Παρέμβαση σε 2 υποκαταστήματα Coffee Lab στη Θεσσαλονίκη λόγω άθλιων σεξιστικών “διαφημιστικών” βίντεο
Το βράδυ της Παρασκευής 13 Ιούνη αποφασίσαμε να παρέμβουμε σε 2 καταστήματα της αλυσίδας Coffee Lab στη Θεσσαλονίκη, στην Τριανδρία και στην Ερμού αφισοκολλώντας τις προσόψεις τους. Η Coffee Lab αναπαράγει την πατριαρχική βία με το πρόσχημα της διαφήμισης με εμετικά μισογυνιστικά σενάρια που υποβιβάζουν την αξιοπρέπεια των εργατριών.
Μας γίνεται ξεκάθαρο σε ένα από τα σκουπίδια που αυτοί παρουσιάζουν ως “χιουμοριστικά” διαφημιστικά σποτάκια, πως το Coffee Lab θεωρεί ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να υπερασπιστεί μόνη της τον εαυτό της, αλλά χρειάζεται τον άντρα – αφεντικό της να της υποδείξει την διαχείριση που οφείλει να κάνει σε αγενείς πελάτες κι εκείνη σαν ένα άτομο χωρίς βούληση και αυτοδιάθεση τον συμβουλεύεται για την κάθε της κίνηση. Στο τέλος, της λέει και ένα “τράβα φτιάξε έναν καφέ“ παρότι ο πελάτης την έχει ονομάσει ηλίθια κάμποσες φορές, και φυσικά της έχει πει “να γαμηθεί” -γιατί ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, ειδικά όταν έχει μεγάλες πλάτες. Σε άλλο βίντεο, η σερβιτόρα προτρέπεται από το αφεντικό να “είναι πιο ευγενική με τους πελάτες” και εκείνη υπακούοντας στο αφεντικό της κάθεται στην αγκαλιά ενός άντρα πελάτη, τον ταΐζει στο στόμα, τον σκουπίζει και τον φιλάει.
Και αν κάποιο άτομο αναρωτιέται πόσο πιο αηδιαστικός μπορεί να γίνει ο σεξισμός και ο μισογυνισμός σε κάθε πτυχή της ζωής μιας θηλυκότητας, το τρίτο “χιουμοριστικό” βιντεάκι ισχυρίζεται ότι στα καταστήματα Coffee Lab μετά τις 12 εκδίδουν Ρωσίδες, Ουκρανές, και άλλες μετανάστριες σεξεργάτριες και σεξεργάτες για τα θελήματα των πελατών και των αφεντικών, ότι με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να φτιάξουν την αλυσίδα τους, ενώ δίνει οδηγίες σε έναν άντρα πελάτη για το πως να χτυπήσει συνθηματικά την πόρτα για να βρει “τα κορίτσια|”. Απορεί κανείς με την αυτοπεποίθηση του δημιουργού και της διεύθυνσης, πως ένα τέτοιο σενάριο θα αποτελούσε χιουμοριστικό τρόπο να προωθήσουν την επιχείρησή τους.
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου οι δρόμοι των αστικών κέντρων είναι γεμάτοι από μαγαζιά εστίασης, και οι εργάτ(ρι)ες παλεύουν για το μεροκάματο κάτω από άσχημες συνθήκες, χωρίς ένσημα, χωρίς ασφάλιση, με απλήρωτες υπερωρίες και εξουθενωτική εργασία χωρίς ρεπό -και τα δώρα ακούγονται σαν καλά ανέκδοτα όταν πλησιάζουν οι γιορτές- οι γυναίκες και τα queer άτομα, πέρα από την ταξική τους καταπίεση βιώνουν και την έμφυλη. Από την πρώτη φορά που κρατήσαμε δίσκο μάθαμε το γνωστό αφήγημα : “ο πελάτης έχει πάντα δίκιο”, ιδιαίτερα όταν είναι άντρας και αφήνει λεφτά στο αφεντικό, το οποίο απαιτεί από τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να χαμογελούν, ακόμα κι όταν δεν θέλουν, για να εξασφαλίσει το κέρδος του. Η πρώτη καταπίεση που βιώνει μια εργάτρια στον κλάδο του επισιτισμού και του τουρισμού (και όχι μόνο), είναι γύρω από την εμφάνισή της. Της υποδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ντύνεται, να βάφεται, να κινείται. Γιατί πρέπει να ντύνεται καλά -αλλά και καθημερινά, γιατί πρέπει να βάφεται -αλλά όχι και πάρα πολύ έντονα, γιατι πρέπει να είναι θελκτική -αλλά όχι και να προκαλεί την τύχη της, άλλωστε αν της απλώσει χέρι ο πελάτης, θα έχει δίκιο.
Στεκόμαστε ενάντια σε κάθε εξουσία που γεννά και θρέφει το μίσος προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Οργανωνόμαστε οριζόντια και από τα κάτω ενάντια σε κράτος, καπιταλισμό, πατριαρχία και κάθε μορφή καταπίεσης που καταδυναστεύει τις ζωές της εργατικής τάξης.
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
