Αθήνα: Συγκέντρωση στις 12:00 στα Προπύλαια, σε 24ωρη απεργία καλούν ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, σωματεία, σύλλογοι. Πανελλαδική στάση εργασίας από τις 11:30 η ΑΔΕΔΥ
Θεσσαλονίκη: Πανεκπαιδευτική απεργιακή κινητοποίηση, 13:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ και ΒΙΝΤΕΟ από την κινητοποίηση στη Θεσσαλονίκη
ΑΘΗΝΑ
Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης
ΜΑΤ απέναντι στη διαμαρτυρία στην “τελετή” διάλυσης της δομής του Ελαιώνα από Μητσοτάκη-Μηταράκη-Μπακογιάννη
Ομάδα της ΚΕΕΡΦΑ, με δημοτικούς και κοινοτικούς συμβούλους και πρόσφυγες-προσφύγισσες από το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ προχώρησαν σε διαμαρτυρία έξω απο την πύλη της δομής του Ελαιώνα όπου ο υπουργός Μετανάστευσης Ν.Μηταράκης “παρέδωσε” τη δομή προσφύγων στο Δήμαρχο Αθήνας, παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Ολοκλήρωσαν την εγκληματική διάλυση μιας δομής φιλοξενίας με άσκηση βίας κατά των προσφύγων, επιθέσεις των ΜΑΤ σε πρόσφυγες, συλλήψεις αλληλέγγυων και παραπομπή σε δίκες ενώ τώρα προωθούν σχέδια εκτοπισμού των προσφύγων για να ζεστάνουν τις σχέσεις τους με τους φασίστες ενόψει των επερχόμενων εκλογών.
Δυνάμεις των ΜΑΤ απώθησαν με τις ασπίδες τους την αντιπροσωπεία ώστε να μην τους χαλάσει την “γιορτή”.
Ακολουθεί η ανακοίνωση διαμαρτυρίας:
H εκκένωση της δομής προσφύγων του Ελαιώνα μαζί με την κατάργηση της δομής Ένταξης Προσφύγων, την κατάργηση του προγράμματος ΕΣΤΙΑ και ΗΛΙΟΣ αφήνουν την πόλη της Αθήνας χωρίς καμία δομής φιλοξενίας προσφύγων.
Η επιλογή του μαζικού εκτοπισμού των προσφύγων σε στρατόπεδα-γκέτο έξω από τις πόλεις είναι μια απάνθρωπη ρατσιστική πολιτική. Διακόπτει βίαια την ένταξη των προσφύγων μέσα στην κοινωνία, σταματά την φοίτηση των παιδιών στα σχολεία μέσα στις γειτονιές και εξαναγκάζει σε παραμονή σε στρατόπεδα μακριά από τις πόλεις. Οδηγεί τους πρόσφυγες και τις προσφύγισσες να παρατήσουν δουλειές που έχουν βρει για ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή.
Το ξήλωμα της δομής του Ελαιώνα και ο ξεσπιτωμός χιλιάδων προσφύγων με την πλήρη διακοπή των συμβολαίων σε σπίτια μέχρι το τέλος του 2022 δεν μπορούν να αποτελούν περιεχόμενο τελετών υπουργών και Δημάρχων.
Ζητάμε την παράταση τού προγράμματος ΕΣΤΙΑ εδώ και τώρα και την μετατροπή της δομής του Ελαιώνα σε χώρο για αξιοπρεπή κοινωνική και προσφυγική κατοικία για όλους τους άστεγους, ντόπιους, προσφυγες και μετανάστες.
Καλούμε σε συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηηση την Πέμπτη 15 Δεκέμβρη των εκπαιδευτικών της ΟΛΜΕ, ΔΟΕ,ΟΙΕΛΕ και της ΑΔΕΔΥ και στη συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 12.00
ΚΕΕΡΦΑ-ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ
Πέμπτη 15 του Δεκέμβρη συγκέντρωση στις 12:00 στα Προπύλαια μαζί με ΟΛΜΕ και ΟΙΕΛΕ και πορεία προς το Υπουργείο Οικονομικών
(στάση εργασίας τις 3 τελευταίες ώρες του πρωινού κύκλου ή τις 3 πρώτες ώρες του απογευματινού κύκλου και δυνατότητα επιπλέον 3ωρης στάσης εργασίας από τους Συλλόγους για τη διευκόλυνση της συμμετοχής στις συγκεντρώσεις).
