ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑΞΗ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
Αν κάτι συνεχίζει να φθηναίνει όλο και περισσότερο ανάμεσα στα αλλεπάλληλα κύματα αυξήσεων στις τιμές των προϊόντων και των υπηρεσίων, αυτό είναι η αξία της ανθρώπινης ζωής. Τα
παραδείγματα δυστυχώς είναι πάρα πολλά: ρομά δολοφονούνται με σφαίρες στο ψαχνό για ψύλλου πήδημα, γυναίκες βιάζονται και κακοποιούνται σε καθημερινή βάση επειδή παρεκκλίνουν από τον ρόλο τους, μεταναστά πνίγονται κατά δεκάδες στο αιγαίο επειδή αναζητούν μια καλύτερη ζωή, ασθενείς πεθαίνουν στα νοσοκομεία γιατί δεν υπάρχουν υποδομές και προσωπικό, χιλιάδες άνθρωποι ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης και απελπισίας.
Το γενικότερο κλίμα αντηχεί ακόμα τις δηλώσεις Πέτσα: «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει». Μια φράση ποτισμένη με κυνισμό, που προσπαθεί να κανονικοποιήσει την βία που δεχόμαστε καθημερινά και να την παρουσιάσει ως αυτονόητη. Όσοι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, όσες περισσεύουν, όσα αποκλίνουν και δεν πειθαρχούν, μπορούν να θεωρούνται και αναλώσιμα. Η πίτα άλλωστε δεν φτάνει για όλους, είναι για τους τυχερούς και όσους συναινούν στη μιζέρια (σιωπηλά ή φωναχτά). Οι υπόλοιπες θα αλεστούν για να «βγούμε από την κρίση».
Οι χιλιάδες μπάτσοι που έχουν κάνει κατάληψη στις ζωές μας, είναι εδώ για να δεχθούμε όλη αυτή την βαρβαρότητα, ήσυχα και αδιαμαρτύρητα. Μπάτσοι να φυλάνε τους δρόμους, μπάτσοι να φυλάνε πολιτικούς, μπάτσοι να φυλάνε βιτρίνες και χριστουγεννιάτικα δέντρα, μπάτσοι να φυλάνε τα σύνορα, μπάτσοι στις καταλήψεις, μπάτσοι να φυλάνε μπάτσους που φυλάνε τα πανεπιστήμια και πάει λέγοντας. Πόση «ασφάλεια» να αντέξει κανείς; Πόση με-το-ζόρι-ευτυχία να πρέπει να καταπιούμε;
Όσοι, όσες και όσα ακόμα θέλουμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, δεν θα αφήσουμε την μοναξιά να μας συνθλίψει. Θα συναντηθούμε, θα μοιραστούμε τις αγωνίες μας και θα φέρουμε συλλογικά τις ανάγκες μας στο προσκήνιο, μέχρι να γίνουν ποτάμι και να τους πνίξει. Μέχρι ο θάνατος να μην έχει πια εξουσία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16.12
19:00 ΠΑΡΚΟ ΕΡΤ 3
Κοινότητα Κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ
Οι φιγούρες που αναδύονται ως δυνάμει φονεύσιμες, όχι απλώς είναι δίπλα μας, αλλά είμαστε εμείς.
