ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
22 ΧΡΟΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΝΕΚΡΟΣ
Η «ΑΝΑΠΤΥΞΗ» ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΧΤΙΣΜΕΝΗ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ
Ο 22 χρονών μετανάστης εργάτης στην ΒΙ.ΠΕ Πάτρας σε εργοστάσιο κατασκευής φερέτρων έπεσε από την οροφή του εργοστασίου στην προσπάθεια του να κρυφτεί -ύστερα από εντολή της εργοδοσίας- μαζί με άλλους 17 μετανάστες καθώς είχε έρθει για έλεγχο κλιμάκιο του ΕΦΚΑ και αυτοί δούλευαν χωρίς να είναι ασφαλισμένοι. Ο θάνατος του μετανάστη εργάτη Μιρζάν είναι ένα ακόμα εργοδοτικό έγκλημα που έρχεται να προστεθεί στα εκατοντάδες που συμβαίνουν καθημερινά στους χώρους εργασίας. Ένας ακόμα άνθρωπος της τάξης μας βρέθηκε δολοφονημένος στα εργασιακά κάτεργα που δούλευε ώστε να πλουτίζουν τα αφεντικά. Ένας ακόμα ταξικός μας αδελφός έχασε τη ζωή του γιατί η εργοδοσία στο βωμό του κέρδους βάζει τους εργαζόμενους να δουλεύουν ανασφάλιστοι και δεν τηρεί ούτε τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Σα να μην έφτανε ο θάνατος του εργαζόμενου, η εργοδοσία στην προσπάθεια της να συγκαλύψει το έγκλημα και τις αιτίες που τσακίζουν καθημερινά τη ζωή των εργαζομένων, δήλωσε ότι ο εργαζόμενος έχει την ευθύνη και ότι ήταν κανονικά ασφαλισμένος αλλά με διαφορετικά στοιχεία.
Ο Μιρζάν για τα αφεντικά ήταν άλλος ένας «αόρατος». Ένας άνθρωπος που όπως χιλιάδες άλλοι ζουν σε καθεστώς ημιπαρανομίας, υπό τον κίνδυνο της απέλασης και της φυλάκισης. Ένας
άνθρωπος που ανήκει στο πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας και εξωθείται στο να εργάζεται χωρίς ασφάλιση και χωρίς κανένα δικαίωμα. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ισοπεδώνεται από τον οδοστρωτήρα του κέρδους και της ανάπτυξης. Ο Μιρζάν ήταν ένας από τους χιλιάδες μετανάστες που έρχονται αντιμέτωποι από τη μία με τους ρατσιστικούς και αντιμεταναστευτικούς νόμους και πολιτικές του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και από την άλλη με την εργοδοτική βία και ασυδοσία και την υπερεκμετάλλευση στα εργοστάσια, στα γιαπιά και στα χωράφια. Ο θάνατος του προλετάριου μετανάστη Μιρζάν δεν αποτελεί κάποιου είδους παραφωνία αλλά τον κανόνα του συστήματος (πριν λίγο καιρό θρηνήσαμε την απώλεια του διανομέα Ανέες Μιρ) που θεωρεί τις ζωές των εργαζομένων αναλώσιμες.
Ένας ακόμα θάνατος που κάνει ξεκάθαρο με τον πιο αδυσώπητο τρόπο πως η καπιταλιστική κερδοφορία και η ανάπτυξη δεν μπορεί παρά να βασίζονται στην εντατικοποίηση, την απουσία μέτρων προστασίας και τελικά την εξόντωση των εργαζομένων. «Ανάπτυξη», «εκσυγχρονισμός», «κανονικότητα» είναι το αφήγημα της κυβέρνησης που τσακίζει τις ζωές μας. «Εκσυγχρονισμός» με νέες μορφές εκμετάλλευσης των εργαζομένων. «Ανάπτυξη» βαμμένη με το αίμα των εργατών και των ανθρώπων της τάξης μας. «Κανονικότητα» ο εργασιακός μεσαίωνας και η διάλυση της ζωής μας με μια σειρά από νομοσχέδια και τροπολογίες. Ανέκαθεν ο στόχος των αφεντικών ήταν η δημιουργία εργαζόμενων «ευέλικτων» με ωράρια λάστιχο και απογυμνωμένων από κάθε είδους δικαίωμα. Υποταγμένων στην υπερεκμετάλλευση και χωρίς καμία δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης.
