Τον Ιούλιο του 2021 μία κοπέλα, 18 ετών τότε, απευθύνθηκε για βοήθεια σε μια σερβιτόρα καφετέριας στην Ηλιούπολη. Η 18χρονη Ε. μόλις είχε αποδράσει από το διαμέρισμα όπου κρατούνταν παρά τη θέληση της και όπου βιαζόταν και κακοποιούταν από τον μαστροπό της, τον αστυνομικό Δημήτρη Μπουγιούκο. Η σερβιτόρα είχε προσεγγίσει την Ε. και είχε προσφερθεί να βοηθήσει, καθώς είχε δει αρκετές φορές την Ε. με τον κακοποιητή της, ενώ λίγες μέρες πριν την απόδραση είχε παρατηρήσει ότι το πρόσωπό της ήταν πρησμένο, σαν να την είχαν χτυπήσει. Η Ε. είχε βιώσει την κακοποίηση από την παιδική της ηλικία, καθώς από τα 11 της κακοποιούταν σεξουαλικά από τον πατέρα της. Έπειτα, προσπαθώντας να φύγει από το σπίτι της και τον κακοποιητή πατέρα, γνωρίζει τον πρώην σύντροφό της Ντανιέλ, ο οποίος την εξέδιδε, την απειλούσε και την κακοποιούσε, μέχρι τη στιγμή που κατέληξε στα χέρια του μπάτσου μαστροπού Μπουγιούκου.
Και ενώ κατάφερε να δραπετεύσει και να βρει βοήθεια στο πρόσωπο της σερβιτόρας -και θα πίστευε κανείς πως το
μαρτύριο της θα τελείωνε εκεί- αντ’ αυτού, όταν η Ε. κάλεσε την αστυνομία για να καταγγείλει τους βιαστές μαστροπούς της, οδηγήθηκε στο τοπικό Α.Τ. όπου και κρατήθηκε για ώρες χωρίς να επιτραπεί η παρουσία των δικηγόρων που ήθελαν να υπερασπιστούν την επιζώσα. Μετά από αρκετές ώρες οδηγήθηκε σε νοσοκομείο με συμβατικό αυτοκίνητο από τους μπάτσους, χωρίς να ενημερωθούν οι δικηγόροι ποιο είναι το νοσοκομείο στο οποίο την μεταφέρουν. Στο νοσοκομείο, μάλιστα, οι μπάτσοι την παρουσίασαν ως κρατούμενη και όχι ως θύμα σωματεμπορίας (trafficking). Τις επόμενες ώρες οδηγήθηκε στο τμήμα ο Μπουγιούκος αλλά όχι με αυτόφωρη διαδικασία. Μετά από λίγες ημέρες ένα δεύτερο θύμα, η Χρ. καταγγέλλει και εκείνη τον Μπουγιούκο για σωματεμπορία και βιασμό. Ο Μπουγιούκος, ο παΤΕΡΑΣ και ο Ντανιέλ αρχικά προφυλακίστηκαν.
Με μεγάλη καθυστέρηση και λίγο πριν την εκπνοή του 18μηνου, τον Δεκέμβριο του 2022 έλαβε χώρα η δίκη της υπόθεσης αυτής. Η έδρα έκρινε τον πατέρα της Ε. αθώο για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου και ένοχο για οπλοκατοχή με ποινή 6 μήνες φυλάκιση και 600 ευρώ πρόστιμο, με τριετή αναστολή. Ο αστυνομικός Δημήτρης Μπουγιούκος κρίθηκε αθώος για την υπόθεση της Χρ. και ένοχος για σωματεμπορία. Η ποινή του ήταν: 5 έτη φυλάκισης με αναστολή, 6μήνες για ενδοοικογενειακή βία, 6 μήνες για οπλοκατοχή. Με λίγα λόγια ένοχος αλλά ελεύθερος. Ο Ντανιέλ κρίθηκε ένοχος για σωματεμπορία με ποινή 10 έτη φυλάκιση, για μαστροπεία με ποινή 5 έτη φυλάκιση και για ναρκωτικά με ποινή 10 μέρες. Η τελική συγχώνευση της ποινής ήταν 10 +2 έτη φυλάκιση και οι 10 μέρες κρίθηκαν εξαγοράσιμες, με 5E /ημέρα. Τέλος, στις 2/1 που εξέπνευσε η προθεσμία άσκησης έφεσης από τον Εισαγγελέα για την υπόθεση, παρά την αίτηση που κατατέθηκε από τις συνηγόρους υπεράσπισης της Ε., η αρμόδια εισαγγελέας έκρινε ότι “δε συντρέχει λόγος έφεσης”.
«Τον λόγο τώρα τον έχει η δικαιοσύνη»
Σε κάθε περίπτωση ειδεχθών εγκλημάτων κοινωνικού ενδιαφέροντος, η επίσημη γραμμή που πλασάρεται από πολιτικά πρόσωπα και ΜΜΕ, για να κατευνάσουν τα πνεύματα, είναι ότι δεν πρέπει να στήνονται λαϊκά δικαστήρια και ότι τον λόγο τώρα τον έχει η δικαιοσύνη.
