Η διοίκηση του νοσοκομείου της Λαμίας βεβαίωσε τη ραγδαία επιδείνωση της υγείας του Δημήτρη Κουφοντίνα. Έπειτα από 52 μέρες σκληρής απεργίας πείνας, και χωρίς καμιά πηγή ενυδάτωσης πλέον, το μοιραίο μπορεί να συμβεί κάθε λεπτό. Κι όμως, το αδιέξοδο μπορεί να λυθεί τώρα, με την πιο απλή διοικητική απόφαση, ώστε ο απεργός πείνας να μεταφερθεί στον Κουρδαλλό. Όχι «κατ’ επιλογήν του». Αλλά γιατί αυτό προβλέπει ο νόμος της παρούσας κυβέρνησης. Γιατί εκεί μπορεί ο ίδιος να διασφαλίσει την αναγκαία, εν μέσω πανδημίας, αποστασιοποίηση. Γιατί εκεί μπορούν –ελλείψει πλέον αδειών– να τον επισκέπτονται οι συγγενείς του, όπως ορίζει ο σωφρονιστικός κώδικας για όλους τους κρατούμενους – για όλους ανεξαιρέτως.
Η οριακή στιγμή κινητοποιεί χιλιάδες πολίτες. Ενεργοποιεί πολιτικές δυνάμεις. Προκαλεί αλλεπάλληλες παρεμβάσεις δημοκρατικών λειτουργών και ενώσεων για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Η χτεσινή διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας ήταν η πιο μαζική κινητοποίηση αυτών των 52 ημερών. Οι δηλώσεις όλων πλέον των αντιπολιτευόμενων κομμάτων –πλην της ακροδεξιάς «Ελληνικής Λύσης– απογυμνώνουν το κυβερνητικό ψεύδος: ούτε ο απεργός πείνας «εκβιάζει», ούτε η στήριξη του δίκαιου αιτήματός του είναι υπόθεση «υποστηρικτών της τρομοκρατίας». Τα διαβήματα της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων είναι απολύτως εύγλωττα – τουλάχιστον για όποιον δεν θέλει να γυρίσουμε στο μεσαιωνικό δίκαιο, όπου οι εξουσίες αποφάσιζαν για τη ζωή και το θάνατο των κρατούμενων.
Αντί να συναισθανθεί την κρισιμότητα της στιγμής, ο πρωθυπουργός πολιτεύεται ως μέλος της ιντερνετικής «Ομάδας Αλήθειας». Κατηγορεί έναν απεργό στα όρια της βιολογικής και ψυχικής αντοχής του, ότι αξιώνει «να επιλέξει εκείνος τη φυλακή κράτησης του υπό την απειλή της αυτοχειρίας». Τα «θύματα της τρομοκρατίας» αξιώνουν να γίνουν θύτες, σα να μην αρκεί η ποινή που επιμέτρησε η δικαστική εξουσία. Στη μονομέρεια των τηλεοπτικών Μέσων, προστίθεται μια εκτεταμένη λογοκρισία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς προηγούμενο: από χτες εξαφανίστηκαν από το Διαδίκτυο σελίδες που προσέφεραν έγκυρη πληροφόρηση για την απεργία πείνας και, σε ρόλο αστυνομίας του διαδικτύου, το facebook απενεργοποιεί τους λογαριασμούς των Θανάση Καμπαγιάννη και Κωνσταντίνου Πουλή, προειδοποιώντας με αντίστοιχους περιορισμούς και άλλους χρήστες.
Μια κυβέρνηση φθειρόμενη σε όλα τα μέτωπα (από τη διαχείριση της πανδημίας και της οικονομίας ως την υπόθεση Λιγνάδη), αντί να βιάζεται να αποτρέψει το μοιραίο, βαφτίζει κυνικά «αυτόχειρα» έναν απεργό πείνας, φλερτάρει με το θάνατό του, αθροίζει την Ελλάδα στα ανελεύθερα καθεστώτα.
Σε αντίθεση με τις αθλιότητες περί «ηρωοποίησης» και «ηρώων» –και επειδή μας χωρίζει μεγάλη απόσταση από το πρότυπο του αγωνιστή-«μάρτυρα»–, θέλουμε ο Δημήτρης Κουφοντίας να ζήσει και να δικαιωθεί. Προτρέποντας μακάρια τον απεργό πείνας να προσφύγει στη Δικαιοσύνη (ως εάν η υπεράσπισή του να μην εξάντλησε κάθε πρόσφορο μέσο – ως εάν χίλιοι και πλέον αλληλέγγυοι δικηγόροι ή ο Συνήγορος του Πολίτη να αγνοούν τις προβλεπόμενες κατά νόμο διαδικασίες), η κυβέρνηση μετατρέπει ένα ζήτημα πολιτικής απόφασης σε διαδικαστικό και πρόβλημα του απεργού πείνας, μεταθέτοντας επιπλέον την ευθύνη στους γιατρούς που τον φροντίζουν. Καλούμε την κυβέρνηση να μην ακυρώσει τις εναπομείνασες δυνατότητες ώστε να ξεπεραστεί το αδιέξοδο. Θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί ώστε, μαζί με τον Δημήτρη, η ζωή να νικήσει την εκδικητικότητα και το σκοτάδι.
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, 28.2.2021