Το ξημέρωμα της 5ης Δεκεμβρίου, μονάδες της ΕΛ.ΑΣ. πυροβολούν (δήθεν: στον αέρα) και τραυματίζουν (πραγματικά: στο κεφάλι) θανάσιμα τον 16χρονο Κώστα Φραγκούλη. Τον Ρομά Κώστα Φραγκούλη. Τον Κώστα που δεν πλήρωσε 20 ευρώ βενζίνη. Ένα τιμολόγιο των 20 ευρώ κόβεται για μία ανθρώπινη ζωή, με φαρδιές-πλατιές (και σίγουρα περήφανα ένοχες) τις υπογραφές της Ελληνικής Αστυνομίας και των πολιτικών τους προϊσταμένων. Δεν έχει
πάνω από δεκατέσσερις μήνες που ο, επίσης Ρομά, Νίκος Σαμπάνης, ετών 18, πέφτει νεκρός από τις σφαίρες αστυνομικών που κυριολεκτικά γάζωσαν το Ι.Χ. στο οποίο επέβαινε (από τύχη δεν έπεσαν νεκροί και οι άλλοι δύο συνεπιβαίνοντες) στο Πέραμα. Ο δημόσιος λόγος, τότε και τώρα, πλημμύρισε από ένα ξερό -και ίσως άρρητο- «ήταν Ρομά», με τα γνωστά πλυντήρια των κυρίαρχων, αυτών της 108ης θέσης στην “ελευθερία του Τύπου”, μέσων να πιάνουν αμέσως δουλειά, ώστε να πέσει όσο πιο μαλακά γίνεται, όχι μόνο ο αστυνομικός που πυροβόλησε, αλλά το σύνολο της ασκούμενης πολιτικής. Στον αντίποδα, τότε και τώρα, η οργή των από-τα-κάτω ξεχείλιζε, με διαδηλώσεις και συγκρούσεις – ως ζωογόνα αδιαμεσολάβητη κοινωνική έκφραση – να αναζητούν οξυγόνο πέρα από την τοξική συνθήκη που συνθέτουν οι διακινούμενες προκαταλήψεις και οι πομφόλυγες υποκρισίας των κυβερνητικών χειλιών, φωνάζοντας «Οι ζωές των Ρομά (και όλων των καταπιεσμένων) μετράνε».
Μία από τις ιερότερες θεωρήσεις και αξιώσεις του συστήματος εξουσίας που μας έχει κάτσει στον σβέρκο, είναι πως οι ζωές μας, αρκούντως εξαθλιωμένες στη μέγγενη του κρατικο-καπιταλιστικού παραλογισμού (εκεί που όλα πωλούνται εάν το έχεις ανάγκη και όλα αγοράζονται αν έχεις τα λεφτά), δύναται, αν μάλιστα δεν επιβάλλεται, να κινηθούν χρηματιστηριακά, να αποκτούν μία ανταλλάξιμη αξία. Το πέρασμα από τη μεταφορική στην κυριολεκτική σημασία του όρου της ανταλλαγής είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, η εμπέδωση του θανάτου, που επιχειρεί να διαπεράσει τις κοινωνικές σχέσεις, τους υλικούς όρους αναπαραγωγής, τις νομικές αποτυπώσεις, ως σημαινόμενο ιδεολογικό υπόβαθρο της νεοφιλελεύθερης υποταγής στους νόμους του εμπορεύματος και της “με κάθε κόστος” παράδοσης των ζωών μας σε αυτό. Έτσι, οι περισσεύουσες μάζες καθίστανται διαρκώς αναλώσιμες, όσο δηλαδή δεν προσαρμόζονται στους οικονομικής και κοινωνικής θέασης όρους ζωής που έχει φτιάξει το σύστημα για τις δικές μας ζωές. Μία πολιτική που συμπλέκεται απαραίτητα με την θεσμική τρομοκράτηση, ώστε ο φόβος, ως φύσει ουσία συγκόλλησης, να διαπεράσει τους αρμούς εφαρμογής της εξουσίας και να γεννήσει υποταγή. Αυτής της πραγματικότητας γινόμαστε καθημερινά θεατές και δέκτες με την αστυνομική αυθαιρεσία και βία να μην έχουν πλέον καμία ντροπή για να κρυφτούν πίσω από “προστασίες του πολίτη” και στην ουσία να αποτελούν από την μία όψεις της εφαρμοζόμενης πολιτικής και από την άλλη εκφράσεις μίας παρανοϊκής εγκληματικής οργάνωσης ολοκληρωτικά παραδομένης στην εξουσία που της έχει δοθεί.