«Οι κακοί στη φυλακή»
Η δικαιοσύνη άλλωστε είναι “ανεξάρτητη” και “αμερόληπτη” και βάζει τους “κακούς” στη φυλακή. Στη φυλακή, λοιπόν, η κοπέλα από την Πάτρα, που σε ηλικία 22χρονών δέχτηκε απόπειρα βιασμού και υπερασπιζόμενη τον εαυτό της σκότωσε τον θύτη. Στη φυλακή και η καθαρίστρια που είπε ψέματα ότι είχε απολυτήριο δημοτικού για να βρει δουλειά. Στη φυλακή και χιλιάδες άνθρωποι που αδυνατούσαν να ξεπληρώσουν μικροχρέη ή που κατέφυγαν σε μικροκλοπές για να επιβιώσουν.
Στη φυλακή, όμως, δε θα μπουν οι πολιτικοί που κλέβουν χιλιάδες ευρώ από τα κρατικά ταμεία μέσω απευθείας αναθέσεων στους εαυτούς τους, ούτε τα μέλη των κομμάτων που χρωστάνε εκατομμύρια. Ούτε και οι επιφανείς προσωπικότητες που βιάζουν, κακοποιούν δολοφονούν. Ελεύθερος ο κατ’ εξακολούθηση παιδοβιαστής Λιγνάδης, αθώος ο μπάτσος που δολοφόνησε τον 16χρονο Κ. Φραγκούλη, ΕΔΕ για τον μπάτσο που βίασε τη 19χρονη στο ΑΤ Ομόνοιας, ελεύθεροι οι δολοφόνοι του Ζακ, ένοχοι αλλά ελεύθεροι οι μαστροποί/βιαστές/κακοποιητές της υπόθεσης της Ηλιούπολης…
Μπάτσοι, tv, δικαστικοί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί
Δικαιοσύνη εντός του εξουσιαστικού, καπιταλιστικού, πατριαρχικού κόσμου στον οποίο ζούμε δεν υπάρχει και δε θα μπορούσε να υπάρξει όταν η πλευρά των εκμεταλλευτών νομοθετεί, ελέγχει, κρίνει. Αυτό έγινε απόλυτα σαφές με την υπόθεση της Ηλιούπολης. Δεν ήταν μόνο οι δικαστές που συντέλεσαν στο να αφεθούν ελεύθεροι ο βιαστής πατέρας της Ε. και ο μαστροπός/κακοποιητής/βιαστής Μπουγιούκος. Από την πρώτη στιγμή που η Ε. απευθύνθηκε στην αστυνομία ξεκίνησε η προσπάθεια να κουκουλωθεί το ζήτημα. Η αστυνομία δήλωσε στους γιατρούς ότι ήταν κρατούμενη προκειμένου να μη διεξαχθούν οι εξετάσεις που προβλέπονται για τα θύματα trafficking. Παρά τα αιτήματα των δικηγόρων, δεν εξετάστηκε κανένα στοιχείο που να αφορά τον βασικό συνεργό του αστυνομικού, δεν έγινε άρση απορρήτου του site μέσω του οποίου εξέδιδαν τα κορίτσια, δεν κλήθηκε ως μάρτυρας η «Μαρίνα» που καταγγέλλεται ως ιδιοκτήτρια του παραπάνω site η οποία εμπλέκεται και στην υπόθεση GreekMafia και στην υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό. Εν ολίγοις η έρευνα που διεξήχθη από την αστυνομία ήταν εξαρχής ελλιπέστατη, προκειμένου οι δράστες να έχουν τη δυνατότητα να αμφισβητήσουν στο δικαστήριο την επάρκεια των αποδείξεων της ενοχής τους. Το ίδιο, είχαμε δει να συμβαίνει και στη δίκη Λιγνάδη, όπου μεσολάβησαν εβδομάδες μέχρις ότου να πραγματοποιηθεί έρευνα στο σπίτι και στις ηλεκτρονικές συσκευές του, διάστημα στο οποίο προφανώς είχε προλάβει να ξεφορτωθεί τα ενοχοποιητικά στοιχεία.
Στη συνέχεια ακολουθεί η δίκη. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, σε όλο το διάστημα από τη σύλληψη των δραστών ως τη δίκη, οι καταγγέλουσες δέχονταν απειλές τόσο από τους ίδιους τους θύτες όσο και από το περιβάλλον τους, ενώ έγινε και απόπειρα να ξεγελάσουν τη 2η καταγγέλουσα ώστε να παραιτηθεί από την υπόθεση. Ταυτόχρονα, κινήθηκε διαδικασία η οποία πάρα λίγο να αποτρέψει την παρουσία της δικηγόρου τους στη δίκη. Επιπλέον, οι 18 μήνες είναι ο μέγιστος χρόνος προφυλάκισης χωρίς δίκη. Δεδομένου του κινδύνου που διατρέχουν οι επιζώσες, ήταν πάρα πολύ σημαντικό η δίκη να πραγματοποιηθεί πριν την αποφυλάκιση των δραστών. Για αυτό και κανονικά θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει τουλάχιστον στο 12ο μήνα από τη σύλληψη τους, προκειμένου να υπάρχει επαρκής χρόνος για την εκδίκαση, καθώς υπό κανονικές συνθήκες, υποθέσεις τέτοιας βαρύτητας και με ανάλογο όγκο στοιχείων απαιτούν αρκετούς μήνες για να εκδικαστούν. Αντ’ αυτού η δίκη ξεκίνησε ένα μήνα πριν τη συμπλήρωση του 18μηνου, ενώ οι συνήγοροι είχαν ενημερωθεί ότι η υπόθεση θα «κλείσει» με fast track διαδικασίες πριν τα Χριστούγεννα. Το χρονοδιάγραμμα αυτό είχε τεράστια επίπτωση στο πως διεξήχθη η διαδικασία και το πώς δεν δόθηκε ο κατάλληλος χώρος για να στοιχειοθετηθεί πλήρως η πλευρά των καταγγελουσών.
