ROOMS TO LET NO PROBLEM
Το ζήτημα της στέγασης είναι κεντρικό στο σύγχρονο τοπίο έτσι όπως αυτό διαμορφώνεται ως αποτέλεσμα ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιταγών κράτους κεφαλαίου τόσο στον ελλαδικό όσο και στον ευρωπαϊκό χώρο. Η στεγαστική κρίση που βλέπαμε να εξελίσσεται πριν από περίπου 20 χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες παγκοσμιοποιήθηκε, βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη και δυστυχώς δεν φαίνεται να βρίσκεται καν στην κορύφωσή της.
Ο ρυθμός αύξησης των ενοικίων έτρεξε με φρενήρη ρυθμό τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι, πολύς κόσμος ξεσπιτώθηκε, εκδιώχθηκε βίαια από τη γειτονιά του μην μπορώντας να ανταπεξέλθει στο παράλογο κόστος ενοικίου, ενοίκιο που είναι εντελώς αναντίστοιχο με τους πολύ χαμηλούς μισθούς και την γενικευμένη ακρίβεια. Φαινόμενο που είναι έντονο κυρίως στα κέντρα των πόλεων οι οποίες σταδιακά μετατρέπονται σε αστικές ερήμους νεοανακαινισμένων προχειροφτιαγμένων γκαρσονιέρων και studio airbnb για τον εγχώριο και ξένο τουρισμό. Η κατοικία, η αστική πολυκατοικία που κυριάρχησε ως μορφή μαζικής στέγασης αλλά και με το κοινωνικό περιεχόμενο που απέκτησε -κυρίως από τις αρχές του 20ου αιώνα και έπειτα- μέσα στα τελευταία 15 χρόνια έχει καταρρεύσει. Η εστία, πέρα από την κατοικία αποτελεί το φυσικό καταφύγιο των ανθρώπων και ιδιαιτέρως των κατώτερων στρωμάτων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την εστία τους αφού δεν υπάρχει κανένα καθεστώς προστασίας για αυτούς.
Δεν είναι βέβαια μόνο το μεγάλο κεφάλαιο, oι μεγαλοξενοδόχοι, οι τράπεζες και τα funds που πιέζουν τις τιμές προς τα πάνω. Είναι και οι μικροί και μεσαίοι ιδιοκτήτες. Με δεδομένο ότι οι μισθοί είναι πενιχροί, βρίσκει έδαφος να 
ενεργοποιηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός και έτσι εκμεταλλευόμενοι απομυζούν εκμεταλλευόμενους. Η αποσύνθεση του δομημένου περιβάλλοντος συνεπάγεται αναπόδραστα αποσύνθεση του κοινωνικής συγκρότησης και αντίστροφα. Για την ιστορική, λαογραφική, αισθητική φυσιογνωμία των πόλεων δεν γίνεται ούτε λόγος, οι πόλεις έχουν παραδοθεί στην πλήρη ασυδοσία του real estate και του επενδυτικού κεφαλαίου. Σε γειτονιές πιο ιδιαίτερες όπως πχ στην Άνω Πόλη Θεσ/νικης το φαινόμενο της τουριστικοποίησης είναι πιο έντονο, σταδιακά σβήνουν οι μνήμες της προσφυγιάς και τα σπίτια μετατρέπονται σε προσόψεις – άψυχες βιτρίνες.
