Την Παρασκευή 24/6 ο Γιάννης Μιχαηλίδης θα διανύει την 33η ημέρα απεργία πείνας. Κράτος και κυβέρνηση τον κρατούν φυλακισμένο εκδικητικά για τα την συνέπεια στα πιστεύω του παρά το γεγονός ότι πληρεί τους όρους για την αποφυλάκισή του. Στις σχεδόν καθημερινές δράσεις για την εκπλήρωση των δίκαιων αιτημάτων του Μιχαηλίδη, η Παρασκευή 24/6 ορίστηκε ως διεθνής ημέρα αλληλεγγύης και θα πραγματοποιηθούν διαδηλώσεις σε πόλεις της χώρας.
Αθήνα: 18:00 στα Προπύλαια
Θεσσαλονίκη: 18:00 Καμάρα
Πάτρα: 19:00 Κατάληψη Παραρτήματος
Χανιά: 18:00 στην Πλατεία 1866
Λάρισα: 19:00 στα Δικαστήρια Λάρισας
Αλεξανδρούπολη: 19:00 στο Αναγνωστήριο Ιατρικής
Ξάνθη: 19:00 στην πλατεία Γαβριήλ
ΑΘΗΝΑ
Παρέμβαση στην ημερίδα “Ποινικό δίκαιο και Ανθρώπινα δικαιώματα” στο Δημαρχείο Κορυδαλλού σε αλληλεγγύη με το Γ.Μιχαηλίδη
Το Σάββατο 18/6 πραγματοποίθηκε παρέμβαση στην ημερίδα με τίτλο “Ποινικό δίκαιο και Ανθρώπινα δικαιώματα” στο Δημαρχείο Κορυδαλλού. Την εκδήλωση προλόγιζαν ο δήμαρχος Κορυδαλλού και ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Πειραιά. Διακόψαμε την εκδήλωση τους ανοίγοντας πανό για το σύντροφο Γιάννη Μιχαηλίδη. Διαβάστηκε κείμενο από το μικρόφωνο, που απευθυνόταν συγκεκριμένα στον κόσμο αυτό, πετάχτηκαν τρικάκια και φωνάχτηκαν συνθήματα σε αλληλεγγύη με τον απεργό πείνας.
*τις επόμενες μέρες θα ανέβει και βίντεο από την παρέμβαση
Το κείμενο της παρέμβασης:
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να καταγγείλουμε την εκδικητική μεταχείριση του αναρχικού απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη ο οποίος βρίσκεται στην 27η μέρα απεργίας πείνας και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο της Λαμίας διεκδικώντας την απελευθέρωση του.Ο Γιάννης είναι ένας από τους κρατούμενους που βρίσκονται αντιμέτωποι με την λογική των δύο μέτρων και των δύο σταθμών και με την αναλγησία των δικαστικών και εισαγγελικών αρχών. Ενώ έχει εκτίσει το σύνολο της ποινής του παραμένει προληπτικά κρατούμενος εδώ και 6 μήνες στην φυλακή ενώ οι αιτήσεις του για υφ’ όρων απόλυση απορρίπτονται. Ο Γιάννης την στιγμή που μιλάμε τιμωρείται όχι για αυτά που έκανε αλλά για αυτά που η αστυνομία σκέψης της αστικής δικαιοσύνης φαντάζεται ότι ίσως κάνει. Μια δίκη φανταστικών προθέσεων που προσθέτει επιπλέον χρόνο κράτησης διαμορφώνοντας ένα περιβάλλον όπου ο κρατούμενος κρατείται προληπτικά χωρίς να εκτίει πλέον κάποια ποινή.
Μετά την εκλογή της Νέας Δημοκρατίας οι φυλακές αποτελούν ένα προνομιακό πεδίο εξάσκησης του δόγματος “νόμος και τάξη”, ένα τιμωρητικό και αυταρχικό δόγμα το οποίο βιώνουν στο πετσί
τους οι κρατούμενοι και οι κρατούμενες με τον χειρότερο τρόπο τα τελευταία χρόνια. Η μεταφορά της αρμοδιότητας των φυλακών από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αποτέλεσε το πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Τα ειδικά σώματα της αστυνομίας απέκτησαν το ελεύθερο να εισβάλουν ανενόχλητα ότι ώρα θέλουν και με όποιο τρόπο θέλουν μέσα στις φυλακές στέλνοντας ένα μήνυμα παντοδυναμίας της αστυνομίας. Οι κρατούμενοι και οι κρατούμενες που βρίσκονταν στις μαύρες λίστες της αστυνομίας έχουν να αντιμετωπίσουν πλέον και μια πραγματικότητα όπου η αστυνομία δεν είναι υπεύθυνη μόνο για την σύλληψη σου αλλά πλέον καθορίζει τον τόπο και τον τρόπο έκτισης της ποινής σου. Ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου καταγγελίες για αστυνομική βία εντός των φυλακών έχουν δει το φως της δημοσιότητας.Ακολούθησε η ψήφιση των νέων ποινικών κωδίκων καθώς και οι διαρκείς αλλαγές τους προς το χειρότερο. Πολλοί κρατούμενοι χάνουν το δικαίωμα παραμονής τους σε αγροτικές φυλακές και μετάγονται πίσω σε κλειστές εξαιτίας “φωτογραφικών” νόμων, ενώ οι αγροτικές φυλακές παραμένουν μέχρι και σήμερα υποστελεχωμένες, σχεδόν άδειες και στα όρια της διάλυσης. Αυστηροποιείται το πλαίσιο χορήγησης αδειών από το 1/5 στα 3/10 καθιστώντας ακόμα και τις ελάχιστες ανάσες ελευθερίας των κρατουμένων ακόμα πιο ασφυκτικές και περιορισμένες. Αυστηροποιείται το σύνολο των ποινών καθιστώντας τες ακόμα πιο εξοντωτικές και δυσβάσταχτες. Οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια τις φυλακές σε υπερπληθωρισμό. Εξαθλιώνοντας ακόμα περισσότερο τους κρατούμενους και τις οικογένειες τους. Αυξάνοντας ακόμα περισσότερο την βία και την απελπισία στο εσωτερικό τους.
Ψηφίζονται διατάξεις όπου εσείς οι δικηγόροι αντιδράτε και απέχετε από τα καθήκοντα σας. Διατάξεις που αποτελούν από κάθε άποψη έναν παραλογισμό όπου οι πλημμεληματικές καταδίκες εντός ενός συγκεκριμένου πλαισίου σημαίνει αυτομάτως φυλάκιση χωρίς αναστολή. Την ίδια στιγμή διατάξεις αντισυνταγματικές όπως η επαναφυλάκιση όσων έχουν αποφυλακιστεί με όρους και έχουν ανασταλέν υπόλοιπο σε περίπτωση που ασκηθεί κακουργηματική δίωξη γίνονται πλέον καθεστώς. Διατάξεις που καταστρατηγούν το τεκμήριο της αθωότητας, το δικαίωμα σε νομική υπεράσπιση για αντίκρουση των κατηγοριών, καταργώντας επί της ουσίας ένα από τα βασικά δικαιώματα που διαθέτει ένας/μια κρατούμενος/η.
Αυτό το κατασταλτικό πλέγμα που οικοδομεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στις φυλακές αποτελεί μια συνθήκη που προσπαθεί να ανατρέψει ο Γιάννης με την απεργία πείνας που διεξάγει. Αρνείται να δεχτεί το καθεστώς προληπτικής κράτησης που αποτελεί μια πραγματικότητα για χιλιάδες κρατούμενους/ες, αρνείται να υποταχθεί στην αστυνομία σκέψης της δικαστικής μαφίας που τον καθιστά όμηρο του κράτους για αόριστο χρονικό διάστημα.
Ο αγώνας που διεξάγεται αυτή την στιγμή μέσα και έξω από τα τείχη των φυλακών αποτελεί μια στιγμή πάλης για να σπάσει το καθεστώς εξαίρεσης σε βάρος των πολιτικών και των απείθαρχων κρατούμενων, για να στρέψουμε το βλέμμα μας ξανά στην περιστολή των δικαιωμάτων των κρατουμένων και τις ασφυκτικές συνθήκες εγκλεισμού που αντιμετωπίζουν, για να δώσουμε φωνή σε όσους και όσες από την συνθήκη του εγκλεισμού παλεύουν για να ορθώσουν ανάστημα για να κερδίσουν πίσω την χαμένη τους αξιοπρέπεια.
Σας καλούμε να μην μείνετε σιωπηλοί μπροστά στην απόπειρα εξόντωσης ενός κρατούμενου αλλά να πάρετε θέση εναντίων της παραβίασης των δικαιωμάτων του.
“Φτάνοντας στο τελευταίο επεισόδιο, αντιμετώπισα κι εγώ με τη σειρά μου την πάγια τακτική του σωφρονιστικού μηχανισμού να εκδικείται τους απείθαρχους κρατούμενους με άρνηση χορήγησης αναστολών, παρά την ουσιαστική προϋπόθεση της επιτυχούς παρακολούθησης των μαθημάτων της σχολής μου (εμποδίζοντας με από την ολοκλήρωση της) και του ότι έχω ήδη βρει εργασία. Και πάλι με νομικό παραθυράκι… Αυτή τη φορά με το επιχείρημα της δυνάμει επικινδυνότητας… προληπτικά δηλαδή. Αφού δεν έχει περάσει ικανό χρονικό διάστημα ώστε να “μεταστραφώ” και να σωφρονιστώ… Προφανείς ανοησίες που ούτε οι ίδιοι δεν πιστεύουν, απλά αναπαράγουν διεκπεραιωτικά ακρωτηριάζοντας τις ζωές τόσων φυλακισμένων.”
Γιάννης Μιχαηλίδης
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ 24/6 ΠΟΡΕΙΑ 18.00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη
Τις τελευταίες μέρες πραγματοποιούνται δράσεις κοινωνικής ενημέρωσης και αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη σε γειτονιές των δυτικών προαστίων με πανό και τρικάκια.
Είναι σαφές ότι 24 μέρες μετά την έναρξη της απεργίας πείνας, ο αγώνας του Γ.Μιχαηλίδη εισέρχεται σε μια κρίσιμη φάση και κάθε μέρα που περνάει χωρίς την δικαίωση του
αυτονόητου αιτήματος του για αποφυλάκιση είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για την υγεία του. Ως εκ τούτου οι δράσεις πληροφόρησης, αν και αναγκαίες, δεν αρκούν για να ασκηθεί η αρμόζουσα πίεση. Απαιτείται να ριχτούμε όλοι και όλες στην μάχη, με κάθε πρόσφορο μέσο.
Άμεση δικαίωση του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη
Στηρίζουμε την διαδήλωση της Παρασκευής 24ης Ιουνίου στις 18.00 στα Προπύλαια
Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων-Καματερού
Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται στην 27η μέρα της απεργίας πείνας που ξεκίνησε στις 23 Μαΐου. Κύριο αίτημα είναι η αποφυλάκισή του υπό όρους όπως προβλέπεται, καθώς έχει εκτίσει ήδη 8,5 χρόνια, δηλαδή τα 3/5 της εικοσαετούς ποινής που του είχε αρχικά επιβληθεί, αλλά και τα 2/5 της επιπλέον ποινής που του επιβλήθηκε μετά την απόδραση. Το δικαστικό συμβούλιο της Άμφισσας ωστόσο, αρνείται την αποφυλάκισή του με την αιτιολογία ότι δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης.
Προφανώς και οι πολιτικοί κρατούμενοι, αναρχικοί και κομμουνιστές, εφόσον δεν έχουν συνεργαστεί με τις αρχές, δεν έχουν αποκηρύξει τη δράση και τα πιστεύω τους, δεν έχουν κάνει δηλώσεις
νομιμοφροσύνης, αλλά έχουν κρατήσει αξιοπρεπή και αγωνιστική στάση, δεν πληρούν τις ουσιαστικές προϋποθέσεις. Τις προϋποθέσεις βέβαια που τα δικαστικά συμβούλια και η αστική δικαιοσύνη θεωρούν ως ουσιαστικές.
Ο Γ. Μιχαηλίδης όμως πληροί τις τυπικές προϋποθέσεις για τον τερματισμό του εγκλεισμού του και με την παρατεινόμενη κράτησή του γίνεται πρόδηλο ότι οι νόμοι δεν ισχύουν για όλους, όπως συχνά πυκνά ακούμε από το στόμα των εξουσιαστών. Ο αγώνας που δίνει με το όπλο της απεργίας πείνας αφορά όλους/ες όσους/ες έχουμε βρεθεί με τον ένα ή τον άλλον τρόπο στο καθεστώς εξαίρεσης που εκείνος τώρα με ακραίο τρόπο βιώνει και σε αυτόν τον αγώνα οφείλουμε όλοι και όλες να συμμετέχουμε με όποιον τρόπο μπορούμε και με όποιο μέσο διαθέτουμε.
Κάθε μέρα που περνάει ο κίνδυνος για τη ζωή του Γ. Μ. μεγαλώνει και οφείλουμε με αυτό κατά νου, να εντείνουμε και εμείς τις προσπάθειές μας και τις δράσεις μας. Γνωρίζουμε ότι η συνθήκη του κοινωνικού πολέμου στην οποία βρισκόμαστε δεν είναι εύκολη και ενίοτε απαιτεί θυσίες.
Η απεργία πείνας του Γ. Μιχαηλίδη είναι κάλεσμα σε αγώνα για τον καθένα και την καθεμία από εμάς, από όποιο μετερίζι έχουμε επιλέξει. Είναι ένα κάλεσμα σε αγώνα με πρόταγμα την ατομική και συλλογική ελευθερία, ενάντια σε ένα σύστημα που καταστέλλει και φυλακίζει όσους και όσες σηκώνουν ανάστημα απέναντί του.
Στηρίζουμε την πορεία της Παρασκευής 24/6, 18:00 Προπύλαια, για τη διεθνή μέρα αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη.
Μέχρι τη λευτεριά. Μέχρι τη νίκη.
Ρουβίκωνας
Απο τις 23 Μαΐου του 2022, ο κρατούμενος Γιάννης Μιχαηλίδης ξεκινά απεργία πείνας στις φυλακές Μαλανδρίνου. Το αίτημα της απεργίας του είναι η αποφυλάκισή του, που το δικαστικό σύστημα, του την στερεί και αόριστα την αναβάλει. Η τυπική λήξη της ποινής του έχει περάσει εδώ και 5 μήνες, αλλά μέσω νομικών παραθύρων, με την πρόφαση του μη επαρκούς σωφρονισμού και της εν
δυνάμει επικινδυνότητας, παρατείνουν την ποινή του. Αυτή η “προληπτική κράτηση” είναι μια πρακτική που συχνά χρησιμοποιείται από το κράτος για να επιβάλει την τιμωρητικότητα του, σε απείθαρχους -συνήθως πολιτικούς- κρατούμενους, προδίδοντας ξεκάθαρα τον εκδικητικό χαρακτήρα της “τυφλής δικαιοσύνης”. Έτσι μετά από τρεις εβδομάδες απεργίας πείνας, και ενώ πλέον νοσηλεύεται, καθώς η υγεία του απεργού πλησιάζει σε όλο και πιο κρίσιμα επίπεδα, το δικαίωμά του στην τήρηση της αποφασισμένης ποινής του ακόμα δεν του έχει δοθεί. Γεγονός που μαστίζει την σημερινή κοινωνία, είναι ότι τα δικαιώματα των κρατουμένων έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Και ενώ το κράτος θεωρεί τα φυλακισμένα άτομα πολίτες του, οι φυλακές φαίνεται να είναι μια τιμωρητική “χωματερή” για να περιορίζει αντιδραστικά και ανυπότακτα στοιχεία της κοινωνίας, βάζοντας τις ανάγκες τους “κάτω από το χαλί”.
