ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ
Όπως ανακοινώθηκε από το υπουργείο μετανάστευσης και ασύλου, από τις 16 Απριλίου 2022 οι θέσεις του προγράμματος στέγασης “ESTIA II” θα περιοριστούν σε 10.000 από 27.000 που διέθετε το 2021, με προοπτική το πρόγραμμα να ολοκληρωθεί στο τέλος του 2022. Το πρόγραμμα ESTIA είναι στεγαστικό πρόγραμμα εντός του αστικού ιστού που απευθύνεται σε αιτούντες/αιτούσες άσυλο . Το πρόγραμμα λειτουργεί από το 2015, αρχικά υπό τη διοίκηση και διαχείριση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ (2015-2020) και έπειτα υπό τη διαχείριση του ελληνικού κράτους
και του υπουργείου μετανάστευσης (η μετάβαση ολοκληρώθηκε στις αρχές του 2021). Στο πρόγραμμα συμμετέχουν ΜΚΟ, άλλες εταιρείες καθώς και διάφοροι δήμοι, όπως ο δήμος Θεσσαλονίκης. Με την ανάληψη του προγράμματος ESTIA από το υπουργείο μετανάστευσης, η χρηματοδότηση του προγράμματος μειώθηκε και αυστηροποιήθηκε το πλαίσιο της διαμονής στα παρεχόμενα σπίτια, καθώς οι μετανάστες/τριες καλούνται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους μέσα σε 30 ημέρες μετά την έκδοση της απόφασης για το άσυλο (είτε αυτή είναι θετική είτε αρνητική). Έτσι, τα τελευταία δύο χρόνια συμβαίνει ένα μαζικό κύμα εξώσεων των μεταναστριών από τα σπίτια τους, μέσω θεσμικών και εξωθεσμικών πιέσεων και εκβιασμών, πρώτα και κύρια από τις εμπλεκόμενες ΜΚΟ ενάντια στις μετανάστριες, με προφανές αποτέλεσμα την αστεγία για πολλές μετανάστριες και την περεταίρω υποτίμηση, εξαθλίωση της ζωής τους.
Η απόφαση του υπουργείου μετανάστευσης να ξεκινήσει τη διαδικασία τερματισμού του προγράμματος ESTIA δεν προκύπτει εν κενώ.
Αφενός, έχει άμεση σχέση με τη μορφή που έχει λάβει η αντιμεταναστευτική πολιτική (κυρίως) μετά τα πολεμικά γεγονότα στον Έβρο και τα νησιά το Φλεβάρη-Μάρτη του 2020, ως τομή και συνέχεια των προηγούμενων μορφών της. Τα δύο τελευταία χρόνια, είδαμε την πολιτική του αποκλεισμού και της παρανομοποίησης να οξύνεται, το δολοφονικό ανθρωποκυνηγητό στα σύνορα να κανονικοποιείται ως καθημερινή κρατική πολιτική των μηχανισμών ασφαλείας ή ως κοινωνική πρακτική ένοπλων φασιστικών ομάδων και ντόπιων ομάδων «προστασίας των συνόρων», είδαμε το ελληνικό κράτος να εντείνει τον εγκλεισμό των μεταναστριών σε camps μακριά από τις πόλεις που γίνονται όλο και πιο κλειστά. Σε αυτή τη νέα φάση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής, παρατηρούμε μια σχετική αποΜΚΟποίηση της διαχείρισης των μεταναστευτικών πληθυσμών, σε σχέση με την ΜΚΟποιημένη διαχείριση της προηγούμενης περιόδου (ως της κρατικά ορθολογικότερης επιλογής ενσωμάτωσης του τότε αντιρατσιστικού κινήματος), και τη συγκεντροποίηση της διαχείριση με όλο και πιο ολοκληρωτικό τρόπο σε κρατικά χέρια. Στο πλαίσιο αυτό, η όποια προνοιακή παροχή θεωρείται περιττή και η συνταγή είναι απλή: βία και δολοφονίες στα σύνορα, εγκλεισμός και (για όσες χρειάζονται) φτηνή, ανασφάλιστη εργασία. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται και ο τερματισμός του προγράμματος ESTIA.