Έφτασε, λοιπόν, η ώρα να διερωτηθουμε, ως κοινωνία, ως συλλογικό σώμα, εάν η εμπέδωση της τρομοκρατίας, του φόβου και του θανάτου είναι μία κατάσταση μέσα στην οποία θέλουμε να ζούμε. Εάν θα συνεχίσουμε να δίνουμε χώρο σε ένα σύστημα που διαχωρίζει, εκμεταλλεύεται και δολοφονεί, που προσδοκά στην εκ βάθρων αλλοίωση των συνθηκών συγκρότησης των κοινωνιών μας, φτιάχνοντας ένα τεμαχισμένο κοινωνικά και δημόσια περιβάλλον, εκεί που η ζωή θα μπορεί να πωλείται και να αγοράζεται για 20 ευρώ.
Να βάλουμε ένα τέλος στην πολιτική του θανάτου – Να πούμε «ως εδώ» με τη βαρβαρότητα
Να αντισταθούμε συλλογικά και άμεσα – Να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους και όσες το έχουν ανάγκη
Καλούμε σε πορεία αντίστασης, Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου στις 19:00, στο πάρκο της ΕΡΤ3
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
Στις 5/12 ο δεκαεξάχρονος ρομά κώστας φραγκούλης (κάλο) δέχεται μια σφαίρα στο κεφάλι από μπάτσο της ομάδας δράση ύστερα από καταδίωξη, ενώ από εκείνη τη στιγμή νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στο ιπποκράτειο νοσοκομείο. Ο λόγος;
Έφυγε από βενζινάδικο χωρίς να πληρώσει τα 20 ευρώ που κόστιζε η βενζίνη που έβαλε. Το μήνυμα του κράτους μεταδόθηκε για μια ακόμα φορά ξεκάθαρο: όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει.
Αμέσως το ίδιο πρωί συγγενείς, φίλοι, κόσμος από την κοινότητα των ρομά στη θεσσαλονίκη και αλληλέγγυοι/ες συγκεντρώνονται έξω από το ιπποκράτειο, ενώ το απόγευμα στήνονται πύρινα οδοφράγματα για πάνω από δυο ώρες. Ταυτόχρονα, στο κέντρο της πόλης διαδηλώνουν πάνω από 1000 άτομα ενάντια στην κρατική βία και την ρατσιστική/αντιτσιγγανική αστυνομική επίθεση. Η συνέχεια γνωστή, με καλέσματα έξω από τα δικαστήρια, συγκρούσεις με την αστυνομία, και κάτι οριακά πρωτόγνωρο για τα εδώ δεδομένα, μια προσπάθεια συνάντησης (λευκών) αλληλέγγυων και ρομά.
Από την πρώτη στιγμή ως συνέλευση βρεθήκαμε στο πλευρό της οικογένειας και των φίλων του κώστα και γενικότερα της κοινότητας των ρομά. Βρεθήκαμε μαζί τους έξω από το νοσοκομείο για να μάθουμε τα νέα για την υγεία του, φωνάξαμε μαζί συνθήματα, σταθήκαμε μαζί πίσω από τους φλεγόμενους κάδους, απαιτήσαμε τη φυλάκιση του μπάτσου και τους επισκεφθήκαμε στον οικισμό τους και στο σπίτι τους. Σε μια εποχή που μας θέλει όλο και πιο διαχωρισμένους/ες εμείς προτάσσουμε τη συνάντηση και τη δημιουργία πολυφυλετικών/πολυεθνικών κοινοτήτων αγώνα.
Το ελληνικό κράτος έχει υιοθετήσει εδώ και καιρό το δόγμα της ασφάλειας ως κύριο εργαλείο διαχείρισης των άτακτων πληθυσμών (μετανάστ(ρι)ες, ρομά, συλλογικότητες του ανταγωνιστικού κινήματος, καταλήψεις κλπ), ενώ η αστυνομία λειτουργεί ως στρατός κατοχής μέσα στον αστικό ιστό, προσπαθώντας να επιβάλλει το φόβο. Δεν τρέφουμε αυταπάτες, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο αντιτσιγγανισμός αποτελεί συγροτητικό μηχανισμό της ελληνικής κοινωνίας, ενώ το βίωμα της φυλής είναι πολύ διαφορετικό μεταξύ των ντόπιων, των ρομά και των μεταναστ(ρι)ών.