Στον ελλαδικό χώρο υπάρχει η ιδιαιτερότητα της μικροιδιοκτησίας στην κατοικία και αυτό το “προνόμιο” μπήκε από νωρίς στο στόχαστρο των μνημονιακών δεσμεύσεων. Η πρώτη κατοικία έπαψε να προστατεύεται και εισήχθη ο θεσμός των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών που πέρασε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ. Επιχειρείται λοιπόν όλα να γίνονται στο σκοτάδι ώστε να μην υπάρχουν φωνές αντίστασης και διαμαρτυρίας. Τα πιο φτωχοποιημένα στρώματα της κοινωνίας αντιμετωπίζουν καθημερινά την απειλή των εξώσεων και των πλειστηριασμών μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στα υπέρογκα έξοδα. Με την εμπορευματοποίηση είτε ιδιωτικού είτε δημόσιου χώρου μαζί πάει και η καταστολή, έτσι κάθε φορά που κόσμος αντιδρά σε μία έξωση έχει να αντιμετωπίσει πάνοπλες δυνάμεις καταστολής όπως πχ γινόταν για μήνες στο λόφο του Στρέφη ή στην πλατεία Εξαρχείων.
Τις δεκαετίες 1990 και 2000 αναπτύχθηκε έντονα στον ελλαδικό χώρο το καταληψιακό κίνημα. Μέσα από διεργασίες που λάμβαναν χώρα κυρίως σε νεολαιίστικους κύκλους αναδείχθηκε το ζήτημα της στέγασης ως κομβικό, το δικαίωμα στη στέγαση απέκτησε ξεχωριστή δυναμική και συνδέθηκε με αγώνες τοπικού χαρακτήρα αλλά και πιο διευρυμένους. Πολλές χιλιάδες άνθρωποι στεγάστηκαν σε καταλήψεις πειραματίστηκαν με ένα πιο συλλογικό τρόπο ζωής, ξέφυγαν από τον εκβιασμό του ενοικίου και εναντιώθηκαν στην λογική της εμπορευματοποίησης της στέγασης αλλά και της ιδιοκτησίας εν γένει. Οι καταλήψεις ως ο πιο ριζοσπαστικός τρόπος στέγασης όμως πολεμήθηκαν λυσσαλέα από κράτος και κεφάλαιο.
Πιο πρόσφατα μετά την έκρηξη του προσφυγικού, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες καταλήψεις που στέγασαν μετανάστες και πρόσφυγες οι οποίοι κατέφευγαν σε αυτές προκειμένου να γλιτώσουν τον απάνθρωπο εγκλεισμό τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις δεν άργησαν να ξεδιπλωθούν και εκεί και οι άνθρωποι αυτοί οδηγήθηκαν πίσω στα άθλια στρατόπεδα ή σε κρατητήρια. Έτσι κ αλλιώς για μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται στον πάτο της κοινωνικής ιεραρχίας η αναζήτηση στέγης είναι άπιαστο όνειρο.
Η στέγαση είναι δικαίωμα, όχι προνόμιο. Με οριζόντιους ακηδεμόνευτους αγώνες να αντισταθούμε στον εκτοπισμό των ανθρώπων της τάξης μας.
Να μπούμε στα άδεια σπίτια.
Να μπλοκάρουμε εξώσεις και πλειστηριασμούς
Να δημιουργήσουμε δομές αλληλοβοήθειας
Κανένας άνθρωπος χωρίς σπίτι
Να συγκρουστούμε με κράτος και κεφάλαιο
Κανένας- καμία μόνη απέναντι στην καταστολή
αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός
Η ληστρική επίθεση των τελευταίων ετών που συντονισμένα ενορχηστρώνουν και διεξάγουν το κράτος και το κεφάλαιο έχει ως στόχο να τσακίσει συνολικά την κοινωνική βάση, να υποτιμήσει τους όρους εργασίας και διαβίωσής της, να της αποστερήσει κεκτημένα δικαιώματα, προκειμένου τα αφεντικά να αυξήσουν τα κέρδη τους ακόμα περισσότερο μέσα από τον κόπο και τον ιδρώτα των εργαζομένων. Αυτοί που βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής και οικονομικής πυραμίδας είναι εξάλλου αυτοί που τόσα χρόνια πληρώνουν τη δομική αυτή κρίση του κεφαλαίου.