Συνεχίζουμε – δυναμώνουμε τον αγώνα για εργασία και μισθό με αξιοπρέπεια, υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματα και το επιστημονικό μας έργο!
Αγωνιζόμαστε για
- Άμεση καταβολή δώρου Χριστουγέννων, επαναφορά 13ου και 14ου μισθού, αυξήσεις στους μισθούς μας, απόδοση του ΜΚ 2016 – 2017, αφορολόγητο στις 12.000€ με προσαύξηση 3.000€ για κάθε παιδί.
- Τερματισμό της εργασιακής ομηρίας. Άμεση μονιμοποίηση όλων των νεοδιορισμένων που συμπληρώνουν τη διετία χωρίς επιπλέον προϋποθέσεις.
- Εξίσωση του ωραρίου των Νηπιαγωγών και των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σε ολιγοθέσια Δημοτικά με αυτό των υπόλοιπων εκπαιδευτικών.
- Κατάργηση των νόμων 4692/20, 4823/21 και όλο το πλαίσιο που οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των σχολείων. Ο αυταρχισμός του Υπουργείου Παιδείας δε θα περάσει.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, ο «κόμπος έφτασε στο χτένι»! Οι εκπαιδευτικοί δεν αντέχουμε άλλο. Εδώ και 12 χρόνια βλέπουμε τον μισθό μας να μειώνεται, να εξανεμίζεται από το τεράστιο κύμα της ακρίβειας και του ενεργειακού κόστους. Η αγοραστική δυνατότητά μας έχει μειωθεί μέχρι και 60% από το 2011 μέχρι σήμερα και σε αυτό συντελούν η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, το πάγωμα της μισθολογικής εξέλιξης για τη διετία 2016 – 17 και η μείωση του αφορολόγητου.
Ως εδώ! Δεν πάει άλλο!
Το σχέδιο του Προϋπολογισμού για το 2023 δεν προβλέπει καμία αύξηση στους μισθούς μας, δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των σχολείων, συνεχίζει την υποχρηματοδότηση της Παιδείας και της Υγείας. Για μια ακόμα φορά οι εργαζόμενοι και συνολικότερα τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν τη «μερίδα του λέοντος» από την άμεση και έμμεση φορολογία, ενώ δις € κατευθύνονται με ποικίλους τρόπους στους λίγους.
Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί αγωνιούν πώς θα ανταπεξέλθουν στα πολυάριθμα και υπέρογκα, πλέον, έξοδα, μόνο για τις βασικές τους ανάγκες. Όσο και αν οι κυβερνήσεις (η νυν και η προηγούμενη) πανηγυρίζουν και διαγκωνίζονται για το ποια μας έβγαλε πρώτη από τα μνημόνια, η καθημερινότητα τις διαψεύδει. Το νοίκι, η θέρμανση, η μετακίνηση, η διατροφή, τα χρειώδη δηλαδή για να ζήσει κάποιος/α, έχουν μετατραπεί σε πολυτέλεια και κανένα voucher, pass, «καλάθι» ή οτιδήποτε άλλο, δε διασκεδάζει, πλέον, ούτε τις εντυπώσεις. Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλος ο λαός, δεν είμαστε επαίτες. Αγωνιζόμαστε ώστε να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας, να μπορούμε να κοιτάμε στα μάτια τους μαθητές μας και τους γονείς τους που βιώνουν τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες δυσκολίες.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση και το Υ.ΠΑΙ.Θ., αντί να σκύψουν πάνω στα προβλήματα των εκπαιδευτικών, να ακούσουν τη φωνή τους και τις τεκμηριωμένες προτάσεις τους, συνεχίζουν την προσπάθεια να εφαρμόσουν τα αντιεκπαιδευτικά νομοθετήματά τους, συνεχίζουν στον ίδιο χρεωκοπημένο δρόμο της στοχοποίησης των εκπαιδευτικών, της αντιστροφής της πραγματικότητας – παρουσιάζοντας ως «καινοτομία» και «αναβάθμιση» το σχέδιο απαξίωσης και παραπέρα εμπορευματοποίησης της Παιδείας.
