11η Ιούνη ημέρα μνήμης, αγώνα, αλληλεγγύης
Αφορμή για την καθιέρωση της 11ης Ιουνίου στάθηκε η επιβολή 22ετής ποινής στον Jeff Luers για τον εμπρησμό οχημάτων στο Όρεγκον ως ένδειξη αντίστασης και διαμαρτυρίας στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Από τότε και 
έπειτα η μέρα αυτή αποτελεί Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης σε Κατηγορούμενους/ες για οικοτρομοκρατικές δράσεις και σε Αναρχικούς/ες με μακροχρόνιες ποινές. Η καταδίκη του Jeff Luers άνοιξε τον δρόμο για την επιβολή μακροχρόνιων ποινών και σε άλλους αγωνιστές για υποθέσεις με παρόμοιες κατηγορίες, με κάποιους όπως τον Marius Mason να βρίσκεται κρατούμενος από το 2009 μέχρι και σήμερα εκτίοντας ποινή 22 χρόνων.
Δομικό στοιχείο του κράτους είναι ο καπιταλισμός, με βασικό χαρακτηριστικό αυτού να αποτελεί η εκμετάλλευση των πάντνων στον βωμό της “ανάπτυξης”. Για τον καπιταλισμό τα πάντα είναι ένα προϊόν και η αξία των ζώων, των ανθρώπων και της γης είναι τόση, όσο το κέρδος που μπορεί να αποφέρει η εκμετάλλευση τους μέσω της καταπάτησης κάθε ελευθερίας. Από τα εργαστήρια φαρμακοβιομηχανιών, τη βιομηχανία κρέατος και γούνας μέχρι τη χρησιμοποίησή τους ως ψυχαγωγικό μέσο σε ζωολογικούς κήπους και τσίρκο, η ύπαρξη των ζώων εξυπηρετεί την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Η φύση γίνεται αντιληπτή μόνο ως πηγή οικονομικών πόρων και έτσι λεηλατείται με αμέτρητους τρόπους με κάποιους από αυτούς να είναι οι αποψιλώσεις δασών, οι εξορύξεις, οι μολύνσεις από μεγάλες βιομηχανίες. Τέλος, οι
άνθρωποι που βρίσκονται στο ταξικό και κοινωνικό περιθώριο δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από αναλώσιμα χέρια στην γραμμή παραγωγής. Όσοι από αυτούς θεωρούνται από το κράτος, τον καπιταλισμό και τα κυρίαρχα αφηγήματα ως αντιδραστικοί, επιζήμιοι και εχθρικοί καταλήγουν έγκλειστοι στα κολαστήρια του, τις φυλακές.
Απέναντι στο οικοδόμημα της κυριαρχίας κάποιοι επιλέγουν να ακολουθήσουν διαφορετικό δρόμο από αυτόν της υποταγής και της απάθειας, επιλέγουν να αντισταθούν και να δράσουν. Ο δρόμος του αγώνα είναι δύσβατος αλλά όχι άβατος. Για αυτούς που έπεσαν μαχόμενοι, για όλες εκείνες που ορθώνουν ανάστημα ενάντια στη σαθρότητα αυτού του κόσμου, για τα έγκλειστα συντρόφια μας που δεν παραιτήθηκαν και δεν υποτάχθηκαν, έχουμε ευθύνη να υπενθυμίζουμε με όλα τα μέσα πως ο αγώνας μας συνεχίζεται. Γι’ αυτό φροντίζουμε να στεκόμαστε δίπλα σε όσες στερούνται την ατομική τους ελευθερία για τα ιδανικά που υπερασπιζόμαστε. Η στήριξη των πολιτικών κρατουμένων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αγώνα για έναν κόσμο με θεμέλια την ελευθερία, την αλληλεγγύη, την ισότητα απέναντι σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο και την λεηλασία του φυσικού κόσμου.
Στεκόμαστε δίπλα σε όσους κρατούνται αιχμάλωτοι στα κολαστήρια όλης της γης κάθε μέρα, έχοντας στις καρδιές μας συνειδητά την αντίσταση και την στήριξη όσων αγωνίζονται για μια ζωή με αξιοπρέπεια.
ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΓΚΛΕΙΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ…
…ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών
Κάλεσμα στήριξης της συγκέντρωσης για τη Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης σε κρατούμενους/ες με μακροχρόνιες ποινές
Τετάρτη 11 Ιουνίου στις 19:00 στην πλατεία Αγίας Σοφίας
Ενάντια στον κρατικό ρεβανσισμό και σωφρονισμό – αλληλεγγύη στους/στις πολιτικούς/ες κρατούμενους/ες
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο αναμφίβολης κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, κατά την οποία η κοινωνική βάση εξαθλιώνεται καθημερινά, με τη θανατοπολιτική του κράτους πολλές φορές να οδηγεί στην παραλίγο εξόντωσή της. Σε αυτή τη δυσχερή συνθήκη, πρώτο μέλημα της κυριαρχίας είναι να προσπαθήσει να απαξιώσει ακόμη περισσότερο την ανθρώπινη ζωή, ιεραρχώντας την καταστολή ψηλά στην πολιτική της ατζέντα. Έτσι, γεμίζει τα αστικά κέντρα με κάθε λογής μπάτσους, προάγει τον συνεχόμενο έλεγχο των πολιτών, εκκενώνει καταλήψεις και κέντρα αγώνα, χτυπάει με μανία οποιονδήποτε αντιστέκεται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό που με τόση μεθόδευση επιβάλλει, διαλύει πορείες και συγκεντρώσεις, προσαγάγει κόσμο στον σωρό, συλλαμβάνει αγωνιστές και αγωνίστριες, και ενίοτε τους φυλακίζει.
Αποκορύφωμα της σκληρής κατασταλτικής εκστρατείας του κράτους αποτελεί ο νέος ποινικός κώδικας που ψηφίστηκε πέρσι, ο οποίος αναβαθμίζει το οπλοστάσιο της εξουσίας με την τροποποίηση πάνω από 100 άρθρων του ΠΚ σε μια σαφώς πιο αυστηρή, πιο συντηρητική και πιο τιμωρητική κατεύθυνση. Αυτή η τροποποίηση αποτελεί τον τρόπο της εξουσίας να παραπλανά πως με τις αυστηρότερες ποινές θα καταπολεμήσει το έγκλημα χαϊδεύοντας τα αυτιά των υποστηρικτών της, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί τον τρόπο να περιθωριοποιείται περισσότερο η κοινωνική βάση, οι αγωνιστές, οι μετανάστριες, τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας. Και αυτό διότι, αν συνέβαινε το αντίθετο και οι τροποποιήσεις ίσχυαν για όλους, δεν θα κυκλοφορούσαν ελεύθεροι οι (παιδο)βιαστές, γυναικοκτόνοι, οι μπάτσοι δολοφόνοι Ρομά, οι υπεύθυνοι του εγκλήματος των Τεμπών, οι μαφίες του τόπου και όσοι άλλοι συμβάλλουν με τον δικό τους τρόπο στην ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους.
Όπως πάντα, έτσι και τώρα, η εξουσία επιλέγει με κάθε μέσο και κόστος να ποινικοποιήσει την πολιτική δράση και τους αγώνες. Τιμωρεί με σκληρότητα αγωνιστές και αγωνίστριες, καταδικάζει εκδικητικά σε φυλάκιση κόσμο που παλεύει για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης, ενώ ταυτόχρονα εστιάζει στην πολιτική, σωματική, ψυχολογική και οικονομική εξόντωσή τους. Αυτό γίνεται φανερό με τα δεκάδες δικαστήρια που παίρνουν αναβολές με μιλημένο τρόπο κρατώντας τις αγωνίστριες σε ένα καθεστώς ομηρίας με υποθέσεις να μαζεύονται και με το οικονομικό βάρος να βαραίνει τις ίδιες και το αγωνιστικό κίνημα.
Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση των Αμπελοκήπων, στην οποία, μετά την έκρηξη στο διαμέρισμα και τον θάνατο του Κ. Ξυμητήρη, συνέλαβε και προφυλάκισε 4 αγωνιστές/τριες, μερικούς από αυτούς με λειψά και επινοημένα αποδεικτικά στοιχεία, παράτεινε ακόμη ένα εξάμηνο αυτήν την προφυλάκιση, ενώ
βασάνισε την Μαριάννα Μ., βαριά πολυτραυματία της έκρηξης μη παρέχοντας της την κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η κράτηση του Ν. Ρωμανού στις φυλακές με μοναδικό κριτήριο τα αποτυπώματα σε μια σακούλα φανερώνει την εκδικητικότητα του κράτους αλλά και τη φανερή του ενόχληση απέναντι στη δύναμη όσων ακόμη στέκονται όρθιοι μετά από χτυπήματα.
Μέσα στα σύγχρονα κολαστήρια των φυλακών, οι ζωές των κρατούμενων φαίνεται να μην έχουν καμία αξία, καταπατώνται θεμελιώδη δικαιώματα και βασικές ανάγκες τους, ενώ πολύ συχνά εκτίθενται σε άμεσο κίνδυνο, όπως φανερά έδειξε η περίοδος της πανδημίας του Covid-19, όταν κρατούμενοι στιβάζονταν κατά δεκάδες σε κελιά που προορίζονται για λίγους ανθρώπους, με ελάχιστη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μικρή προστασία απέναντι στην υγειονομική κρίση.
