Οι πρόσφατες εικόνες ωμής καταστολής και συλλήψεων που εκτυλίσσονται στον χώρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ως αποτέλεσμα της εγκατάστασης επί εικοσιτετραώρου βάσεως δυνάμεων της ΕΛ.ΑΣ., αντανακλούν τα σχέδια Κυβέρνησης και Πρυτανείας για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο –ένα αστυνομοκρατούμενο Πανεπιστήμιο που θα καταστέλλει κάθε φωνή αμφισβήτησης και διεκδίκησης, ένα Πανεπιστήμιο βαθιά ταξικό, προσανατολισμένο στις ανάγκες της αγοράς. Μέρος αυτών των σχεδίων είναι και η εγκατάσταση Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος (ΟΠΠΙ), σε εφαρμογή του ν. 4777/2021, που, όπως προεξαγγέλθηκε, θα λάβει χώρα εντός του επόμενου σύντομου χρονικού διαστήματος.
Η λεγόμενη «Πανεπιστημιακή Αστυνομία» έρχεται να μεταβάλλει ριζικά την εικόνα του Πανεπιστημίου, όπως τη γνωρίζουμε, καθώς το συνεχές θέαμα μιας «περιφρουρημένης» Σχολής δεν μπορεί παρά να –μας- γεννά γενικευμένη ανασφάλεια. Το modus operandi της Ελληνικής Αστυνομίας, ειδικά όταν στρέφεται κατά των φοιτητικών αγώνων αποτελεί ιδιαίτερα κακό οιωνό για το τι μέλλει γενέσθαι με την επιβολή της ύπαρξης αστυνομίας στα Πανεπιστήμια.
Ως πρόφαση για την εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων στον χώρο του ασύλου, χρησιμοποιήθηκε η ανέγερση βιβλιοθήκης στο κτίριο όπου στεγαζόταν η κατάληψη «Στέκι στο Βιολογικό». Το πρόσχημα της βιβλιοθήκης έχει ως στόχο τη μανιχαϊστική προσέγγιση του ζητήματος, αναδεικνύοντας το ψευτοδίλημμα «είτε με το σύμβολο της γνώσης, τη βιβλιοθήκη, είτε με τα κοινωνικά κινήματα». Η εργαλειοποίηση της βιβλιοθήκης, βέβαια, καθίσταται ακόμη περισσότερο εξόφθαλμη αν αντιπαρατεθεί με τη χρόνια υποχρηματοδότηση, τις ανεπαρκείς έως ανύπαρκτες παροχές προς τους/τις φοιτητές/τριες, τις ελλιπείς υλικοτεχνικές υποδομές, τις ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό και τους ελάχιστους πόρους για την έρευνα. Η Κυβέρνηση επιλέγει να αδιαφορήσει για όλα αυτά τα προβλήματα της ακαδημαϊκής κοινότητας και, αντ’ αυτού, να διαθέσει υπέρογκα ποσά για να μετατρέψει τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα σε αστυνομοκρατούμενα Ιδρύματα.