Αφετέρου, ο τερματισμός του προγράμματος ESTIA προκύπτει ως αποτέλεσμα των (ατομικών ή συλλογικών) αρνήσεων των μεταναστριών να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, όταν εκβιάζονταν από τις ΜΚΟ. Απέναντι στην αστεγία, πολλές μετανάστριες αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους και επέβαλλαν τις ανάγκες τους, αγωνιζόμενες ενάντια στους εκβιασμούς των ΜΚΟ. Η επιλογή τους αυτή, δημιούργησε έναν «άτακτο πληθυσμό» που χαλούσε τις κρατικές λογιστικές, τις αξιολογήσεις του προγράμματος, τις ροές κονδυλίων, τα κέρδη των εμπλεκόμενων εταιρειών.
Ο πόλεμος εναντίον των μεταναστριών είναι μία κόλαση που έρχεται για λίγες και σταδιακά γενικέυεται για όλο και περισσότερες. Όπως, η εργασιακή επισφάλεια και εκμετάλλευση, η απουσία πρόσβασης σε προνοιακές παροχές, ο αστυνομικός έλεγχος της κινητικότητας (καταστάσεις που αφορούσαν και αφορούν κατεξοχήν τις/ους μετανάστριες/ς) γενικεύτηκαν με την κρατική διαχείριση της πανδημίας, τα κρατικά lockdown, τον «πόλεμο ενάντια στον αόρατο εχθρό», έτσι και η στρατιωτικοποιημένη διαχείριση των πληθυσμών, ο μιλιταρισμός που ξεκινά από τα σύνορα για να έρθει στις μητροπόλεις, οι πολεμικές πρακτικές των στρατών και της αστυνομίας γενικεύονται σε όλο και μεγαλύτερο κομμάτι των «ευρωπαϊκών» πληθυσμών και θα γενικευτούν σε ακόμη μεγαλύτερα κομμάτια, που πιστεύουν (ή δεν πιστεύουν) ότι θα μπορούσαν να διατηρήσουν τα (όποια) προνόμια τους σε σχέση με εξωτερική τους περιφέρεια ή το εσωτερικό τους περιθώριο. Τη γενίκευση της κόλασης δε θέλουν ή δε μπορούν να αντιληφθούν όσες κι όσοι σπεύδουν να μιλήσουν για «καλούς» και «κακούς» πρόσφυγες, για «πραγματικούς» πρόσφυγες και «εισβολείς».
Η αντιμεταναστευτική πολιτική όμως δεν ασκείται χωρίς αντιδράσεις. Από τα σύνορα μέχρι τα camps και τα κέντρα των πόλεων, οι μετανάστριες αντιδρούν απέναντι στις ρατσιστικές και δολοφονικές πολιτικές του ελληνικού κράτους. Αγώνες που πολλές φορές πετυχαίνουν νίκες, αγώνες με τους οποίους οι ντόπιοι και οι ντόπιες μπορούμε να συναντηθούμε. Γιατί οι πολυεθνικές αντιστάσεις είναι ο μόνος τρόπος να βελτιωθούν οι ζωές όλων μας.
Χαρτιά, στέγαση εντός του αστικού ιστού, περίθαλψη, ίσα δικαιώματα στην εργασία για ντόπιες και μενανάστριες
Ανοιχτά σύνορα – ελευθερία μετακίνησης
Ντόπιες και μετανάστριες να ζήσουμε μαζί
Ανοιχτή Συνέλευση Stop War on Migrants
Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει τον πόλεμο εναντίον των προσφύγων και μεταναστριών που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τη μορφή των εξώσεων και των παράνομων επαναπροωθήσεων στην Τουρκία, φέροντας στο επίκεντρο της καθημερινότητάς τους την εξαθλίωση και την εκμετάλλευση, εκτοπίζοντάς τους από τον αστικό ιστό και συντελώντας έτσι στη γενικότερη υποβάθμιση των ζωών τους. Μια υποτίμηση που κορυφώνεται και στα camps μέσω της διακοπής σίτισης και κάθε οικονομικής ενίσχυσης που εφαρμόζεται από την 1η Ιουνίου του 2020.