Η φυλακή προβάλλεται από το κράτος ως ένα αυστηρό αλλά “δίκαιο” μέσο το οποίο στοχεύει πρωτίστως στον σωφρονισμό των κρατουμένων. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις, όχι απλά αποτυγχάνει στην επανένταξη των κρατούμενων ατόμων στη κοινωνία, αλλά καταλλήγει στην περαιτέρω περιθωριοποίησή τους. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο λόγω της στιγματισμένης αντιμετώπισης της κοινωνίας απέναντι στις (πρώην)κρατούμενες, αλλά και λόγο της φύσης των ίδιων των σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Οι φυλακές κακοποιούν τις κρατούμενες, ενώ επιπλέον εκ μέρους του κράτους ο ρόλος τους είναι να απομονώνουν και να καταστέλουν όσα άτομα προβάλλουν αντίσταση στις αυταρχικές ενέργειές του. Αυτός ο ρόλος των ιδρύματων γίνεται φανερός από πολλαπλά παραδείγματα αυθαιρεσιών και βίαιων συμπεριφορών που τακτικά συμβαίνουν πίσω από τα κάγκελα των φυλακών. Αντιφατικά το κράτος καταπατά τα δικαιώματα των κρατουμένων αντίθετα στη δική του νομοθεσία, με επεκτάσεις των ποινών τους, κόβοντας τις άδειες που δικαιούνται και με εκδικητικές μεταθέσεις. Κρατούμενοι επίσης γίνονται θύματα ξυλοδαρμού από τους φύλακες, (με χαρακτηριστικό παράδειγμα την δολοφονία του Ιλία Καρέλι), συχνά με σκοπό την καταστολή εξεγέρσεων και διαμαρτυριών, ενώ οι συνθήκες ζωής τους μέσα στις φυλακές είναι απάνθρωπες και ειδικά εν μέσω πανδημίας, όπου η αμέλεια του κράτους οδήγησε πολλά κρατούμενα στον θάνατό τους. Φαινόμενα βίας και εκδικητικής αντιμετώπισης εντείνονται εις βάρος μεταναστών και αλλοδαπών αλλά και σε όποιο άτομο στοχοποιεί η συντηρητική τάξη των αστυνόμων, φυλάκων και δικαστών, σημαντικό μέρος των οποίων είναι και τα πολιτικά κρατούμενα.
Πέρα από τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα καταστήματα κράτησης ανά την Ελλάδα, είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε πως ο ίδιος ο θεσμός της φυλάκισης έχει σχέση με τον σωφρονισμό
ή την κοινωνική ένταξη, μόνο στο εύρος που επιτρέπει την εργασιακή εκμετάλλευση των φυλακισμένων όταν αποφυλακιστούν. Στην πραγματικότητα έχει να κάνει με την τιμωρία, την εκδίκηση και την περιθωριοποίηση των ανθρώπων που το αστικό κράτος θεωρεί επικίνδυνους για το κοινωνικό σύνολο, προφανώς με τα κριτήρια και τις αρχές της αστικής τάξης, της τάξης που ευθύνεται για την φτώχεια και τον θάνατο εκατομμυρίων για τα ύπερ-κέρδη λίγων.
Σε ένα φιλελεύθερο καπιταλιστικό κράτος η αστική δικαιοσύνη είναι θεωρητικά “τυφλή” και κρίνει μόνο την ποινική πράξη χωρίς να βάζει πολιτικά ή κοινωνικά πρόσημα. Αυτό το αφήγημα καταρρέει αν κοιτάξουμε πως το κράτος συμπεριφέρεται σε αναρχικούς ή άλλους αγωνιστές-επαναστάτες που βρίσκονται στις φυλακές. Αντί να κρίνονται μόνο βάση της πράξης που έκαναν, βλέπουμε πως έχουν ειδική μεταχείριση λόγω της ιδεολογικής ταυτότητάς τους. Το κράτος εκδικητικά χρησιμοποιεί νομικά παραθυράκια για να επεκτείνει τις ποινές, αρνείται να δώσει άδειες, εκπαιδευτικές και μη, δεν αποφυλακίζει φυλακισμένες που πληρούν τα αντίστοιχα κριτήρια σπάζοντας το ίδιο, τους νόμους που έχει ορίσει, ενώ επίσης κάνει παράνομες μεταθέσεις, όπως στην περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα με καθαρά χαρακτηριστικά εκδίκησης.
Τα καθεστωτικά ΜΜΕ και αυτά εκτελούν τον ρόλο τους ως τα κύρια μέσα προπαγάνδας του κράτους για να ρίξουν λάσπη στα ονόματα πολιτικών κρατουμένων, παρουσιάζοντας τους ως εγκληματίες ή ακόμα τρομοκράτες εξαφανίζοντας την πολιτική αιτία που τους οδήγησε στις πράξεις τους και το αν αυτές ήταν ηθικά σωστές.
Τα κρατούμενα άτομα έχουν ακόμη λιγότερα μέσα διεκδίκησης από έναν ελεύθερο πολίτη. Συχνά απείθαρχοι κρατούμενοι, που συσπειρώνουν άλλους κρατούμενους, συλλογικοποιοντας τα αιτήματά τους για να τα διεκδικήσουν, στοχοποιούνται από το κράτος και τους μεταθέτουν σε άλλες φυλακές, ώστε να σπάσουν τους συλλογικούς αγώνες. Άρα ο τραμπουκισμός και οι εκδικητικές μεταθέσεις από το κράτος αναγκάζει τις κρατούμενες να χρησιμοποιήσουν ως μέσο διεκδίκησης την απεργία πείνας, βάζοντας σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα. Η απεργία πείνας, είναι το τελικό μέσο διεκδίκησης ενός κρατουμένου, ώστε να μπορεί να ασκήσει πίεση στο κράτος, για την εκπλήρωση ενός αιτήματος του, βασιζόμενο στη στήριξη και την αλληλεγγύη της κοινωνίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η απεργία πείνας του Βασίλη Δημάκη, που το κράτος είχε μεταθέσει σε άλλες φυλακές πολλές φορές γιατί συσπείρωνε άλλους κρατούμενους, και φυσικά η απεργία πείνας του αναρχικού Νίκου Ρωμανού που κέρδισε το δικαίωμα της εκπαιδευτικής άδειας για όλα τα κρατούμενα άτομα.
- Να μην αγνοούνται οι ανάγκες των κρατουμένων, δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας
- Κανένα καθεστώς εξαίρεσης για τα πολιτικά κρατούμενα
- Νίκη στην απεργία πείνας με άμεση απελευθέρωση του Γιάννη Μιχαηλίδη
Όλοι/ες/α:
- το Σάββατο 18/6 στις 18:00 στην συγκεντρωση έξω από τις φυλακές Κορυδαλλούσε αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη και στα αναρχικά συντρόφια Γεωργία Βούλγαρη και Θάνο Χατζηαγγέλου που στέκονται στο πλευρό του με κυκλική απεργία πείνας μιας εβδομάδας από τις 11/6.
- την Παρασκευή 24/6 στις 18:00 στην κεντρική πορεία στα Προπύλαιαγια την Διεθνή Μέρα Αλληλεγγύης στον Γ.Μιχαηλίδη
Αυτονομο Σχημα Ηλεκτρολογων ΕΜΠ ★ (Α.Σ.Η.Μ.Μ.Υ.)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/06
18:00 Προπύλαια: Διεθνής Μέρα Αλληλεγγύης για τον αναρχικό κρατούμενο – απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη (https://athens.indymedia.org/post/1619296/)
Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο Ζιζάνια
Στηρίζουμε την πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, στα πλαίσια της Διεθνούς μέρας Αλληλεγγύης, την Παρασκευή 24/06, στις 18:00 στα Προπύλαια.
Την Δευτέρα 20 Ιουνίου, το Δικαστικό Συμβούλιο της Άμφισσας απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης του αναρχικού απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, παρατείνοντας την ομηρία του. Ο σύντροφος βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 23 Μαΐου και πλέον έχει εισαχθεί στο νοσοκομείο Λαμίας, όπου κρατείται φρουρούμενος και χωρίς να επιτρέπεται σε οικεία του πρόσωπα να τον επισκέπτονται.
Στηρίζουμε την πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, στα πλαίσια της Διεθνούς μέρας Αλληλεγγύης, την Παρασκευή 24/06, στις 18:00 στα Προπύλαια.
Κείμενο έναρξης απεργίας πείνας του Γ. Μιχαηλίδη https://athens.indymedia.org/post/1618734/.
Επικίνδυνος για τέλεση νέων αδικημάτων ή Η «τυχαία» συνέχιση της ομηρίας του αναρχικού απεργού πείνας Γ. Μιχαηλίδη
Εδώ και περίπου μια δεκαετία, ο αναρχικός σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται είτε έγκλειστος στα κελιά της δημοκρατίας για τη δράση του, είτε διωκόμενος από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Η αγωνιστική του στάση εντός και εκτός των τειχών, η αξιοπρέπεια των επιλογών του και η μαχητικότητα που έχει επιδείξει απέναντι στον κόσμο της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης δεν θα μπορούσαν παρά να μας τοποθετήσουν αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό του. Μετά την απόδρασή του από τις φυλακές Τίρυνθας στις 7/6/19, αγωνιζόμενος για την ελευθερία του και αμφισβητώντας για άλλη μια φορά έμπρακτα την παντοδυναμία των κατασταλτικών μηχανισμών, ο σύντροφος συλλαμβάνεται εκ νέου στις 29/1/20 μαζί με τις συντρόφισσες Δήμητρα Βαλαβάνη και Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου, και αντιμετωπίζουν ένα ακόμη σαθρό κατηγορητήριο για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης το οποίο και καταρρέει συθέμελα στο δικαστήριο. Μετά από ακόμα δύο χρόνια εγκλεισμού, ο σύντροφος συμπληρώνει όλες τις τυπικές προϋποθέσεις της υφ’όρον αποφυλάκισής του στις 29/12/21, συμπεριλαμβανομένης της πειθαρχικής ποινής για την απόδραση. Η αίτηση αποφυλάκισης που καταθέτει απορρίπτεται από το δικαστικό συμβούλιο Άμφισσας, γεγονός που του γνωστοποιείται στις 22/2/2022. Το σκεπτικό της απόφασης είναι το γνωστό πλέον πασπαρτού του «κινδύνου τέλεσης νέων αδικημάτων».
«Πρόκειται φυσικά για οργουελικής σύλληψης δυστοπία, σύμφωνα με την οποία βρίσκομαι κρατούμενος όχι γιατί εκτίω ποινή για κάποια πράξη, αλλά προληπτικά, καθώς η αστυνομία σκέψης έκρινε ότι υπάρχει κίνδυνος νέων αδικημάτων, χωρίς τον χρονικό ορίζοντα κάποιου δικαστηρίου όπου θα κριθούν γεγονότα.»
Το δικαστικό σύμπλεγμα για μια ακόμα φορά κρίνει πολιτικές αντιλήψεις και ιδεολογίες ως καθ΄ αυτά αδικήματα βασιζόμενο στο ότι ο σύντροφος ουδέποτε αποποιήθηκε την πολιτική του ταυτότητα, υπερασπίστηκε την επιλογή της απαλλοτρίωσης τράπεζας, ενώ ταυτόχρονα αυτό που αναγνωρίζεται ως «καλή διαγωγή» σε άλλες περιπτώσεις, οι ίδιοι μηχανισμοί τo απορρίπτουν ως προσχηματικό. Αυτή η αιτιολόγηση χρησιμοποιείται εργαλειακά από μεριάς των κρατικών μηχανισμών για να εξαιρέσουν το σύντροφο από το κεκτημένο δικαίωμα των κρατουμένων για την υφ’ όρον απόλυσή τους όταν εκτίσουν τα 3/5 της ποινής τους, εφόσον δε συντρέχουν ενεργές ποινικές υποθέσεις για αυτούς.
Το κράτος επί της ουσίας μέσω της δικαστικής εξουσίας ποινικοποιεί τα πολιτικά κίνητρα μιας έκνομης πράξης ενισχύοντας και διευρύνοντας συνεχώς το καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων. Ένα καθεστώς που κατασκευάζεται αργά και μεθοδικά χρόνια τώρα με στόχο να καταστείλει όχι μόνο τις πράξεις μας αλλά και τις σκέψεις που τις γεννούν. Τα ατελείωτα χρόνια που μοιράζουν δικαστές και εισαγγελείς βασιζόμενοι σε κακοφτιαγμένα αφηγήματα των μπάτσων και της αντιτρομοκρατικής, η στέρηση αδειών, τα πειθαρχικά, η ιδιωνυμική αντιμετώπιση σε αδικήματα που φέρουν πολιτικά χαρακτηριστικά, η ποινικοποίηση φιλικών και συντροφικών σχέσεων, η απομόνωση, αποτελούν πρακτικές εξάντλησης όσων αγωνίζονται για την διεκδίκηση ενός κόσμου που μας έχει στερηθεί. Ταυτόχρονα, οι πρακτικές αυτές επιχειρούν να παραδειγματίσουν και να καταστείλουν το συλλογικό αίσθημα οργής και ανυπακοής που κρύβεται αμορφοποίητο και ακατέργαστο σε ένα ευρύτερο κοινωνικό φάσμα. Για να κατασκευάσουν τον οργουελικό κόσμο της πειθάρχησης και της δουλικότητας που φαντασιώνονται, πειραματίζονται πάνω στους/στις φυλακισμένους/ες αγωνιστές/ριες. Οι φυλακές ανέκαθεν υπήρχαν όχι μόνο για να συγκρατούν όσους και όσες βρίσκονται μέσα αλλά και για να απειλούν όσους και όσες βρίσκονται έξω, αποτελώντας έτσι ένα από τα ευνοϊκότερα εργαστήρια παραγωγής ιδεών και δογμάτων κοινωνικής υποταγής και συμμόρφωσης. Στην κατεύθυνση αυτή, οι κανόνες που το ίδιο το κράτος νομοθετεί λειτουργούν σαν ένα λάστιχο που τραβιέται πότε από τη μια μεριά για να τιμωρήσει με τον πιο ολοκληρωτικό τρόπο οποιονδήποτε επιλέγει να σηκώσει ανάστημα απέναντι στην βαρβαρότητα που η κυριαρχία ονομάζει κανονικότητα και ταυτόχρονα να παραδειγματίσει τους υπολοίπους, και πότε από την άλλη για να εξυπηρετήσει την επέλαση της εξουσίας και του κεφαλαίου σε όλο και περισσότερες πτυχές των ζωών μας.
Η δικαιοσύνη των από τα πάνω δεν είναι παρά δημιούργημά τους και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε παρά να προασπίζεται τα συμφέροντά τους και ταυτόχρονα να αντιμετωπίζει με τον πιο σκληρό τρόπο τους φτωχούς, τις περιθωριοποιημένες, τους μετανάστες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, εν τέλει όποιον/α/ο κρίνεται ότι βρίσκεται εκτός κανονικότητας, ότι είναι έστω και εν δυνάμει εχθρικό και επικίνδυνο για την «τάξη» της πειθάρχησης και της σιγής που επιχειρούν να επιβάλλουν ολοκληρωτικά στους από τα κάτω. Δεν είναι παρά η νομιμοποίηση της κοινωνικής ιεραρχίας, η επιβολή της κρατικής βίας και απέναντι σε όποιον/όποια αγωνίζεται, το μέσο φίμωσης στις φωνές που αντιτάσσονται σε αυτή, το μέσο εξόντωσης των κοινωνικών, ταξικών αγώνων, όπως επίσης και όλων των κινημάτων που θέτουν το προτάγμα της ολικής απελευθέρωσης.
«Ο αγώνας για την ελευθερία ενός, αγώνας για την ελευθερία όλων.»