Διόλου συμπτωματική δεν φαίνεται να είναι η ανακοίνωση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας περί συνταγματικότητας της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας λίγες μέρες μετά την εισβολή και την εγκατάσταση των δυνάμεων της ΕΛ.ΑΣ εντός του πανεπιστημιακού ασύλου, σε πλήρη σύμπνοια με την κυβερνητική πολιτική. Η εν λόγω ανακοίνωση έρχεται να νομιμοποιήσει την αστυνομική βία, για την οποία μάλιστα η Ελλάδα φέρει τη θλιβερή πρωτιά όσον αφορά τις καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ωστόσο, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε εκ νέου πως ο συγκεκριμένος νόμος παρουσιάζει σημαντικά ζητήματα αντισυνταγματικότητας. Η ύπαρξη ενός σώματος, το οποίο θα βρίσκεται υπό την εποπτεία του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη είναι καθ’ όλα ασύμβατη με το «πλήρες αυτοδιοίκητο» των Α.Ε.Ι, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 16 παρ. 5 Σ. Αυτοδιοίκηση σημαίνει πως τα Πανεπιστήμια δύνανται να διαχειρίζονται με αυτοτέλεια, το καθένα με τα δικά του όργανα, τις υποθέσεις τους. Ακόμη, στο στόχαστρο του νομοθέτη φαίνεται να βρίσκεται και η ακαδημαϊκή ελευθερία (16 παρ. 1 Σ), η ελευθερία δηλαδή της έρευνας και της διδασκαλίας στον πανεπιστημιακό χώρο, η οποία κάθε άλλο παρά εγγυημένη και αδέσμευτη είναι σε ένα αστυνομοκρατούμενο περιβάλλον. Επιπρόσθετα, από τη σκοπιά του Συνταγματικού Δικαίου, η συγκρότηση ενός ειδικού σώματος καταστολής για μια συγκεκριμένη κατηγορία προσώπων, η ειδικής μορφής δηλαδή αστυνόμευση των ακαδημαϊκών πολιτών, έρχεται σε αντίθεση με θεμελιώδεις αρχές, ιδίως την αρχή της ισότητας και την αρχή της αναλογικότητας. Εκτός αυτού όμως, δεν πρέπει να λησμονείται πως οι εν λόγω αλλαγές στην Παιδεία επέρχονται χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν οι θέσεις των ενδιαφερόμενων μερών. Ήδη από πέρυσι, έχει ξεσπάσει θύελλα αντιδράσεων από διδάσκοντες μέχρι φοιτητές, με αποκορύφωμα τις μαζικότατες κινητοποιήσεις τους.
Ως μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας και εν γένει πολιτικά όντα, για εμάς είναι σαφές πως τόσο η ύπαρξη της λεγόμενης «Πανεπιστημιακής Αστυνομίας» όσο και η εγκατάσταση οποιουδήποτε είδους αστυνομικών δυνάμεων εντός του χώρου του πανεπιστημιακού ασύλου δεν συνάδουν με τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του Πανεπιστημίου, κατά τη διαχρονική έννοια του όρου, ενός θεσμού που προάγει την αδέσμευτη επιστημονική σκέψη και μόρφωση, την έρευνα και τη διδασκαλία, προσανατολισμένες στην εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών.
Αντίθετα από αυτό το στοχοποιητικό, δυσφημιστικό αφήγημα, όσοι/ες συμμετέχουμε στην πανεπιστημιακή κοινότητα, τόσο στη διδακτική διαδικασία όσο και στις δραστηριότητες κοινωνικοποίησης και πολιτικής ζύμωσης, θεωρούμε το Πανεπιστήμιο σαν κάτι πολύ περισσότερο από κτιριακές εγκαταστάσεις και αίθουσες διδασκαλίας, αλλά ως έναν συνδετικό κρίκο μεταξύ της Επιστήμης και της Κοινωνίας. Σε καθημερινή βάση, συνυπάρχουμε στους χώρους αυτούς για πολλά χρόνια και μπορούμε να επιβεβαιώσουμε πως η ομαλή κοινωνική συμβίωση δεν εξασφαλίζεται με την καταστολή, αλλά όταν το Πανεπιστήμιο είναι ζωντανό, ενεργό και ανοιχτό σε όλα τα μέλη του κοινωνικού συνόλου.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
- Μη εφαρμογή – Κατάργηση του Νόμου 4777/2021 «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις»
- Δημόσια, δωρεάν, ελεύθερη, ποιοτική παιδεία για όλους-ες-α
- Άμεση επανακατοχύρωση του ασύλου
- Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων για την έρευνα, τη διδασκαλία, τη στέγαση και τη σίτιση των φοιτητ(ρι)ών
- Προστασία της συνδικαλιστικής δράσης των φοιτητ(ρι)ών, των φοιτητικών συλλόγων και των διαδικασιών τους – Όχι πειθαρχικά σε βάρος των φοιτητ(ρι)ών – Όχι στο ενιαίο εκλογικό ψηφοδέλτιο
- Όχι στη στοχευμένη εργαλειοποίηση της τηλεκπαίδευσης εις βάρος των μέσων πάλης των φοιτητικών συλλόγων
- Εξασφάλιση των πτυχίων μας ενάντια στη συνεχή υποβάθμισή τους
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ 4777/2021
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΥΣΣΩΜΗ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΧΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΝΟΜΟΥ!