Τον Νοέμβριο του 2019 ψηφίστηκε ο νόμος ο οποίος ανήγγειλε την έναρξη σταδιακών αποχωρήσεων 11.237 ατόμων από τα διαμερίσματα του προγράμματος “ESTIA”, τα Κέντρα Υποδοχής και
Ταυτοποίησης, τις δομές φιλοξενίας της ενδοχώρας και τις θέσεις υποδοχής σε ξενοδοχεία του προγράμματος “Filoxenia”. Σύμφωνα με την πρόσφατη ανακοίνωση της κυβέρνησης αναφέρεται ότι από τις 16 Απριλίου 2022, οι θέσεις του προγράμματος στέγασης “ESTIA II” θα περιοριστούν σε 10.000 από 27.000 που διέθετε το 2021, λόγω της “βελτιωμένης” διαχείρισης του Μεταναστευτικού, με προοπτική το πρόγραμμα να ολοκληρωθεί στο τέλος του 2022.
Επισημαίνεται ότι τo πρόγραμμα «ESTIA» λειτουργεί από το 2015, αρχικά υπό την διοίκηση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Την ευθύνη υλοποίησης του Προγράμματος φέρει, από τον Σεπτέμβριο του 2020, τo Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, πάντα με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ιδία μέσα, ή μέσω φορέων υλοποίησης, με το πρόγραμμα να μετονομάζεται σε “ESTIA II”.
Η βελτιωμένη διαχείριση της κυβέρνησης της ΝΔ εντοπίζεται στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εγκλεισμού, στον αποκλεισμό από την εκπαίδευση και την ιατρική περίθαλψη, στην επισφαλή και ανασφάλιστη εργασία που βιώνουν όσοι καταφέρνουν να βρουν μια εργασία, στις παράνομες επαναπροωθήσεις. Με την κεντρικότερη διαχείριση του προγράμματος στέγασης στα χέρια του υπουργείου μετανάστευσης οι νεοσύστατες οργανώσεις αναλαμβάνουν πλέον εκτελεστικό ρόλο. Αλλάζουν τις κλειδαριές των διαμερισμάτων, διακόπτουν το νερό και τη θέρμανση, τους βάζουν να υπογράψουν χαρτιά που δεν είναι στη γλώσσα τους, καλούν την αστυνομία για να τις τραμπουκίσουν και γενικότερα εφαρμόζουν μαφιόζικες τακτικές απανθρωπισμού.
Η πολιτική της χώρας τάσσεται μαζί με αυτή των δυνάμεων που ανάγει τους πρόσφυγες σε εχθρούς και εισβολείς, ενώ ταυτόχρονα στηρίζει και εφοδιάζει στρατιωτικές πολεμικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ σε πληγέντες λαούς του πολέμου.
Την Πέμπτη 14 Απριλίου 2022 διαδηλώνουμε την αλληλεγγύη μας σε προσφύγισσες και μετανάστες ενάντια στην εγκληματική κρατική διαχείρηση του μεταναστευτικού.
Θέλουμε να ζούμε και να συνυπάρχουμε όλες μαζί, ντόπιοι και μετανάστριες, αξιοπρεπώς. Θέλουμε τις γειτονιές μας ανοιχτές και πολυεθνικές.
Στέγαση, υγειονομική περίθαλψη, πρόσβαση στην εκπαίδευση
Χαρτιά και ελευθερία μετακίνησης
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστριών.
Καμία έξωση στις μεταναστευτικές οικογένειες.
