Ποδήλατα που περιμένουν μισοκοιμισμένα ακουμπώντας στο κάγκελο της σκάλας ή στο σκοτάδι του υπογείου. Ποδήλατα που έμειναν να χαζεύουν την αμφίβολη θέα της εναλλαγής των εποχών στο πίσω μπαλκόνι. Ποδήλατα κάτω από μουσαμά, που φυλάνε εκεί το όνειρο μιας εκδρομής “όταν έρθει η ώρα” κι άλλα που μαζεύουν υπομονετικά τη βαριά σκόνη των ημερών. Μερικά μισοφροντισμένα, πρόθυμα όμως πάντα για μια ξαφνική διαδρομή μέχρι εκεί που ξεχάσαμε τα ψώνια του σπιτιού, μέχρι εκεί που θυμηθήκαμε ότι περιμένουν οι φίλοι. Κι άλλα πάλι, καλογυμνασμένα, των μεγάλων αποστάσεων. Εκείνα των παιδιών κι εκείνα της δουλειάς. Ποδήλατα της ανέμελης ξενοιασιάς και ποδήλατα που νοιάζονται να γνωρίσουν την παραμικρή γωνιά της δύσκολης πόλης.
Τα ποδήλατα είναι οι ανήσυχες, ευρηματικές αλεπούδες που ξετρυπώνουν διόδους διαφυγής από τον αστικό κλοιό που μας περιβάλλει. Τους αξίζει η περιέργεια, η κίνηση, η εξερεύνηση. Ομορφαίνουν την πόλη, δεν τη ρυπαίνουν, της δίνουν ζωή και ισορροπία!
Ας τα ακολουθήσουμε όλες κι όλοι μαζί μια ανοιξιάτικη Κυριακή κι ας τα αφήσουμε να μας δείξουν:
– Το πάρκο στον Ευαγγελισμό που περιφράσσεται πάλι, στερώντας μας λίγο ακόμα από τον δημόσιο χώρο.
– Το μεγάλο πάρκο της Πανεπιστημιούπολης, όπου η λογική των “μεγάλων αναπτυξιακών έργων” ετοιμάζεται να θυσιάσει τη δροσιά δεκάδων ψηλών δέντρων στο βωμό του κέρδους των εργολάβων.
– Το Σκοπευτήριο της Καισαριανής που σύμφωνα με την εκεί δημοτική αρχή πρέπει να αποκτήσει κανόνες λειτουργίας και περιφράξεις για την… προστασία και την ασφάλειά μας.
– Τους δρόμους των γειτονιών που θέλουμε να τους αποσπάσουμε από την τυραννική εξουσία των αυτοκινήτων, να ξαναγίνουν φιλόξενοι για τους κατοίκους και τα κινούμενα όνειρά τους.
– Το Άλσος Παγκρατίου όπου η κοινωνικότητα του ελεύθερου χώρου αντιστέκεται στην επέκταση των ζωνών της εμπορευματοποίησης και του ελέγχου.
Ακολουθεί πικ νικ στο Άλσος με ό,τι φέρουμε απ’ το σπίτι και χαλαρή συζήτηση για την ποδηλασία στην πόλη, υπό τη συνοδεία μουσικής. Κουβεντιάζουμε για την οδηγική συμπεριφορά, τους κινδύνους, τις κακοτοπιές, τη μοναξιά αλλά και τις χαρές, τις ανάσες, τα χαμόγελα, τη συντροφικότητα της ποδηλασίας. Σκεφτόμαστε και διεκδικούμε την ελεύθερη πόλη που θέλουμε.
Συνέλευση Άλσους Παγκρατίου