Τα εργατικά «ατυχήματα», τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, η εργασία σε απάνθρωπες συνθήκες (πρόσφατα είδαμε διανομείς, οικοδόμους και άλλους εργαζόμενους να δουλεύουν μέσα στον πάγο και στο χιόνι), ο διαρκής εκβιασμός της ανεργίας με στρατιές ανέργων και υποαπασχολούμενων να ζουν σε συνθήκες ανέχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, οι απολύσεις, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα χαμηλά μεροκάματα και οι μισθοί πείνας, οι εξοντωτικές συνθήκες εργασίας και τα εξοντωτικά ωράρια, η κατάργηση του οχταώρου και της κυριακάτικης αργίας, τα αντεργατικά νομοσχέδια με πιο πρόσφατο του Χατζηδάκη, είναι οι παράγοντες που συνθέτουν τη σημερινή εργασιακή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που συμπληρώνεται από την απροκάλυπτη καταπάτηση οποιουδήποτε εργατικού και κοινωνικού κεκτημένου και με την μανιώδη επίθεση στην συνδικαλιστική δράση και κάθε οργανωτική συγκρότηση των εργαζομένων.
Απέναντι στη γενικευμένη τρομοκρατία και καταστολή, στις συνθήκες σκλαβιάς και εξαθλίωσης που επιβάλλουν το κράτος και τα αφεντικά στους χώρους δουλειάς, υπάρχει κι άλλος δρόμος. Ο δρόμος της οργάνωσης των εργαζομένων, της αντίστασης, της διεκδίκησης και του κοινωνικού-ταξικού αγώνα. Ο δρόμος που ανοίγουν με τους αγώνες τους οι εργαζόμενοι στην e-food, στην Καβάλα OIL, στη Λάρκο και στην COSCO. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες, γνωρίζοντας τις πραγματικές μας ανάγκες, πρέπει να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε σε κάθε κοινωνικό και εργασιακό χώρο, στα σχολεία και τις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στους δρόμους. Με σωματεία βάσης και πρωτοβουλίες εργαζομένων να διαμορφώσουμε τον μαχητικό συνδικαλισμό της βάσης και να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει, μακριά από τις συνδικαλιστικές ελίτ οι οποίες έχουν συμπληρωματικό ρόλο ως προς την εργοδοσία.
Παρόλο που αυτή η επιλογή μπορεί να φαντάζει δύσκολη, ειδικά στις σημερινές συνθήκες, είναι η μόνη που μπορεί να δώσει προοπτική στους αγώνες μας και να τους κάνει νικηφόρους, σπάζοντας το ευρύτερο κλίμα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας. Να συνδέσουμε τους επιμέρους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες για δημόσια και δωρεάν περίθαλψη, για άμεση ενίσχυση του Ε.Σ.Υ., για μόνιμη και σταθερή εργασία, για καλύτερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας, για πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της υγείας, της ενέργειας, της στέγασης, της περίθαλψης, της εκπαίδευσης, για την υπεράσπιση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για την προστασία της φύσης, με το συνολικό και επίκαιρο κοινωνικό και πολιτικό αίτημα για ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και τον ελευθεριακό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
ΟΤΑΝ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΑΓΩΝΑΣ ΤΑΞΙΚΟΣ
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΤΡΙΤΗ 22/2, 18:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΛΓΑΣ
αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”
Ανακοίνωση & Συγκέντρωση για την εργοδοτική δολοφονία του 22χρονου Μιρζάν Μουσλίμ στη ΒΙ.ΠΕ.
Πριν από λίγες ημέρες, ένας 22χρονος μετανάστης εργάτης έχασε τη ζωή του πέφτοντας από την οροφή του εργοστασίου φερετροποιείας στη ΒΙ.ΠΕ Πατρών, όπου εργαζόταν. Είχε καταφύγει εκεί μαζί με άλλους 17 ανασφάλιστους μετανάστες εργάτες κατ’ εντολής της εργοδοσίας, προκειμένου να μην τους αντιληφθεί το κλιμάκιο του ΕΦΚΑ που είχε πάει στο εργοστάσιο για επιθεώρηση. Δεν πρόκειται για ατύχημα αλλά για μια ξεκάθαρη εργοδοτική δολοφονία με υπεύθυνη την εργοδοσία που εκμεταλλεύεται ανασφάλιστους εργάτες. Υπεύθυνο είναι και το κράτος που διαμορφώνει όλο το πλαίσιο των εργασιακών κάτεργων του καπιταλιστικού κόσμου της κερδοφορίας και του κεφαλαίου ανά την επικράτεια για το ξεζούμισμα των εργατών κι εργατριών, ντόπιων και μεταναστών.