συλλογικότητα Room39
Κοινότητα Κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου μετανάστευσης και ασύλου, από τις 16 Απρίλη 2022 οι θέσεις του προγράμματος στέγασης “ESTIA II” μειώνονται σε 10.000 από 27.000 που διέθετε το 2021, με στόχο τον τερματισμό του προγράμματος μέχρι το τέλος του έτους. Το ESTIA είναι ένα στεγαστικό πρόγραμμα εντός του αστικού ιστού για εξαιρετικά ευάλωτες περιπτώσεις αιτούντων άσυλο, και η κατάργηση ή η αντικατάσταση του από προγράμματα με μειωμένο κόστος, σε συνδυασμό με τη συνολική πολιτική του ελληνικού κράτους για τους μετανάστες (όπως η δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης και η σιωπηλή μετατροπή πολλών ανοιχτών camp σε τέτοια) οδηγεί σε περαιτέρω υποτίμηση των μεταναστ(ρι)ών, κάκιστες συνθήκες διαβίωσης, και απομόνωση μακριά από τα αστικά κέντρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι από την αυστηροποίηση και το σταδιακό κλείσιμο του προγράμματος που δρομολογείται εδώ και δύο χρόνια, έχει προκύψει ένα μαζικό κύμα εξώσεων, ενώ ακόμα κι αν οι αιτούντες άσυλο πάρουν θετική απόφαση στην υπόθεση τους, καλούνται να εγκαταλείψουν το σπίτι τους σε διάστημα μόνο ενός μήνα. Κάτι που εύκολα γίνεται κατανοητό πως είναι αδύνατο όταν δεν έχει υπάρξει οποιοδήποτε ενταξιακό πλάνο για αυτούς, και πόσο μάλλον όταν μιλάμε για περιπτώσεις ανθρώπων με εξαιρετικές ευαλωτότητες, των οποίων οι δυσκολίες ξεκινάνε πολύ νωρίτερα.
ΝΑΥΑΓΙΑ, ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ, ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ
Η προσπάθεια του κεφαλαίου να αυξήσει την κερδοφορία του, είτε μέσω πολέμων είτε μέσω της επιβολής συνθηκών ακραίας φτώχειας, αναγκάζει εδώ και χρόνια εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως
από τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, να μπουν σε μια βάρκα ρισκάροντας τη ζωή τους, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τις οικογένειες τους στις χώρες της Ε.Ε. Όσοι προσπαθούν να εισέλθουν στην Ε.Ε. μέσω της Ελλάδας βρίσκονται αρχικά αντιμέτωποι με κοινές περιπολίες εθνικού στρατού και Frontex, που, με τις ενέργειές τους για την «προστασία των συνόρων» από την είσοδο των μεταναστών, έχουν οδηγήσει σε θάνατο έναν τρομακτικό αριθμό εξ αυτών. Μόνο το 2021 καταγράφηκαν ως νεκροί ή αγνοούμενες πάνω από 2.000 μετανάστ(ρι)ες που προσπαθούσαν να διασχίσουν τη Μεσόγειο, ενώ σε αυτές δεν υπολογίζονται καν όσες έχουν χάσει την ζωή τους μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης από το κρύο, τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης ή την παντελή έλλειψη προστασίας και υγειονομικής περίθαλψης από την πανδημία του κορωνοϊού.
Παράλληλα οι ελληνικές αρχές εδώ και χρόνια προχωρούν σε απαγωγές μεταναστ(ρι)ών πριν καταγραφούν κοντά στα σύνορα του Έβρου και στη συνέχεια, αφού συνήθως τους ληστεύουν και τους αφήνουν γυμνούς, τους πετάν από την απέναντι πλευρά των συνόρων για να βιώσουν αντίστοιχη αντιμετώπιση και από την τούρκικη πλευρά στα πλαίσια του διακρατικού τους παιχνιδιού με φόντο το μεταναστευτικό ζήτημα. Το ελληνικό κράτος έχει πραγματοποιήσει αμέτρητα παράνομα pushback προς την Τουρκία τα τελευταία χρόνια, κάτι που φυσικά αρνείται. Η Ευρώπη προφανώς σιωπά, και οποιοσδήποτε καταγγέλλει τις επαναπροωθήσεις κατηγορείται ως «πράκτορας της προπαγάνδας του τουρκικού κράτους». Τα τελευταία δύο χρόνια τα δεδομένα έχουν αλλάξει δραματικά με την περαιτέρω εντατικοποίηση των επαναπροωθήσεων, και την εκτεταμένη εφαρμογή τους και στην ενδοχώρα. Εκατοντάδες είναι οι καταγγελίες μεταναστών ακόμα και ασυνόδευτων ανήλικων που έχουν απαχθεί από τα κέντρα μεγαλουπόλεων και έχουν συρθεί εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά μέχρι τα σύνορα ώστε να απελαθούν, με τα ΜΜΕ να τις αποκρύπτουν εσκεμμένα από το δημόσιο λόγο.
