Καμπάνια δράσεων ενάντια στην ακρίβεια:
– Καλούμε σε πορεία στην γειτονιά του Φαλήρου την Τρίτη 12 Απριλίου στις 18:30 στο Πεδίον του Άρεως (έναντι ΕΡΤ3)
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Μετά από 10 και πλέον χρόνια οικονομικής κρίσης και εξαθλίωσης η ελληνική κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη με μία ακόμα επίθεση στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας, μέσω του νέου κύματος ακρίβειας που εκτυλίσσεται από το καλοκαίρι του ’21, και το οποίο έχει πλέον αρχίσει να διογκώνεται ραγδαία, επηρεάζοντας βασικές ζωτικές ανάγκες και αγαθά. Η νέα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση πυροδοτήθηκε, μεταξύ άλλων, από την πανδημία και προκάλεσε τεράστια αύξηση των τιμών διαφόρων προϊόντων με βασικότερο την ενέργεια (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, ρεύμα, καύσιμα). Η αύξηση των τιμών στην ενέργεια, όπως και σε πρώτες ύλες, τα οποία ακολούθως ώθησαν σε αύξηση πολλά άλλα βασικά προϊόντα, έρχεται να χτυπήσει την κοινωνική βάση με μια σειρά τεράστιων ανατιμήσεων, που αυξάνουν δραματικά το κόστος ζωής, μειώνοντας εμμέσως το εισόδημα.
Ο κρατικός σχεδιασμός των μεγάλων αφεντικών και του νεοφιλελευθερισμού έχει να καταδείξει μέσα από τα δύο χρόνια πανδημίας, αλλά και το νέο κύμα ακρίβειας, ότι προτεραιότητα δεν είναι η
επιβίωση των οικονομικά ασθενέστερων κομματιών της κοινωνίας, που έχουν αφεθεί στην εξαθλίωση, αλλά η διασφάλιση ή/και η αύξηση των κερδών των καπιταλιστών (χρηματοδοτήσεις, συμφωνίες δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για την υγεία, την ενέργεια κτλ). Όλα αυτά συμβαίνουν ενόσω το μέσο νοικοκυριό αδυνατεί να αγοράσει τα απαραίτητα αγαθά και τρόφιμα από τα σούπερ μάρκετ προκειμένου να καλύψει τις βασικές βιοτικές του ανάγκες, αδυνατεί να βάλει πετρέλαιο ή να ανάψει την θέρμανση, όσο χρειάζεται, καταδικασμένο σε συνθήκες κρύου επικίνδυνες για την υγεία του και τέλος αδυνατεί να πληρώσει ένα υπέρογκο νοίκι ή τις δόσεις του δανείου, με κίνδυνο να χάσει το σπίτι του σε πλειστηριασμό και να μείνει στο δρόμο. Μολονότι, λοιπόν, εν έτει 2022, η ανθρωπότητα παράγει ποσότητες αγαθών ικανές να εξασφαλίσουν ποιοτική ζωή για όλους/ες, όλα τα παραπάνω προβλήματα μπορεί ακόμα και να φαντάζουν προνόμιο για κάποιον που μένει στο δρόμο και στερείται φαγητού και στέγης.
Όμως η ακρίβεια και ειδικότερα η ακρίβεια στην ενέργεια, δεν είναι ακριβώς ένα παγκόσμιο φαινόμενο που το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει γιατί το υπερβαίνει. Το ελληνικό κράτος έχει τεράστια ευθύνη για την ανεξέλεγκτη κατάσταση στο εσωτερικό του. Η (πλήρης) απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, η οποία αντί να φέρει καλύτερες τιμές στο κοστολόγιο της ενέργειας έφερε ακριβώς το αντίθετο, η στρατηγική της πράσινης ανάπτυξης που εκτόξευσε το κόστος παραγωγής, όπως και οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί (που το ελληνικό κράτος προσπαθεί να συμμετέχει ενεργά), συντελούν στις υπέρογκες τιμές της ενέργειας. Την ίδια στιγμή λοιπόν που το κράτος αγοράζει πανάκριβα όπλα για να συμμετέχει σε επεκτατικούς πολέμους και διεθνείς ανταγωνισμούς (όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία) που ανεβάζουν, και προβλέπεται να ανεβάσουν ακόμα περισσότερο, την τιμή της ενέργειας, αφήνει το δημόσιο σύστημα υγείας υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο απαξιώνοντας έτσι την υγεία της κοινωνικής βάσης.