«Γιατί δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους.»
Αντιλαμβανόμαστε την ομηρία του συντρόφου ως ένα ακόμα σημείο της εντεινόμενης επίθεσης που εξαπολύεται προς τους από τα κάτω. Με τους διακρατικούς ανταγωνισμούς για τον επανακαθορισμό της εκμετάλλευσης των πρώτων υλών αλλά και των σφαιρών επιρροής και κυριαρχίας να επαναφέρουν τον πόλεμο εντός ευρωπαϊκού εδάφους. Με τη στρατιωτικοποίηση των ζωών μας να εντείνεται, μια διαδικασία που επιταχύνθηκε και μέσω της πρόσφατης κρατικής διαχείρισης της Covid-19, σκορπώντας έλεγχο και την πειθάρχηση. Με το μιλιταρισμό να διαχέεται συνεχώς στον κοινωνικό ιστό και την κούρσα των εξοπλισμών να τρέχει με ιλιγγιώδης ρυθμούς. Κράτος και κεφάλαιο γεννούν συνεχώς κρίσεις των οποίων τις συνέπειες φορτώνουν στις πλάτες μας. Μέσα από μια συνολική παραγωγική και θεσμική αναδιάρθρωση που σαρώνει τις ζωές των υποτελών τάξεων σε πολλαπλά επίπεδα, στην εκπαίδευση, την εργασία και την κοινωνική ασφάλιση, την ποινική μεταχείριση κ.ά. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η λαιμαργία του κεφαλαίου για επενδύσεις και πράσινη ανάπτυξη (πχ βιομηχανίες και ΑΠΕ), οδηγεί στην καταστροφή της φύσης, της βιοποικιλότητας και των δασών με πυρκαγιές και τσιμέντο, η οποία καταλήγει και στην εξαφάνιση ειδών. Την ίδια στιγμή μέσα στα αστικά κέντρα το κεφάλαιο καταστρέφει λόφους, δέντρα, πλατείες και πάρκα, δημιουργώντας χώρους για μετρό, εμπόρευμα και τουρισμό. Μέσα σε αυτήν τη συγκυρία με φόντο της επερχόμενες εκλογές, αριστεροί και δεξιοί «σωτήρες» διαγωνίζονται για να μας πείσουν να υποταχθούμε στις υποσχέσεις τους περί «ανάπτυξης», «εκδημοκρατισμού» και «δικαιοσύνης». Απέναντι στην παγίδα της ανάθεσης και της αναπαραγωγής του κόσμου της εξουσίας οραματιζόμαστε την καταστροφή κράτους, κεφαλαίου, πατριαρχίας, του συνόλου των εξουσιαστικών μηχανισμών.
Στεκόμαστε στο πλευρό του συντρόφου, που αποτελεί πλέον έναν επ’ αόριστον κρατούμενο λόγω της εκδικητικότητας του πολιτικοδικαστικού συμπλέγματος. Η απεργία πείνας που ξεκινά, η χρήση του ίδιου του του σώματος ως ανάχωμα στο βάθεμα του καθεστώτος εξαίρεσης σε βάρος των πολιτικών κρατουμένων και των μεθοδεύσεων της δικαστικής εξουσίας δεν αφορά μόνο τον ίδιο αλλά όλους όλες και όλα. Γιατί γνωρίζουμε ότι το οπλοστάσιο των αντιεξεγερτικών μεθοδεύσεων κράτους και κεφαλαίου δοκιμάζεται πάντα και πρώτα απέναντι σε όσους και όσες τολμούν να πορεύονται αγωνιζόμενοι/ες, σε όσους και όσες βρίσκονται αιχμάλωτοι/ες στα χέρια τους. Δίπλα στο Γιάννη Μιχαηλίδη, όπως και σε κάθε αγωνιζόμενο κρατούμενο/η, θα αγωνιστούμε για ένα κόσμο χωρίς κελιά και εκμετάλλευση. Μέσα και έξω από τα τείχη η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα και η ανυποχώρητη σύγκρουση με τον κόσμο της εξουσίας χαράζουν το δρόμο για την ταξική και κοινωνική απελευθέρωση. Για την αναρχία.
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ, ΚΑΝΕΙΣ/ΚΑΜΙΑ/ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ/Η/Ο
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23/5 ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Συνέλευση αναρχικών ομάδων και ατόμων για την αλληλεγγύη στον σύντροφο απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη
Μασόβκα: κάλεσμα στη διαδήλωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Γ.ΜιχαηλίδηΜετά και την απόρριψη απο το δικαστικό συμβούλιο Άμφισσας, του αιτήματος αποφυλάκισης – μετά απο μια ολόκληρη δεκαετία κάθειρξης στα κελιά της δημοκρατίας – του συντρόφου Γιάννη Μιχαηλίδη, γίνεται όλο και εμφανέστερο το καθεστώς εξαίρεσης που του έχει επιβληθεί απο το κράτος για το αδίκημα του συνεπούς επαναστάτη. Για άλλη μια φορά λοιπόν οι εντεταλμένοι της δικαστικής εξουσίας που προσωποποιείται στους δικαστές Κωνσταντίνο Μανταβίνο, Ιωάννης Γκάτζια και Σμαράγδα Μωραΐτη εξαντλούν κάθε πολιτική εκδικητικότητα με σκοπό να τιμωρήσουν, να κάμψουν, να καταστείλουν την αναρχική ιδέα.
Το κίνημα δεν πρέπει επουδενί τρόπω να επιτρέψει στο κράτος ένα τέτοιο μομέντουμ.
Πολλώ δε μάλλον, έχοντας μαρτυρήσει την ξεκάθαρη φιλοδοξία του κράτους να εκτελέσει μετά απο δεκαετίες αγώνων που μέχρι πρότινος θεωρούνταν κεκτημένοι, έναν απεργό πείνας όπως αποπειράθηκε και στο κοντινό παρελθόν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, η εγρήγορση μας είναι επιτακτική.
Υπενθυμίζουμε ότι ο Γιάννης Μιχαηλίδης συμπληρώνει σχεδόν έναν μήνα απεργίας πείνας με μοναδικό αίτημα την αποφυλάκιση που δικαιούται.
Γι’αυτό λοιπόν καλούμε τον κόσμο του αγώνα στην διαδήλωση αλληλεγγύης στο πρόσωπο του συντρόφου Γιάννη Μιχαηλίδη, στις 24/6 και 6:00 στα προπύλαια.
Η θέση του είναι εκτός των τειχών, στις αγκάλες του κινήματος.
Η επίθεση σε έναν σύντροφο είναι επίθεση σε ολόκληρο το κίνημα. Η τιμωρία του το ίδιο. Η αιχμαλωσία του πληγή μας.
Και τίποτε δε θα μείνει αναπάντητο.
Αλληλεγγύη στον επαναστάτη απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη μέχρι την άμεση αποφυλάκισή του.
Kάλεσμα στην πορεία αλληλεγγύης στον Γ. Μιχαηλίδη/ Αδράστεια
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ -ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23/5- ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
«Ο αγώνας για την ελευθερία ενός, αγώνας για την ελευθερία όλων..»
Ο αναρχικός σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται νοσηλευόμενος στο Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας, διανύοντας την 31η ημέρα απεργία πείνας με αίτημα την αποφυλάκισή του. Ένα δίκαιο αίτημα, το οποίο διεκδικεί έχοντας εκτίσειήδη 8,5 χρόνια, δηλαδή τα 3/5 της εικοσαετούς ποινής που του είχε αρχικά επιβληθεί, αλλά και τα 2/5 της επιπλέον ποινής που του επιβλήθηκε μετά την απόδραση και ενώ θα έπρεπε να είχε αποφυλακιστεί από τον Δεκέμβρη του 2021.
Tο κράτος και οι αστυνομοδικαστικοί μηχανισμοί του, στερούν εδώ και έξι μήνες από τον σύντροφο την ελευθερία του.Συγκεκριμένα στις 20/6 το Δικαστικό Συμβούλιο Άμφισσας απέρριψε το αίτημα της αποφυλάκισής του,μια απόφαση εξολοκλήρου εκδικητική που λειτουργεί με τη μορφή αντίποινων σε όσους δεν “συνετίζονται”. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται περίτρανα το καθεστώς εξαίρεσης που βιώνουν οι πολιτικοί κρατούμενοι. Με αφορμές και νομικά παραθυράκια για δήθεν επικινδυνότητα τέλεσης νέων αδικημάτων και μη συμμόρφωσης, παρατείνουν τον εγκλεισμό του.
Πέρα όμως από την απόφαση καθεαυτή που στοχεύει στην εξόντωση ενός απεργού πείνας, θέτει στο στόχαστρο εν γένει τους πολιτικούς κρατούμενους λόγω της αξιοπρεπής και αγωνιστικής στάσης τους. Ο Γ. Μιχαηλίδης τιμωρείται για την επιλογή του να πάρει το δρόμο της ελευθερίας ενώ του στερούσαν επανειλημμένως τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούταν. Το κράτος επιχειρεί με αυτή την μεταχείριση, να στείλει και ένα γενικότερο μήνυμα. Ένα μήνυμα προς όλους ότι έχει την εξουσία να καταργεί τους ίδιους νόμους που υπογράφει και καλεί τους πολίτες να υπηρετήσουν, επιχειρώντας να διασπείρει το φόβο σε όλους όσοι αγωνίζονται.
Από την πλευρά μας, θέλουμε να στείλουμε το δικό μας μήνυμα αλληλεγγύης στον αναρχικό Γ.Μιχαηλίδη. Είμαστε μαζί του στον αγώνα που δίνει ενάντια στην ομηρία του και απαιτούμε την άμεση απελευθέρωσή του. Καλούμε στη διαδήλωση στα πλαίσια της Διεθνούς Μέρας Αλληλεγγύης, για να υπερασπιστούμε συλλογικά το δικαίωμά του στην ελευθερία και να σπάσουμε το καθεστώς εξαίρεσης που επιβάλλεται στους πολιτικούς κρατούμενους. Να μην αφήσουμε κανέναν σύντροφο μόνο απέναντι στον κρατικό ρεβανσισμό και την καταστολή.
ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Παρασκευή 24/6 Προπύλαια 18:00
Ομάδα Αδράστεια
Άμεση αποφυλάκιση του αναρχικού Γ.Μιχαηλίδη, απεργού πείνας από 23/05/2022
Ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης, βρίσκεται έγκλειστος από το 2013 στις ελληνικές φυλακές και ήδη από τις 29 Δεκεμβρίου του 2021 πληροί όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για την υφ’ όρον αποφυλάκισή του. Ωστόσο, οι δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Άμφισσας, απέρριψαν την αίτησή του. Πιο συγκεκριμένα, στις 17/02/2022 εξέδωσαν την απόφανσή τους, σύμφωνα με την οποία ο Γ. Μιχαηλίδης «δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων». Πρόκειται, φυσικά, για ένα χοντροκομμένο κι αυθαίρετο πρόσχημα το
οποίο χρησιμοποιείται προκειμένου να καλυφθεί η ωμή κρατική-δικαστική μεθόδευση που συντελείται εις βάρος του. Μία μεθόδευση που έχει ως συνέπεια την προληπτική και επ’ αόριστον παράταση της κράτησής του. Στην πραγματικότητα, το κράτος κι η αστική δικαιοσύνη αξιώνουν εν προκειμένω ν’ αποφασίζουν κατά το δοκούν ποιος κρατούμενος θα αποφυλακιστεί και ποιος όχι, ακόμα και αν έχει συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο φυλάκισής του, με βάση οχι κάποια νομικά κριτήρια αλλά με κριτήρια πολιτικών φρονημάτων. Ασφαλώς, στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένας πολιτικός κρατούμενος, κι όχι κάποιος μπάτσος, όχι κάποιος βιαστής ή φασίστας, ούτε κάποιος εκπρόσωπος της πολιτικής και οικονομικής ελίτ. Έτσι, χρησιμοποιώντας τέτοιου είδους νομικά παραθυράκια, η δικαστική μαφία καταφέρνει να παρατείνει την κράτηση ενός πολιτικού κρατουμένου για αόριστο χρονικό διάστημα. Τα παραπάνω, βέβαια, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση κάτι πρωτόγνωρο ούτε εκπλήσσουν τον κόσμο που αγωνίζεται και αντιστέκεται. Κι αυτό, ακριβώς διότι καταδεικνύουν για ακόμη μία φορά το φαύλο και εκδικητικό πρόσωπο του δικαστικού συστήματος, το οποίο σε αγαστή συνεργασία με το κράτος και το κεφάλαιο επιχειρεί να καταστείλει και να εξουδετερώσει τους καταπιεσμένους και εξεγερμένους αυτού του κόσμου.
Ο Γ. Μιχαηλίδης στις 23/05/2022 αποφάσισε να ξεκινήσει απεργία πείνας με στόχο την αποφυλάκισή του. Αποφάσισε λοιπόν να καταφύγει στο έσχατο μέσο διεκδίκησης που απομένει σε έναν έγκλειστο αγωνιστή απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Καθώς ο ίδιος σημειώνει: «αυτή την επιλογή, με το βαθύ κίνητρο της πολυπόθητης ελευθερίας, σκοπεύω να τη στηρίξω με την ίδια συνέπεια που στήριξα τις επιλογές μου έως τώρα και για την οποία με εκδικούνται. Βαθιά μου επιθυμία, είναι η απεργία πείνας αυτή, να γίνει ένα ακόμη έναυσμα για την αναζωπύρωση του συνολικού αγώνα απέναντι στο κεφάλαιο και τα κράτη. […] Δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους.»
Οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον αγωνιστών αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ευρύτερης κατασταλτικής εκστρατείας του κράτους που βρίσκεται σε εξέλιξη και στοχεύει κάθε έκφραση των από τα κάτω κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, από τις δεκάδες εισβολές και εκκενώσεις καταλήψεων σε όλη την Ελλάδα, την αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων και την συνολική κατασταλτική επιχείρηση για την αλλοίωση και αποστέρηση της αγωνιστικής τους φυσιογνωμίας, την επίθεση στον κοινωνικό χαρακτήρα του πανεπιστημιακού ασύλου και την προσπάθεια οριστικής του κατάργησης με την επιβολή της πανεπιστημιακής αστυνομίας, μέχρι τις αστυνομικές επιχειρήσεις εναντίον απεργών και το χτύπημα πλήθους κινητοποιήσεων που θεσμικά νομιμοποιήθηκαν με την ψήφιση του νομοσχεδίου για την περιστολή των διαδηλώσεων. Όλες οι μεθοδεύσεις και επιθέσεις εναντίον των αγωνιστών/στριών, του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού κινήματος και ευρύτερα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων έχουν ένα κοινό: τον φόβο της εξουσίας απέναντι στο ανάστημα της εξεγερμένης αξιοπρέπειας που μπορούν και σηκώνουν ολοένα οι καταπιεσμένοι πληβείοι του αβίωτου κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη για την απελευθέρωσή του. Να ορθώσουμε οδοφράγματα κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης απέναντι στην κρατική καταστολή, να υπερασπιστούμε τους πολιτικούς κρατούμενους και αγωνιστές απέναντι στις κρατικό-δικαστικές μεθοδεύσεις.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Αθήνα: Διαδήλωση, Παρασκευή 24/6, Προπύλαια, 18.00
Θεσσαλονίκη: Συγκέντρωση- πορεία, Παρασκευή 24/6, Καμάρα, 18.00
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Τη Δευτέρα 20/6 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας, εξέδωσε απορριπτικό βούλευμα για το αίτημα υφ’ όρων απόλυσης του αναρχικού πολιτικού κρατούμενου & απεργού πείνας από 23/5 Γιάννη Μιχαηλίδη, την οποία και δικαιούται -τηρώντας όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για την αποφυλάκιση του- ήδη από τις 29/12/2021.