Χιλιάδες εκπαιδευτικοί νεοδιόριστοι, αν και έχουν συμπληρώσει τη διετία ως δόκιμοι, βρίσκονται αντιμέτωποι με την άρνηση του Υ.ΠΑΙ.Θ. να τους μονιμοποιήσει (αξιοποιώντας διάταξη του ν.4589/19 του Γαβρόγλου), ώστε να τους χρησιμοποιήσει για να εφαρμοστεί η «ατομική αξιολόγηση» του νόμου 4823/21. Η πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΑΙ.Θ., με την πρόσφατη τροπολογία που ψήφισε στη Βουλή, αναγνωρίζει τη δυνατότητα σε όσους νεοδιόριστους έχουν συμπληρώσει τη διετία να μπορούν να γίνουν διευθυντές άλλα όχι μόνιμοι. Τέτοιου είδους διατάξεις θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα.
Δεκάδες χιλιάδες νηπιαγωγοί και συνάδελφοι σε ολιγοθέσια δημοτικά, εν έτει 2022 αντιμετωπίζονται ακόμη διαφορετικά από όλους τους άλλους εκπαιδευτικούς (δεν προβλέπεται καμία μείωση στο ωράριό τους). Για πολλά χρόνια η αρχής της ισότητας στην εργασία καταστρατηγείται βάναυσα για όλους αυτούς τους/τις συναδέλφους.
Η περίφημη «αξιολόγηση» των σχολείων, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από κατηγοριοποίηση των σχολείων και μετατροπή των γονιών σε πελάτες, για μια ακόμη χρονιά βουλιάζει ή γκρεμίζεται στα πλημμυρισμένα προαύλια και στα ταβάνια που καταρρέουν στα σχολικά κτήρια! Από θαύμα, μέχρι στιγμής, δεν έχουμε θρηνήσει θύματα!
Οι συνεχόμενες απειλές του Υ.ΠΑΙ.Θ., οι δικαστικές προσφυγές και η απόπειρα τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της αποτυχίας των κυβερνητικών σχεδιασμών και της απόρριψής τους από την πλειοψηφία του κλάδου. Οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης δίνουμε καθημερινά την ψύχη μας για να κρατήσουμε όρθιο το σχολείο, για να μορφώσουμε και να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά του λαού μας. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με πολλαπλά και σύνθετα προβλήματα που βρίσκουν την έκφρασή τους μέσα στο δημόσιο σχολείο και μάλιστα χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη. Για όλα όσα ταλανίζουν το δημόσιο σχολείο, το εκπαιδευτικό κίνημα έχει διατυπώσει θέσεις και προτάσεις επιστημονικά και παιδαγωγικά τεκμηριωμένες οι οποίες, δυστυχώς, αντιμετωπίζονται διαχρονικά με απαξίωση και με μοναδική παράμετρο το κόστος.
Ως Διδασκαλική Ομοσπονδία στέλνουμε το μήνυμα ότι μόνο μέσα από τον δρόμο του συλλογικού και αποφασιστικού αγώνα μπορούν να έρθουν καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους και κυρίως για τα παιδιά μας, για ό,τι πολυτιμότερο και πιο ελπιδοφόρο υπάρχει στη σημερινή κοινωνία. Υψώνουμε και πάλι τη φωνή μας, παίρνουμε τη σκυτάλη από την επιτυχημένη απεργία της 9ης του Νοέμβρη, συνεχίζουμε.
Τώρα τον λόγο τον έχουμε εμείς, οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί!
Δυναμώνουμε τον αγώνα μας ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές – αντιλαϊκές πολιτικές!
- Προχωράμε την Πέμπτη, 15/12, στις 12:00 σε συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία προς το Υπουργείο Οικονομικών και τη Βουλή. Καταθέτουμε άμεσα αίτημα για συνάντηση την ίδια μέρα, στα πλαίσια της κινητοποίησης, με τον αρμόδιο Υπουργό Οικονομικών κ. Σταϊκούρα.
- Καλούμε όλους τους Συλλόγους να οργανώσουν αντίστοιχες κινητοποιήσεις και σε άλλες πόλεις.
