουσίας και της αδυναμίας διεξόδου από την συστημική κρίση μέσα από το ίδιο το σύστημα. Ο αγώνας που ζωντανεύει ξανά στους δρόμους. Πάνω σε αυτό το νέο σταυροδρόμι και περισσότερα από δέκα χρόνια μετά την εξέγερση του 08′ και τα μεγάλα συγκρουσιακά γεγονότα του 2010 – 12′ το κρισιμότερο επίδικο συνεχίζει να είναι για όλες και όλους τους “από κάτω” η ανάπτυξη σταθερού αντίπαλου δέους στο κρατικό – καπιταλιστικό σύστημα της βαρβαρότητας και στις ξεφτισμένες πολιτικές του δυνάμεις.
Μέσα από τα σκοτάδια και την αποφορά που αναδίδει η καπιταλιστική «πραγματικότητα» και ενάντιά της, η αγωνιστική συμβολή της καθεμίας και του καθένα μας σε αυτήν την κατεύθυνση από όπου κι αν βρίσκεται, είναι ότι έχουμε για να γίνει αυτό το σταυροδρόμι ανοιχτό πεδίο αγώνα για το πέρασμα σε μια ζωή αξιοπρέπειας, ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας και ευτυχίας όλων.
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ – ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΡΑΤΙΚΟ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ – ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ
απεργιακή συγκέντρωση Χαυτεία, Πέμπτη 16/3/2023, 12:00
αναρχική συλλογικότητα α π ό π ε ι ρ α
[Πέμπτη 16/3 – 12 Χαυτεία] Κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν, με εξέγερση τιμάμε τους νεκρούς
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ, ΜΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 12:00 ΣΤΑ ΧΑΥΤΕΙΑ (Σταδίου και Αιόλου)
Το βράδυ της Τρίτης 28/02 σημειώθηκε, με την αποκλειστική ευθύνη κράτους και κεφαλαίου, ένα από τα πιο πολύνεκρα δυστυχήματα των τελευταίων ετών, με τη σύγκρουση μιας επιβατικής αμαξοστοιχίας της Hellenic Train με μία εμπορική, στην περιοχή των Τεμπών. Το συγκεκριμένο έγκλημα, το οποίο σε συνέχεια πολλών άλλων, άφησε πίσω του δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, πρόκειται για ένα αναπόφευκτο και προμελετημένο έγκλημα που πραγματοποιήθηκε στο κυνήγι του μέγιστου κέρδους από το κεφάλαιο και τις κρατικές πολιτικές υποστήριξής του. Παρά τα κροκοδείλια δάκρυα από την πλευρά της κυβέρνησης καθώς και τις επίμονες προσπάθειες διαστρέβλωσης της πραγματικότητας από τους εκπροσώπους της αλλά και από πλήθος δημοσιογράφων, με αφηγήματα περί ανθρώπινου λάθους και αποκλειστικής ατομικής ευθύνης του σταθμάρχη, παραμένει για εμάς σαφές πως η θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου ευθύνεται για τις δολοφονίες στα Τέμπη.
Η ατομική ευθύνη και η απόδοση καταστάσεων στην τυχαιότητα αποτελούν πλήρως νεοφιλελεύθερα αφηγήματα που ως σκοπό έχουν να ξεπλύνουν το κράτος και το κεφάλαιο από τις δολοφονικές πολιτικές και πρακτικές τους. Στην προκειμένη περίπτωση έρχονται -ξανά από άνωθεν- να επιρρίψουν όλο το βάρος του θανατηφόρου δυστυχήματος σε έναν άνθρωπο.
Η προφυλάκιση του σταθμάρχη και η μετατροπή του σε αποδιοπομπαίο τράγο επιχειρεί να κατευνάσει τις κοινωνικές δυναμικές και να ικανοποιήσει ένα συγκεκριμένο ακροατήριο που αναζητά στον – μεταφορικά και μη – ανειδίκευτο, άσχετο και τελευταίο τροχό της αμάξης τις συνολικές ευθύνες για την ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιουσίας, τις ελλείψεις στελέχωσης ανθρώπινου δυναμικού, τις ιδιωτικοποιήσεις, την κρατική αδιαφορία που οδήγησε στο έγκλημα στα Τέμπη.
Όμως, για κακή τους τύχη, η κοινωνική βάση, όπως αποδείχθηκε περίτρανα με τις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών και την εξεγερσιακή της διάθεση απέναντι σε όσους στοχεύουν στον κατακερματισμό της, δεν μασάει κουτόχορτο. Το έγκλημα που διεπράχθη στα Τέμπη φέρει συγκεκριμένες ευθύνες, οι οποίες αποτυπώνονται καθημερινά στους δρόμους από σωματεία, πολιτικούς και συλλογικούς φορείς αλλά και από πλήθος ανένταχτου κόσμου. Οι ευθύνες αυτές, λοιπόν, συμπυκνώνονται στις ιδιωτικοποιήσεις, τα ξεπουλήματα στο βωμό του κέρδους και τη διαρκή υποτίμηση των μαζικών συγκοινωνιών από το κράτος και τις αναδόχους εταιρίες.
Η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ιταλική εταιρία “Ferrovie”, το 2017 επί ΣΥΡΙΖΑ, η οποία συζητιόταν ήδη από το 2007 και μετά, από όλες τις κυβερνήσεις, στα πλαίσια των μνημονιακών πολιτικών και των πιέσεων από την Ε.Ε., στην κατεύθυνση μιας «υγειούς» ανταγωνιστικότητας, επέφερε συγκεκριμένα αποτελέσματα, με κορύφωση τον θάνατο και τον τραυματισμό δεκάδων συνανθρώπων μας, ντόπιων και μεταναστών. Υποστελέχωση κρίσιμων τομέων, εξαντλητική εργασία, εγκατάλειψη υποδομών, παράβλεψη των προδιαγραφών ασφαλείας και ανύπαρκτες επενδύσεις στον εκσυγχρονισμό των δικτύων προδιέγραφαν τόσα χρόνια ένα έγκλημα το οποίο αναπόφευκτα πραγματοποιήθηκε.
Τα τραίνα ETR 470, ή τα τραίνα των βλαβών όπως χαρακτηρίστηκαν από τον ελβετικό τύπο, που διαφημίστηκαν ως το μέλλον των ελληνικών σιδηροδρόμων, αποτελούσαν για χρόνια τον πονοκέφαλο των ελβετικών σιδηροδρόμων που δεν έβλεπαν την ώρα να απαλλαγούν από αυτά. Βλάβες, καθυστερήσεις, φωτιές και ατυχήματα ήταν στην καθημερινή διάταξη. Τραίνα σαπάκια που σε συνδυασμό με την οδυνηρή κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου κόστισαν τις ζωές δεκάδων νεκρών. Δεν είναι όμως ότι κανένας δεν μίλησε ποτέ για αυτά. Όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν λάβει χώρα σειρά απεργιών για την ασφάλεια των εργατών και των επιβατών, που στην συντριπτική πλειοψηφία τους κρίθηκαν παράνομες.
Η σύγκρουση των τραίνων αποτύπωσε την ωμή πραγματικότητα που είχε δρομολογηθεί ήδη από το 2010 με την εισαγωγή της χώρας στους μηχανισμούς του ΔΝΤ. Η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης και η διαρκής υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης πολλαπλασίασε τις ανθρωποθυσίες στον βωμό του κέρδους σαν απαραίτητο όρο επιβίωσης του κεφαλαίου και αναπαραγωγής των σχέσεων εκμετάλλευσης του.
Μετά την σύγκρουση των τραίνων και των τραγικών αποτελεσμάτων της ξεκίνησε το γνωστό και χιλιοειπωμένο επικοινωνιακό παιχνίδι συγκάλυψης των ευθυνών για το κράτος και τις εμπλεκόμενες ιδιωτικές εταιρίες από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι ευθύνες όμως για το έγκλημα στα Τέμπη έχουν ονοματεπώνυμα και είναι το αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ακολούθησαν όλες οι αστικές κυβερνήσεις και η αστική τάξη της χώρας. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή την δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση όσα κροκοδείλια δάκρυα κι εάν ξεχειλίζουν, όσο κι εάν το μπαλάκι των ευθυνών πετάγεται από τον έναν στον άλλον. ‘Oσες συγγνώμες κι αν ακούγονται, η κοινωνική βάση γνωρίζει ότι αποτελούν προεκλογικά τερτίπια και υποκριτικά κελεύσματα αδίστακτων εγκληματιών και δολοφόνων.
Η ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Ν.Δ λίγες μόνο μέρες μετά το έγκλημα στα Τέμπη, επιλέγει να θωρακιστεί κατασταλτικά κηρύσσοντας παράνομη την απεργία των εργαζομένων στο Μετρό και τον ΟΣΕ, όμως η κοινωνική βάση επιλέγει να μην δεχθεί παθητικά αυτή την κατάσταση και αντί της θυματοποίησης επιλέγει να κατέβει στον δρόμο και να βάλει ανάχωμα στην κρατική καταστολή. Με την σειρά του το κράτος προχωρά σε προληπτικές προσαγωγές αγωνιστών, έπνιξε με χημικά τις διαδηλώσεις και ξυλοφόρτωσε τη νεολαία. Ενώ ακολουθεί αδιάλλακτη το ξέφρενο κρεσέντο των ιδιωτικοποιήσεων των βασικότερων κοινωνικών αγαθών προχωρώντας τόσο στην ιδιωτικοποίηση του νερού όσο και στην ψήφιση νομοσχεδίου για την ιδιωτικοποίηση του ογκολογικού ΚέντρουΠαίδων, το οποίο θα αυτονομηθεί από το υπόλοιπο νοσοκομείο για να περάσει ουσιαστικά υπό τη διαχείρισηκαι τον έλεγχο της Βαρδινογιάννη και του συλλόγου Ελπίδα. Μιλάμε για ένα ακόμα κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα, αυτή τη φορά με αποδέκτες τα καρκινοπαθή παιδιά και τις οικογένειέςτους.
Επιπλέον η καταστολή απέναντι στη ταξική οργή για το κρατικό αυτό έγκλημα έκανε πασιφανές πως κράτος και κεφάλαιο αντιλαμβάνονται με σαφήνεια τις κοινωνικές ρωγμές που επέρχονται και επιχειρούν να θωρακιστούν απέναντι στην επαπειλούμενες κοινωνικές εκρήξεις. Έκανε σαφές ότι η βία κράτους και παρακράτους ζεσταίνει τις μηχανές της ώστε να αποτρέψει μαζικά εξεγερτικά γεγονότα και να επιβάλλει την κανονικότητα των πολλαπλών καταπιέσεων και της ταξικής εκμετάλλευσης αδιαμαρτύρητα και σιωπηρά για τις σφαγές που διαπράττει.
‘Ομως η οργή μας ξεχειλίζει απέναντι στο Κράτος – Δολοφόνο για το οποίο οι ζωές της χειμαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας που ζει και εργάζεται σ’ αυτόν τον τόπο, δεν είναι παρά μόνο στατιστικοί αριθμοί και αναλώσιμα εξαρτήματα για την διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η συσσωρευμένη οργή μας ξεχειλίζει για τις εκατοντάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, για το κύμα ακρίβειας και ανατιμήσεων στα βασικά αγαθά, για το τράφικινγκ παιδιών μέσα στους κυβερνητικούς και κρατικούς κόλπους ( πολιτικοί, αστυνομία, επιχειρηματίες), για τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς A’ κατοικίας που οδηγούν ανθρώπους της τάξης μας στον δρόμο. Γιατί το έγκλημα στα Τέμπη αποτελεί μια κορυφαία έκφραση της θανατοπολιτικής εναντίον μας από ένα σύστημα που νομοτελειακά προκειμένου να ξεπεράσει την βαθιά και δομική του κρίση προσφεύγει στον πόλεμο και στον φασισμό ικανοποιώντας τα συμφέροντα των ελίτ καταδικάζοντας στην φτώχεια και την δυστυχία την κοινωνική πλειοψηφία. Ενώ στερεί στους εργαζόμενους και συνολικά στους καταπιεσμένους/ ες δωρεάν και ποιοτική υγεία και μόρφωση, ασφαλείς μετακινήσεις και μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Οι μαχητικές συγκρούσεις στους δρόμους με τους πραιτοριανούς του κράτους και του κεφαλαίου, οι προωθημένες πρωτοβουλίες που ζητούν εδώ και τώρα δικαιοσύνη, ζητούν εδώ και τώρα λογαριασμό και δεν οπισθοχωρούν στον πόλεμο που έχει κηρυχθεί, η ενότητα και στη δράση και η αποφασιστικότητα των χιλιάδων διαδηλωτών που κατέβηκαν στον δρόμο τη ημέρα της απεργίας δείχνει πως όταν σηκώνουμε κεφάλι, όταν συγκρουόμαστε, όταν αντιστεκόμαστε μετωπικά με τους δολοφόνους του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου ανοίγουμε τον δρόμο για την ενδυνάμωση και την χειραφέτηση της τάξης μας.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον δρόμο της εξέγερσης και του ανυποχώρητου αγώνα
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 12:00 ΣΤΑ ΧΑΥΤΕΙΑ (Σταδίου και Αιόλου)
Ανοιχτή Συνέλευση για το κρατικό /καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη
Λευτεριά στον Alfredo Cospito – Στηρίζουμε τις αυριανές κινητοποιήσεις // Πέμπτη 16/3, 12:00, Χαυτεία
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ. ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ALFREDO COSPITO – ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ 41BIS ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ
Στηρίζουμε τις αυριανές κινητοποιήσεις: Πέμπτη 16 Μαρτίου στις 12:00 δίνουμε ραντεβού στα Χαυτεία σε συνέχεια της έκφρασης της οργής μας για την μαζική δολοφονία με ευθύνες κράτους και κεφαλαίου στα Τέμπη. Δεν συνηθίζουμε το θάνατο – Δεν ξεχνάμε – Δεν συγχωρούμε.
Συνδέουμε τους αγώνες μας για έναν κόσμο ανεξούσιο και ελεύθερο. Από τα μπουντρούμια των σύγχρονων δημοκρατιών μέχρι τους δρόμους αγωνιζόμαστε για την αξιοπρέπεια και τη ζωή.
Το κείμενο της συνέλευσης:
ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ALFREDO COSPITO,
ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΟΣΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ
Ο Alfredo Cospito είναι ένας αναρχικός που υπήρξε πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων. Δεν υπήρξε ποτέ διατεθειμένος να συμβιβαστεί ή να τα παρατήσει. Είναι ένας σύντροφος που αγωνίζεται από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, περίοδο κατά την οποία φυλακίστηκε ως ολικός αντιρρησίας συνείδησης (για την άρνησή του να υπηρετήσει την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία). Μετά τη σύλληψή του το 2012, στη δίκη που ακολούθησε, ανέλαβε την ευθύνη για τον πυροβολισμό του στελέχους της Ansaldo Nucleare (εταιρεία πυρηνικής ενεργείας), Roberto Adinolfi – μια πράξη που πραγματοποιήθηκε από τον Πυρήνα “Olga Nucleus” της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας – Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FAI/IRF) στις 7 Μαΐου του ίδιου έτους στη Γένοβα.
Ο Alfredo ήταν πάντα ενεργός για την υπεράσπιση των συντρόφων που επλήγησαν από την καταστολή, σε κάθε γωνιά του κόσμου. Συνεισφέρει για πολλά χρόνια με άρθρα, εκδοτικά έργα και προτάσεις στη διεθνή αναρχική συζήτηση. Για το λόγο αυτό, έχει λογοκριθεί πολλές φορές και του έχει απαγορευτεί η επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Καταδικάστηκε για τη δημοσίευση του επαναστατικού αναρχικού φύλλου “KNO3” και της τελευταίας έκδοσης του “Αναρχικός Μαύρος Σταυρός”, ενώ βρίσκεται υπό έρευνα για την έκδοση της αναρχικής εφημερίδας «Vetriolo» και για πολλές άλλες υποθέσεις και κατασταλτικές επιχειρήσεις του ιταλικού κράτους εναντίον του αναρχικού κινήματος εκεί.
Ο Alfredo βρίσκεται αδιάκοπα στη φυλακή για 10 χρόνια (από το 2012), τα οποία πέρασε σε τμήματα Υψίστης Ασφαλείας μέχρι τη μεταφορά του στο 41bis τον Μάιο του 2022, οπότε μεταφέρθηκε, από τη φυλακή του Τέρνι, στη φυλακή Μπανκάλι στο Σάσσαρι. Το 2016 κατηγορήθηκε για ανατρεπτική συνεργασία με σκοπό την τρομοκρατία και πολλαπλές εκρηκτικές επιθέσεις (κατασταλτική επιχείρηση Scripta Manent). Μετά από απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου τον Ιούλιο του προηγούμενου έτους, η παραπάνω κατηγορία για τον Alfredo και την Anna Beniamino επαναδιατυπώθηκε με τον όρο «πολιτική σφαγή», δηλαδή τη μοναδική ποινή που σημαίνει ισόβια φυλάκιση. Το ιταλικό κράτος που δολοφονεί εντός κι εκτός των συνόρων του, ενώ πάντα προστατεύει τους φασίστες μαζικούς δολοφόνους, θέλει να καταδικάσει έναν αναρχικό και μια αναρχική για σφαγή λόγω μιας επίθεσης που δεν προκάλεσε ούτε θύματα ούτε τραυματισμούς.
Το 41bis ως καθεστώς φυλακής συνεπάγεται 24/7 ηλεκτρονική επιτήρηση, 1 άτομο ανά κελί διαστάσεων 2×3 μέτρων, μία ώρα συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης εντός της φυλακής ανά ομάδες που αποτελούνται από τουλάχιστον δύο έως το πολύ τέσσερις κρατούμενους (ο διαχωρισμός σε αυτές τις ομάδες αποφασίζεται απευθείας από τους γραφειοκράτες στη Ρώμη και ισχύει για αρκετούς μήνες), μια ώρα επίσκεψης το μήνα με γυάλινο διαχωριστικό, υπό ηλεκτρονική επιτήρηση, με ηχογράφηση και καταγραφή σε βίντεο (μόνο εάν τα μέλη της οικογένειας δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε στο επισκεπτήριο, επιτρέπεται ένα μηνιαίο τηλεφώνημα διάρκειας 10 λεπτών εναλλακτικά της επίσκεψης στη φυλακή, αλλά για να γίνει αυτό, το μέλος της οικογένειας του κρατουμένου πρέπει να πάει σε αστυνομικό τμήμα ή μέσα σε κάποια φυλακή), καμία φυσική επαφή, λογοκρισία κι έλεγχος γραπτού υλικού, παρουσία σε δικαστήρια μόνο μέσω τηλεδιάσκεψης.
Υπό το 41bis βρίσκονται σήμερα 750 άτομα. Μεταξύ των και τρεις αγωνιστές/τρια των Ερυθρών Ταξιαρχιών για περισσότερα από 17 χρόνια (Nadia Lioce, Roberto Morandi, Marco Mezzasalma). Το 2009, η συντρόφισσα Diana Blefari, από την ίδια οργάνωση, αυτοκτόνησε, αφού έζησε σε αυτό το σκληρό καθεστώς των φυλακών.
Το 41bis χρησιμεύει στην πλήρη απομόνωση των κρατουμένων από τον έξω κόσμο και αποσκοπεί επί της ουσίας στην εξόντωση τους. Το μέτρο επιβάλλεται για τέσσερα χρόνια, αλλά στην πραγματικότητα ο μόνος τρόπος για να βγει κανείς είναι η δήλωση μετανοίας και η συνεργασία με τις δυνάμεις καταστολής. Με άλλα λόγια, το 41bis έχει σχεδιαστεί για να προκαλέσει ταλαιπωρία με σκοπό την εκβιαστική απόσπαση ομολογιών ή δηλώσεων.