Εξάλλου, η μαύρη, ανασφάλιστη και υποτιμημένη εργασία, η πάγια τακτική των αφεντικών να μην χάνουν λεφτά σε μέτρα ασφάλειας, η εντατικοποίηση της εργασίας, τα εξαντλητικά ωράρια, η γενίκευση νέων μορφών εκμετάλλευσης και ευελιξίας, οι πενιχροί μισθοί, ο στυγνός εκβιασμός της επιβίωσης και της επισφάλειας, όλα αυτά αποτελούν την εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουν οι προλετάριοι στο σήμερα. Εκεί που τα μέτρα ασφαλείας είναι κόστος για τα αφεντικά και οι θεσμοθετημένες υπερωρίες του νόμου Χατζηδάκη είναι ο κανόνας, το ξεζούμισμα των εργαζομένων στο βωμό του κέρδους αποτελεί μια ζοφερή καθημερινότητα, μια αποδεκτή κανονικότητα. Καμία εργοδοτική αυθαιρεσία δεν θα μείνει αναπάντητη, θα μας βρουν απέναντι τους.
Θυμίζουμε την εργοδοτική δολοφονία του 45χρονου λιμενεργάτη Δημήτρη Δαγκλή πριν λίγους μήνες, ο οποίος χτυπήθηκε θανάσιμα από γερανογέφυρα εν ώρα εργασίας έχοντας προηγουμένως συμπληρώσει αλλεπάλληλες ώρες εργασίας στο κάτεργο της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά. Ακόμα, το θάνατο εν ώρα εργασίας ενός εργάτη, ο οποίος στις 29 Σεπτέμβρη γκρεμοτσακίστηκε από κακοστερεωμένη σκαλωσιά, καθώς εκτελούσε εργασίες χωρίς καν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας. Επίσης, το σοβαρό τραυματισμό ενός και το θάνατο ενός άλλου εργάτη στις 7 Οκτώβρη, σε εργοτάξιο στην Σαντορίνη μετά την κατάρρευση της οροφής. Τέλος, το θάνατο ενός δεκαοχτάχρονου διανομέα στις 11 Οκτώβρη, που σκοτώθηκε εν ώρα εργασίας και ο οποίος ζούσε και εργαζόταν σε ένα καθεστώς ημιπαρανομίας, όπως τόσοι μετανάστες χωρίς χαρτιά.Ιδίως οι μετανάστες εργάτες – είτε βιομηχανικοί είτε εργάτες γης – είναι ένα πλήρως υποτιμημένο – με βάση τις αμοιβές τους – αλλά και ευέλικτο για τα αφεντικά – με βάση τη μετακίνησή τους από τόπο σε τόπο – εργατικό δυναμικό. Μετακινούνται εκεί όπου υπάρχει ανάγκη για φθηνά εργατικά χέρια. Είναι αναλώσιμα, υποτιμημένα εργατικά χέρια και η εκμετάλλευσή τους γεμίζει τις τσέπες των αφεντικών.
Για εμάς, η ταξική μνήμη πηγαίνει παράλληλα με την ταξική συνείδηση και αλληλεγγύη. Μας θυμίζει όλους όσους ευθύνονται για τον καθημερινό προλεταριακό θάνατο. Μας οπλίζει να συγκροτήσουμε τις ταξικές μας άμυνες, να παλέψουμε συλλογικά και αδιαμεσολάβητα για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά, μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου σε άνθρωπο. Για όλους αυτούς που η ζωή τους έγινε θυσία για τα μεγάλα συμφέροντα, για τους καθημερινούς θανάτους στα εργοστάσια, για τις ανθρώπινες ζωές διανομέων που χάθηκαν πάνω στην άσφαλτο, για τους νεκρούς στις οικοδομές, στα ορυχεία, στα διυλιστήρια, για τους προλετάριους που λιμοκτονούν στα σκλαβοπάζαρα της ανέχειας και του μόχθου, για όλους τους από τα κάτω αυτού του σάπιου κόσμου, η μοναδική απάντηση βρίσκεται στους ακηδεμόνευτους αγώνες της τάξης μας, στις συλλογικές μας αρνήσεις στις επιταγές του κράτους και του κεφαλαίου. Αλλά και στις συλλογικές καταφάσεις μας για μια άλλη κοινωνία που δεν θα επιβιώνει ο καθένας πατώντας επί πτωμάτων. Αντιθέτως, για μια κοινωνία που καθένας και καθεμιά θα ζει με αξιοπρέπεια, ισότητα και αλληλεγγύη. Εδώ και τώρα οφείλουμε να ξανακάνουμε επίκαιρη την επαναστατική προοπτική της κοινωνικής επανάστασης και του επαναστατικού μετασχηματισμού των κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων, τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και το κράτος, την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς βάζοντας ταυτοχρόνως το σπόρο για την κοινωνική χειραφέτηση και για μια ζωή ελευθερίας και γενικευμένης κοινωνικής αυτοθέσμισης.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ & ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΜΑΧΗΤΙΚΗ, ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ & ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ
Προλέτ Accion: Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών και την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς / proletaccion@espiv.net