Γίνεται λοιπόν σαφές, ότι και αυτή η οικονομική κρίση έρχεται για να πλήξει μόνον τα οικονομικά ευάλωτα στρώματα – χαμηλόμισθους, συνταξιούχους, φοιτήτ(ρι)ες, μετανάστ(ρι)ες – με τις ανατιμήσεις να τοποθετούνται σε κοινωνικά αγαθά πρώτης ανάγκης. Προκειμένου δε να ελαχιστοποιηθεί το σοκ της ακρίβειας και να ελεγχθεί η αντίδραση των πληττόμενων, δίνονται επιδόματα – τυράκια, όπως αυτό του επιδόματος θέρμανσης, τα οποία σαφώς θα πάψουν πολύ σύντομα να υφίστανται. Με άλλα λόγια, μπορεί φαινομενικά το κράτος να ανακοινώνει «μέτρα στήριξής» που απορροφούν, εν μέρει, τα υπέρογκα κόστη στην ενέργεια, αλλά στην πραγματικότητα βάζει το χέρι στην τσέπη μας και μας τα δίνει πίσω για να τα δώσουμε στους μεγαλοπαραγωγούς ενέργειας, τους οποίους η ίδια δημιούργησε υπό το πρόσταγμα της Ε.Ε. και το πρόταγμα της Ευρωπαϊκής πορείας του Ελληνικού κράτους. Η εξαθλίωση πλέον αποτελεί μία καθημερινότητα. Το περιστατικό της υπερήλικης που αναγκάστηκε να πάρει λίγα τρόφιμα χωρίς να πληρώσει, για να μπορέσει να φάει, να κυνηγείται αδυσώπητα από την αλυσίδα – κολοσσό – σούπερ μάρκετ ή οι άνθρωποι που χάνουν την ζωή τους από αναθυμιάσεις μέσα στον χειμώνα πάνω στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν σκιαγραφούν την βάρβαρη πραγματικότητα που ζούμε.
Επιπρόσθετα, η εν λόγω οικονομική κρίση, δεν ήταν ένας κεραυνός εν αιθρία για την κοινωνική βάση, μιας και η οικονομική και εργασιακή εξαθλίωση είχαν ήδη ξεκινήσει με κυβερνητική εντολή, από τους πρώτους μήνες της περασμένης χρονιάς. Το κύμα ακρίβειας, έρχεται να επικαθίσει σε μία ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα που εγκαθιδρύεται με τον αντιεργατικό Ν.Χατζιδάκη, που ψηφίστηκε την περασμένη άνοιξη. Ο συγκεκριμένος νόμος εδραιώνει μία ολομέτωπη επίθεση σε σύσσωμη την εργατική και χαμηλόμισθη μερίδα της κοινωνίας, αφού, μεταξύ άλλων, νομιμοποιεί την 10ωρη εργασία, αποδεσμεύει τους εργοδότες από την υποχρέωση δήλωσης των υπερωριών των εργαζομένων, ποινικοποιεί τις απεργιακές κινητοποιήσεις και αποδυναμώνει το θεσμικό κύρος των σωματείων, τα οποία είναι οι μοναδικοί μοχλοί πίεσης των εργαζομένων προς το κράτος, για διεκδίκηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Ενώ, λοιπόν, το κύμα ακρίβειας δεν φαίνεται να κοπάζει, πλέον με την ευχή της κυβέρνησης οι μισθοί παραμένουν εξευτελιστικά χαμηλοί, τα ευέλικτα ωράρια, οι απλήρωτες υπερωρίες και οι ατομικές συμβάσεις εργασίας δίνουν και παίρνουν, οι συλλογικοί αγώνες για διεκδίκηση των πλέον αυτονόητων εργασιακών κεκτημένων αποτελούν δικαιολογία για νομικές διώξεις όσων αντιδρούν και η μόνη έγνοια της κυβέρνησης είναι να αυξήσει τους, ήδη υπέρογκους, μισθούς των υψηλόβαθμων στελεχών σε κρατικές υπηρεσίες.
Η εξαθλίωση των ζωών μας έχει λόγο και αιτία. Δεν είναι άλλος από τον καπιταλισμό, τους οικονομικούς ανταγωνισμούς που χωρίζουν τους λαούς, τις ιδιωτικοποιήσεις των κοινών αγαθών όπως η ενέργεια, που θα έπρεπε να είναι δημόσια και να ελέγχονται από την κοινωνία και όχι από ένα μάτσο κερδοσκόπους. Απέναντι λοιπόν στο νέο κύκλο επίθεσης που έχουν εξαπολύσει κράτος και αφεντικά και μας έχουν καταδικάσει να δουλεύουμε μια ζωή για να επιβιώσουμε και όχι για να ζούμε, οφείλουμε να οργανώσουμε την αντεπίθεση μας. Δίπλα ο ένας στην άλλη να χτίσουμε δίκτυα αλληλοβοήθειας και να αγωνιστούμε συλλογικά μέσα στις γειτονιές μας, στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια για τα κοινά αγαθά, όπως η υγεία, η παιδεία, η στέγαση, η τροφή, η ενέργεια και το νερό, να βάλουμε φρένο στην ακρίβεια και στην υποβάθμιση των ζωών μας, να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν, ένα αξιοπρεπές παρόν και μέλλον για όλους και όλες.