Πέρα από το νομικό κομμάτι, η ίδια η δίκη διεξήχθη με απαράδεκτους όρους προς τις επιζώσες. Παρά τα πολλαπλά αιτήματα και εναλλακτικές που έδωσαν οι συνήγοροι για να πραγματοποιηθεί η διαδικασία, με όρους που προστατεύει τα θύματα και δεν τα εκθέτει σε περαιτέρω επανατραυματισμό – όπως προβλέπεται άλλωστε για θύματα trafficking και από τις ευρωπαϊκές οδηγίες – η έδρα δε δέχτηκε να γίνει η κατάθεσή τους χωρίς την παρουσία τους εντός της αίθουσας για το σύνολο των κατηγοριών. Μάλιστα, το γεγονός ότι η μία εκ των καταγγελουσών αρνήθηκε να παραστεί, καθώς, όπως δήλωσε, προτιμά να αυτοκτονήσει από το να βρεθεί στο ίδιο δωμάτιο μαζί με τους βασανιστές της, χρησιμοποιήθηκε για να τεθεί υπό αμφισβήτηση η αξιοπιστία της. Η Ε. που βρήκε το σθένος να παραστεί στην αίθουσα δέχθηκε αλλεπάλληλες υβριστικές επιθέσεις, τόσο από τους συνήγορους υπεράσπισης των κατηγορουμένων όσο και από τους ίδιους τους κατηγορούμενους, ενώ έπρεπε να υπομείνει και το να ακούσει την πρόταση αθώωσης του εισαγγελέα, καθώς σύμφωνα με αυτόν «ήθελε και τα έκανε». Αντίστοιχη ήταν και η περίπτωση που είχαμε δει στη δίκη του Λιγνάδη, όπου οι καταγγελίες των ατόμων που δεν παρευρέθηκαν στο δικαστήριο αγνοήθηκαν πλήρως, ενώ όσα επιζώντα άτομα παρευρέθηκαν στην αίθουσα δέχτηκαν σωρεία επιθέσεων στον χαρακτήρα τους και την αξιοπιστία τους. Και σε αυτούς ειπώθηκε, όπως και στην Ε., ότι «ήθελαν και τα έκαναν» για να εξασφαλιστούν οικονομικά.
Η στοχοποίηση, βέβαια, των θυμάτων είναι σύνηθες φαινόμενο και δεν ξεκινά ούτε τελειώνει στις αίθουσες δικαστηρίων. Πριν καταλήξει μια υπόθεση στα δικαστήρια, περνάει πρώτα από τα ΜΜΕ. Φράσεις όπως, «επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι» και «ελαφρών ηθών» αναπαράγονται ελεύθερα στα κανάλια για τα θύματα, γίνονται σωρηδόν σχόλια που αμφισβητούν την αξιοπιστία τους, τίθενται «καλοκάγαθες» ερωτήσεις γύρω από το «γιατί τόσο καιρό δεν έλεγαν κάτι». Παράλληλα, τα ΜΜΕ παρενοχλούν τα θύματα και δε σέβονται ούτε στο ελάχιστο την ιδιωτικότητα τους (όπως έγινε στο σπίτι της οικογένειας της 12χρονης στον Κολωνό, που δεν μπορούσε επί μέρες να βγει από το σπίτι, λόγω της παρουσίας των δημοσιογράφων), ενώ οι θύτες δεν χαίρουν της ίδιας μεταχείρισης. Πέρα από την στοχοποίηση των θυμάτων, εξίσου μεγάλη έμφαση δίνεται και στο ξέπλυμα των δραστών. Ευυπόληπτοι, επιφανείς πολίτες, οικογενειάρχες που δεν είχαν δώσει δικαιώματα και όλοι τους συμπαθούσαν, με σημαντικές συνεισφορές στον έναν ή τον άλλον κλάδο, μαγαζάτορες που απλά υπερασπίστηκαν την ιδιοκτησία τους (δολοφονώντας έναν άνθρωπο στην υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου). Όσον αφορά την υπόθεση της Ηλιούπολης, αποκορύφωμα ήταν το γεγονός ότι, μία εκ των δύο ημερών που είχε καλεστεί διήμερο αλληλεγγύης στα θύματα της υπόθεσης, ο μπάτσος Μπουγιούκος προσκλήθηκε, όσο ακόμα βρισκόταν προφυλακισμένος, να μιλήσει τηλεφωνικά σε απευθείας μετάδοση στη μεσημεριανή εκπομπή του Star «Αλήθειες με τη Ζήνα» με παρουσιάστρια την Ζ. Κουτσελίνη. Η συγκεκριμένη εκπομπή, μάλιστα, έχει δώσει δύο φορές βήμα στον Μπουγιούκο να επιτεθεί και να εκτοξεύσει τις απειλές του προς τις επιζώσες. Άλλο ένα περιστατικό που αναδεικνύει τον ρόλο συγκάλυψης που αναλαμβάνουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ σε τέτοιες υποθέσεις είναι το εξής: Στο βίντεο που δείχνει τον Μπουγιούκο να πηγαίνει με θράσος να καταθέσει φορώντας την μπλούζα της εταιρείας παραγωγής πορνογραφικών ταινιών στην οποία προωθούσε τις επιζώσες, τροποποιούσαν την φωτογραφία και αφαιρούσαν το λογότυπο από την μπλούζα.