Με την απόφαση του εγχώριου θεματοφύλακα της αστικής δικαιοσύνης, του Αρείου Πάγου, έχει δοθεί η δυνατότητα στους servicers, δηλαδή στις Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις (ΕΔΑΔΠ), να επισπεύδουν τους πλειστηριασμούς. Οι εταιρείες διαχείρισης, οι οποίες εδρεύουν στην Ελλάδα, υπόκεινται σε ελέγχους από την Τράπεζα της Ελλάδας και λειτουργούν για λογαριασμό των funds, που ήδη από το 2016 ελέγχουν χιλιάδες δάνεια σύμφωνα με σχετικό νόμο της τότε κυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Τα funds αγοράζουν το ιδιωτικό χρέος σε τιμή ευκαιρίας και κατόπιν συνεργάζονται με τους servicers, τις λεγόμενες εισπρακτικές εταιρείες δηλαδή, οι οποίες εκβιάζουν τηλεφωνικώς τους δανειολήπτες. Με την εν λόγω ρύθμιση του Αρείου Πάγου τα funds και οι εισπρακτικές εταιρείες δε θα έχουν κανένα λόγο να προχωρήσουν σε ρυθμίσεις χρεών, τις οποίες ήδη αρχίζουν να αποσύρουν. Αντιθέτως, θα προχωρούν απευθείας σε πλειστηριασμούς. Αξίζει να σημειωθεί πως βάσει σχετικού νόμου του 2003 τα funds και οι servicers θα απαλλάσσονται από κάθε φόρο (14 φοροαπαλλαγές συνολικά), ζημιώνοντας έτσι τα δημόσια ταμεία κατά 58 δισεκατομμύρια ευρώ!
Τα “κόκκινα” (δάνεια που δεν εξυπηρετούνται/δεν αποπληρώνονται) στεγαστικά δάνεια από το 5,4% τον Δεκέμβριο του 2008 εκτινάχθηκαν στο 44,5% τον Δεκέμβριο του 2018, ενώ εφαρμόζονταν δηλαδή όλες εκείνες οι αντιλαϊκές πολιτικές που τσάκιζαν τους μισθούς και τις συντάξεις, που απελευθέρωναν τις απολύσεις και διόγκωναν την ανεργία. Και μετά οι πολιτικοί, που πέρα από τους μισθούς χιλιάδων ευρώ που παίρνουν “τρώνε” ό,τι και από όπου μπορούν, τα παπαγαλάκια τους και οι επιχειρηματίες/κεφαλαιοκράτες εντολοδότες τους έχουν το θράσος να μιλούν δημόσια για στρατηγικούς κακοπληρωτές και μπαταχτσήδες, προσπαθώντας να να διασπείρουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό στις τάξεις των καταπιεσμένων. Επίσης, υποστηρίζουν ότι η χώρα θα χάσει την επενδυτική της βαθμίδα, ότι θα μπούμε σε επιτήρηση και θα αυξηθεί το χρέος… Με λίγα λόγια, μας εκβιάζουν και μας “δουλεύουν” απερίφραστα, χωρίς καμία αιδώ, γιατί προφανώς κοιτούν το συμφέρον της τάξης τους, ενώ εμείς γνωρίζουμε πως αυτοί που πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν την κρίση τους είμαστε εμείς, η κοινωνική βάση. Επειδή, λοιπόν, εκείνοι αποτελούν οργανικά μέλη του ίδιου μηχανισμού εξουσίας είναι αυτοί που διαμορφώνουν ή παραβαίνουν, ανάλογα με την περίσταση, το ισχύον νομικό πλαίσιο. Σε αυτά τα πλαίσια φοροδιαφεύγουν, χρωστούν υπέρογκα ποσά δίχως κυρώσεις (όπως το χρέος των 480 εκατομμυρίων ευρώ της Νέας Δημοκρατίας προς τις τράπεζες), τους χαρίζονται χρέη και απολαμβάνουν κάθε λογής προνόμια. Ρίχνουν τη λάσπη τους προς τους φτωχούς, έχοντας θέση ισχύος, προσπαθώντας να μας κάνουν να “αλληλοφαγωθούμε”, αντί να στρέψουμε τα πυρά μας προς το μέρος τους. Κι αν κάποιος νομίζει ότι το ζήτημα της στέγασης και των πλειστηριασμών δεν τον αφορά άμεσα, ας το ξανασκεφτεί… Η αύξηση των επιτοκίων και ο πληθωρισμός, δηλαδή η έμμεση μείωση του εισοδήματος και της αγοραστικής μας δύναμης, δημιουργεί έναν ορατό κίνδυνο της αύξησης των “κόκκινων” δανείων. Άρα, πρόκειται να κινδυνεύουν και οι κατοικίες των ενήμερων σήμερα οφειλετών, που μπορούν για την ώρα να εξυπηρετήσουν το χρέος τους, αλλά και να δημιουργηθούν νέες στρατιές οφειλετών.
