Τα τελευταία τρία χρόνια η αντι-μεταναστευτική πολιτική έχει ενταθεί και ένας ανοιχτός πόλεμος ενάντια στους/ις μετανάστ(ρι)ες έχει κηρυχθεί. Η νέα αντι-μεταναστευτική πολιτική αποτέλεσε αφενός τη συνέχεια των προηγούμενων πολιτικών ενάντια στις/ους μετανάστριες/ες (που είχαν ως σκοπό να κλείσουν τις ρωγμές στα τείχη της Ευρώπης-Φρούριο που άνοιξαν το σύντομο καλοκαίρι της μετανάστευσης το 2015) και αφετέρου την τομή με την ανθρωπιστική αφήγηση που χρησιμοποιούσε το ελληνικό κράτος από την άνοιξη του ’16 μέχρι το καλοκαίρι του ’19. Η αφήγηση αυτή χρησιμοποιούνταν προκειμένου να αποκρύψει: α) την ποινικοποίηση της μετανάστευσης β) την ανάθεση της «διαχείρισης του μεταναστευτικού πληθυσμού» στις διάφορες ΜΚΟ γ) την γκετοποίηση των μεταναστριών στα camps της ενδοχώρας δ) τη χρήση των νησιών του Αιγαίου ως φυλακή για τους μετανάστες ε) την αύξηση του αριθμού των pushback (που συνέβαιναν ήδη από τοτε, κυρίως στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο).
Από τότε που εξελέγη η τελευταία κυβέρνηση, τα αντι-μεταναστευτικά μέτρα και η πολιτική του μίσους εντάθηκαν, ενώ οι μετανάστ(ρι)ες ξεκίνησαν να απεικονίζονται ως εισβολείς: Έγιναν ο εχθρός
στα σύνορα, ο εχθρός που έχει καταφέρει να «διεισδύσει στις πόλεις μας». Λίγο μετά, ζήσαμε το εθνικιστικό αμόκ στα πολεμικά γεγονότα του Έβρου και των νησιών (Φλεβάρης-Μάρτης του 2020), με τους πυροβολισμούς και τις αποδεδειγμένες δολοφονίες των μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα. Πριν ακόμα στεγνώσει το αίμα των μεταναστών, η έλευση της πανδημίας χρησιμοποιήθηκε από το κράτος για να διεξάγει μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια σε όλες τις πτυχές τις ζωής των μεταναστ(ρι)ών. Οι μετανάστ(ρι)ες έγιναν ακόμα πιο αόρατες/οι και η μετακίνηση όσων ζούσαν σε camps ουσιαστικά απαγορεύτηκε για «υγειονομικούς λόγους», αφού τα camps παρέμειναν «κλειστά» για πάρα πολλούς μήνες.
στα σύνορα, ο εχθρός που έχει καταφέρει να «διεισδύσει στις πόλεις μας». Λίγο μετά, ζήσαμε το εθνικιστικό αμόκ στα πολεμικά γεγονότα του Έβρου και των νησιών (Φλεβάρης-Μάρτης του 2020), με τους πυροβολισμούς και τις αποδεδειγμένες δολοφονίες των μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα. Πριν ακόμα στεγνώσει το αίμα των μεταναστών, η έλευση της πανδημίας χρησιμοποιήθηκε από το κράτος για να διεξάγει μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια σε όλες τις πτυχές τις ζωής των μεταναστ(ρι)ών. Οι μετανάστ(ρι)ες έγιναν ακόμα πιο αόρατες/οι και η μετακίνηση όσων ζούσαν σε camps ουσιαστικά απαγορεύτηκε για «υγειονομικούς λόγους», αφού τα camps παρέμειναν «κλειστά» για πάρα πολλούς μήνες.Τα τελευταία δύο χρόνια, είδαμε τη συστηματική από-ανθρωποποίηση των μεταναστών στο δημόσιο διάλογο (που συνοδεύτηκε με την ακραία συνοριακή βία), είδαμε μια συνεχή υποτίμηση της ζωής των μεταναστριών (με αποκλεισμούς από τη στέγαση, την περίθαλψη, την εκπαίδευση κλπ.) και ένα κυριολεκτικό ανθρωποκυνηγητό στα σύνορα και τις πόλεις. Η συνολική έννοια των pushbacks έχει “αναβαθμιστεί” σε όρους τακτικής: Στην πραγματικότητα οι μετανάστες απαγάγονται και εκτίθενται σε δολοφονική βία. Ο αποκλεισμός των μεταναστ(ρι)ών γενικεύεται, με τα camps της ενδοχώρας να μετατρέπονται σε «κλειστά» και τα camps στα νησιά να μετατρέπονται και επισήμως σε φυλακές. Σε αυτό το πλαίσιο, στοχοποιούνται επίσης τα δικαιώματα των μεταναστών από χώρες της ΕΕ (πχ για να δουλέψεις ως καθαριστής/στρια σε σχολείο, πρέπει να έχεις πιστοποιητικό γνώσης ελληνικών).
