Με δύο εκδηλώσεις συνεχίστηκε την Τρίτη 23/7 το 11ο Δεκαήμερο Αγώνα και Ελευθερίας που πραγματοποιείται στο δάσος των Σκουριών.
>Συζήτηση για τη σύγχρονη πραγματικότητα και την ελευθεριακή σκέψη, με συμμετοχή μελών της Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης και των Σημειώσεων της Στέπας
>Προβολή του ντοκιμαντέρ “Η παλιoστράτα των Δερβενακίων” του Δ. Καραθανάση.
Κατά τη συζήτηση τονίστηκε ότι: στην ολομέτωπη επίθεση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, να αντιδράσουμε μέσα από τις νέες κοινότητες καταπιεσμένων. Να οργανώσουμε μιά νέα κοινωνική αντιπολίτευση που θα προέλθει μέσα από πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης και παραδείγματα χειροπιαστά.
Ενάντια στο καπιταλιστικό φαντασιακό του ατομικισμού, να αντιτάξουμε τις πράξεις που θα φτιάξουν θεωρίες. Να δημιουργήσουμε μια νέα κουλτούρα, ένα νέο φαντασιακό και να αρχίσουμε να ζούμε διαφορετικά.
Να αγωνιστούμε για την υπεράσπιση των κοινών και να στηρίζουμε κινητοποιήσεις και πρωτοβουλίες. Να βλέπουμε τους άλλους αγώνες ως επέκταση του εαυτού μας. Να δούμε επιτακτικά πως στην πραγματικότητα οργανώνουμε τις αντιστάσεις, τη στήριξη αγώνων και τις αυτοοργανωμένες δομές μας.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΙ ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
Οι ομιλητές της εκδήλωσης ανέπτυξαν τις σκέψεις τους με τη μορφή ενός μεταξύ τους διαλόγου, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον, σκιαγραφώντας το πλαίσιο μιάς ανάλυσης της πραγματικότητας και διατυπώνοντας σκέψεις και προτάσεις διεξόδων.
Κατά την πρώτη εκδήλωση – συζήτηση ο εκ των διοργανωτών της Επιτροπής Αγώνα Μεγάλης Παναγιάς αναφέρθηκε στη στόχευση του θέματος που είναι η πολιτική προσέγγιση, η αυτενέργεια, η οργάνωση από τα κάτω και το άλλο πρόταγμα. Το 2006, όπως σημείωσε, πιστεύαμε ότι αγωνιζόμασταν για κάτι που αφορά τον τόπο μας. Στη συνέχεια όμως αναδείχτηκε η πολιτική διάσταση του θέματος που αφορά όχι μόνο τα μεταλλεία, αλλά η οικονομική σχέση του εξορυκτισμού, που ουσιαστικά αφορά οτιδήποτε εφαρμόζεται με βίαιο τρόπο, από την επίθεση στο νερό, τη λαθροϋλοτόμηση μέχρι και τη βιομηχανία της ιατρικοποιημένης ζωής.
Μετά την πανδημία τα πράγματα έλαβαν άλλη διάσταση με την επέλαση της νεοφιλελευθερης αντίληψης για τον κόσμο. Νέα δεδομένα, χωρίς σημαντικές αντιστάσεις και αντιδράσεις. Για αυτό πρέπει να βρούμε νέους τρόπου δράσης μέσα από την ελευθεριακή σκέψη και για αυτό απευθυνθήκαμε στην Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης και στις Σημειώσεις Στέπας.
Από τις Σημειώσεις της Στέπας ανέφερε ότι τα τελευταία χρόνια δεχόμαστε μία άνευ προηγουμένου επίθεση από κράτος και κεφάλαιο, που μας φέρνει δεκαετίες πίσω. Ό,τι υπήρχε από την αριστερά και τις κινητοποιήσεις έχει καταρρεύσει, ενώ αναδείχθηκε σε διαχειρίστρια νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Όμως σε αυτή την επίθεση παρότι υπάρχουν αντιστάσεις δεν βλέπουμε οργανωμένη αντίσταση. Αντίθετα βλέπουμε τη φασιστικοποίηση.