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΡΟΦΗ, ΣΤΕΓΗ, ΝΕΡΟ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
Εδώ και 15 χρόνια η κρίση αποτελεί κανονικότητα. Τι είναι όμως αυτή η κρίση; ΜΜΕ, κυβερνήσεις, κράτη και αφεντικά παρουσιάζουν τις εν λόγω κρίσεις σαν κάποιου είδους φυσικές καταστροφές
που ΟΛΟΥΣ μας πλήττουν και “όλοι μαζί” θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε “ενωμένοι”. Είτε μιλάμε για την οικονομική κρίση του ’08, είτε για την υγειονομική του covid-19, είτε για τις ενεργειακές, γεωπολιτικές κρίσεις που βιώνουμε στο σήμερα. Έλα όμως που αυτές οι κρίσεις όχι μόνο δεν είναι τυχαίες κακοτοπιές αλλά αποτελούν απόρροια των ίδιων δομικών αντιφάσεων του συστήματος στο οποίο ζούμε, του καπιταλισμού. Όταν το κεφάλαιο και τα αφεντικά, στην προσπάθειά τους να αυξήσουν το κέρδος τους και κατά συνέπεια την ισχύ και την κυριαρχία τους πέφτουν σε τέλμα (οι κρίσεις που λέγαμε νωρίτερα), έχουν δύο, κατά βάση, επιλογές. Είτε θα μετακυλήσουν τη “ζημιά” στις πλάτες μας (δηλαδή του σύγχρονου προλεταριάτου, των εργαζομένων, των ανέργων, των μεταναστριών, των προσφύγων και κάθε λογής αποκλεισμένων, καταπιεσμένων), είτε θα προβούν σε πόλεμο, στην προσπάθεια δημιουργίας νέων πεδίων κερδοφορίας και ανακατανομής της ισχύος.
Την πρώτη περίπτωση τη βιώνουμε καθημερινά εδώ. Όταν πληρώνουμε τα νοίκια που έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Όταν κινδυνεύουμε να χάσουμε το ίδιο μας το σπίτι σε πλειστηριασμό. Όταν οι μισθοί μας -που έχουν πιάσει πάτο- δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά. Όταν έρχονται τα εκκαθαριστικά για ρεύμα, θέρμανση, νερό και μας μοιράζουν εγκεφαλικά. Όταν τα ψώνια στο supermarket εξαφανίζουν και τα τελευταία ψιλά από την τσέπη. Όταν οι επιλογές για μετακίνηση είναι είτε να στοιβάζεσαι σε ΜΜΜ, ελπίζοντας να χωρέσεις να σταθείς, είτε να σου βγει η βενζίνη ο κούκος αηδόνι. Όταν παρακαλάς να μην σου τύχει τίποτα και χρειαστείς γιατρούς, φάρμακα, νοσοκομεία. Όταν εν τέλει συνειδητοποιούμε ότι ζούμε για να δουλεύουμε.
Για να μην ζούμε μια ζωή με σκοπό την επιβίωση.
Δεν θα πληρώσουμε άλλη μία κρίση του καπιταλισμού.
Ανοιχτή συνέλευση ενάντια στην ακρίβεια
ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ & ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ
Αυτό που ονομάζεται «κρίση» σοβεί στον κόσμο τουλάχιστον μετά το 2008 και εξακολουθεί παίρνοντας ανεξέλεγκτες και απρόβλεπτες διαστάσεις. Με απλά λόγια όταν ακούμε για κρίση σημαίνει ότι τα αφεντικά, οι κατέχοντες τεράστια μερίδα του κοινωνικού πλούτου δεν είναι ικανοποιημένοι από το ποσοστό και τον ρυθμό αύξησης των κερδών τους -όταν μια καπιταλιστικού οικονομία καταρρέει λόγω των εγγενών αντιφάσεών της- ετοιμάζοντας έναν νέο κύκλο επίθεσης, στους μισθούς, τα δικαιώματα και τη ζωή μας, στις ζωές δηλαδή των φτωχών, των εργαζόμενων, των ανέργων.
Αν από το 2008 η κρίση εμφανίστηκε στην Ελλάδα εξαιτίας της θέσης της ως αδύναμου κρίκου της Ε.Ε., σήμερα αυτή βαθαίνει και εξαπλώνεται σε όλο και περισσότερα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Η εμφάνιση της πανδημίας του Covid-19 επιτάχυνε την διαδικασία ανάπτυξης της κρίσης, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο το χάσμα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, με τις κυρίαρχες εξ αυτών να
βρίσκουν άλλη μια ευκαιρία για περαιτέρω αύξηση των κερδών τους και τους ανθρώπους των κατώτερων, πληβειακών τάξεων να πεθαίνουν κατά εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο και οι ζωές τους να υποτιμούνται εκ νέου. Στην χώρα μας περίπου 27.500 άνθρωποι έπεσαν θύματα της συνδυασμένης οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, η οποία χαρακτηρίστηκε από την πανθομολογούμενη απροθυμία του κράτους και της κυβέρνησης να λάβει οποιοδήποτε ουσιαστικό μέτρο υπεράσπισης της κοινωνικής βάσης, πλην του σημαντικού -μα όχι αρκετού από μόνο του- μαζικού εμβολιασμού.
Οι παρατεταμένες κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος, οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί για τη νομή των φυσικών ενεργειακών πόρων, τη διαχείριση και την επιβολή σε διάφορες αγορές, σε συνδυασμό με την παντοτινή λαιμαργία των κατά τόπους αφεντικών για όλο και μεγαλύτερα κέρδη, οδηγούσαν πάντα στις πολεμικές συγκρούσεις. Όσο οι κοινωνίες βρίσκονται δέσμιες του λεγόμενου «εθνικού συμφέροντος», του ιδιωτικού κέρδους και της καπιταλιστικής συσσώρευσης ο πόλεμος θα αποτελεί τον μονόδρομο των αυτοκρατοριών σε σύγκρουση. Έτσι η παρατεταμένη καπιταλιστική κρίση κορυφώνεται γι’ ακόμη μια φορά με τον τωρινό πόλεμο στην Ουκρανία.
