Επιχείρηση primavera ή μία χαμένη Άνοιξη
Η επέμβαση εκκένωσης της κατάληψης primavera τα ξημερώματα της Δευτέρας 2.6.2024, με τo εντυπωσιακό επιχειρησιακό σχέδιο της ΕΛΑΣ και τη συνοδευόμενη, επίσης εντυπωσιακή δημοσιότητα, μετατρέπει τον χώρο του πανεπιστημίου για άλλη μια φορά μέσα στη φετινή χρονιά σε επικοινωνιακό εργαστήρι για εκλογικές και σκληρά αντιδραστικές κυβερνητικές σκοπιμότητες. Εντάσσεται σε μία καθολική και συντονισμένη κίνηση προκειμένου να κλείσουν φοιτητικά στέκια και ελεύθεροι χώροι μέσα στα πανεπιστήμια, αλλά και εκτός πανεπιστημίων, πολλοί από τους οποίους ανήκουν στην ακίνητη περιουσία εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Ο περιορισμός των πανεπιστημιακών ελευθεριών, με οιονδήποτε τρόπο -φυσική βία, πειθαρχικοί έλεγχοι, ποινικό δίκαιο- είναι sine qua non προϋπόθεση αξιοποίησης για κερδοσκοπικούς λόγους, πανεπιστημιακών χώρων, βλέπε Rosa Νera στα Χανιά, Ευαγγελισμός στο Ηράκλειο, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια στο ΕΜΠ ή το Πολυτεχνείο Κρήτης και άλλα.
Κυβερνητικές και πρυτανικές αρχές μιλούν συνέχεια για ανομία αναφερόμενες σε καταλήψεις και φοιτητικά στέκια, την ίδια στιγμή που οι όποιες φοιτητικές δραστηριότητες που οργανώνονται, δεν γίνονται κατά κανόνα σε χώρους που έχουν παραχωρήσει οι πανεπιστημιακές αρχές, όπως όφειλαν, αλλά σε χώρους που έχουν καταλάβει φοιτητές/τριες ακριβώς, για να καλύψουν και να στεγάσουν τις δράσεις και τις ανάγκες τους. Ενώ αφ’ ενός κυβέρνηση και πανεπιστήμιο συστηματοποιούν την ελλιπέστατη φοιτητική στέγαση και σίτιση και αδιαφορούν για την ανυπαρξία ενδοπανεπιστημιακών δομών υγείας (π.χ. πανεπιστημιακά πολυιατρεία, φαρμακεία κλπ.) καθώς και για τη διεγνωσμένη επικινδυνότητα κτιριακών υποδομών (βλ. κατάσταση κτιρίου του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών ΑΠΘ αλλά και άλλων κτιρίων μέσα στην Πανεπιστημιούπολη) αφ’ ετέρου συνεργούν κυνικά στην πάταξη της φοιτητικής αυτενέργειας, ώστε να παραδοθεί το πανεπιστήμιο σε επιχειρηματίες, απαλλαγμένο από ανυπάκουους παράγοντες της πανεπιστημιακής κοινότητας, που αντιστέκονται στη de facto ιδιωτικοποίηση του υφιστάμενου πανεπιστήμιου.
Αποδέκτες της κρατικής καταστολής είναι ιδίως οι φοιτητές/τριες, που όχι μόνο βιώνουν την φυσική βία, αλλά υφίστανται πλέον και πειθαρχικές κυρώσεις (βλ. Πανεπιστήμιο Πατρών) ακόμη και επιβολή εξοντωτικών διοικητικών προστίμων (βλ. πρόστιμα 14.000-18.000 ανά φοιτητή ή φοιτήτρια για κατάληψη χώρου του ΕΜΠ και αναγραφή συνθημάτων!).Και όλα αυτά σε μία παγκόσμια συγκυρία, όπου το φοιτητικό κίνημα και οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι θα έπρεπε να είμαστε ενεργοί και ενταγμένοι στο διεθνές αντιπολεμικό κίνημα για την υπεράσπιση του δικαιώματος των Παλαιστινίων στη ίδια τους τη ζωή.
Εμείς στην Πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών ΑΠΘ ΠΑΜΑΚ είμαστε με το συντριπτικά μεγάλο κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας που αγωνίζεται δηλώνοντας ότι ο χώρος του πανεπιστημίου ανήκει στην κοινωνία και συνεπώς δεν πωλείται, δεν ενοικιάζεται, δεν παραχωρείται.
Πρωτοβουλία Πανεπιστημιακών ΑΠΘ ΠΑΜΑΚ