Ο Alfredo δεν υποτάχθηκε στις πολιτικές του ιταλικού κράτους για μια ακόμη φορά. Στις 20 Οκτωβρίου 2022 ξεκίνησε απεργία πείνας μέχρι τέλους, ως ύστατη μορφή αγώνα, με σκοπό την κατάργηση του καθεστώτος κράτησης «41 bis» για όλους/ες τους/ις κρατούμενους/ες και οποιασδήποτε άλλης μορφής ισόβιας κάθειρξης («ergastolo ostativo»). Ο αγώνας του αφορά κυριολεκτικά όλους/ες/α τους/ις/α κρατούμενους/ες/α.
Είναι ένας πολύμορφος αγώνας, ο όποιος δεν διαπραγματεύεται ρεφορμιστικές, θεσμικές, ειρηνιστικές συνδιαλλαγές, δεν προσκυνά νομοθεσίες, αμφισβητεί το υπάρχον προωθώντας την καταστροφή του. Στρέφεται εναντία στο κράτος και στο κεφάλαιο, στον καπιταλισμό και στον σοσιαλισμό, στις δημοκρατίες και στις δικτατορίες, στην επιρροή της επιστήμης των ακαδημαϊκών του φόβου – ένστολων και μη -, στον σύγχρονο πολιτισμό και στην θρησκεία, στα οικολογικά συμβατά εμπορεύματα και στα πυρηνικά εργοστάσια, στα καθεστώτα ελέγχου, κράτησης και επιτήρησης. Όσο κι αν εκσυγχρονίζονται, τα κελιά παραμένουν μνημεία βαρβαρότητας. Η μάχη ενάντια σε αυτή τη βαρβαρότητα ξεκινά από την ολική καταστροφή της κοινωνίας-φυλακής μέχρι το γκρέμισμα του τελευταίου κλουβιού.
Η κατασταλτική παρακμή που υιοθετεί το ιταλικό κράτος επηρεάζει το καθένα προσωπικά, αφού ένα τέτοιου μεγέθους προηγούμενο στην καρδιά της Ευρώπης θα μπορούσε να αποτελέσει προάγγελο περαιτέρω κατασταλτικών βημάτων και σε άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ η κοινωνική, η οικονομική, η διεθνής στρατιωτική κρίση χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Γνωρίζουμε ότι αυτά είναι τα ιδανικά πλαίσια για τις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν αυταρχικές στροφές ανά τον κόσμο.
Στην Ελλάδα, ο νέος σωφρονιστικός κώδικας αποτελεί ένα μέρος του συνόλου των πολιτικών που κατακρεουργούν κεκτημένα δεκαετιών και βρίσκεται σε απόλυτη ευθυγράμμιση με το δόγμα της αυστηροποίησης των ποινών και της απανθρωποποίησης των έγκλειστων. Βρισκόμαστε σε μια συνθήκη, κατά την οποία θα πρέπει να παλέψουμε για τις ζωές μας βάζοντας τις ίδιες στη γραμμή για τη διεκδίκηση των ανατρεπτικών και επαναστατικών μας αξιών. Κάθε πεδίο αγώνα οφείλει να οξύνει τις αντιστάσεις ενάντια στους γδάρτες των ονείρων μας και στους μακελάρηδες των ζωών μας.
Ο Βασιλιάδες ήταν, είναι και θα είναι γυμνοί: Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Το κράτος και οι υπάλληλοί του δολοφονούν τον Alfredo Cospito. Αυτός ήταν ο στόχος τους εξαρχής. Κι οι τελευταίοι κόκκοι άμμου στην κλεψύδρα της ζωής του συντρόφου χτίζουν τη δική μας συνενοχή στον αγώνα του και κλονίζουν τα θεμέλια των παλατιών των Βασιλιάδων.
“Αφήστε τη θέληση της καταστροφής να μη γίνει ποτέ ξανά δημιουργός.
Τίποτα δε χρειάζεται να οικοδομηθεί.
Αφήστε τη δράση να μιλήσει, ευθύς τώρα, αμέσως.”
Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης με τον Alfredo Cospito
Αύριο να νεκρώσει η παραγωγή – να πλημμυρίσουν οι δρόμοι!
Μαζί με τον λαό θα τραβήξουμε μπροστά!
Όλες και όλοι στις συγκεντρώσεις:
Αθήνα: 12:00 στα Χαυτεία
Θεσσαλονίκη: 11:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου
Διαρκής Αγώνας
Θεσσαλονίκη: 10:30 Καμάρα, 10:30 άγαλμα Βενιζέλου, 11:30 ΟΣΕ
Απεργιακή συγκέντρωση για το έγκλημα των Τεμπών
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Πριν λίγες μέρες στα Τέμπη εκτυλίχθηκε η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής σιδηροδρομική τραγωδία στην χώρα, αποτέλεσμα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας με το πρόσχημα της κρίσης. Το πλιάτσικο που εξελίσσεται αδιάκοπα από το 2010 είχε ως αποτέλεσμα 57νεκρούς και πολλές δεκάδες τραυματίες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι και νέες 20 με 30 χρονών, θύματα της κυρίαρχης ιδεοληψίας σύμφωνα με την οποία το μοναδικό πράγμα που πρέπει να προστατευτεί σαν κόρη οφθαλμού είναι το καπιταλιστικό κέρδος.
Ευθύνη έχουν όλες οι κυβερνήσεις που διαχρονικά κρατούν υποβαθμισμένο τον ΟΣΕ προλειαίνοντας το έδαφος για την πώλησή του. Ευθύνη έχουν όλοι όσοι υπέγραψαν την υποχρέωση ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ ως μνημονιακής υποχρέωσης το 2010. Ευθύνη έχει ονομαστικά ο Χρήστος Σπίρτζης του ΣΥΡΙΖΑ που ξεπούλησε το 2017 τον ΟΣΕ στη Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. αντί του αστείου ποσού των 45 εκατομμυρίων ευρώ, την ίδια στιγμή που το ελληνικό κράτος αναλάμβανε την ευθύνη να την επιδοτεί με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να εκτελεί συγκεκριμένα δρομολόγια. Αυτός ο αλήτης τότε είχε δικαιολογήσει την πώληση λέγοντας ότι «πουλήσαμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για να μην φάει ο ελληνικός λαός στο κεφάλι ενάμιση μνημόνιο».
Η τραγωδία στα Τέμπη δεν είναι ένα ατύχημα που κανείς δεν περίμενε. Λίγες ώρες πριν την μετωπική σύγκρουση της εμπορικής με την επιβατική αμαξοστοιχία, ένα καλώδιο ηλεκτροκίνησης κόπηκε και έπεσε πάνω σε αμαξοστοιχία στην οποία επέβαιναν 450 επιβάτες. Τέτοια ατυχήματα και βλάβες είναι καθημερινό φαινόμενο τα τελευταία χρόνια. Όλα αυτά ενώ συχνά-πυκνά η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ πανηγυρίζουν για δήθεν αναβαθμίσεις του σιδηροδρομικού δικτύου και για δήθεν σύγχρονα τραίνα με τα οποία εξοπλίζεται ο ΟΣΕ. Ωστόσο, ρεπορτάζ του Investigate Europe με τίτλο “«Το μόνο που μπορώ να πω είναι καλή τύχη»: Πώς επιστρέφουν στην Ελλάδα τα τραίνα που καταργήθηκαν από την Ελβετία”, αποκάλυπτε στις 18 Φεβρουαρίου 2022 ότι τα μεταχειρισμένα τρένα ETR 470 που διαφημίζονταν ως αναβάθμιση των ελληνικών σιδηροδρόμων στην πραγματικότητα είναι άκρως προβληματικά κι επικίνδυνα αποκτώντας πριν από 20 χρόνια το παρατσούκλι «τραίνο βλάβης» στην Ελβετία από την οποία αποσύρθηκαν κακήν κακώς. Όπως είναι λογικό, συμπεραίνουμε πως τα προαναφερθέντα ρεπορτάζ είχαν περισσότερη σχέση με πληρωμένα διαφημιστικά σποτ παρά με δημοσιογραφία.
Εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους έχουν καταγγείλει επανειλημμένα μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ελλείψεις στην ασφάλεια. Τελευταία ανακοίνωση αυτή στις 7 Φλεβάρη 2023 όπου η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών αναφέρει: “Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις”. Την ίδια στιγμή ο Χατζηδάκης πανηγύριζε που η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έγινε κερδοφόρα κι ο υπουργός μεταφορών Κ. Καραμανλής έλεγε στις 20 Φλεβάρη πως “δεν παίζουμε με την ασφάλεια των επιβατών στα τραίνα”. Το είδαμε.
Τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και στελεχών της εταιρείας, οι παρόλες περί «εθνικής τραγωδίας» και η απόδοση ευθυνών σε «ανθρώπινα λάθη» δεν πρέπει να μας παραπλανήσουν. Οι εργαζόμενοι είχαν αναφερθεί επανειλημμένα στα κενά ασφαλείας και στις ανάγκες συντήρησης και αναβάθμισης του δικτύου, είχαν προειδοποιήσει σε όλους τους τόνους πως το δυστύχημα έρχεται. Είναι αυτοί που καθημερινά παλεύουν να βγάλουν τη δουλειά και να εξασφαλίσουν την ακεραιότητα πληρώματος κι επιβατών με πενιχρά μέσα. Το ελάχιστο που πρέπει να γίνει σήμερα είναι η ακύρωση της πώλησης του ΟΣΕ κι η ουσιαστική αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου με βάση την ασφάλεια και την αντίληψη των μεταφορών ως δημόσιου αγαθού που δεν μπορεί να λειτουργεί με βάση το κέρδος. Αλλά δε φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει να δράσουμε συλλογικά κι οργανωμένα για να δώσουμε ένα τέλος στον παραλογισμό που ονομάζεται κράτος και καπιταλισμός, στον αντικοινωνισμό και την απανθρωπιά της εξουσίας.
Η άμεση και οργισμένη κοινωνική αντίδραση που υπήρξε από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το συμβάν, φανερώνει ότι η κοινωνική βάση το αντιλήφθηκε απ’ ευθείας , όχι ως ένα απλό “ατύχημα”, αλλά ως την ουσία του κράτους και του κεφαλαίου, ως την ουσία της αντίληψης που θέλει την κοινωνία να οργανώνεται γύρω από τον αξιακό άξονα “τα κέρδη πάνω από τις ζωές”. Έτσι, αυτή η τραγωδία έγινε το σημείο όπου συμπυκνώθηκε η καθημερινή εμπειρία της όλο και πιο εκτεταμένης και εντεινόμενης υποτίμησης των όρων ζωής μας (μειώσεις μισθών και συντάξεων, ανεργία, ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, καταστολή) και τελικά, της ίδια της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Αυτό είναι το νήμα που συνδέει ευθέως τους νεκρούς μετανάστες στα σύνορα και τους νεκρούς της πανδημία λόγω των διαλυμένων νοσοκομείων, τους νεκρούς από τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα στους χώρους εργασίας και τους νεκρούς στις σιδηροδρομικές ράγες των Τεμπών. Οι μαζικές, δυναμικές και συγκρουσιακές συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις μετά την μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη, αποδεικνύουν πως η κοινωνική βάση δεν θα κάτσει άλλο αμέτοχη να συνηθίζει το θάνατο όλο και πιο πολύ κάθε μέρα, ότι με τις πράξει τις θα βάλει ένα φρένο στη βαρβαρότητα της εξουσίας.
Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι πολυμέτωπος και δεν πρόκειται να είναι εύκολος. Απέναντι στη φτώχεια και την ανέχεια, την ακρίβεια, την εξαθλίωση, τον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία πρέπει να οργανώσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να ανασυντάξουμε τα συλλογικά μορφώματα της εργατικής τάξης, να προτάξουμε τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας και να θέσουμε τις συλλογικές μας διεκδικήσεις. Να δυναμώσουμε τη διεθνιστική, ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, για να αντιπαλέψουμε το δηλητήριο του φασισμού και του ρατσισμού, αλλά και για να ορθώσουμε αναχώματα απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο που συνεπάγονται εκατόμβες νεκρών της τάξης μας. Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συνταξιούχοι/ες, αποκλεισμένοι/ες, ντόπιο και μετανάστες/ιες μαζί, πρέπει να σηκώσουμε μαζί το κεφάλι, να οργανωθούμε, να παλέψουμε μαζί, και να επιτεθούμε στο κράτος, το κεφάλαιο και του λακέδες τους. Από τη σημερινή κραυγή οργής για τους νεκρούς μας στα Τέμπη, από τις σημερινές μας διεκδικήσεις που έχουν ζωτική σημασία για την επιβίωση και τη μερική βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης μας, μέχρι την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και τη ριζική αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής. Γιατί η πάλη μας για να μετράει η ζωή μας σήμερα, δεν είναι αποσυνδεδεμένη από την πάλη για να γίνει η ζωή μας άξια να βιωθεί συνολικά. Γιατί μία ζωή που θα διέπεται από ελευθερία, ισότητα, κοινοκτημοσύνη, αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια, που θα οργανώνεται αμεσοδημοκρατικά είναι εφικτή, αλλά είναι εφικτή μόνο αν παλέψουμε για αυτή.
ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ – ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΠΕΜΠΤΗ 16/03 | 10.30 | ΚΑΜΑΡΑ
*Στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων βάσης και των φοιτητικών συλλόγων
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
https://libertasalonica.wordpress.com
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 16/3
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
Η μαζική δολοφονία από τη μετωπική σύγκρουση των δύο αμαστοστοιχιών στα Τέμπη είναι η χειρότερη απόδειξη πως οι ζωές μας δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στα κέρδη των αφεντικών. Ακόμη και όταν οι εργαζόμενοι/ες του ΟΣΕ διαμαρτυρήθηκαν και ανέδειξαν τα προβλήματα που έθεταν σε κίνδυνο εργαζόμενες/ους και επιβάτες, η εταιρεία ΤΡΑΙΝΟΣΕ αδιαφόρησε.
Επέλεξε χιλιάδες κόσμος να μετακινείται με μη ασφαλή τρόπο ώστε να έχει το μέγιστο κέρδος κάτι που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούσε σε δυστύχημα.
Το κράτος ήταν εκείνο που συστηματικά υποβάθμισε των ΟΣΕ και τον οδήγησε στο ξεπούλημα του στην ιταλική ιδιωτική εταιρία, ήταν εκείνο που επέτρεπε στα τραίνα να μετακινούνται με ελλιπή μέτρα προστασίας και τέλος ήταν εκείνο που με τη βοήθεια των ΜΜΕ έσπευσε να κουκουλώσει την κρατική δολοφονία ρίχνοντας την ευθύνη στο ανθρώπινο λάθος.
Η κρατική και καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη φαίνεται να είναι η κορυφή του παγόβουνου σε ένα σύστημα που υποτιμά ολοένα και περισσότερο τις ζωές μας και εξοντώνει τους ανθρώπους της τάξης μας. Χιλιάδες εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα που συμβαίνουν μας υπενθυμίζουν πόσο αναλώσιμες είμαστε για τα αφεντικά. Δουλειά με επισφάλεια, μισθοί που δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά, νομοσχέδια που καταστέλλουν τις αντιστάσεις των εργαζομένων, καταργούν εργασιακά κεκτημένα και κηρύσσουν παράνομες τις απεργίες αποτελούν μέρος μιας συνολικότερης επίθεσης προς την εργατική τάξη, ενώ ταυτόχρονα το πιο υποτιμημένο κομμάτι της, οι μετανάστες/τριες πεθαίνει στα σύνορα…
Να αντισταθούμε συλλογικά ενάντια στα σχέδια των αφεντικών και του κράτους, να μη χαθεί καμία ανθρώπινη ζωή για τα κέρδη τους.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών,
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας,
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΡΒΙΤΟΡΩΝ ΜΑΓΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
Επικοινωνία με το σωματείο:
https://ssmthess.espivblogs.net/
FB: Σωματείο-Σερβιτόρων-Μαγείρων-Θεσσαλονίκης
Από την θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου…
Εδώ και 15 χρόνια η κρίση αποτελεί κανονικότητα. ΜΜΕ, κυβερνήσεις, κράτη και αφεντικά παρουσιάζουν τις εν λόγω κρίσεις σαν κάποιου είδους φυσικές καταστροφές που όλους μας πλήττουν και “όλοι μαζί” θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε “ενωμένοι”. Είτε μιλάμε για την οικονομική κρίση του ’08, είτε για την υγειονομική του covid-19, είτε για τις ενεργειακές, γεωπολιτικές κρίσεις που βιώνουμε στο σήμερα. Αυτές οι κρίσεις όχι μόνο δεν είναι τυχαίες κακοτοπιές αλλά αποτελούν απόρροια των ίδιων δομικών αντιφάσεων του συστήματος στο οποίο ζούμε, του καπιταλισμού. Όταν το κεφάλαιο και τα αφεντικά, στην προσπάθειά τους να αυξήσουν το κέρδος τους και κατά συνέπεια την ισχύ και την κυριαρχία τους πέφτουν σε τέλμα (οι κρίσεις που λέγαμε νωρίτερα), έχουν δύο, κατά βάση, επιλογές. Είτε θα τη μετακυλήσουν στο σύγχρονο προλεταριάτο (τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τις μετανάστριες και κάθε λογής αποκλεισμένων, καταπιεσμένων), είτε θα προβούν σε πόλεμο, στην προσπάθεια δημιουργίας νέων πεδίων κερδοφορίας και ανακατανομής της ισχύος.
Στον καπιταλισμό λοιπόν υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεθάνεις, μπορεί να πεθάνεις από κακής ποιότητας φθηνή διατροφή ή από πείνα, από “φυσικές” καταστροφές, επειδή έμεινες εκτός νοσοκομείου ή ΜΕΘ, επειδή επιδίωξες να αλλάξεις χώρα για μία καλύτερη ζωή, επειδή είσαι Ρομά και δεν πλήρωσες βενζίνη, από τον πόλεμο μεταξύ των κρατών, και επειδή μπορεί να συγκρουστούν μετωπικά δυο τρένα εν έτη 2023.
… στην κρατική δολοφονία των Τεμπών
Το μελάνι πολύ, τα λόγια πολλά, καθεμία και καθένας γνωρίζουν πλέον πώς το κράτος και στην προκειμένη περίπτωση επέλεξε να θέσει το κέρδος πάνω από τις ανθρώπινες ζωές.
Τα επίπεδα διαβάθμισης στο τί μπορεί να διαρρηγνύει κάθε φορά το κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ κράτους και υπηκόων είναι ρευστά και ιστορικά διαμορφούμενα. Για να φτάσουμε στην κρατική δολοφονία, όπως ευρέως (και σωστά) εκφράζεται κόσμος για το περιστατικό, η ελληνική κοινωνία πέρασε από μία απονεύρωση και κονιορτοποίηση των ίδιων των αστικοδημοκρατικών λογικών στις οποίες ήταν γαλουχημένη. Από τους “τουρκοφάγους” στις τηλεοράσεις, τη στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών σωμάτων, περάσαμε στον έμπρακτο πόλεμο εναντίων των μεταναστών, από “πολίτες”, μπάτσους, στρατό, ΜΜΕ, κυβερνήσεις, ευρωπαϊκή ένωση, στον Έβρο, στο Αιγαίο, στην Μεσόγειο, στην δημόσια σφαίρα, εντός των πόλεων. Οι νεκροί μετανάστες από το δόγμα της ευρωπαϊκής καθαρότητας του ελληνικού κράτους αμέτρητοι. Μετά την ήττα των μαζικών κινημάτων που επέφερε ο ερχομός του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση (ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι η κυβέρνηση που ιδιωτικοποίησε την trainose) η καταστολή εντάθηκε απέναντι στην αγωνιστικές μειοψηφίες που απέμειναν, παίρνοντας μιλιταριστικά πλέον χαρακτηριστικά. Έργο που ήρθε να ολοκληρώσει η ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία αντιμετώπισε τα κινήματα με ειδικό μένος. Στην μακρά περίοδο της καραντίνας εν μέσω κοινωνικής αποξένωσης, τηλεργασίας και τηλεκπαίδευσης, απαγόρευσης κυκλοφορίας και κατάστασης έκτακτης ανάγκης, τα νούμερα των νεκρών γίνανε ένα ακόμα νούμερο, μία ακόμα θεαματική είδηση στα ΜΜΕ.