Πέρα από την κοινή διαχείριση από πλευράς μπάτσων, ΜΜΕ και δικαστικών σε υποθέσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης, παρατηρούμε και κάποιες ακόμα ομοιότητες μεταξύ τους. Οι θύτες συνήθως κατέχουν μία θέση εξουσίας (οικονομική εξάρτηση, κατοχή αξιώματος), ενώ τα θύματα ανήκουν στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, ενώ συχνά είναι περιθωριοποιημένα και απομονωμένα (μετανάστες/στριες, αδύναμα οικονομικά άτομα, άτομα με ανίσχυρο ή μη υποστηρικτικό περιβάλλον).
Τοίχος προστασίας να γίνει όλη η κοινωνία
Όλες αυτές οι υποθέσεις έμφυλης κακοποίησης, που δημοσιοποιήθηκαν και οδηγήθηκαν σε δικαστικές αίθουσες, με την τροπή που πήραν έως τώρα -με τα επιζώντα να μην λαμβάνουν καμία ηθική και οικονομική στήριξη και τους θύτες είτε να αθωώνονται, είτε να λαμβάνουν χαμηλές ποινές, με αποτέλεσμα να μην οδηγούνται σε φυλάκιση- έχουν άμεση επίδραση στο κοινωνικό σύνολο. Αυτές οι υποθέσεις, δεν αφορούν μόνο τα επιζώντα άτομα και τους θύτες τους, αλλά και το σύνολο της κοινωνίας. Γι’ αυτό λοιπόν είδαμε να γιγαντώνεται και να θεριεύει ένα κίνημα αλληλεγγύης για την υπόθεση βιασμού της Γεωργίας Μπίκα στην Θεσσαλονίκη, για την υπόθεση κακοποίησης και σωματεμπορίας της Ε. στην Ηλιούπολη, γα την υπόθεση παιδοβιασμού και σωματεμπορίας της μικρής 12χρονης στον Κολωνό, για την υπόθεση βιασμού της 19χρονης από αστυνομικούς στο Α.Τ. Ομόνοιας. Είδαμε κινήσεις έμπρακτης αλληλεγγύης προς τα επιζώντα, με μαζικές πορείες σε πόλεις όλου του ελλαδικού χώρου, με συγκεντρώσεις μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες, με δράσεις οικονομικής στήριξης ακόμα και με κινήσεις ψυχολογικής στήριξης. Ας μην ξεχνάμε, πως αν δεν ήταν ο αλληλέγγυος κόσμος εντός των δικαστηρίων στην Αθήνα, μπορεί ο Μπουγιούκος και ο Ντανιέλ να αθωωνόταν με συνοπτικές διαδικασίες, διότι η αντίδραση του κόσμου ήταν αυτή που άσκησε πίεση ζητώντας δικαιοσύνη.
Οι άδικες αποφάσεις που λαμβάνονται στα δικαστήρια, και ο τρόπος που επανατραυματίζουν αυτές οι διαδικασίες τα επιζώντα άτομα, μπορούν να γίνουν αποτρεπτικό παράδειγμα για όσα άτομα βιώνουν κακοποίηση και θέλουν να καταγγείλουν τους κακοποιητές τους. Όσο κι αν διαφημίζουν το κράτος και τα ΜΜΕ του ένα δήθεν φιλεύσπλαχνο προσωπείο, το οποίο θα προστατέψει παιδιά και γυναίκες σε περιπτώσεις κακοποίησης, π.χ. με διαφημίσεις στην τηλεόραση και το διαδίκτυο, επί του πρακτέου, δε χαμογελούν στα θύματα, μα αντίθετα τους δείχνουν τα δόντια τους. Διότι, είναι ειρωνικό κράτος και ΜΜΕ να υποστηρίζουν δήθεν μια στάση ενάντια στην έμφυλη βία, και στον αντίποδα τα επιζώντα να μην λαμβάνουν καμία προστασία και στήριξη, ξεκινώντας από τον επανατραυματισμό τους μέσα στα Α.Τ και τις δικαστικές αίθουσες και φτάνοντας ως και την εξ ολοκλήρου περιθωριοποίηση και στοχοποίησή τους.
Όμως, η στάση των δεκάδων συλλογικοτήτων, των χιλιάδων αλληλέγγυων ατόμων, όπως πιο συγκεκριμένα η σερβιτόρα που βοήθησε άμεσα και έμπρακτα την Ε., μας δίνει την ελπίδα ότι μπορούμε να σταθούμε το ένα δίπλα στο άλλο. Η δύναμη που έχει η αλληλεγγύη απέναντι στην έμφυλη βία, αλλά και στην αδιαφορία είναι τεράστια. Είναι πολύ σημαντικά τα δίκτυα στήριξης που δημιουργούνται γύρω από τα επιζώντα -με στήριξη τόσο οικονομική όσο και ηθική- καθώς μπορούν να δώσουν το πάτημα στα θύματα έμφυλης βίας να μιλήσουν και να ξεφύγουν από κακοποιητικά περιβάλλοντα, κυκλώματα σωματεμπορίας και πολλές φορές να καταφέρουν να γλιτώσουν ακόμη και από μια εμφυλοκτονία.
Απέναντι σε ένα κράτος και μια δικαστική αρχή που προστατεύει όσους θύτες έχουν εξουσία και χρήμα, που “πνίγει” τις φωνές και τις καταγγελίες των επιζώντων ατόμων, να στήσουμε δίκτυα αλληλεγγύης, ενδυνάμωσης και υποστήριξης για όλα τα επιζώντα άτομα.