- Κηρύσσουμε 3ωρη στάση εργασίας (τις 3 τελευταίες ώρες του πρωινού κύκλου ή τις 3 πρώτες ώρες του απογευματινού κύκλου) με δυνατότητα κήρυξης επιπλέον 3ωρης από τους Σ.Ε.Π.Ε. για τη διευκόλυνση της συμμετοχής των συναδέλφων, ώστε να μετατραπεί σε 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση όπου αυτό εκτιμηθεί και καλούμε όλους τους συναδέλφους σε μαζική συμμετοχή.
Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας
Στηρίζουμε την πανεκπαιδευτική απεργία της Πέμπτης 14/12, ώρα 12:00 στα Προπύλαια, εν μέσω της γενικευμένης κρατικής επίθεσης σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής.
Στηρίζουμε την πανεκπαιδευτική απεργία της Πέμπτης 14/12, ώρα 12:00 στα Προπύλαια, εν μέσω της γενικευμένης κρατικής επίθεσης σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής.
Την ώρα που άλλη μια κρατική δολοφονία από όπλο μπάτσου, αυτή του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη λαμβάνει χώρα, 600€ μοιράζονται στους ένστολους φονιάδες, με την συναίνεση μάλιστα κομμάτων της αριστεράς.
Τις ίδιες μέρες έχουμε δει μια σειρά από εργατικές και κρατικές δολοφονίες: του εργάτη που πέθανε κάνοντας εργασίες σε κολώνα της ΔΕΗ την 10/12 στο Περιστέρι και του μαθητή έκτης δημοτικού που σκοτώθηκε από έκρηξη σε σχολείο στις Σέρρες την 5/12. Δεν υπάρχει κανένα προκάλυμα σε σχέση με του ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς.
ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΜΕΤΟΧΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
Ανοιχτή συνέλευση για την δολοφονική επίθεση στον Κώστα Φραγκούλη
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Η παιδεία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού ακμάζει και μας δείχνει ολοένα και πιο έντονα το σκληρό της πρόσωπο.
Η επικαιρότητα, δυστυχώς επιβεβαιώνει με κάθε τρόπο την τροπή αυτή. Είτε μιλάμε για τις ανακοινώσεις περί εξοικονόμησης ενέργειας με το κλείσιμο της θέρμανσης σε όλο το ΑΠΘ, είτε για τον θάνατο εντεκάχρονου παιδιού και τον τραυματισμό 2 ακόμη μαθητών από βλάβη λέβητα σε σχολείο στις Σέρρες, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Το σύστημα της ετερόνομης κοινωνίας του κράτους και του καπιταλισμού βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Και με αυτό εννοούμε πολύ απλά το εξής: Ο τρόπος δόμησης της κοινωνίας στο σήμερα, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε οικονομικό επίπεδο (τρόπος λήψης αποφάσεων και δόμηση της παραγωγής καθώς και το πως αυτά τα δύο περιπλέκονται αντίστοιχα) εμφανίζει εγγενείς αντιφάσεις αλλά και τις αντίστοιχες κοινωνικές αντιδράσεις. Έτσι λοιπόν βλέπουμε από την μία, την αδυναμία του ίδιου του κρατικό-καπιταλιστικού συστήματος να μεριμνήσει για τις κοινωνικές ανάγκες λόγω της ίδιας της συσσώρευσης κεφαλαίου, ως βασικό τρόπο λειτουργίας του, και από την άλλη την πλήρη αφοσίωσή του στην οχύρωση απέναντι στην κοινωνική βάση, κυρίως υπό τον φόβο επικείμενων κοινωνικών αναταραχών. Αυτό ακριβώς λοιπόν βλέπουμε στις επιλογές οποιασδήποτε κυβέρνησης ανεξαρτήτου πολιτικού μανδύα, καθώς και το αντίκτυπο στην παιδεία.