Κρατικός στόχος όλης αυτής της στρατηγικής είναι ο προλετάριος της Ευρώπης και ειδικά της Ελλάδας, που άλλοτε είχε γαλουχηθεί στο δόγμα σκύψε το κεφάλι και μην μιλάς για να μην έχεις μπλεξίματα, να είναι έτοιμος να θάψει τα παιδιά του, για το καπρίτσιο του κάθε αστού, για το έθνος, για την ένδοξη ή την κακιά στιγμή.
Αυτό το “ατύχημα” λοιπόν μόνο τυχαίο δεν ήταν.
Από την κρατική δολοφονία των Τεμπών, στην ανατροφοδότηση του συστήματος
Σε μια προεκλογική περίοδο σαν αυτή που διανύουμε είναι ευχής έργον για τις δυνάμεις διαχείρισης αυτού του συστήματος να περιορίσουν το κύμα διαδηλώσεων και ξεσπάσματος της ελληνικής κοινωνίας στο ακραία και σοκαριστικό περιστατικό της τελευταίας κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη.
Έτσι, στην καλύτερη περίπτωση οι ευθύνες να διαχυθούν από τους “ανεύθυνους” σταθμάρχες στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ή στην ακόμα καλύτερη περίπτωση στις κυβερνήσεις όλης της μεταπολίτευσης.Αυτή η μονομέρια όμως αποτελεί αφορμή για να προσπαθηθεί να πέσει αυτό το κύμα στον κυματοθραύστη που λέγεται εκλογές. Και να ψηφίζαμε κάτι άλλο; Και αν βάζαμε “ικανούς” σταθμάρχες; Εάν κρατικοποιούσαμε τον ΟΣΕ;
Μικρά προεκλογικά ερωτήματα για να αποπροσανατολίσουν από τον πραγματικό εχθρό, από αυτόν που όλοι μας συναντάμε κάθε μέρα, την φτώχεια, την εκμετάλλευση, την εξουσία, το κράτος και τον καπιταλισμό.
Πέρα από τα διλλήματα περί δημοσίου και ιδιωτικού τα στρατόπεδα είναι στην πραγματικότητα διαχωρισμένα και αναπόφευκτα θα συγκρουστούν. Είναι αυτοί που ζητάνε και ψάχνουν μία διαχείριση εντός του συστήματος, κυνηγάν εκλογικές αυταπάτες, στηρίζουν τις σοβαρές επενδύσεις, ή το σοβαρό κράτος.
Από την άλλη όσοι είναι συνειδητά ενάντια σε αυτόν τον κόσμο, στα κράτη του και τα σύνορά του, στην αστική τάξη και την ιδιοκτησία. Για το δημόσιο, το κοινωνικό, το ελεύθερο. Είτε αφορά την μετακίνηση είτε κάθε πτυχή της ζωής, για την αντίσταση, την εξέγερση, την επανάσταση.
16 Μάρτη απεργούμε
Μετά την πρωτοφανή συμμετοχή στην απεργία της 8ης Μάρτη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν είχαν άλλη επιλογή από το να καλέσουν και την επόμενη απεργία. Χωρίς φυσικά να συντονίζουν τίποτα πιο ολοκληρωμένο ή γενικό, έτσι μπας και σβήσουν με ένα τελευταίο πυροτεχνηματικό τρόπο αυτό το κύμα αγανάκτησης.
Ακόμα και μια απεργία καλεσμένη από τα θεσμικά κινηματικά χειρόφρενα, είτε λέγονται ΠΑΜΕ είτε ΓΣΕΕ, εκτός από μία άσκηση ταξικών αντανακλαστικών αποτελεί για εμάς και μια ακόμη στιγμή αγώνα.
Μία στιγμή που αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία να δείξουμε τί θα θέλαμε να είναι για μας μία γενική απεργία καλεσμένη από μαζικές συνελεύσεις βάσης των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, με επιθετικό ανατρεπτικό σχέδιο. Με περιεχόμενο που να περιέχει το σύνολο του προλεταριάτου, τους επισφαλείς, τις μετανάστριες, τους αποκλεισμένους. Που να περιέχει συγκρούσεις, σαμποτάζ στην παραγωγή, απαλλοτριώσεις, και φυσικά να έχει σχέδιο, διάρκεια και αδιαλλαξία.
ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ
ΤΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΗ 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
Ανάρες, Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης
Απεργιακή συγκέντρωση για το έγκλημα των Τεμπών
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ/ΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ
Δυστυχώς δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ «θυμήθηκε» τελικά να καλέσει σε γενική απεργία την Πέμπτη 16/3, μια εβδομάδα και μια μέρα (!) δηλαδή μετά των -ιστορικών διαστάσεων- απεργιακών κινητοποιήσεων και συλλαλητηρίων της 8ης Μάρτη. Είναι γνωστή και καταδεδειγμένη τόσο η πάγια ανικανότητά της να σταθεί στο εκάστοτε ύψος των περιστάσεων όσο και η σταθερά απο-συσπειρωτική και εκτονωτική λειτουργία της. Όμως είναι στα δικά μας χέρια, στα χέρια των εργαζομένων, να μετατρέψουμε αυτή την -για τα μάτια του κόσμου- κίνηση, σε μια πραγματική και δυναμική απεργιακή κινητοποίηση.
Η 8η Μάρτη και η μαζικότητα των κινητοποιήσεων έδειξε τον δρόμο. Και ο δρόμος είναι ένας, ο δρόμος του αγώνα. Οι κινητοποιήσεις, η οργάνωση στα σωματεία, οι απεργίες και η διεκδίκηση στην πράξη οι μόνες απαντήσεις στην καταπίεση, την κοινωνική ανισότητα, τη φτωχοποίηση, τον θάνατο, το έγκλημα.
Ο κρατικός μηχανισμός και το κεφάλαιο καθημερινά καταπατούν τα εργασιακά μας δικαιώματα, με τα εργατικά «ατυχήματα», τη μείωση των μισθών, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη μείωση στο ελάχιστο της ποιότητας της ζωής μας, τον θάνατο μεταναστριών/ων στα σύνορα και με το έγκλημα στα Τέμπη που αποδεικνύεται ότι οι ζωές μας στον καπιταλισμό δεν μετράνε. Σε αυτό το σύστημα διαφθοράς και εκμετάλλευσης, σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας μας προς κερδοφορία του κεφαλαίου, δεν χωρούν πια η υποταγή και η συμμόρφωση.
Σε μία χώρα που ο κρατικός μηχανισμός, τα μέσα καταστολής του, τα ΜΜΕ και το κεφάλαιο καθημερινά ξεπουλούν την υγεία, την παιδεία, τις τέχνες και τελικά την ίδια την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας δεν γίνεται πια να μένουμε αμέτοχοι και αμέτοχες. Το πρόταγμα της εποχής μας σε παγκόσμιο επίπεδο αφορά τη διεκδίκηση και τον αγώνα σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας, με τους πολέμους, τις φυσικές καταστροφές και τα κρατικά εγκλήματα να μας κάνουν να αναρωτιόμαστε ακόμη και για το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή και όχι μόνο για τους όρους αυτής.
Τον τελευταίο χρόνο, οι αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, είδη πρώτης ανάγκης και καύσιμα, σε συνδυασμό με τα ήδη υψηλά ενοίκια και τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, έχουν οδηγήσει σε ένα μεγαλύτερο κύμα φτωχοποίησης και σε ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες. Η καταπάτηση των εργατικών κεκτημένων και η νομιμοποίηση των εργοδοτικών αυθαιρεσιών, έχουν φέρει αντιμέτωπα τα εργαζόμενα άτομα με μετατροπές των συμβάσεων σε μερικής απασχόλησης, σε καθυστερήσεις στις πληρωμές, σε υπερωρίες με εκφοβισμούς και απολύσεις. Με τα αντεργατικά νομοσχέδια που έχουν περάσει και μετά από μία πολύχρονη κρίση και μία πανδημία που ακόμη οι συνέπειες της είναι εμφανείς, με το δημόσιο σύστημα υγείας υπό κατάρρευση και τον αποκλεισμό όλο και μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας μας είναι σαφές ότι μόνος σκοπός τους η εξαθλίωση μας και η εξυπηρέτηση του κεφαλαίου.
Οι κρατικές αυθαιρεσίες και το έγκλημα στα Τέμπη δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητα, οι εγκληματικές ευθύνες αυτής, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων δεν μπορούν να αποσιωπηθούν. Όσο και αν επιμένουν να διαμορφώσουν συνειδήσεις και να αποδώσουν ατομικές ευθύνες, όπως πάντοτε κάνει το κράτος και οι συνεργάτες του, το κυρίαρχο αφήγημα στον δημόσιο διάλογο περί ατομικών ευθυνών δεν θα περάσει. Η ανοχή της κατηγορίας στο πρόσωπο των εργαζομένων και των πολιτών, όπως και στην περίοδο της πανδημίας, θέλει απάντηση.
Την ώρα που μετράμε ακόμη τα θύματα της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη που οι προθέσεις του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου είναι ξεκάθαρες ως προς το πόσο αναλώσιμες είναι οι ζωές μας, με την αδιαφορία για ασφάλεια στον βωμό του κέρδους, η κυβέρνηση φέρνει νέα νομοσχέδια που αφορούν ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών, ένα για το νερό και ένα άλλο για την Ογκολογική Μονάδα Παίδων. Οι πολιτικές εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποιήσεων των πάντων, όπως και των σιδηροδρόμων, οδήγησαν και οδηγούν στο να πληρώνουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες την ίδια τη ζωή τους λόγω των ανύπαρκτων μέτρων ασφάλειας. Τα σωματεία είναι αυτά που αναδεικνύουν τα προβλήματα, είναι οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι που γνωρίζουν από μέσα τις παθογένειες και προειδοποιούν και φωνάζουν μήπως και προλάβουν. Μέσα από τα σωματεία μας μπορούμε να παρέμβουμε στα σχέδια τους και να τα ανατρέψουμε, με συμμετοχή, μαζικότητα και απεργίες.
Η επίθεσή τους δεν θα μείνει χωρίς απάντηση από εμάς. Ξέρουμε ότι μπορούμε να βασιστούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις, στη δικιά μας οργάνωση, κόντρα τόσο στα αφεντικά, όσο και στα τσιράκια τους. Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ασφάλεια, ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Ενώ αυτοί μιλούν για κέρδη και εκλογές εμείς θα μιλήσουμε για ανθρώπινες ζωές.
Παλεύουμε για ασφαλή, δημόσια και φθηνά Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που θεωρεί τις ζωές μας κοστοβόρες.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, 16 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023, ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
(Θα ακολουθήσει απεργιακό φαγοπότι στα γραφεία των σωματείων βάσης – Μακρυγιάννη 7)
κάλεσμα : Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ 16/3 ΚΑΜΑΡΑ
Πρώτα ήρθαν για τους Εβραίους αλλά σιώπησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος,
όταν φυλάκισαν τους κομμουνιστές σιώπησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής,
όταν ήρθαν για τους συνδικαλιστές σιώπησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής,
όταν ήρθαν να πάρουν έμενα δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει.
Η επίθεση ξεκίνησε!
Ιδιωτικοποίηση της παιδείας δεν μίλησες γιατί δεν είχες παιδιά,
ιδιωτικοποίηση της υγείας δεν μιλάς γιατί είσαι υγιής,
ιδιωτικοποίηση του νερού δεν μιλάς γιατί ίσως δεν πίνεις νερό,
ιδιωτικοποίηση των μεταφορών δεν μιλάς γιατί δεν ήταν το παιδί σου μέσα στο δολοφονικό τρένο Παίρνουν τα σπίτια, την γη, τον αέρα!
Όταν νιώσεις ότι αφορά εσένα δεν θα υπάρχει κανείς να σε στηρίξει!
Το σωματείο εργαζομένων στη ΒΙΟ.ΜΕ. καλεί όλη την κοινωνία
σε γενική απεργία την Πέμπτη 16/03/23
– Θεσσαλονίκη, 10:30 Καμάρα
– Αθήνα, 11:00 Πλατεία Κολοκοτρώνη
Όσο ακόμα μπορούμε να είμαστε όλοι μαζί και να αντισταθούμε στην επίθεση τους!
κάλεσμα : Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης και στήριξης του αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ – ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
Το βράδυ της Τρίτης 28/02 , μια εμπορική και μια επιβατική αμαξοστοιχία που αριθμούσε εκατοντάδες επιβάτες και δεκάδες εργαζομένους συγκρούστηκαν σφοδρά, με αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 57 ανθρώπων και τον τραυματισμό εκατοντάδων. Με τα βαγόνια στις φλόγες, το ρεύμα κομμένο και τις πόρτες αδύνατο να ανοίξουν, ο κόσμος πάλευε να σωθεί και να σώσει τους συνεπιβάτες του.
Η ανείπωτη τραγωδία με την σύγκρουση των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη μας υπενθυμίζει δυστυχώς με τον χείριστο τρόπο το πως αντιλαμβάνεται το κράτος και το κεφάλαιο την ανθρώπινη ζωή διαχρονικά: Ως ένα μέσο παραγωγής κέρδους – ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Δεκάρα δε δίνουν για την ασφάλειά μας, όπως και δεκάρα δε δίνουν για τις ζωές μας. Μόλις τον προηγούμενο μήνα ανακοινώσεις του σωματείου μηχανοδηγών έκαναν λόγο για τις εγκληματικές συνθήκες που επικρατούν στις σιδηροδρομικές γραμμές αναφέροντας ξεκάθαρα πως είναι θέμα χρόνου να συμβεί κάτι μοιραίο. Ακριβώς αυτό καθιστά καταφανείς τους λόγους που δεν μπορούμε να αναφερόμαστε στο γεγονός ως ατύχημα.
Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές και την ταυτόχρονη επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Αυτή είναι λοιπόν η αναβάθμιση στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των ανθρώπων που μετακινούνται και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες – ούτε για ατυχήματα, ούτε για «ανθρώπινα λάθη», ούτε για «κακή στιγμή». Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Το υποκριτικό πένθος που κηρύχθηκε τις πρώτες μέρες από την κυβέρνηση, η παραίτηση του «αρμόδιου» υπουργού, η «συγνώμη» του πρωθυπουργού και η γενικότερη προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης της τραγωδίας αυτής με σκοπό την μετατόπιση των ευθυνών κράτους και αφεντικών στον ανθρώπινο παράγοντα, μόνο οργή μας προκαλεί. Οι αγώνες μας για δημόσια και αξιοπρεπή συγκοινωνιακά μέσα, οι αγώνες μας ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό κουβαλάνε τη δικαιοσύνη που αποζητάμε.
Ταυτόχρονα, τα ΜΜΕ από την πρώτη στιγμή έχουν επιδοθεί σε μια εκστρατεία αποσιώπησης των ευθυνών του κρατικού μηχανισμού αλλά και τις ιδιωτικής εταιρείας. Για αυτό επικαλούνται συνεχώς το ανθρώπινο λάθος και επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν τον σταθμάρχη ως αποδιοπομπαίο τράγο για αυτή την κρατική – καπιταλιστική δολοφονία. Όλο αυτό το σύντομο διάστημα οι βασικές αντιθέσεις του συστήματος κοινωνικής οργάνωσης που ζούμε έχουν γίνει ξεκάθαρες. Μιλάμε για ένα σάπιο εξουσιαστικό καπιταλιστικό σύστημα που αντιλαμβάνεται την ανθρώπινη ζωή μόνο με όρους κερδοφορίας, ενώ ταυτόχρονα οι ένστολοι δολοφόνοι της αστυνομίας δεν διστάζουν να επιτεθούν με σφοδρότητα στις τεράστιες διαδηλώσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Χτυπάνε τις μεγάλες διαδηλώσεις που ενσαρκώνουν την κοινωνική οργή, και ακόμη περισσότερο τα μπλόκα του οργανωμένου αναρχικού κινήματος.
Παρά όμως τις απέλπιδες προσπάθειες του κράτους να καταστείλει και να καταπνίξει την κοινωνική οργή, αυτή διαρκώς διογκώνεται. Με συνεχείς και καθημερινές διαδηλώσεις από την πρώτη μέρα, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών βρίσκονται διαρκώς στους δρόμους διαδηλώνοντας απέναντι στο χρεοκοπημένο κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα που υποβαθμίζει την ίδια την ζωή. Μαθητές προχωρούν σε καταλήψεις των σχολείων τους, φοιτητές μαζικοποιούν τις γενικές τους συνελεύσεις και προβαίνουν σε καταλήψεις των σχολών τους, οι καλλιτέχνες οι οποίοι δίνουν έναν πολύμηνο αγώνα με καταλήψεις, πορείες και απεργίες ενάντια στην κατάργηση του ΠΔ.85 και την υποβάθμιση των σπουδών και των εργασιακών τους δικαιωμάτων, εντάσσουν στα καλέσματα και το περιεχόμενο των κινητοποιήσεών τους το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, ενώ εργατικά σωματεία προχωρούν στην προκήρυξη απεργιών. Οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που διαδήλωσαν πρωί και απόγευμα την 8η Μάρτη – ημέρα απεργίας και ταυτόχρονα αντίστασης και αγώνα για την γυναικεία χειραφέτηση- στην Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και σε όλη τη χώρα μετατρέποντας τους δρόμους σε ένα απέραντο ποτάμι ανθρώπων, κατέδειξαν ότι η κοινωνική και ταξική βάση έχει κριτήρια και αντιλαμβάνεται την εγκληματική φύση του συστήματος εκμετάλλευσης.
Κάθε μέρα, σε κάθε πτυχή και έκφανση της κοινωνικής οργάνωσης και της καθημερινής ζωής, γίνεται προφανές ότι το κράτος και το κεφάλαιο δολοφονούν, τρομοκρατούν και καταστέλλουν! Από τη διαχείριση την πανδημίας και της υγειονομικής κρίσης, τις φωτιές στην Εύβοια, τη διαχείριση των μεταναστευτικών πληθυσμών με τις δολοφονίες και τις επαναπροωθήσεις στα σύνορα, μέχρι τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων, τις εκκενώσεις καταλήψεων και των δομών του αναρχικού κινήματος, τη διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, τους ξυλοδαρμούς φοιτητών, τους βιασμούς, τα κυκλώματα trafficking, τις δολοφονίες των Ρομά Ν. Σαμπάνη και Κ. Φραγκούλη, τις δολοφονίες εργατών που ολοένα πολλαπλασιάζονται, είναι πλέον έκδηλο ότι αφενός οι ζωές των καταπιεσμένων δεν έχουν καμία αξία αφετέρου ότι στοχοποιούνται και καταστέλλονται όσοι αντιστέκονται.
Βρισκόμαστε λοιπόν σε ταξικό πόλεμο, είμαστε εχθροί, και ως τέτοιους μας αντιμετωπίζουν, είμαστε δυο κόσμοι σε σύγκρουση. Από τη μία πλευρά το κράτος και το κεφάλαιο που το μόνο που υπόσχονται είναι φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο, και από την άλλη οι καταπιεσμένοι και οι καταπιεσμένες, οι κολασμένοι αυτού του κόσμου, η κοινωνική και ταξική βάση η οποία μάχεται για την υπεράσπιση της ίδιας της ζωής.
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη το πρωί της Δευτέρας 13/3 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από την «Κίνηση Φοιτητών/τριών Σπουδαστριών/ων για την ελευθεριακή οργάνωση στην βάση» κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας, με αιχμές το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη αλλά και το ΠΔ.85 σε βάρος των καλλιτεχνών, ως κομμάτι της γενικής αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης. Το κράτος και η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ, επέλεξαν για άλλη μία φορά να τρομοκρατήσουν -μάταια μεν- τους αγωνιστές με το να παρατάξουν τα ΜΑΤ αποκλείοντας την πρόσβαση στην κατειλημμένη πρυτανεία και προχωρώντας μέχρι και σε προσαγωγές αλληλέγγυων εκτός του κτιρίου. Αποτελεί λοιπόν πολύ σημαντικό ζητούμενο αυτής της περιόδου τόσο η γιγάντωση των κινητοποιήσεων ενάντια στην θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου όσο και η συνολικοποίηση των αντιστάσεων και των επιμέρους αγώνων που δίνονται.
