Αδερφή μου εγώ σε πιστεύω! Καλούμε σε κινητοποίηση την Παρασκευή 21/01 στις 19:00 στο Σύνταγμα
Συνέχεια για την υπόθεση του κυκλώματος κακοποιητών στη Θεσσαλονίκη.
Μετά από την καταγγελία της 24χρονης και τα νέα στοιχεία που έχουν προκύψει και αφορούν και άλλες κοπέλες, πρόκειται για ένα κύκλωμα βιαστών (εξετάζεται και το ενδεχόμενο κυκλώματος μαστροπείας) από υψηλά στελέχη επιχειρηματιών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ο ακτιβιστής Ilias Gkionis καταγγέλει περιστατικά συνεύρεσης με κοπέλες στην ίδια σουίτα ξενοδοχείου με το κοινό στοιχείο ότι όλες δεν θυμούνται τι είχε συμβεί.
Ο Ilias Gkionis καταγγέλει ότι μέχρι και χτες τα άτομα αυτά συνεχίζουν να προσκαλούν κοπέλες σε αντίστοιχα πάρτυ, γεγονός που μας δείχνει ότι οι θύτες θεωρούν ότι λόγω της ταξικής τους θέσης
και του κοινωνικού τους στάτους (πιθανότατα και του μεγέθους του κυκλώματος) η υπόθεση θα συγκαλυφθεί και θα μείνουν ατιμώρητοι. Σε αυτό το πλαίσιο, φυσικά η ταξική και κοινωνική θέση των θυτών έχει ήδη παίξει το ρόλο της στην προσπάθεια συγκάλυψης του κυκλώματος από τις δικαστικές αρχές καθώς μόνο ο ένας από τους κατηγορούμενους (Βασίλης Λεβέντης) συνελήφθη άλλα αφέθηκε αμέσως ελεύθερος χωρίς ουσιαστικά καμία κύρωση.
Σε αυτό το γεγονός συνέβαλε και το παραθυράκι που ψήφισε η κυβέρνηση Σύριζα στον νέο Π.Κ εισάγοντας στην τέταρτη παράγραφο του άρθρου για το βιασμό τη διάκριση στην ποινή του βιασμού, στην βάση του αν ασκήθηκε σωματική βία ή όχι.
Στο παραπάνω ξέπλυμα και συγκάλυψη του κυκλώματος προστίθεται και η ρητορική των ΜΜΕ που βαφτίζουν το βιασμό ως ”ροζ πάρτυ”, και αποκρύπτουν τα ονόματα των θυτών.
Bλέπουμε πόσο διαδεδομένη είναι η κουλτούρα του βιασμού και το victim blaming στην ελληνική κοινωνία, τη στιγμή που εκφράζεται η άποψη ότι υπαίτια είναι το θύμα που βρέθηκε σε αυτό το πάρτυ και ”πήγαινε γυρεύοντας”. Όλη η αφήγηση περί ροζ πάρτυ στοχεύει στον συντηρητισμό του μέσου έλληνα οικογενειάρχη που χωρίς καμία ντροπή θα σκεφτεί ότι η ευθύνη βαραίνει την επιζώσα ”για τις κακές της επιλογές” και όχι τον ίδιο το θύτη.
Από τη μεριά μας, θα φωνάζουμε ξανά και ξανά καμία ανοχή στους βιαστές και σε οποιαδήποτε αντίληψη κατηγορεί τις επιζώσες προσπαθώντας να τα φιμώσει και να κανονικοποίησει τις κακοποιητικές συμπεριφορές. Για ακόμα μία φορά, καθεμία έχει το δικαίωμα να πάει όπου θέλει, ντυμένη όπως θέλει, να πιει όσο θέλει και να συνευρεθεί αν το θέλει με όσους θέλει, χωρίς να βρεθεί ναρκωμένη και κακοποιημένη. Όποια αντίληψη κατηγορεί το θύμα μεγαλώνει την οργή μας και θα μας βρει παντού απέναντι της.