Ενάντια στην θανατοπολιτική του κράτους, που καταστέλλει τους αγώνες μας, απαξιώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και υπόσταση και στερεί την ελευθερία μας, ως αναρχικοί/ες
οφείλουμε να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να συλλογικοποιηθούμε και να οργανωθούμε από
τα κάτω, και με πρόταγμά μας την αλληλεγγύη να παλέψουμε ενάντια σε κυριαρχία και
κεφάλαιο που καθημερινά μας φέρνουν ολοένα και πιο κοντά στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
Να σταθούμε δίπλα στους/ις πολιτικούς/ες κρατούμενους/ες που εκδικητικά βρίσκονται μέσα στα κελιά και να αγωνιστούμε για μια κοινωνία όπου θα είμαστε όλοι πραγματικά ελεύθεροι, μια κοινωνία ισότητας και αληθινής δικαιοσύνης, χωρίς καταπιεστές και καταπιεσμένους. Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ/ΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ
Libertatia, συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό
Συγκέντρωση αλληλεγγύης σε κρατούμενους/ες με μακροχρόνιες ποινές
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΗΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΜΕ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΕΣ ΠΟΙΝΕΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ 11/6, 19:00, ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΜΕ ΕΡΜΟΥ
Διανύουμε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από αλλεπάλληλες συστημικές κρίσεις: το καπιταλιστικό σύστημα κάνει εμφανείς τις δομικές του αντιφάσεις μέσα στον ναρκισσισμό του και τη δίψα του για κέρδος και ο κρατισμός, ως ο πλέον εγγυητής των συμφερόντων της άρχουσας ελίτ, αναλαμβάνει τον ρόλο της εξασφάλισης της υπέροχης της. Οι κοινωνικές και ταξικές ανισότητες, οι αντικοινωνικές πολιτικές της μηδαμινής ανοχής που εφαρμόζει η Εξουσία και οι πρακτικές της καταστολής είναι πιο ασφυκτικές από ποτέ. Το αστικό αφήγημα περί τάξης και ασφάλειας καταρρέει, και μαζί του και η μάσκα του ανεκτικού φιλελευθερισμού, κάτω από την οποία το κράτος έκρυβε το πραγματικό του πρόσωπο: αυτό του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Με την αυστηροποιηση του Ποινικού Κώδικα (λιγότερες αναστολές, ακριβότερα παράβολα, παράταση της έκτισης ποινών κλπ), οι ποινές που προβλέπονται για όσους μπαίνουν στο στόχαστρο του κράτους συνάδουν απόλυτα με το όραμα των καταπιεστών να φιμώσουν όσους αντιστέκονται και να πετύχουν την πλήρη αδρανοποίηση των κοινωνικών κινημάτων. Σε μια συγκυρία όπου η φτωχοποίηση των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων ολοένα και εντείνεται, η εργοδοτική αυθαιρεσία γίνεται καθεστώς, με την εντατικοποίηση της εργασίας, την καταπάτηση του 8ωρου, τα άρνηση καταβολής δεδουλευμένων, ο εκφασισμός της κοινωνίας συντελείται σε ραγδαίους ρυθμούς, τα πολεμικά μέτωπα πολλαπλασιάζονται και ενώ φυσικά μαίνεται μια γενοκτονία στην Παλαιστίνη, η κατασταλτική εκστρατεία που εξαπολύουν οι εξουσιαστές σε όσους τολμούν να βάλουν φραγμό στα σχεδία κράτους και κεφαλαίου δείχνει την πλήρη αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού προς αυτούς που διατείνεται ότι προστατεύει, αλλά και την αποτυχία του ίδιου του συστήματος το οποίο, έχοντας οικοδομηθεί πάνω σε σχέσεις καταπίεσης και εξουσίας, νομοτελειακά θεμελιώνεται πάνω στην πλήρη πειθαρχία και υποταγή αυτών που εκμεταλλεύεται.
Οι μεγαλύτεροι αποδέκτες αυτής της βαρβαρότητας είναι όσοι βρίσκονται πίσω από τα σίδερα. Δεν μας είναι ξένη είδηση οι τραγικές συνθήκες κράτησης εντος των φυλακών. Από την κακή ποιότητα φαγητού, την έλλειψη καθαριότητας και την υπερσυμφόρηση των κελιών εως τους βασανισμούς, την άρνηση χορήγησης αδείας και την πλήρη αδιαφορία για τα αιτήματα των φυλακισμένων, ο κρατικός μηχανισμός δείχνει εμφανέστατα την πλήρη αδιαφορία του για την υγιεινή, την ασφάλεια, και τις ζωές των κρατούμενων εντος των κελιών του.