Η τεχνητή ενεργειακή κρίση που προηγήθηκε και συνδέθηκε άμεσα με ότι ονομάστηκε στροφή στον «πράσινο καπιταλισμό» και την «καθαρή ενέργεια» απηχούσε ουσιαστικά στην εφαρμογή μιας νέας ενεργειακής στρατηγικής των αφεντικών στη Δύση, με σκοπό την επαναχάραξη των γεωστρατηγικών συσχετισμών, στοχεύοντας μακροπρόθεσμα στην απόκτηση μεγαλύτερων κερδών και την εξασφάλιση αυτάρκειας ενεργειακών πόρων. Το αποτέλεσμα είναι και πάλι το ίδιο για την κοινωνική βάση: υποτίμηση των ζωών μας μέσα από την ραγδαία αύξηση της τιμής ενέργειας εν μέσω χειμώνα. Οι λογαριασμοί στα νοικοκυριά και το κόστος παραγωγής αυξήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα -όσο ποτέ άλλοτε- φτάνοντας έως και το εξωφρενικό 300% για την ίδια ποσότητα κατανάλωσης σε κιλοβατώρες. Το ρεύμα και το αέριο -όπως επίσης και το πετρέλαιο- εκτοξεύτηκαν, συμπαρασύροντας ασφαλώς και όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μαζί τους. Ακόμα και την η τιμή του ψωμιού έφτασε σε ασύλληπτα μέχρι πρότινος ύψη… Με αυτό το τρόπο υποτιμάται και υποβαθμίζεται με γρήγορες διαδικασίες η οικονομική και κατ’ επέκταση η καταναλωτική δυνατότητα των φτωχών, εξαθλιώνοντας ακόμη περισσότερο τις ζωές τους. Εν τω μεταξύ, οι μισθοί είτε παραμένουν στα ίδια επίπεδα, είτε αυξάνονται κατά γελοίο βαθμό (αυξήσεις της τάξεως των 13€), πράγμα που σημαίνει στην ουσία πως μειώνονται, αφού δεν ανταποκρίνονται ούτε ως κλάσματα στην αύξηση του κόστους ζωής. Η προηγούμενη ενεργειακή κρίση, ανατέλλει τώρα στον εφιαλτικό ορίζοντα της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Βασικά προϊόντα όπως το ψωμί, το ηλιέλαιο κ.ά. αυξάνονται ακόμη περισσότερο, ενώ οι τιμές των καυσίμων και εν γένει των υδρογονανθράκων ορυκτών διαμορφώνουν μια πραγματικότητα στην οποία τα κατώτερα στρώματα αδυνατούν να εξασφαλίσουν ακόμη και τα βασικά, με όρους επιβίωσης. Η επονομαζόμενη ”πραγματική οικονομία” φλερτάρει εκ νέου με μια ολοκληρωτική κατάρρευση.
Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση, πιστή στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ντόπιων ολιγαρχών, αποποιείται όποιας ευθύνης, μεταφέροντας το φταίξιμο στη διεθνή συγκυρία, τον πόλεμο κ.λ.π. Ωστόσο, αυτή η δήθεν αληθοφανής δικαιολόγηση αποκρύβει, πέρα ως πέρα, την ενσυνείδητη επιλογή της να μην λάβει κανένα απολύτως ουσιαστικό μέτρο ανακούφισης των εργαζομένων και πραγματικής στήριξής της κοινωνίας μέσα σε αυτήν τη δυσμενή συνθήκη. Το μοντέλο διαχείρισης που εφαρμόστηκε εναντίον της πανδημίας επανέρχεται ανανεωμένο, οδηγώντας σε απόγνωση τους εργαζόμενους και τα ευρύτερα πληβειακά στρώματα.
Το μόνο πιο γελοίο από την ίδια την πολιτική που ασκούν οι ελίτ μοιάζει να είναι οι φωνές των υπαλλήλων τους στα ΜΜΕ, από τους δέκτες των οποίων διατείνονται ότι όλα βαίνουν καλώς σε ευθεία αντιπαράθεση με την πραγματικότητα που βιώνουν ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού. Έφτασαν αυτοί οι γελωτοποιοί του βασιλιά να λένε ξεδιάντροπα ότι τα καύσιμα και η ενέργεια είναι ούτως ή άλλως είδη πολυτελείας και αφορούν την ”παραγωγική” ελίτ που τα χρειάζεται και όχι τη βάση της κοινωνίας.