Το ζήτημα της στέγασης είναι κεφαλαιώδες για την επιβίωση της εργατικής τάξης. Την ίδια στιγμή που 
δρομολογούνται πλειστηριασμοί χιλιάδες ακινήτων, μεταξύ αυτών και λαϊκών κατοικιών, οι τιμές των ενοικίων και τα ποσοστά των επιτοκίων του ευρώ ανεβαίνουν συνεχώς (η ΕΚΤ προχώρησε στην τρίτη κατά σειρά αύξηση της τάξεως του 0,5%, με συνολική αύξηση 1,75% και εκτιμώμενη τελική εκτίναξή τους στο 2,75% στις χώρες της ευρωζώνης), όπως και οι τιμές σε βασικά είδη κατανάλωσης. Μάλιστα, από τις αυξήσεις των επιτοκίων τα ετήσια επιτοκιακά έσοδα των τραπεζών, που ανακεφαλαιοποιήθηκαν τρεις φορές με δημόσιο χρήμα κατά τη μνημονιακή περίοδο, θα ανέλθουν σε 100-150 εκατομμύρια ευρώ ανά τράπεζα, δηλαδή περίπου 450-600 εκατομμύρια ευρώ για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα. Επιπλέον, με βάση τον πτωχευτικό κώδικα που ψηφίστηκε επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας οι παλιοί ιδιοκτήτες μετατρέπονται ουσιαστικά σε ενοικιαστές στα ίδια τους τα σπίτια. Χιλιάδες παραμένουν τα κενά ή κλειστά σπίτια και διαμερίσματα ανά την επικράτεια (περί τα 750.000 με βάση τα στοιχεία της ΑΑΔΕ), ενώ ταυτόχρονα πολλοί άνθρωποι κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους ή δεν έχουν καν κατοικία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2011 στο Δήμο Θεσσαλονίκης το ποσοστό των κενών κατοικιών άγγιζε το 28,2%. Τον τελευταίο χρόνο οι τιμές των ενοικίων στη Θεσσαλονίκη ανέβηκαν κατά 15,1%.
Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό ότι η στέγαση αντί για αναφαίρετο κοινωνικό αγαθό λογίζεται ως ένα ακόμα εμπόρευμα στα πλαίσια του καπιταλισμού. Στρατηγικός στόχος του στεγαστικού, μεσιτικού και τραπεζικού κεφαλαίου είναι η εκμηδένιση της ιδιοκατοίκησης, η αφαίρεση των κόπων μιας ζωής ανθρώπων του μόχθου και της εργασίας. Με αυτόν τον τρόπο το μεγάλο κεφάλαιο επιζητεί τη συγκέντρωση ακινήτων και τη συνακόλουθη ρύθμιση της αύξησης των ενοικίων. Το μέλλον που μας επιφυλάσσει το κεφάλαιο και το πολιτικό του προσωπικό είναι μια εφιαλτική ζωή όπου θα δουλεύουμε μόνο για να πληρώνουμε και πάλι δε θα μας φτάνουν τα λεφτά…
Ο αγώνας για την υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας είναι ένας αγώνας που πρέπει να δοθεί με συλλογικούς και μαχητικούς όρους από την εργατική τάξη. Μακριά από τις προεκλογικές υποσχέσεις των αστικών κομμάτων που είναι υπαίτια για το ξεπούλημα των λαϊκών κατοικιών στα επενδυτικά και τραπεζικά κοράκια, οφείλουμε να οργανώσουμε την αλληλεγγύη και την αυτοάμυνα της τάξης μας. Το ιδιώνυμο διώξεων όσων παρεμπόδιζαν πλειστηριασμούς στα ειρηνοδικεία και ακολούθως οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ήταν τα χτυπήματα που μηχανεύτηκε η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α., προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και να επιχειρήσει να καταβάλει το κίνημα αλληλεγγύης που μπλόκαρε τους πλειστηριασμούς. Έχοντας αυτές τις ρυθμίσεις ως βήμα της η τωρινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιχειρεί να πληθύνει τις εξώσεις. Καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να έχουμε σε καμία κυβέρνηση, διότι εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Είναι, λοιπόν, καθήκον όλων όσων «βράζουμε στο ίδιο καζάνι», να ορθώσουμε τείχος αντίστασης απέναντι στην κρατική καταστολή και την αδηφαγία των funds, των τραπεζών και των εταιρειών διαχείρισης, να συγκροτήσουμε δίκτυα αλληλεγγύης περιφρουρώντας τη λαϊκή στέγη, την πρώτη κατοικία, για να μη βρεθεί κανένας άνθρωπος χωρίς σπίτι.
Δε θα πνιγούμε στα χρέη, δε θα βυθιστούμε στο άγχος και την απόγνωση, ούτε θα δουλεύουμε για ψίχουλα σαν σκλάβοι… Οφείλουμε να αγωνιστούμε συλλογικά, αυτοοργανωμένα και μαχητικά για την υπεράσπιση των ταξικών μας συμφερόντων και την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών μας, θέτοντας από τώρα τις βάσεις για την επαναστατική ανατροπή αυτού του βάρβαρου συστήματος καταπίεσης και εκμετάλλευσης, για να οικοδομήσουμε από κοινού και από τα κάτω μια κοινωνία γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης που θα βασίζεται στην ελευθερία, την ισότητα, την αλληλεγγύη και την κοινοκτημοσύνη.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΓΑΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟYΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ
Η ΣΤΕΓΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΠΙΤΙ, ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΗΦΑΓΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΤΩΝ FUNDS ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ
ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΑ ΑΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ, ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΤΕΓΑΣΗΣ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31/5, 19:00, ΠΛΑΤΕΙΑ 12 ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΤΕΓΑΣΗΣ
Παρασκευή 31 Μαΐου στις 19:00
Πλατεία 12 Αποστόλων
H κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα εντείνεται μέσα από τις πολιτικές αναδιάρθρωσης που πλήττουν καθημερινά την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία ενώ οι διαχειριστές της εξουσίας προσφεύγουν ξανά στο εμπόριο ελπίδας υποσχόμενοι την έναρξη μιας περιόδου ευημερίας. Η προπαγάνδα περί καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα περισσότερο από την επίταση της εκμετάλλευσης, της καταστολής, των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών, την υποτίμηση της εργασίας, την καλλιέργεια του κοινωνικού κανιβαλισμού και την λεηλασία της φύσης. Αυτό φαίνεται από τις δεκάδες αν όχι εκατοντάδες δολοφονίες εργατών, φαίνεται από τους χιλιάδες νεκρούς μέσα από την εγκληματική κρατική διαχείριση της πανδημίας, τους δεκάδες νεκρούς του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη.
