Ένα συλλογικό έργο από τα χέρια των φοιτητών του Συντονιστικού Κατάληψης Εικαστικού παρουσιάστηκε ως βανδαλισμός στην Πρυτανεία. Ηθελημένα, όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους, αποκρύπτεται το σύνολο του έργου που αποτελεί μία εικαστική παρέμβαση που παρατίθεται το έργο τους δίπλα στη δική τους “Γκέρνικα” 
κάνοντας έναν διάλογο μαζί της. “Τα ίδια χέρια έκαναν και τον “βανδαλισμό” και την “Γκερνίκα””, σημειώνουν, δίνοντας τη δική τους απάντηση στις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν στα μέσα ενημέρωσης με copyright της αστυνομίας(!) και μιλούσαν για “βανδαλισμούς στην Πρυτανεία”.
“Συνειδητά θελήσαμε να επανοικειοποιηθούμε το πανεπιστημιακό δημόσιο χώρο, κάνοντας ένα έργο άρρηκτα συνδεδεμένο με την κατάληψη της πρυτανείας, σαν φυσική απάντηση στην απροκάλυπτα βίαιη επέμβαση των δυνάμεων καταστολής..”
Το να μην καταλαβαίνεις από Τέχνη δεν είναι απαραίτητα κακό. Λέμε τώρα. Το να αντιλαμβάνεσαι όμως την ανάγκη έκφρασης ως βανδαλισμό, είναι ζήτημα…
Ολόκληρη η ανακοίνωση των φοιτητών:
Περί βανδαλισμού της Πρυτανείας ΑΠΘ, από το Συντονιστικό Κατάληψης Εικαστικού
Η τοιχογραφία που βγήκε στο φως από τα πλάνα της εκκένωση της πρυτανείας, είναι ένα εκ νέου συλλογικό έργο μιας ομάδας φοιτητών του εικαστικού της Καλών Τεχνών. Οι φωτογραφίες της δεύτερης αυτής εικαστικής παρέμβασης, δεν δημοσιεύτηκαν από μας και δεν απεικονίζουν το σύνολο του έργου, το οποίο παρατίθεται δίπλα στην δική μας “Γκερνίκα” κάνοντας διάλογο μαζί της. Ηθελημένα δε, δημοσιεύτηκαν, με στόχο να παρουσιαστούν σαν βανδαλισμός, προβάλλοντας σημεία που παραπέμπουν (και γιατί όχι πράγματι;) σε μη ακαδημαϊκή τέχνη.
Τα ίδια χέρια έκαναν και τον “βανδαλισμό” και την “Γκερνίκα”. Επειδή η πρώτη τοιχογραφία που κάναμε συγγενεύει σε ύφος και τεχνοτροπία και αναφέρεται σε ένα δημοφιλές πρότυπο “ υψηλής” τέχνης (ότι και αν εννοείται με αυτό), αυτό δεν σημαίνει ότι ένας λιγότερο αναγνωρισμένος εικαστικός λόγος δεν αποτελεί ίσης σημασίας πολιτική καλλιτεχνική πράξη.
Γιατί αυτή ήταν από πάντα η πρόθεσή μας. Αν και αποκλεισμένοι εδώ και πόσους μήνες, από τα εργαστήρια-χώρους δημιουργίας μας, αυτό δεν σημαίνει επ’ ουδενί ότι βγάλαμε το άχτι μας στους τοίχους, γιατί μας έκαιγε απλώς η φλόγα της δημιουργίας. Συνειδητά θελήσαμε να επανοικειοποιηθούμε το πανεπιστημιακό δημόσιο χώρο,κάνοντας ένα έργο άρρηκτα συνδεδεμένο με την κατάληψη της πρυτανείας, σαν φυσική απάντηση στην απροκάλυπτα βίαιη επέμβαση των δυνάμεων καταστολής.
Δεν μπορεί κανείς να μας επιβάλλει να ικανοποιεί η τέχνη μας, τους αυτόκλητους τεχνοκριτικούς πλέον, μπάτσους και ΜΜΕ.
Η δική μας “Γκερνίκα” εξ αρχής ήταν μια μεταπαραγωγή του γνωστού σε όλους μας θέματος (βία της εξουσίας) . Οι Γκερνίκες όμως, δεν μοιάζουν πάντα με Γκερνίκες. Αυτό μας μαθαίνουν στις σχολές μας άλλωστε, να παράγουμε λόγο, τέχνη και ιδέες που να μην μένουν δέσμιες σε καθιερωμένα πρότυπα.
Το έργο μας δεν τελείωσε εδώ.
Συντονιστικό Κατάληψης Εικαστικού
ΠΗΓΗ: alerta.gr