Μετά τη ρωσική εισβολή στην ουκρανία, η ελληνική κυβέρνηση (όπως και πολλοί ευρωπαίοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι) έκαναν μια σαφή διάκριση μεταξύ των «πραγματικών» προσφύγων (από την ουκρανία) και όλων των υπόλοιπων. Παρ’ όλα αυτά, το υπουργείο μετανάστευσης και ασύλου επιμένει ότι το στεγαστικό πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από την ΕΕ (ESTIA II) θα τερματιστεί μέχρι το τέλος του 2022 (απόφαση που ελήφθη και ανακοινώθηκε μερικούς μήνες πριν, με στόχο την απομάκρυνση όλων των αιτούντων/ουσών ασύλου από τις πόλεις και τον εγκλεισμό τους σε αστυνομικά ελεγχόμενα camps). Ταυτόχρονα, ανακοινώθηκε από το υπουργείο εργασίας ότι θα βρει εργασία στους πρόσφυγες από την ουκρανία, προκειμένου να μπορούν να νοικιάσουν διαμερίσματα μόνοι τους και τα παιδιά τους θα παρακολουθούν κανονικά μαθήματα στα δημόσια σχολεία (πράγμα που δεν ισχύει για τους μη «πραγματικούς» πρόσφυγες). Πάντως, σύμφωνα με το υπουργείο, αν οι πρόσφυγες από την ουκρανία δεν καταφέρουν να βρουν δουλειά, «πάνω από 30.000 θέσεις είναι διαθέσιμες» στα περίφημα ελληνικά «προσφυγικά camps».
Ενάντια σε όλα αυτά, διοργανώνουμε μια τριήμερη συνάντηση στις 3-4-5 Ιουνίου, για να ακουστούν οι φωνές όλων αυτών που στοχοποιούνται από το κράτος.
Οι φωνές ανθρώπων σε κίνηση, από τα σύνορα στα «κέντρα υποδοχής» στα νησιά, από τα κέντρα κράτηση στην ενδοχώρα και τα camps του αποκλεισμού. Οι φωνές μεταναστ(ρι)ών που αγωνίζονται ενάντια στην αορατότητα, για πρόσβαση στην εκπαίδευση και αξιοπρέπεια. Οι φωνές μεταναστ(ρι)ών που αγωνίζονται για στέγαση και εργασιακά δικαιώματα. Οι φωνές μεταναστριών που αγωνίζονται ενάντια στην έμφυλη βία. Και πολλά περισσότερα…
Κατά τη διάρκεια της τριήμερης συνάντησης θέλουμε οι αγώνες και η αυτό-οργάνωση των μεταναστριών αν γίνουν ορατοί. Θέλουμε να μάθουμε όλοι/ες για τους αγώνες των μεταναστ(ρι)ων στην Ευρώπη. Θέλουμε να μάθουμε για την αυτό-οργάνωση των μεταναστριών στην άλλη πλευρά των συνόρων και να συναντηθούμε με τους αγώνες που συμβαίνουν στην τουρκία. Θέλουμε να συναντηθούμε όλοι/ες εμείς, συλλογικότητες και άτομα, ντόπιοι/ες και μεταναστ(ρι)ες, που στεκόμαστε ενάντια στην από-ανθρωποποίηση και την υποτίμηση των μεταναστ(ρι)ών στη νέα εποχή ολοκληρωτισμού που ζούμε. Ενός ολοκληρωτισμού που αφορά και επηρεάζει τις ζωές όλων μας.
Πρόγραμμα
Παρασκευή, 3 Ιουνίου
18:30 “Αλλάζοντας την αφήγηση μέσα από την θετική διήγηση ιστοριών, αυτοοργανωμένες εμπειρίες μεταναστών στην Τουρκία”
Παρουσίαση από την Amal, μετανάστρια στην Τουρκία.
19:30 Αγώνες για τις διασώσεις στην θάλασσα/ στηρίζοντας τις οικογένειες αγνοούμενων ανθρώπων
Από μέλος της κατάληψης Rosa Nera (Χανιά-Κρήτη), ενεργής σε αυτό το πεδίο.
20:30 Οι αγώνες των μεταναστών και διεθνιστική πολιτική οργάνωση.
Παρουσίαση από Coordinamento Migranti – Bologna (Ιταλία)- Transnational Migrants Coordination.
22:00 Hakawati, ZCH house και rap live με audio & video set.
————————————————
Σάββατο, 4 Ιουνίου
“Οι αγώνες των μεταναστριών σε πρώτο πρόσωπο”
Α. Από την συνοριακή βία και τον εγκλεισμό στον αποκλεισμό
12:00 “Σταματήστε τα pushbacks”
O S., κούρδος μετανάστης και μέλος της συλλογικότητας “Solidarity With Migrants” (Αθήνα) που επαναπροωθήθηκε πολλές φορές, θα μιλήσει για τα pushbacks και το καθεστώς των συνόρων.
Θα ακολουθήσει συζήτηση με τη συλλογικότητα Solidarity With Migrants.
13:00 Αγώνες ενάντια στον αποκλεισμό και στα κλειστά camps
Εκπρόσωποι της αφρικανικής κοινότητας από το camp του Κατσικά στα Ιωάννινα θα μιλήσουν (α) για τον εγκλεισμό και τον περιορισμό στα camps και τις καθημερινές συνθήκες διαμονής, (β) για την διαδικασία ασύλου: μαζικές απορρίψεις των αιτήσεων ασύλου με βάση εθνο-φυλετικές διακρίσεις, καθυστερήσεις και εμπόδια, (γ) αποκλεισμό από την υγειονομική περίθαλψη, (δ) απουσία οικονομικής βοήθειας και βασικών κοινωνικών υπηρεσιών.
14:00 Από τα κρατητήρια- Μια προσπάθεια αποπατριαρχικοποίησης για την ενδυνάμωση και την χειραφέτηση
Από “Το Σπίτι των Γυναικών για Ενδυνάμωση και Χειραφέτηση” που θα μιλήσουν για τις συνθήκες στα κέντρα κράτησης της Π. Ράλλη και της Αμυγδαλέζας, όπως και για ιστορίες και προσωπικά βιώματα, με την πιθανή συμμετοχή (πρώην) κρατουμένων.
15:00 Vegan συλλογική κουζίνα από την Room39
Β. Από τον αποκλεισμό στους αναγκαίους αγώνες
17:00 Αγώνες για την στέγαση
Η “Συνέλευση ενάντια στις εξώσεις” θα παρουσιάσει τους αγώνες για στέγαση στην Θεσσαλονίκη.
18:30 Αγώνες για την εκπαίδευση
Μέλη της “Συνέλευσης ενάντια σε εγκλεισμούς και αποκλεισμούς” θα μιλήσουν για τον αποκλεισμό των μεταναστριών από την εκπαίδευση. Μετανάστριες θα μοιραστούν τις εμπειρίες τους σχετικά με την αυτοοργάνωση σχολικών τάξεων στα camps.
Μετανάστρια και μέλος της “Συνέλευσης γονέων” της Rosa Nera θα μιλήσει για τους αγώνες της 2ης γενιάς μεταναστών για πρόσβαση στην εκπαίδευση στα Χανιά.
Γ. Μετανάστευση και έμφυλη διάσταση
20:00 Η Fatima, από το Αφγανιστάν, θα μιλήσει για τις μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους/ την μετανάστευση, και έμφυλα ζητήματα (δυσκολίες διασχίζοντας τα σύνορα, έμφυλη βία από την ελληνική αστυνομία, αγώνες ενάντια στην πατριαρχία της ελληνικής κοινωνίας αλλά και μέσα στις κοινότητες των μεταναστών).