Από το θάλαμο του Νοσοκομείου Λαμίας όπου νοσηλεύεται φρουρούμενος, ο σύντροφος συνεχίζει τον δίκαιο αγώνα του ενάντια στην προληπτική αιχμαλωσία του.
Παρασκευή 24 Ιούνη – Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης – 33η ημέρα Απεργίας Πείνας.Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στη Διαδήλωση που καλείται από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γ.Μιχαηλίδη στις 18.00 από τα Προπύλαια.
Ακολουθεί το κείμενο που κυκλοφορήσαμε & μοιράσαμε στην αθηναϊκή μητρόπολη, μια βδομάδα μετά την έναρξη της απεργίας πείνας του στις φυλακές Μαλανδρίνου.
Δίνουμε το χέρι σ’ αυτούς που σηκώνονται. Νίκη στην Απεργία Πείνας του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη.
Ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης, ο οποίος βρίσκεται έγκλειστος από το 2013 στις ελληνικές φυλακές, ξεκίνησε απεργία πείνας στις 23/5 στις φυλακές Μαλανδρίνου ενάντια στην εκδικητική μεταχείρισή του, διεκδικώντας την ελευθερία του, βάζοντας μπροστά την ίδια του την υγεία και τη ζωή του.
Από τις 29 Δεκεμβρίου του 2021 πληρεί όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για την υφ’ όρων αποφυλάκισή του, μετά τη συγχώνευση των ποινών του και την έκτιση της ποινής για την απόδρασή του. Παρόλα αυτά, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας στις 17/02/2022 απέρριψε την αίτηση του με το σκεπτικό ότι ο Γ. Μιχαηλίδης «δεν πληρεί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων». Η απόφαση αυτή του Συμβουλίου, με ένα τέτοιο έωλο επιχείρημα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προσχηματική δικαιολογία ώστε να καλύψει την εκδικητική φύση της επ’ αορίστου κράτησης του στις φυλακές. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμα περίπτωση, από τις πολλές των τελευταίων χρόνων που εντελώς απροκάλυπτα παραβιάζονται και καταπατούνται, κεκτημένα δικαιώματα κρατουμένων με βάση τα πολιτικά τους φρονήματα, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που η αστική δικαιοσύνη καταπατά, κάνοντας «λάστιχο», τους ιδίους τους δικούς της νόμους, όχι με νομικά αλλά με αμιγώς πολιτικά κριτήρια. Δεν αφήνεται κανένα περιθώριο παρερμηνείας του εκδικητικού και τιμωρητικού ρόλου της αστικής δικαιοσύνης προς τους πολίτικους της αντίπαλους, αφού αυτό που στην πραγματικότητα τους ζητά είναι οι δηλώσεις μετάνοιας και η αποκήρυξη των ιδεών και των δράσεων αντίστασης ενάντια στην καθεστωτική βαρβαρότητα.
Η αξιοπρεπής, αμετανόητη και αταλάντευτη στάση του συντρόφου μαζί με τη συνέπεια της δράσης του απέναντι στους γδάρτες των ζωών μας, είναι αυτή που τον κρατά ακόμα δέσμιο στα κελιά της Γ’ ελληνικής “Δημοκρατίας”. Ο Γ. Μιχαηλίδης πληρώνει σήμερα το τίμημα της επιλογής του να σταθεί έμπρακτα ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα, την αστική Τάξη , το Κράτος της και τους κάθε λογής συνοδοιπόρους τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αν επρόκειτο είτε γι κάποιο εξέχων στέλεχος των οικονομικών και πολίτικων ελίτ, είτε για κάποιο από τα (ένστολα και μη) μαντρόσκυλα τους, στις λίγες περιπτώσεις που τυχαίνει να βρεθούν, κάποιοι εξ’ αυτών, ενώπιον της αστικής δικαιοσύνης, η θέση του θα ήταν πολύ διαφορετική. Το δικαστικό σύστημα πιστό στον ταξικό του ρόλο φροντίζει να ρίξει στα μαλακά τα «δικά του» παιδιά και ορθώνεται αμείλικτο απέναντι στους φτωχούς, τους παρίες και τους πολίτικους του αντίπαλους.
Η παρούσα υπόθεση δεν λαμβάνει χώρα σε κάποιο κενό χώρο και χρόνο αλλά σε μια πολύ συγκεκριμένη συγκυρία. Με τη μακροχρόνια καπιταλιστική Κρίση να οξύνεται επικίνδυνα, μετά από μια
πανδημία που επιτάχυνε της διαδικασίες κορύφωσης της, με τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο μετά από χρόνια να κορυφώνεται μέσα στην Ευρώπη και την πυρηνική απειλή να φαντάζει ολοένα και πιο κοντά από ποτέ. Με μια τεράστια ενεργειακή κρίση εν εξελίξει και μια διαφαινόμενη επισιτιστική προ των πυλών, το Κεφάλαιο και οι πολιτικοί του διαχειριστές οχυρώνονται απέναντι και στον εσωτερικό εχθρό εν όψει ενός αβέβαιου μέλλοντος. Τη στιγμή που η κοινωνική βάση φτωχοποιείται ακόμη περισσότερο, που λεηλατείται ότι ελάχιστο απέμεινε ακόμα όρθιο από την δημόσια Υγεία, που καταπατούνται και τα τελευταία εργασιακά δικαιώματα, το Κράτος ενεργοποιεί τους δικαστικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του απέναντι στα κοινωνικά κομμάτια που προβάλλουν (ή ενδέχεται να προβάλλουν) έστω και ψήγματα αντίστασης, στέλνοντας σαφή μηνύματα. .Η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη διαχείριση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη του υιού, πιστή στην τήρηση της ατζέντας της, επενδύει στη στρατηγική της έντασης επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή απέναντί σε φοιτητές και φοιτήτριες, εργαζομένους και εργαζόμενες, νέους και νέες που αντιτίθενται εμπράκτως στην πολιτική της αφαίμαξης και καταστολής τους. Η αντιμετώπιση των πολιτικών κρατουμένων και εν προκειμένου του Γ. Μιχαηλίδη εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το ευρύτερο κατασταλτικό πλαίσιο της αστικής πολιτικής της.
Γι αυτούς τους λόγους η υπόθεση του συντρόφου δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα απ’ όλη την προαναφερθείσα συνθήκη. Ζώντας σε μια περίοδο κοινωνικής οπισθοχώρησης και κινηματικής άμπωτης, οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε τα πολιτικά – κινηματικά αντανακλαστικά μας και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Να κάνουμε την υπόθεση του Γιάννη ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης με την εγκληματική πολιτική του Κεφαλαίου και του Κράτους του, που ενώ καταδικάζει με τις πολιτικές του σε φτώχεια, ανέχεια, εξαθλίωση και θάνατο, μεγάλα κομμάτια της κοινωνικής βάσης παράλληλα εξαπολύει μια, ολοκληρωτική σε μεγάλο βαθμό, κατασταλτική επίθεση με όλα τα μέσα (συλλήψεις, βαριές καταδίκες, σωρεία παρατυπιών και “μαγειρεμάτων”) σε όσους και όσες αντιστέκονται, σε όσους και όσες αμφισβητούν το μονοπώλιο του στην άσκηση βίας.
Το ζήτημα της δικαίωσης των αιτημάτων και κατ’ επέκταση η απελευθέρωση του συντρόφου δεν αφορά ούτε μονάχα τον ίδιο, ούτε ένα στενό κύκλο συντρόφων του, αλλά ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια που δεν αντιλαμβάνονται την ζοφερό παρόν και το αβέβαιο μέλλον που μας επιφυλάσσουν ως αυτονόητο και μη αναστρέψιμο. Αφορά το σύνολο των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων που βρισκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο στόχαστρο των πολιτικών της αστικής Τάξης και του Κράτους της. Η δικαίωση του αγώνα του Γ. Μιχαηλίδη πέρα την ελευθερία του ίδιου θα δώσει και απελευθερωτικές ανάσες στη χειμαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, προκαλώντας ρωγμές στις μπετόν αρμέ κυρίαρχες κατασταλτικές (και όχι μόνο) πολιτικές.
Με το διαχρονικό και ανίκητο όπλο της Τάξης μας, την Αλληλεγγύη να κάνουμε τον Αγώνα του, Αγώνα όλων μας. Και η νίκη του θα είναι μια νίκη για όλη την αγωνιζόμενη κοινωνία.
Κανένα καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους
Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας
Νίκη στην Απεργία Πείνας με Άμεση Απελευθέρωση του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη
Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
24/6: Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης στον Αναρχικό Απεργό Πείνας από 23/5 Γιάννη Μιχαηλίδη
Συμμετοχή στην πορεία αλληλεγγής στις 24/6 στις 18:00 στα Προπύλαια.
« Χωρίς την καταστροφή η επανάσταση είναι
ακατανόητη και αδύνατη, γιατί δεν μπορεί να
υπάρξει επανάσταση χωρίς μια
πλατιά και παθιασμένη
καταστροφή, μια υγιή και γόνιμη
καταστροφή, πού ακριβώς απ’
αυτή και διαμέσου αυτής
δημιουργούνται και γεννιούνται
νέοι κόσμοι.
Μ.Μπακούνιν.»
Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης, όντας για πάνω από μια δεκαετία άλλοτε καταζητούμενος και διωκόμενος και άλλοτε φυλακισμένος, διεξάγει από τις 23/05 απεργία πείνας, ύστερα από την απορριπτική εισαγγελική πρόταση για το αίτημα αποφυλάκισής του, βάζοντας το σώμα του ως ανάχωμα απέναντι στο καθεστώς της επ’ αορίστου κράτησης του και διεκδικώντας όπως και δικαιούται σύμφωνα με τους δικούς τους νόμους, την αποφυλάκισή του.
Στις 20/6, ύστερα από 39 ημέρες από την συνεδρίασή του, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών της Άμφισσας απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης του συντρόφου. Ο σύντροφος μάλιστα νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Λαμίας με κίνδυνο πρόκλησης ανεπανόρθωτων συνεπειών για την υγεία του ενώ έχει απωλέσει περισσότερο από το 21% του σωματικού του βάρους. Ταυτόχρονα, το νοσοκομείο Λαμίας δεν ενημερώνει επαρκώς τους οικείους του για την κατάσταση της υγείας τους και δεν χορηγεί ως οφείλει άδεια συνοδού.
Το Συμβούλιο και οι δικαστές του, με την απόφαση αυτή επισφραγίζει την κρατική εκδικητικότητα απέναντι στους πολιτικούς κρατούμενους/-ες, πετώντας τo «δημοκρατικό» προσωπείο και αφήνοντας στην άκρη τις ψευδαισθήσεις περί σεβασμού των δικαιωμάτων των κρατουμένων, αποδεχόμενο πλήρως την ενδεχόμενη θανάτωση του συντρόφου. Καθυστερώντας τεχνηέντως πάνω από έναν μήνα να εκδώσει την απόφασή του ενώ η απεργία πείνας προχωράει και εξαντλεί όλο και περισσότερο τον απεργό, στοχεύει στην πλήρη καθυπόταξή του στις επιταγές της αστικής δικαιοσύνης και του κράτους. Το Συμβούλιο δρώντας παραπληρωματικά με τα ΜΜΕ και την αποσιώπηση της απεργίας εκ μέρους τους, επιχειρεί με την απόφαση αυτή να στείλει το μήνυμα ότι οποιαδήποτε αντίδραση και αντίσταση είναι μάταιη.
Ως αναρχικοί/-ες, κομμουνιστ(-ρι)ές δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη περί «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη τους είναι ταξική, δομημένη για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εξουσίας και της κυριαρχίας και να ¨χαλιναγωγεί¨ τους από τα κάτω, τους/-ις εργάτ(-ρι)ες, τους φτωχοδιαβόλους, τους/-ις μετάναστ(-ρι)ες που βιώνουν στο πετσί τους τη στυγνότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Την ίδια στιγμή οι εγκληματίες του λευκού κολάρου, οι βιαστές, οι μπάτσοι, οι φασίστες απολαμβάνουν την πλήρη κάλυψη της δικαιοσύνης ενώ οι από τα κάτω, οι αγωνιστ(-ρι)ες στοιβάζονται και δολοφονούνται στις φυλακές – στρατόπεδα συγκέντρωσης. Φτάνει μια ματιά στην πρόσφατη κοινωνική πραγματικότητα, με την αθώωση των μπάτσων δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου/ της Ζackie oh!, με την δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη από αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.Α.Σ., το ομαδικό βιασμό στην Θεσσαλονίκη από πλούσιους γόνους και επιχειρηματίες, την πλήρη απόκρυψη της δίωξης για προμήθεια ναρκωτικών ουσιών σε ανήλικα αγόρια από τον αντιπροέδρο του ΣτΕ και στενό φίλο της ΠτΔ Σακελλαροπούλου, Παναγιώτη – Κίμωνα Ευστρατίου, τις καθημερινές επαναπροωθήσεις μεταναστών από το ελληνικό κράτος και το λιμενικό του σε αγαστή συνεργασία με τη FRONTEX και τις επακόλουθες δολοφονίες τους στα σύνορα κ.α. δίχως την αναζήτηση καμίας ποινικής ευθύνης, ώστε να γίνει αντιληπτό ότι η δικαιοσύνη δεν είναι ούτε αμερόληπτη ούτε ανεξάρτητη, αλλά ταξική.
Απέναντι στα κελεύσματά τους στεκόμαστε αδιαπραγμάτευτα αλληλέγγυες/-οι στον αναρχικό αγωνιστή Γ. Μιχαηλίδη που με τη στάση του και τη δράση του αποδεικνύει ότι δεν αποδέχεται το ¨τέλος της ιστορίας¨ και απαιτούμε με όλα τα μέσα την άμεση αποφυλάκισή του. Η απόρριψη της αίτησης για την υφ΄ όρων αποφυλάκιση δεν μας πτοεί ούτε μας κάνει να παραιτηθούμε απέναντι στην κρατική αδιαλλαξία. Εν αντιθέσει, η ανυποχώρητη στάση του συντρόφου και η συνέπειά του ανοίγουν δρόμους αποδεικνύοντας ότι ο αγώνας σημαίνει πολιτική στράτευση και πίστη στην υπόθεση.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ – ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ
ΚΑΝΕΝΑΣ/-ΙΑ ΜΟΝΟΣ/-Η ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Ταξική Αντεπίθεση – Ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(-ρι)ών
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης ξεκίνησε απεργία πείνας στις 23/5/2022, διεκδικώντας τα έστω και περιορισμένα δικαιώματα που προβλέπονται από την αστική δημοκρατία για τους κρατούμενους, για να γίνει δεκτό το νέο αίτημά του για την υφ’ όρον απόλυσή του. Το προηγούμενο είχε απορριφθεί παρ’ όλο που είχε εκτίσει την προβλεπόμενη εκ του νόμου ποινή (τα 3/5 της 20ετούς ποινής που του έχει επιβληθεί και τα 2/5 της ποινής για την απόδραση), καθώς κρίθηκε ότι 8,5 χρόνια εγκλεισμού δεν ήταν αρκετά για τον σωφρονισμό του. Φυσικά για κάποιους Χρυσαυγίτες, λίγοι μήνες ήταν αρκετοί, ενώ οι αστυνομικοί που δολοφόνησαν τον Σαμπάνη δεν κρίθηκαν ως απειλή για το κοινωνικό σύνολο, ώστε να τεθούν έστω σε διαθεσιμότητα, παρά κυκλοφορούν ελεύθεροι οπλοφορώντας.
