ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ “ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ’’ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ ΣΤΑ ΓΡΕΒΕΝΑ
Ανεμογεννήτριες: Μικρό το όφελος, μεγάλη η καταστροφή
Η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια από τη λειτουργία Α/Γ είναι απίστευτα ασήμαντη ενώ η καταστροφή στο φυσικό περιβάλλον-με μοναδικό κίνητρο το οικονομικό όφελος επιχειρηματιών της ενέργειας- είναι πρωτοφανής και ανεπανόρθωτη.
Είναι αδίστακτοι και τα αποτελέσματα τους θα είναι ολέθρια ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ.
Μερικές από τις επιπτώσεις είναι οι εξής:
-H λεηλασία του φυσικού μας πλούτου. Η χλωρίδα, η πανίδα, τα παραδοσιακά μονοπάτια, θα χαθούν κάτω από το βάρος των βίαιων επεμβάσεων, της οπτικής και ηχητικής ρύπανσης
-Οι δεκάδες Α/Γ στη Βασιλίτσα και στην ευρύτερη περιοχή, οι υποσταθμοί, οι γραμμές μεταφοράς θα εξαφανίσουν το κάλλος των φυσικών τοπίων που θα μετατραπούν σε βιομηχανικές ζώνες παραγωγής αιολικής ενέργειας.
-Επίσης θα φέρουν καίριο πλήγμα στον τουρισμό συγκεκριμένα στον ορεινό και το χιονοδρόμιο, την κτηνοτροφία και σε όλους αυτούς που εργάζονται και ζουν από το βουνό και το δάσος.
-Οπτικά μια ανεμογεννήτρια διακρίνεται από απόσταση 50 χιλιομέτρων μιας και το ύψος είναι 120m. Το συνολικό βάρος της κάθε ανεμογεννήτριας είναι, 350 τόνους. Κάθε ανεμογεννήτρια χρειάζεται 150 τ.μ. τσιμέντο και σε βάθος τουλάχιστον 3 μέτρων και για κάθε πυλώνα χρειάζεται να πέσουν 500 περίπου κυβικά μέτρα μπετόν.
– Το όριο ζωής των ανεμογεννητριών δεν ξεπερνά τα 20-25 χρόνια. Αν συνεχιστεί η κατασκευή τους, αυτό που θα κληροδοτηθεί στις επόμενες γενιές, θα είναι ένα απέραντο νεκροταφείο παλιοσιδηρικών και βουνά φορτωμένα με χιλιάδες τόνους μπετόν και χιλιάδες μέτρα υπόγειων καλωδιώσεων.
– Ιδιωτικοποίηση της ενέργειας με άρμα την “πράσινη ανάπτυξη”
– Αυξημένοι λογαριασμοί (η τιμή του ρεύματος που παράγεται από την αιολική ενέργεια, αυξάνεται από 130% έως 400%, σε σχέση με τις τιμές της συμβατικής ενέργειας)
– Ενεργειακή εξάρτηση, βίαιη απολιγνιτοποίηση και μείωση του ΑΕΠ της Δυτ. Μακεδονίας στο 30%
Έχουν τεθεί πολλές φορές ερωτήματα τύπου “δηλαδή τι θέλετε να καίμε λιγνίτη και να μολύνουμε το περιβάλλον;” ή “είστε σε όλα αρνητικοί, γιατί δεν προτείνετε τίποτα;”, στα οποία οφείλουμε κάποιες απαντήσεις. Θα ξεκινήσουμε αντίστροφα, διαβάζοντας πρώτα ορισμένα από τα αιτήματα μας (που αφορούν συνολικά το ζήτημα των ΑΠΕ), όπως αποτυπώνονται:
-ΟΧΙ στην περιβαλλοντική καταστροφή του πολύτιμου ορεινού μας όγκου
-ΟΧΙ στη λεηλασία της φυσικής και πολιτισμικής κληρονομιάς μας στο βωμό του κέρδους
-ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση του ηλεκτρικού ρεύματος και την ενεργειακή εξάρτηση σε καύσιμα και φυσικό αέριο
-ΝΑΙ στην υπεράσπιση των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων (αλιεία, κτηνοτροφία, τουρισμός, πεζοπορία).
-ΝΑΙ στην εγκατάσταση ΑΠΕ (πλην αιολικών) με κεντρικό σχεδιασμό, ενιαίο και δημόσιο φορέα διαχείρισης, με σεβασμό στο περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες, με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και όχι το κέρδος.
-ΝΑΙ στην αναγκαία μεταβατική παραμονή, με αυστηρή τήρηση περιβαλλοντικών όρων, των λιγνιτικών μονάδων παραγωγής ενέργειας.
-ΝΑΙ στην υπεράσπιση του ρεύματος ως κοινωνικό αγαθό προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Οι επιπτώσεις περιβαλλοντικής καταστροφής που προκαλούν οι ΑΠΕ, και θα συνεχίσουν ακόμη περισσότερο μετά το περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, είναι ήδη εμφανείς σε πολλές βουνοκορφές της χώρας. Ωστόσο υπάρχουν ορισμένες όψεις που αναδεικνύουν τις πραγματικές επιδιώξεις και την απάτη της “πράσινης ανάπτυξης”, η οποία συνήθως λειτουργεί σαν άλλοθι.
Αρχικά, πρέπει να επισημανθεί ότι η δομή των συστημάτων ηλεκτροδότησης στην Ελλάδα, που είχαν διαμορφωθεί ως καθετοποιημένες, κυρίως δημόσιες, μονοπωλιακές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, σταμάτησε βάσει των επιταγών της Ε.Ε. Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα μέχρι τη δεκαετία του ’80 είχε 70% ενεργειακή αυτάρκεια χάρη ακριβώς στην παραπάνω δομή. Υπό το φως των παραπάνω, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η αδιαμφισβήτητη διαβλητότητα της “ανεξάρτητης” Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, δεν είναι ένας επιπόλαιος χειρισμός των τελευταίων κυβερνήσεων ή μια αδυναμία της ελληνικής πραγματικότητας. Αντιθέτως, υπάγεται αποφασιστικά στη στρατηγική διασύνδεσης των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ τους, στην οποία συναινούν και οι δικές μας κυβερνήσεις. Μέσα από αυτή τη διαδικασία “διεθνοποίησης” αυτού του τεράστιου πεδίου κερδοφορίας, όπως είναι οι ΑΠΕ, επιδιώκουν και οι Έλληνες μεγαλοκαρχαρίες να ρεφάρουν.
Η διαμόρφωση ενός χρηματιστηρίου ενέργειας, τα δικαιώματα εκπομπής ρύπων, η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και η κατοχύρωση ενός πλαισίου αλόγιστης παραχώρησης αδειών, είναι μερικά από τα αποτελέσματα της παραπάνω ενεργειακής πολιτικής.
Ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα είναι η άναρχη παραχώρηση αδειών, όχι με σκοπό την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών, αλλά με σκοπό το κέρδος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, και το νέο επιδιωκόμενο φράγμα στον Βενέτικο, όπου δεν υπάρχει κεντρική μελέτη που να συνυπολογίζει τη φέρουσα ικανότητα του ποταμού σε σχέση με τα υπάρχοντα φράγματα και αυτά που σχεδιάζουν να κάνουν αλλά και για τα αιολικά, είναι άπειρα τα παραδείγματα αλόγιστης παραχώρησης αδειών και λεηλασίας των βουνών με fast track διαδικασίες (βλ. Άγραφα, Εύβοια, Νησιά κα.) την ώρα που όχι μόνο έχουμε πιάσει τον υποτιθέμενο στόχο εγκατεστημένης ισχύος από ΑΠΕ, ήδη από το 2013, αλλά και η ήδη εγκατεστημένη ισχύ είναι υπέρμετρη για τις ανάγκες του εθνικού συστήματος ενέργειας.(26.000 άδειες εγκατάστασης αιολικών σημαίνει 29.000 Mw, ενώ η μέσο όρο ετήσια κατανάλωση είναι 5.500-6.000 Mw).
Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με το αφήγημα της ”πράσινης ανάπτυξης” λειτουργούν, φυσικά, και ως μοχλός για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ενέργειας με άμεσα αποτελέσματα τα επόμενα χρόνια στην αύξηση των λογαριασμών μας. Χαρακτηριστική είναι και η επιβάρυνση του φόρου ΕΤΜΕΑΡ στους λογαριασμούς των λαϊκών νοικοκυριών, που στην ουσία επιδοτεί τους μεγαλοκαρχαρίες των ΑΠΕ. Οι παραπάνω διαδικασίες βέβαια πηγαίνουν παράλληλα με το εγκληματικό σχέδιο βίαιης απολιγνιτοποίησης της Δυτ. Μακεδονίας με σκοπό την μετατροπή του εγχώριου ενεργειακού μίγματος λιγνίτη σε εισαγόμενο Αμερικάνικο φυσικό αέριο (LNG) που και αυτό είναι περιβαλλοντικά ρυπογόνο με εκλύσεις μεθανίου και μόλυνση των υδάτων κατά την παραγωγή του. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά μαθαίνουμε ότι οι ΜΑΒΕ που θα κλείσουν θα γίνουν ένας απέραντος σκουπιδότοπος καύσης σκουπιδιών από όλη τη Βόρεια Ελλάδα και ΧΥΤΑ για την απόθεση καρκινογόνου αμιάντου.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν από όλες τις παραπάνω πληροφορίες ότι ο σκοπός της “πράσινης ανάπτυξης” δεν είναι η μείωση των εκπομπών ρύπων αλλά το περιβαλλοντοκτόνο κέρδος.
Η Αμερική, η Ρωσία, η Ινδία, η Κίνα, αν και πρωταθλήτριες ρύπων δε συμμετέχουν σε αυτή την ενεργειακή στρατηγική, ενώ την ίδια ώρα πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως και η Γερμανία, διατηρούν σε μεγάλο ποσοστό πιο ρυπογόνες αλλά αποδοτικές μορφές ενέργειας (Λιγνίτη, Πυρηνικά). Η συνεισφορά της αιολικής ενέργειας προς αποφυγή του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι περίπου 1 έως 2 τοις χιλίοις.
‘Όλα αυτά την ίδια ώρα που οι εξέχουσες χώρες της ”πράσινης ανάπτυξης” προωθούν ακατάπαυστα, εξόρυξη υδρογονανθράκων διενεργώντας νέες έρευνες και πολέμους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, για τον μαύρο χρυσό.
Ενώ η τεχνολογία των ΑΠΕ ήταν γνωστή από πολλά χρόνια, εν τούτοις χρησιμοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια που άρχισαν οι επιδοτήσεις των αιολικών πάρκων. Όπου σταμάτησαν οι επιδοτήσεις έπαυσαν να τις συντηρούν. Αυτό συνέβη στη Σουηδία, Ολλανδία, Γερμανία, Νορβηγία και Καλιφόρνια των ΗΠΑ.
Θα λέγαμε λοιπόν, ότι η απόδοση των αιολικών είναι μη προσοδοφόρα σε σχέση με την ενέργεια που χρειάζονται για την παραγωγή τους, τα μη ανακυκλώσιμα, μικρής διάρκειας(20-25 χρόνια) υλικά τους και την τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή που επιφέρουν. Η μεταβλητή ενέργεια των ΑΠΕ όχι μόνο δεν είναι ικανή να βαστάξει ένα εθνικό δίκτυο ενέργειας αλλά στην πραγματικότητα θέλει και ισχυρή υποστήριξη από μονάδες παραγωγής σταθερής ενέργειας (λιγνίτης, υδρογονάνθρακες, πυρηνική ενέργεια) που θα καλύπτουν το κενό απόδοσης λόγω των καιρικών αλλαγών.
Η υπεράσπιση της ενέργειας – ενάντια στην ενεργειακή φτώχεια – ως κοινωνικό αγαθό προς όφελος της κοινωνίας είναι ο βασικότερος όρος και υπό αυτό το πρίσμα θα υπερασπιστούμε την πολυτιμότερη κληρονομιά του τόπου μας, τον φυσικό μας πλούτο.
Σε αυτά τα πλαίσια επιδιώκουμε παράλληλα με τοπικούς κοινωνικούς φορείς που είναι ευαισθητοποιημένοι γύρω απ το ζήτημα αλλά και αντίστοιχες με εμάς συλλογικότητες και πρωτοβουλίες των γύρω περιοχών, να αναδείξουμε συνολικά το ζήτημα των ΑΠΕ και σε ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ να ορθώσουμε τείχη αντίστασης και υπεράσπισης του φυσικού μας πλούτου και των περήφανων βουνοκορφών μας.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΦΘΗΝΟ ΡΕΥΜΑ ΓΗ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΟΧΙ ΑΙΟΛΙΚΑ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΙΤΣΑ ΜΑΣ!