Στεκόμαστε αλληλέγγυες σε όλα τα θύματα του κυκλώματος βιασμού και θα είμαστε εδώ να παλέψουμε μέχρι τέλους ώστε να μην βρεθεί καμία άλλη αδερφή μας στην ίδια θέση και οι θύτες να τιμωρηθούν. Παίρνουμε δύναμη από την επιζώσα που καταθέτει ότι ”θα προχωρήσει νομικά και δεν θα κάνει πίσω ώστε να μην συμβεί σε καμία άλλη κοπέλα ότι της συνέβη”. Απέναντι στο κύκλωμα κακοποιητών, το ξέπλυμα από τα ΜΜΕ και την αστική δικαιοσύνη.
Eίμαστε αλληλέγγυες και στον Ilias Gkionis, στον οποίο ήδη έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για τις επώνυμες καταγγελίες αλλά και ο ίδιος καταγγέλει ότι έχει δεχθεί απειλές γενικού περιεχομένου. Θέλουμε να τον στηρίξουμε με κάθε δυνατό τρόπο ενάντια στις προσπάθειες φίμωσής του.
Καλούμε σε συγκέντρωση και στη συνέχεια σε πορεία την Παρασκευή 21/1 στο Σύνταγμα στις 19:00, ενάντια στην συγκάλυψη του κυκλώματος βιαστών στη Θεσσαλονίκη.
Ενάντια σε πατριαρχία, κράτος και κεφάλαιο, αδελφή μου εγώ σε πιστεύω!
Καμία Μόνη | Κανένα Λιγότερο
Sabbat – Burn the Rich not the Witch
ΜΠΑΤΣΟΙ- ΑΦΕΝΤΙΚΑ- ΜΜΕ – ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΣΜΟΙ: ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΠΛΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΒΙΑΣΤΗ
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, η 24χρονη Γεωργία ναρκώνεται και βιάζεται ομαδικά σε ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης. Την ώρα που προσπαθεί να φύγει από πάρτι που πραγματοποιείται εκεί από μεγαλοεπιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, και ενώ είναι ημιλιπόθυμη, τρία άτομα την εγκλωβίζουν και την οδηγούν σε ένα δωμάτιο. Την επόμενη μέρα ξυπνά με εμφανή σημάδια κακοποίησης και βιασμού. Από την πρώτη στιγμή καταγγέλλει τα γεγονότα. Ενώ βρίσκεται ακόμα σε σοκ, παραμένει για ώρες μόνη της στο αστυνομικό τμήμα χωρίς καμία υποστήριξη. Εκεί κατονομάζει τον Μάνο Παπαδόπουλο, έναν εκ των ιδιοκτητών της επιχείρησης «Αχίλλειον» ως το άτομο που την οδήγησε στους βιαστές και τον Βασίλη Λεβέντη ως έναν εκ των τριών βιαστών της. Η αστυνομία την «ενημερώνει» ότι πάει να τα βάλει με «επώνυμη οικογένεια» (για ποιο άλλο λόγο πέρα από το να την τρομοκρατήσει;) και μέσα στο αστυνομικό τμήμα η κοπέλα δέχεται απειλές από τον δικηγόρο των βιαστών. Η ίδια αναφέρει ότι αναγκάζεται να περιμένει τρεις ημέρες προτού εξεταστεί από ιατροδικαστή, δεν της κάνουν αμέσως εξετάσεις αίματος μολονότι η ίδια καταγγέλλει ότι ήταν ναρκωμένη, ενώ οι δικαστικές αρχές δεν την καλούν να καταθέσει παρά μόνο 14 μέρες αργότερα. Στο ενδιάμεσο διάστημα, οι δύο από τους δράστες που έχουν κληθεί να καταθέσουν είτε ως κατηγορούμενοι είτε ως μάρτυρες αφήνονται ελεύθεροι, δεν γίνεται έρευνα για τα άλλα πρόσωπα και η υπόθεση θάβεται, παρά το γεγονός ότι ο Παπαδόπουλος τις ίδιες μέρες παραδέχεται εμμέσως το γεγονός στα σόσιαλ μίντια. Και όταν πλέον η υπόθεση έρχεται στο φως εξαιτίας της επιμονής της κοπέλας και της δημοσιοποίησης των καταγγελιών της, αρχίζει η επιχείρηση συκοφάντησης της ίδιας και ξεπλύματος των δραστών, με τη χρήση όλων των πατριαρχικών και ταξικών στερεοτύπων να προβάλλονται από τα ΜΜΕ, τα οποία αποκαλύπτουν το όνομα και τη φωτογραφία της παρά τη θέλησή της.
Η υπόθεση αυτή έρχεται να αναδείξει πως δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό αλλά για τη συστηματική εγκληματική δράση ενός κυκλώματος, στο οποίο εμπλέκονται επιχειρηματίες,
μεγαλοαφεντικά, παράσιτα-γόνοι μεγαλοαστικών οικογενειών και μαφίες, οι οποίοι βασίζονται απροκάλυπτα στην εξουσία που έχουν και στη γνώση τους πως η δράση τους θα υποβαθμιστεί, θα συγκαλυφθεί και θα ξεπλυθεί από την αστυνομία, τις δικαστικές αρχές, τα ΜΜΕ και τα πολιτικά αφεντικά. Είναι οι ίδιοι που με την εξουσία που κατέχουν εντείνουν τους όρους εκμετάλλευσης στα εργασιακά τους κάτεργα, οι ίδιοι που επιχειρούν να επιβληθούν με τη βία σε όποιο σώμα επιλέξουν. Πρόκειται για μια συνθήκη, την οποία όχι απλά γνωρίζουν οι θεσμοί και επιχειρούν να την καλύψουν αλλά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της διαιώνισης τους.
Γιατί εκείνο που οπλίζει τα χέρια των βιαστών και δολοφόνων, και ξεπλένει τα εγκλήματά τους είναι ένα ολόκληρο σύστημα, που έχει όνομα και λέγεται πατριαρχία, κράτος και καπιταλισμός. Οι δράστες γαλουχούνται, ενθαρρύνονται, οπλίζονται και στο τέλος καλύπτονται και δικαιολογούνται από τις κυρίαρχες αξίες και τους ίδιους τους μηχανισμούς. Γιατί η έμφυλη βία είναι συστημική βία και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Γιατί είναι οι ίδιοι οι κρατικοί φορείς που υπερφίαλα διατυμπανίζουν ότι νοιάζονται για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, που καθημερινά αναπαράγουν την καταπίεσή τους. Απολύουν εγκύους, αθωώνουν βιαστές και γυναικοκτόνους, προωθούν νομοσχέδια ενάντια στις αμβλώσεις, κρατούν κατά χιλιάδες έγκλειστες πρόσφυγες-μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις πνίγουν στο Αιγαίο, τις απειλούν, τις ξυλοκοπούν και τις βιάζουν στα σύνορα, τις παρενοχλούν σεξουαλικά- όπως καταγγέλλουν οι φυλακισμένες μετανάστριες στην κόλαση της Πέτρου Ράλλη και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και καταστέλλουν αγωνιζόμενες γυναίκες που δεν σκύβουν το κεφάλι μπροστά στην κρατική, καπιταλιστική, πατριαρχική βαρβαρότητα.
Απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που μας επιφυλάσσουν οι εξουσιαστές σε ολόκληρο τον πλανήτη, προτάσσουμε την οργάνωση των από τα κάτω και τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν, την οργανωμένη ταξική αντεπίθεση των εκμεταλλευόμενων για την ανατροπή του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Συγκέντρωση: Παρασκευή 21/1 στις 19.00, Σύνταγμα
Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία- Αναρχική Πολιτική Οργάνωση
