Του Θάνου Λεύκου
Ενώ ο κόσμος παρακολουθεί την εξέγερση στο Ιράν και τάσσεται στο πλευρό των εξεγερμένων που διεκδικούν αξιοπρέπεια και ελευθερία, δίπλα μας συνεχίζουν να αποκαλύπτονται περιστατικά γυναικοκτονιών, βιασμών και κακοποιήσεων. Μέσα σε δύο ημέρες τέσσερα περιστατικά τεράστιας βιαιότητας έγιναν γνωστά και διαλύουν τα αφηγήματα ότι ανήκουμε στην “πολιτισμένη δύση” όπου η γυναίκα αντιμετωπίζεται ισότιμα.
Στο χωριό Λεκάνη Καβάλας 56χρονος σκότωσε το σχεδόν ενός έτους παιδί του και τη γυναίκα του με καραμπίνα, πυροβολώντας τους από πίσω και μετά αυτοκτόνησε. Κακοποιητικές συμπεριφορές, κτητικότητα και μία βαθιά πατριαρχική νοοτροπία οδήγησαν τελικώς στη γυναικοκτονία και την παιδοκτονία. Ο δράστης τους εκτέλεσε εν ψυχρώ έχοντας σχεδιάσει τη δολοφονία τους.
Στα Χανιά νεαροί προχώρησαν σε ομαδικό βιασμό 21χρονης από τη Σουηδία. Την μετέφεραν σε ερημική παραλία, τη βίασαν, τη χτύπησαν και την παράτησαν σε άθλια κατάσταση. Μετά την καταγγελία της κοπέλας συννελήφθησαν ένας 23χρονος και ένας 19χρονος. Η έκθεση του ιατροδικαστή επιβεβαιώνει την σεξουαλική κακοποίηση και τα χτυπήματα που δέχθηκε.
Στη Νέα Ιωνία Βόλου 38χρονη κατήγγειλε τον σύντροφό της για βιασμό υπό την απειλή όπλου, για συνεχείς κακοποιητικές συμπεριφορές. Τα ουρλιαχτά της γυναίκας κινητοποίησαν τους γείτονες, οι οποίοι κάλεσαν την αστυνομία.
Στη Λέρο 22χρονος στρατιωτικός και 16χρονη φίλη του συνελήφθησαν για τη διακίνηση βίντεο και φωτογραφιών ερωτικού περιεχομένου ανήλικης. Ένα φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια έχει καταλήξει να γίνει κανονικότητα, με πολλαπλά θύματα εκφοβισμού και προσβολής της ιδιωτικότητάς τους. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας καθώς αποτελεί κοινό μυστικό, υπάρχουν πολλές σελίδες και πλατφόρμες στο διαδίκτυο, στις οποίες νεαροί άνδρες ανταλλάσουν φωτογραφίες και βίντεο από κοπέλες, προφανώς χωρίς τη συγκατάθεσή τους, βιάζοντας ουσιαστικά την προσωπικότητα, τις επιθυμίες και την ιδιωτικότητά τους.
Ένα ακόμη περιστατικό που πρέπει να αναφερθεί για να φανεί και η στάση του κράτους απέναντι στα αναρίθμητα περιστατικά κακοποιήσεων και παρενοχλήσεων είναι η περίπτωση της Όλγας Δ. Τον Ιανουάριο του 2022 ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από το σύντροφό της με αποτέλεσμα τη νοσηλεία της στον Ευαγγελισμό. Παρά τη μάχη που έδωσε για να κρατηθεί στη ζωή, ήταν αναγκαία η είσοδός της σε κέντρο αποκατάστασης. Η οικογένειά της καθώς δεν μπορούσε να καλύψει τα τεράστια έξοδα ιδιωτικής νοσηλείας απευθύνθηκε και στην υφυπουργό Ζωή Ράπτη για να εισαχθεί η Όλγα σε δημόσιο κέντρο. Τρία δημόσια κέντρα απέρριψαν την αίτησή τους και τελικά πραγματοποιώντας δημόσια έκκληση και με τη στήριξη της κοινωνικής αλληλεγγύης μπόρεσε να εισαχθεί σε ιδιωτικό κέντρο. Κυβέρνηση και υπουργείο υγείας ακολουθώντας το μοτίβο της ιδιωτικοποίησης, της πλήρους διάλυσης του δημοσίου τομέα υγείας και της αδιάφορης στάσης για ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθείται, συνεχίζουν την πρακτική της αποφυγής οποιασδήποτε δράσης. Στοχεύοντας στην επικοινωνία και όχι στην ουσία, ευαγγελίζονται μέσα από επικοινωνιακές καμπάνιες για την κρατική ευαισθησία σε ζητήματα έμφυλης κακοποίησης και στην πράξη αφήνουν αβοήθητα ή τιμωρούν με τη στάση τους τα θύματα για μία ακόμη φορά. Στην παρέμβαση του Φεμινιστικού τομέα του Ρουβίκωνα στο γραφείου της υφυπουργού υγείας Ζωής Ράπτη για την περίπτωση της Όλγας Δ., η υφυπουργός μέσα σε ένα κωμικοτραγικό πλαίσιο, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά την κατάσταση χαρακτηρίζοντας τα τρικάκια ως πράξη “τρομοκρατίας”… και ότι το έργο της δεν αναστέλλεται, παρουσιάζοντας ως ηρωϊκή πράξη την τόλμη της…
Σε επίσημο και ανεπίσημο επίπεδο, κράτος και κοινωνία ξερνάνε σεξισμό και αναπαράγουν την κουλτούρα του βιασμού. Παρά τα αναρίθμητα περιστατικά έμφυλης βίας και γυναικοκτονιών, οι αντιδράσεις αφορούν ένα μικρό μέρος της κοινωνίας που αγωνίζεται και στηρίζει έμπρακτα με την αλληλεγγύη του, κάθε καταπιεσμένη/ο από την πατριαρχία, το ρατσισμό και τη βία που δέχονται σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητάς τους. Από τις νοοτροπίες παλιότερων εποχών που διατηρούνται ακόμα και σήμερα και θέλουν τη γυναίκα κτήμα του άντρα μέχρι τις πρακτικές της διαδικτυακής διαπόμπευσης και των βιασμών μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο υποβάθμισης της γυναίκας και της υπόστασής της. Για να τελειώσουμε με την πατριαρχία πρέπει να τελειώσουμε και με το σύστημα που δημιουργεί και αναπαράγει τις συνθήκες ώστε να ευδοκιμούν αυτές οι νοοτροπίες και πρακτικές.