Αυτή είναι η πραγματικότητα αυτή που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και μέσα στην οποία οφείλουμε να δράσουμε. Είναι ο δυστοπικός μονόδρομος που έχει να μας υποσχεθεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η κρατική διαχείριση της πανδημίας, αλλά και γενικότερα η προσπάθεια αναδιάρθρωσης μέσω περαιτέρω καταπίεσης και εξαθλίωσης των πληβείων του καπιταλισμού, κάνει ακόμα πιο εμφανή τα αδιέξοδα του και την αδυναμία του ίδιου του συστήματος να επιτρέψει στους καταπιεσμένους να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Ενόσω οι πολεμικές εμπλοκές και συρράξεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη φέρνουν το τέρας του πολέμου όλο και πιο κοντά.
Απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό είναι για ακόμη μια φορά η στιγμή να προτάξουμε την αξιοπρέπεια, την αντίσταση, την αλληλεγγύη. Από τις πιο δύσκολες μέρες της πανδημίας έγινε σαφές πως μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό. Απέναντι στην ακρίβεια, την υποτίμηση των ζωών, τη φτωχοποίηση και την καταπίεση, απέναντι σε πολέμους και εθνικισμό, απέναντι σε κράτη και αφεντικά που καταδυναστεύουν τις ζωές μας να εντείνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να σταθούμε όλοι και όλες μαζί στο δρόμο και τους αγώνες της κοινωνικής αντίστασης και της ταξικής αλληλεγγύης.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ: Αναλαμβάνουμε μια πρωτοβουλία κινητοποίησης δυνάμεων του αναρχικού/ελευθεριακού κινήματος για την επικέντρωση της κίνησης μας στην κατεύθυνση της ενεργοποίησης της κοινωνίας αναφορικά με το ζήτημα της ακρίβειας και την άσκηση πολιτικής πίεσης ενάντια στην αύξηση του κόστους διαβίωσης των πληβείων, των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών, των φοιτητών και των μαθητών. Στοχεύουμε στην διάχυση της αναρχικής πολιτικής στα κατώτερα στρώματα του πληθυσμού, εκεί όπου είναι η φυσική της θέση, ώστε να συσπειρωθούν ευρύτερες δυνάμεις σε μια κατεύθυνση εργατικών διεκδικήσεων, μέσω της συνδικαλιστικής οργάνωσης σε σωματεία, την απόπειρα δημιουργίας νέων εργατικών συλλογικοτήτων και πρωτοβουλιών, την αύξηση της κοινωνικής αλληλεγγύης, την όξυνση της ταξικής αντιπαράθεσης με το κράτος και τα αφεντικά.
ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ & ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ
Αυτό που ονομάζεται «κρίση» σοβεί στον κόσμο τουλάχιστον μετά το 2008 και εξακολουθεί παίρνοντας ανεξέλεγκτες και απρόβλεπτες διαστάσεις. Με απλά λόγια όταν ακούμε για κρίση σημαίνει ότι τα αφεντικά, οι κατέχοντες τεράστια μερίδα του κοινωνικού πλούτου δεν είναι ικανοποιημένοι από το ποσοστό και τον ρυθμό αύξησης των κερδών τους -όταν μια καπιταλιστικού οικονομία καταρρέει λόγω των εγγενών αντιφάσεών της- ετοιμάζοντας έναν νέο κύκλο επίθεσης, στους μισθούς, τα δικαιώματα και τη ζωή μας, στις ζωές δηλαδή των φτωχών, των εργαζόμενων, των ανέργων.
Αν από το 2008 η κρίση εμφανίστηκε στην Ελλάδα εξαιτίας της θέσης της ως αδύναμου κρίκου της Ε.Ε., σήμερα αυτή βαθαίνει και εξαπλώνεται σε όλο και περισσότερα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Η εμφάνιση της πανδημίας του Covid-19 επιτάχυνε την διαδικασία ανάπτυξης της κρίσης, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο το χάσμα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, με τις κυρίαρχες εξ αυτών να βρίσκουν άλλη μια ευκαιρία για περαιτέρω αύξηση των κερδών τους και τους ανθρώπους των κατώτερων, πληβειακών τάξεων να πεθαίνουν κατά εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο και οι ζωές τους να υποτιμούνται εκ νέου. Στην χώρα μας περίπου 27.500 άνθρωποι έπεσαν θύματα της συνδυασμένης οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, η οποία χαρακτηρίστηκε από την πανθομολογούμενη απροθυμία του κράτους και της κυβέρνησης να λάβει οποιοδήποτε ουσιαστικό μέτρο υπεράσπισης της κοινωνικής βάσης, πλην του σημαντικού -μα όχι αρκετού από μόνο του- μαζικού εμβολιασμού.
Οι παρατεταμένες κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος, οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί για τη νομή των φυσικών ενεργειακών πόρων, τη διαχείριση και την επιβολή σε διάφορες αγορές, σε συνδυασμό με την παντοτινή λαιμαργία των κατά τόπους αφεντικών για όλο και μεγαλύτερα κέρδη, οδηγούσαν πάντα στις πολεμικές συγκρούσεις. Όσο οι κοινωνίες βρίσκονται δέσμιες του λεγόμενου «εθνικού συμφέροντος», του ιδιωτικού κέρδους και της καπιταλιστικής συσσώρευσης ο πόλεμος θα αποτελεί τον μονόδρομο των αυτοκρατοριών σε σύγκρουση. Έτσι η παρατεταμένη καπιταλιστική κρίση κορυφώνεται γι’ ακόμη μια φορά με τον τωρινό πόλεμο στην Ουκρανία.