Ο πόλεμος του ελληνικού κράτους ενάντια στους μετανάστες δεν σταματά εκεί, αλλά συνεχίζεται και μέσω των πρόσφατων αλλαγών στη διαδικασία χορήγησης ασύλου, και με την περικοπή των οικονομικών βοηθημάτων. Έτσι, στα τελευταία νομοσχέδια που ψηφίστηκαν έχουμε την περαιτέρω συρρίκνωση στις προθεσμίες, ιδίως της προσφυγής, τη δημιουργία παραπάνω δυσκολιών σε ό,τι αφορά την έκδοση άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους, και τη διεύρυνση του καθεστώτος κράτησης σε όλο και περισσότερες περιπτώσεις, ασαφώς ορισμένες για να μπορεί να επιβάλλεται κατά βούληση, ενώ μετά τις περικοπές στο ήδη ελάχιστο οικονομικό βοήθημα των μεταναστριών, έχουν σημειωθεί δεκάδες καταγγελίες και για τεράστιες καθυστερήσεις στην χορήγηση του.
Η απόφαση για κλείσιμο του προγράμματος ESTIA, λοιπόν, αποτελεί τη συνέχεια των παραπάνω πολιτικών και της μετατροπής των μεταναστριών στο πιο υποβαθμισμένο κομμάτι της κοινωνίας. Αποτελεί την απάντηση του κράτους στις αρνήσεις των μεταναστών να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ενώ λειτουργεί συμπληρωματικά με τους εκβιασμούς των ΜΚΟ, που συχνά πριν καταφύγουν στους μπάτσους, τρομοκρατούν ή απειλούν τους μετανάστες ώστε να φύγουν από τα σπίτια τους, ή τους αλλάζουν τις κλειδαριές ώστε να μην μπορούν να εισέλθουν σε αυτά.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ
ΣΤΕΓΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ
Για εμάς η αλληλεγγύη σε αυτούς τους ανθρώπους είναι αδιαπραγμάτευτη, ανεξάρτητα από το αν κατέληξαν εδώ για να γλιτώσουν από την εξαθλίωση που τους επέβαλε ή τις βόμβες που τους έριξε ο δυτικός κόσμος. Η αλληλεγγύη αυτή δεν εκπορεύεται από ανθρωπιστικά αντανακλαστικά, αλλά από την ταξική μας ανάλυση που αντικειμενικά τοποθετεί τις μετανάστριες στον πάτο της εργατικής τάξης, καθώς είναι άνθρωποι χωρίς χαρτιά, χωρίς φωνή, χωρίς πρόσβαση στην κάλυψη πολύ βασικών αναγκών, που αναγκάζονται να δουλέψουν με τους χειρότερους δυνατούς όρους για να επιβιώσουν. Μια συνθήκη δηλαδή που αν και εκδηλώνεται με πολλαπλάσια σφοδρότητα στις μετανάστριες, φαντάζει γνώριμη και στους ντόπιους προλετάριους.
Γι’ αυτό λοιπόν οφείλουμε να σπάσουμε τους διαχωρισμούς που μας επιβάλλουν σε ντόπιες και ξένους. Να σταθούμε από κοινού απέναντι στην αντιμεταναστευτική πολιτική του Ελληνικού κράτους και της ΕΕ, αλλά και στο ίδιο το σύστημα εκμετάλλευσης που οδηγεί τους ανθρώπους στην εξαθλίωση και τον ξεριζωμό. Να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό, το ρατσισμό, τα σύνορα και φυσικά ενάντια σε εκείνους που καλλιεργούν και έχουν όφελος από όλα τα παραπάνω. Να οργανωθούμε και να πετύχουμε τις ταξικές νίκες που τόσο έχουμε ανάγκη για την καθημερινή μας επιβίωση, αλλά και για να ξαναπιστέψουμε πως όλες μαζί μπορούμε ως προλετάριοι να νικήσουμε και να δομήσουμε τη νέα κοινωνία χωρίς έθνη και τάξεις, χωρίς στρατούς, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και λεηλασία της φύσης. Τον κόσμο που όλα θα είναι για όλους.