Από τους χώρους εργασίας και τις γειτονιές, ως τις δραματικές σχολές, τα πανεπιστήμια και τα σχολεία, να βρεθούμε σε ανοιχτές και από τα κάτω διαδικασίες, σε καταλήψεις και κέντρα αγώνα, μακριά από εκλογικές υποσχέσεις και αυταπάτες οι οποίες έχουν μόνο σκοπό να εκτονώσουν τους αγώνες μας και να τους διοχετεύσουν σε βολικές για το σύστημα επιλογές διαχείρισης και αφομοίωσης. Να βρεθούμε ξανά και ξανά, αυτοοργανωμένα, συλλογικά και μαχητικά στον δρόμο, ώστε να γίνει ξεκάθαρο πως οι κρατικές και καπιταλιστικές δολοφονίες δεν θα ξεχαστούν, πως η τρομοκρατία των αφεντικών και η κρατική καταστολή δεν περνάνε, ενώ ταυτόχρονα να συμβάλλουμε στην οργάνωση των καταπιεσμένων με ελευθεριακά σχήματα και σωματεία βάσης, να πυκνώσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις με σκοπό το γκρέμισμα του παρηκμασμένου κόσμου του κράτους και του καπιταλισμού. Να οικοδομήσουμε έναν νέο κόσμο δίχως καταπιεστές και καταπιεσμένους, μία κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης. Για την αναρχία, και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΤΕΜΠΗ – ΟΥΤΕ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ – ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 16/03 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 16/3, ΚΑΜΑΡΑ, 10:30
Δεν ήταν τα Τέμπη, ούτε η κακιά στιγμή. Δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί.
Οι προηγούμενες μέρες μας βρήκαν αντιμέτωπους με μια ανείπωτη τραγωδία, τη σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών, μίας επιβατικής με μία εμπορική, στα Τέμπη. Το αποτέλεσμα ήταν o θάνατος τουλάχιστον 50 ανθρώπων και ο τραυματισμός εκατοντάδων. Από την σύγκρουση ξέσπασε φωτιά και τα δύο πρώτα βαγόνια της αμαξοστοιχίας καταστράφηκαν ολοσχερώς. Ταυτόχρονα, διακόπηκε η ηλεκτροδότηση με αποτέλεσμα να μην ανοίγουν οι πόρτες του τρένου και να εγκλωβιστούν επιβάτες στο εσωτερικό του.
Η κρατική διαχείριση σχετικά με εταιρείες όπως η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ξεκινώντας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φτάνοντας στο σήμερα της κυβέρνησης της ΝΔ, επιβεβαιώνει πως η νεοφιλελεύθερη πολιτική την οποία ακολουθεί το κράτος στα πρότυπα των σύγχρονων δυτικών χωρών, έχει ως μοναδικό στόχο την ενίσχυση του κεφαλαίου ξεπουλώντας κάθε δυνατή κρατική υπηρεσία. Η συστηματική υποχρηματοδότηση τους, απορρέει από την ανάγκη του κρατικού μηχανισμού να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις που θα θέτουν την ιδιωτικοποίηση τους στην κοινή γνώμη ως ενισχυτικές για τη λειτουργία τους. Ωστόσο, η έλλειψη των απαραίτητων μέτρων προστασίας στους εργασιακούς χώρους, των απαραίτητων συστημάτων ελέγχου ασφαλούς κυκλοφορίας των τρένων καθώς και η μη ολοκλήρωση των εργασιών στις σιδηροδρομικές υποδομές δεν παύουν να υπονομεύονται διαρκώς στο βωμό της κερδοφορίας των αφεντικών. Τα γεγονότα αποδεικνύουν έμπρακτα πως το κράτος και το κεφάλαιο αντιλαμβάνονται τις ανθρώπινες ζωές ως μηχανές παραγωγής του πλούτου τους ή απλά ως αριθμούς.
Εν έτει 2023, σε ένα τεταμένο κλίμα συνεχούς αναβάθμισης των ψηφιακών συστημάτων εντοπισμού οχημάτων σε διάφορους κλάδους (delivery, στρατό κλπ.), ο ελληνικός σιδηρόδρομος βρίσκεται τόσα χρόνια στο “manual” όπως μαρτυρούν και οι εργαζόμενοι του κλάδου. Αυτό, βέβαια, είναι κάτι πλέον αυταπόδεικτο. Είναι απόλυτα λογικό, το κράτος και το κεφάλαιο να αξιοποιούν κάθε τελευταία τεχνολογία αν η χρήση της προορίζεται για την καταστολή των μαζών ή την εργασιακή εντατικοποίηση αλλά αδιαφορούν συνειδητά όταν πρόκειται για την κοινωνική ασφάλεια.
Εδώ και ένα μήνα κοντά ,το σωματείο των μηχανοδηγών έχει αναρτήσει μια ανακοίνωση που περιγράφει ξεκάθαρα τις θανατηφόρες επιπτώσεις που μπορεί να προκύψουν, αν δεν παρθούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για την ασφαλή κυκλοφορία και λειτουργία των τρένων. Ταυτόχρονα οποιαδήποτε απόπειρα του σωματείου για απεργία κρίθηκε παράνομη βάση νόμου Χατζηδάκη. Γνωρίζουμε καλά ότι η ευθύνη δεν είναι ατομική αλλά κρατική. Δεν ευθύνεται απλά ένας μηχανοδηγός για το συμβάν, αλλά η ίδια η δομή του κρατικού- καπιταλιστικού συστήματος που τα ΜΜΕ ξεπλένουν, τροφοδοτούν και στηρίζουν. Γι’ αυτό και δε δύναται να μιλάνε για ανθρώπινα λάθη, κακότυχες στιγμές και ατυχήματα. Είναι κρατικές δολοφονίες όπως κάθε θάνατος στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού.
Σχολεία, σχολές, νοσοκομεία, μέσα μαζικής μεταφοράς, υπηρεσίες βασικών ανθρώπινων αναγκών, όλα οδεύουν στην ιδιωτικοποίηση τους και κατ’ επέκταση τον έλεγχο τους από ξένους επενδυτές οι οποίοι όσο στηρίζουν οικονομικά το κράτος, τόσο δε θα λογοδοτούν σε κανέναν και για τίποτα.
Αντιλαμβανόμαστε πλέον, ότι τους εαυτούς μας θα τους σώσουμε μονάχα εμείς. Δεν μας αναλογεί να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε εκλογές και κόμματα, παρά μονάχα στον κοινωνικό και ταξικό αγώνα και στις απαντήσεις που βάσει αυτού δίνουμε στον δρόμο. Σε έναν κόσμο που αν είσαι φοιτητής πέφτεις από το παράθυρο, αν είσαι μετανάστρια ή προσφυγας σε πνιγουν μεσοπέλαγα, η λίστα των ονομάτων με τις νεκρές μας αδελφές δεν έχει τελειωμό, οι φυλακισμένες και φυλακισμένοι ζουν υπό άθλιες συνθήκες και η ενοικίαση διαμερίσματος μαζί και με λογαριασμούς αγγίζει πολύ μεγαλύτερα ποσά από αυτά που μπορεί ο από τα κάτω κόσμος να διαχεριστεί, δε γίνεται να μην θέλουμε να αγωνιστούμε, να αντεπιτεθούμε.
Είναι καιρός η φωνή μας να αποκτήσει σάρκα και οστά και να τσακίσει όλους όσους προσπαθούν να τη πνίξουν. Να εκφράσουμε την κοινωνική μας οργή με καταλήψεις, πορείες, απεργίες, συγκρούσεις μαζικές ενάντια στο σάπιο αυτό εξουσιαστικό σύστημα, διεκδικώντας τα αυτονόητα: ρεύμα, υγεία, τροφή, νερό, στέγη, ασφαλές μεταφορές, παιδεία, πολιτισμό, αξιοπρέπεια.
*Καλούμε στην απεργιακή πορεία και στηρίζουμε στο μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΚΑΤΗΛΕΙΜΜΕΝΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚΠΑ.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ. ΚΡΑΤΟΣ Κ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ, ΑΓΩΝΑΣ ΤΑΞΙΚΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ελευθεριακό Σχήμα Γεωλογίας
Κάλεσμα στην Γενική Απεργία, 16/3 10:30 στη Καμάρα, ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη.
Στηρίζουμε τα μπλόκ των συλλόγων που έχουν πάρει αγωνιστική απόφαση με ανοιχτό πλαίσιο.
Σε μια κοινωνία που οι ζωές μας υποβαθμίζοται και το κέρδος μπαίνει σε πρώτη μοίρα. Από τα ανεπάληλα εργατικά ατυχήματα, του νεκρούς της τάξης μας, τους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας ως την δολοφονική έκφανση του κράτους και του κεφαλαίου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Από τις εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο που αφθόρμητα βγήκαν στους δρόμους, να προχωρήσουμε στον συνειδητό αγώνα για μια ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Κόντρα στις αυταπάτες του κοινωνικού κράτους και σε αυτούς που επικαλούνται(το εθνικό πένθος), εμείς συντασσώμαστε με τον ταξικό πόλεμο.
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Άλλη μια φορά οι βασικές κοινωνικές υποδομές υπολειτουργούν, καταργούνται και ιδιωτικοποιούνται.
Από την μια οι εργαζόμενοι των τρένων φωνάζουν χρόνια για την υπολειτουργία και την υποστελέχωση αυτών και από την άλλη το κράτος τους αγνοεί. Προφανώς και δε μιλάμε για ατύχημα, αλλά για άλλη μια κρατική και καπιταλιστική δολοφονία.
Στεκόμαστε απέναντι τους, γιατί ξέρουμε ότι αυτοί φέρουν την ευθύνη
Να μη συνηθίσουμε τον θάνατο.
Να διεκδικήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια, ενάντια στην θανατοπολιτική τους.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ- ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ- ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
Δύναμη στις οικογένειές τους
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere
Οι πρώτες απαντήσεις έχουν ήδη δοθεί με χιλιάδες ανθρώπων από ευρέα τμήματα της κοινωνίας να κατεβαίνουν καθημερινά στους δρόμους πολλών πόλεων της χώρας. Το κράτος και τα φερέφωνα του επιδίδονται για άλλη μια φορά σε μια προσπάθεια να μας πείσουν ότι η ατομική ευθύνη είναι πίσω από τους θανάτους δεκάδων ανθρώπων και όχι η φύση του καπιταλιστικού συστήματος στο οποίο ζούμε. Μάταια βέβαια, αφού οι ευθύνες διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων και των καπιταλιστών της Hellenic Train και των διαχειριστών των σιδηροδρόμων δεν κρύβονται. Η οργή μας να συνεχίσει να βουλιάζει τους δρόμους των πόλεων.
ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΈΝΑ ΛΆΘΟΣ ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΑΤΥΧΊΑ ΚΡΆΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΚΆΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΊΑ
Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Αναρχικοί/ες/α, αντιεξουσιαστές/ιες/α
Στηρίζουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις την Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023
Μοτοπορεια για το Κρατικό-Καπιταλιστικό Έγκλημα στα Τέμπη, Τετάρτη 18:30 εργατικό κέντρο
Για μια ζωή πέρα από τον καπιταλιστικό κόσμο!
Τις τελευταίες μέρες, με το έγκλημα στα Τέμπη και τους 57 νεκρούς, οι μάσκες έπεσαν με κρότο και φανερώθηκε, μες στη γύμνια της, η δολοφονική φύση του κρατικο-καπιταλιστικού οικοδομήματος. Το κυβερνητικό αφήγημα περί ευθυνών, αφού πέρασε από χίλια κύματα, βρήκε λιμάνι στον ανθρώπινο παράγοντα, «βγάζοντας λάδι» τωρινές και προηγούμενες κυβερνητικές πολιτικές, που οδήγησαν σε έναν υποτιμημένο και τεμαχισμένο ΟΣΕ.
Η περίπτωση των Τεμπών ήρθε να επιβεβαιώσει, δυστυχώς, με τον πιο τραγικό τρόπο τη συμπτωματολογικού τύπου κατάκλυση της πραγματικότητας από ένα σύστημα που δε διστάζει να ποσοτικοποιήσει την ανθρώπινη ζωή. «Διλήμματα» επιβάλλονται στο όνομα της κερδοφορίας οργανισμών και εταιρειών, το δημόσιο συμφέρον υποχωρεί έναντι και ιδιωτικού και θεμελιώδεις πυλώνες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ασφάλειας τίθενται υπό αίρεση. Η περίπτωση της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ, που τις τελευταίες ημέρες έχει βγει εντόνως στο προσκήνιο, δεν ήρθε από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά διήλθε μέσα από μία συνεχή τα τελευταία χρόνια υποτίμηση και υποστελέχωση του σιδηροδρόμου και μέσω αναγωγής (και) των μετακινήσεων σε καθεστώς μετρησιμότητας με όρους κέρδους & ζημίας. Μνημόνια, περικοπές (τόσο άψυχο όσο και έμψυχο υλικό) και τελικά η πώληση στην ιταλικών συμφερόντων Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. (Hellenic Train) έναντι 45 εκατομμυρίων ευρώ, απομαγεύουν τις πομπώδεις νεοφιλελεύθερες αναφορές περί «οικονομικού εξορθολογισμού» και «αναπτυξιακής μεταρρύθμισης», προαλείφοντας τον δρόμο για την εξασφάλιση νέων πεδίων κερδοφορίας, που οδήγησαν σε περιορισμό των δρομολογίων, αυξήσεις σε τιμές εισιτηρίων και δημιουργία τεράστιων κενών ασφαλείας. Είναι χαρακτηριστικό πως οι εργαζόμενοι/ες του ΟΣΕ επιχείρησαν να καταγγείλουν με κινητοποιήσεις και ανακοινώσεις τα εν λόγω κενά στο παρελθόν, παρόλα αυτά αγνοήθηκαν εκκωφαντικά.
Φυσικά, η περίπτωση των ιδιωτικών σιδηροδρομικών υπηρεσιών -και γενικότερα των μετακινήσεων- δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας στην, ομολογουμένως, αστείρευτης έμπνευσης νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα του καπιταλιστικού κόσμου και της ελεύθερης αγοράς. Από την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Παιδείας που καταλήγει μέσω της ίδρυσης και λειτουργίας κολλεγίων να θεωρείται ιδιωτική υπόθεση έως την συστηματική υποστελέχωση των νοσοκομείων που μπορεί να οδηγήσει, μεταξύ άλλων, σε περιπτώσεις όπως αυτή του Ογκολογικού Κέντρου Παίδων που μετετράπη μόλις πριν λίγες μέρες σε ΝΠΙΔ (Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου) οι κυρίαρχες πολιτικές του κρατικο-καπιταλιστικού συμπλέγματος αφανίζουν την οπτική του δημοσίου χαρακτήρα βασικών υπηρεσιών και αγαθών, προσφέροντας γη και ύδωρ στις ορέξεις του ιδιωτικού κεφαλαίου. Μία ακόμη εξόφθαλμη περίπτωση είναι αυτή της κρατικής ακόμη τότε ΔΕΗ, η οποία απώλεσε την πλειοψηφία των μετοχών της, πέφτοντας κάτω από το 51% που κατείχε (τα περίφημα ΣΔΙΤ…), όταν σε προγραμματισμένη από την ίδια Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου, απλώς, δε συμμετείχε. Συνυπολογίζοντας την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας η οποία συντελέστηκε στη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων, η πρόσφατη ενεργειακή κρίση στα απόνερα του πολέμου στην Ουκρανία, όχι μόνο δεν είχε τη δυνατότητα να προσφέρει ασφάλεια και συγκράτηση των τιμών, αλλά στην πραγματικότητα αποτέλεσε ένα ασφαλές όχημα για τους παρόχους να «γράψουν» υπέρογκα κέρδη, πάντα – φυσικά – στις πλάτες των πολλών. Να, λοιπόν, πώς γίνεται η κρίση ευκαιρία.
Και μέσα σε αυτό το περιβάλλον, εμείς, καλούμαστε να υπάρξουμε. Εκεί που πάλλεται η αγωνία για το αύριο, μέσα κι έξω από χώρους -κακοπληρωμένης- εργασίας, σε σπίτια που πλειστηριάζονται, με τσέπες που σηκώνουν το βάρος της ακρίβειας. Μία καθημερινότητα που διαρρηγνύει τις εναπομείνασες βεβαιότητες μιας εποχής που έχει από καιρό παρέλθει και που μας καλεί να συμβιβαστούμε με την αναγωγή της ζωής στους κανόνες της αγοράς. Μιας ζωής που – έτσι – μπορεί να σβήσει μέσα σε ένα τρένο, να βυθιστεί σε μία βάρκα στο Αιγαίο, να πυροβοληθεί για μία απλήρωτη βενζίνη.
Οφείλουμε να σταθούμε απέναντι σε ένα προδιαγεγραμμένο μέλλον, συνθέτοντας ένα απελευθερωτικό από τον καπιταλιστικό κόσμο παρόν. Συλλογικά, με αυτενέργεια και αλληλεγγύη, για να αντιπαλέψουμε την ολοκληρωτική υποτίμηση των ζωών μας, που μας θέλει διαρκώς εκμεταλλεύσιμους και βολικά για το Κράτος και την Εξουσία διαχειρίσιμους. Να αγωνιστούμε για μία ζωή με αξιοπρέπεια και ασφάλεια, και μπροστά στο συγκεντρωτισμό της ευθύνης στα χέρια αχυρανθρώπων να αντιπαραβάλλουμε τον κοινωνικό/εργατικό έλεγχο – από αυτούς/ες που τα δουλεύουν, σε αυτές/ούς που τα χρησιμοποιούν. Για να μη γίνει συνήθεια ο θάνατος.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΝΘΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΗ
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
Δεν είναι ανθρώπινο λάθος
Το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα, όχι για πρώτη φορά, δολοφόνησε τουλάχιστον 57 ανθρώπους λόγω της πολιτικής που εφαρμόζεται σε όλες τις πτυχές της ζωής, καθώς και στους σιδηρόδρομους. Είναι υπεύθυνο το ίδιο σύστημα το οποίο περιθωριοποιεί, αποκλείει, εξοντώνει μετανάστες, το οποίο γκετοποιεί και δολοφονεί Ρομά. Είναι το ίδιο σύστημα το οποίο χτυπάει και καταστέλλει διαδηλωτές/ριες, ποινικοποιεί τις απεργίες και τον συνδικαλισμό. Είναι το ίδιο σύστημα που καθιστά υπέρογκο το κόστος ζωής, τα ενοίκια, τα αγαθά.
Το κράτος συντεταγμένα με το κεφάλαιο, υποτιμάει σταθερά την αξία της ζωής μας, ενώ αυξάνει το κόστος διαβίωσης, μεγιστοποιώντας τα πλούτη και τα κέρδη των λίγων. Η υγεία, η παιδεία, η ενέργεια, οι σιδηρόδρομοι, τα νοσοκομεία (όπως και το ογκολογικό νοσοκομείο παίδων στην Αθήνα) αποτελούν πεδίο κερδοφορίας του κράτους και του κεφαλαίου και εντός αυτού του συστήματος πάντοτε θα λογίζονται ως τέτοια. Αύριο κι όλας, ψηφίζεται στην Βουλή νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του νερού, ενός εκ των βασικών αγαθών για την ανθρώπινη επιβίωση, αποδεικνύοντας για ακόμα μία φορα το ότι οι ζωές μας δεν έχουν καμία αξία άμα δεν συνεισφέρουν στην κερδοφορία του συστήματος.