Η τεχνητή ενεργειακή κρίση που προηγήθηκε και συνδέθηκε άμεσα με ότι ονομάστηκε στροφή στον «πράσινο καπιταλισμό» και την «καθαρή ενέργεια» απηχούσε ουσιαστικά στην εφαρμογή μιας νέας ενεργειακής στρατηγικής των αφεντικών στη Δύση, με σκοπό την επαναχάραξη των γεωστρατηγικών συσχετισμών, στοχεύοντας μακροπρόθεσμα στην απόκτηση μεγαλύτερων κερδών και την εξασφάλιση αυτάρκειας ενεργειακών πόρων. Το αποτέλεσμα είναι και πάλι το ίδιο για την κοινωνική βάση: υποτίμηση των ζωών μας μέσα από την ραγδαία αύξηση της τιμής ενέργειας εν μέσω χειμώνα. Οι λογαριασμοί στα νοικοκυριά και το κόστος παραγωγής αυξήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα -όσο ποτέ άλλοτε- φτάνοντας έως και το εξωφρενικό 300% για την ίδια ποσότητα κατανάλωσης σε κιλοβατώρες. Το ρεύμα και το αέριο -όπως επίσης και το πετρέλαιο- εκτοξεύτηκαν, συμπαρασύροντας ασφαλώς και όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μαζί τους. Ακόμα και την η τιμή του ψωμιού έφτασε σε ασύλληπτα μέχρι πρότινος ύψη… Με αυτό το τρόπο υποτιμάται και υποβαθμίζεται με γρήγορες διαδικασίες η οικονομική και κατ’ επέκταση η καταναλωτική δυνατότητα των φτωχών, εξαθλιώνοντας ακόμη περισσότερο τις ζωές τους. Εν τω μεταξύ, οι μισθοί είτε παραμένουν στα ίδια επίπεδα, είτε αυξάνονται κατά γελοίο βαθμό (αυξήσεις της τάξεως των 13€), πράγμα που σημαίνει στην ουσία πως μειώνονται, αφού δεν ανταποκρίνονται ούτε ως κλάσματα στην αύξηση του κόστους ζωής. Η προηγούμενη ενεργειακή κρίση, ανατέλλει τώρα στον εφιαλτικό ορίζοντα της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Βασικά προϊόντα όπως το ψωμί, το ηλιέλαιο κ.ά. αυξάνονται ακόμη περισσότερο, ενώ οι τιμές των καυσίμων και εν γένει των υδρογονανθράκων ορυκτών διαμορφώνουν μια πραγματικότητα στην οποία τα κατώτερα στρώματα αδυνατούν να εξασφαλίσουν ακόμη και τα βασικά, με όρους επιβίωσης. Η επονομαζόμενη ”πραγματική οικονομία” φλερτάρει εκ νέου με μια ολοκληρωτική κατάρρευση.
Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση, πιστή στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ντόπιων ολιγαρχών, αποποιείται όποιας ευθύνης, μεταφέροντας το φταίξιμο στη διεθνή συγκυρία, τον πόλεμο κ.λ.π. Ωστόσο, αυτή η δήθεν αληθοφανής δικαιολόγηση αποκρύβει, πέρα ως πέρα, την ενσυνείδητη επιλογή της να μην λάβει κανένα απολύτως ουσιαστικό μέτρο ανακούφισης των εργαζομένων και πραγματικής στήριξής της κοινωνίας μέσα σε αυτήν τη δυσμενή συνθήκη. Το μοντέλο διαχείρισης που εφαρμόστηκε εναντίον της πανδημίας επανέρχεται ανανεωμένο, οδηγώντας σε απόγνωση τους εργαζόμενους και τα ευρύτερα πληβειακά στρώματα.
Το μόνο πιο γελοίο από την ίδια την πολιτική που ασκούν οι ελίτ μοιάζει να είναι οι φωνές των υπαλλήλων τους στα ΜΜΕ, από τους δέκτες των οποίων διατείνονται ότι όλα βαίνουν καλώς σε ευθεία αντιπαράθεση με την πραγματικότητα που βιώνουν ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού. Έφτασαν αυτοί οι γελωτοποιοί του βασιλιά να λένε ξεδιάντροπα ότι τα καύσιμα και η ενέργεια είναι ούτως ή άλλως είδη πολυτελείας και αφορούν την ”παραγωγική” ελίτ που τα χρειάζεται και όχι τη βάση της κοινωνίας.
Αυτή είναι η πραγματικότητα αυτή που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και μέσα στην οποία οφείλουμε να δράσουμε. Είναι ο δυστοπικός μονόδρομος που έχει να μας υποσχεθεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η κρατική διαχείριση της πανδημίας, αλλά και γενικότερα η προσπάθεια αναδιάρθρωσης μέσω περαιτέρω καταπίεσης και εξαθλίωσης των πληβείων του καπιταλισμού, κάνει ακόμα πιο εμφανή τα αδιέξοδα του και την αδυναμία του ίδιου του συστήματος να επιτρέψει στους καταπιεσμένους να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Ενόσω οι πολεμικές εμπλοκές και συρράξεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη φέρνουν το τέρας του πολέμου όλο και πιο κοντά.
Απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό είναι για ακόμη μια φορά η στιγμή να προτάξουμε την αξιοπρέπεια, την αντίσταση, την αλληλεγγύη. Από τις πιο δύσκολες μέρες της πανδημίας έγινε σαφές πως μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό. Απέναντι στην ακρίβεια, την υποτίμηση των ζωών, τη φτωχοποίηση και την καταπίεση, απέναντι σε πολέμους και εθνικισμό, απέναντι σε κράτη και αφεντικά που καταδυναστεύουν τις ζωές μας να εντείνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να σταθούμε όλοι και όλες μαζί στο δρόμο και τους αγώνες της κοινωνικής αντίστασης και της ταξικής αλληλεγγύης.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ: Αναλαμβάνουμε μια πρωτοβουλία κινητοποίησης δυνάμεων του αναρχικού/ελευθεριακού κινήματος για την επικέντρωση της κίνησης μας στην κατεύθυνση της ενεργοποίησης της κοινωνίας αναφορικά με το ζήτημα της ακρίβειας και την άσκηση πολιτικής πίεσης ενάντια στην αύξηση του κόστους διαβίωσης των πληβείων, των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών, των φοιτητών και των μαθητών. Στοχεύουμε στην διάχυση της αναρχικής πολιτικής στα κατώτερα στρώματα του πληθυσμού, εκεί όπου είναι η φυσική της θέση, ώστε να συσπειρωθούν ευρύτερες δυνάμεις σε μια κατεύθυνση εργατικών διεκδικήσεων, μέσω της συνδικαλιστικής οργάνωσης σε σωματεία, την απόπειρα δημιουργίας νέων εργατικών συλλογικοτήτων και πρωτοβουλιών, την αύξηση της κοινωνικής αλληλεγγύης, την όξυνση της ταξικής αντιπαράθεσης με το κράτος και τα αφεντικά.
Δευτέρα 11/4, 12:00
Μικροφωνική στην σχολή της Νομικής, ΑΠΘ
Τρίτη 12/4, 18:30
Πορεία γειτονιάς στο Φάληρο για την ακρίβεια, πεδίον του Άρεως, πάρκο της ΕΡΤ 3
Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης –
Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Η ακρίβεια είναι βία ταξική – Να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους!
Το κύματα ανατιμήσεων είναι συνεχή. Ήδη έχουν έρθει οι πρώτοι λογαριασμοί για το ρεύμα με τεράστιες αυξήσεις που ξεπερούν πολλές φορές ακόμα και το 1000% ενώ τεράστια είναι επίσης η αυξήση της τιμής και στο φυσικό αέριο αλλά και στο πετρέλαιο και την βενζίνη. Οι ανατιμήσεις επεκτείνονται στο σύνολο των ειδών πρώτης ανάγκης αλλά και μίας σειράς υπηρεσιών που είναι απαραίτητες για την επιβίωση μάς, επιφέροντας ουσιαστικά ΜΕΙΩΣΗ των μισθών και των συντάξεών μας και αύξηση των κερδών για συγκεκριμένους επιχειρηματικούς ομίλους, εφοπλιστές, μεγαλεμπόρους.
Ηλιέλαιο, γαλακτοκομικά, ζυμαρικά, όσπρια αποτελούν μέρος των προϊόντων στα οποία έχουν ήδη αυξηθείοι τιμές, ενώ αναμένονται και άλλοι γύροι ανατιμήσεων τους επόμενους μήνες με τον πόλεμο στην Ουκρανία να επιδεινώνει την προϋπάρχουσα κατάσταση, με τους πιο αισιόδοξους οικονομολόγους να λένε πως το κύμα αυξήσεων πιθανώς να σταματήσει στα τέλη του 2023 και αφού θα έχει πρώτα τσακίσει τιςτσέπες και τις ζωές μας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήδη πολλοί συνάνθρωποι μας δίνουν το μισόμηνιάτικο τους ΜΟΝΟ για το νοίκι.
Τίθεται ζήτημα επιβίωσης και μόνο εμείς μπορούμε να δώσουμε τη λύση
Για να μην γενικολογούμε δεν είμαστε όλοι στην ίδια μοίρα. Καμία και κανείς δεν φαντάζεται τους διάφορους Μητσοτάκηδες και Αλαφούζους, τους πάσης φύσεως βουλευτές και «αυτοδημιούργητους μεγαλοεπιχειρηματίες» να χάνουν τον ύπνο τους σκεπτόμενοι πως θα τα βγάλουν πέρα. Όχι, αυτοί που χάνουμε τον ύπνο μας είμαστε οι ίδιοι που χρεωθήκαμε τα σπασμένα για τα μνημόνια της προηγούμενης δεκαετίας, γυναίκες και άντρες που πούλησαν το μέλλον μας υπέρ αγορών, τραπεζών και κερδών.
