Συγκέντρωση αλληλεγγύης στις καταγγέλουσες του παραβιαστή γιατρού και καθηγητή του ΑΤΕΙΘ (ΔΙΠΑΕ)
ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, ΣΤΙΣ 9:00, ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Τη Δευτέρα στις 16/01 δικάζεται σε δεύτερο βαθμό η υπόθεση του καθηγητή του τμήματος ΔΙΠΑΕ που κατηγορείται για σεξουαλικές παρενοχλήσεις φοιτητριών αλλά και γυναικών που επισκέπτονταν το προσωπικό του ιατρείο. Η υπόθεση έχει έρθει στη δημοσιότητα εδώ και περίπου δύο χρόνια, όταν κάποιες φοιτήτριες βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν τη συμπεριφορά του καθηγητή απέναντί τους και ενώ ο ίδιος έχει καταδικαστεί πρωτόδικα για σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Ωστόσο, ως καθηγητής στο ΔΙΠΑΕ δεν τέθηκε σε διαθεσιμότητα από το σύλλογο, παρά μόνο μετά τις επίμονες προσπάθειες φοιτητριών και αλληλέγγυων, ενώ το ιατρείο του παραμένει ανοιχτό μέχρι και σήμερα.
Σε μία καθημερινότητα που βρίθει από περιστατικά πατριαρχικής βίας, γυναικοκτονίες, βιασμούς, κυκλώματα
σωματεμπορίας και παιδοβιασμούς, είναι φανερό ότι οι φορείς της εξουσίας δεν μπορούν πλέον ούτε κατ’ επίφαση να μιλήσουν για την εξάλειψη της έμφυλης βίας. Όσα πορτοκαλί φωτάκια και να βάλουν γύρω από την Βουλή, εμείς δεν ξεχνάμε ότι στην υπόθεση της 18χρονης τότε Ε., που βρισκόταν έγκλειστη στο διαμέρισμα του μαστροπού μπάτσου Δ. Μπουγιούκου και κατάφερε να δραπετεύσει, ο μπάτσος τριγυρνά ελεύθερος, όπως και τα καθάρματα της ομάδας Δίας που βίασαν τη 19χρονη μέσα στο Α.Τ. Ομόνοιας και πλέον και οι μαστροποί από το «Χωριάτικο». Δεν ξεχνάμε την αθώωση των δολοφόνων της Zackie Oh!, την αποφυλάκιση του παιδοβιαστή Λιγνάδη, την απαλλαγή των βιαστών της Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη και τη συνεχιζόμενη προσπάθεια συγκάλυψης του κυκλώματος trafficking στον Κολωνό με επικεφαλής τον παιδοβιαστή και μαστροπό της 12χρονης Η. Μίχο. Είναι οι ίδιοι οι θεσμοί που δεν συγκαλύπτουν απλά τα περιστατικά έμφυλης και πατριαρχικής βίας, αλλά την ασκούν οι ίδιοι παρενοχλούν, βιάζουν και δολοφονούν.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως το κράτος και οι ένστολοι εντολοδόχοι του διαθέτουν το μονοπώλιο της βίας που με κάθε ευκαιρία το εξαπολύουν, χωρίς φραγμούς, πάνω στα σώματα των καταπιεσμένων, των μεταναστριών, την εργατών, των φοιτητών/φοιτητριών, των αγωνιστριών και των αγωνιστών είτε μέσω του αναβαθμισμένου εξοπλισμού τους είτε μέσω της συγκάλυψης, της αδιαφορίας, της υποβάθμισης και της απόδοσης δικαιοσύνης. Γιατί είναι η βία της εξουσίας, αυτή που ασκούν με την κάλυψη του επίσημου νόμου, αυτή που τους επιτρέπει να σκοτώνουν και να βασανίζουν ανενόχλητοι. Συνεχίζουν να διαπράττουν κρατικά εγκλήματα, με την νομιμοποίηση των ΜΜΕ και το ξέπλυμα της αστικής δικαιοσύνης επιχειρώντας -με ξεκάθαρους όρους- την εξόντωση των φτωχών και των αποκλεισμένων.
Καμία εμπιστοσύνη δεν έχουμε στην αστική δικαιοσύνη, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που συγκαλύπτει και αφήνει ελεύθερους βιαστές ενώ προσπαθεί σταθερά και επανειλημμένα να υποβαθμίσει, να θάψει ή να χειριστεί με βάση τα πατριαρχικά στερεότυπα τις υποθέσεις αυτές. Γιατί εκείνο που οπλίζει τα χέρια των βιαστών και δολοφόνων, και ξεπλένει τα εγκλήματά τους είναι ένα ολόκληρο σύστημα, που έχει όνομα και λέγεται πατριαρχία, κράτος και καπιταλισμός. Οι δράστες γαλουχούνται, ενθαρρύνονται, οπλίζονται και στο τέλος καλύπτονται και δικαιολογούνται από τις κυρίαρχες αξίες και τους ίδιους τους μηχανισμούς. Γιατί η έμφυλη βία είναι συστημική βία και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ!
Εμείς, ως αναρχικές και γυναίκες, είμαστε εδώ – χωρίς θεσμικές αυταπάτες- για να φωνάξουμε ότι τον σάπιο πατριαρχικό κρατικό καπιταλιστικό κόσμο θα τον γκρεμίσουμε! Στεκόμαστε στο πλευρό καθεμιάς και καθενός που έρχεται αντιμέτωπη με το τέρας της πατριαρχίας, σε κάθε μια που αγωνίζεται και εξεγείρεται θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια της τη ζωή, σε κάθε μια που ίσως ακόμα δεν έχει βρει φωνή και η κραυγή της ακούγεται σαν ψίθυρος μέσα σε τέσσερις τοίχους, σε κάθε μια που βιάστηκε και η ιστορία της αποτέλεσε είδηση της μιας μέρας σε τηλεοπτικά πάνελ και δελτία ειδήσεων. Όλες μαζί να αγωνιστούμε για να φτιάξουμε έναν κόσμο ισότητας, ελευθέριας και αλληλεγγύης, έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
ΜΠΑΤΣΟΙ, ΜΜΕ, ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ – ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΒΙΑΣΤΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στις καταγγέλουσες του παραβιαστή γιατρού και καθηγητή του ΑΤΕΙΘ (ΔΙΠΑΕ).
ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, ΣΤΙΣ 9:00, ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Τη Δευτέρα στις 16/01 δικάζεται σε δεύτερο βαθμό η υπόθεση του καθηγητή του τμήματος ΔΙΠΑΕ που κατηγορείται για σεξουαλικές παρενοχλήσεις φοιτητριών αλλά και γυναικών που επισκέπτονταν το προσωπικό του ιατρείο. Δυο χρόνια πριν φοιτητριες κατήγγειλαν τον συγκεκριμένο καθηγητή, αναφέροντας παραβιαστικες συμπεριφορές που διαπραχτηκαν από τον ίδιο εις βάρος τους. Ωστόσο, ως καθηγητής στο ΔΙΠΑΕ δεν τέθηκε σε διαθεσιμότητα από το σύλλογο, παρά μόνο μετά τις επίμονες προσπάθειες φοιτητριών και αλληλέγγυων, ενώ το ιατρείο του παραμένει ανοιχτό μέχρι και σήμερα. Το παραπάνω αποτελεί ακόμη ένα από τα χιλιάδες φρικώδη περιστατικά έμφυλης βίας, για τα οποία ενημερωνόμαστε καθημερινά.
Στον κόσμο της εξουσίας το τέρας της πατριαρχίας αποτελεί μια από τις πιο επικίνδυνες μορφές καταπίεσης που συναντάμε. Τη βιώνουμε στους χώρους εργασίας μας, στις σχολές και τα σχολεία, στον δρόμο, ακόμα και στο σπίτι και γνωρίζουμε πολύ καλά πως η πατριαρχία ως μορφή εξουσίας καταπιέζει, βιάζει και σκοτώνει. Ως γυναίκες νιώθουμε στο πετσί μας την απόλυτη τρομοκρατία, όταν γυρνάμε σπίτι κρατώντας σφιχτά το κλειδί στο χέρι, όταν φοβόμαστε να διασχίσουμε τα σκοτεινά σοκάκια μόνες μας, όταν τρέμουμε να αντιμιλήσουμε στον πατέρα, τον αδερφό, το θείο μας, όταν μας βιάζουν και μας παρενοχλούν, αλλά δε τολμούμε να πούμε λέξη πουθενά. Στον κόσμο της τρομοκρατίας, στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού, οι γυναικοκτονίες καθίστανται απλά νούμερα ανωνύμων γυναικών που πέφτουν στο βωμό της αντρικής τιμής, οι βιασμοί μεταναστριών στα σύνορα και των γυναικών κρατουμένων στα κολαστήρια των φυλακών αποσιωπούνται, τα κυκλώματα παιδεραστίας δρουν ανενόχλητα και ούτω καθεξής.
Τα περιστατικά έμφυλης βίας εμφανίζονται πλέον σε καθημερινή βάση. Η πατριαρχία γενικότερα κανονικοποιείται, ενσωματώνεται, αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων, οι γυναικοκτονίες και οι βιασμοί είναι απλά ”ειδήσεις των 8”, είναι απλά εικόνες στο κουτί, είναι απλά πεταμένες πληροφορίες που εκπέμπει η τηλεόραση για να περνάει η ώρα του μέσου ανθρώπου που ξαπλώνει στον καναπέ του μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά. Οι παραβιαστικές συμπεριφορές σε σχολές, σχολεία, χώρους εργασίας αποτελούν «κοινό μυστικό» και συστηματικό βασανιστήριο για τις γυναίκες.Η κοινωνία αποτελείται από φιλοθεάμονες, από άπραγους ανθρώπους που συναινούν με τη σιωπή και την αδιαφορία τους, που αφήνουν κενό έδαφος , για να σταθεί η πατριαρχία στα πόδια της, για να απλώσει τα πλοκάμια της ακόμα παραπέρα, για να εισβάλλει σε περισσότερα σπίτια και να για να στοιχίσει εν τέλει τη ζωή σε περισσότερες γυναίκες.
Καμία εμπιστοσύνη δεν τρέφουμε για την αστική δικαιοσύνη, γνωρίζοντας καλά πως οι κρατικοί μηχανισμοί όχι μόνο δεν είναι σε θέση να αποδώσουν δικαιοσύνη, αλλά δεν το επιδιώκουν καν. Πολλές φορές είδαμε δικαστικές αρχές να ξεπλένουν βιαστές και παιδεραστές. Έτσι, για εμάς ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία οφείλει να είναι συνολικός, άρα αντικαπιταλιστικός, αντιεξουσιαστικός, αντικρατικός. Η έμφυλη καταπίεση μπορεί να αφανιστει μόνο αν αυτό γίνει παράλληλα με την πτώση του κράτους, του κεφαλαίου και του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς αποτελεί αναπόσπαστο μέρος τους. Εξουσια και πατριαρχια είναι έννοιες αλληλενδετες – η μια αποτελεί προϋπόθεση για την ύπαρξη της άλλης-. Ό,τι σιχαθήκαμε περισσότερο από όλα σε αυτόν τον κόσμο είναι σύσσωμο και ως τέτοιο πρέπει να πολεμηθεί, καθώς οι αιτηματικοί αγώνες ή οι θεσμικές διεκδικήσεις για βελτίωση της αστικής δικαιοσύνης δεν αποφέρουν καρπούς.
Στην κοινωνία που εμείς οραματιζόμαστε δεν υπάρχει χώρος για εξουσιαστικές συμπεριφορές, για συμπεριφορές που καθιστούν έναν άνθρωπο κατώτερο από κάποιον άλλον, για πρακτικές διχοτόμησης των πληθυσμών που στρέφουν τον έναν ενάντια στην άλλη. Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε καταπιεσμένο άνθρωπο, δίπλα σε κάθε κακοποιημένη γυναίκα φοιτήτρια και μη, δίπλα στους τρανς, τους ομοφυλόφιλους, δίπλα στις σεξ εργάτριες, τις μετανάστριες, δίπλα στα θύματα βιασμού. Κι επειδή η μνήμη δεν είναι σκουπίδι, δε ξεχνάμε το αίμα που χύθηκε και δίνουμε όρκο να πάρουμε εκδίκηση για τις νεκρές αδελφές μας, για εκείνες που δολοφονήθηκαν στυγνά από συζύγους, πατέρες, ένστολους, αλλά και για εκείνες που βρήκαν λύση στην αυτοχειρία, επειδή διέρρευσε σεξουαλικό υλικό παρά τη θέλησή τους, επειδή τις διαπόμπευσαν διαφόρων ειδών Λοβέρδοι και Γεωργιάδηδες, επειδή δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από τα υπολείμματα που άφησε στις ψυχές τους η πατριαρχική βαρβαρότητα. Ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία είναι αγώνας για την αξιοπρέπεια, για τη γυναικεία χειραφέτηση, είναι αγώνας αντικρατικός, αντιεξουσιαστικός, είναι αγώνας ζωογόνος και συνολικός.
ΕΞΩ ΟΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΑΠΟ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