Η συνολική θανατοπολιτική του κράτους:
Η θανατοπολιτική του κράτους δεν ξεκινησε στα Τέμπη, αλλά χτίζεται χρόνια τώρα στα σώματα των μεταναστ(ρι)ών, των Ρομά, των γυναικών. Τα συνεχή <<ναυάγια>>, όπως αυτό κοντά στο Φαρμακονήσι στις 11/3 με 5 θύματα, με ευθύνη του ελληνικού λιμενικού, η πλήρης εκμετάλλευση και περιθωριοποίηση, οι επαναπροωθήσεις, ο μαζικός εγκλεισμός σε κέντρα κράτησης και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, είναι απόρροια της αντι-μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Παράλληλα, η αδιαφορία μέρους της κοινωνίας για την μαζική εκμετάλλευση του μεταναστευτικού πληθυσμού, των Ρομά και άλλων περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και αλληλοτροφοδοτείται με την αλματώδη υποτίμηση των ζωών και των ντόπιων και με τον κοινωνικό εκφασισμό.
Η θανατοπολιτική υπάρχει μέσα στην ταξική βία του συνεχώς αυξανόμενου κόστους των ειδών πρώτων ανάγκης ή των υπέρογκων λογαριασμών, που μας αναγκάζουν να δουλεύουμε για 3ευρώ/ώρα “μαύρα” , παράλληλα με τις σπουδές μας . Η βία συνεχίζεται μέσα στις σπουδές μας όπου ταξικοί φραγμοί υψώνονται συνεχώς, η πρόσβαση στην δημόσια εκπαίδευση όλο και δυσκολεύει ενώ δίδακτρα εμφανίζονται παντού και μάλιστα για την απόκτηση εργασιακών δικαιωμάτων που μέχρι κάποια χρόνια πριν ήταν ενωμένα στο πτυχίο μας. Φυσικά, δεν ξεχνάμε σε όλα αυτά ότι έχουμε και τον “κόφτη” του ν+2 να μας πιέζει μαζί με όλα τα άλλα για το πότε θα πάρουμε πτυχίο, γιατί αλλιώς θα διαγραφούμε. Η βία εναντίον μας υπάρχει μέσα στην επίθεση που δέχονται τα εργασιακά δικαιώματα και τα συνδικάτα. Τόσο ο νόμος Χατζηδάκη αλλά και νόμοι προηγούμενων κυβερνήσεων, ποινικοποιούν την απεργία, νομιμοποιούν την απεργοσπασία, τις μαζικές απολύσεις συνδικαλιστών, ενώ υπονομεύουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Σε απόλυτη συμφωνία με αυτή την λογική λειτουργεί η απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από τα πτυχία μας (άρθρο 69) αλλά και ο νόμος 4777 που πέρα από τους ταξικούς φραγμούς που υψώνει, ποινικοποιεί κάθε μορφή συλλογικής διεκδίκησης μέσω πειθαρχικών και φυσικά με τους ένστολους βάρβαρους που έχουν στρατοπεδεύσει στα 50μ. από εδώ. Το νήμα της κρατικής βίας δεν μπορεί να μην περνάει από την Ελ.Ασ. η οποία χτυπάει και βασανίζει αγωνιζόμενο κόσμο (φοιτητές, εργάτριες κ.ο.κ.), σκοτώνει, βιάζει, προστατεύει μεγαλο-αφεντικά και μαφιόζους (π.χ, Greek Mafia) και πετάει φτωχές οικογένειες έξω από τα σπίτια τους δίνοντάς τα σε τραπεζίτες. Το κράτος έχει προαναγγείλει 700.000 εξώσεις σε φτωχές οικογένειες πετώντας τις στον δρόμο για να κερδοφορίσουν οι τραπεζίτες και οι καπιταλιστές.
Η κρατική και καπιταλιστική δολοφονία λοιπόν συντελείται αργά και σταθερά σε κάθε μικροεπίπεδο της ζωής μας, από τις ιδιωτικοποίησεις φορέων βασικών δημοσίων αγαθών, από τις δολοφονικές επιθέσεις των μπάτσων που είναι έξω από την πόρτα μας, από τα ταβάνια που πέφτουν στην οδοντιατρική, τα λεωφορεία του Ο.Α.Σ.Θ. τα οποία παίρνουν φωτιά και άλλα πόσα παραδείγματα (πανδημία, φωτιές, πλυμμήρες κ.λπ.). Οι ζωές μας δεν αξίζουν τίποτα για αυτούς.
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι υπάρχει “καλύτερη διαχείρηση” του κράτους και του υπάρχοντος συστήματος. Ωστόσο οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την θετική ανατίμηση των ζωών μας και να ενισχύσουμε τις κοινωνικές δομές, οπως συλλόγους, σωματεία, συνελεύσεις γειτονιάς κ.ά. Μεσα από αυτές μόνο μπορούμε να πάρουμε τις ζωές μας και τις ανάγκες μας στα χέρια μας και να προωθήσουμε την ενότητα των καταπιεσμένων. Η απάντηση που οφείλουμε να δώσουμε είναι η ενότητα μεταναστριών, Ρομά, φοιτητών,εργαζομένων, και όλων των εκμεταλλευόμενων κοινωνικών ομάδων, ώστε να αντισταθούμε στους κοινούς μας αντιπάλους και να πάρουμε τις ανάγκες μας και τις ζωές μας στα χέρια μας.
Οι μεταφορές οφείλουν να είναι ελεύθερες για όλα μας, τα σπίτια οφείλουν να
είναι οικονομικά προσιτά για ντόπιους και μετανάστες.
Οι αγώνες μας για να μη δολοφονεί το κράτος και το κεφάλαιο φοιτητές, πρέπει να συνδεθούν με τις απεργίες των σιδηροδρομικών υπαλλήλων, με τους αγώνες των κοινοτήτων Ρομά για την εκρίζωση του ρατσισμού, με τις διεκδικήσεις των μεταναστών για αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής.
Σύλλογος Φοιτητ(ρι)ών Φυσικού
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ!
Πέμπτη 16/3 στις 10.30 πμ, στο Άγαλμα Βενιζέλου
ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ -ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ!
ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ!
Το έγκλημα των Τεμπών οφείλεται (κι αυτό) στην εφαρμογή των μνημονίων, στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων (πχ. το 2017, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ ξεπούλησε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για μόλις 45 εκ) και της κατάργησης των εργασιακών μας δικαιωμάτων και ελευθεριών (νόμος Χατζηδάκη κ.τ.λ.)!
Όσο κι αν κυβέρνηση και τα καλόταϊσμένα (λίστες Πέτσα) ΜΜΕ προσπαθούν να το παρουσιάσουν ως τυχαίο γεγονός ενός ανθρώπινου λάθους, η πραγματικότητα τους διαψεύδει: Τα μνημονιακά χρόνια τα εργατικά δυστυχήματα είναι καθημερινά: Από το 2017 περισσότεροι από 50 νεκροί διανομείς, 64 νεκροί στους ΟΤΑ, εκατοντάδες νεκροί σε λιμάνια, κατασκευαστικές κτλ., ενώ χιλιάδες οι βαριά τραυματισμένοι. Όλα τα δυστυχήματα είναι συνειδητές δολοφονίες στο βωμό του κέρδους των επιχειρηματιών με τις πλάτες των μνημονιακών κυβερνήσεων: παντελή έλλειψη μέτρων ασφαλείας και υγιεινής στους χώρους εργασίας, εντατικοποίηση, ανασφάλιστη εργασία, κατάργηση ΣΣΕ κ.τ.λ.
Οι εργαζόμενοι της ΤΡΑΙΝΟΣΕ διαμαρτύρονταν εδώ και καιρό για την έλλειψη μέτρων ασφαλείας αλλά η ίδια η κυβέρνηση έβγαζε παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες τους (όπως και σε άλλους κλάδους) και απαντούσαν με βία και καταστολή σε απεργίες και κινητοποιήσεις.
Ο μνημονιακός μεσαίωνας όμως δεν έχει σταματημό: ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις του ρεύματος, παιδείας, υγείας και 700 χιλιάδες πλειστηριασμοί ακινήτων και 1ης κατοικίας. Δεν θα σταματήσουν αν εμείς οι εργαζόμενοι δεν βάλουμε ένα φρένο σε αυτήν την λαίλαπα!
Ειδικά εμείς οι διανομείς, πληρώνουμε καθημερινά με αίμα την ιδιωτική «πρωτοβουλία», τη λογική του κέρδους. Πρέπει να ξεσηκωθούμε μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους – να πάρουμε τους αγώνες και τις ζωές μας στα χέρια μας!
Με οργάνωση, αγώνες, απεργίες και καταλήψεις να απαιτήσουμε:
- Παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων (εταιρίας και πολιτικής εξουσίας),
- Εθνικοποίηση των σιδηροδρόμων ΤΩΡΑ,κάτω από εργατικό έλεγχο,
- Κάτω η δολοφονική κυβέρνηση Μητσοτάκη!
Δεν Θα ζήσουμε σαν δούλοι! ο αγώνας συνεχίζεται…
Στοιχεία Επικοινωνίας :Τηλ: 6982268508 , dianomeisthess.blogspot.gr
Facebook: Επιτροπή Αγώνα Διανομέων
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΝΟΜΕΩΝ
ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ!
Όχι άλλοι δολοφονημένοι για τα κέρδη των καπιταλιστών
ΟΛΟΙ στην ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ:
ΠΕΜΠΤΗ 16/3, 10:30, άγαλμα Βενιζέλου
Η θλίψη από την τραγωδία με την σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, με αποτέλεσμα 57 νεκρούς, δεκάδες τραυματίες (αρκετοί σοβαρά) και αγνοούμενους, δεν μπορεί να κρύψει την απύθμενη οργή που αισθάνονται οι εργαζόμενοι στον ταξικό πόλεμο που μας έχει κηρύξει η κυβέρνηση Μητσοτάκη (όπως κι οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ).
Το έγκλημα οφείλεται (και αυτό) στην εφαρμογή των μνημονίων, στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων (πχ. το 2017, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ ξεπούλησε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για μόλις 45 εκ) και της κατάργησης των εργασιακών μας δικαιωμάτων και ελευθεριών (νόμος Χατζηδάκη κ.τ.λ.)!
Όσο κι αν η κυβέρνηση και τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ προσπαθούν να το παρουσιάσουν ως τυχαίο γεγονός ενός ανθρώπινου λάθους, η πραγματικότητα τους διαψεύδει: Τα μνημονιακά χρόνια τα εργατικά δυστυχήματα είναι καθημερινά: Από το 2017 περισσότεροι από 50 νεκροί διανομείς, 64 νεκροί εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, εκατοντάδες νεκροί σε λιμάνια, ορυχεία, κατασκευαστικές εταιρείες κτλ., ενώ χιλιάδες κυριολεκτικά οι βαριά τραυματισμένοι. Όλα τα δυστυχήματα είναι συνειδητές δολοφονίες στο βωμό του κέρδους των επιχειρηματιών με τις πλάτες των μνημονιακών κυβερνήσεων: παντελή έλλειψη μέτρων ασφαλείας και υγιεινής στους χώρους εργασίας, εντατικοποίηση της εργασίας, ανασφάλιστη εργασία, κατάργηση ΣΣΕ κ.τ.λ.
Παρόλο που οι εργαζόμενοι της ΤΡΑΙΝΟΣΕ διαμαρτύρονταν εδώ και καιρό για την έλλειψη μέτρων ασφαλείας, η ίδια η κυβέρνηση ήταν αυτή που έβγαζε παράνομες τις απεργίες τους. Παράνομες και καταχρηστικές κρίθηκαν εκατοντάδες απεργίες εργαζομένων τόσο στον κλάδο των μεταφορών (πχ. ΜΕΤΡΟ), όσο και σε άλλους κλάδους (εκπαιδευτικοί, υγεία κ.λπ.). Ταυτόχρονα απαντούσαν με την βία και την καταστολή σε απεργίες και κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Ο μνημονιακός μεσαίωνας όμως δεν έχει σταματημό: ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις του ρεύματος, της παιδείας, της υγείας και 700 χιλιάδες πλειστηριασμοί ακινήτων και 1ης κατοικίας. Δεν θα σταματήσουν αν εμείς οι εργαζόμενοι δεν βάλουμε ένα φρένο σε αυτήν την λαίλαπα! Να μην πληρώσουμε άλλο αίμα στην ιδιωτική «πρωτοβουλία», τη λογική του κέρδους. Όχι στις αυταπάτες για εκλογικές «λύσεις». Πρέπει να ξεσηκωθούμε – να πάρουμε τους αγώνες και τις ζωές μας στα χέρια μας!
Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα ούτε από την «εξαφανισμένη» αστικοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία (ΔΑΚΕ,ΠΑΣΚΕ,ΕΑΚ), ούτε την γραφειοκρατία του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, με τη διασπαστική πολιτική, τις ξεχωριστές πορείες και την ηττοπάθεια που σπέρνει.
Με οργάνωση κι αγώνες, να επιβάλλουμε και να οργανώσουμε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και να απαιτήσουμε:
- Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων.
- Παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων – εταιρείας και πολιτικής εξουσίας.
- Εθνικοποίηση των σιδηροδρόμων, κάτω από εργατικό έλεγχο
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ Π.Ε.: ΟΛΟΙ/ΕΣ στην 24ωρη ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ-ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 16 του Μάρτη και την ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, 10.30π.μ., Άγαλμα Βενιζέλου – Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και το έγκλημα στα Τέμπη, την Αξιολόγηση, για αυξήσεις σε μισθούς-συντάξεις
Καταγγέλλουμε τον Υπουργό Εσωτερικών Βορίδη και τα ΜΜΕ για την εκστρατεία παραπληροφόρησης: Η 24ωρη απεργία στις 16 του Μάρτη ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΗΡΥΧΘΗΚΕ ΠΑΡΑΝΟΜΗ!
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ…
Να πέσει τώρα η εγκληματική
κυβέρνηση και να ανατραπεί η πολιτική όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του
κεφαλαίου και των πολιτικών δυνάμεων που τη στηρίζουν
ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗΣ,
ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΝΕΟΔΙΟΡΙΣΤΩΝ
«Ακούστε τις φωνές» 24ωρη Απεργία ΓΣΕΕ- ΕΚΘ- Συγκέντρωση την Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023 στις 11:30 π.μ. στον ΟΣΕ
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες της χώρας, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι και οι νέες, οι μαθητές αναζητούν άμεσα ξεκάθαρες απαντήσεις για τα αίτια του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη που στέρησε τη ζωή από 57 συνανθρώπους μας.
Τη θλίψη διαδέχτηκε η οργή εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών σε όλη τη χώρα που βγήκαν στους δρόμους ζητώντας απαντήσεις, διαλεύκανση της υπόθεσης και απόδοση ευθυνών από τη Δικαιοσύνη.
Η αδιαφάνεια, η συγκάλυψη, η μετάθεση ευθυνών και οι τυχόν καθυστερήσεις δε θα επιτρέψουμε να οδηγήσουν στη λήθη. Το Εργατικό Κίνημα της πόλης θα είναι και αυτή τη φορά στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Απαιτούμε ξεκάθαρες απαντήσεις άμεσα!
Γιατί φτάσαμε σε αυτή την τραγωδία;
Ποιοι ευθύνονται;
Πως δε θα συμβεί ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ;
Την ίδια ώρα, η Πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει τα στοιχειώδη. Ασφάλεια στις μετακινήσεις και ποιότητα υπηρεσιών.
Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης με σύνθημα «Ακούστε τις φωνές» συμμετέχει στην 24ωρη πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση της ΓΣΕΕ την Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023. Όλοι και όλες δίνουμε το παρών στις 11:30 στην συγκέντρωση στον ΟΣΕ.
Απεργούμε, απαιτούμε, διεκδικούμε:
- Άμεσα και σε βάθος απόδοση ευθυνών για την τραγωδία των Τεμπών.
- Σύγχρονες, ασφαλείς και φθηνές συγκοινωνιακές μεταφορές.
- Μέτρα αυστηρού ελέγχου των κανόνων ασφαλείας.
- Συνευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας για την τήρηση των μέτρων ασφαλείας.
- Άμεση επαναλειτουργία με αποκατάσταση της σιδηροδρομικής υποδομής και λήψη μέτρων για την ασφαλή αναδρομολόγηση των αρτηριακών και εμπορικών αμαξοστοιχιών.
- Ολοκλήρωση των έργων εκσυγχρονισμού συστήματος τηλεδιοίκησης και δευτεροβάθμιου ελέγχου.
- Αυστηρή τήρηση της νομοθεσίας για την υγεία και την ασφάλεια στις μεταφορές.
- Άμεση εφαρμογή ευρωπαϊκών προτύπων ασφαλείας.
Συγκεντρωνόμαστε ΟΛΟΙ στις 11:30 π.μ. την Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023 στον ΟΣΕ.
ΕΚΘ
Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί!
Τώρα η οργή να γίνει ανατροπή!
ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΕΝΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ:
1, 2, 3, 4…,10,15,20…,50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57… (αδέλφια μας σκοτώθηκαν μέσα σε μία νύχτα)
Όλες οι έως τώρα κυβερνήσεις και η σημερινή προώθησαν βήμα-βήμα τη στρατηγική της απελευθέρωσης των Μεταφορών, της ιδιωτικοποίησης, το κομμάτιασμα του σιδηρόδρομου για να πουληθεί σε εταιρείες, την τραγική υποχρηματοδότηση στις υποδομές, που διαμόρφωσε τις απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς χωρίς σταθερή εργασία, με ελαστικές σχέσεις, με εντατικοποίηση, με τεράστια υποστελέχωση. Είναι η πολιτική της σημερινής και όλων των κυβερνήσεων, των κατευθύνσεων της ΕΕ που υποτάσσονται στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων!
ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΕΝΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ:
Λέρος, Λέσβος, Σάμος, Κως, Φαρμακονήσι… (ναυάγια τις τελευταίες 40 μέρες)
Οι ευθύνες των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι τεράστιες. Έβαλαν φαρδιά -πλατιά την υπογραφή τους σε Κοινές Δηλώσεις και Συνθήκες, σήκωσαν «ορατούς και αόρατους φράχτες»,στηρίζουν την βαρβαρότητα των απελάσεων και των επαναπροωθήσεων, της λίστας ασφαλών χώρων και της εργαλειοποίησης των ξεριζωμένων. Είναι η πολιτική της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης, των κατευθύνσεων της ΕΕ, που ενισχύει τα κυκλώματα των διακινητών και οδηγεί τους πρόσφυγες/μετανάστες σε όλο και πιο επικίνδυνα ταξίδια με αποτέλεσμα να έχει μετατραπεί η Μεσόγειος σε “υγρό νεκροταφείο”!
Και σαν να μην έφτανε αυτόεντείνουν την καταστολή κι τον εγκλωβισμό των προσφύγων και μεταναστώνπροκειμένου να μακροημερεύουν αυτές οι αποδεδειγμένα επιζήμιες συμφωνίες κι αποφάσεις της ΕΕ. Έχτισαν ΝΑΤΟικού τύπου δομές- φυλακές με τους αιτούντες άσυλονα ζουν σε συνθήκες κράτησης, χωρίς να έχουν διαπράξει κάποιο αδίκημα και τους εργαζόμενους να αναγκάζονται «σαν δεσμοφύλακες σε φυλακές υψίστης ασφαλείας» να δίνουν δακτυλικά αποτυπώματα, να περνάνε από πύλες X-RAY βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία τους, να υποβάλλονται σε σωματικό έλεγχο και σε έλεγχο της τσάντας τους για να παρέχουν τις επιστημονικές τους υπηρεσίες σε ανθρώπους ξεριζωμένους και κατατρεγμένους.
ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΕΝΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΜΑΝΤΕΨΤΕ…:
1, 2, 3, 4…,10,11, 12…, πάνω από 15 εκατομμύρια οι καταγεγραμμένοι θάνατοι από κορονοιό (μέσα σε 3 χρόνια διεθνώς,περίπου 35.000 στην Ελλάδα- κι εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτά τα στατιστικά απέχουν από την ακόμα πιο τραγική πραγματικότητα)
Είναι οι ίδιες πολιτικές που οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ πιστά ακολουθούνκαι σχεδιασμένα προώθησαν και προωθούν την απαξίωση της Δημόσιας Υγείας και η μία μετά την άλλη υλοποιούν πολιτικές που μετατρέπουν τα Νοσοκομεία και τις Δομές Υγείας σε Α.Ε. Πλέον όποιος έχει χρήματα και έχει πρόσβαση στην ιδιωτικοποιημένη υγεία μπορεί να εύχεται «την υγειά μας να έχουμε!». Για τους υπόλοιπους, «δώσε Παναγιά μου να ξημερωθώ!»…
Οι εργαζόμενοι του ΕΟΔΥ δηλώνουμε ότι δεν θα σιωπήσουμε μπροστά σε κανένα πολιτικό έγκλημα, δεν θα αποδεχτούμε κανέναν θάνατο που θα μπορούσε να αποφευχθεί εάν η σύγχρονη επιστημονική γνώση και τα σύγχρονα εργαλεία της τεχνολογικής εξέλιξης αξιοποιούνταν για να καλύψουν τις ανθρώπινες ανάγκες.