Το ερώτημα είναι τι μπορεί να γίνει. Πριν 12 χρόνια είχαμε μεγάλες κινητοποιήσεις αλλά τώρα έχουν μείνει πυρήνες μόνο. Η κοινωνική αντιπολίτευση θα προέλθει μέσα από πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης και παραδείγματα χειροπιαστά.
Από την Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης επισημάνθηκε ότι με όλα αυτά που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια καταγράφεται μια άνοδος του ατομικισμού, απάθεια, αποτυχία της αριστεράς να δώσει εναλλακτική προοπτική. Τα χρόνια των μνημονίων είχε βγει τεράστιος κόσμος στους δρόμους. Πίστεψε στην κυβερνώσα αριστερά, η οποία όμως έσπειρε την απογοήτευση σε ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας που πήγαν σπίτι τους. Και αυτό το φαινόμενο το παρατηρούμε παντού. Τώρα ζούμε την αποθέωση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Αυτό που πρέπει να δούμε είναι οι νέες κοινότητες των καταπιεσμένων.
Σημ.Στεπ.: Η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού δεν αφορά μόνο τα κοινά αγαθά ή τις κατακτήσεις της κοινωνίες, αλλά και την ίδια την έννοια του κοινού που διαλύει ο νεοφιλελευθερισμός, όπως είχε πει η Θάτσερ δεν υπάρχει κοινότητα/κοινωνία, ο καθείς ατομικά.
Μια άλλη παράμετρος στη διάλυση της κοινότητας από τον Τζορτζ Καφέτζης: ένα από τα κοινά του νεοφιλελευθερισμού είναι ότι διδάσκει μαζικά την ανευθυνότητα. Δεν με ενδιαφέρει ο άλλος άνθρωπος… δεν με νοιάζει το δάσος, το νερό… δεν είναι δική μου δουλειά
Η γενικευμένη ανευθυνότητα δεν μπορεί να απαντηθεί από τα κινήματα με γενικευμένες αποτιμήσεις, αλλά μέσα από παραδείγματα υπευθυνότητας. Να την ανακτήσουμε με έναν ελευθεριακό προσανατολισμό. Η υπευθυνότητα είναι στις ημέρες μας κάτι επαναστατικό.
Τι σημαίνει συλλογική υπευθυνότητα φάνηκε στις φωτιές, στις πλημμύρες κλπ, όταν προσφέρθηκαν πολλά περισσότερα από την κοινωνική αλληλεγγύη από ό,τι από τις θεσμισμένες μορφές.
ΕΠΘ: Δεν θα πείσουμε αναφέροντας τον Μπακούνιν ότι είχε δίκιο και τα έλεγε σωστά. Πρέπει να κατέβουμε από την σφαίρα της ιδεολογίας και να προχωρήσουμε σε κάτι συγκεκριμένο, σε παραδείγματα κοινωνικής αλληλεγγύης και να γίνουμε ανταγωνιστικοί με το κράτος.
Σημ.Στεπ.: Τα κράτη κρατούν μόνο τον ρόλο της καταστολής και υπηρετούν μόνο τα σχέδια του κεφαλαίου χωρίς να μετράνε κανέναν κόστος. Οδηγούμαστε σε μια πιο άγρια εκμετάλλευση. Για αυτό και οι εμπόλεμες αναμετρήσεις, δεν περιμένουμε από το κράτος και τις εκλογές. Αγωνιζόμαστε για τα δίκαιά μας, αντιτιθέμενοι με πρόταση και οργάνωση της πραγματικότητας.
ΕΠΘ: Υπάρχει μια τάξη ανθρώπων που έχει συτονομηθεί όχι μόνο από την κοινωνία αλλά και από το ίδιο το προϊόν. Δουλεύουν ΜΟΝΟ για τους μετόχους. Το κεφάλαιο έχει αυτονομηθεί πλήρως από την κοινωνία. Αυτό το κομμάτι του κεφαλαίου δεν έχει ανάγκη από την πολιτική, έχει αυτονομηθεί τελείως.
