Τετάρτη 23/2 στις 12:00, Μικροφωνική συγκέντρωση ενάντια στην πατριαρχια στην είσοδο της φιλοσοφικής επί της εθνικής αμύνης
Παρασκευή 26/2 13:30, Συγκέντρωση στο κτίριο της Δευτεροβάθμιας Διοίκησης Ανατολικής Θεσσαλονίκης (Σαπφούς 44)
“Είχα πάθει κρίση άγχους, μου είπε να πάω σπίτι και να κάνω τον εαυτό μου να νιώσει καλύτερα και να του πω πως ένιωσα.” “Ανέβαινα τις σκάλες και ένιωσα κάποιον να μου χτυπάει τον κώλο, νόμιζα ότι ήταν μια φίλη μου αλλά ήταν ο καθηγητής μου.”
Τα παραπάνω αποτελούν μόνο κάποιες από τις δηλώσεις των μαθητριών από το 3ο Γυμνάσιο και το 3ο Λύκειο Θεσσαλονίκης σχετικά με τα χυδαία σχόλια και κινήσεις παραβιαστών καθηγητών
τους. Οι μαθήτ(ρι)ες του σχολείου προχώρησαν σε κατάληψη με σκοπό να γνωστοποιήσουν τα παραπάνω περιστατικά και να αποτρέψουν την οποιαδήποτε επαφή των καθηγητών με τα
θύματά τους. Παράλληλα, γνωστοποίησαν τα περιστατικά σε γονείς των μαθητριών με σκοπό να προχωρήσουν σε αντίστοιχες νομικές διαδικασίες. Μέσω της κατάληψης και με όπλα τους την αλληλεγγύη & την αυτοοργάνωση, οι μαθήτ(ρι)ες δημιούργησαν ένα ασφαλές περιβάλλον για να γνωστοποιηθούν νέα περιστατικά που μέχρι πριν δεν είχαν ακουστεί.
Παρά την αρχική αμφισβήτηση στις καταγγέλλουσες με διάθεση αποσυμπίεσης της κατάστασης και ο φόβος για τις διαστάσεις που θα μπορούσε να πάρει μια γενικευμένη αμφισβήτηση της πατριαρχίας με καταλήψεις σε σχολεία και σχολές, η δευτεροβάθμια προχώρησε σε γρήγορες κινήσεις δίνοντας ολιγοήμερες άδειες στους δύο καθηγητές και προχωρώντας σε Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ). Είναι απορίας άξιο αν οι δύο καθηγητές θα βρεθούν σε απόσπαση (με τους ίδιους να επιστρέφουν αργότερα στην οργανική θέση που διαθέτουν έκαστος σε γυμνάσιο και λύκειο) ή ακόμα κι αν θα κριθεί πως δεν επαρκούν οι λόγοι για κάτι τέτοιο. Υπάρχει τρόπος με τον οποίο οι δύο αυτοί καθηγητές θα μπορούσαν να συνεχίσουν «εκπαιδευτικό» έργο; Υπάρχει κάποιος μηχανισμός που θα αποτρέψει τις εκ νέου παραβιαστικές συμπεριφορές;
Παραβιαστικές συμπεριφορές, σεξιστικά σχόλια και διακρίσεις βάσει φύλου δεν αποτελούν εξαίρεση στην σχολική καθημερινότητα. Τα συγκεκριμένα περιστατικά είναι ωστόσο από τα πρώτα που παίρνουν έκταση, που δημοσιοποιούνται και καταγγέλλονται, δίνοντας το παράδειγμα και σε άλλους/ες μαθητ(ρι)ες που έχουν δεχθεί ανάλογες συμπεριφορές να σπάσουν τη σιωπή, ώστε οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις να μη θεωρούνται πια κανονικότητα. Η έμφυλη βία – από τα σεξιστικά σχόλια ως τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και τις πιο ακραίες εκφάνσεις της πατριαρχίας, όπως ο
βιασμός και οι γυναικοκτονίες- είναι βία, και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η πατριαρχική βία είναι εξουσία και ως εξουσία γεννιέται και θεριεύει εντός του –πάνω από όλα- εξουσιαστικού
κρατικό-καπιταλιστικού συστήματος.
