Ολοταχώς σε μια Ευρώπη φρούριο, καταστολής, στρατιωτικοποίησης και νεοφιλελεύθερων πολιτικών, βαδίζουν οι χώρες της ΕΕ. Οι κάθε είδους ακροδεξιές δυνάμεις καταγράφουν άνοδο και αναδεικνύονται στην ουσία τρίτη πολιτική δύναμη, από τις ευρωεκλογές στις οποίες συμμετείχαν οι… μισοί ευρωπαίοι. Η αποχή εκτινάχθηκε και στην Ελλάδα στο 60%, με την ελληνική ακροδεξιά να υπερβαίνει το 20%.
Κάθε χρόνο και χειρότερα για τις κοινωνίες και τις διαμεσολαβούμενες πολιτικές της εκφράσεις, όπως καταγράφονται στις εκλογικές αναμετρήσεις του αστικοδημοκρατικού πολιτικού συστήματος. Όχι μόνο στα καθ’ ημάς, αλλά σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Τα αποτελέσματα των εκλογών στα 27 κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 9ης Ιουνίου 2024, με συμμετοχή του… μισού εκλογικού σώματος, δείχνουν ότι φαιά σύννεφα σκιάζουν τον ορίζοντα της πολιτικής αντιπροσώπευσης, με τις κάθε είδους ακροδεξιές δυνάμεις να καταγράφουν άνοδο και να αναδεικνύονται στην ουσία τρίτη πολιτική δύναμη – μαζί με τη δεξιά ομάδα του Λαϊκού κόμματος που έρχεται πρώτο και τους Σοσιαλδημοκράτες με μικρές απώλειες. Ακολουθούν με πτώση των ποσοστών τους οι νέο-φιλελεύθεροι, οι Πράσινοι και η Αριστερά.
Αποτελέσματα που δείχνουν μία σαφέστατη μετατόπιση προς τα ακροδεξιά του κέντρου βάρους του φάσματος εκλογικής έκφρασης, κάτι που θα μεταθέσει και την κυρίαρχη ατζέντα προς μεγαλύτερη ένταση των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού, της καταστολής, μιάς Ευρώπης φρούριο, περίκλειστη με τείχη, ξενοφοβική και… στο βάθος ευρωστρατός. Κοιτώντας τον εκλογικό χάρτη των χωρών της ΕΕ, βλέπουμε πολύ ευδιάκριτα τα παραπάνω χαρακτηριστικά στην κεντρική, βόρεια και ανατολική Ευρώπη (ιδιαίτερα στις χώρες της Βαλτικής και του Βίζεγκραντ), χρωματιζοντάς τον συντριπτικά με… μελανά χρώματα.
Ήδη με τα αποτελέσματα προκλήθηκαν τριγμοί σε κάποιες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως στη Γαλλία όπου η Λεπέν αναδεικνύεται σε κυρίαρχη δύναμη και μαζί με το άλλο ακροδεξιό κόμμα του Ζεμούρ καταγράφουν 37%. Το κόμμα του προέδρου Μακρόν καταποντίζεται και ανακοίνωσε τη διάλυση της εθνοσυνέλευσης και την προκήρυξη εκλογών μέσα σε τρείς βδομάδες – μπας και προλάβει.
Αλλά και η άλλη ακροδεξιά, η πρωθυπουργός της Ιταλίας Μελόνι, πανηγυρίζει για την εδραίωση της κυριαρχίας της. Οι δυό τους αναμένεται να καθορίσουν πολλά στο ακροδεξιό στρατόπεδο στο Ευρωκοινοβούλιο. Στο οποίο σημειωτέον μέχρι τώρα υπήρχαν δύο ακροδεξιές ομάδες (ECR, ID), αλλά με αρκετά προβλήματα. Από το δεύτερο αποπέμφθηκε πρόσφατα το γερμανικό AfD για φιλοναζιστικές θέσεις, μετά από πρωτοβουλία της Λεπέν, η οποία σημειωτέον απηύθυνε στη Μελόνι του πρώτου μπλοκ να σχηματίσουν μια νέα μεγάλη ακροδεξιά συμμαχία.