Το μόνο που μένει είναι οι κοινωνίες να οργανωθούν σε μια άλλη οργάνωση της ζωής. Το πρόταγμα δεν είναι ο αναχωρητισμός. Η σωτηρία, αν υπάρχει, είναι μόνο στα χέρια τα δικά μας.
Σημ.Στεπ.: Μετά από 12 χρόνια που ο κόσμος κατέβηκε στους δρόμους, είχε ελπίδα, μετά ΣΥΡΙΖΑ και τέλος μαζική απογοήτευση. Τι όμως εμπόδισε τον κόσμο να αντισταθεί; Ο Ραούλ Ζιμπέκι, που ήταν στο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης, αναφέρθηκε στα κινήματα της Λατινικής Αμερικής και τα εγχειρήματα που εμπνεύστηκαν από αυτά, όπως είδαμε εδώ στη ΒΙΟΜΕ, στις συνελεύσεις γειτονιάς κ.α. Παρότι υπήρχαν όμως κινήματα τώρα έχουμε Μπολσονάρο, Μιλέι. Για ποιο λόγο σε αυτές τις χώρες ενώ υπήρχαν κινήματα εξελέγησαν αυτοί; Γιατί ο κόσμος ζούσε με ατομικιστική λογική και με λογική αντιπροσώπευσης, ως αποτέλεσμα ο κόσμος αποσύρθηκε.
Ποιοι συνέχισαν να αντιστέκονται; Τα ιθαγενικά κινήματα, που ποτέ δεν είχαν τον ατομικισμό ως επίκεντρο ή πίστευαν σε εκλογές.
Ενάντια στο καπιταλιστικό φαντασιακό του ατομικισμού και της αριστεράς για εκλογές, αντιπαραθέτουμε την αυτονομία, την εδαφικότητα, σε υγεία, παιδεία, αυτοάμυνα, την αντίληψη ότι όλα αυτά συνδέονται και μια διαφορετική προσέγγιση της επιστήμης. Οι πράξεις θα φτιάξουν θεωρίες. Το κράτος υποχωρεί, οι κοινωνίες θα πρέπει να κινηθούν γρήγορα στο πνεύμα της συλλογικής κοινωνικής υπευθυνότητας. Μια νέα κοινωνική αντιπολίτευση.
ΕΠΘ: Πολύ σημαντικό για το πώς βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας. Όχι ως ελιτιστές, ή έχοντας τη θέαση της κοινωνίας ως οι φωτισμένοι να λύσουμε το ποιος έχει την καλύτερη γραμμή, να ακολουθήσουν μάζες
Ας δούμε τον εαυτό μας ως κομμάτια των καταπιεσμένων για να βρούμε διεξόδους μέσα στον κόσμο, τους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, τη στέγαση, τις έμφυλες καταπιέσεις με ενίσχυση φεμινιστικών οργανώσεων και κινήσεων και με στόχο να κινητοποιούμε όλο και περισσότερους. Να δημιουργήσουμε μια νέα κουλτούρα, ένα νέο φαντασιακό και να αρχίσουμε να ζούμε διαφορετικά.
Σημ.Στεπ.: Να αγωνιστούμε για την υπεράσπιση των κοινών και να στηρίζουμε κινητοποιήσεις και πρωτοβουλίες. Κινητοποιήσεις υγειονομικών, εξώσεις, πλειστηριασμοί θα έπρεπε να στηρίζονται από όλες και όλους, να βλέπουμε τους άλλους αγώνες ως επέκταση του εαυτού μας. Σημεία που θα έπρεπε όλοι και όλες να συναντιόμαστε, όπως σε αυτό το δεκαήμερο.
Ακολούθησε συζήτηση με επίκεντρο πως στην πραγματικότητα οργανώνουμε τις αντιστάσεις, τη στήριξη αγώνων και τις αυτοοργανωμένες δομές μας.
Δεκαήμερο Αγώνα και Ελευθερίας, Δάσος Σκουριών, 19-28 Ιουλίου 2024