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ & ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Η ίδια η εκπαίδευση που παράγει ανισότητες, διαμορφώνει τις συνθήκες της μελλοντικής εκμετάλλευσης, αναπαράγει τα πατριαρχικά πρότυπα, καλύπτει τους καθηγητές και εντατικοποιεί τους ρυθμούς ζωής. Αυτό είναι το πρόβλημα και αυτήν θα αντιπαλέψουμε. Ουσιαστικά το εκπαιδευτικό σύστημα που βασίζεται στην πειθάρχηση και τους ταξικούς φραγμούς, με την ΕΒΕ, την βάση του 10, τις συνεχείς εξετάσεις και το άγχος, είναι αυτό που αναπαράγει την πατριαρχία. Ο ανταγωνισμός που καλλιεργείται μεταξύ των μαθητ(ρι)ών, η εντατικοποίηση κι η καθιερωμένη σχέση μαθητη-δασκάλου – όπου ο μαθητής προβάλλεται ως παθητικός δέκτης, διαμορφώνουν όρους εξουσίας κι ως εκ τούτου αναπαράγουν την πατριαρχική ιδεολογία. Ταυτόχρονα το εκπαιδευτικό σύστημα ως καθρέφτης της κοινωνικής αναπαραγωγής καλύπτει την έμφυλη βια και την πατριαρχία μεταξύ των μαθητ(ρι)ών με βιασμούς, όπως το πρόσφατο παράδειγμα σε σχολείου στο Κορδελιό, revenge porn απέναντι σε μαθήτριες και παρενοχλήσεις. Η πατριαρχία, η εξουσία, οι ταξικές ανισότητες αποτελούν έννοιες άμεσα συσχετιζόμενες και αλληλένδετες.
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Στην πραγματικότητα ο μόνος δρόμος που έχουν να επιλέξουν τα θύματα της πατριαρχίας και οι αλληλέγγυοι/ες είναι η άμεση δράση. Με καταλήψεις και γενικές συνελεύσεις να διαμορφώσουν ένα ασφαλές περιβάλλον για τις καταγγέλουσες, φωνάζοντας πως καμία δεν είναι μόνη απέναντι στην πατριαρχική βία πολεμώντας το ίδιο το σύστημα που την γεννά. Οι καθηγήτ(ρι)ες που θέλουν να σταθούν πλάι στους αγώνες των μαθητ(ρι)ών οφείλουν να απέχουν από την τηλεκπαίδευση – καταστολή των καταλήψεων να δώσουν χώρο κι εμπιστοσύνη στις διεκδικήσεις τους και να οργανώσουν οι ίδιοι τις δικές τους. Με οργάνωση στις διαδικασίες βάσης, τις γενικές συνελεύσεις και απεργίες μπορούν να διαμορφώσουν συνθήκες γενικευμένης σύγκρουσης με το κρατικό-καπιταλιστικό αφήγημα των σχολείων πειθάρχησης και «βορά» στα χέρια των επενδυτών της αξιολόγησης.
ΜΠΑΤΣΟΙ, ΜΜΕ, ΣΧΟΛΕΙΑ-ΣΧΟΛΕΣ & ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΛΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΝΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, τις διαγραφές, τις συγχωνεύσεις τμημάτων, τον έλεγχο, την αξιολόγηση, το εντατικοποιημένο περιβάλλον, τους αυξανόμενους αποκλεισμούς, την υποχρηματοδότηση και την απλήρωτη μαθητεία. Μαθητ(ρι)ες, φοιτητ(ρι)ες, εκπαιδευτικοί να υπερασπιστούμε το δημόσιο έξω και πέρα από το κράτος,
Το σύστημα διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος. Ο κόσμος της εξουσίας δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να παλέψουμε για τη ζωή που μας αξίζει. Οργάνωση κι αγώνας για μια ελευθεριακή παιδεία σε μια κοινωνία ισότητας κι αλληλεγγύης, για μια παιδεία που δε θα διαιρεί και θα βασίζεται στην αλληλοβοήθεια και τον σεβασμό στις δυνατότητες του/ης καθενός/μίας.