Τα ΜΜΕ, ως φερέφωνα της αστικής «δημοκρατίας», συμβάλλουν στη δόμηση ενός αφηγήματος που θέλει τους κρατούμενους αιμοδιψείς εγκληματίες, παραβατικα στοιχεία που ο μόνος τρόπος για να σωφρονιστούν είναι να αποκοπούν εντελώς από τον έξω κόσμο. Στο μυαλό πολλών, ο εγκλεισμός ενός ανθρώπου συνεπάγεται και την δικαιολογημένη ταυτόχρονη αφαίρεση της ανθρώπινης του υπόστασης, μαζί με όλα του τα δικαιώματα. Ο στιγματισμός των κρατούμενων από τα ΜΜΕ και την κοινωνία έχει ξεκάθαρα ταξικό πρόσημο, καθώς οι γίνονται κατευθείαν αντικείμενο δημόσιας κατακραυγής, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι συνθήκες και οι λόγοι που τους οδήγησαν πίσω από τις μπάρες, ενώ φυσικά κανένας λόγος δεν γίνεται και καμία ποινή δεν προβλέπεται για μπάτσους ή υψηλά ιστάμενα πρόσωπα που διαπράττουν αντίστοιχα ή, συνήθως, χειρότερα ποινικά αδικήματα. Φαίνεται πως οι νόμοι και οι ποινές ισχύουν μόνο για τους φτωχούς…
Ξεκάθαρη είναι επίσης η στοχοποίηση των αγωνιστών του αναρχικού χώρου που, ως το ριζοσπαστικότερο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων, δέχεται το αντίστοιχο μένος αυτών ενάντια στους οποίους παλεύει.Το αφήγημα περί επικινδυνότητας, η παρουσίαση τους ως τρομοκράτες που εχθρεύονται τον συνάνθρωπο τους , στοχεύει στην απομόνωση και την αποξένωση του αναρχικού κινήματος από την κοινωνική βάση στην οποία απευθύνεται και για την οποία παλεύει.
Μιλώντας για πολιτικούς κρατούμενους, δεν μπορούμε παρά να αναφερθούμε στην υπόθεση των Αμπελοκήπων. Στις 31/10/2024, έπειτα από έκρηξη σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους, χάνει τη ζωή του ο σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης και τραυματίζεται σοβαρά η συντρόφισσα Μαριάννα Μ. Ούσα βαρύτατα τραυματισμένη, η Μαριάννα υποβλήθηκε αμέσως σε ανάκριση και λήψη στίγματος DNA, με το νοσοκομείο να περιφρουρείται διαρκώς από ρουφιάνους της ασφάλειας. Προτού αναρρώσει πλήρως από το δεύτερο χειρουργείο της, μεταφέρθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου και κρατείται ακόμα, χωρίς την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή τις κατάλληλες υποδομές για την ιατρική φροντίδα που χρειάζεται. Η πλήρης παράβλεψη των ιατρικών αναγκών της συντρόφισσας και η σαδιστική μεταχείριση της, δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση, αν και δεν αμφιβάλλουμε πως οι ανθρωποφυλακες της επιφυλάσσουν ιδιαίτερη κακομεταχείριση δεδομένης της πολιτικής της ταυτότητας. Η στέρηση ελευθερίας, λοιπόν, και ο εγκλεισμός υπό απάνθρωπες συνθήκες, είναι αυτά που επιφυλάσσει το κράτος για όσους αντιστέκονται στο τέρας της Εξουσίας, για όσους παλεύουν ενάντια στην υποβάθμιση και καταδυνάστευση των ζωών τους.
Και ακριβώς αυτό το καθεστώς εκφοβισμού, η άκρατη βία και η αποσιώπηση των φωνών αντίστασης είναι που επιβεβαιώνει την ανάγκη συνέχισης του αγώνα ενάντια σε ο,τι μας εξαθλιώνει. Γιατί κρατάμε στα χέρια μας το κλειδί για τη δημιουργία ενός νέου κόσμου, απαλλαγμένου από τις αρρώστιες του παρόντος, που μόνο δυστυχία και θάνατο ξέρει να σπέρνει. Και γιατί οφείλουμε να μην ξεχνάμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες οι οποίες, αγωνιζόμενοι/ες για ακριβώς αυτόν τον κόσμο, ένιωσαν πάνω τους τη λύσσα όσων φοβούνται την προοπτική μιας κοινωνίας δομημένης πάνω στην ελευθερία, την ισότητα, τη δικαιοσύνη. Γιατί αυτή η κοινωνία δεν χωράει διαχωρισμούς, δεν έχει θέση για θεούς και αφέντες – και αυτό είναι που τους τρομάζει.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό- Μαύρο & Κόκκινο μέλος της Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Στηρίζουμε την συγκέντρωση που καλεί το Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών για τους/τις κρατούμενους/ες με μακροχρόνιες ποινές, σήμερα, στις 7μμ, στην πλατεία Αγίας Σοφίας.
Αναρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης
