Νεότερο: Αθώα κρίθηκαν και τα 16 άτομα από την κατάληψη της Rosa Nera!
Στις 2 Φλεβάρη δεν διώκονται ποινικά οι 16 συλληφθέντες και συλληφθείσες της εκκένωσης της κατάληψης Rosa Nera. Διώκεται πολιτικά όλο το τοπικό κίνημα, όσες θέλουμε ο λόφος Καστέλι να παραμείνει χώρος αντίστασης, αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και να μη μετατραπεί σε ένα ακόμα ξενοδοχείο. Το δικαστήριο αφορά όλη την κοινωνία.
Οι καταλήψεις είναι τα σπίτια του αγώνα
Οι καταλήψεις εμφανίζονται στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’80, με σαφείς επιρροές από το κίνημα των καταλήψεων της δεκαετίας του ’70 στην δυτική Ευρώπη. Έννοιες όπως γενικευμένη απειθαρχία, αμφισβήτηση οικογενειακών θεσμών και επιθυμία για ολική ανατροπή της κατάστασης βγήκαν στο προσκήνιο με τη μορφή ταραχών και πολύμορφων εξεγερτικών πρακτικών.
Οι πρώτες καταλήψεις ήταν αυτές στην οδό Βαλτετσίου στη Αθήνα και του κτιρίου του Ερυθρού Σταυρού στη Θεσσαλονίκη. Είχαν μικρή διάρκεια ζωής, αλλά έθεσαν τις βάσεις ενός καινούριου πειράματος πάνω στις σχέσεις διαβίωσης και πολιτικής δράσης.
Από το ’85 και μετά, με κεκτημένη πια, εμπειρία, εμφανίζονται πιο δυναμικά εγχειρήματα με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και αναπτύσουν ένα λόγο και διάφορες πρακτικές, που με αιχμή το στεγαστικό
πρόβλημα, εκφράζουν την επιθυμία για ένα διαφορετικό τρόπο ζωής και πολιτικής οργάνωσης. Εισάγουν δηλαδή το μοντέλο της οριζόντιας, αυτοοργανωμένης, αντιιεραρχικης συνέλευσης, που στον αντίποδα της κομματικής ιεραρχίας αποτελεί τη μοναδική ριζοσπαστική αντιπρόταση.
Οι καταλήψεις φιλοδοξούν να είναι:
– Χώροι έμψυχοι, ατομικής και συλλογικής δράσης, συνάντησης και επικοινωνίας. αρνητικοί σε λιμνάζουσες συνευρέσεις και καφενόβιες συναναστροφές, με οριζόντιες, ισότιμες σχέσεις ενάντια σε κάθετες ιεραρχικές δομές, αυθεντίες εντολοδόχους, φωτισμένους ηγετίσκους και ακολουθητές.
– Χώροι αντιεμπορευματικοί που στηρίζονται στη προσφορά και την αμοιβαιότητα, ενάντια στις σχέσεις που οριοθετούν τα εμπορεύματα και τα αντίτιμα τους.
– Χώροι εχθρικά διακείμενοι σε οποιοδήποτε ετεροκαθορισμό, πατρωνία, στήριξη ή χορηγία από θεσμούς/φορείς/σπόνσορες.
– Χώροι που πρεσβεύουν την άμεση επαφή και την αδιαμεσολάβητη επικοινωνία, επιθετικοί σε δημοσιογράφους, ελεεινούς χρήστες διαμεσολάβησης του κράτους και των αφεντικών πάνω στο κοινωνικό σώμα.
– Τόποι αξιών αλλά και οργάνωσης των επιθυμιών προς τη κατεύθυνση της σύγκρουσης με ότι περιορίζει τη κίνηση των ανθρώπων προς την ελευθερία.