Συμμετείχαμε μαζικά στην απεργία στις 8 Μάρτη παρά την τρομοκρατία και τις συκοφαντίες ότι δεν καλυπτόμαστε και ότι στα παρουσιολόγια θα εμφανιζόμαστε ως αδικαιολόγητα απόντες. Ο απεργοσπαστικός μηχανισμός μάλιστα του ΕΟΔΥτην προηγούμενη εβδομάδα έβαλε νέο μπροστάρη, το εργοδοτικό σωματείο των μόνιμων που δεν δεχόταν να μας γράψει ως μέλη του όσο δεν είχαμε το δικό μας σωματείο, για να υπηρετεί πλέον καλύτερα την εργοδοσία, ανήμερα της απεργίας καλούσε συμβασιούχους να γίνουν μέλη του.
Συμμετέχουμε ακόμα πιο μαζικά στην Πανελλαδική, Πανεργατική, Πανδημοσιοϋπαλληλική Απεργία την Πέμπτη 16 Μαρτίου!
Για τους δικούς μας νεκρούς! Ήταν όλοι τους αδέλφια μας!
Για τις δικές μας ζωές, γιατί γνωρίζουμε πια!
Αυτοί που μετράνε κέρδη και ζημιές, δεν λογαριάζουν ανθρώπινες ζωές!
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- Το έγκλημα στα Τέμπη να μην συγκαλυφθεί!
- Να σταματήσουν τώρα οι (παρά)νομεςεπαναπροωθήσεις των προσφύγων/ μεταναστών!
- Να καταργηθεί το νομοθετικό πλαίσιο του εγκλωβισμού και των απελάσεων και η Κοινή Δήλωση Ελλάδας -Τουρκίας.
- Να δημιουργηθούν Επιτροπές Ασύλου στην Τουρκία με ευθύνη της ΕΕ και του ΟΗΕ κι από κει να μεταβαίνουν με ασφάλεια στις χώρες τελικού προορισμού τους.
- Να αποσυρθούν τώρα τα απαράδεκτα και επικίνδυνα σχέδια του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου για μετατροπή των Δομών Υποδοχής και Ταυτοποίησης και των Δομών Φιλοξενίας αιτούντων ασύλου σε σύγχρονα Γκουαντάναμο. Κανείς εργαζόμενος να μην το αποδεχτεί.
- Να καταργηθούν οι νόμοι που ιδιωτικοποιούν και υποβαθμίζουν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Να ενισχυθούν τα ιατρεία σε ΚΥΤ και ΚΦΠΜ, τα ΚΟΜΥ και τα νοσοκομεία με μόνιμους εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων και πλήρη εργασιακά δικαιώματα (επίδομα ανθυγιεινής εργασίας, επαναφορά των μισθών, κα), με υλικοτεχνικό και ιατροφαρμακευτικό υλικό.
Σωματείο Εργαζομένων ΕΟΔΥ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 16/3 ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10.30 π.μ. ΑΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ! ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ!
Τώρα είναι η ώρα για να συνεχίσουμε την πολιτική πίεση και την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης.
Οι ανατροπές και οι νίκες για το λαό επιβάλλονται όταν ο λαός είναι στο δρόμο. Όταν υπάρχει ένα δυναμικό μαζικό κίνημα .
Δεν υποστέλλουμε τη σημαία του αγώνα – δεν παραπέμπουμε την απαίτηση μας για ικανοποίηση των αιτημάτων μας και καλύτερη ζωή στις εκλογές. Τίποτα καλύτερο δε θα προκύψει με το λαό στο σπίτι του.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ :
Να πληρώσουν τώρα οι πραγματικοί υπεύθυνοι για το έγκλημα και μέτρα για να ΜΗΝ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ.
Να φύγει τώρα αυτή η κυβέρνηση που είναι υπεύθυνη για το έγκλημα και να ανατραπεί η πολιτική όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του κεφαλαίου, των Μνημονίων και της «ανάπτυξης», των κερδών και της φτωχοποίησης των εργαζόμενων, της πολιτικής που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας.
Να εθνικοποιηθεί ο σιδηρόδρομος χωρίς αποζημίωση για να φύγει τώρα η ιταλική HELLENIC TRAIN και να λειτουργήσει Ενιαίος, αποκλειστικά δημόσιος σιδηρόδρομος με τον έλεγχο των εργαζόμενων για να είναι ασφαλής και φτηνός για το λαό κόντρα στο κέρδος και τις κατευθύνσεις της ΕΕ που επιβάλλουν την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών.
Αποκλειστικά δημόσια τα κοινωνικά αγαθά – Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, της επιχειρηματικής λειτουργίας και της ανταποδοτικότητας για λειτουργία σε όφελος του λαού στην υγεία, την παιδεία, τις μεταφορές, την ενέργεια, το ρεύμα, το νερό.
Πραγματικές αυξήσεις σε όλες τις συντάξεις, κύριες και επικουρικές, με την ενσωμάτωση στη σύνταξη της προσωπικής διαφοράς και όλου του πληθωρισμού. Πραγματικές αυξήσεις και κάλυψη των απωλειών από τα Μνημόνια, την ακρίβεια και τον πληθωρισμό. Επαναφορά της 13 ης και 14 ης σύνταξης. Αφορολόγητο 12000 ευρώ.
Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και διατίμηση στις τιμές στα βασικά αγαθά.
Κατάργηση των πλειστηριασμών και των εξώσεων σε λαϊκές οικογένειες. Προστασία της λαϊκής κατοικίας. Καθολική πρόσβαση σε φθηνή ποιοτική κατοικία για τους εργαζόμενους και την νεολαία.
Κατάργηση του ν Χατζηδάκη. Τέλος στην καταστολή.
Λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για την αστυνομία και τους εξοπλισμούς.
Αυτές τις μέρες οι έννοιες κέρδος, ιδιωτικοποίηση, αγορά, κυβερνήσεις γίνονται κακόφημες, συνώνυμες της εκμετάλλευσης, της κοροϊδίας και του θανάτου. Τώρα είναι η ώρα το κίνημα να βαδίσει σε ένα δρόμο ανατροπής!
ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (Ε.Σ.Ε.Θ.)
Βέροια 10:30 πλατεία Δημαρχείου
Μυτιλήνη 11:00 πλατεία Σαπφούς
Πορεία για την δολοφονία στα Τέμπη
Θα πραγματοποιηθεί μικροφωνική την Τρίτη 14/3 στις 12:00 στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου μπροστά στο κτύριο του Περιβάλλοντος και την ίδια μέρα το απόγευμα στις 18:00 στην Ερμού μπρόστα από την Εθνική Τράπεζα. Την Πέμπτη 16/4 στις 11:00 το πρωί καλούμε σε πορεία που θα ξεκινήσει από την Πλατεία Σαπφούς. ΑΘΡΩΠΙΝΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΛ@ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ!
Ανοιχτή Συνέλευση για την δολοφονία στα Τέμπη
Ιωάννινα 11:00 Περιφέρεια Ηπείρου
Απεργιακή συγκέντρωση
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ – Aγώνας Διαρκείας παντού – Πέμπτη 16/3: όλοι στην απεργία, όλοι στους δρόμους
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ – ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΙΜΩΡΗΣΟΥΜΕ
ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ με «συγγνώμες» και «όλοι φταίμε»
Κάτω η κυβέρνηση Μητσοτάκη – Εθνικοποίηση των σιδηροδρόμων
Όλοι στην απεργία
Ιωάννινα: 11.00, Περιφέρεια
Στα Τέμπη δεν έγινε δυστύχημα, αλλά ΕΓΚΛΗΜΑ, θυσία στο βωμό του κέρδους. Κυβέρνηση και πετσοταϊσμένα ΜΜΕ προσπάθησαν να μας πουν για «ανθρώπινο λάθος» και «χρόνιες παθογένειες του κράτους», αλλά η αλήθεια δεν κρύβεται. Αιτία είναι τα Μνημόνια, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων. Απανωτές είναι οι αποκαλύψεις των εργαζομένων για την κατάσταση σε όλες τις συγκοινωνίες.
Το 2017, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεπούλησε στους Ιταλούς την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για 45 εκ. – ενώ η αξία της ήταν τουλάχιστον 300 εκ.! Τον δρόμο είχαν ανοίξει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ («σπάσιμο» ενιαίου ΟΣΕ κ.ά.). Το χρέος του ΟΣΕ φορτώθηκε στο δημόσιο, ενώ το κράτος δεσμεύτηκε να επιδοτεί τον ιδιώτη. Αυτός τσέπωνε δημόσιο χρήμα, αυξάνοντας τις τιμές των εισιτηρίων, υποβαθμίζοντας την ποιότητα της εξυπηρέτησης, αφήνοντας το δίκτυο ασυντήρητο και τις αμαξοστοιχίες καρμανιόλες, το προσωπικό μειωμένο. Μια τραγωδία ήταν θέμα χρόνου…
Προκαλούν ο Μητσοτάκης, οι υπουργοί του, οι άθλιοι Πορτοσάλτε με το «κωλοτρένο» τους. Νομίζουν ότι θα κρυφτούν πίσω από αποδιοπομπαίους τράγους. Ότι θα γλιτώσουν με στημένες «επιτροπές» και υποκριτικές «συγγνώμες» στις κάμερες. Με διάχυση των ευθυνών, λέγοντας «όλοι φταίμε». Τάχα πενθούν, αλλά συνεχίζουν να περνάνε μέτρα, π.χ. να ιδιωτικοποιούν το νερό.
8 ΜΑΡΤΗ: ο σεισμός του λαού στους δρόμους δείχνει ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ. Μπουχτίσαμε να πληρώνουμε με αίμα την ιδιωτική «πρωτοβουλία», τα κέρδη τους. Οι νέοι φωνάζουν οργισμένοι: «Η νέα γενιά δεν σας συγχωρεί». Όλοι ξανανιώθουμε την ανάγκη να απαλλαγούμε επιτέλους απ’ το δολοφονικό καθεστώς των Μνημονίων, των ιδιωτικοποιήσεων, όλων των κυβερνήσεων και του πολιτικού σκηνικού που τα εφαρμόζουν και τα υπηρετούν. Δεν πάει άλλο με την ιδιωτικοποίηση του ρεύματος, της παιδείας, της υγείας, τους χιλιάδες πλειστηριασμούς, την ακρίβεια, την φτώχεια, τα σκάνδαλα, τα αντεργατικά μέτρα…
Αυτή τη φορά, όλοι μαζί να πάμε μέχρι τέλους. Η οργή να μην ξεθυμάνει σ’ ένα προεκλογικό θέατρο. Όχι και στην «υπεύθυνη» απάτη του ΣΥΡΙΖΑ: χθες ιδιωτικοποιούσε, τώρα μιλάει για «δικαιοσύνη» μέσα απ’ τους ίδιους σάπιους θεσμούς (βουλή, «ανεξάρτητες» αρχές). Να μην αφήσουμε διάσπαρτες τις κινητοποιήσεις. Να τις ενώσουμε και κλιμακώσουμε. Με Διαδηλώσεις, Καταλήψεις, Γενική Πολιτική Απεργία. Να οργανώσουμε τον αγώνα, να συντονιστούμε με επιτροπές δράσης σε χώρους δουλειάς, σχολές, σχολεία, γειτονιές. Απαιτούμε: Τιμωρία των ενόχων. Εθνικοποίηση των σιδηροδρόμων ΤΩΡΑ, κάτω από εργατικό έλεγχο, χωρίς αποζημίωση του ιδιώτη – και όλων των δημόσιων δομών/αγαθών που ξεπουλήθηκαν. Κάτω η κυβέρνηση Μητσοτάκη – με τους εργαζόμενους και τη νεολαία στους δρόμους, όποια κυβέρνηση κι αν μαγειρευτεί στις επόμενες εκλογές, θα έχει τον φόβο μας!
Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ)
Κομοτηνή 12:00 πλατεία Ειρήνης (κεντρική)
Συγκέντρωση ενάντια στο κράτος δολοφόνο
Το κράτος δολοφονεί με πολλούς τρόπους, με σφαίρες, στις ράγες, στα νοσοκομεία… Συγκέντρωση ενάντια στο κράτος δολοφόνο την Πέμπτη 16/03 και ώρα 12:00 στην Πλατεία Ειρήνης (κεντρική πλατεία).
αναρχικό στέκι Utopia A.D.
Ηράκλειο: 11:00 πλ. Ελευθερίας
Απεργιακή συγκέντρωση
Σαν μεγάλο ποτάμι χιλιάδες εργαζομένων, λαού και νεολαίας πλημμύρισε τη χώρα από άκρη σε άκρη, μετατρέποντας τη θλίψη και την οργή μας σε αγώνα! Η πρωτοφανούς μαζικότητας απεργιακή κινητοποίηση και τα παλλαϊκά συλλαλητήρια της προηγούμενης εβδομάδας μας γεμίζουν δύναμη ώστε να συνεχίσουμε αδιάκοπα τον ταξικό μας αγώνα.
Η οργή ξεχειλίζει! Δεν θα μείνουμε θεατές σε αυτό το έγκλημα.
Αυτό που συνέβει στα Τέμπη δεν ήταν ατύχημα, ούτε ανθρώπινο λάθος. Ήταν άλλη μία στιγμή που η ζωή των ανθρώπων της τάξης μας δεν είχε καμία αξία μπροστά στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Οι ευθύνες βαραίνουν τις κυβερνήσεις και τις ιδιωτικές εταιρίες που με μόνο κριτήριο το κέρδος ακολουθούν διαχρονικά την πολιτική της υποβάθμισης, της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων αγαθών.
Βλέπουμε ότι παρά την κατακραυγή κατά των ιδιωτικοποιήσεων και των εγκλημάτων που αυτές προκαλούν, κι ενώ είμαστε ακόμα σε σοκ από το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα, οι κυβερνώντες συνεχίζουν ακάθεκτοι με την ιδιωτικοποίηση του νερού και του ογκολογικού στο Παίδων, επιμένοντας στην ίδια βαρβαρότητα, εις βάρος της τάξης μας. Οι ιδιωτικοποιημένες εταιρείες έχουν πουληθεί αντί πινακίου φακής (45 εκατ. ευρώ η ΤΡΑΙΝΟΣΕ) και επιδοτούνται στη συνέχεια από το κράτος (όπως η Hellenic Train). Οι ζημιές είναι δημόσιες και τα κέρδη ιδιωτικά. Τα δημόσια αγαθά όπως η υγεία, η παιδεία, το νερό, η ενέργεια, οι συγκοινωνίες, οι δημόσιοι χώροι δεν είναι εμπορεύματα, δεν μπορούν και δεν πρέπει να έχουν οποιαδήποτε σχέση με εταιρείες και κέρδη.
Κλιμακώνουμε τον αγώνα μας ενάντια στη σχεδιασμένη προσπάθεια συγκάλυψης ώστε να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες, να μην περάσει το δολοφονικό έγκλημα των Τεμπών στη λήθη. Οι προσπάθειες των κυβερνώντων να αποκρύψουν τους αγώνες μας και τα αιτήματά μας με την βοήθεια των ΜΜΕ και των δυνάμεων καταστολής δε μας πτοούν, μας πεισμώνουν και μας πείθουν ακόμα παραπάνω πως το δίκιο είναι με το μέρος μας.
Τώρα χρειάζεται μια συσπείρωση όλου του μαχόμενου δυναμικού, ολόκληρου του ενεργού κινήματος σε μια διακήρυξη ανατροπής που θα λέει: Να πληρώσουν σκληρά οι ένοχοι. Να τελειώνουμε με αυτή την εγκληματική πολιτική κυβερνήσεων-κεφαλαίου, που διαλύει τις ζωές μας.
Απαιτούμε:
- Ενιαίος αποκλειστικά δημόσιος σιδηρόδρομος. Να επιστρέψει η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και όλες οι εταιρείες, αποκλειστικά στο δημόσιο και να λειτουργούν σε όφελος του λαού, κόντρα στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, του ανταγωνισμού, της αγοράς. Να ικανοποιηθούν τα επί χρόνια αιτήματα των σωματείων των σιδηροδρομικών.
- Έξω η επιχειρηματική λογική του κέρδους από τις δημόσιες συγκοινωνίες και μεταφορές. Πληρώνονται από τους φόρους μας, υπάρχουν για να εξυπηρετούν τον λαό. Δωρεάν και ασφαλείς συγκοινωνίες για όλες και όλους.
- Να πληρώσουν οι πραγματικοί ένοχοι: Οι κυβερνήσεις που διέλυσαν τις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες της χώρας, το ιταλικό μονοπώλιο-ιδιοκτήτης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Πέμπτη 16 Μάρτη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!
Όλες και όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, στις 11:00 στην πλατεία Ελευθερίας.
ΣΕΕΕΗ
Λάρισα: 11:30 κεντρική πλατεία
Απεργιακή συγκέντρωση Πέμπτη 16 Μάρτη στις 11:30 στην Κεντρική Πλατεία Λάρισας.
ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΜΕ ΘΥΣΙΑ ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑΣ
Κάλεσμα στην Γενική Απεργία
Κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν
Όλοι και όλες στους δρόμους
Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους
Πόσες φορές θα θρηνήσουμε τους νεκρούς μας πάνω στα συντρίμμια που αφήνει πίσω της η βαρβαρότητα του καπιταλισμού;
Το “δυστύχημα” στα Τέμπη είναι άλλη μια δολοφονία κράτους και κεφαλαίου.
Η σκόπιμη υποτίμηση των μέτρων ασφαλείας από την εταιρία, η υποστελέχωση και η ενταντικοποίηση της εργασίας, είναι ζητήματα που το σωματείο των εργαζομένων είχε καταγγείλει και διαμαρτυρηθεί πολλές φορές.
Πέμπτη 16 Μάρτη, ώρα 10:00 π.μ
στην Πλατεία Αγοράς.
Καλέσματα σε Χανιά: Γενική Απεργία – Πορεία 16/3 | Ανοιχτή συζήτηση & οργάνωση δράσεων 17/03
ΟΥΤΕ ΠΕΝΘΟΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ – ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΝΑ ΑΝΘΙΣΕΙ Η ΟΡΓΗ Καλέσματα στα Χανιά: Γενική Απεργία – Πορεία: Πέμπτη 16/03 στις 10:00 | πλατεία Δ. Αγοράς Ανοιχτή συζήτηση & οργάνωση δράσεων: Παρασκευή 17/03 στις 19:00 | λαϊβάδικο κατειλημμένης Πρυτανείας
ΟΥΤΕ ΠΕΝΘΟΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗ – ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΝΑ ΑΝΘΙΣΕΙ Η ΟΡΓΗ
Γενική Απεργία – Πορεία: Πέμπτη 16/03 στις 10:00 | πλατεία Δ. Αγοράς
Ανοιχτή συζήτηση & οργάνωση δράσεων: Παρασκευή 17/03 στις 19:00 | λαϊβάδικο κατειλημμένης Πρυτανείας
Η δολοφονία στα Τέμπη δεν ήταν ατύχημα ούτε ανθρώπινο λάθος, όπως αντανακλαστικά έσπευσαν να μας επιβεβαιώσουν το κράτος και οι ρουφιάνοι δημοσιογράφοι του. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως η σύγκρουση των δύο τρένων αλλά και η υποβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου, έρχεται να κορυφώσει μια σειρά ενεργειών της συνολικότερης υποτίμησης των ζωών μας. Κοινή ευθύνη έχουν το κράτος και οι ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίοι καθημερινά θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές στον βωμό του κέρδους. Από τα εργατικά “ατυχήματα”, τις δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα, τους καθημερινούς θανάτους στα ράντζα των νοσοκομείων, τις σφαίρες στο ψαχνό από τους ένστολους δολοφόνους και τους νεκρούς στα κελιά της αστικής δημοκρατίας, μέχρι τη δολοφονία στα Τέμπη το κράτος και το κεφάλαιο μας θυμίζουν απροκάλυπτα πως για αυτούς είμαστε αναλώσιμες και αναλώσιμοι.Για τους νεκρούς του ταξικού/κοινωνικού πολέμου καμία δικαιοσύνη δεν θα αποδοθεί από τους θεσμούς που υπηρετούν το κράτος και κάθε εξουσιαστικό μηχανισμό.Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους.