Αυτή τη στιγμή στην κυρίαρχη δημόσια σφαίρα ηγεμονεύει η συζήτηση γύρω από το επίπεδο της βίας, τα “άβατα” και την ενσωμάτωση (αλήθεια σε τι;). Σε αυτή την συγκυρία, κρίνεται αναγκαία η προσπάθεια για τη συγκρότηση μιας κινηματικής δημόσιας σφαίρας που θα ξεπερνάει τα διλήμματα του κόσμου της εξουσίας και τα αδιέξοδα των πολιτικών του διαχωρισμού, ενώ ταυτόχρονα θα δημιουργεί τους τόπους όπου η οργή θα μεταφραστεί δημιουργικά και οι αγωνιζόμενοι/ες προλετάριοι/ες θα αρνηθούν τη φυλή και την πατρίδα τους. Και σε αυτήν την προσπάθεια θα αναλάβουμε όλο το μερίδιο που μας αναλογεί.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16.12
19:00 ΠΑΡΚΟ ΕΡΤ 3
ανοιχτή συνέλευση stop war on migrants
Όπως στην περίπτωση του Σαμπάνη, Μάγγου, Γρηγορόπουλου, η ελληνική αστυνομία, για ακόμη μια φορά, αποδεικνύει την αδιάφορη στάση της απέναντι στην ανθρώπινη ζωή.
Τα ξημερώματα της 5ης Δεκεμβρίου, στη Θεσσαλονίκη οι μπάτσοι καταδιώκουν αυτοκίνητο αφοτου ο 16χρονος Ρομά
που το οδηγούσε έφυγε από το βενζινάδικο χωρίς να πληρώσει τα 20 ευρώ των καυσίμων. Η καταδίωξη από το περιπολικό και την ομάδα ΔΙ.ΑΣ. σταματάει όταν η σφαίρα ενός βρίσκει το κεφάλι του ανήλικου. Για πολλές μέρες το παιδί βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση στα επείγοντα του Ιπποκράτειου νοσοκομείου, ενώ ο διευθυντής της δομής δεν είχε κάνει την παραμικρή ενημέρωση για την κατάσταση της υγείας του – αν ζει ή αν πέθανε! – προφανώς σύμφωνα με τις εντολές κυβέρνησης και ΓΑΔΘ. Μόλις πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε και επίσημα ο θάνατός του, επισφραγίστηκε η δολοφονία του από τα ένστολα καθάρματα του κράτους και του κεφαλαίου. Την ίδια μέρα με την ανακοίνωση της δολοφονίας, οι μπάτσοι επιβραβεύτηκαν με το επίδομα των 600€ .
Δεκατέσσερα χρόνια μετά την δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, το κράτος και τα αφεντικά συνεχίζουν ακάθεκτοι την εγκληματική πολιτική τους εις βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας· συνεχίζουν ένα μοτίβο αμείλικτης βίας, καταστολής, σπέρνοντας το θάνατο, χωρίς την παραμικρή κύρωση. Η συστηματική υποβάθμιση της ζωής των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων συνεχίζει να εντείνεται μέσω της διάχυσης της κρατικής θανατοπολιτικής μέσα στις φλέβες του κοινωνικού σώματος. Είναι ζήτημα να μη συνηθίσουμε το θάνατο τώρα, πιο πολυ απο ποτέ. Όταν πνίγουν μετανάστες, οι γυναικοκτονίες και οι υποθέσεις βιασμένων γυναικών ολοένα και αυξάνονται, εργάτες σε άθλιες εργασιακές συνθήκες αφήνουν τη τελευταία τους πνοή σε εργοτάξια και σκαλωσιές, καταλήψεις εκκενώνονται, το υποκείμενο πίσω από όλες αυτές τις απάνθρωπες ενέργειες δεν είναι άλλο παρά ένα ολόκληρο σύστημα που λέγεται κράτος, καπιταλισμος, πατριαρχία.