Οι ελλείψεις στα σχολεία και τις σχολές ήταν, είναι και θα είναι τραγικές και για αυτό δεν ευθύνεται ο υπουργός κάποιας κυβέρνησης, ούτε κάποια μυστική συνομωσία μεταξύ των κομμάτων, αλλά η
φύση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η έλλειψη χρηματοδότησης είναι το βασικό πρόβλημα. Δηλαδή κτηριακές εγκαταστάσεις που σαπίζουν, ελλείψεις σε καθηγητές, ελλιπείς μέριμνα όπως προγράμματα σίτισης, στέγασης για φοιτητ(ρι)ές που εκλείπουν, ή πιο απλά θα μπορούσαμε να δούμε τα χρήματα που δίνονται για την εκπαίδευση συγκρίνοντας τα με αυτά που δίνονται για αστυνομία και στρατό, ώστε να φανεί το τεράστιο χάσμα που υπάρχει. (Ο πρόσφατος νόμος για το ΕΣΥ θα μπορούσε να ωθήσει κάποιον «καχύποπτο» να κάνει τον συμψηφισμό δαπανών για παιδεία και υγεία και να το συγκρίνει με τις δαπάνες για την καταστολή και τον πόλεμο, για να δει και πάλι ότι οι κοινωνικές ανάγκες είναι σχετικά αδιάφορες για την κρατική λειτουργία).
Η διεκπεραίωση του σχεδίου ιδιωτικοποίησης της παιδείας από κράτος και αφεντικά περνάει και μέσα από την εξίσωση των πτυχίων ιδιωτικών κολλεγίων με αυτά των δημόσιων ιδρυμάτων. Πολύ απλά λοιπόν, κόβοντας κάθε χρηματοδότηση και υποβαθμίζοντας όλες τις πτυχές τις δημόσιας εκπαίδευσης, σπρώχνουν τους/ις νέους/ες σε ιδιωτικές σχολές για να περάσουν τα φοιτητικά τους χρόνια, υποσχόμενοι μάλιστα πολύ καλύτερη σπουδαστική εμπειρία, επαγγελματική αποκατάσταση κ.ο.κ. Με λίγα λόγια τα πάντα – όλα όμως – έχουν μια τιμή. Δεν αργεί η ώρα που η αξία του πτυχίου θα έχει κυριολεκτική έννοια – κανονικός τιμοκατάλογος εκπαίδευσης – όσο περισσότερα πληρώνεις τόσο πιο αξιοπρεπείς θα είναι οι συνθήκες που θα σπουδάσεις, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το κύρος του πτυχίου σου. Αδηφάγο σύστημα – αχόρταγο. Ότι μπορεί να κοστολογηθεί θα πουλιέται και θα αγοράζεται. Τι πάει να πει δημόσιο αγαθό, τι πάει να πει δικαίωμα στη μόρφωση, τι σημαίνει σπουδάζουμε για να αγωνιστούμε και αγωνιζόμαστε για να σπουδάζουμε; Θα πληρώνεις για να εκπαιδευτείς κατάλληλα, να μάθεις την παραγωγική διαδικασία, να καταλάβεις πως και στο μέλλον θα πληρώνεσαι για να καταναλώνεις. Τα φοιτητικά σου χρόνια θα είναι μια στείρα – τεχνοκρατική διαδικασία με την μέγιστη δυνατή εξειδίκευση ώστε να προσφέρεις τα μέγιστα δυνατά κέρδη στο κεφάλαιο. Ξέχνα τα φοιτητικά χρόνια αμφισβήτησης, δημιουργίας και ελευθερίας, τα χρόνια που θα οργανωνόσουν για να φέρεις τον κόσμο ανάποδα. Το πανεπιστήμιο στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό είναι χώρος δουλειάς, χώρος κερδοφορίας μια κανονική επιχείρηση και η γραμμή παραγωγής του συγκεκριμένη. Δεν έχει καιρό για καταλήψεις, αγώνες, διεκδικήσεις – αυτά είναι παρωχημένες έννοιες που θέλουν τα πανεπιστήμια κέντρα ανομίας. Άσε στην άκρη τις επαναστάσεις, τις αντιστάσεις, την αλληλεγγύη. Εδώ ο καθένας είναι για τον εαυτό του, για την ανέλιξή του σε βάρος των άλλων, για την καριέρα και το στάτους του.