22:00 Live beyond borders
— bANDİSTA (μουσική συλλογικότητα- Κωνσταντινούπολη)
–Άγρια φυλή (Θεσσαλονίκη)
————————————————
Κυριακή, 5 Ιουνίου
12:00 Workshop
Πειραματικό εργαστήρι Ελεύθερης Έκφρασης και Δημιουργικής επικοινωνίας: «Γκρεμίζοντας σύνορα και φράχτες…»
(Work in Progress) διάρκειας 2-3 ωρών. Μέγιστος αριθμός συμμετεχόντων: δεκαέξι (16). (Δεν υπάρχουν παρατηρητές).
Το Σπίτι των Γυναικών για Ενδυνάμωση και Χειραφέτηση, φεμινιστική συλλογικότητα
12:00 Αυτοοργάνωση και κίνημα αλληλεγγύης στην άλλη πλευρά των συνόρων
Παρουσίαση από μέλος της αυτόνομης ομάδας παρακολούθησης των γεγονότων στον Έβρο το 2020.
13:00 Βιντεοκλήση με μετανάστριες που κατάφεραν να φύγουν από την Ελλάδα
Από την συλλογικότητα “Room39”
15:00 Συλλογική κουζίνα
16:00 Σύντομες τοποθετήσεις από τις συλλογικότητες που συμμετείχαν
Γενική, διεθνιστική συνέλευση για την οργάνωση μελλοντικών δράσεων και εγχειρημάτων.
20:00 Πορεία, με σημείο εκκίνησης το πάρκο της ΕΡΤ3.
Συνέλευση Stop War On Migrants
—
Breaking Borders
3-4-5 June 2022, 3-day meeting on migration and struggles
The last three years anti-migration policies have been intensified and an open war against migrants has been declared. This new anti-migration policy on the one hand continued the previous policies against migrants (aiming to close the cracks in the wall of Fortress-Europe that were opened during the short summer of migration, 2015) and on the other hand got intensified in comparison with the humanitarian narrative that the Greek State had employed from the spring of 2016 until the summer of 2019. The humanitarian narrative was used in order to conceal a. the criminalization of solidarity, b. handing over the “management of migrant population” to various NGOs, c. the ghettoization of migrants inside mainland camps, d. the use of Greek islands as prisons for migrants, e. the increasing number of pushbacks, (that were already taking place, mostly through the Evros land borders).
When the latest government came in power (in the summer of 2019), the anti-migration measures and hate politics were intensified, while migrants started being portrayed as invaders: they became the enemy at the borders, the enemy that had managed to “infiltrate our cities”. We experienced the frenzy of nationalism during the Evros events (February-March 2020), with shootings and proved killings of migrants at the borders, and before their blood had even dried, the pandemic arrived and it was utilized by the State to carry out simultaneous attacks against all aspects of migrants lives, while migrants became invisible, and many of them were “locked down for hygienic reasons”, being forced to never exit the camps for several months.
In the last two years there has been a systematic dehumanization of migrants in public narrative (accompanied by extreme violence at the borders), a constant devaluation of life (with migrants being excluded from housing, healthcare, education etc.), and an actual manhunt at the borders and inside the cities. The whole concept of pushbacks has been “upgraded” in terms of tactics: Nowadays people are getting abducted and are being exposed to deadly hazards. The migrants’ exclusion is generalized, as the camps in mainland Greece are turned into “closed camps” and the camps on the islands into official prisons. In this context, the rights of migrants from EU countries have also been targeted (e.g. in order to work as a cleaner in the Greek schools, now you need a certificate of Greek language).
After the russian invasion in Ukraine, members of the greek government (as many other european politicians and journalists) made a clear distinction between “real” refugees (the ones from Ukraine) and… all the rest. Nevertheless, the migration ministry insists that the EU-funded housing program for refugees will still be terminated by the end of 2022 (this was a decision announced some months ago, aiming to remove all asylum seekers from the cities and enclose them inside police controlled camps). It was announced that the ministry of labor will find jobs for the refugees from Ukraine, so that they can rent apartments by themselves and that their children will attend public schools (there is no similar plan for the “not real” refugees’ children). Nevertheless, according to the ministry, if the refugees from Ukraine fail to find housing by themselves, “up to 30,000 places are available” in the infamous greek “refugees’ camps”.