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Για μια ελευθεριακή παιδεία σε μια κοινωνία ισότητας & ελευθερίας
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
Μικροφωνική συγκέντρωση ενάντια στην πατριαρχία (+καφενείο)
ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΑ ΠΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΣΥΡΜΑΤΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ
Η έμφυλη βία είναι καθεστώς
Το τελευταίο διάστημα, πληθώρα καταγγελιών έρχονται στο φως, οι οποίες κάνουν λόγο για κακοποιητικές, σεξιστικές, ομοφοβικές συμπεριφορές. Πολλές από αυτές παραμένουν στην αφάνεια,
ενώ όσες γίνονται γνωστές συνοδεύονται με συνήθεις τακτικές απενοχοποίησης των θυτών. Από τις πρόσφατες παραβιαστικές συμπεριφορές καθηγητών στο 3ο και 4ο λύκειο Θεσσαλονίκης, τις παρενοχλήσεις πανεπιστημιακών καθηγητών σε βάρος δεκάδων φοιτητριών και τον βιασμό της 24χρονης στη Θεσσαλονίκη, έως τις τουλάχιστον 19 αναγνωρισμένες γυναικοκτονίες του τελευταίου χρόνου. Με τις «ευλογίες» του κράτους, πολλοί κακοποιητές βαφτίζονται και προωθούνται από τα ΜΜΕ ως ψυχικά άρρωστοι (εσφαλμένος συσχετισμός και συντήρηση του στίγματος της ψυχικής υγείας), οι οποίοι χρήζουν ειδικής μεταχείρισης. Παράλληλα, η εκάστοτε πράξη χαρακτηρίζεται συχνά ως μια άτυχη στιγμή, αγνοώντας το πολιτικό και κοινωνικό υπόβαθρο της.
Πατριαρχία, κράτος και κεφάλαιο
Τα περιστατικά έμφυλης βίας που γνωστοποιούνται, αποτελούν ψήγματα μπροστά στη συνολική καθημερινή καταπίεση των θηλυκοτήτων. Τα σχόλια στο δρόμο, ο εκβιασμός στη δουλειά, η παρενόχληση στο σχολείο και τη σχολή, ο φόβος στο σπίτι είναι μερικές από τις πτυχές της καθημερινότητας στην πατριαρχία. Σε ένα σύστημα που απαρτίζεται από εξουσιαστικές σχέσεις, συμπεριφορές και αντιλήψεις και στο οποίο κοινός παρονομαστής της καταπίεσης είναι οι έμφυλες ταυτότητες και ρόλοι. Ο σεξισμός και η έμφυλη βία τρέφονται και αναπαράγονται στην πατριαρχική κοινωνία εδώ και αιώνες. Ενώ αναγνωρίζουμε ότι είναι ένα αυθύπαρκτο καταπιεστικό σύστημα, αντιλαμβανόμαστε την αλληλεξάρτηση και αλληλοτροφοδότησή του με το κράτος και το κεφάλαιο. Το κράτος είναι δομημένο και οργανωμένο στη βάση της οικογενειακής παραγωγικής μονάδας και το κεφάλαιο επιστρατεύει την πατριαρχία, όπως και κάθε μορφή εξουσίας, προς όφελός του. Θεσμοθετώντας την τεκνοποίηση ως το βασικό ρόλο του γυναικείου σώματος και συντηρώντας το αφήγημα της ετεροκανονικής πυρηνικής οικογένειας, καθορίζεται ο (ανα)παραγωγικός ρόλος της γυναίκας, δηλαδή την ανατροφοδότηση του εργατικού δυναμικού.