Είμαστε πολλές δεν κάνουμε ησυχία , το κράτος να τσακίσουμε και την πατριαρχία.
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ 18/02 ΣΤΙΣ 14.00 ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ-ΕΡΜΟΥ
Συλλογικότητα για τον ελευθεριακό φεμινισμό rabbia viola
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Στον κόσμο της εξουσίας η πατριαρχική λαίλαπα αποτελεί μια από τις πιο επικίνδυνες μορφές καταπίεσης που βιώνουμε. Την τρομοκρατική φύση της τη συναντάμε καθημερινά, όταν σφίγγουμε τα κλειδιά μας στο χέρι στον δρόμο για το σπίτι, όταν μας μαθαίνουν να κάνουμε «τουμπεκί» και να μη γνωστοποιούμε σεξουαλικές παρενοχλήσεις 
που δεχόμαστε σε σχολεία, σχολές, χώρους εργασίας, όταν βιώνουμε την πατριαρχική απειλή ακόμα και μέσα στα σπίτια μας, όταν τρέμουμε να αντιμιλήσουμε στον πατέρα, στον αδερφό, τον θείο μας. Τα περιστατικά έμφυλης βίας εμφανίζονται πλέον σε καθημερινή βάση. Η πατριαρχία κανονικοποιείται, ενσωματώνεται, αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων, οι γυναικοκτονίες και οι βιασμοί είναι απλά ”ειδήσεις των 8″.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, όλες οι υποθέσεις σεξουαλικής και έμφυλης βίας που έρχονται στο φως και παίρνουν το δρόμο της αστικής δικαιοσύνης, αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο από το κράτος, τις δικαστικές αρχές και τα κυρίαρχα ΜΜΕ στέλνοντας ένα ενιαίο συστημικό μήνυμα εξόντωσης απέναντι σε όσες τόλμησαν να σπάσουν τη σιωπή και τρομοκράτησης απέναντι σε όλες τις υπόλοιπες. Από το βιασμό της 19χρονης στο Α.Τ. Ομόνοιας από τα ένστολα καθάρματα της ομάδας ΔΙΑΣ, τη συγκάλυψη του παιδοβιαστή Λιγνάδη και των εξευτελισμό των θυμάτων του μέσα στις δικαστικές αίθουσες, τη συγκάλυψη του παιδοβιαστή και μαστροπού Η. Μίχου στην υπόθεση του Κολωνού και το ξέπλυμα του βιαστή και μαστροπού μπάτσου στην υπόθεση trafficking της Ηλιούπολης, μέχρι την αθώωση των βιαστών της Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη, των μπαστροπών στο “Χωριάτικο” και των μπάτσων που από κοινού με τους Χορταρια και Δημόπουλο δολοφόνησαν τη Zackie Oh, είναι πλέον πρόδηλο και για τους πιο αφελείς ότι η έμφυλη βία είναι συστημική βία και αποτελεί όπλο στη φαρέτρα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού για την καθυπόταξη και των καταπιεσμένων και τη διάχυση του κοινωνικού κανιβαλισμού.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως όλα αυτά τα περιστατικά, δεν είναι σε καμία περίπτωση “μεμονωμένα”, αλλά μία ακόμα συνέπεια του εξουσιαστικού πατριαρχικού συστήματος που καταπιέζει τις γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο. Το κράτος, το κεφάλαιο και η πατριαρχία αποτελούν ένα ολόκληρο σύστημα που γαλουχίζει , οπλίζει, δικαιολογεί και συγκαλύπτει αυτά τα εγκλήματα. Το ίδιο το σύστημα γεννά τις έμφυλες διακρίσεις και οπλίζει καθημερινά τα χέρια επιτηδείων (παρα)βιαστών, ενισχύοντας το πατριαρχικό καθεστώς με κύρια μέσα τη συνοχή και τη συγκάλυψη. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά έμφυλης βίας, στα οποία η κρατική δικαιοσύνη αποφάσισε να σωπάσει, αποδεικνύοντας πως για όλες εμάς, το σύστημα δεν αποτελεί χέρι σωτηρίας, αλλά κινητήριο μοχλό αναπαραγωγής πατριαρχικών και εξουσιαστικών συμπεριφορών. Η αλλαγή που πρέπει να επιτευχθεί οφείλει να είναι ριζική και σαφώς στο σημείο αυτό δεν υπονοούμε την εμπλοκή της αστικής δικαιοσύνης.
Καμία εμπιστοσύνη δεν έχουμε στην αστική δικαιοσύνη, αφού συνεχώς συγκαλύπτει και αφήνει ελεύθερους βιαστές ενώ προσπαθεί σταθερά και επανειλημμένα να υποβαθμίσει, να θάψει ή να χειριστεί με βάση τα πατριαρχικά στερεότυπά τις υποθέσεις αυτές. Γνωρίζουμε καλά πως η πατριαρχία αποτελεί θεμέλιο λίθο τους κράτους και του καπιταλισμού, επομένως για να την αντιμετωπίσουμε δε μπορούμε να διαλέξουμε το θεσμικό μονοπάτι.