Δεν ξεχνάμε – Δε συγχωρούμε!
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
Για τον Χρήστο, τη Σταματίνα, τον Ιάκωβο, τον Μιχάλη, τον Χριστόφορο, τον Αλέξανδρο, τον Λάμπρο, τον Παύλο, τη Zackie, τον Νίκο… Ο αγώνας μας συνεχίζεται!
Για το πέρασμα από την αυθόρμητη εξέγερση στον συνεχή και οργανωμένο αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Στηρίζουμε την πορεία αλληλεγγύης στις κοινότητες των Ρομά σήμερα 16/12 19:00 στο πάρκο απέναντι από την ερτ3.
5 Δεκέμβρη 2022. Μια μέρα πριν τη συμπλήρωση 14 χρόνων από την κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του 2008 τα ένστολα σκουπίδια της ΕΛ.ΑΣ πυροβολούν τον 16χρονο Ρομ αδερφό Κώστα – Κάλο – Φραγκούλη.
Στο τελος της καταδίωξης που ακολούθησε την απόπειρα του να βάλει 20 ευρώ βενζίνη δίχως να πληρώσει, ο 16χρονος Κάλο πυροβολήθηκε στο κεφάλι από σκουπίδι της ομάδας ΔΙΑΣ κοντά στα Διαβατά Θεσσαλονίκης.
Οι μπάτσοι που βρίσκονταν εντός του βενζινάδικου, γνώριζαν εξ’αρχής την ταυτότητα(ενδεχομένως και το νεαρό της ηλικίας) του θύματος και δεν αιφνιδιάζει ούτε ελάχιστα το γεγονός ότι πυροβόλησαν, όντας σώμα πληρωμένων δολοφόνων με συγκεκριμένες πρακτικές. Έπειτα, ξεκίνησε η συστημική παραπληροφόρηση και η ομερτά από την πλευρά της διοίκησης του Ιπποκρατείου ως προς τη κατάσταση της υγείας του Κώστα Φραγκούλη, δημιουργώντας τις συνθήκες για τη μετέπειτα συγκάλυψη των ένστολων καθικιών και των πολιτικών προισταμένων τους.Τα αδυσώπητα ρατσιστικά αντανακλαστικά της αστυνομίας είναι έμφυτα και θεμελειώδη και δε χρειάζεται να γραφτεί ούτε σπιθαμή παραπάνω περί του πως λειτουργεί το συγκεκριμένο σώμα, στην ελλαδα και παγκοσμίως. Τα παραδείγματα αναρίθμητα. Από τις μαζικές δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα μέχρι τη φρικαλέα εκτέλεση του Ρομ Νίκου Σαμπάνη. Από τη συγκάλυψη των δολοφόνων μπάτσων της ΔΙΑΣ μέσω τους σύμπλεγματος διαιώνισης της κρατικής κυριαρχίας(ΜΜΕ, υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ, δικαστική εξουσία), έχει περάσει ένας χρόνος. Το καθεστώς εξαίρεσης που ζουν οι Ρομά όντας(για το ελληνικό κράτος) πλεονάζοντες πληθυσμοί παραμένει αδιάλλακτο καθώς ο αντιτσιγγανισμός αποτελεί διαχρονικό κομμάτι της εθνικής ιδεολογίας και ανατροφοδοτείται σε λούπα ανά τις δεκαετίες.
Το τι επίπεδα βίας αποφασίζει ο κάθε μπάτσος ότι αντιστοιχούν στην εκάστoτε περίσταση, λίγο μας αφορά. Αυτά που μας αφορούν είναι ότι καμία κρατική δολοφονική απόπειρα σε βάρος καταπιεσμένου δε θα μείνει αναπάντητη και η δέσμευση μας ότι η οργή θα διοχετευτεί. Όπως επίσης και οι παραπάνω περιγραφές της δολοφονικής μανίας των σκουπιδιών δεν μας αφορούν στις λεπτομέρειές τους.