Στην Γερμανία σαφέστατα ηττημένοι είναι και οι τρείς εταίροι του κυβερνητικού συνασπισμού Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθεροι και Πράσινοι. Οι Πράσινοι χάνουν και στη Γαλλία, πληρώνοντας τη μη συμφωνία για κοινή κάθοδο με δυνάμεις της αριστεράς όπως το Nupes ή το αναγεννημένο Σοσιαλιστικό κόμμα. Αν και οι Πράσινοι σημείωσαν επιτυχίες σε κάποιες χώρες, όπως στη Σουηδία που φθάνει στο 16%, στη Δανία όπου η Πράσινη Αριστερά υπερέβη το 17%. Στο ίδιοι ποσοστό εκτινάχθηκε και η Αριστερή Συμμαχία στη Φινλανδία. Γενικά στις Σκανδιναβικές χώρες οι ακροδεξιές δυνάμεις καταγράφηκαν μειωμένες.
Στην ελληνική γεωγραφία… πρώτη δύναμη αναδεικνύεται η αποχή που έφθασε στο ρεκόρ του 60%, με ό,τι σημαίνει αυτό για τη πολιτική νομιμοποίηση. Αν και δεν πρέπει να ερμηνεύουμε μονοσήμαντα αυτό το ποσοστό και πολύ περισσότερο να του δίνουμε αντισυστημικά χαρακτηριστικά. Ως προς τα αποτελέσματα των κομματικών δυνάμεων, και εδώ έχουμε στροφή της δεξιάς σε ακροδεξιότερες κατευθύνσεις. Μπορεί η ΝΔ να είναι πρώτη δύναμη αλλά με μείον 14 μονάδες από το περυσινό 41%, αλλά το κυριότερο να χάνει πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους της σε 
σχέση με τις εκλογές του Μαίου 2023 (από 2.4 εκατ., σε 1.1 εκατ.!).
Η ελληνική ακροδεξιά, με κύριο φορέα την Ε.Λ., τη Νίκη να ακολουθεί και τα καμιά δεκαριά άλλα τέτοια μορφώματα, ξεπερνάει το 20%! Με αποτέλεσμα ο επικεφαλής της πρώτης να μιλάει για… πατριωτική διακυβέρνηση -δλδ εθνικιστική, πολεμοχαρή, μισαλλόδοξη, ξενοφοβική, ομοφοβική. Λιγότερο από το ένα-τρίτο ψήφισαν κεντρώα και σοσιαλφιλελεύθερα κόμματα. Ενώ λίγο πάνω από το 10% καταγράφουν οι αριστερές δυνάμεις, με 
κυρίαρχο το ΚΚΕ. ΜΕΡΑ25 και Νέα Αριστερά έμειναν κάτω από το 3% και η Ανταρσύα στο 0.5%, Μ-Λ ΚΚΕ 0.17%, ΟΚΔΕ 0.05%.
Η έλλειψη έτερου θεσμικού πυλώνα κομματικής αντιπολίτευσης είναι εμφανής, με την αριστερά να… ψάχνεται. Πολύ περισσότερο μιά δυναμική κοινωνική αντιπολίτευση, που θα φέρει στο προσκήνιο πραγματική εναλλακτική στους κρατικούς-κυβερνητικούς θεσμούς και τις καπιταλιστικές πολιτικές τους. Οι από τα κάτω να προχωρήσουν συγκλίνοντας και κάνοντας ορατές αντιστάσεις και καταστάσεις εκτός εμβέλειας εξουσίας.
Οι Σπαρτιάτες, οι Μακεδόνες, οι Αθηναίοι και… ο Δούρειος Ίππος