Ο αντιπατριαρχικός αγώνας, λοιπόν, είναι για εμάς ένας αγώνας συνολικός, αντιεξουσιαστικός, αναρχικός, ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και οποιαδήποτε μορφή εξουσίας. Η πτώση της πατριαρχίας στο πλαίσιο του υπάρχοντος συστήματος είναι ανέφικτη. ‘Ετσι παλεύουμε ενάντια στο σύστημα συνολικά, ενάντια στην εξουσία. Στην κοινωνία που εμείς οραματιζόμαστε δεν υπάρχει χώρος για εξουσιαστικές συμπεριφορές, για συμπεριφορές που καθιστούν έναν άνθρωπο κατώτερο από κάποιον άλλον, για πρακτικές διαχωρισμού και διχοτόμησης των πληθυσμών που στρέφουν τον έναν ενάντια στην άλλη. Επιδιώκουμε να χτίσουμε κοινότητες, στις οποίες καλλιεργείται η αλληλεγγύη κι ο σεβασμός, κοινότητες, στις οποίες οι γυναίκες μπορούν να υπάρξουν ως ισάξιες οντότητες, κοινότητες στις οποίες γυναίκες θα μπορούν να απευθυνθούν, θα μπορούν να επικοινωνήσουν βιώματα τους.
Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία περιστατικά έμφυλης βίας γνωστοποιούνται σε μεγαλύτερο βαθμό: Από τις σεξιστικές επιθέσεις στο σπίτι, στο δρόμο, στο σχολείο, στη δουλειά, από την επικριτικότητα στις εκτρώσεις, από τους ξυλοδαρμούς έως και τιςγυναικοκτονίες, τους βιασμούς και τα κυκλώματα σωματεμπορίας. Η εξάλειψη της έμφυλης βίας περνάει για μας μέσα από τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση – έναν αγώνα συλλογικό και συνολικό, ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και οποιαδήποτε μορφής εξουσία. Καμία μόνη απέναντι στους δυνάστες που εξουσιάζουν τις ζωές μας! Σφίγγουμε τις γροθιές μας και προσφέρουμε ένα χέρι βοηθείας σε κάθε τραυματισμένη γυναίκα απ’το λεπίδι της πατριαρχίας. Στεκόμαστε δίπλα σε όλους τους καταπιεσμένους και σε όλες τις καταπιεσμένες, σε κάθε θύμα βιασμού, δίπλα σε όποιον πλήττεται απ’ το αγκάθι της πατριαρχίας. Η συλλογική μας φωνή μπορεί να σπάσει όλα τα δεσμά και να ρίξει όλα τα τείχη! Μέχρι να κάνουμε τη φλόγα, φωτιά και να κάψουμε συθέμελα το σάπιο εξουσιαστικό πατριαρχικό σύστημα! Μέχρι να φτιάξουμε έναν κόσμο που θα χωρά μέσα του όλους τους κόσμους. Προτάσσουμε τη συλλογικοποίηση, την ενδυνάμωση, την οργάνωση και τον αγώνα για το ολοκληρωτικό γκρέμισμα κράτους, καπιταλισμού και πατριαρχίας, για την ανοικοδόμηση ενός κόσμου ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης.
ΚΡΑΤΟΣ, ΜΜΕ, ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Ελεύθερες γυναίκες της Συλλογικότητας για τον Κοινωνικό Αναρχισμό “Μαύρο και Κόκκινο” μέλος της ΑΠΟ ΟΣ
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΣΜΙΚΗ
TRAFFICKING – ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ – (ΠΑΙΔΟ)ΒΙΑΣΜΟΙ
Για την υπόθεση του βιασμού της 12χρονης μαθήτριας στα Σεπόλια και την μετέπειτα κακοποίησή της από τους θεσμούς, για τις απόπειρες συγκάλυψης των κυκλωμάτων trafficking από τους μηχανισμούς του κράτους και το ξέπλυμα διακινητών και βιαστών από την αστική δικαιοσύνη
Στις αρχές του Οκτώβρη ήρθε στο φως της δημοσιότητας μία ακόμη φρικιαστική υπόθεση σεξουαλικής βίας και trafficking. Μία 12χρονη μαθήτρια στα Σεπόλια, λόγω οικονομικών δυσκολιών στο σπίτι της, αναγκαζόταν να δουλεύει στο παντοπωλείο της γειτονιάς, εξασφαλίζοντας κάποια χρήματα για την οικογένειά της. Ο 53χρονος Ηλίας Μίχος, ιδιοκτήτης του καταστήματος, με διασυνδέσεις στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, άτομο με πολλές γνωριμίες και χρήματα, βίαζε κατ’ εξακολούθηση τη 12χρονη και την εξέδιδε σε άλλους παιδοβιαστές. . Ενώ ήταν φανερό πως πρόκειται για κύκλωμα σωματεμπορίας, που στοχοποιεί ευάλωτα από ταξική και κοινωνική άποψη παιδιά, και μολονότι από τις επικοινωνίες του Μίχου αποδείχτηκε ότι υπήρχαν τουλάχιστον 210 βιαστές και υποψήφιοι βιαστές του παιδιού, πολύ γρήγορα οι προβολείς στράφηκαν απέναντι στη μητέρα του κοριτσιού. Αρχικά,η σύζυγος του κατηγορούμενου, αναπληρώτρια πρόεδρος της 4ης κοινότητας του Δήμου Αθηναίων με τη ΝΔ και μέλος του ΔΣ του βρεφοκομείο Αθηνών επιχείρησε να δωροδοκήσει τη μητέρα της 12χρονης, προκειμένου να εξασφαλίσει τη σιωπή της, σύμφωνα με μαρτυρία της ίδιας. Στη συνέχεια, και ενώ η μητέρα είχε κάνει την καταγγελία στις αρχές, ο Μίχος επιχείρησε να την εμπλέξει ως συνεργό και οι δικαστικές αρχές την προφυλάκισαν. Με αυτό τον τρόπο, αφενός στράφηκε μια μεγάλη μερίδα του κοινού απέναντι στη μάνα, με βάση όλα τα πατριαρχικά στερεότυπα, αφήνοντας στο απυρόβλητο τους παιδοβιαστές, και αφετέρου, το ακόμα σημαντικότερο είναι ότι έτσι εκβιάζεται το ίδιο το παιδί, αφού βλέπει τις απειλές του βιαστή να πραγματοποιούνται. Εκείνος την τρομοκρατούσε να μη μιλήσει γιατί αλλιώς θα κατέστρεφε την ίδια και την οικογένειά της. Και το κράτος πραγματοποίησε αυτήν ακριβώς την απειλή όταν στις 19 Δεκεμβρίου προφυλάκισε τη μητέρα της. Στις 24 Γενάρη το αίτημά της για αντικατάσταση της προσωρινής κράτηση με περιοριστικούς όρους, απορρίφθηκε και έτσι εκείνη επέλεξε να ξεκινήσει απεργία πείνας διεκδικώντας την αποφυλάκισή της ώστε να βρεθεί κοντά στα παιδιά της.