Η πατριαρχία στο νεοφιλελευθερισμό και οι αγώνες μας
Η εξέλιξη του καπιταλισμού και η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, μετασχημάτισαν τις κοινωνικές σχέσεις, αναδιαμορφώνοντας και τους έμφυλους ρόλους μέσα σε αυτές. Η γυναίκα απέκτησε θέση στην εργασία και στην κοινωνική ζωή, τόσο για τις ανάγκες αύξησης της παραγωγής, όσο και υπό τις πιέσεις του φεμινιστικού κινήματος του περασμένου αιώνα για παραχώρηση δικαιωμάτων. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, προωθείται η ψευδαίσθηση της ισότητας και επισκιάζονται οι έμφυλες και ταξικές διακρίσεις, εξασφαλίζοντας έτσι την “κοινωνική ειρήνη”. Η ειρήνη που περιφράζει και βεβηλώνει σώματα, που αθόρυβα δολοφονεί και συγκαλύπτει. Η ειρήνη που πνίγει κορμιά μεταναστριών στο Αιγαίο, που εκμεταλλεύεται και εξαθλιώνει εργάτριες. Η ειρήνη που βίαια επιβάλλεται στις καταπιεσμένες αυτού του κόσμου. Στην πραγματικότητα, δεχόμαστε κοινωνικό πόλεμο και όσο αυτός διαρκεί θα απαντάμε με αυτοοργανωμένους φεμινιστικούς αγώνες, με ριζοσπαστικό και διαθεματικό χαρακτήρα που εντάσσεται στον ευρύτερο αντικρατικό και αντικαπιταλιστικό κίνημα. Αγωνιζόμαστε η μία δίπλα στην άλλη μέχρι την ολική χειραφέτηση και την κοινωνική απελευθέρωση.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα – δύσκολοι καιροί.
Και θα ‘ρθουνε κι άλλοι. Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ’ όλα αυτά Μαρία.
Κ. Γώγου
Ελευθεριακό Σχήμα Παιδαγωγικού
Έξω οι Παραβιαστές Καθηγητές από Σχολεία & Σχολές
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ (ΠΑΡΑ)ΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ
H περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην εκπαιδευτική κοινότητα αντανακλά για ακόμη μια φορά τα πατριαρχικά/εξουσιαστικά κατάλοιπα που υποβόσκουν στον κρατικό μηχανισμό και τροφοδοτούνται ανελλιπώς από το παρόν σύστημα. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελούν οι καταγγελίες μαθητριών του 3ου Γυμνασίου και Λυκείου Θεσσαλονίκης σχετικά με αισχρά σχόλια και παραβιαστικές κινήσεις δύο καθηγητών του σχολείου. Οι μαθήτριες προέβησαν σε γνωστοποίηση των περιστατικών με αίτημα την επείγουσα απομάκρυνση των παραβιαστών από τη σχολική κοινότητα μέσω νομικών διαδικασιών. Ωστόσο οι καταγγέλλουσες υπέστησαν σφοδρή αμφισβήτηση, η οποία εκπορεύεται από την ανησυχία του εκπαιδευτικού συστήματος για περαιτέρω γνωστοποίηση του ζητήματος. Απότοκο της αμφισβήτησης αυτής αποτελεί η αντανακλαστική κίνηση της δευτεροβάθμιας να παραχωρήσει εργασιακές άδειες στους δύο καθηγητές και να εισαγάγει Ένορκη Διοικητική Εξέταση, αδρανοποιώντας επ΄ αόριστον την παραμονή τους ή μη στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Όσο οι φορείς της δευτεροβάθμιας πασχίζουν να επιβραδύνουν ή ακόμη να εμποδίσουν την άμεση ποινή των παραβιαστών, επιβεβαιώνουν πρόδηλα την αδυναμία της αστικής δικαιοσύνης να βρεθεί στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης καταπιεσμένων γυναικών. Το ίδιο το σύστημα γεννά τις έμφυλες διακρίσεις και οπλίζει καθημερινά τα χέρια επιτηδείων (παρα)βιαστών, ενισχύοντας ατέρμονα το πατριαρχικό καθεστώς με κύρια μέσα τη συνοχή και τη συγκάλυψη. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά έμφυλης βίας στον εκπαιδευτικό χώρο , στα οποία η κρατική δικαιοσύνη αποφάσισε να σωπάσει, αποδεικνύοντας πως για όλες εμάς, το σύστημα δεν αποτελεί χέρι σωτηρίας, αλλά κινητήριο μοχλό αναπαραγωγής πατριαρχικών και εξουσιαστικών συμπεριφορών. Από τις παραβιαστικές κινήσεις των καθηγητών στο 3ο Γελ μέχρι τις παρενοχλήσεις μαθητριών από καθηγητή του τμήματος ΔΙΠΑΕ, ο κρατικός μηχανισμός κατόρθωσε την αποσιώπηση των περιστατικών και την απομάκρυνσή τους από την σφαίρα της δημοσιότητας. Ωστόσο, όλες εμείς ως υπέρμαχες της γυναικείας δικαιοσύνης στεκόμαστε η μια δίπλα στην άλλη και επιτελούμε τον ρόλο που αδυνατεί να διεκπεραιώσει η σύγχρονη αστική δικαιοσύνη.
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
H πατριαρχική βία είναι παρούσα ως αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Είναι οργανικό κομμάτι του εξουσιαστικού και καπιταλιστικού κόσμου για τη διαίρεση των καταπιεσμένων και την επέλαση του κοινωνικού κανιβαλισμού. Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία περιστατικά έμφυλης βίας γνωστοποιούνται σε μεγαλύτερο βαθμό: από τις σεξιστικές επιθέσεις και τις παρενοχλήσεις στο σπίτι, στο δρόμο, στο σχολείο, στη δουλειά, από την επικριτικότητα στις εκτρώσεις, από τους ξυλοδαρμούς, τους βιασμούς έως και τις γυναικοκτονίες. Η εξάλειψη της έμφυλης βίας δεν αποκτάται ατομικά αλλά με διαρκή και συλλογικό αγώνα. Καμία μόνη απέναντι στους δυνάστες που εξουσιάζουν τις ζωές μας. Στεκόμαστε αλληλέγγυες, η μια δίπλα στην άλλη, παλεύοντας να μετατρέψουμε τις ατομικές εξεγέρσεις σε συλλογικούς αγώνες των από τα κάτω. Απέναντι στην εξατομικευμένη πραγματικότητα προτάσσουμε τη συλλογικοποίηση, ενδυνάμωση, οργάνωση και τον αγώνα για την κατεδάφιση κράτους, καπιταλισμού και πατριαρχίας, για την ανοικοδόμηση ενός κόσμου ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης.
8η Μάρτη, ημέρα αντίστασης και αγώνα, θα συναντηθούμε στο δρόμο με μια υψωμένη γροθιά και μια συλλογική φωνή υπενθυμίζοντας σε όλο τον κόσμο πως καμία δολοφονία και καμία κακοποίηση δεν θα μείνει αναπάντητη. 8η Μάρτη, η μια δίπλα στην άλλη, θα αντηχήσουν οι φωνές μας στα σπίτια των δυναστών της πατριαρχικής βαρβαρότητας, θέτοντας το εφαλτήριο για τον δρόμο της γυναικείας χειραφέτησης
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/02, 13.30 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (Σαπφούς 44)
Ελεύθερες Γυναίκες / Μαύρο & Κόκκινο μέλος ΑΠΟ ΟΣ
https://new.infolibre.gr/2022/02/16/quot-kamia-anochi-se-para-viastes-kathigites-se-scholeia-kai-scholes-quot-kataggelies-gia-paraviastikes-symperifores-sto-3o-gymnasio-kai-lykeio-thessalonikis/?fbclid=IwAR2-4kkpV0KD9zJVNTzyYW0ovbPP7gYlO7Kt93cD-PuiStC3bSrYlNZPgjI