– Κοιτίδα αλλαγής νοοτροπιών, μαθητείας στην αλληλεγγύη και την αμοιβαιότητα. Εργαστήρια εξεύρεσης μεθόδων άρνησης και υπέρβασης των καθημερινών εξαναγκασμών. Εδάφη αμφισβήτησης “αυτονόητων” συμβάσεων για το σαμποτάρισμα κάθε πράξης ή αντίληψης που εντείνει τον κοινωνικό έλεγχο και την πειθάρχηση.
Στις καταλήψεις συναντάμε:
Την ευρηματική εξάσκηση της πληβειακής ευφυΐας. Επιθετικές αντιστροφές στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Έμπρακτο σαρκασμό της παντοδυναμίας και του ηγεμονικού ρόλου του κράτους πάνω στη κοινωνία. Επιθετική ρητορική στους πλαστούς διαχωρισμούς βάσει φύλου και φυλής.
Οι καταλήψεις επιχειρούν το δύσβατο μονοπάτι της υπονόμευσης της πατριαρχίας, της χολέρας του σεξισμού, της εθνικής αυταπάτης.
Διαχρονικα, η κρατική διαχείριση αναφορικά με τις καταλήψεις είναι μία, αυτή της καταστολής. Υποβοηθούμενη πάντοτε από τη βρωμιά των δημοσιογράφων, που συστηματικά λοιδορούν το περιεχόμενο και τα ιδανικά των απελευθερωμένων αυτών χώρων.
Η θεαματική επίδειξη επιβολής της τάξης από το εγκληματικό κράτος με τις μπατσικές εισβολές στις καταλήψεις, χωρίς καν τα προσχήματα της αστικής νομιμότητας, είναι βγαλμένη απευθείας από το βασικό ρεπερτόριο του νέου ολοκληρωτισμού. Αποτελεί, έτσι, προειδοποίηση προς τους πληβείους για το πώς θα αντιμετωπίζονται σε ανάλογες καταστάσεις και, ως τέτοια, μας εξοργίζει.
Γνωρίζουμε πως, έτσι κι αλλιώς, ό,τι κι αν επιχειρήσει το ανταγωνιστικό κίνημα, αντιμετωπίζεται ως ακραία περίπτωση ανομίας.
Σε πείσμα των καιρών, όμως, οι καταλήψεις αποτελούν σημείο αναφοράς του ανταγωνιστικού ανατρεπτικού κινήματος και λειτουργούν προωθητικά για τη διατάραξη της παγερής και βάρβαρης πραγματικότητας.
Υπερασπιζόμαστε τις καταλήψεις
- Γιατί είναι παράδειγμα επίκαιρης συλλογικής ρήξης με την ιδιοκτησία και μάλιστα στη κατοικία, που αποτελεί ζωτική κοινωνική ανάγκη. Γιατί είναι κατάργηση στη πράξη με συλλογικούς όρους του εμπορίου στέγης και της λεηλασίας μας από τους ιδιοκτήτες ακινήτων.
- Γιατί η οικειοποίηση εγκαταλελειμμένων και νεκρών χώρων για λογαριασμό «των από τα κάτω» και των αναγκών τους, απελευθερώνει δυνατότητες συλλογικής αυτοαξιοποίησης και αυτοοργάνωσης κόντρα στη γενικευμένη μοναξιά και ηττοπάθεια.
- Για να βρίσκουμε χώρους συνάντησης και δημιουργίας, ώστε να μετατρέπουμε τα προσωπικά μας ζόρια σε συλλογικές μαχητικές αρνήσεις έξω από λογικές παραίτησης ή ιδιώτευσης και ενάντια στον αριβισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Οι καταλήψεις είναι αγκάθια στην κοινωνική ομαλότητα.
Αποτελούν χώρους σύγκρουσης με το υπάρχον.
Αμφισβητούν έμπρακτα την εξουσία και καταργούν την ιδιοκτησία.
Στεγάζουν αντιιεραρχικές σχέσεις αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ “ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ”
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 16 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ & ΔΙΩΚΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ROSA NERA
Συνέλευση Αναρχικών/Αντιεξουσιαστ(ρ)ιών