Όλο αυτό το διάστημα, το κράτος και οι θεσμοί του φαίνεται να μη δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για την ψυχική και σωματική υγεία του κοριτσιού, αλλά ούτε και για την εξέλιξη της υπόθεσης. Πριν από λίγες μόνο βδομάδες η υφυπουργός εργασίας και κοινωνικών υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου σε ανακοίνωσή της στη Βουλή έβγαλε σε κοινή θέα όλα τα στοιχεία για το πού βρίσκεται σήμερα η 12χρονη στοχοποιώντας την ακόμη μία φορά, ενώ επιδόθηκε σε ένα μαραθώνιο ψεμάτων προκειμένου να αποδείξει τις ανύπαρκτες κρατικές παροχές και την κρατική πρόνοια απέναντι στην 12χρονη και τα αδέρφια της. Αντίθετα, όλο αυτό το διάστημα το κορίτσι ουσιαστικά κάθε τόσο «ανακρινόταν» στην Ασφάλεια, χωρίς καμία πραγματική μέριμνα για το γεγονός ότι πρόκειται για ανήλικο παιδί που έχει υποστεί κακοποίηση. Οι συνθήκες αυτές συνιστούν και τρομοκράτηση και απόπειρα φίμωσης, όχι μόνο για το ίδιο το παιδί, αλλά και για κάθε άτομο, προεικονίζοντας τι μπορεί να συμβεί σε όποια και όποιον σπάσει τη σιωπή.
Η διαχείριση της συγκεκριμένης υπόθεσης, όπως και δεκάδων άλλων από το κράτος και την αστική δικαιοσύνη
επιβεβαιώνει τον καταλυτικό ρόλο των θεσμών στην καλλιέργεια, την αναπαραγωγή και τη συγκάλυψη της πατριαρχικής βίας. Οι δολοφόνοι του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh έπεσαν στα μαλακά, καθώς οι δικαστικές αρχές αρνήθηκαν να μετατρέψουν την κατηγορία σε ανθρωποκτονία, ενώ οι συνεργοί τους, μπάτσοι που περνούσαν χειροπέδες κλωτσώντας παράλληλα τον ημιθανή πλέον Ζακ αθωώθηκαν πλήρως. Ο παιδοβιαστής Λιγνάδης, τα θύματα του οποίου υπέστησαν εξευτελιστική μεταχείριση και εκφοβισμό μέσα στη δικαστική αίθουσα, αποφυλακίστηκε αμέσως μετά το πέρας της δίκης, ενώ κρίθηκε ένοχος. Οι βιαστές της Γεωργίας Μπίκα στη Θεσσαλονίκη απαλλάχθηκαν με βούλευμα που αμφισβητεί την εγκυρότητα της κατάθεσης του θύματος και στέκεται στο πλευρό των θυτών. Στην υπόθεση της Ε. που βρέθηκε έγκλειστη στο διαμέρισμα του μαστροπού μπάτσου Δ. Μπουγιούκου στην Ηλιούπολη και κατάφερε να δραπετεύσει, χάρη στο κουράγιο της και στην αλληλεγγύη μιας εργαζόμενης σε καφέ της περιοχής, που δεν έκλεισε τα μάτια, , οι θύτες κυκλοφορούν ελεύθεροι. Λίγο καιρό πριν, ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης «Χωριάτικο», αθωώθηκε μαζί με άλλα 19 μέλη της συμμορίας σωματέμπορων, μέσα στην οποία δρούσε και μπάτσος, αφού οι γυναίκες που κατήγγειλαν τους βασανιστές τους είχαν ήδη απελαθεί από τη χώρα και δεν μπόρεσαν να καταθέσουν. Οι μπάτσοι που βίασαν τη 19χρονη στο Α.Τ. Ομόνοιας κυκλοφορούν ελεύθεροι, παρότι έχει ασκηθεί δίωξη εναντίον τους, ενώ από την πρώτη στιγμή προβάλλεται και πάλι στα ΜΜΕ ένα αφήγημα που ξεπλένει τους βιαστές και ενοχοποιεί την κοπέλα που βίωσε την κακοποίηση. Μόλις πριν μερικές ημέρες, ο γνωστός ηθοποιός Π.Φιλιππίδης και ενώ καταδικάστηκε σε 8 χρόνια κάθειρξης για δύο απόπειρες βιασμού παραμένει ελεύθερος καθώς το δικαστήριο χορήγησε αναστέλλουσα δύναμη στην έφεση και μάλιστα έχει δώσει εντολή στο δικηγόρο του να μηνύει όποιον τον αποκαλεί βιαστή;
Δολοφόνοι, παιδοβιαστές, κατά συρροή βιαστές, μαφιόζοι & ναρκέμποροι χαίρουν της προστασίας της κυβέρνησης & της δικαιοσύνης. Οι μηχανισμοί της αστικής δικαιοσύνης, μιας «δικαιοσύνης» ταξικής και πατριαρχικής, που βρίσκεται εκεί για να διώκει & να φυλακίζει όσους & όσες αντιστέκονται στη κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα, που καταδικάζει σε εγκλεισμό στα κελιά των φυλακών χιλιάδες φτωχούς και περιθωριοποιημένους, είναι κομμάτι ενός συστήματος που προωθεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την πατριαρχική και εν γένει την εξουσιαστική βία, προστατεύοντας τους ισχυρούς και τα εγκλήματά τους, τρομοκρατώντας και ρίχνοντας στην πυρά του κανιβαλισμού όσες και όσους τολμούν να την αμφισβητήσουν.