Γίνεται ξεκάθαρο, από τα απανθρακωμένα σώματα προσφύγων στον Έβρο όπως και η καμένη γη από τη Ροδόπη ως την Πάρνηθα, τα νεκρά ζώα, οι στάχτες εκεί που υψώνονταν δάση. Αυτό καταμαρτυρά η φρίκη που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει μέχρι σήμερα η Θεσσαλία.
Η αύξηση του κόστους διαβίωσης και η γενικευμένη ακρίβεια είναι η μοναδική προοπτική του καπιταλισμού για τη 
σωτηρία του. Οι τιμές στα βασικά αγαθά, στους λογαριασμούς του ρεύματος, του πετρελαίου και του αερίου, το κόστος των ενοικίων αυξάνονται κατακόρυφα και επιθετικά προς τα κατώτερα στρώματα. Κι όσο περνάει ο καιρός είναι μαθηματικά βέβαιο πως όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας θα έρχονται αντιμέτωπα με τις ολέθριες συνέπειες αυτής της κρίσης. Άνθρωποι δίχως την δυνατότητα πρόσβασης σε βασικά προϊόντα σε σπίτια δίχως τις βασικές παροχές σε ρεύμα και θέρμανση. Και αποτελεί ξεκάθαρη προσπάθεια αποποίησης των ευθυνών των κυβερνώντων η μεταφορά των ευθυνών στη «διεθνή συγκυρία» και τον «πόλεμο». Πολύ παραπάνω καταδεικνύει τις σχέσεις τους και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ντόπιων ολιγαρχών και αποτελεί σαφή συνδήλωση ότι δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να κάνουν την παραμικρή υποχώρηση για τη λήψη μέτρων ανακούφισης των εργαζομένων και πραγματικής στήριξης της κοινωνίας. Ακόμη χειρότερα, η αδηφάγος λαιμαργία των αφεντικών για μεγαλύτερα κέρδη οδηγεί στον πλειστηριασμό των κατοικιών των ανθρώπων που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ορέξεις τους αδιαφορώντας φυσικά πλήρως για τους ίδιους και τις ζωές τους.
Ταυτόχρονα η ολομέτωπη επίθεση προς τη κοινωνική βάση εντείνεται με τις επιθέσεις στα κέντρα των κοινωνικών αντιστάσεων και τον κόσμο που αγωνίζεται, εκκενώνοντας κατειλημμένες δομές με πιο πρόσφατη την εκκένωση της επί 19 χρόνιας κατάληψης Rosa Nera στα Χανιά, συλλαμβάνοντας φοιτητές και φοιτήτριες και απαγορεύοντας πολιτικές εκδηλώσεις σε δημόσιους χώρους (όπως το 3ο αναρχικό φεστιβάλ, της αναρχικής συνέλευσης φοιτητικών quieta movere), χτυπώντας δηλαδή όποιον και όποια αντιστέκεται.
Να μη συνηθίσουμε την καθημερινότητα των εξώσεων των εκκενώσεων και των πλειστηριασμών. Δεν θα αποφασίσουν οι δολοφόνοι για τις ζωές μας. Καμία διαπραγμάτευση των αναγκών μας. Η στέγαση, η σίτιση και πρόσβαση σε ρεύμα, θέρμανση και νερό δεν αποτελούν πολυτέλειες ούτε τίθενται προς διαπραγμάτευση. Με όπλα μας την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση σε γειτονιές και χώρους δουλειάς να διεκδικήσουμε τα εργατικά μας δικαιώματα και να ακυρώσουμε στην πράξη κάθε απόπειρα έξωσης. Μόνο ο λαός σώζει τον λαό. Ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική επίθεση, να οξύνουμε την αντιπαράθεση με τα αφεντικά. Να τελειώνουμε με τους πλειστηριασμούς να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠλΗΣΤΕΙΡΙΑΣΜΟΥΣ, ΤΙΣ ΕΞΏΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΚΕΝΏΣΕΙΣ ΚΑΤΑΛΉΨΕΩΝ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων| Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης
