Το Ε.Σ.Υ. καταρρέει, πολύ… σχολαστικά!

Του Κώστα Κεκελιάδη

Μάχες γιατρών για τη ζωή ασθενών με covid – 19 μέσα στα ερείπια του δημόσιου συστήματος υγείας

Ο ιατρικός τουρισμός που θα μετέτρεπε τη Θεσσαλονίκη (και τη Χαλκιδική) σε τόπους παραδεισένιου προορισμού για πλούσιους συνταξιούχους με διαθέσιμα αποθέματα στα ασφαλιστικά τους ταμεία ήταν ένα παλιό όνειρο μεγαλοϊδεατισμού – όπως και η “πρωτεύουσα των Βαλκανίων”.

Ξενοδόχοι και μεγαλογιατροί είχαν σχέδια να οργανώσουν ξενοδοχειακές μονάδες, ώστε να μοιάζουν σαν να είναι νοσοκομεία – κέντρα αποκατάστασης για όσους μπορούν να πληρώσουν και να έρθουν στις εξωτικές “Νέες Χώρες”.

Αυτές ήταν οι προτεραιότητες του υγειονομικού χάρτη στη Θεσσαλονίκη, ειδικά μετά το 2010, όταν η Ελλάδα μπήκε στον μηχανισμό δημοσιονομικής επιτήρησης και οι επενδυτές αναζητούσαν νέες πηγές άντλησης πλούτου.

Διακινούνταν πιθανά και απίθανα σενάρια για τον ιατρικό τουρισμό και τους πιθανούς ή απίθανους επενδυτές του. Είχε πέσει στο τραπέζι μέχρι και η μετατροπή νοσοκομείου, που  έκλεισε στη Θεσσαλονίκη το 2013, σε κέντρο θαλασσοθεραπείας.

Όλα αυτά ήταν μέρος της συζήτησης για τον “οδικό χάρτη στην Υγεία”, μέχρι που ήρθε ο κορονοϊός κι έδειξε ότι “ο βασιλιάς είναι γυμνός”. Και ότι η γύμνια του θα φανεί ακόμη περισσότερο προσεχώς, όταν γίνουν ορατές οι συνέπειες από τις περικοπές κατά σχεδόν 600 εκατ. ευρώ στις δαπάνες για την υγεία, όπως προβλέπει το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2021.

Κατά τα άλλα, η Θεσσαλονίκη μπήκε στην καραντίνα 1 με τα σχετικά ήπιας έντασης κρούσματα και στο μεσοδιάστημα μέχρι την καραντίνα 2 αναδείχθηκε, περιέργως πως, σε πόλη – πρότυπο που “πήρε το μάθημά της” (Τσιόδρας) κι ανακηρύχθηκε πόλη “covid free” (τοπικοί άρχοντες).

Τώρα στην καραντίνα 2 έχει γίνει πόλη – φάντασμα με πολλούς και σοβαρά ασθενείς, νεκρούς, και ζωντανούς που εύχονται “να μην πάθουμε κάτι γιατί τη βάψαμε”, αφού τα δημόσια νοσοκομεία έχουν μετατραπεί αποκλειστικά σε χώρους θεραπείας των συνεπειών του κορονοϊού και για οποιαδήποτε άλλη ασθένεια προκύψει είναι μονόδρομος η απεύθυνση στα ιδιωτικά θεραπευτήρια.

Αρχικά το ΕΚΑΒ είχε εντολή να μεταφέρει σε ιδιωτικές κλινικές μόνο ασθενείς που έχουν ασφαλιστική κάλυψη, μέχρι που αποκαλύφθηκε το όνειδος της απόπειρας εγκατάλειψης των ανασφάλιστων και τα ασθενοφόρα έλαβαν οδηγίες να μεταφέρουν στις ιδιωτικές κλινικές όλους ανεξαιρέτως τους ασθενείς, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον.

Τα σενάρια έκτακτης ανάγκης έδειξαν προχειρότητα και ερασιτεχνισμό. Μετατροπή του “Βελλίδειου” σε κέντρο περίθαλψης, τρένα κι αεροπλάνα για την επείγουσα μεταφορά ασθενών.

Το νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων, το γνωστό “Λοιμωδών”, θα μπορούσε να είναι μια λύση, αν δεν είχε κλείσει το 2013 με εντολή του τότε υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, τότε που τα στελέχη των κυβερνήσεων έκαναν διαγωνισμούς καλύτερου μαθητή για την τρόικα των δανειστών και τις απαιτήσεις τους.

Το “Λοιμωδών”, με δυναμικότητα 100 κλινών, πριν αποφασίσει η “τρόικα εσωτερικού” να το κλείσει είχε εξειδικευμένο προσωπικό και θα έπαιζε κρίσιμο ρόλο στη μάχη για τη θεραπεία των ασθενών με βαριές συνέπειες από τον κορονοϊό. Αλλά επί επτά χρόνια είναι κλειστό και σήμερα έχει μετατραπεί σε αποθήκη, αφού εκεί έχουν μεταφερθεί τα υλικά από το άλλο νοσοκομείο που έκλεισε, το Β’ ΙΚΑ “Παναγία”, ενώ η στέγη μπάζει νερά.

Μετά το 2015 έγιναν διερευνητικές προσπάθειες επαναλειτουργίας του νοσοκομείου κι άρχισε η συζήτηση για τη μεταφορά του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του κτιρίου από το ιταλικό στο ελληνικό κράτος. Ήρθαν στη Θεσσαλονίκη ιταλοί εμπειρογνώμονες, έγινε συζήτηση στο υπουργείο Υγείας πάνω στην πρόταση ανταλλαγής, δηλαδή να δοθεί το κτίριο στο ελληνικό δημόσιο και οι Ιταλοί να πάρουν άλλο κτίριο, παρόμοιας αξίας. Αλλά η τότε ηγεσία του υπουργείου Υγείας (Ανδρέας Ξανθός) επέλεξε να μη συνεχίσει τη διαδικασία κι ο νόμος της αδράνειας ανέλαβε τα υπόλοιπα.

Το δημόσιο σύστημα υγείας ή ό,τι έχει απομείνει από αυτό γκρεμίζεται κάτω από το βάρος της ελλιπούς χρηματοδότησης, της υποστελέχωσης, της διαφθοράς και της συστηματικής υπονόμευσής του προς όφελος του ιδιωτικού, κερδοσκοπικού τομέα.

Ούτε λόγος για την ενίσχυση του δικτύου πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που θα είχε συγκεκριμένο πληθυσμό αναφοράς στην κοινότητα, ώστε να εντοπίζονται ευκολότερα οι εστίες μετάδοσης και να περιθάλπονται οι ευπαθείς ομάδες.

Για την ενίσχυση του ΕΣΥ με κρεβάτια σε μονάδες εντατικής θεραπείας, που αποτελούν το τελευταίο στάδιο της θεραπείας των πολύ σοβαρά αρρώστων, τα στοιχεία της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Θεσσαλονίκης αποτυπώνουν αριθμητικά το είδος της προετοιμασίας: Μέχρι τον Αύγουστο τα δημόσια νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης είχαν αθροιστικά 39 κλίνες ΜΕΘ. Το Σεπτέμβριο, ενόψει του δεύτερου κύματος της πανδημίας που αναμενόταν σφοδρό, προστέθηκαν μόλις 12 κρεβάτια…

Όταν η κατάσταση έδειξε ότι θα ξεφύγει και θα μετατρέψει τις κορόνες περί free covid πόλης σε κακόγουστα αστεία με θανατηφόρες συνέπειες, τότε άρχισε η δημιουργική αριθμητική των αξιωματούχων του ΕΣΥ, που έδειξε απλώς το μέγεθος του πανικού και τους επικίνδυνους αυτοσχεδιασμούς, και απλά κρεβάτια μετατράπηκαν μέσα σε ένα βράδυ σε “κρεβάτια ΜΕΘ” με την προσθήκη ενός αναπνευστήρα.

“Μία από τις δεσμεύσεις που έχω αναλάβει είναι ότι θα χτίσουμε πάνω στην κρίση του κορονοϊού ένα νέο Εθνικό Σύστημα Υγείας, κρατώντας ως παρακαταθήκη τα μεγάλα του συγκριτικά πλεονεκτήματα και διορθώνοντας τις όποιες αδυναμίες”.

Αυτή ήταν η δήλωση που έκανε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στις 26 Μαΐου, όταν επισκέφθηκε το νοσοκομείο “ΑΧΕΠΑ”, κι αν διαβαστεί υπό το πρίσμα όσων ακολούθησαν μοιάζει εφιαλτικά ρεαλιστική.

-Πάνω στην κρίση του κορονοϊού επιταχύνονται τα σχέδια επίταξης του δημόσιου τομέα από τον ιδιωτικό.
-Με έκτακτες κοινές υπουργικές αποφάσεις μετατρέπονται σε μια νύχτα ιδιωτικές κλινικές σε γηροκομεία ασυμπτωματικών ασθενών με covid.
-Μπαίνουν στο σύστημα εφημεριών ιδιωτικά θεραπευτήρια, ακόμα και όσα έχουν απλήρωτο επί μήνες προσωπικό, ενώ οι… χλιδάτες ιδιωτικές κλινικές στέλνουν γιατρούς στα νοσοκομεία ώστε να ξεδιαλέγουν ασθενείς που θα πάρουν για να περιθάλψουν. Όπως τότε, πριν δημιουργηθεί το ΕΣΥ, όταν επικρατούσε η ζούγκλα επιλογής ασθενών με βάση αποκλειστικά το πορτοφόλι τους.
-Όχι μόνο δεν ενισχύονται με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού τα δημόσια νοσοκομεία, αλλά μεταφέρονται γιατροί από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα.
-Οι ιδιώτες γιατροί, όπως εκφράζονται μέσα από τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο (Αθ. Εξαδάκτυλος), παζαρεύουν μυθικούς μισθούς για να… συνδράμουν στην πανδημία. Άλλωστε, η είσοδος των ιδιωτών στο ΕΣΥ με όρους αγοράς, για να αλώσουν κάθε σπιθαμή του δημόσιου συστήματος, έχει προαναγγελθεί πολλές φορές την τελευταία εικοσαετία. Τώρα είναι η ευκαιρία τους.

Αλλά τώρα επίσης είναι και η στιγμή να δώσουμε όλοι την απάντηση στο ερώτημα για το δημόσιο σύστημα υγείας που θέλουμε. Να δώσουμε την απάντηση για το αν θέλουμε δημόσιο σύστημα υγείας στο οποίο θα κερδίζει η ζωή ή τόπους κερδοφόρας για μεγαλογιατρούς – επιχειρηματίες διαχείρισης της αρρώστιας και του εμπορευματοποιημένου θανάτου.

Μοιραστείτε το άρθρο