Against all these, we organize a three-day meeting on June 3-5, 2022, for the voice of those targeted by the State to be heard.
Voices of people on the move, from the borders to the “reception camps” on the islands, from the mainland detention centres and the camps of exclusion; the voices of migrants fighting against invisibility, for schooling and dignity; the voices of migrants fighting for housing and labor rights; the voices of persons fighting against gender violence; and many more…
During this three-day meeting we also want to make the migrants’ struggles and self-organizing visible, we want to get to know migrants’ struggles in other parts of Europe, to facilitate the meeting of locals and migrants, of collectives and individuals who stand against the dehumanization and devaluation of migrants in this new era of totalitarianism, a totalitarianism that greatly affects the lives of all of us.
Program
Friday, June 3
18:30 “Changing the narrative through positive storytelling, self-organized experiences of migrants in Turkey”
Presentation by Amal, a migrant in Turkey.
19:30 Struggles for rescue at sea / supporting families of missing persons
By a member of Rosa Nera squat (Chania-Creta) active in the field.
20:30 Migrants’ struggles and transnational political organization.
Presentation by Coordinamento Migranti – Bologna (Italy) – Transnational Migrants Coordination.
22:00 Hakawati, ZCH migrant house and rap-live audio & video set.
————————————————
Saturday, June 4:
“Migrants’ struggles in first person”
A. From border violence and detention to exclusion
12:00 “Stop pushbacks”
S., a Kurdish migrant and member of the “Solidarity With Migrants” collective (Athens) who was pushed-back several times will speak about pushbacks and the border regime.
Discussion with the collective Solidarity With Migrants will follow.
13:00 Struggles against exclusion and the closed camps
Representatives of the African Community in Katsikas Refugee Camp of Ioannina will speak about (a) detention and confinement within the refugee camps & the daily living conditions, (b) asylum procedures: massive rejection of asylum applications according to ethno-racial profiling delays and obstacles, (c) exclusion from health care, (d) lack of financial assistance and basic social services.
14:00 From the Detention Centers – An Attempt for Depatriarchalisation for Empowerment and Emancipation
By “The House of Women for Empowerment & Emancipation” who will speak about the conditions in the detention centers of P. Ralli and Amygdaleza, as well as stories and personal experiences, with the possible participation of (ex)detainees.
15:00 Vegan Collective Kitchen by Room39
B. From exclusion to essential struggles
17:00 Struggles for housing
The “Assembly against evictions” will present the struggle for housing in Thessaloniki.
18:30 Struggles for education
Member(s) of the “Assembly against detention and exclusion” will speak about migrants’ exclusion from education. Migrants will share their experiences on self-organising school classes in the camps.
A migrant and member of Rosa Nera “Parents’ assembly” will speak about struggles for 2nd generation migrants’ access to education at Chania.
C. Migration and gender
20:00 Fatima, from Afghanistan, will speak about single mothers / migration and gender issues (difficulties while crossing borders, gender violence by the Greek police, fights against patriarchy both in Greek society and inside migrants’ communities).
22:00 LIVE beyond borders
– bANDİSTA (music collective – Istanbul)
– Agria Fili (Thessaloniki)
————————————————
Sunday, June 5
12:00 Workshop
Experimental workshop of Free Expression and Creative Communication: “Knocking down borders & hedges…”
(Work in Progress) duration 2-3 hours. Maximum number of participants: sixteen (16).
The House of Women for Empowerment & Emancipation, Feminist collective.
12:00 Self-organization and solidarity movement on the other side of the borders
Presentation by a member of the autonomous observation group on the Evros events 2020
13:00 Video chat with migrants who managed to leave Greece
By collectivity “Room39”
15:00 Collective Kitchen
16:00 Short inputs from the participating collectives
General, transnational assembly to organize future actions and projects.
20:00 Protest, starting from ERT3 park
Stop War on Migrants Assembly
