Την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2023, το τριμελές Πλημμελειοδικείο Μεσολογγίου αποδέχθηκε ομόφωνα με σύμφωνη γνώμη της εισαγγελέως το αίτημα της Πολιτικής Αγωγής και αποφάσισε πως είναι αναρμόδιο να δικάσει την υπόθεση του φόνου της Στεφανίας Μουλαρά και του Άκη Κάκου μια και οι κατηγορίες που είχαν αποδοθεί στον κατηγορούμενο οδηγό ΙΧ έπρεπε να είναι σε βαθμό κακουργήματος και όχι πλημμελήματος αφού το διπλό θανατηφόρο τροχαίο πραγματοποιήθηκε από οδηγό υπό την επήρεια (και) ναρκωτικών ουσιών. (Αναλυτικά για τη υπόθεση: ΕΔΩ)
Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες από το συμβάν (14 Οκτώβρη 2018), να οριστεί και να αναβληθεί τέσσερις φορές η πρωτόδικη δικάσιμος (ποτέ με υπαιτιότητα των οικογενειών των θυμάτων) να αποφευχθεί και πέμπτη αναβολή μετά από τηλεφώνημα φάρσα για βόμβα στα δικαστήρια που διέκοψε την συνεδρίαση για να φτάσουμε στο αυτονόητο: να επιβεβαιώσει το δικαστήριο πως ο νόμος 4139/2013 «περί εξαρτησιογόνων ουσιών» και το Άρθρο του 25 – «Οδήγηση μεταφορικών μέσων» ΙΣΧΥΕ και εξακολουθεί να ΙΣΧΥΕΙ. Νόμος που ορίζει πως η πρόκληση θανατηφόρου τροχαίου από οδηγό υπό την επήρεια ουσιών αποτελεί κακούργημα: «Αν από την πράξη αυτή προκλήθηκε θάνατος επιβάλλεται ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης μέχρι δέκα ετών». Ο νόμος αναφέρεται στο ενδεχόμενο ενός μόνο θανάτου και όχι περισσοτέρων όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ούτε κάνει αναφορά στον συνδυασμό αλκοόλ και ουσιών και στην οδήγηση χωρίς άδεια οδήγησης που συνυπήρχαν στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Άγνοια νόμου δεν συγχωρείται ακούμε κάθε λίγο για τους πολίτες.
Ισχύει το ίδιο άραγε και για τους εισαγγελείς;
Πως η αρμόδια εισαγγελέας που ανέλαβε αμέσως μετά το συμβάν την δικογραφία παρέκαμψε τον Νόμο 4139/2013 έχοντας στα χέρια της τις βεβαιώσεις των εγκληματολογικών εργαστηρίων της ΕΛΑΣ πως ο δράστης (εκτός των άλλων) είχε κάνει και χρήση ουσιών;
Δεν γνώριζε τον Νόμο; Μάλλον απίθανο, αν και σ αυτή τη χώρα τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Βρήκε κάποια διαφορετική ερμηνεία στα όσα ο 4139/2013 ορίζει που κανείς άλλος δεν έχει ανακαλύψει;
Κινήθηκε επι της πεπατημένης που θέλει όλα τα τροχαία να αποτελούν αυτομάτως πλημμελήματα και δεν εξέτασε τα πραγματικά περιστατικά και στοιχεία;
Όποια και να είναι η απάντηση το ερώτημα είναι ένα: Τέσσερα χρόνια και τρείς μήνες πέρασαν για να αποφασιστεί και να εκφωνηθεί το αυτονόητο. Θα απολογηθεί κανείς στις οικογένειες των θυμάτων και στη Μνήμη των δυο νέων (29 ετών) γι αυτό που έγινε; Για την αβεβαιότητα, την απογοήτευση, την οργή που βίωσαν οι εναπομείναντες και την προσβολή της Μνήμης των νεκρών με την υποβάθμιση αυτού του φοβερού συμβάντος σε δυο πλημμεληματάκια;
Τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες μετά όλα ξαναρχίζουν από το Μηδέν. Φυσικά σε μια πολύ διαφορετική βάση. Γιατί οι ίδιοι οι Δικαστές, μιλάνε για δυο κακουργήματα. Όμως ο χρόνος δεν μηδενίζεται ούτε παραγράφεται. Ούτε σαν βίωμα των παθόντων, ούτε σαν «δικαστικός χρόνος». Αναρωτιέται κανείς πότε θα προσδιοριστεί το πρωτόδικο και πότε το Εφετείο. Θα ξαναέχουμε πάλι το ίδιο γαϊτανάκι αναβολών μέχρι να εκδικαστεί το πρωτόδικο;
Ελπίζουμε πως το γεγονός πως οι οικογένειες άντεξαν 4 χρόνια και 3 μήνες δεν θα θεωρηθεί σαν θετικό τεστ κοπώσεως για να εξαντληθεί, εις βάρος τους, κάθε ημέρα μέχρι τα όρια της παραγραφής για να εκδικαστεί η υπόθεση.
O SOS Τροχαία Εγκλήματα από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η υπόθεση υποστήριξε σθεναρά και τεκμηριωμένα την άποψη που τελικά υιοθέτησε το Δικαστήριο. Στάθηκε δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων στη μάχη που έδωσαν με πόνο, υπομονή και αποφασιστική νομική υποστήριξη για να αναβαθμιστούν οι κατηγορίες.
Η έκβαση της υπόθεσης μας θυμίζει ακόμα μια φορά πως: ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται.
Η επανατοποθέτηση της υπόθεσης στη σωστή της βάση αποτελεί μια μεγάλη ανακούφιση για το σύνολο των οικογενειών που έχουν χάσει ανθρώπους τους σε τροχαίο, για όσα άκουσαν και είδαν στις δικαστικές αίθουσες που το βίωμα τους συνοψίστηκε μοναδικά από συμπάσχοντες μας στην Ιταλία:
ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ – ΑΓΝΟΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ- ΠΟΔΟΠΑΤΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Πανελλαδικός Σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα