Το Δίκτυο των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών με σημερινή του ανακοίνωση ενώνει τη φωνή του με όλους όσοι έχουν ταχθεί ενάντια στο πολυνομοσχέδιο για το περιβάλλον.
Την απόσυρση και ριζική αναθεώρηση του νομοσχεδίου με τίτλο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας», που αυτές τις μέρες κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή, ζητά το Δίκτυο Φορέων Διαχείρισης, το οποίο έχει συγκροτηθεί από τους προέδρους των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (άτυπη δομή των προέδρων διοικητικών συμβουλίων των 36 υφιστάμενων φορέων διαχείρισης). Σημειώνουμε ότι τα διοικητικά συμβούλια των φορέων διαχείρισης έχουν οριστεί από το υπουργείο Περιβάλλοντος, το οποίο εποπτεύει τη λειτουργία τους.
Επίσης θυμίζουμε ότι σε εξέλιξη βρίσκεται σχετική καμπάνια συλλογής υπογραφών από εκατό και πλέον συλλογικότητες και περιβαλλοντικά κινήματα με πρόταγμα την «Άμεση απόσυρση του αντι–περιβαλλοντικού νομοσχεδίου!».
Tο Δίκτυο Φορέων Διαχείρισης προέβη, σήμερα 24 Απριλίου, στην ακόλουθη ανακοίνωση:
«Παρά το γεγονός ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι με το περιβάλλον φορείς, όπως οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ, η Επιτροπή ‘Φύση 2000’, το Δίκτυο των Προέδρων των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, ο Σύλλογος Εργαζομένων στους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών ‘Ελληνική Φύση’, η επιστημονική κοινότητα, πολιτικά κόμματα κλπ., έχουν καταγγείλει τον προσχηματικό χαρακτήρα της διαδικασίας δημόσιας διαβούλευσης, καθώς το ΥΠΕΝ δεν έκανε δεκτό το κοινό αίτημα όλων για παράταση της διαδικασίας δημόσιας διαβούλευσης, που έληξε με συνοπτικές διαδικασίες, καθώς διήρκεσε μόλις 14 μέρες, στις 18/03/2020, και σε καιρούς όπου η χώρα μας, αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης, δίνει τη μεγάλη μάχη για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού.
Στην προσπάθεια αντιμετώπισης αυτής της υγειονομικής κρίσης έχουν ληφθεί, ορθά, τα απαραίτητα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων και των συναθροίσεων των πολιτών, αλλά και των συνεδριάσεων συλλογικών οργάνων και κοινωνικών φορέων. Αυτές οι εξαιρετικά δύσκολες ρυθμίσεις δεν επιτρέπουν στους εμπλεκόμενους φορείς, αλλά και στους λοιπούς κοινωνικούς φορείς και πολίτες, να συμμετέχουν σε μια διαφανή και δημοκρατική συζήτηση. Παρά την ιδιαιτερότητα της κατάστασης στην παρούσα συγκυρία, το σχέδιο νόμου του ΥΠΕΝ δέχτηκε, στο ελάχιστο διάστημα που διήρκεσε η διαβούλευση, εκτεταμένο και δριμύτατο σχολιασμό και αρνητική κριτική από μια πληθώρα φορέων και απλών πολιτών.
H κοινή αγωνία των ενστάσεων όλων των σχετικών εμπλεκόμενων φορέων είναι ότι το σχέδιο νόμου όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες για την αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος, αλλά αντίθετα θα οδηγήσει στην υποβάθμιση των όρων προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας της χώρας μας και στην αποδιάρθρωση του ισχύοντος συστήματος διακυβέρνησης των προστατευόμενων περιοχών, που παρά τα πολλά προβλήματα και προσκόμματα που τέθηκαν διαχρονικά εκ μέρους της ίδιας της ελληνικής πολιτείας, έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί ένα επιτυχημένο και λειτουργικό σχήμα, με μεγάλη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, για αποτελεσματική προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και της βιώσιμης ανάπτυξης στη χώρα μας. Αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι ειδικά τα νομοσχέδια διαμόρφωσης περιβαλλοντικών πολιτικών είναι απαραίτητο να εξετάζονται χωρίς βιασύνη και με πλήρη εφαρμογή των δημοκρατικών και κοινοβουλευτικών διαδικασιών, αφού βεβαίως έχουν πρώτα υποβληθεί στην πληρέστερη δυνατή και ουσιαστική διαβούλευση και επιστημονική επεξεργασία και όχι μέσα από κλειστές και αδιαφανείς διαδικασίες, όπως αυτές που ακολουθήθηκαν στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου.
Το Δίκτυο των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών καλεί την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ να αναβάλει την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή και, αντίθετα, να προβεί σε απόσυρση ή ριζική αναθεώρηση του νομοσχεδίου, αξιοποιώντας τα περισσότερα από 1.500 σχόλια που κατατέθηκαν στη διαβούλευση καθώς και τις αναλυτικές προτάσεις που έχουν καταθέσει το Δίκτυο, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, η Ελληνική Φύση, επιστημονικές εταιρείες και ακαδημαϊκά ιδρύματα.
Πέραν όλων των άλλων, αποτελεί θέμα δημοκρατίας και συνταγματικότητας να μην ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο βαρύνουσας σημασίας για το περιβάλλον από την ελληνική Βουλή που, επίσης λόγω της πανδημίας, λειτουργεί με περιορισμένη παρουσία βουλευτών, με ελλιπείς συνεδριάσεις επιτροπών και χωρίς τη συμμετοχή των φορέων, και η οποία συνεδριάζει για να παράγει κοινοβουλευτικό έργο που σχετίζεται κυρίως με τα μέτρα για την πανδημία».