– Κοινοί αγώνες ντόπιων – μεταναστ(ρι)ών ενάντια στα σύνορα, τους πολέμους, τις διακρίσεις, την καταπίεση, την εκμετάλλευση
– Χαρτιά, στέγαση εντός του αστικού ιστού, περίθαλψη, ίσα δικαιώματα στην εργασία για ντόπιες και μενανάστριες
– Ελεύθερη μετακίνηση προς την ηπειρωτική χώρα και την Ευρώπη | νομιμοποιητικά έγγραφα για όλους/ες
– Να κόψουμε όποιο χέρι απλώνεται πάνω στην πολυεθνική εργατική τάξη.
Στηρίζουμε την πορεία της ανοιχτής συνέλευσης Stop War on Migrants:
ΠΕΜΠΤΗ 14 ΑΠΡΙΛΗ | 18:00 | ΚΑΜΑΡΑ
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά
Πορεία ενάντια στις εξώσεις των μεταναστών/τριών
Το καπιταλιστικό σύστημα μέσω της κρατικής παρακμής, της μανίας για οικονομική μεγέθυνση και των διακρατικών ανταγωνισμών, πατάει στις πλάτες των από τα κάτω εξευτελίζοντάς τους. Από τη μία η αντικοινωνική διαχείριση της πανδημίας με την πληβειακή τάξη να απαριθμεί χιλιάδες νεκρούς εκτός ΜΕΘ, η αντεργατική αναδιάρθρωση και οι δεκάδες εργατικές δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς και από την άλλη, οι πολέμοι που διεξάγονται εδώ και χρόνια ανά την υφήλιο για τα συμφέροντα των πολιτικά και οικονομικά ισχυρών σκορπώντας θάνατο, καμένη γη, φτώχεια και ξεριζωμένους ανθρώπους, είναι μόνο λίγα από όσα αποδεικνύουν περίτρανα πως τα κράτη και τα αφεντικά είναι έτοιμα να θυσιάσουν τα πάντα για τη μεγιστοποίηση των κερδών τους, με την κοινωνική βάση να υφίσταται τις συνέπειες.
Παρακολουθώντας την κατάσταση στην Ουκρανία, βλέπουμε πως η μηχανή του πολέμου συνεχίζει ακούραστη να επιτελεί το έργο της εις βάρος του λαού, με την τάξη μας να πλήττεται ήδη από τις συνέπειες είτε αυτές επηρεάζουν το κόστος ζωής (επιπλέον αύξηση των τιμών βασικών αγαθών και καυσίμων), είτε την ίδια τη ζωή. Όσοι πρόλαβαν να εγκαταλείψουν το πεδίο της σφαγής, περνάνε από χώρα σε χώρα αναζητώντας μια γη να τους φιλοξενήσει και μια καλύτερη ζωή για αυτούς και τις οικογένειές τους.
Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν άργησε να φορέσει το ανθρωπιστικό της προσωπείο δηλώνοντας πως «Η Ελλάδα είναι ανοιχτή στη φιλοξενία Ουκρανών προσφύγων». Η ρατσιστική ρητορική αυτή τη φορά απουσιάζει καθώς διαπιστώνεται ότι ο Ουκρανικός λαός δεν θεωρείται άμεσο εμπόδιο για την επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, αφενός λόγω συμμαχιών του ελληνικού κράτους με άλλες δυνάμεις και αφετέρου λόγω του μέλλοντος που τους επιφυλάσσει η καπιταλιστική κρατική διαχείριση. Ήδη έχει δρομολογηθεί η απορρόφησή τους από την ελληνική βιομηχανία μετατρέποντάς τους -προτού καν φτάσουν στη χώρα- σε χρήσιμους και αναλώσιμους εργάτες, μπαλώνοντας με αυτόν τον τρόπο τα κενά στην παραγωγή.