Από την Δευτέρα 5/12 το κράτος έλαβε μια μικρή γεύση της εξεγερσιακής προοπτικής αυτών που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Φλεγόμενα οδοφράγματα έστεκαν κάθε νύχτα σε διάφορους δρομους των πόλεων, στη Θεσσαλονίκη δε, από τα ανατολικά ως το κέντρο και τα δυτικά προοάστια ξεσπάσανε συγκρούσεις μικρής ή μεγάλης έκτασης. Την Πέμπτη 8/12 καταλαμβάνεται η σχολή θεάτρου στη Θεσσαλονίκη, ενώ πλήθος κόσμου δείχνει την αλληλεγγύη του στη Ρομά κοινότητα την επόμενη μέρα το πρωί στα δικαστήρια, όπου ο μπάτσος δολοφόνος περνούσε από ανακριτή και εισαγγελέα.
Την Τρίτη 13/12 ανακοινώνεται επίσημα από τη διοίκηση του Ιπποκράτειου νοσοκομείου ο θάνατος του Κώστα Φραγκούλη. Πορείες και συγκεντρώσεις πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα, ενώ σε διάφορες πόλεις ξεσπούν συγκρούσεις τόσο από μέλη των κοινοτήτων Ρομά όσο και από αλληλέγγυο κόσμο στα κέντρα των πόλεων. Οι αστυνομικές δυνάμεις απαντούν με καταστολή. Το βράδυ καταλαμβάνεται η Νομική σχολή στην Αθήνα, με τον κρατικό μηχανισμό να τη θέτει από νωρίς το πρωί της 14/12 υπό ασφυκτικό κλοιό, προχωρώντας σε μαζικές προσαγωγές συντρόφων και συντροφισσών που επιχειρούσαν να προσεγγίσουν και να πλαισιώσουν την καλεσμένη μικροφωνική.
Είναι φανερό πως ο αντιεξεγερτικός μηχανισμός βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία, επιχειρώντας να καταπνίξει κάθε αντίσταση στη θανατοπολιτική της εξουσίας εν τη γενέσει της. Οι επιχειρήσεις πογκρόμ στρατιωτικοποιημένων αστυνομικών δυνάμεων σε οικισμούς των Ρομά, με σκοπό την τρομοκράτηση τους, η διαρκής έκκληση για εμπιστοσύνη στην κρατική δικαστική εξουσία, η καταστολή των διαδηλώσεων που ξέσπασαν σε διάφορες γωνιές της χώρας δείχνουν ένα πράγμα. Το κράτος γνωρίζει πως σε μια καθημερινότητα γεμάτη από εργατικά “ατυχήματα” και γυναικοκτονίες, φτώχεια και εξαθλίωση, όπου το κέρδος (ακόμη και 20€) βρίσκεται πάνω από τις ζωές μας, τα θεμέλια του μπορεί μια μέρα να γίνουν πύργοι από τραπουλόχαρτα. Έτσι, επιβραβεύει τους έμμισθους δολοφόνους του (βλ. 600€ επίδομα) και τους εξαπολύει σε κάθε εν δυνάμει αντιστεκόμενο κοινωνικό κομμάτι.
Αυτό που ποτέ οι εχθροί της ελευθερίας, αυτό που ποτέ η εξουσία δεν περίμενε, να ενωθούν τα κομμάτια των καταπιεσμένων, σχετικά προνομιούχοι εώς και αποκλεισμένοι, θα γίνει ο εφιάλτης τους. Θα εκδικηθούμε, για τον Κάλο, για τον Νίκο, για την καταστολή των κοινοτήτων, για μια ζωή ελεύθερη, χωρίς χρήμα, ιδιοκτησία, εξουσία και εκμετάλλευση.
Καλούμε:
ΣΑΒΒΑΤΟ 17/12 ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΟ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΜΑΡΑ 17/12 19:00
Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός
Για τον Κάλο, για τους Ρομά, για τους μετανάστες, για όλους και όλες εμάς
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ/ΟΛΑ στους ΔΡΟΜΟΥΣ
Κατάληψη Εργατικού Κέντρου
