«Eyes on Congo» στην Νοταρά
Την Κυριακή 9/3, Κονγκολέζοι (από την Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό/ ΛΔΚ) κάτοικοι της Κατάληψης Στέγης Προσφύγων/Μεταναστών Νοταρά 26, συνδιοργάνωσαν με την συνέλευση της κατάληψης μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα δημόσια εκδήλωση. H Εκδήλωση – συζήτηση για την εμπόλεμη κατάσταση & τις εξελίξεις στο Κονγκό/ EyesonCongo έλαβε μέρος στον χώρο της κατάληψης. Εκτενείς εισαγωγικές τοποθετήσεις πραγματοποιήσαν δύο κάτοικοι (από την ΛΔΚ) της Νοταρά, με αγγλική και ελληνική μετάφραση από τα γαλλικά.
Οι ομιλητές έκαναν μία ιστορική αναδρομή των τελευταίων τριών δεκαετιών εξηγώντας έτσι τις αιτίες των τωρινών εξελίξεων. Παράλληλα μίλησαν για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, τις βάναυσες συνθήκες υπό τις οποίες ζει ο λαός και για την κλοπή των πόρων της ΛΔΚ από την Ρουάντα σε συνεργασία με τις δυτικές πολυεθνικές και κράτη.
Η ΛΔΚ είναι μία από τις πλουσιότερες χώρες σε φυσικούς πόρους (με ορυκτό πλούτο που υπολογίζεται πως ανέρχεται σε αξία 24 τρις. δολαρίων), διαθέτοντας τεράστια αποθέματα κολτάνου/κολτανίου (coltan) και κοβαλτίου, που είναι κρίσιμα υλικά για την κατασκευή κινητών και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών, αλλά και ουρανίου, χρυσού, χαλκού και διαμαντιών. Οι σχέσεις μεταξύ ΛΔΚ και της γειτονικής Ρουάντα από το 1997 και μετά, εξηγούν σε σημαντικό βαθμό την τωρινή κρίση. Όπως βλέπουμε στο κείμενο που έστειλαν οι Κονγκολέζοι κάτοικοι της Νοταρά στην Εφ.Συν, ο Λοράν-Ντεζιρέ Καμπιλά πήρε την εξουσία το ‘97, αυτοανακηρυσσόμενος ως πρόεδρος της ΛΔΚ, χάρη στην υποστήριξη του «αιμοσταγή» ηγέτη της Ρουάντα, του Πολ Καγκάμε.
Ο πρώτος, που ήθελε να αποστασιοποιηθεί η Ρουάντα από τα εσωτερικά ζητήματα της ΛΔΚ, ανετράπη το 2001 από τον Ιππολύτη Καναμπέ, που ισχυριζόταν πως ήταν ο γιός του και χρησιμοποιούσε το όνομα Ζοζέφ Καμπιλά. Έκτοτε η παρείσφρηση στρατιωτικών και παραστρατιωτικών ομάδων που δουλεύουν για το συμφέρον των ελίτ της Ρουάντα, εντός των κρατικών μηχανισμών και της κοινωνίας της ΛΔΚ, εξασφάλισε πως ο Καγκαμέ και τα κυκλώματά του θα μπορούσαν ανενόχλητα να λεηλατούν τους πόρους της ΛΔΚ, εξάγοντας λαθραία μεγάλες ποσότητες πολύτιμων μετάλλων και ορυκτών ανά έτος και πουλώντας τα σε Δυτικές πολυεθνικές σε συμφέρουσες για αυτές τιμές. Όπως βλέπουμε στο κείμενο που δημοσιεύτηκε στην Εφ.Συν: «[…] 150 τόνοι κολτάνου λεηλατούνται κάθε μήνα και πωλούνται στις διεθνείς αγορές».
Οι ΗΠΑ, το ΗΒ και η ΕΕ επωφελούνται από αυτήν την εγκληματική και εκμεταλλευτική σχέση, που έχει οδηγήσει πολλαπλά εκατομμύρια ανθρώπων στον θάνατο. Οι δυτικές αυτές δυνάμεις επί της ουσίας ασκούν την ιμπεριαλιστική και αποικιοκρατική τους πολιτική έναντι του Κονγκό μέσω της Ρουάντα. Όπως αναφέρθηκε, η εισβολή της αντάρτικης ομάδας Μ23 (συνεργάτες κυβέρνησης Ρουάντας) στην Γκόμα, στην επαρχία του Βόρειου Κιβού, και σε άλλες πόλεις στα βορειανατολικά της ΛΔΚ τους τελευταίους μήνες, έχει οδηγήσει στην σφαγή χιλιάδων, πάνω από 7.000, και την αιχμαλωσία εκατομμυρίων, ουσιαστικά με την υποστήριξη της ΕΕ και των ΗΠΑ.
Οι ομιλήτ(ρι)ες τόνισαν την άμεση αναγκαιότητα για ανεξαρτησία, διεθνιστική αλληλεγγύη και πολιτική κινητοποίηση, καταδικάζοντας την τωρινή εγκληματική εισβολή, τις τελευταίες δολοφονίες και βιασμούς αλλά και όλο το δολοφονικό αποικιοκρατικό πλέγμα που συντηρεί την (παιδική) εργασία/σκλαβιά στα ορυχεία και όχι μόνο, τους πολέμους και την αφαίμαξη της χώρας. Η μία ομιλήτρια απογοητευμένη που δεν έχει ανοίξει περισσότερο η συζήτηση στην Ελλάδα αναρωτήθηκε αν έγκειται η αδιαφορία των ντόπιων στο χρώμα του δέρματος των Κονγκολέζων, ενώ εκτός από τον αντιρατσιστικό χαρακτήρα της τοποθέτησης τόνισε από φεμινιστική σκοπιά τις έμφυλες επιπτώσεις της αναζωπύρωσης των στρατιωτικών εντάσεων. Στις τελευταίες επιθέσεις αλλά και όλα αυτά τα χρόνια έχουν υπάρξει ατελείωτες περιπτώσεις βασανιστηρίων και βιασμών γυναικών και παιδιών.
Η εκδήλωση έκλεισε με συζήτηση και τοποθετήσεις από το κοινό ενώ η βραδιά συνέχισε με λαχταριστή κονγκολέζικη κουζίνα (όπως τηγανιτό ψάρι και κοτόπουλο, κρεμμυδόσουπα και λουκουμάδες μεταξύ πολλών άλλων επιλογών), και με live τραγούδι, ενώ παράλληλα σε όλον τον χώρο της κατάληψης και απ’ έξω έτρεχαν και έπαιζαν παιδιά. Πάνω από 70 άτομα, ντόπιοι, αλληλέγγυοι από άλλες χώρες και άνθρωποι κάθε ηλικίας από το Κονγκό, παρακολούθησαν, συζήτησαν, έφαγαν και απόλαυσαν μουσική. Η βραδιά αποτέλεσε έναν κόμβο συνάντησης, μία ευκαιρία ενημέρωσης και ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.
Κ.Δ.
