Αναμφίβολα ο χώρος του πολιτισμού δέχθηκε ένα τεράστιο πλήγμα σε οικονομικό επίπεδο εν μέσω της πανδημίας και έχει επηρεάσει τον καλλιτεχνικό και όχι μόνο χώρο, τουλάχιστον μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Σε παγκόσμιο επίπεδο όλοι οι εργαζόμενοι στο χώρο του πολιτισμού ήρθαν και έρχονται αντιμέτωποι με μία άνευ προηγουμένου κρίση. Τα εισοδήματά τους περιορίστηκαν κατακόρυφα, αν όχι εξανεμείστηκαν ολοκληρωτικά και το ζήτημα της επιβίωσης έχει τοποθετηθεί ως βασικός και κύριος παράγοντας. Οι ιδιοτυπίες του χώρου του πολιτισμού και η διαρκής αβεβαιότητα κορυφώθηκαν και δημιούργησαν ένα ομιχλώδες τοπίο. Πιο συγκεκριμένα, ο κινηματογράφος βρίσκεται σε μία κατάσταση όπου δημιουργοί, ηθοποιοί και τεχνικοί σε παγκόσμιο επίπεδο βρέθηκαν στο κενό καθότι πολλά πρότζεκτ ακυρώθηκαν ή αναβλήθηκαν. Οι κινηματογραφικές παραγωγές αντιμετωπίζουν μία τεράστια δυσκολία να ξεκινήσουν ή και να ολοκληρωθούν, χρηματοδοτήσεις, μπάτζετ περιορίστηκαν ή κόπηκαν, τα κινηματογραφικά φεστιβάλ αναβλήθηκαν είτε μεταποιήθηκαν σε μία διαδικτυακή μορφή και πολλά πρότζεκτ κινηματογραφικού περιεχομένου δεν θα μπορέσουν να γίνουν μέσα στο 2020 και αναμένεται να δούμε εξελίξεις από τη νέα χρόνια με ότι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους.
Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι πρόκειται για ένα χώρο που η ασφάλεια του σταθερού εισοδήματος αποτελεί μία εξαίρεση στον κανόνα, καθότι ο πολιτισμός μέσα σε ένα τεχνοκρατικό σύγχρονο περιβάλλον έχει παραγκωνιστεί και απαξιωθεί, ιδιαίτερα αν δεν ακολουθεί τη λογική της αρπαχτής και της εύκολης παραγωγής ψυχαγωγίας. Το διαρκές άγχος της επιβίωσης όσων ασχολούνται με τις τέχνες και την ψυχαγωγία έχει ενταθεί και αυτό απαιτεί από την ίδια την κοινωνία να μπει σε μία διαδικασία να αναλογιστεί την ανάγκη να προστατεύσει αλλά και να χρησιμοποιήσει προς όφελός της το χώρο του πολιτισμού. Καθόλου δράση και ημίμετρα αποδεικνύουν το πώς οι σύγχρονες κοινωνίες αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα με βάση τους αριθμούς και τους δείκτες και πώς ιεραρχούν και τοποθετούν τις τέχνες αποδίδοντάς τους τη μικρότερη δυνατή σημασία.
Το αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν διαχρονικά τόσο πολλοί άνθρωποι και έγινε πιο φανερό τους τελευταίους μήνες, η δυσκολία επιβίωσης και ο παραγκωνισμός τους, ίσως να μπορέσουν να καταστήσουν φανερή την ανάγκη να προστατεύσουμε την καλλιτεχνική παραγωγή και τους ανθρώπους που αφιερώνουν τη ζωή τους σε αυτήν. Οι τέχνες ανέκαθεν αποτελούσαν σημείο αναφοράς για την νοητική πρόοδο της ανθρωπότητας καθώς και εργαλείο για την σύγκρουση με τα στεγανά και το κατεστημένο που ενίοτε οδηγούσε τις κοινωνίες να ψηλώσουν πνευματικά και αισθητικά. Ακόμα και σε περιόδους βαθιάς κρίσης και ανελευθερίας, όπου τα μέσα ενημέρωσης ήταν/είναι πλήρως ελεγχόμενα η πολυδιάσταση λειτουργία των τεχνών βρίσκονταν εκεί για να ενημερώσει, να πληροφορήσει και να πυροδοτήσει σκέψεις, συζητήσεις και εν τέλει δράσεις. Ακόμα και αν υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες για το πώς αντιλαμβανόμαστε την τέχνη αλλά και τη μορφή που πρέπει να έχει αυτή, είναι γενικώς αποδεκτή η σημασία της για τις κοινωνίες μας.