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, αλλά το ενιαίο μήνυμα που στέλνεται από το κράτος και τους μηχανισμούς του είναι απέναντι σε όσες σπάνε τη σιωπή και σε όσες επιχειρήσουν να τολμήσουν κάτι αντίστοιχο: εκδικητικό και τρομοκρατικό. Νομιμοποιείται η διαχείριση των μπάτσων σε κάθε περίπτωση, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή συμβάλλουν προς την κατεύθυνση της συγκάλυψης και δηλώνεται ξεκάθαρα πως οι βιαστές είναι στο απυρόβλητο και χαίρουν υψηλής προστασίας και καλούνται τα θύματα λίγο – πολύ να το βουλώσουν για να μη βρεθούν και μπλεγμένες! Η όξυνση των περιστατικών έμφυλης βίας είναι κομμάτι της επέλασης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και η αστική δικαιοσύνη, μαζί με τα Μ.Μ.Ε έχουν αναλάβει να κάνουν ξεκάθαρο αυτό το μήνυμα, μέσα από τη διαχείριση των υποθέσεων που αφορούν έμφυλη και σεξουαλική βία. Το «κύκλωμα» που βιάζει, κακοποιεί, διακινεί σε δίκτυα trafficking, συγκαλύπτει τα εγκλήματά του και απειλεί τα θύματα να σιωπήσουν, το ίδιο σύστημα που πνίγει ανθρώπους στα σύνορα, δεν είναι άλλο από το ίδιο το κράτος και τους μηχανισμούς του. Εκείνο που οπλίζει τα χέρια των βιαστών και δολοφόνων, και ξεπλένει τα εγκλήματά τους είναι ένα ολόκληρο σύστημα, που έχει όνομα και λέγεται πατριαρχία, κράτος και καπιταλισμός. Οι δράστες γαλουχούνται, ενθαρρύνονται, οπλίζονται και στο τέλος καλύπτονται και δικαιολογούνται από τις κυρίαρχες αξίες και τους ίδιους τους μηχανισμούς. Γιατί η έμφυλη βία είναι συστημική βία και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Γιατί είναι οι ίδιοι οι κρατικοί φορείς που υπερφίαλα διατυμπανίζουν ότι νοιάζονται για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, που καθημερινά αναπαράγουν την καταπίεσή τους.
Ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του κυριάρχου συστήματος, όπως και σε κάθε μορφή εξουσίας είναι διαρκής και είναι μέρος του συνολικότερου αγώνα που δίνουμε ενάντια στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και την υποτίμηση της ζωής μας ως αναρχικές, ως αγωνιζόμενες και ως γυναίκες. Και σαν τέτοιος, δεν μπορεί να βασίζεται στην αλλαγή της στάσης από μεριάς των θεσμών της εξουσίας αλλά δίνεται στον δρόμο αντιεραρχικά, αδιαμεσολάβητα, με αλληλεγγύη και μαχητική αντίσταση. Γι’ αυτό απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που μας επιφυλάσσουν οι εξουσιαστές σε ολόκληρο τον πλανήτη, προτάσσουμε την οργάνωση των από τα κάτω και τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν, την οργανωμένη ταξική αντεπίθεση των εκμεταλλευόμενων. Αγωνιζόμαστε για να καταστρέψουμε κάθε μορφή εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και να φωνάξουμε μαζί με τις αδερφές μας σε όλο τον κόσμο ότι καμία δολοφονία και καμία κακοποίηση δε θα μείνει αναπάντητη, ότι η συλλογική φωνή μας μπορεί να σπάσει όλα τα δεσμά και να ρίξει όλα τα τείχη. Να φωνάξουμε ότι καμία γυναίκα που αγωνίζεται δεν είναι μόνη και θα παλέψουμε όλες μαζί μέχρι να καταφέρουμε να κάνουμε τη φλόγα, φωτιά και να κάψουμε συθέμελα το σάπιο εξουσιαστικό πατριαρχικό σύστημα. Μέχρι να φτιάξουμε έναν κόσμο που δε θα περισσεύει κανείς και καμιά μας.
ΚΡΑΤΟΣ-ΜΜΕ-ΜΠΑΤΣΟΙ- ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ
ΟΛΟΙ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΝΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΒΙΑΣΤΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση
