Εργατικό

Καθώς η κυβέρνηση αποφάσισε ότι τα καταστήματα θα έμεναν κλειστά την Κυριακή 1/11, η απεργία και η συγκέντρωση είχαν ματαιωθεί. Όλα αυτά δεν έκαμψαν το ζήλο της ελληνικής αστυνομίας για την “υπεράσπιση της δημόσιας ασφάλειας”. Η επιστολή αναφέρει, ανάμεσα σε άλλα, ότι η απεργία και η απεργιακή συγκέντρωση απειλούν τη “σωματική ακεραιότητα” και την “κοινωνικοοικονομική ζωή”. Η επιστολή ολοκληρώνεται με αναφορά στην “ισχύουσα υγειονομική νομοθεσία”.

Καθώς πλησιάζουμε προς την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η νοσταλγία της ασφάλειας για απαγορεύσεις και καταστολή φουντώνει. Ας γνωρίζει όμως ο κύριος Χρυσοχοϊδης και η ελληνική αστυνομία ότι, πλησιάζοντας προς αυτή την επέτειο, φουντώνει και το πάθος για αντίσταση, εξέγερση και ανατροπή.

Η κυβέρνηση εν μέσω υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, και του λοκ-ντάουν το οποίο έρχεται ως αποτέλεσμα της μηδενικής πολιτικής της για την πρωτοβάθμια υγεία, ετοιμάζεται να περάσει ένα νέο νόμο – έκτρωμα για τον κόσμο της εργασίας, κομμένο και ραμμένο ασφαλώς στα μέτρα του βιομηχανικού, τουριστικού και κατασκευαστικού κεφαλαίου και όλων των μικρών και μεγάλων εργοδοτών. Ο συγκεκριμένος νόμος  βάζει στο στόχαστρο ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τον πυρήνα της οκτάωρης σταθερής εργασίας, χτυπά θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα και καθιστά το συνδικαλισμό παράνομο.

Τα μέτρα δεν έσκασαν σαν κεραυνός εν αιθρία. Είναι η αντίληψη που έχει η κυβέρνηση των ούλτρα-νεοφιλελεύθερων της Νέας Δημοκρατίας για την εργασία και για τους εργαζόμενους που τους θέλει πειθήνια όργανα στις ορέξεις των εργοδοτών και επαίτες των διάφορων επιδομάτων- ψίχουλων. Αυτό δείχνει και το εργασιακό νομοσχέδιο του Βρούτση, που νομοθετεί την 10ωρη εργασία, αυξάνει το όριο των νόμιμων υπερωριών, καταργεί το πενθήμερο και χτυπάει το δικαίωμα στον συνδικαλισμό και την απεργία. Έχοντας καταργήσει το άσυλο, έχοντας απαγορέψει τις διαδηλώσεις και με τις συμμορίες του Χρυσοχοΐδη να οργιάζουν χτυπώντας μέχρι και πεντάχρονα, το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης είναι εδώ για να επιβάλει το Νέο Σύστημα Εκμετάλλευσης και τους εργαζόμενους- φτωχούς, με το δόγμα «Νόμος και Τάξη».