Γενική Απεργία – Πορεία: Πέμπτη 16/03 στις 10:00 | πλατεία Δ. Αγοράς
Ανοιχτή συζήτηση & οργάνωση δράσεων: Παρασκευή 17/03 στις 19:00 | λαϊβάδικο κατειλημμένης Πρυτανείας
Δίκτυο αναρχικών/αντιεξουσιαστριών, Χανιά
Πάτρα: 10:00 κατάληψη Παραρτήματος
Απεργιακή συγκέντρωση
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ – ΗΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ, ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΕΞΕΓΕΡΣΗ
ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΖΩΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΠΕΜΠΤΗ 16/3
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 10:00, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΠΟΡΕΙΑ: 10.30, ΠΛ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ: 18:00, ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
αναρχικοί, αναρχικές
ΣΕΡΕΤΕ Αχαΐας | Απεργία 16η Μάρτη: Για μια νέα άνοιξη των αγώνων απέναντι σε ΕΕ-Κεφάλαιο-κυβερνήσεις
Προσυγκέντρωση 10:00 π.μ. παράρτημα και πορεία με τα σωματεία από την πλατεία Γεωργίου
Συνέλευση Αγώνα στον Έσπερο (πλ. Γεωργίου) μετά τη λήξη της πορείας.
Πάνω από δέκα μέρες ο λαός, οι εργαζόμενοι, η νεολαία βρίσκεται στους δρόμους. Η μαζική κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων λαού στην 8η Μάρτη ως πρώτη απάντηση στο κρατικό-κυβερνητικό έγκλημα στα Τέμπη στέλνει μήνυμα ανυπακοής απέναντι στην κυβέρνηση και την πολιτική που υπηρετεί.
Η τραγωδία δεν οφείλεται κυρίως σε ανθρώπινο λάθος. Στον 21ο αιώνα τα πολλαπλά συστήματα ασφαλείας υπάρχουν για να αποτρέπουν το ανθρώπινο λάθος. Στην Ελλάδα η απαξίωση του σιδηροδρόμου εξαιτίας των μνημονίων είναι εμφανής. Τα συμφέροντα των εργολάβων, των ιδιωτικών οδών και διοδίων, και του αεροπορικού ιδιωτικού μονοπωλίου έχει οδηγήσει σε μείωση των γραμμών του τρένου, οδηγώντας σε λιγότερους σταθμούς και μείωση του προσωπικού.
Δεν πέρασε η προσπάθεια να αποδώσουν σε ανθρώπινα λάθη το έγκλημα του κεφαλαίου. Ο λαός γνωρίζει πως είναι οι πολιτικές Κυβερνήσεων-ΕΕ-κεφαλαίου που δολοφονούν. Οι ιδιωτικοποιήσεις, η εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών, η διάλυση δημόσιων υπηρεσιών, η εντατικοποίηση της εργασίας, η απαξίωση των εργαζομένων οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον φόρο αίματος που κλήθηκε να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία για άλλη μία φορά. Και ενώ είναι νωπή ακόμα η μνήμη των θυμάτων της πανδημίας που πέθαναν εξαιτίας της διάλυσης του δημόσιου συστήματος υγείας. Η γενικευμένη απαξίωση των δημόσιων αγαθών είναι συνολική και αποτελεί μνημονιακή επιταγή που εφάρμοσαν και οι τρεις μνημονιακές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ).
Η απεργία της 8η Μάρτη μαζί με την γενικότερη κινητοποίηση του λαού ανέτρεψε τα σχέδια για προεκλογική περίοδο αγωνιστικής νηνεμίας και κοινωνικής αποχαύνωσης. Παρά την προσπάθεια ένταξης του αγώνα σε προεκλογικά παιχνίδια των συστημικών κομμάτων ένα τεράστιο κομμάτι της εργαζόμενης πλειοψηφίας δεν δίνει συγχωροχάρτι στις στην κυβέρνηση της ΝΔ, σε προηγούμενες κυβερνήσεις που προώθησαν ιδιωτικοποιήσεις, την ΕΕ, τα μνημόνια και στα δημοσιονομικά σύμφωνα-σφαγεία του λαού.
Η απεργία της 8ης Μάρτη απέδειξε επίσης ότι όχι μόνο μπορούν να γίνονται απεργίες χωρίς την ΓΣΕΕ, αλλά ότι η συνδικαλιστική εργοδοτική γραφειοκρατία αποτελεί ένα βαρίδι στην πλάτη των εργαζομένων. Άνοιξε δρόμους ελπίδας αποδεικνύοντας ότι αυτό που θορυβεί πραγματικά την αστική πολιτική και τις κυβερνήσεις τους είναι η μαζική ανυποχώρητη κινητοποίηση του λαού και όχι οι συζητήσεις για τα σκάνδαλα και τα κοινοβουλευτικά σόου. Αυτή η κινητοποίηση επέβαλε στην γραφειοκρατία την νέα απεργίας στις 16 Μάρτη, έπειτα και από πρόταση των ταξικών δυνάμεων στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. ΤΟ σωματείο μας έδωσε το παρόν σε όλες τις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος με ιδιαίτερα μαζικό μπλοκ και δυναμική παρουσία στην 24ώρη απεργία.
Αυτοί που είναι πάνω δεν πρόκειται να φύγουν από μονοι τους. Είναι ικανοί όχι μόνο να παρατείνουν για όσο χρειαστεί τις εκλογές, όχι μόνο να καταστείλουν τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και του λαού, αλλά σε αυτές τις συνθήκες έχουν το θράσος να συνεχίζουν αμείωτα το αντιλαϊκό τους έργο με νέα νομοσχέδια που έχουν στα σκαριά όπως αυτό την ιδιωτικοποίηση του νερού που σκοπεύουν να φέρουν σε ψήφιση την επόμενη εβδομάδα.
Με την απεργία της 16ης Μαρτίου να βαδίσουμε στο δρόμο της ανατροπής!
Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες που οργανώνονται από τα εργατικά σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους, τους μαθητές και τις μαθήτριες στα σχολεία, τις καταλήψεις των καλλιτεχνών, τις συλλογικότητες στις γειτονιές. Γι΄ αυτό το λόγο χρειάζεται και συγκεκριμένη πρόταση αγώνα που να δώσει συνέχεια σε αυτόν τον αγώνα και μετά την απεργία της 16ης Μάρτη, με νέες κινητοποιήσεις-απεργίες, να αφήσει μόνιμες παρακαταθήκες και μόνιμες μορφές οργάνωσης των εργαζομένων.
Απευθύνουμε κάλεσμα σε όλο το αγωνιστικό δυναμικό της πόλης της Πάτρας για συσπείρωση σε μια διακήρυξη εργατικής ανατροπής που θα λέει:
- Να πληρώσουν σκληρά οι ένοχοι δηλαδή οι κυβερνήσεις και το κεφάλαιο, που δεν έχουμε ανάγκη εξεταστικών επιτροπών για τους ανακαλύψουμε.
- Να φύγει τώρα αυτή η κυβέρνηση που είναι υπεύθυνη για το έγκλημα και να ανατραπεί η πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων, της ΕΕ και του κεφαλαίου, όλο το μνημονιακό και αντιλαϊκό σύστημα εξουσίας που εκποιεί το δημόσιο πλούτο και προωθεί τη λιτότητα στις κοινωνικές δαπάνες. Της πολιτικής που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας.
- Να εθνικοποιηθεί ο σιδηρόδρομος χωρίς αποζημίωση για να φύγει τώρα η ιταλική HELLENIC TRAIN και να λειτουργήσει Ενιαίος, αποκλειστικά δημόσιος σιδηρόδρομος με τον έλεγχο των εργαζόμενων για να είναι ασφαλής και φτηνός για το λαό κόντρα στο κέρδος. Απειθαρχία στις κατευθύνσεις της ΕΕ που επιβάλλουν την απελευθέρωση των αγορών και την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών.
- Να μπλοκαριστούν συνολικά οι ιδιωτικοποιήσεις (αεροδρόμια, παιδεία, υγεία, λιμάνια, τρένα) και να καταργηθούν τα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα. Έξω οι επιχειρηματίες, η λογική του κέρδους του κόστους-οφέλους και της ανταποδοτικότητας σε υγεία παιδεία, πολιτισμό σε όλα τα δημόσια αγαθά.
- Για να χτυπηθούν τα κέρδη θα πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί, κανένας εργατικός μισθός κάτω από 1000 ευρώ, να γίνουν υποχρεωτικές συλλογικές συμβάσεις με μείωση του χρόνου εργασίας, να πάει στα σκουπίδια μια για πάντα ο νόμος Χατζηδάκη.
- Να καταργηθούν οι νόμοι που οδηγούν στον πλειστηριασμό την λαίκή κατοικία και περιουσία. Προστασία της λαϊκής κατοικίας – Καθολική πρόσβαση σε φθηνή ποιοτική κατοικία για τους εργαζόμενους και την νεολαία.
- Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και διατίμηση στις τιμές στα βασικά αγαθά.
- Να δοθούν λεφτά για το λαό και την εργατική τάξη όχι για τις πολεμικές δαπάνες και την αστυνομοκρατία. Για την διεύρυνση και υπεράσπιση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων ενάντια στην αυταρχική θωράκιση του κράτους και τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα πάλης μπορεί να δώσει περαιτέρω ώθηση στον εν εξελίξει αγώνα να εμπνεύσει τους εργαζομένους, για να πάρουμε πίσω όσα μας έχουν στερήσει να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας σε εργασία, παιδεία, μεταφορές και κοινωνικά αγαθά. Μπορεί να επιβληθεί μόνο μέσα από τον ταξικό αγώνα του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, ενάντια στην πολιτική εξουσία του κεφαλαίου και τις οικονομικές επιδιώξεις του, τις κυβερνήσεις του. Η κυβέρνηση που ετοιμάζουν όπως και να προκύψει από ένα ή περισσότερα κόμματα θα συνεχίσει να εφαρμόζει την ίδια αντεργατική πολιτική. Για αυτό χρειάζεται πολιτικός αγώνας ανατροπής της πολιτικής του κεφαλαίου της ΕΕ και των κυβερνήσεων του τώρα και όχι μετά.
Τώρα με συνελεύσεις, με δημοκρατία και συσπείρωση στους χώρους δουλειάς, με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και την νεολαία να φτιάξουμε ένα κέντρο αγώνα ανατροπής με πρωτοβουλία του κόσμου που αγωνίζεται. Ένα κέντρο αγώνα πραγματικής συσπείρωσης και συντονισμού όλων των αγωνιζόμενων κομματιών, σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, σχολείων, συλλογικοτήτων γειτονιάς.
Αυτή την πρόταση καταθέτουμε σε όλα τα σωματεία και τις συλλογικότητες αγώνα ήδη από την περασμένη απεργία και θεωρούμε πως μια μεγάλη συνέλευση αγώνα, ένας πλατύς συντονισμός μετά την απεργιακή συγκέντρωση της Πέμπτης μπορεί να είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα στην συγκρότηση του. Ένα συντονισμός που θα αποφασίσει την συνέχιση των κινητοποιήσεων, την προετοιμασία νέας απεργίας αλλά και θα που ισχυροποιεί τις ταξικές εργατικές δυνάμεις για μια νέα άνοιξη των αγώνων.
Ήμασταν για καιρό στα σκοτάδια τους, είναι η ώρα να βγούμε στο φως.
Άργος: 10:30 πλ. Αγ. Πέτρου
Απεργιακή συγκέντρωση
ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ
ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ
Αθήνα: Συγκέντρωση Χρ. Λαδά & Σταδίου στις 11πμ
Άργος: Συγκέντρωση πλατεία Αγ. Πέτρου στις 10:30πμ
Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΧΩΡΑ ΚΑΙ ΣΠΑΕΙ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ
ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ/ ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Τίποτα δεν είναι ίδιο μετά τις καπιταλιστικές-κρατικές δολοφονίες των Τεμπών. Η λαϊκή οργή ξέσπασε.
Ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία του τόπου μας, τσακισμένοι από την κρατική διαχείριση του κόβιντ, με σμπαραλιασμένες τις εργατικές-λαϊκές-δημοκρατικές ελευθερίες τους,σε διαρκή κίνδυνο να μείνουν χωρίς δουλειά-σπίτι-σπουδές-ρεύμα, είπαν πιασμένοι αλυσίδες ένα τεράστιο ΤΕΡΜΑ-ΩΣ ΕΔΩ.
Αυτή η εκκωφαντική κραυγή λαϊκής οργής διεμβολίζει την ρεβιζιονιστική-γραφειοκρατική-κυβερνητική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, την αναγκάζει να βάλει δεύτερη συνεχόμενη πανεργατική απεργία μεταβάλλοντας τον προεκλογικό χαρακτήρα της περιόδου σε χαρακτήρα συγκρότησης μαχητικού λαϊκού κινήματος ανατροπής.
Το «εθνικό πένθος» της εξαρτημένης άρχουσας τάξης, της κυβέρνησης της και του αστικού πολιτικού συστήματος τσακίζεται μπροστά στις στρατιές των μαζών που πενθούν αγωνιζόμενες για ένα καλύτερο αύριο .
Ένα καλύτερο αύριο για κάθε παιδί των εργατικών-λαϊκών οικογενειών, κάθε εργάτη, κάθε νεολαίο και απλό λαϊκό άνθρωπο που δεν θέλει πια να γυρίζει και το άλλο μάγουλο, αλλά θέλει να αγωνιστεί εδώ και τώρα για την ζωή και την αξιοπρέπεια του.
Το χαμόγελο του αγώνα αντικαθιστά τα δάκρυα, η λαϊκή οργή τσακίζει την ατομική θλίψη, ο γίγαντας λαός θυμίζει σε όλους πως αποτελεί το μοναδικό «φάρμακο» απέναντι στην εποχή των τεράτων.
Το έγκλημα των Τεμπών αποκρυσταλλώνει με τον πιο βάρβαρο και αντιλαϊκό τρόπο τα δεινά που σπέρνει η ιμπεριαλιστική εξάρτηση και το κράτος της ξενόδουλης ολιγαρχίας.
Μίζα-ρεμούλα-ξένο κεφάλαιο-ελλειπή μέτρα προστασίας- τα πάντα θυσία στο βωμό της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης,της πολιτικής των μνημονίων, της υποτέλειας και της εξαθλίωσης.
Την Πέμπτη 16 Μάρτη πρέπει να νεκρώσουν τα πάντα. Οι στρατιές του λαού, οι μαθητές με τα κατειλημμένα σχολεία τους, οι φοιτητές με τις καταλήψεις τους να πλημμυρίσουν τους δρόμους της πάλης και του αγώνα, να μετατρέψουμε την λαϊκή οργή σε μαχητικό λαϊκό ποτάμι ανατροπής της πολιτικής του συστήματος και της κυβέρνησης.
Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή…
Στηρίζουμε το μπλοκ του Πολιτικού Χώρου « Ηλέκτρα Αποστόλου» και καλούμε σε μαζική- παλλαϊκή συμμετοχή στις γραμμές του το σύνολο της εργατιάς, του λαού και της νεολαίας στις 11:00 στην Σταδίου και την Χρήστου Λαδά.
Καλούμε την Εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία να παλέψουμε από κοινού για:
1) ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του θανάτου, του πολέμου, της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
2) ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ- ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΛΕΣ ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ- MEΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ
3) ΝΑ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ-ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ-ΕΝΟΧΟ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ.
4) ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΕΣ-ΑΝΤΙΛΑΪΚΕΣ-ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΕΣ.
5) ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΝΑΤΟΪΚΟ ΠΟΛΕΜΟ- ΕΞΩ ΑΠΟ ΝΑΤΟ-ΕΕ
ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ-ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΟΥΜΕ-ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
Λαϊκή Δράση- Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών
https://apotispithastifloga.wordpress.com/202…
Κέρκυρα: 11:30 Γενικά Λύκεια
Απεργιακή συγκέντρωση
Καλέσμα στην γενική απεργία 16/3 στις 11:30 έξω από τα Γενικά Λύκεια, ενάντια στο κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη.
Περί μιας ακόμα κρατικής- καπιταλιστικής δολοφονίας
Αφορμή του παρόντος κειμένου είναι το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. Ένα δυστύχημα, το οποίο δεν αποτελεί ούτε τυχαίο συμβάν, ούτε οι ευθύνες μπορούν να αναζητηθούν στο ανθρώπινο λάθος. Είναι ένα ακόμη έγκλημα του κράτους και του κεφαλαίου απέναντι στην κοινωνική βάση, η φυσική συνέχεια της διαρκούς υποτίμησης της ζωής μας, της λεηλασίας των αναγκών και των επιθυμιών μας. Οι ευθύνες δεν πρέπει να αναζητηθούν απλά και μόνο στην παρούσα κυβέρνηση αλλά να γίνει αντιληπτό ότι η κυριαρχία προσφέρει θανατοπολιτική, καθώς είναι ο συνεκτικός αρμός αναπαραγωγής της. Η δολοφονία στα Τέμπη μας δείχνει ξανά με τον πιο εμφατικό τρόπο, ότι το τίμημα για να αναπαράγεται το κεφάλαιο με εγγυητή το κράτος, είναι η ίδια η ανθρώπινη ζωή. Βιώνουμε άλλωστε μια ολομέτωπη επίθεση η οποία περιλαμβάνει την διαρκή απαξίωση της υγείας και της παιδείας, παράλληλα οι εκπαιδευτικοί βάλλονται μέσω της επαίσχυντης αξιολόγησης. Σε όλο αυτό το τοπίο έρχονται να προστεθούν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας για μικρές οφειλές, νέες ιδιωτικοποιήσεις, υπερτιμήσεις ειδών πρώτης ανάγκης, υπερδιογκωμένοι λογαριασμοί καθώς και ψήφιση νέου νόμου με fast track διαδικασίες, σύμφωνα με τον οποίο, όταν οι μαθητές θα αγωνίζονται υπόλογοι θα είναι οι εκπαιδευτικοί ή οι γονείς ως υποκινητές, για να αναφέρουμε μόνο κάποια.
Η απάντηση του κράτους για τα Τέμπη είναι το ανθρώπινο λάθος. Μια αντίληψη που βρίσκεται εναρμονισμένη με την ρητορεία περί ατομικής ευθύνης στις ημέρες του κοινωνικού εγκλεισμού λόγω covid. Προσπαθεί συνεπώς να πετάξει από επάνω του τις ευθύνες και να τις μετακυλήσει στην κοινωνική βάση. Απαξιώνει ότι είναι δημόσιο για να προκρίνει ως μοναδική λύση της ιδιωτικοποιήσεις, ένα μύθευμα που για άλλη μια φορά έσπασε με εκκωφαντικό θόρυβο επάνω σε ανθρώπινες ζωές.
