Με μία διάταξη στον νέο ποινικό κώδικα της κυβέρνησης που θέτει ένα γενικό πλαίσιο περί ψευδών ειδήσεων, επιχειρείται η ΦΙΜΩΣΗ κάθε αντίθετης άποψης, κάθε διαφορετικής προσέγγισης. ΕΔΩ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ η πολυφωνία, εδώ τελειώνει η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης. Με αυτό τελειώνει και αυτή η ίδια η Δημοκρατία τους.
Ένα ακόμη δείγμα των καιρών… Για να μιλήσεις για τη δημόσια υγεία για να αμφισβητήσεις πολιτικές στην άμυνα και στην οικονομία, θα πρέπει να έχεις στοιχεία που τα δικαστήρια θα κρίνουν ότι δεν πρόκειται για “ψευδείς ειδήσεις”.
Δημοσιογράφοι, ερευνητές, μέσα ενημέρωσης κινδυνεύουν όχι μόνο με φίμωση, αλλά με πολύχρονους δικαστικούς εξοντωτικούς – ψυχολογικά και οικονομικά – αγώνες.
Και το ερώτημα παραμένει. Ποιος θα κρίνει τις ψευδείς ειδήσεις;
Με δικαιολογία την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας γινόμαστε μάρτυρες της ΜΙΑΣ και ΜΟΝΗΣ αλήθειας. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει την ορθότητα αυτής. Η απολυταρχία και ο φασισμός στήνεται με δήθεν υπεράσπιση του υπέρτατου αγαθού της ΥΓΕΙΑΣ και έπεται συνέχεια…
Εύγλωττο για τις προθέσεις των ακροδεξιών κυβερνώντων είναι το άρθρο 191 όπως διαμορφώνεται:
«Όποιος δημόσια ή μέσω του διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια υγεία τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή. Εάν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του τύπου ή μέσω διαδικτύου, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και ο πραγματικός ιδιοκτήτης ή εκδότης του μέσου με το οποίο τελέστηκαν οι πράξεις των προηγούμενων εδαφίων. Όποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος κάποιας από τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή».
Με λίγα λόγια, αυτά που σκέφτεσαι πρέπει να τα πνίξεις. Δεν πρέπει να μιλήσεις ή να δημοσιοποιήσεις οτιδήποτε. Δεν μπορείς να αμφισβητήσεις πολιτικές με τις οποίες διαφωνείς καθότι κινδυνεύεις να καταδικαστείς ότι προκαλείς “ανησυχία και φόβο”.
Προβλέψεις για όποιον θεωρεί ότι θίγεται από δημοσιεύματα που είναι συκοφαντικά υπάρχουν και υπήρχαν στον ΠΚ, ποιά χρεία να υπάρξει αυτή η ειδική και αόριστη διάταξη;
Πως θα κρίνει ένας δικαστής ότι με τα όσα γράφονται ή λέγονται προκαλείται ανησυχία και φόβος; Πως θα κρίνει τη “ψευδή είδηση” όταν πολλάκις πολλά από αυτά που σήμερα χαρακτηρίζονται “ψευδή” έχουν επαληθευτεί στον χρόνο; Ποιός ορίζει και πως τι είναι η “ψευδής είδηση” όταν έχουμε να κάνουμε με αποφάσεις που παίρνονται πίσω από κλειστές πόρτες;. Όταν μάλιστα για σύνθετα και πολύπλοκα ζητήματα δεν μοιραζόμαστε όλοι την ίδια προσέγγιση, ούτε έχουμε τα ίδια συμφέροντα.
Από τη διάταξη αυτή το ΜΟΝΟ που φαίνεται είναι η ανησυχία της εξουσίας να ελέγξει την αφήγηση σημαντικών τομέων που θεωρούν ότι υπάρχουν ή θα υπάρξουν αντιστάσεις.
Να μη τους αφήσουμε. Μας αφορά ΟΛΟΥΣ.
