Από την αλλοτρίωση της μισθωτής εργασίας
στην πολυτέλεια της αυτοδιαχείρισης

Είναι φυσική και αναπόφευκτη η ύπαρξη αφεντικού; Ομοίως το γεγονός ότι πληρώνεστε για μέρος μόνο των ωρών που εργάζεστε και το προϊόν των υπολοίπων ωρών εργασίας σας το καρπώνεται το αφεντικό υπό μορφή υπεραξίας;

Είναι λογικό να εκτελείτε, χωρίς δικαίωμα λόγου, τις εντολές κάποιου/-οιας «ανώτερου»;

Πόσο φυσικό είναι κάποια (λίγα) άτομα να θησαυρίζουν τη στιγμή που άλλα (πολλά) με δυσκολία βγάζουν τον μήνα και δισεκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο να μην έχουν ούτε καν τα στοιχειώδη;

Πόση λογική κρύβει μέσα του το γεγονός ότι κοινά αγαθά όπως το νερό, ο αέρας, τα βουνά, τα δάση, ακόμα και τα σπλάχνα της γης τα εκμεταλλεύονται εταιρείες, καταστρέφοντάς τα για το κέρδος των αφεντικών;

Δεν είναι αντιφατικό το ότι η περίφημη τεχνολογική επανάσταση και η επανάσταση της πληροφορικής, όχι μόνον δεν διευκόλυναν τη ζωή μας και δεν μείωσαν τον χρόνο εργασίας (όπως μας έπρηζαν επί δεκαετίες) αλλά, αντίθετα μας έμπλεξαν σε έναν κυκεώνα όπου η δουλειά δεν σταματάει ποτέ, το σπίτι μας έγινε γραφείο και αμέτρητα άτομα μένουν άνεργα;

Αν δεν αναρωτηθήκατε ποτέ για όλα τα παραπάνω, καιρός είναι ν’ αρχίσετε.

Αν πάλι, κάποια στιγμή στη ζωή σας, θέσατε παρόμοια ερωτήματα στον/ην/ο εαυτό/ή σας αλλά μπερδευτήκατε ή νιώσατε μικρά και λίγα για να τα απαντήσετε, μην ανησυχείτε.

ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΑ.

Μυριάδες άνθρωποι πριν από εσάς (άνθρωποι σαν κι εσάς) είχαν τις ίδιες απορίες. Από την πρώτη στιγμή, στα βάθη του χρόνου, που κάποιο ξύπνιο άτομο είπε «αυτό είναι δικό μου κι εσείς θα δουλεύετε για μένα» με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαΐ, ξεκίνησε η αμφισβήτηση και η αντίσταση.

Για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι ζούσαν μια «φυσική ζωή», δρέποντας απλώς τους καρπούς που απλόχερα πρόσφερε η φύση. Όταν όμως αποφάσισαν να παράγουν τα ίδια τα άτομα τα απαραίτητα προς το ζην ξεκίνησε και ο παραλογισμός: εμφανίστηκαν τα αφεντικά και, κατά συνέπεια, τα κράτη που φρόντιζαν τα συμφέροντά τους.

Παρόλα αυτά, μέχρι και την εμφάνιση του καπιταλισμού οι άνθρωποι ζούσαν κοινοτικά, δούλευαν σε κοινές γαίες, κοινά βοσκοτόπια και οι τεχνίτες έφτιαχναν αντικείμενα από την αρχή ως το τέλος.

Με τον καπιταλισμό, περιφράσσονται τα κοινά, δημιουργούνται εταιρείες που εκμεταλλεύονταιιί τους φυσικούς πόρους και οι τεχνίτες/τριες αρχίζουν να σβήνουν, αφού τα προϊόντα φτιάχνονται πια σε εργοστάσια, με τις εργάτριες και τους εργάτες να εργάζονται μονάχα πάνω σε ένα μικρό μέρος του τελικού προϊόντος.

Ο άνθρωπος αποξενώνεται από το προϊόν της εργασίας του· σήμερα ακόμα περισσότερο με την εκτίναξη των υπηρεσιών πάσης φύσεως – την άνθηση του άυλου προϊόντος και την επικράτηση των ψηφιακών μηχανών.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ (ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ)

Να πάρουμε την εργασία στα χέρια μας! Και όχι μόνο. Και την παιδεία και την υγεία· την ενέργεια, την τέχνη, τις πόλεις που ζούμε, τη ζωή μας!

Πολλές προσπάθειες έγιναν ως τα τώρα. Η αλήθεια είναι ότι απέτυχαν όλες. Κάποιες λόγω της αδυσώπητης αντίδρασης των αφεντικών και του κράτους τους, όπως η Παρισινή Κομμούνα και η Ισπανική Επανάσταση του 1936. Άλλες λόγω εσωτερικών αδυναμιών, όπως η Δημοκρατία των Συμβουλίων στη Βαυαρία και άλλες λόγω εκφυλισμού, όπως η Ρωσική Επανάσταση.

Άφησαν όμως πολύτιμη παρακαταθήκη και έτσι σήμερα υπάρχει νέο φως.

Ρίξτε μια ματιά κατά το Μεξικό και την επαρχία Τσιάπας. Λοξοκοιτάξτε μέχρι τη Ροζάβα του Κουρδιστάν. Εκεί θα δείτε τους ζαπατίστας να έχουν διώξει τα αφεντικά και τις εταιρείες από τη γη τους, να δουλεύουν από κοινού τα χωράφια τους και να ζουν όχι με πλούτη αλλά μια πλούσια ζωή. Θα δείτε και τις Κούρδισσες που μάχονται με το όπλο στο χέρι, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες να έχουν πετύχει κάτι που μέχρι πριν λίγα χρόνια μόνο σαν αστείο θα ακουγόταν: την απελευθέρωσή τους από τα πατριαρχικά δεσμά.

Κι ακόμα: Σε όλες τις χώρες του κόσμου εργαζόμενες και εργαζόμενοι δουλεύουν σε επιχειρήσεις χωρίς αφεντικό. Συνεργατικά και αλληλέγγυα. Κι εδώ στην Ελλάδα· εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο. Όχι για το κέρδος, όχι για τον πλουτισμό, αλλά για μια αξιοπρεπή ζωή.

Αυτός είναι και ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σ’ εμάς που συμμετέχουμε στα συνεργατικά εγχειρήματα και τους ζαπατίστας που έρχονται στα μέρη μας: Το μοίρασμα του κοινού, πανανθρώπινου πλούτου σε όλα μας, ούτως ώστε όλα να ζούμε καλά χωρίς κανένα να ζει καλύτερα από το άλλο.

Για όλους αυτούς του λόγους δικτυωθήκαμε με την «πανελλαδική δικτύωση συντονισμού για τις γέφυρες της αξιοπρέπειας, των συναντήσεων και των αγώνων», συγκροτώντας έναν επιμέρους θεματικό συντονισμό για «την εργατική αυτοδιαχείριση και την άλλη οικονομία». Η πρωτοβουλία μας συμμετέχει ενεργά στην οργάνωση της υποδοχής της αντιπροσωπείας των ζαπατίστας αφενός και αφετέρου έχει ως στόχο να μοιραστεί την εμπειρία της αυτοδιαχείρισης μαζί με τις συντρόφισσες και συντρόφους ζαπατίστας. Εν ολίγοις θέλουμε να συζητήσουμε μαζί τους. Να τους πούμε και να μας πουν, να φάμε και να πιούμε, να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε και όλοι μαζί να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.

Για να πάρουν τα εργαζόμενα άτομα τις επιχειρήσεις στα χέρια τους, για να μπορούν να δουλεύουν ισότιμα, ανθρώπινα, με αλληλεγγύη και όχι ανταγωνισμό μεταξύ τους, για να κάνουμε ξανά την εργασία παιχνίδι, για να περάσουμε «από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας», από την κοινωνία της εκμετάλλευσης στην κοινωνία των «ελεύθερα συνεταιρισμένων παραγωγών».

Σ’ αυτή τη γιορτή σας θέλουμε παρόντα, παρούσες, παρόντες!

Επικοινωνία: [email protected]

άνοιξη 2021

—————