Γενικότερα, η κρατική μεταναστευτική πολιτική διατηρεί την φασιστική της έκφραση, με το ελληνικό κράτος να υπογράφει μια συμφωνία που θυμίζει Μανωλάδα. Η συμφωνία αυτή αναφέρεται σε
4.000 εποχιακούς εργάτες γης από το Μπαγκλαντές οι οποίοι, εφόσον υπογράψουν την εν λόγω σύμβαση εργασίας, αποκτούν το «δικαίωμα» παραμονής στη χώρα κατά το χρονικό διάστημα της εργασίας τους (9 μήνες), χωρίς ωστόσο να τους δίνεται με αυτό τον τρόπο οποιοδήποτε άλλο δικαίωμα, όπως για παράδειγμα αυτό της ιθαγένειας. Μάλιστα στην περίπτωση που κάποιος από τους εργάτες-μετανάστες δεν αποχωρήσει από την χώρα κατά το τρίμηνο που δεν εργάζεται, δηλαδή κατά την περίοδο που κρίνεται αχρείαστος για το κεφάλαιο, απελαύνεται.
Όλα αυτά αποδεικνύουν για ακόμη μία φορά πως η πολιτική διαχείριση βρίσκεται σε πλήρη εναρμόνιση με τις ανάγκες της αστικής τάξης και του κεφαλαίου.
Φυσικά, όσοι περισσεύουν διώκονται από το Λιμενικό και καταλήγουν πνιγμένοι στο Αιγαίο, κακοποιούνται από τον στρατό στον Έβρο και αμέσως μετά επαναπροωθούνται παράνομα, βρίσκονται στοιβαγμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης υπό απάνθρωπες συνθήκες αναμένοντας για μήνες ίσως και χρόνια και τελικά απελαύνονται.
Ακόμη και αυτοί που καταφέρνουν να παραμείνουν στη χώρα, το κράτος και οι ΜΚΟ -που θησαυρίζουν ταυτόχρονα εις βάρος τους- φροντίζουν να καταστέλλονται, αντιμετωπίζοντάς τους σαν ζωές χωρίς αξία. Η μια κυβέρνηση διαδέχεται την άλλη και μέσω της εγκληματικής πολιτικής τους η οποία συνίσταται στις εκκενώσεις των προσφυγικών καταλήψεων, τις έντονες πιέσεις με σκοπό να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους αλλά και τη διακοπή ή την τρομακτική περικοπή των οικονομικών βοηθημάτων και προγραμμάτων που τους παρέχονταν, τους επιβάλλουν να ζουν κάτω από ένα καθεστώς εξευτελισμού χωρίς να ξέρουν τι τους ξημερώνει. Οι εξώσεις έρχονται η μία μετά την άλλη, ακόμη και σε όσους αιτούντες ασύλου έχουν πάρει θετική απόφαση, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να φεύγουν από τη χώρα ή να μένουν πολλά άτομα και οικογένειες μέσα σε ένα διαμέρισμα, ακόμα και να ζουν στο δρόμο μη έχοντας άλλη επιλογή.
Οι τραμπούκικες μέθοδοι που ακολουθούνται με σκοπό να διώξουν τους ανθρώπους από τα σπίτια τους και κατ’ επέκταση από τη χώρα, δείχνουν ακόμη μια φορά πως η «παροχή» του κράτους στους περισσευούμενους πληθυσμούς περιορίζεται στην καταστολή. Έτσι, εξαθλιωμένοι και χωρίς πρόσβαση σε υγεία, εκπαίδευση, σίτιση και στέγαση, οι μετανάστες κι οι μετανάστριες μετατρέπονται στους αόρατους αυτού του κόσμου. Πετιούνται στο περιθώριο και ενώ προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο ή τη φτώχεια και να διεκδικήσουν μία αξιοπρεπή ζωή, η βαρβαρότητα της εξουσίας τούς κτίζει ένα δυστοπικό μέλλον.
Εμείς ως αναρχικοί/ές στεκόμαστε στο πλευρό των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου και ενάντια στην άγρια εκμετάλλευση των λαών από κράτη και αφεντικά, προτάσσοντας την κοινωνική, ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη. Ντόπιοι και μετανάστες αντιστεκόμαστε στην ρατσιστική θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου, οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε μαζί απέναντι στους πολέμους, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ώσπου να δημιουργήσουμε μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αξιοπρέπειας που τίποτα δεν θα μας χωρίζει και κανείς δεν θα μας εξουσιάζει.
ΠΕΜΠΤΗ 14 ΑΠΡΙΛΗ | 18:00 | ΚΑΜΑΡΑ
Τοπικός συντονισμός Θεσσαλονίκης/ Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ο.Σ.