Μέσα σε αυτή την συγκυρία, μεγάλη κοινωνική οργή εκφράζεται τις τελευταίες ημέρες στους δρόμους. Μια οργή η οποία δεν πρέπει να ξεφουσκώσει αλλά αντιθέτως να βαθύνει σε περιεχόμενα και στοχεύσεις. Μια οργή η οποία δεν πρέπει απλά να εκτονωθεί αλλά να θέσει το βασικό επίδικο, είτε θα είμαστε με την εξουσία είτε με την ζωή. Μια αγανάκτηση η οποία δεν θα πρέπει να βρει διέξοδο στις κάλπες αλλά να μετουσιωθεί σε αγώνες αντιθεσμικούς και οριζόντιους. Η οργή να βρει την αδερφή της την δικαιοσύνη μέσα στην ίδια της την τάξη και να μην παρασύρεται από ψεύτικα καλέσματα για ενότητα με όσους μας δυναστεύουν, να μην παρασυρθεί από τα φληναφήματα των πληρωμένων καλαμαράδων του αστισμού, οι οποίοι χρόνια ξεπλένουν τα κρατικά εγκλήματα. Είναι καιρός η κοινωνική βάση, να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της και οι εκμεταλλευόμενοι και εκμεταλλευόμενες να ανοίξουμε συλλογικά περάσματα προς την κοινωνική χειραφέτηση. Να αποδομήσουμε λόγω και έργω την αναγκαιότητα του κράτους ως ρυθμιστή της ζωής. Να αντιληφθούμε ότι κοινωνία και κράτος είναι δυο κόσμοι σε σύγκρουση, να αρνηθούμε να κοστολογείται η ζωή όσο ένα εισιτήριο.
Εμείς ως αναρχικοί και αναρχικές στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τον ανθρώπινο πόνο όπου γης. Αυτός ο πόνος είναι κοινός και ζητάει δικαίωση. Μια δικαίωση την οποία οφείλει να δώσει η κοινωνία, μακριά από σιωπές, πένθη και εθνική ενότητα. Μια δικαίωση η οποία θα έρχεται κάθε φορά που θα αποδομούμε το τέρας του κρατισμού, κάθε φορά που δεν θα κοστολογούμε την ζωή. Μια δικαίωση που θα χτίζεται κάθε φορά που θα εμπιστευόμαστε την συλλογική δημιουργία μας ως εκμεταλλευόμενοι-ες και θα βάλουμε εναντίον της παραίτησης. Να εκτροχιάσουμε στο εδώ και τώρα το κράτος και το κεφάλαιο, να παλέψουμε για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και δικαιοσύνης. Να αντιληφθούμε την ανάγκη συλλογικών περασμάτων προς την χειραφέτηση και την ελευθερία, να γίνουμε στο τώρα το πρόπλασμα της κοινωνικής επανάστασης, η οποία αποτελεί την μόνη βιώσιμη λύση για την ανθρωπότητα.
ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΙΑ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΝΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Λαθρεπιβάτες προς την ουτοπία, Κέρκυρα 2023
Καρδίτσα: 12:00 κεντρική πλατεία
Απεργιακή συγκέντρωση.
Πέμπτη 16/03 όλοι και όλες στην απεργιακή συγκέντρωση στις 12:00 στη κεντρική πλατεία Καρδίτσας (Alpha Bank).
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ!
ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ – ΕΞΕΓΕΡΣΗ!
αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Καρδίτσας
https://el-gr.facebook.com/aytodiaxeirizomenosteki/
Λαμία: 12:00 πλ. Πάρκου
Απεργιακή συγκέντρωση
Κάλεσμα για την απεργιακή συγκέντρωση της Πέμπτης,16/3, στην πλατεία Πάρκου, στις 12:00.
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ – ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Μέσα στα πλαίσια της απόλυτης κρατικής κυριαρχίας και της καπιταλιστικής “κρίσης” ο κόσμος της κοινωνικής βάσης βιώνει με κάθε τρόπο τη βία του συστήματος μέσω της ακρίβειας, της φτώχειας, τωνεργατικών “ατυχημάτων” και των κρατικών δολοφονιών. Η πολύνεκρη δολοφονία στα Τέμπη ήρθε να επιβεβαιώσει με τραγικό τρόπο το γεγονός ότι το κράτος και ο καπιταλισμός, μπροστά στα κέρδη τους, απαξιώνουν πλήρως τις ζωές των “από τα κάτω”. Η εσκεμμένη υποβάθμιση όλων των δημόσιων υπηρεσιών συμπεριλαμβανομένων των σιδηροδρόμων, έγινε εμφανής με την ψήφιση των πρώτων μνημονίων από το 2010 και μετά, με απότερο σκοπό το ξεπούλημα τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Η ιδιωτικοποίηση έχει ως κύριο μέλημα τη μέγιστη κερδοφορία για τον ιδιοκτήτη – εταιρεία δηλαδή για το κεφάλαιο με αποτέλεσμα τα έξοδα που αφορούν τα συστήματα ασφαλείας, τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό και το εργατικό δυναμικό να θεωρούνται περιττά. Μιλάμε δηλαδή για ένα οικονομικό αλισβερίσι των καπιταλιστών και του πολιτικού τους προσωπικού, κατά το οποίο η κάλυψη των αναγκών του κόσμου έρχεται σε δεύτερη μοίρα αφού το ζητούμενο είναι η ικανοποίηση των ορέξεων του κεφαλαίου. ‘Ετσι, γίνεται απόλυτα αντιληπτό ότι η τραγωδία αυτή δεν αποτέλεσε ούτε ανθρώπινο λάθος, ούτε ήταν η «κακιά στιγμή», ενώ η ευθύνη δεν είναι ατομική όπως προπαγανδίζει το καθεστώς, άλλα βαραίνει αποκλειστικά το κράτος και το κεφάλαιο.
Με το άκουσμα της είδησης, πλήθος κόσμου ένιωσε την οργή να ξεχειλίζει. Τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης, ακόμα και σήμερα, προσπαθούν να κατευνάσουν την οργή αυτή και να την εμποδίσουν απ’ το να ξεσπάσει. Έτσι και από την επόμενη ημέρα του εγκλήματος, ξεκίνησαν να αναπαράγουν την κρατική προπαγάνδα περί ατομικής ευθύνης και του εθνικού πένθους. Το εργαλείο της ατομικής ευθύνης που έχει χρησιμοποιηθεί για οποιοδήποτε ταξικό έγκλημα, όπως στην περίπτωση της εγκληματικής διαχείρισης του covid απ’ το κράτος, δείχνει να μην πείθει τον κόσμο, ο οποίος συμμετέχει μαζικά στις απεργίες και τις συγκεντρώσεις. Εκεί έρχεται το αφήγημα περί αναγκαιότητας των ειρηνικών κινητοποιήσεων αποκλειστικά και η στοχοποίηση των πιο ριζοσπαστικών κομματιών του κινήματος. Ο λόγος της στοχοποίησης δεν είναι άλλος από τον φόβο που προκαλεί στους εξουσιαστές το ενδεχόμενο να στραφούν οι μάζες σε πιο συγκρουσιακές μεθόδους αγώνα, πράγμα που θα θέσει σε σοβαρή αμφισβήτηση το κρατικό μονοπώλιο άσκησης βίας. Στόχος των ΜΜΕ, ως εργαλείο του κράτους και του κεφαλαίου, είναι να αποκρύψει τις πραγματικές ευθύνες, να αποπροσανατολίσει την κοινωνική οργή και να τη βάλει σε λήθαργο, διατηρώντας την παντοδυναμία της αστικής εξουσίας και προστατεύοντας το δικαίωμα της να δολοφονεί.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι ένστολοι φρουροί του κράτους, οι μπάτσοι, αφού αποτελούν τοκύριο μέσο επιβολής της κρατικής κυριαρχίας. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση υποκριτικά πενθούσε για τους νεκρούς των Τεμπών, οι ένστολοι μπράβοι, κατέστελλαν βίαια τις κινητοποιήσεις στις μεγάλες πόλεις. Βέβαια, όσες και όσοι βρίσκονται στους δρόμους και αγωνίζονται, αντιλαμβάνονται πως το επικοινωνιακό παιχνίδι του πένθους δε θα αναστείλλει το δολοφονικό χαρακτήρα της αστυνομίας, ιδιαίτερα σε μια συνθήκη κοινωνικού αναβρασμού, όπου η κρατική τρομοκρατία μέσω των μπάτσων, είναι υψίστης σημασίας για τη διάχυση του φόβου στους αγωνιζόμενους και την επιστροφή στην κανονικότητα της κοινωνικής εξαθλίωσης. Οι διαχειριστές του κράτους, φοβούμενοι και την εξάπλωση ενός μαθητικού κινήματος αντίστασης, φρόντισαν να επιτεθούν στα μέσα αγώνα των μαθητών, ψηφίζοντας νομοσχέδιο, στις 8/3, το οποίο εντάσσει τις μαθητικές κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις στα πλαίσια της ενδοσχολικής βίας. Επίσης, να αναφερθεί ότι, εκμεταλλευόμενοι το σοκ από το έγκλημα στα Τέμπη, μαζί με το προαναφερόμενο νομοσχέδιο, οι ακροδεξιοί διαχειριστές βρήκαν την ευκαιρία να περάσουν 2 ακόμα αντιλαϊκά νομοσχέδια, με τα οποία παραχωρούνται σε ιδιώτες οι υπηρεσίες νερού, καθώς και η ογκολογική κλινική του νοσοκομείου Παίδων. Εκτός από αυτά, χρήσιμο εργαλείο για την αποφυγή του ξεσπάσματος της κοινωνικής οργής, αποτελούν και τα κομμάτια της θεσμικής αριστεράς, τα οποία βλέποντας μερίδα των διαδηλωτών να συγκρούονται σώμα με σώμα με τις δυνάμεις καταστολής, επικαλούνται την ύπαρξη προβοκατόρων και πρακτόρων εντός των κινητοποιήσεων, προωθώντας και αυτά τις ελεγχόμενες διαμαρτυρίες, χωρίς προοπτική ρήξης και ανατροπής του κράτους-δολοφόνου.
Μέσα σε αυτές τις δυσμενείς συνθήκες, ο κόσμος του αγώνα επιμένει να μην τρομοκρατείται και συνεχίζει να αμφισβητεί το κρατικό μονοπώλιο της βίας. Παρ’ όλο που το κράτος θωρακίζεται νομικά όλο και περισσότερο, στενεύοντας τα περιθώρια αντίστασης, η καταπιεστική του φύση θα φέρνει πάντα τους/τις εκμεταλλευόμενους/ες στους δρόμους. Η κρατική θανατοπολιτική εκτείνεται από τα σύνορα και τις δολοφονημένες προσφύγγισες και μετανάστες, μέχρι τα παρατημένα νοσοκομεία, τα κρατητήρια, τις φυλακές, τα κάτεργα που δουλεύουμε, τα σπίτια χωρίς φαγητό και θέρμανση, τις ράγες των τρένων, τα πεζοδρόμια στα οποία ψυχορραγούν τα αποκλεισμένα της κοινωνίας. Η μόνη λύση είναι να απαλλαγούμε από το εκμεταλλευτικό σύμπλεγμα κράτους και καπιταλισμού, παίρνοντας τις ζωές στα χέρια μας. Αναλαμβάνοντας οι ίδιες οι εργάτριες και οι εργάτες τη λειτουργία των υπηρεσιών υγείας, μεταφορών και την παραγωγή των υπόλοιπων βασικών αγαθών, με γνώμονα την ικανοποίηση των αναγκών μας και όχι το κέρδος των λίγων.Να μην περιμένουμε τα ξεπουλημένα εργοδοτικά σωματεία να κηρύξουν κάποιον αγώνα.Να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις και να οργανωθούμε στη βάση.Να σταματήσουμε να είμαστε θεατές των γεγονότων και να αναλάβουμε δράση. Για να μη χρειαστεί να θρηνήσουμε ξανά ανθρώπους της τάξης μας.
ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ, ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, 16/3, ΣΤΙΣ 15:00, ΣΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ
ΛΑΜΙΑΣ
-Ανοιχτή πρωτοβουλία ενάντια στην κρατική δολοφονία στα Τέμπη-
Ξάνθη: 12:00 πλατεία Δημοκρατίας (ρολόϊ)
Απεργιακή συγκέντρωση – πορεία
Κάλεσμα στην απεργιακή κινητοποίηση και σε αντικρατική πορεία
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΟΙ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΛΑΤΕΣ
Ούτε «τραγικά ανθρώπινα λάθη», ούτε «ατυχήματα». Κράτος και Κεφάλαιο δολοφονούν!
Μέσω του κρατικού αφηγήματος της «ατομικής ευθύνης» και της «κακιάς στιγμής» επιχειρούν να αποκρύψουν τις θανατοπολιτικές τους και να φορτώσουν τις ευθύνες σε δύο-τρείς αποδιοπομπαίους τράγους που θα χρεωθούν τις δεκάδες κρατικές δολοφονίες. Αυτή είναι η στρατηγική που εφαρμόστηκε στην περίοδο της πανδημίας και μετρήσαμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς: «Φταίνε οι νέοι στις πλατείες» και όχι το ακρωτηριασμένο ΕΣΥ, οι τραγικές ελλείψεις σε ΜΕΘ και η ανύπαρκτη πρωτοβάθμια περίθαλψη. «Φταίνε οι μετεωρολόγοι» για τα χιόνια και τους αποκλεισμένους δρόμους. «Φταίνε οι ίδιοι οι κάτοικοι» για τα σπίτια τους που πλημμυρίζουν ή καίγονται κάθε χρόνο. Φταίνε οι «κακοπληρωτές» για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας.
Οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι εξουσιαστές μας, που αγκαζέ με το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο δεν σταματούν την επίθεση στην τάξη μας και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Μόλις λίγες μέρες μετά τη δολοφονία στα Τέμπη, νομοθετούν για την ιδιωτικοποίηση των ογκολογικών τμημάτων των νοσοκομείων παιδιών «Αγία Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού», για τη δυνατότητα ιδιωτικοποίησης του πόσιμου νερού και για νέο αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο. Από τη δολοφονία στα Τέμπη μέχρι σήμερα μετράμε 3 νεκρούς εργάτες στα κάτεργα των αφεντικών. Για αυτό βγαίνουν στις κάμερες και υποκρίνονται ότι κλαίνε.
Ο αποπροσανατολισμός μας σχετικά με το ποιος φταίει, η οχύρωση πίσω από το φόβο, η μετάθεση της ευθύνης «στους άλλους», η «ελπίδα» μέσω των εκλογών, κάνει τους εξουσιαστές και τα αφεντικά μας να γελάνε εις βάρος μας!
Δέκα και πλέον χρόνια η τάξη μας, οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεζόμενοι αυτής της κοινωνίας, βιώνουμε μια ολομέτωπη επίθεση και μετράμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς: από τους δεκάδες μετανάστες που σκοτώνονται καθημερινά στο Αιγαίο και στον Έβρο, τους νεκρούς το χειμώνα από τα μαγκάλια, τους αυτόχειρες, τους 3 νεκρούς εργάτες ανά εβδομάδα, τους νεκρούς από το λεηλατημένο ΕΣΥ, την πανδημία και τις λίστες αναμονής για τα χειρουργεία, τους δολοφονημένους στα αστυνομικά τμήματα, στο Μάτι, στη Μάνδρα, στα Τέμπη, τους θανάτους στις φυλακές. Για να μην μιλήσουμε για την οικονομική εξαθλίωση, τον κοινωνικό θάνατο, τον κανιβαλισμό και την ψυχική απονεύρωση που μας έχουν επιβάλλει. Για τις προκλητικές αθωώσεις των ημετέρων που βιάζουν, κλέβουν, καταπατούν και δολοφονούν.
Δέκα και πλέον χρόνια, το σύστημα αντιλαμβάνεται την ύπαρξη μας ως λογιστικό κόστος, μας βυθίζει στην εξαθλίωση και μας δολοφονεί ακόμα και εν ψυχρώ. Δεν ξεχνάμε τις κρατικές δολοφονίες, του Βασίλη Μάγγου, του Νίκου Σαμπάνη, του Κώστα Φραγκούλη, της Zackie Oh, του Ιάσωνα, και τόσων άλλων θυμάτων της κρατικής εξουσίας. Όσων περισσεύουν και όσων δε χωράνε στα καλούπια τους.
Για αυτούς είμαστε περιττοί και αναλώσιμοι και μας το υπενθυμίζουν με κάθε ευκαιρία!
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ- ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Να μην αφήσουμε άλλο τις ζωές μας έρμαιο της κρατικής – καπιταλιστικής εγκληματικότητας. Να πάρουμε τις ζωές μας, επιτέλους στα χέρια μας!
Ένας είναι ο δρόμος και τον ξέρουμε καλά. Τον μάθαμε στους δρόμους, στις φοιτητικές καταλήψεις του 2006-2007, στις ανυποχώρητες απεργίες των εκπαιδευτικών το 2006, στους δρόμους της οργής το Δεκέμβρη του 2008, στις μεγαλειώδεις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις, στο αντιφασιστικό ανάχωμα του κινήματος στη χρυσή αυγή αλλά και στην περίοδο ψήφισης της φιλονατοϊκής συμφωνίας των Πρεσπών, στους αγώνες ενάντια στην πατριαρχία και τις γυναικοκτονίες, στις κινητοποιήσεις ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη νατοϊκή βάση, στο φοιτητικό κίνημα για την ακύρωση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, στους αγώνες ενάντια στον κρατικό ρεβανσισμό κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας του κομμουνιστή αντάρτη Δημήτρη Κουφοντίνα, στις λαμπρές κινητοποιήσεις των εργατών στην e- food, στη Μαλαματίνα, στο λιμάνι του Πειραιά, στην kavala oil.
Τον μάθαμε όμως και μέσα από τα λάθη της τάξης μας: Από την ανάθεση των ζωών μας στα κοινοβουλευτικά έδρανα, από την ιδιώτευση και τον κανιβαλισμό, από το γλείψιμο και την υποταγή σαν μέθοδο επιβίωσης στην καπιταλιστική ζούγκλα. Ο μόνος δρόμος είναι η συνολική πάλη ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία, ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα εξουσίας που στη φύση του έχει τον θάνατο και την εξαθλίωση. Να συγκροτήσουμε ένα δυναμικό και μαχητικό πόλο που θα δώσει νέα πνοή στην προοπτική των αγώνων μας.
Δε θα φάμε από το ξαναζεσταμένο φαγητό! Κόντρα στις έτοιμες λύσεις και στο «λιγότερο κακό» να οργανωθούμε αδιαμεσολάβητα στη βάση! Με ενεργή συμμετοχή στα εργατικά σωματεία μας, με συγκρότηση ομάδων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στις γειτονιές μας, με ομάδες γυναικών ενάντια στην πατριαρχία, με πρωτοβουλίες κατοίκων κόντρα τη λεηλασία του φυσικού πλούτου από το κεφάλαιο. Με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία. Να αγωνιστούμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας. Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, όπου οι ζωές μας μετράνε πραγματικά.
AΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Καλούμε σε:
- Απεργιακή κινητοποίηση την Πέμπτη 16/03, στις 12:00, στην Κεντρική Πλατεία
-μετά την πορεία θα ακολουθήσει ανοιχτή συνέλευση, στο Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
- Αντικρατική-Πορεία το Σάββατο 18/03, στις 19:00, στα ΠΡΟΚΑΤ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
κάλεσμα : Πέλοτο, Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
Αργοστόλι: 11:00 πλατεία Βαλλιάνου (κεντρική)
Συγκέντρωση-πορεία
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΜΕ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΑ Μ.Μ.Ε ΠΟΥ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΝ. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ . ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ!
Α.Σ.Α.Κ-MONTE NERO
Αλεξανδρούπολη: 11:00 Δημαρχείο
Απεργιακή κινητοποίηση
ΑΥΡΙΟ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤ(ΡΙ)ΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ 11:00, ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ
❗Αμέσως μετά θα ακολουθήσει απεργιακό καφενείο στο Αναγνωστήριο
ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ, ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Κατάληψη παλιό Νεκροτομείο
Σπάρτη: 11:30 πάρκο ΟΤΕ
Απεργιακή συγκέντρωση
16 μέρες στο Δρόμο – Ο Αγώνας μαίνεται..!!
Όλοι – Όλες – Όλ@ στην Απεργία.
Συγκέντρωση Πέμπτη 16/3 – 11:30 το πρωί στο πάρκο ΟΤΕ.
Νισάφι κ συντρόφισσες/σύντροφοι
https://www.facebook.com/nisafispartis/?locale=el_GR
Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ – ΕΦΚΑ Λακωνίας
https://www.facebook.com/PensionersLakonia/