Όσες και όσοι ζούμε μέρα με την μέρα και μήνα με τον μήνα, αυτοί που νιώθουν στο πετσί τους τον παραλογισμό των χαμένων 4 δις που δίνονται για φρεγάτες και πολεμικά αεροπλάνα την στιγμή
που εξαθλιωνουν την δημόσια υγεία και καπάκι μας πουλάνε και παπάδες για δήθεν επιτάξεις ιδιωτικών κλινικών που δεν είναι τίποτα παραπάνω από χαρτζιλίκια στους ιδιώτες. Γιατί για αυτούς οι ιδιώτες παράγουν κέρδος, ενώ το καθολικό δημόσιο σύστημα υγείας ανοιχτό για όλους και όλες δεν είναι τίποτα άλλο παρά κόστος. Η ασφάλιση και η περίθαλψη για όλους, τα μέτρα προστασίας σε χώρους δουλειάς καισχολεία για αυτούς, είναι κόστος. Υπεράριθμα σχολικά τμήματα, σαρδελοποίηση στις συγκοινωνίες, ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας στους μαζικούς χώρους δουλειάς, φυσική και ψυχική εξόντωση που την κουβαλάμε από την δουλειά μέχρι (και άμα) κοιμηθούμε.Φυσικά και είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Απαγορεύεται το ίδιο,τόσο στους πλούσιους όσο και στους φτωχούς, να κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες, να ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί.
Το μέλλον μας είναι προδιαγεγραμμένο. Όταν μιλάμε για κατώτατο μισθό των 546 €,με τα ενοίκια να είναι στα 350€,καταλαβαίνουμε πως οποιαδήποτε ανατίμηση, την στιγμή που δεν ανεβαίνουν ουσιαστικά οι μισθοί είναι ουσιαστικά ένα πιστόλι στον κρόταφο μας
Η επιβίωσή μας παίζεται κορώνα-γράμματα πάνω σε χαρτιά χρηματιστηρίων και εμπορικών συναλλαγών από αυτούς που μοίραζαν χαρτζιλίκια με τις λίστες Πέτσα, που ενισχύουν τις δυνάμεις καταστολής σε κάθε δυνατή ευκαιρία.
Ποια καλοπέραση; Η φτώχεια θέλει εξέγερση, θέλει οργάνωση και ταξική πάλη!
Οι μόνες και οι μόνοι που έχουμε για να αντισταθούμε στην πλήρη εξαθλίωση είναι ο ένας την άλλη.Η αλληλεγγύη είναι προϋπόθεση της επιβίωσής μας. Η οργάνωση στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς προϋπόθεση του φρένου που πρέπει να μπει στην βίαιη και απότομη διαδικασία περεταίρω φτωχοποίησής μας.
Ο αγώνας είναι μονόδρομος.
Ενάντια στην αύξηση του ρεύματος, στις ανατιμήσεις στα αγαθά πρώτης ανάγκης, στους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών, ενάντια στην εξαθλίωση που μας επιφυλάσσει ο καπιταλισμός.
Να μην επιτρέψουμε να κοπεί το ρεύμα, το αέριο, το νερό ούτε σε ένα λαϊκό νοικοκυριό, να μην επιτρέψουμε να διωχτεί ούτε ένας άνθρωπος από το σπίτι του λόγω χρεών στο νοίκι ή στα τραπεζικά δάνεια. Η καθεμία και ο καθένας μόνη/μόνος του είναι απλά εύκολος στόχος ενάντια σε κάθε αρπακτικό.
Να παλέψουμε για αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες με μείωση του χρόνου εργασίας, αυξήσεις στις συντάξεις και επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους, γιο να καταργηθεί ο ΦΠΑ και να σταματήσουν άμεσα όλες οι ανατιμήσεις σε είδη πρώτης αάγκης και να απορροφηθεί η διαφορά από τις επιχειρήσεις και το κράτος.
Να περιφρουρήσουμε μαχητικά την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, του κάθε γείτονα, του κάθε συναδέλφου,να στήσουμε δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης και λαϊκής αυτοάμυνας σε κάθε γειτονιά, να μην αφήσουμε κανέναν μόνο και καμία μόνη. Να μαζικοποιήσουμε τα σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους, τιςσυνελεύσεις στις γειτονιές, να μετατρέψουμε τις λαϊκές συνοικίες σε απροσπέλαστα εδάφη για τα συνεργεία που κόβουν το ρεύμα και το αέριο και για τους μπάτσους που θα επιβάλουν τις εξώσεις και σε τόπους μαχητικής και συλλογικής επίλυσης των επισιτιστικών και στεγαστικών μας αναγκών.
Να υπερασπιστούμε πολύμορφα στέγαση-ενέργεια-νερό-τροφή-υγεία και μόρφωση ως κοινωνικά αγαθά όπου όλοι οι άνθρωποι θα έχουν πρόσβαση.
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ,ΤΑ ΑΚΡΙΒΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Πορείες ενάντια στην ακρίβεια και το αυξημένο κόστος ζωής:
09/04 12:00 Πάρκο Κρήτης
12/04 18:00 Πάρκο ΕΡΤ 3, Φάληρο
16/04 11:30 Πάρκο Αγίου Νικολάου, Ξηροκρήνη
06/05 18:00 Καμάρα
Ταξική Αντεπίθεση Θεσσαλονίκης (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)
