Στο πλαίσιο των δράσεων για την 25η Νοέμβρη – παγκόσμια ημέρα ενάντια στη βία κατά των γυναικών, η Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη και το ΑΛΛΗΛΟΠΟΛΙΣ, πραγματοποίησαν Παρασκευή βράδυ στο χώρο του infolibre εκδήλωση με θέμα «Ο Φεμινισμός πιο απαραίτητος από ποτέ. Γιατί παλεύουμε σήμερα;».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ – ΦΩΤΟΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ
Στη διάρκεια της εκδήλωσης αναδείχτηκε ότι η έμφυλη βία έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και δεν περιορίζεται μόνον στα πολλά, ακραία περιστατικά κακοποίησης και γυναικοκτονιών. Η βία, η καταπίεση και η εκμετάλλευση εκδηλώνονται επίσης, όλο και περισσότερο με οικονομικούς, ψυχολογικούς, ιδεολογικούς τρόπους, την ώρα που τα νεοφιλελεύθερα κράτη, η ακροδεξιά, η altright ιδεολογία επιτίθενται για να περιορίσουν όχι μόνο τα έμφυλα και κοινωνικά δικαιώματα αλλά ακόμη και τα κεκτημένα που προέκυψαν ύστερα από τους φεμινιστικούς αγώνες των προηγούμενων δεκαετιών.
Χαρακτηριστική, όπως ειπώθηκε, είναι η αμφισβήτηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος με τις απαγορεύσεις στις αμβλώσεις, σε πολλά κράτη, που στέλνουν στο θάνατο χιλιάδες γυναίκες παγκοσμίως, οι οποίες αναγκάζονται να καταφύγουν σε επεμβάσεις αμφίβολης ασφάλειας, υπό το καθεστώς «παρανομίας». Και μάλιστα, η δημόσια συζήτηση μετακινείται σε όλο και πιο altright ατραπούς, με την ανάδειξη της ρητορικής περί υπογεννητικότητας, «δικαιωμάτων αγέννητου παιδιού» κλπ.
Χαρακτηριστική επίσης, είναι η επίθεση που γίνεται στις πρόνοιες για την υποστήριξη των δικαιωμάτων των γυναικών σε θεσμικό επίπεδο αλλά και στις δομές που δημιουργήθηκαν, όπως οι παιδικοί σταθμοί, το δημόσιο σύστημα υγείας κ.ά.
Εκεί όμως, όπου η επίθεση φαίνεται με τον πιο ακραίο τρόπο, είναι όταν η φυσική βία συναντά όλες τις άλλες μορφές, στα θύματα της κακοποίησης και της ενδοοικογενειακής βίας. Το πλέγμα υποστήριξης και προστασίας των θυμάτων, είναι όχι απλά ανεπαρκές αλλά ουσιαστικά ανύπαρκτο. Όπως τονίστηκε στην εκδήλωση, πολλές γυναίκες που καταφεύγουν σε αστυνομικά τμήματα για να καταγγείλουν την κακοποίησή τους, αποθαρρύνονται από τους αστυνομικούς να προβούν σε νομικές ενέργειες, υποχρεώνονται να παρουσιάσουν πειστήρια της κακοποίησης και δεν διευκολύνονται στην προσπάθεια να το κάνουν, την ώρα που βρίσκονται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και σε επισφάλεια επιβίωσης. Ελάχιστες είναι και οι δομές φιλοξενίας για τις γυναίκες που πέφτουν θύματα κακοποίησης είτε έχουν προβεί σε νομικές ενέργειες είτε όχι.
Στη συζήτηση που ακολούθησε, προέκυψε ότι είναι επείγον να αγωνιστούμε για να διεκδικήσουμε και να κατακτήσουμε τα δικαιώματά μας, ενάντια στην έμφυλη βία, την αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων που πολλές φορές συμβάλει στη μη καταγγελία των κακοποιητικών και σεξιστικών συμπεριφορών στους χώρους δουλειάς, τη φτωχοποίηση της κοινωνίας και τη διαρκή υποβάθμιση των δημόσιων πολιτικών για την υγεία, την πρόνοια, την παιδεία. Από τη Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη, αναδείχθηκαν οι αγώνες στο πλαίσιο της φεμινιστικής απεργίας ενάντια στο σύστημα που γεννά βία, φτώχεια, σεξισμό, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, όπου η απελευθέρωση των γυναικών θα είναι αυτονόητη.