Ίσως κάποιος καχύποπτος και σε αυτή τη περίπτωση να έβγαζε το συμπέρασμα πως οι ελλείψεις στη χρηματοδότηση της παιδείας να δίνουν ένα μικρό πλεονέκτημα βαριάς κερδοσκοπίας για τα αφεντικά. Οπότε αν το πρόβλημα της χρηματοδότησης λύνεται με την ιδιωτικοποίηση, αυτό που ζητάμε είναι δημόσια παιδεία για όλες. Φεύγουν οι εργολάβοι και να κάνουμε κατάληψη τις ιδιωτικές υποδομές τους; Σίγουρα, αλλά ούτε αυτό μας λύνει το ερώτημα τι γίνεται με την παιδεία εδώ πέρα. Πράγματι τα σχολεία και οι σχολές έχουν προβληματικούς καθηγητές, απαρχαιωμένη ύλη και η καθημερινότητα μας γίνεται συνεχώς πιο ασφυκτική. Καθημερινά πρέπει οι μαθητ(ρι)ές να κάνουν φροντιστήρια και ατελείωτες ώρες διαβάσματος για να ανταποκριθούν στην Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και τον ανταγωνισμό λιγοστών θέσεων, οι φοιτητ(ρι)ές να ολοκληρώνουν τις σπουδές τους γρήγορα, πληρώνοντας από τις τσέπες τους ή τις τσέπες των γονιών τους για τα βασικά, ώστε να προλάβουν το όριο φοίτησης και τη διαγραφή, χωρίς να αντιδρούν για να μην βρεθούν αντιμέτωποι με πειθαρχικά και τελικά εμφανίζονται όλο και περισσότερα εμπόδια, με προφανές ταξικό πρόσημο στην ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και στην διεκπεραίωση αυτής.
Αλλά τελικά κι αν πάρεις το πτυχίο σου από κάποιο πανεπιστήμιο τι αξία θα έχει; Και πώς συνδέονται όλες οι αλλαγές που γίνονται στην εκπαίδευση μεταξύ τους; Μπορούμε να δούμε ένα πιο συγκεκριμένο παράδειγμα για να καταλάβουμε την αξία του πτυχίου. Αν θέλεις για παράδειγμα να γίνεις καθηγητής στη δευτεροβάθμια και έχεις περάσει Φυσικό. Παίρνεις πτυχίο στα 5 χρόνια, συγχαρητήρια το πτυχίο σου εξασφάλισε μια θέση στον πάτο της λίστας για να διοριστείς αναπληρωτής σε κάποιο σχολείο. Θα πρέπει τώρα, να πάρεις πτυχία ξένων γλωσσών, να πληρώσεις σεμινάρια, ή να περιμένεις στις ατέλειωτες ουρές του ΟΑΕΔ, να κάνεις κάποιο μεταπτυχιακό και τέλος πάντων να κυνηγάς συνεχώς προσόντα για να αρχίζεις να αποκτάς παραπάνω μόρια και να σκαρφαλώσεις λίγο πιο ψηλά στις λίστες.
Όλα τα παραπάνω όπως είναι προφανές αποτελούν εκφάνσεις τόσο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, όσο και της επέκτασης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού σε κάθε κοινωνικό πεδίο, ιδιαίτερα στην παιδεία. Το πραγματικό ζήτημα στο σήμερα όμως δεν είναι σε καμία περίπτωση η σταχυολόγηση των επιθέσεων του κράτους και του κεφαλαίου στα κεκτημένα αγώνα, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Όλα τα παραδείγματα αγώνα του προηγούμενου καιρού, με αιχμή προφανώς τους πρόσφατους φοιτητικούς αγώνες δείχνουν πως ο μόνος δρόμος απέναντι στην υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, την επίθεση προς το άσυλο και την γενικότερη καταστολή των κοινωνικών αγώνων είναι η συλλογική οργάνωση του κόσμου της εκπαίδευσης με ξεκάθαρο ελευθεριακό πρόσημο. Αντλώντας από την περίοδο της πρυτανείας και των τελευταίων νικηφόρων αγώνων στην εκπαίδευση, είναι άμεση ανάγκη η από κοινού οργάνωση μαθητών, φοιτητριών και εκπαιδευτικών, τόσο ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, όσο και γύρω από την δόμηση μίας συνολικής αντιπρότασης απέναντι στην παιδεία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Εν τέλει, αποτελεί ακόμη κομβικό ζήτημα να βρεθούμε σε Γενικές Συνελεύσεις, Κινητοποιήσεις, Καταλήψεις Σχολών, να βρεθούμε ξανά και ξανά στον δρόμο.
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