Στην περίπτωση του Μιχαηλίδη αποτυπώνεται με τον πιο βίαιο τρόπο η πολιτική της καταστολής και της μηδενικής ανοχής που εφαρμόζει το κράτος απέναντι σε αγωνίστριες/ες, ειδικά σε
περιόδους κρίσης. Άλλωστε και μέσα στην πανδημία φάνηκε η πολιτική αυτή της κυβέρνησης, με την ευθεία επίθεση στα δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα, από την ωμή καταστολή στον δρόμο μέχρι τα αντιλαϊκά νομοσχέδια που πέρασε.
Ο Μιχαηλίδης είναι κρατούμενος στις ελληνικές φυλακές εδώ και 11 χρόνια. Είχε συλληφθεί με την κατηγορία ότι αποτελεί μέλος της ΣΠΦ, κατηγορία για την οποία αθωώθηκε εις διπλούν και συνελήφθη αργότερα στο Βελβεντό Κοζάνης. Κατά τη σύλληψή τους, υπέστησαν βαρείς ξυλοδαρμούς από την ελληνική αστυνομία. Τότε του απαγγέλθηκε η κατηγορία για απόπειρα ανθρωποκτονίας αστυνομικού, ενώ ο ίδιος στην πραγματικότητα προσπάθησε να διαφύγει με την χρήση περιπολικού οχήματος. Καταδικάστηκε ξανά σε εντεκαετή κάθειρξη για φυσίγγια που βρέθηκαν σε σπίτι συντρόφου του, ο οποίος δήλωσε ότι ήταν δικά του.
Ενώ βρισκόταν στη φυλακή για πέντε χρόνια, ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα στο Γεωπονικό. Παρά ταύτα, όπως έχουμε δει να συμβαίνει πολλάκις, η εισαγγελέας αδικαιολόγητα του “έκοψε” τις εκπαιδευτικές άδειες, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πως η αστική δικαιοσύνη εφαρμόζει κατά το δοκούν και σύμφωνα με τα δικά της συμφέροντα και σκοπιμότητες τους ίδιους τους νόμους της. Έπειτα από απειλές για την διακοπή και της τακτικής άδειας, ο Μιχαηλίδης δραπέτευσε και ξανασυνελήφθη.
Τη Δευτέρα 20/06/2022 η αίτηση του για υφ’ όρον απόλυση απορρίφθηκε ξανά, με το αιτιολογικό ότι έχει τελέσει βαρύτατα εγκλήματα και ότι υπάρχει πιθανότητα επανάληψής τους. Από ό,τι φαίνεται, για την αστική δικαιοσύνη κάποια φυσίγγια είναι πιο επικίνδυνα από ένστολους αστυνομικούς που ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου άτομο που κείται τραυματισμένο ήδη στο πεζοδρόμιο.
Εδώ και έναν μήνα σχεδόν ο Μιχαηλίδης κάνει απεργία πείνας. Λίγες μέρες νωρίτερα εισήχθη στο νοσοκομείο, έχοντας χάσει 16 κιλά, με την υγεία του να βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Η απεργία πείνας, όπως έχουμε δει και στην περίπτωση του Δημάκη, του Κουφοντίνα, του Ρωμανού, των Grup Yorum και σε πολλές άλλες, αποτελεί το πιο ισχυρό εργαλείο που έχουν οι κρατούμενοι/ες για να αποκτήσουν ορατότητα και φωνή μέσα στο καθεστώς αφάνειας που τους/τις έχουν υποβάλει.
Στην υπόθεση του Μιχαηλίδη όπως και τόσες άλλες, αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο της αστικής δικαιοσύνης. Μιας δικαιοσύνης φτιαγμένη από λίγους και λίγους, για τους προνομιούχους αυτής της κοινωνίας, που διαμορφώνεται με τέτοιον τρόπο ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Κάθε παραχώρηση δικαιωμάτων γίνεται έπειτα από έντονους και διαρκείς αγώνες των καταπιεζόμενων, που οδηγούν την εξουσία και τους αστικούς κρατικούς μηχανισμούς να μην έχουν άλλη επιλογή από το να παραχωρήσουν τα αιτηθέντα δικαιώματα.
Παράλληλα διαφαίνεται έντονα το ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης που σχηματίζεται για τους κρατούμενους. Ένα καθεστώς αφάνειας, μέσα στο οποίο οι ζωές των κρατούμενων απαξιώνονται. Το είδαμε μέσα στην πανδημία όπου κανένα μέτρο δε λήφθηκε για την προστασία τους, το βλέπουμε καθημερινά με τις άθλιες συνθήκες του εγκλεισμού, με την ανυπαρξία οποιασδήποτε πρόνοιας για κοινωνική επανένταξη με την αντιμετώπισή τους ως ανεπιθύμητους/ες στην κοινωνία. Και όλα αυτά από ένα επονομαζόμενο “κράτος δικαίου”.
Ο Μιχαηλίδης θα υποβάλει έφεση στην απόφαση του Συμβουλίου, ενώ είναι αποφασισμένος να συνεχίσει την απεργία πείνας. Στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα του Γ. Μιχαηλίδη για την υφ’ όρον απόλυση τους. Είναι κομμάτι του αγώνα για τη συνολική, έμπρακτη υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών. Ενάντια στην σκλήρυνση της καταστολής και της αστυνομοκρατίας. Ενάντια στο δόγμα «Νόμος και Τάξη» και σε μια στρατηγική «έντασης», όπου όλο και περισσότερο καταφεύγει η κυβέρνηση και όλο το αστικό καθεστώς. Με αυτά τα όπλα προσπαθούν να προλάβουν και να χτυπήσουν τις αντιστάσεις και τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας ενάντια στο κύμα ακρίβειας, φτώχειας και αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων – ενάντια στους εξοπλισμούς, την απειλή του πολέμου και την εμπλοκή της χώρας μας, την τυχοδιωκτική, επικίνδυνη όξυνση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Δεν θα περάσουν! Με αγώνες στον δρόμο, εργαζόμενοι και νέοι θα τους σταματήσουν. Διεκδικούμε την άμεση αποφυλάκιση του Γ. Μιγχαηλίδη, όπως άλλωστε προβλέπεται από τον νόμο:
- Να γίνει δεκτό το αίτημα του για υφ’ όρον απόλυση.
- Να βάλουμε ένα φρένο στην εκδικητικότητα του κράτους
- Ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων
Στηρίζουμε την συγκέντρωση αλληλεγγύης την Παρασκευή 24/6 στις 18:00 στα Προπύλαια και τις υπόλοιπες δράσεις της πανελλαδικής ημέρας αλληλεγγύης.
Οι οργανώσεις:
Αναμέτρηση – οργάνωση για μία νέα κομμουνιστική αριστερά
Αριστερή Ανασύνθεση
Διεθνιστική Εργατική Αριστερά
Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα
ΕΚΚΕ
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Ο.Κ.Δ.Ε
Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο
Σε στήριξη της πορείας αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, η εκδήλωση της Παρασκευής οι μάσκες πέφτουν στον κήπο 2 [ fusion poetry ] μεταφέρεται στις 20:00 (αντί για 19:00). Όλοι/ες/α στα προπύλαια στις 18:00.
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αργυρούπολης Υπόστεγο
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Την Τετάρτη 15/6 πάνω από 20 αλληλέγγυοι/ες/α πραγματοποίησαν παρέμβαση στο πολιτικό γραφείο του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρη Κούβελα, στην οδό Μητροπόλεως, με πανό, συνθήματα και τρικάκια, σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αναρχικό Γιάννη Μιχαηλίδη ο οποίος από τις 23/5 πραγματοποιεί απεργία πείνας, διεκδικώντας το αυτονόητο: να τηρηθεί δηλαδή ο νόμος και να αποφυλακιστεί, μετά από 5 επιπλέον μήνες προληπτικής κράτησης.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ/ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23/5
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης, βρίσκεται από το 2013 στις ελληνικές φυλακές, ενώ είχε συλληφθεί και στο παρελθόν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων σε αντιπολεμικές και αντικρατικές/ αντικαπιταλιστικές
διαδηλώσεις. Από την συμμετοχή σε αναρχικές μαθητικές ομάδες στα εφηβικά του χρόνια μέχρι τους φοιτητικούς αγώνες του 2006-2007 και τον Δεκέμβρη κι από τις μάχες ενάντια στα μνημόνια μέχρι μία σειρά αγώνων των φυλακισμένων ο σύντροφος αγωνίστηκε και συνεχίζει να αγωνίζεται ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική δυστοπία χωρίς να απαρνηθεί τις ιδέες του, χωρίς να μετανοήσει για τις επιλογές του.
Ο Γιάννης συνεχίζει να βρίσκεται φυλακισμένος παρόλο που έχει εκτίσει την απαιτούμενη ποινή για την υφ’ όρον αποφυλάκιση αλλά και την πειθαρχική ποινή όπως και την ποινή κράτησης (που δεν συγχωνεύεται) για το πειθαρχικό παράπτωμα της απόδρασης, ενώ από τη Δευτέρα 23 Μαΐου βρίσκεται σε απεργία πείνας ενάντια στην εκδικητική μεταχείρισή του, διεκδικώντας την ελευθερία του, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή του.
Ο Γιάννης συνεχίζει να βρίσκεται φυλακισμένος παρόλο που έχει εκτίσει την απαιτούμενη ποινή για την υφ’ όρον αποφυλάκιση αλλά και την πειθαρχική ποινή όπως και την ποινή κράτησης (που δεν συγχωνεύεται) για το πειθαρχικό παράπτωμα της απόδρασης, ενώ από τη Δευτέρα 23 Μαΐου βρίσκεται σε απεργία πείνας ενάντια στην εκδικητική μεταχείρισή του, διεκδικώντας την ελευθερία του, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή του.
Πιο συγκεκριμένα, τον Δεκέμβριο του 2021 έπειτα από 8,5 περίπου χρόνια φυλακής, ο Γιάννης συμπλήρωσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υφ’ όρον αποφυλάκιση του. Στις 22/02/22 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας όμως, ως άλλη αστυνομία σκέψης, αποφάσισε πως ο σύντροφος “δεν πληρεί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων”, παρατείνοντας έτσι την αιχμαλωσία του. Απόφαση που βασίζεται στο ότι ο σύντροφος ύστερα από τη στέρηση των εκπαιδευτικών και τακτικών αδειών του και μπροστά στον κίνδυνο να μεταχθεί σε κλειστή φυλακή, απέδρασε τον Ιούνιο του 2019 από τις αγροτικές φυλακές Τίρυνθας, στο ότι έχει καταδικαστεί για ληστεία τράπεζας αλλά και στο ότι δεν προέβη σε δήλωση μετάνοιας, αντιθέτως υπερασπίστηκε ηθικά και πολιτικά την επιλογή της στοχευμένης ληστείας σε ένα μηχανισμό του πλούτου έναντι μιας κοινής ληστείας όπως αυτής περαστικών ανθρώπων. Μάλιστα στην ανέλπιστη προσπάθεια τους να στηρίξουν τη απόφαση αυτή, πέφτουν σε κατάφωρη αντίφαση. Παρόλο που αναγνωρίζουν ότι ο σύντροφος δεν αποποιήθηκε της ταυτότητας του αναρχικού και των επιλογών του, αποδεικνύοντας τη συνέπεια και την αμετανόητη στάση του παρουσιάζουν την επιδείχθεισα καλή διαγωγή του στη φυλακή προσχηματική και κατ’επίφαση καλή.
Γνωρίζουμε κι εμείς μαζί του πως δεν τον λένε δολοφόνο Κορκονέα, δεν είναι κομμάτι του σάπιου συστήματος, δεν είναι φασίστας, δεν είναι βιαστής ούτε γυναικοκτόνος και για αυτό δεν πρόκειται να έχει καμία επιεική μεταχείριση. Αντίθετα είναι όμηρος της δικαστικής μαφίας, μέχρι να κρίνει κάποιος δικαστής ότι πληροί τις αόριστες “ουσιαστικές προϋποθέσεις” για να αποφυλακιστεί.
Στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα μέσα σε έναν νέο ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης το εξουσιαστικό σύμπλεγμα εμπλουτίζει το οπλοστάσιο του, και η καταστολή αναβαθμίζεται διαρκώς μπροστά στους “σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθουν” (πανεπιστημιακή αστυνομία και τουρνικέ στα πανεπιστήμια, συνεχείς αναβαθμίσεις του τρομονόμου και του ποινικού κώδικα, περιστολή του δικαιώματος στη διαδήλωση και στην απεργία, ιδιώνυμο για συγκρούσεις σε πορείες, φίμωση των ελάχιστων αντιφρονούντων δημοσιογράφων, εκδικητική μεταχείριση στους πολιτικούς κρατουμένους). Με πολυποίκιλα μέσα συνεχίζεται η επίθεση σε κάθε εργαζόμενη/ο, μετανάστη/τρια, καταπιεσμένο/η, σε όσα περισσέυουν, κάθε αγωνιζόμεο κομμάτι, καθένα που εξεγείρεται. Η αλληλεγγύη αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση της επιβίωσης μας και μονόδρομο για όσους και όσες αρνούνται να υποταχθούν στην εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου.
Η ομηρία του Γιάννη και η άρνηση της αποφυλάκισης που δικαιούται από τον περασμένο Δεκέμβρη, αφορά πολλούς περισσότερους από τον ίδιο, αποτελεί ένα σημείο συμπύκνωσης της ταξικής και κατασταλτικής βίας που δεχόμαστε. Έτσι και η υπόθεση της απελευθέρωσής του, πρέπει να γίνει σημείο συσπείρωσης και πάλης όλου του κινήματος που οφείλει να στηρίζει, παρά τις επιμέρους διαφωνίες, τους πολιτικούς κρατουμένους απέναντι στο ειδικό καθεστώς εξαίρεσης που τους έχει επιβληθεί. Γιατί είναι μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, από τις μάχες χαρακωμάτων που κράτησαν ζωντανή την ύπαρξή μας στο δρόμο τα προηγούμενα χρόνια, μέχρι το φοιτητικό κίνημα πέρσι στη Θεσσαλονίκη, κι από την απεργία πείνας του κομμουνιστή Δ. Κουφοντίνα, μέχρι τους υποδειγματικούς και επίμονους εργατικούς αγώνες στον Πειραιά, στην Καβάλα, στην E-food και στη Λάρκο όπου μία γενιά αγωνιστών και αγωνιστριών ατσαλώνεται και μαθαίνει εκ νέου, κόντρα στην ηττοπάθεια που κυριαρχεί, τον τρόπο να αλλάζει τους συσχετισμούς δύναμης.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΛΕΣΤΕΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΗΜΕΡΑΣ ΔΡΑΣΗΣ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/6 | 18:00 | ΚΑΜΑΡΑ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη (Θεσσαλονίκη)
Για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Η αστική «δημοκρατία» και η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» παραβαίνουν και πάλι τους ίδιους τους τους νόμους, στη βάση πολιτικών κριτηρίων. Όπως πάντα, η στόχευση διπλή: από την μία, η τρομοκράτηση όσων ακόμα επιμένουν να αντιστέκονται κόντρα στην καπιταλιστική και κρατική κυριαρχία, κόντρα στην εκμετάλλευση και στην καταπίεση. Από την άλλη, η «χαρά» που όπως φαίνεται παίρνουν κάποια βάρβαρα ανθρωπάκια, από την ωμά εκδικητική βία που ασκούν από θέση (θεσμικής) ισχύος, προς όσες και όσους αμφισβήτησαν και αμφισβητούν την εξουσία τους.
Αυτή τη φορά, είναι η σειρά του έγκλειστου συντρόφου Γ. Μιχαηλίδη να μπει στο στόχαστρο της «δημοκρατίας» και της «δικαιοσύνης». Όπως αναφέρει ο σύντροφος στην ανακοίνωση του στις
23/5/2022: “Στις 29 Δεκεμβρίου 2021, έχοντας εκτίσει τα 3/5 της 20ετούς ποινής μου και τα 2/5 της ποινής για την απόδραση, σύνολο 8 χρόνια και 3 μήνες πραγματικός χρόνος έκτισης ποινής, η γραμματεία της φυλακής με καλεί να υπογράψω την αίτηση για υφ’ όρον απόλυση όπως προβλέπεται. Φτάνοντας στο τελευταίο επεισόδιο, αντιμετώπισα κι εγώ με τη σειρά μου την πάγια τακτική του σωφρονιστικού μηχανισμού να εκδικείται τους απείθαρχους κρατούμενους με άρνηση χορήγησης αναστολών, παρά την ουσιαστική προϋπόθεση της επιτυχούς παρακολούθησης των μαθημάτων της σχολής μου (εμποδίζοντας με από την ολοκλήρωση της) και του ότι έχω ήδη βρει εργασία. Και πάλι με νομικό παραθυράκι… Αυτή τη φορά με το επιχείρημα της δυνάμει επικινδυνότητας… προληπτικά δηλαδή”. Σε παλιότερη ανακοίνωση του τονίζει: “συμπλήρωσα τις τυπικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης για όλες μου τις ποινές. Σήμερα 22/2/2022, ενημερώθηκα για την απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Άμφισσας σχετικά με την αίτηση αποφυλάκισης μου. Οι δικαστές Σμαράγδα Μωραΐτη (Πρόεδρος), Ιωάννης Γκάτζιας (Πλημμελειοδίκης – Εισηγητής) και Κωσταντίνος Μαντζαβίνος (Δικαστικός Πάρεδρος) έκριναν ότι δεν πληρώ τις ουσιαστικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης. Η αλήθεια είναι ότι ανέμενα αυτή την επιπλέον αδικαιολόγητη κράτηση που χρησιμοποιείται άτυπα από τη δικαστική μαφία για να τιμωρήσουν επιλογές που κατά τη γνώμη κάποιων δικαστών δεν τιμωρούνται επαρκώς από το νόμο, όπως η επιλογή της απόδρασης (για την οποία βέβαια έχω εκτίσει την πειθαρχική ποινή όπως και την ποινή κράτησης που δεν συγχωνεύεται). Για να δικαιολογηθεί αυτή η παρατυπία επιστρατεύεται το πρόσχημα ότι ο κρατούμενος “δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων”. Πρόκειται φυσικά για οργουελικής σύλληψης δυστοπία, σύμφωνα με την οποία βρίσκομαι κρατούμενος όχι γιατί εκτίω ποινή για κάποια πράξη, αλλά προληπτικά, καθώς η αστυνομία σκέψης έκρινε ότι υπάρχει κίνδυνος νέων αδικημάτων, χωρίς τον χρονικό ορίζοντα κάποιου δικαστηρίου όπου θα κριθούν γεγονότα.”
Ο σύντροφος, προκειμένου να διεκδικήσει το αυτονόητο, να τηρηθεί δηλαδή ο νόμος και να αποφυλακιστεί, μετά από 5 επιπλέον μήνες προληπτικής κράτησης, ξεκίνησε απεργία πείνας στις 23/5/2022.
Φυσικά, για τον κόσμο του αγώνα, η παραβίαση του νομικού πλαισίου από τους ίδιους τους θεσμούς της «δικαιοσύνης» και η αυτό-αναίρεση της «δημοκρατίας», δεν προκαλούν έκπληξη. Είναι πλέον δεδομένο ότι όποιος αμφισβητεί έμπρακτα τον καπιταλισμό αλλά και το μονοπώλιο της κρατικής βίας καταδικάζεται και θα συνεχίσει να καταδικάζεται εσαεί με πολλαπλά μέσα: χαλκευμένα στοιχεία, test DNA μηδενικής αξιοπιστίας, μαρτυρίες μπάτσων και στελεχών της αντιτρομοκρατικής, ποινικοποίηση προσωπικών σχέσεων ώστε να καταφέρουν να βάλουν αγωνιστές στη φυλακή, καθεστώς απομόνωσης, στέρηση εκπαιδευτικών ή τακτικών αδειών, 18μηνες προφυλακίσεις χωρίς στοιχεία, άρνηση αποφυλάκισης για ιατρικούς λόγους, ακόμα και απόπειρα στέρηση των παιδιών των κρατουμένων αφού μπουν στη φυλακή, πολλαπλές νέες διώξεις με ανύπαρκτα κατηγορητήρια σε όσους καταφέρουν να αποδείξουν τη γελοιότητα των κατηγοριών της αντιτρομοκρατικής και (τελικά) αποφυλακίζονται. Η λίστα των συντρόφων/ισσων και συναγωνιστών/στριών που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη μανία του κράτους είναι μεγάλη: Κουφοντίνας, Ρούπα, Μαζιώτης, Τ. Θεοφίλου, Περικλής, Ηριάνα, Σεϊσίδης, Σειρηνίδης, Σακκάς, Ασπιώτης, Τσιρώνης, Ρωμανός, κάτοικοι Χαλκιδικής, Χριστοδούλου, Σωτηροπούλου, Τσάκαλου, Στατήρη, Μ. Θεοφίλου και πολλές και πολλοί ακόμα κλήθηκαν να «αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες».
Κάθε περίπτωση έχει τις ιδιαιτερότητες της. Κάθε διωκόμενος εκφράζει ένα ιδιαίτερο πολιτικό περιεχόμενο. Για τους καταπιεσμένους, ανεξάρτητα με ποια πολιτικά περιεχόμενα μπορεί να ταυτίζονται, αυτό που έχει σημασία είναι ότι η κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις, αλλά και όλες μαζί, καταδεικνύουν τον ουσιαστικό πολιτικό πυρήνα κάτω από την επιφάνεια «αμεροληψίας» που η αστική δικαιοσύνη αξιώνει για τον εαυτό της. Ο πολιτικός αυτός πυρήνας παράγει μία γκρίζα ζώνη αυτό-αναίρεσης του «κράτους δικαίου», η οποία ανάλογα με τη συγκυρία μπορεί να διογκωθεί αισθητά. Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής επίθεσης μέσα από την κινητοποίηση ενός ολόκληρου μηχανισμού: φωτογραφικοί νόμοι, «επανεξέταση» αποφάσεων δικαστηρίων απλά και μόνο για να στερηθούν οι κρατούμενοι τα εκ του νόμου δικαιώματα τους, καταδίκες χωρίς στοιχεία, κατασκευή «στοιχείων», αδιανόητα διογκωμένα κατηγορητήρια, αναιρέσεις αποφάσεων και «εφέσεις υπέρ του νόμου», διασπορά ψευδών ειδήσεων κ.λπ.
Η επίθεση κράτους και κεφαλαίου είναι συνολική, συνεχής και εντεινόμενη. Πλέον είναι εμφανής σε όλους και όλες. Η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας με την πλήρη αδιαφορία για την κοινωνική βάση, με μοναδική πυξίδα το κέρδος τους και την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, η κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων που κερδήθηκαν με αγώνες, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, η αδιανόητη αύξηση του κόστους ζωής, η εντεινόμενη υποτίμηση των ζωών μας με λίγα λόγια, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Αλλά ούτε και περιθώρια εφησυχασμού ή παραίτησης και ανακωχής από μεριάς μας. Γνωρίζοντας, βέβαια, ότι το κράτος και οι κατασταλτικοί του μηχανισμοί χτυπούν όλο και πιο σκληρά όσους και όσες τολμούν να αντιστέκονται.
Είναι ευθύνη όλων μας να σταθούμε δίπλα στους πολιτικούς κρατούμενους, απέναντι σε κάθε απόπειρα καταστρατήγησης των δικαιωμάτων τους, που στόχο έχει τόσο την εξόντωση των ίδιων, όσο και την εδραίωση ενός καθεστώτος εξαίρεσης για όλες και όλους τους αγωνιστές που μπορεί να βρεθούν στην θέση τους. Από την πρώτη στιγμή συνελεύσεις αλληλεγγύης στον απεργό πείνας, Γ. Μιχαηλίδη δημιουργήθηκαν, ενώ μία σειρά συγκεντρώσεων, παρεμβάσεων, αναρτήσεων πανό, αφισοκολλήσεων και άλλων δράσεων πραγματοποιούνται κάθε μέρα. Την ίδια στιγμή, οι αναρχικοί κρατούμενοι Γ. Βούλγαρη και Θ. Χατζηαγγέλου ξεκίνησαν, στις 11/6, κυκλική απεργία πείνας μίας εβδομάδας, στο πλευρό του συντρόφου Γιάννη Μιχαηλίδη.
Απέναντι στα χίλια πρόσωπα της «δημοκρατία» τους, κανένας σύντροφος και καμία συντρόφισσα δεν είναι μόνος/μόνη. Γιατί για εμάς η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους είναι αδιαπραγμάτευτη και ένα βασικό θεμέλιο κάθε απελευθερωτικής δράσης.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΛΕΣΤΕΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΗΜΕΡΑΣ ΔΡΑΣΗΣ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/6 | 18:00 | ΚΑΜΑΡΑ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)
Καλούμε σε πορεία/συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη την Παρασκευή 24 Ιουνίου στις 18:00 στην Καμάρα.
Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης συνελήφθη τον Φεβρουάριο του 2013 για τη διπλή ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομείου στο Βελβεντό Κοζάνης. Μαζί με τους τρείς συντρόφους του, Νίκο Ρωμανό, Δημήτρη Πολίτη και Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκο κυνηγήθηκαν και βασανίστηκαν στο Α.Τ Βέροιας, ωστόσο η στάση που έδειξαν τότε απέναντι στους κατασταλτικούς μηχανισμούς υπήρξε από τις πιο μαχητικές που ζήσαμε εκείνο το διάστημα. Σε κείμενο τους που δημοσιεύεται στα τέλη Φεβρουαρίου αναφέρουν μεταξύ άλλων και τα εξής:
“Θεωρούμε αυτονόητο πως ανάμεσα σε εμάς και το σύστημα υπάρχει μία σαφής διαχωριστική γραμμή που αποτυπώνει τον πόλεμο μεταξύ δύο κόσμων. Τον κόσμο της κυριαρχίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσης και τον κόσμο της ελευθερίας που δημιουργούμε και κρατάμε ζωντανό μέσα από την αδιάκοπη πάλη με την εξουσία.”
Όλα αυτά τα χρόνια κι ενώ βρίσκεται αιχμάλωτος του κράτους δεν παύει να αγωνίζεται εντός των τειχών όπως και να αλληλεπιδρά με το κίνημα εκτός των τειχών. Στοχοποιήθηκε όπως κι άλλοι σύντροφοι για την εξέγερση που πραγματοποιήθηκε στις φυλακές του Μαλανδρίνο σε αλληλεγγύη με τον τότε απεργό πείνας Ντίνο Γιαντζόγλου και έκανε την επιλογή να αποδράσει από την φυλακή. Πιστός στις αξίες του και μετά την απόδραση του, όντας στην παρανομία, ξανασυλλαμβάνεται στα τέλη Ιανουαρίου του 2020 στην Αγία Παρασκευή, ύστερα από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής, μέσα σε κλεμμένο αυτοκίνητο μαζί με την Δήμητρα Βαλαβάνη και την Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου. Αναλαμβάνει δε την ευθύνη του οπλισμού που βρέθηκε στο αυτοκίνητο. Έχοντας υπόψη του τις συνέπειες των επιλογών του στέκεται για ακόμα μια φορά με αξιοπρέπεια και μαχητικότητα απέναντι στους διώκτες του.
“Δύσκολη η στιγμή της απώλειας της ελευθερίας. Ειδικά όταν αυτή κερδήθηκε υπό αντίξοες συνθήκες. Η κατάσταση γίνεται πιο βαριά αν αναλογιστούμε ότι το πλήγμα που δεχτήκαμε σε υλικό επίπεδο έχει ακόμα πιο δυνατές συμβολικές προεκτάσεις. Η κινηματογραφική σύλληψη μας ακολουθούμενη πάντα και από την ανάλογη μιντιακή προπαγάνδα, η γραφική περιφορά μας με τα αλεξίσφαιρα γιλέκα και η συνήθης δικονομική διαχείριση να μας βρίσκει πάλι με ένα υπερφουσκωμένο κατηγορητήριο, είναι στοιχεία που αποτελούν τη προέκταση των χειροπέδων και των όπλων των ένστολων δολοφόνων.”
Αυτήν την αδιάλλακτη στάση του θέλουν να εκδικηθούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και η δικαστική εξουσία μέσα από τις τακτικές του σωφρονιστικού συστήματος τιμωρεί και “ξαναδικάζει” τον σύντροφο γιατί είναι το παράδειγμα της αξιοπρεπούς αναρχικής υπόστασης που φοβούνται να μην ακολουθηθεί και από άλλους. Είναι η δράση της διαρκούς αναρχικής σύγκρουσης που μετουσιώνει την αναρχική θεωρία σε πράξη που θέλουν να καταστείλουν και που την βλέπουν στο πρόσωπο του συντρόφου γι’αυτό και τον κρατούν όμηρο.
Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης, μετά από 8 μιση χρόνια εγκλεισμού στις φυλακές, συμπλήρωσε ήδη από τον Δεκέμβρη του ’21 τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υφ’ όρον αποφυλάκιση του που όμως στις 22/02/22 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας αποφάσισε πως δεν την δικαιούται γιατί “δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων” παρατείνοντας έτσι την αιχμαλωσία του επ’αόριστο.
Η απόφαση αυτή του Συμβουλίου βασίζεται στην απόδραση που πραγματοποίησε ο σύντροφος τον Ιούνιο του 2019 από τις αγροτικές φυλακές της Τίρυνθας. Μια απόδραση που έγινε έπειτα από την στοχοποίηση του και την πιθανότητα να μεταφερθεί πάλι πίσω σε κλειστή φυλακή. Προφανώς και το κράτος δεν ξεχνά τους εχθρούς του, δεν ξεχνά ότι ο σύντροφος υπερασπίστηκε πολιτικά τις επιλογές αγώνα που έκανε, την συνέχιση της αναρχικής του δράσης και με το κεφάλι πάντα ψηλά δεν προέβη ποτέ σε δήλωση μετάνοιας.
Έτσι, η εκδικητικότητα και η εχθρότητα που δείχνει η δικαστική εξουσία εναντίον του συντρόφου δε μας εκπλήσσει ούτε μας είναι δυσνόητη. Από την μια, αυτός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει τους εκάστοτε εχθρούς της η αστική δημοκρατία και από την άλλη, εντάσσουμε αυτήν την αντιμετώπιση σε ένα συνολικότερο πλαίσιο αναβάθμισης και αυταρχικοποίησης του κατασταλτικού μηχανισμού και κάθε κρατικού θεσμού που δουλεύουν για την εξασφάλιση και την ομαλή λειτουργία του καπιταλιστικού εξουσιαστικού συστήματος, με όπλο τους την ισχυροποίηση και όξυνση του δόγματος του νόμου και της τάξης, ώστε να ελέγχουν κάθε πτυχή της παραγωγικής διαδικασίας, του κοινωνικού γίγνεσθαι, τις ζωές των ανθρώπων κι όσων αγωνίζονται, αντιστέκονται, εξεγείρονται και διεκδικούν.
Εμείς, από την πλευρά που βρισκόμαστε, βλέπουμε και νοιώθουμε τα αιχμάλωτα συντρόφια μας ως μέρος του εαυτού μας, του κοινού μας αγώνα για την αναρχία και του μίσους μας απέναντι σε κάθε εκμεταλλευτικό, καταπιεστικό μηχανισμό και αξία αυτού του κόσμου. Η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη εκεί όπου χτυπά η άγρια φλέβα της ελευθερίας, σε κάθε έκφανση του πολέμου απέναντι στα δεδομένα και τις σταθερές τους όπως και η διαρκής πολύμορφη δράση που ανοίγει προοπτικές εξεγερτικές, απελευθερωτικές. Στεκόμαστε αλληλέγγυα σε όσους πολέμησαν αυτό το σύστημα με οποιονδήποτε τρόπο και ανέλαβαν ακλόνητα την ευθύνη των πράξεων τους.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη για μας, εκτός από την συνέχιση του αγώνα των αιχμάλωτων συντρόφων μας, με όποια μέσα επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε φορά, καθώς όλα τα μέσα είναι εφικτά, είναι και το να στεκόμαστε πλάι τους σε κάθε τους αγώνα εντός των τειχών, είτε αυτός είναι ατομικός είτε συλλογικός. Όπως όταν εξεγείρονται διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες και δικαιώματα ως κρατούμενοι έως και όταν στασιάζουν καίγοντας τις φυλακές. Υπήρξαν αρκετές φορές που η διεκδίκηση στιγμών ελευθερίας ή η άμεση απελευθέρωση κερδίθηκαν μέσα από σκληρές μάχες που δόθηκαν εντός και εκτός των κελιών, όπου σύντροφοι/ες έβαλαν την ίδια τους την ζωή μπροστά χρησιμοποιώντας το ύστατο μέσο αγώνα, την απεργία πείνας. Σε τέτοιους αγώνες που παίζονται με όρους ζωής και θανάτου εμείς έχουμε μια ευθύνη παραπάνω, να είμαστε αλληλέγγυα ως το τέλος, στηρίζοντας την επιλογή των συντρόφων μας.
Γι’αυτό κι εμείς είμαστε κοντά στον σύντροφο μας Γιάννη Μιχαηλίδη στηρίζοντας την απεργία πείνας που ξεκίνησε στις 23.5.22 για να διεκδικήσει την άμεση αποφυλάκιση του. Ο ίδιος, κατεβαίνοντας σε απεργία πείνας βάζει μπροστά την ζωή του, εμείς θα βάλουμε την αλληλεγγύη μας για να λήξει η ομηρία του και να κερδίσει την ελευθερία του.
Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης ανήκει εκεί που στάθηκε με το τόξο στο χέρι, στους δρόμους!
“Γι’ αυτό σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, τη μάχη που διεξάγω για την ελευθερία μου την αντιλαμβάνομαι και ως μια απελπισμένη προσπάθεια συμμετοχής στον ευρύτερο αγώνα από τον οποίο ο μακροχρόνιος εγκλεισμός μου με έχει αποκόψει. Γι’ αυτό και δεν θεωρώ ότι πρέπει να διεκδικήσω την αποκλειστικότητα των κινηματικών αναφορών, αλλά να προτάξω την επανασύνδεση του αγώνα για την απελευθέρωση των φυλακισμένων αναρχικών με τις ιδέες που τους οδήγησαν στη σύγκρουση με το σύστημα και προκάλεσαν τη φυλάκιση τους. Γιατί δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους. Αντίθετα καλώ σε μια σχέση επαναστατικής αλληλεγγύης στη βάση των κοινών προταγμάτων και ενός κοινού αγώνα με πολλαπλές αιχμές, που συντονίζει την οργή που αισθάνονται διαφορετικοί άνθρωποι βιώνοντας διαφορετικές συνθήκες με τις ίδιες όμως αιτίες. Και τέλος, γνωρίζοντας ότι είναι πιθανό ενδεχόμενο αυτή η απεργία να είναι το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μου, επιθυμώ να του δώσω ακριβώς αυτή τη διάσταση η οποία με εκφράζει συνολικά:
Ο αγώνας για την ελευθερία ενός, αγώνας για την ελευθερία όλων…
…μέχρι την καταστροφή του τελευταίου κλουβιού”
Γιάννης Μιχαηλίδης, προληπτικά αιχμάλωτος στις φυλακές Μαλανδρίνου. 23/5/2022
ΆΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ ΠΟΥ ΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ΟΜΗΡΟΣ.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ-ΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Καλέσματα στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γ.Μιχαηλίδη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη | Παρ. 24/6
Άμεση αποφυλάκιση του αναρχικού Γ.Μιχαηλίδη, απεργού πείνας από 23/05/2022
Ο αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης, βρίσκεται έγκλειστος από το 2013 στις ελληνικές φυλακές και ήδη από τις 29 Δεκεμβρίου του 2021 πληροί όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για την υφ’ όρον
αποφυλάκισή του. Ωστόσο, οι δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Άμφισσας, απέρριψαν την αίτησή του. Πιο συγκεκριμένα, στις 17/02/2022 εξέδωσαν την απόφανσή τους, σύμφωνα με την οποία ο Γ. Μιχαηλίδης «δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων». Πρόκειται, φυσικά, για ένα χοντροκομμένο κι αυθαίρετο πρόσχημα το οποίο χρησιμοποιείται προκειμένου να καλυφθεί η ωμή κρατική-δικαστική μεθόδευση που συντελείται εις βάρος του. Μία μεθόδευση που έχει ως συνέπεια την προληπτική και επ’ αόριστον παράταση της κράτησής του. Στην πραγματικότητα, το κράτος κι η αστική δικαιοσύνη αξιώνουν εν προκειμένω ν’ αποφασίζουν κατά το δοκούν ποιος κρατούμενος θα αποφυλακιστεί και ποιος όχι, ακόμα και αν έχει συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο φυλάκισής του, με βάση οχι κάποια νομικά κριτήρια αλλά με κριτήρια πολιτικών φρονημάτων. Ασφαλώς, στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένας πολιτικός κρατούμενος, κι όχι κάποιος μπάτσος, όχι κάποιος βιαστής ή φασίστας, ούτε κάποιος εκπρόσωπος της πολιτικής και οικονομικής ελίτ. Έτσι, χρησιμοποιώντας τέτοιου είδους νομικά παραθυράκια, η δικαστική μαφία καταφέρνει να παρατείνει την κράτηση ενός πολιτικού κρατουμένου για αόριστο χρονικό διάστημα. Τα παραπάνω, βέβαια, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση κάτι πρωτόγνωρο ούτε εκπλήσσουν τον κόσμο που αγωνίζεται και αντιστέκεται. Κι αυτό, ακριβώς διότι καταδεικνύουν για ακόμη μία φορά το φαύλο και εκδικητικό πρόσωπο του δικαστικού συστήματος, το οποίο σε αγαστή συνεργασία με το κράτος και το κεφάλαιο επιχειρεί να καταστείλει και να εξουδετερώσει τους καταπιεσμένους και εξεγερμένους αυτού του κόσμου.
Ο Γ. Μιχαηλίδης στις 23/05/2022 αποφάσισε να ξεκινήσει απεργία πείνας με στόχο την αποφυλάκισή του. Αποφάσισε λοιπόν να καταφύγει στο έσχατο μέσο διεκδίκησης που απομένει σε έναν έγκλειστο αγωνιστή απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Καθώς ο ίδιος σημειώνει: «αυτή την επιλογή, με το βαθύ κίνητρο της πολυπόθητης ελευθερίας, σκοπεύω να τη στηρίξω με την ίδια συνέπεια που στήριξα τις επιλογές μου έως τώρα και για την οποία με εκδικούνται. Βαθιά μου επιθυμία, είναι η απεργία πείνας αυτή, να γίνει ένα ακόμη έναυσμα για την αναζωπύρωση του συνολικού αγώνα απέναντι στο κεφάλαιο και τα κράτη. […] Δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους.»
Οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον αγωνιστών αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ευρύτερης κατασταλτικής εκστρατείας του κράτους που βρίσκεται σε εξέλιξη και στοχεύει κάθε έκφραση των από τα κάτω κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, από τις δεκάδες εισβολές και εκκενώσεις καταλήψεων σε όλη την Ελλάδα, την αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων και την συνολική κατασταλτική επιχείρηση για την αλλοίωση και αποστέρηση της αγωνιστικής τους φυσιογνωμίας, την επίθεση στον κοινωνικό χαρακτήρα του πανεπιστημιακού ασύλου και την προσπάθεια οριστικής του κατάργησης με την επιβολή της πανεπιστημιακής αστυνομίας, μέχρι τις αστυνομικές επιχειρήσεις εναντίον απεργών και το χτύπημα πλήθους κινητοποιήσεων που θεσμικά νομιμοποιήθηκαν με την ψήφιση του νομοσχεδίου για την περιστολή των διαδηλώσεων. Όλες οι μεθοδεύσεις και επιθέσεις εναντίον των αγωνιστών/στριών, του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού κινήματος και ευρύτερα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων έχουν ένα κοινό: τον φόβο της εξουσίας απέναντι στο ανάστημα της εξεγερμένης αξιοπρέπειας που μπορούν και σηκώνουν ολοένα οι καταπιεσμένοι πληβείοι του αβίωτου κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη για την απελευθέρωσή του. Να ορθώσουμε οδοφράγματα κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης απέναντι στην κρατική καταστολή, να υπερασπιστούμε τους πολιτικούς κρατούμενους και αγωνιστές απέναντι στις κρατικό-δικαστικές μεθοδεύσεις.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Αθήνα: Διαδήλωση, Παρασκευή 24/6, Προπύλαια, 18.00
Θεσσαλονίκη: Συγκέντρωση- πορεία, Παρασκευή 24/6, Καμάρα, 18.00
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Πορεία – Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας από 23/05 Γιάννη Μιχαηλίδη την Παρασκευή 24/06 στην Καμάρα
Ο αναρχικός κρατούμενος στις φυλακές Μαλανδρίνου Γιάννης Μιχαηλίδης ξεκίνησε απεργία πείνας στις 23/5 διεκδικώντας να γίνει δεκτή η αίτηση αποφυλάκισης του. Ενώ ο ίδιος έχει εκτίσει χρονικά το σύνολο της ποινής του (8.5 χρόνια στα κελιά της δημοκρατίας) και σύμφωνα με τους νόμους της αστικής δικαιοσύνης δικαιούται να αποφυλακιστεί, το υπεύθυνο δικαστικό συμβούλιο απέρριψε την 1η αίτηση για την υφ’ορον απόλυση του με το φαιδρό σκεπτικό ότι είναι «επικίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων» και η 2η αίτηση βρίσκεται ακόμα υπό εξέταση με την εισαγγελία να έχει εισηγηθεί αρνητικά ως προς αυτή. Αποφασισμένος και συνεπής για χρόνια στον αγώνα ενάντια στην κρατική εξουσία, την καπιταλιστική βαρβαρότητα και κάθε μορφής εκμετάλλευση έχει δώσει μάχες μέσω της συμμετοχής του σε κοινωνικούς αγώνες αλλά και σε αντάρτικες ομάδες δράσης. Παρών σε κάθε μορφή αγώνα που προάγει την εξέγερση και την αντίσταση στην εξουσία, έμπρακτα αλληλέγγυος σε όσους βίωσαν την βαναυσότητα και την εκδικητικότητα της καταστολής. Έχοντας κατηγορηθεί ατελέσφορα για ένα σωρό αβάσιμες υποθέσεις (ληστεία στην Πάρο, ένταξη στην ΣΠΦ) και καταδικασμένος, μεταξύ άλλων, για το «έγκλημα» της ληστείας μιας τράπεζας και ενώ έχει καταφέρει να αποδράσει από τα κολαστήρια της δημοκρατίας (μία πράξη για την οποία έχει εκτίσει το νομικό του «χρέος»), παραμένει υπερήφανος επαναστάτης χωρίς ποτέ να υπογράψει δηλώσεις μετάνοιας για τις δράσεις και τις επιλογές του. Είναι προφανές, λοιπόν, για ποιο λόγο το δικαστικό συμβούλιο της Άμφισσας του αρνείται την υφ’ορον απόλυση που δικαιούται. Διότι αυτό ακριβώς επιφυλάσσουν σε όσα κρατούμενα δεν «μετανοούν» για την πολιτική τους δράση και δεν πειθαρχούν στον νοσηρό σωφρονιστικό μηχανισμό. Είναι ο τρόπος με τον οποίο οι δικαστικοί και σωφρονιστικοί λειτουργοί – πραιτοριανοί του συστήματος εκδικούνται όσα αντιστέκονται στις επιταγές τους, στο καθεστώς τους που διαιωνίζει την εκμετάλλευση και την ανισότητα. Ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης, ανυποχώρητος στην αναρχική του στάση, πολέμησε και πολεμάει το κρατικό και καπιταλιστικό καθεστώς που σήμερα βρίσκεται σε ακόμα μια φάση «κρίσης», κάτι που η κοινωνική βάση το βιώνει στο πετσί της αδυνατώντας ουσιαστικά να επιβιώσει λόγω της αύξησης του κόστους διαβίωσης. Το βιώνει στους πολέμους των ισχυρών, αναπόσπαστο κομμάτι της καπιταλιστικής οικονομίας και της κρατικής δόμησης των κοινωνιών, που λεηλατούν τον φυσικό κόσμο στο βωμό του χρήματος και εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη ύπαρξη με στόχο το κέρδος. Συνέπειες του καθεστώτος αυτού όμως, το βιώνουν και χωρίς να έχουν φωνή να το εκφράσουν η φύση και τα υπόλοιπα έμβια όντα. Ο σύντροφος έχει επιλέξει πλευρά στον κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται συνεχώς και συνεχίζοντας αυτή την στράτευση του επιλέγει ένα από τα πιο σκληρά μέσα αγώνα για να διεκδικήσει την ελευθερία του. Και σε αυτό τον αγώνα του η αλληλεγγύη είναι κρίσιμη και αναγκαία. Γι αυτό λοιπόν δηλώνουμε απερίφραστα την στήριξη μας. Ως “Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων αγωνιστών-στριών “, καλούμε στις 24/06 τις ομάδες, τις ατομικότητες, κάθε εξεγερμένο, καταπιεσμένο και αγωνιζόμενο άτομο, σε δράση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας από τις 23/05 Γιάννη Μιχαηλίδη, στα πλαίσια της Διεθνής Μέρας Αλληλεγγύης. Να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε από κοινού με όλες μας τις δυνάμεις την αποφυλάκιση του συντρόφου.
ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΞΕΧΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΓΚΛΕΙΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΑΣ.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23/05
Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων & διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23/5/2022 Γ.ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
//ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/6 18:00 ΚΑΜΑΡΑ
Για ακόμη μια φορά ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας η πάγια πλέον τακτική της αστικής δικαιοσύνης να τιμωρεί εκδικητικά και ενάντια σε κάθε νόμο που η ίδια έχει νομοθετήσει, οποιονδήποτε μαχόταν και μάχεται ενάντια στον σάπιο κόσμο της εξουσίας και του καπιταλισμού. Ο Γ. Λυκιαρδόπουλος αναφέρει χαρακτηριστικά:
” Η καλύτερη άμυνα της δημοκρατίας είναι η αυτοκατάργησή της”.
Έτσι οι δεσμοφύλακες του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη τον κρατούν αιχμάλωτο στις ελληνικές φυλακές, παρ’ όλο που τηρεί όλες τις προϋποθέσεις για την υφ’ όρον αποφυλάκισή του. Με ευτελείς
προφάσεις στις 22/2/2022 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας αποφάσισε πως «δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων». Έτσι η ”ανεξάρτητη δικαιοσύνη” για άλλη μια φορά δεν κρίνει με βάση τα νομικά της διατάγματα αλλά δικάζει και αιχμαλωτίζει αναρχικούς με βάση τα πολιτικά τους φρονήματα. Οι μεθοδεύσεις του κράτους θέλουν επ’ αόριστόν φυλακισμένους τους αγωνιστές και ελεύθερους τους μπάτσους δολοφόνους, ελεύθερους τους φασίστες, τους κεφαλαιοκράτες, τους βιαστές, τα κυκλώματά τους και τις μαφίες. Επιχειρεί να μας τρομοκρατήσει, να μας φιμώσει, να μας φυλακίσει.
Ο Γ. Μιχαηλίδης στις 23/5/2022 επέλεξε να ξεκινήσει απεργία πείνας για να διεκδικήσει τα αυτονόητα – την ελευθερία του. Ενάντια στους δεσμοφύλακες του, επέλεξε το πιο προωθημένο μέσο πάλης ενός έγκλειστου αγωνιστή βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και την ζωή του, φτύνοντας στα μούτρα των βασανιστών του όλο το σθένος και την αξιοπρέπεια που διαθέτει. Ο ίδιος αναφέρει: «αυτή την επιλογή, με το βαθύ κίνητρο της πολυπόθητης ελευθερίας, σκοπεύω να τη στηρίξω με την ίδια συνέπεια που στήριξα τις επιλογές μου έως τώρα και για την οποία με εκδικούνται. Βαθιά μου επιθυμία, είναι η απεργία πείνας αυτή, να γίνει ένα ακόμη έναυσμα για την αναζωπύρωση του συνολικού αγώνα απέναντι στο κεφάλαιο και τα κράτη. […] Δεν ζητάω το ενδιαφέρον κανενός ως θύμα της κρατικής καταστολής, αλλά ως ενεργό κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενο που θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους.»
Όλη αυτή η επίθεση που αναφέρει ο σύντροφος, αποτελεί κομμάτι του συνολικότερου φόβου της εξουσίας για τους εξεγερμένους αυτής της γης. Η κάμψη όλων των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων αποτελεί βασικό κομμάτι του καθεστώτος του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ως αναρχικοί/ες, φοιτητές/τριες το ζούμε στο πεδίο μας αδιάκοπα τα τελευταία χρόνια με όλα τα εκπαιδευτικά νομοσχέδια που επιχειρήθηκαν να περαστούν να έχουν ως κεντρικό άξονα τον πλήρη έλεγχό μας, την καταστολή των αγώνων μας, είτε με μπάτσους, είτε με πειθαρχικά, είτε με οποιοδήποτε κατασταλτικό μέσο και τελικά την απονέκρωση κάθε κοινωνικής αντίστασης. Οι αγώνες μας είναι επίκαιροι και ριζοσπαστικοί και όσο πιο βίαια καταστέλλονται τόσο πιο επικίνδυνοι γίνονται.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ – ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ – ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Αναρχική Συνέλευση φοιτητών/τριων ”Quieta Movere”
Στις 29 Δεκεμβρίου 2021 και μετά από 8 χρόνια, 3 μήνες και 11 μέρες αιχμαλωσίας, είτε μέσα στα κολαστήρια των φυλακών είτε κατά τη φυγοδικία του, ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης συμπληρώνει επίσημα τις τυπικές προϋποθέσεις για την αποφυλάκισή του από τις φυλακές Μαλανδρίνου. Παρόλα αυτά, το κράτος και τα πιόνια του, δείχνουν το εκδικητικό τους μένος απέναντι στον κόσμο του αγώνα και τον ενημερώνουν πως θεωρείται ακόμα επικίνδυνος για την τέλεση «νέων αδικημάτων» κρατώντας τον αιχμάλωτο επ’ αορίστου χρόνου.
Οι λόγοι πίσω από αυτήν τη δικαιολογία βρίσκονται στην πολιτική υπεράσπιση της στοχευμένης ληστείας ενός καπιταλιστικού μεγάρου, την αναρχική ταυτότητα του συντρόφου και την «επιτηδευμένη» καλή διαγωγή που λειτουργεί, όπως λένε, ως προσωπείο. Επιλέγουν να συμπεριφερθούν σε ένα πολιτικό υποκείμενο με όρους μαφίας, με το έτσι θέλω, ενώ στο κοινωνικό σύνολο σουλατσάρουν ανενόχλητοι παιδοβιαστές και γυναικοκτόνοι. Έτσι, κράτος και κεφάλαιο επιλέγουν τι πάει να πει σωφρονισμός και ποιο υποκείμενο είναι αρκετά σωφρονισμένο για να επιστρέψει στην κοινωνία των αρίστων. Μέσα σε ένα σύστημα που βάζει ταμπέλες σε κάθε μας βήμα, κάθε μας ανάσα και κάθε μας επιλογή και αυτή τη φορά τιμωρούνται οι ιδέες μας.
Δεν θα αναλωθούμε περαιτέρω στην απελπιστική διαχείριση της κοινωνικής παρακμής από τον κρατικό μηχανισμό, ούτε θα κάνουμε βήμα πίσω γιατι δεν αντιμετωπίζεται ο κόσμος του αγώνα με ισάξιους -ή τουλάχιστον αξιοπρεπείς- όρους. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να απαιτήσουμε από κάποιον που δεν αναγνωρίζει την έννοια της ελευθερίας να καταλάβει τι σημαίνει να αναπνέεις χωρίς ενοχες. Ο σύντροφός μας κρατείται πλέον αιχμάλωτος χωρίς κάποια ημερομηνία σαν σημείο αναφοράς για την αποφυλάκιση του, μέχρι να κρίνει κάποιος δικαστής πως πλέον πληροί τις προϋποθέσεις. Κρατείται δέσμιος του κράτους γιατί συνέχισε αμετανόητα να υπερασπίζεται τον πολύμορφο αγώνα για την αναρχία.
Αυτό που μπορούμε να δηλώσουμε με το κεφάλι ψηλά είναι πως καμία καταστολή δεν θα σταθεί εμπόδιο στο να δείξουμε για ακόμα μία φορά την αλληλεγγύη μας στους αιχμαλώτους του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Στέλνουμε δύναμη σε αυτές και αυτούς που μάχονται μέσα από τα κολαστήρια της δημοκρατίας και καλούμε τον κόσμο εκτός των τειχών σε μία νέα μάχη για την αξιοπρέπεια και την αδιαλλαξία. Οι σκέψεις μας βρίσκονται δίπλα σε αυτούς που στρέφονται ενάντια στην κοινωνική εκμετάλλευση και κάθε μορφή εξουσίας ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Τα σημάδια σίγουρα προμηνύουν θύελλα και ήρθε η στιγμή να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Γιατί ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα οφείλουμε να αγωνιστούμε για την ελευθερία.
Ας γίνουμε οι εφιάλτες τους
Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Γιάννη Μιχαηλίδη, απεργού πείνας από 23/5/22
Δύναμη σε όσα είναι στα κελιά
Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής
Παρασκευή, 18:00 Καμάρα – Συγκέντρωση/πορεία αλληλεγγύης, στα πλαίσια της διεθνούς ημέρας δράσης
κατάληψη Terra Incognita
Η συνέχιση της φυλάκισης του Γ. Μιχαηλίδη είναι μέρος της ιδεολογικής επίθεσης κράτους και κεφαλαίου ενάντια στον κόσμο του αγώνα.
Ο αναρχικός Γ. Μιχαηλίδης βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 23/5 διεκδικώντας την αποφυλάκιση του μετά από 8.5 χρόνια εγκλεισμού και αφού από τον Δεκέμβρη του 21 πληροί όλες τις προϋποθέσεις της αστικής δικαιοσύνης. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για το δικαστικό συμβούλιο της Άμφισσας, το οποίο αρνείται την υφ’ όρον απόλυση, ζητώντας ουσιαστικά δήλωση μετανοίας από την πλευρά του φυλακισμένου. Μια πρακτική η οποία παραπέμπει σε ιδεολογική χρήση της “ανεξάρτητης δικαιοσύνης” η οποία παρέχει τα κεκτημένα δικαιώματα με όρους καθυπόταξης των πολιτικών κρατουμένων.
Η συγκεκριμένη απόφαση δε μπορεί πάρα να ειδωθεί ως κομμάτι της συνολικότερης ιδεολογικής επίθεσης από πλευράς κράτους και κεφαλαίου προς τον κόσμο του αγώνα. Από τον Δεκέμβρη του 08 ως τους αγώνες τις περιόδου 10-12 η άγρια καπιταλιστική αναδιάρθρωση βρήκε ανάχωμα τους μεγαλειώδεις αγώνες εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων, με αποτέλεσμα την πλήρη απονομιμοποίηση του πολιτικού προσωπικού και την επιστράτευση της σοσιαλδημοκρατίας για βελούδινη εφαρμογή των μνημονίων. Ο εξευτελισμός της τελευταίας, με την πλήρη υποταγή στις ορέξεις των κεφαλαιοκρατών, έφερε πίσω τις δυνάμεις της αντιεξέγερσης πιο αδηφάγες από ποτέ, να επελαύνουν πάνω από τα κοινωνικά ερείπια που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο νεοφιλελευθερισμός, χέρι χέρι με την προπαγάνδα των ΜΜΕ και την καταστολή των μπάτσων είναι εδώ για να λεηλατήσει ότι δεν κατάφερε ως το 2015 και να ισοπεδώσει όποια κοινωνική αντίσταση δε βούλιαξε στην σοσιολδημοκρατική ματαιότητα.
Η υιοθέτηση αυτής της ατζέντας από την κυβέρνηση καθιστά την εξόντωση των πολιτικών κρατουμένων ως κεντρικό διακύβευμα, σε συμβολικό και ουσιαστικό επίπεδο. Από το κόψιμο αδειών του Δ. Κουφοντίνα, την άρνηση αδειών στην Π. Ρούπα, την εξοντωτική ποινή στον Β. Σταθόπουλο, ως την απόρριψη αποφυλάκισης του Γ. Μιχαηλίδη η κυβέρνηση προπαγανδίζει το δόγμα της πυγμής, προκειμένου να εντείνει το αίσθημα ματαιότητας προς τα ευρύτερα αγωνιζόμενα κομμάτια που δημιούργησαν εμπόδια στην νεοφιλελεύθερη λεηλασία κατά το πρόσφατο παρελθόν. Δεν αμφιβάλουμε πως ένας νεκρός πολιτικός κρατούμενος μπορεί να είναι κομμάτι των πολιτικών σχεδιασμών τους.
Όποιος/α βλέπει τον αγώνα του Γ. Μιχαηλίδη ξεκομμένα από την επίθεση στην τάξη μας ή την επίθεση στην τάξη μας ξεκομμένα από τον αγώνα του Γ. Μιχαηλίδη ας ετοιμάζεται για τη σειρά του. Είτε λέγεται εκδικητικότητα προς τους πολιτικούς κρατούμενους, είτε λέγεται ανεργία, αύξηση βασικών αγαθών, κοψίματα ρεύματος, εξώσεις, τα πρόσωπα του τέρατος είναι πολλά. Η αλληλεγγύη οφείλει να γίνει κοφτερό σπαθί απέναντι σε κάθε ένα από αυτά τα πρόσωπα, μέχρι τη μέρα που θα μπορέσουμε να το μπήξουμε στην καρδιά του.
Απαιτούμε την άμεση αποφυλάκιση του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη όχι για λόγους νομιμότητας ή ανθρωπιάς. Απαιτούμε την άμεση αποφυλάκιση Γ. Μιχαηλίδη ως κομμάτι του αγώνα για μια ζωή αξιοβίωτη. Είναι κομμάτι ενός αγώνα που δεν είναι μάταιος, γιατί τον είδαμε, τον αγγίξαμε, τον βιώσαμε. Είναι κομμάτι ενός αγώνα που σε συνθήκες συνεχούς όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης είναι ζωτικής σημασίας. Η υπεράσπιση της ζωής ενός απεργού πείνας ο οποίος αγωνίζεται για αυτονόητα κεκτημένα δικαιώματα δεν είναι προσωπική υπόθεση. Είναι το κάλεσμα για αντίσταση απέναντι στην ισοπέδωση της ανθρώπινης ύπαρξης στο πρόσωπο του απεργού πείνας.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23/5
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/6 18:00 ΚΑΜΑΡΑ
Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός
Αντιφασιστική Ομάδα Θεσσαλονίκης (ΑΝΟΜΑ)
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη, Παρασκευή 24/6, 18:00, Καμάρα.
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται στις ελληνικές φυλακές απο το 2013. Έκτοτε δεν έχει πάψει να τιμωρείται από το κράτος “δικαίου” για την πολιτική του ταυτότητα και τον αγώνα του ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό.
Από τον Δεκέμβριο του 2021, έχει συμπληρώσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υφ’ όρον αποφυλάκιση του, έχοντας εκτίσει και την ποινή για την απόπειρα απόδρασης του το 2019 ύστερα από τη στέρηση των εκπαιδευτικών και τακτικών αδειών και του κινδύνου για μεταγωγή σε κλειστή φυλακή. Παρόλα αυτά, στις 22/02/22 το Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Άμφισσας εξέδωσε απορριπτικό βούλευμα για το αίτημα υφ’ όρων απόλυσης του, αποφασίζοντας πως δεν πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις, καθώς συντρέχει ”κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων”. Και αυτό δεν είναι άλλο παρά μία εκδικητική και τιμωρητική απόφαση που στηρίζεται τόσο στα πολιτικά φρονήματα του Μιχαηλίδη όσο και στον παραδειγματισμό των υπολοίπων αγωνιστών/ριών και στην υπενθύμιση οτι απέναντι σε κράτος και νόμο όχι απλά δεν είμαστε ίσοι και ίσες, αλλά ανήμποροι και ανήμπορες.
Ο Γ. Μιχαηλίδης διεκδικεί την ελευθερία που -κατά το νόμο- δικαιούται εφόσον έχει εκτίσει το ελάχιστο απαραίτητο της ποινής του για να αποφυλακιστεί. Τη Δευτέρα 23/5 ξεκίνησε απεργία πείνας, ένα πολιτικό εργαλείο αντίστασης ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα για να διεκδικήσει όσα του στερούνται, βάζοντας την ζωή του σε κίνδυνο. Στις 20/06 απορρίφθηκε η αίτηση αποφυλάκισης του, δείχνοντας για ακόμα μια φορά το ράτος “δικαίου” τις δολοφονικές και εκδικητικές πρακτικές του. Φτάνοντας πλέον στον 1 μήνα απεργίας πείνας, ο Γιάννης νοσηλεύεται φρουρούμενος στο νοσοκομείο Λαμίας. Υπάρχει πολύ σοβαρό ενδεχόμενο απότομης πτώσης και κίνδυνος για υπογλυκαιμικό σοκ και μόνιμες βλάβες στην υγεία του.
Γνωρίζουμε καλά πως το κράτος τιμωρεί τους αγωνιστές, αφήνει ελεύθερους τους δολοφόνους, συγκαλύπτει τους βιαστές και εγκολπώνει τους καταπιεστές. Σ’αυτή την χρόνια τρομοκρατία κράτους και κεφαλαίου θα επιμένουμε να αγωνιζόμαστε για ένα κόσμο ισότητας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης μέχρι την καταστροφή αυτού του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος που δημιουργείται και θρέφεται από το κράτος και τον καπιταλισμό.
AMEΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ /
ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23/05
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
ΠΑΤΡΑ
Πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας από 23/5 Γιάννη Μιχαηλίδη
Διεθνής μέρα δράσης για την υπόθεση του συντρόφου
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 23/5
Για πάνω από μία δεκαετία ο σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται είτε κυνηγημένος από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, είτε φυλακισμένος στα κελιά της δημοκρατίας. Όλα αυτά τα χρόνια με βαθιά θέληση, ακολουθώντας τις αξίες του, προσπάθησε να ζήσει την αναρχία σε κάθε πτυχή της ζωής του. Γνωρίζοντας τις συνέπειες των επιλογών του, στάθηκε με αξιοπρέπεια και μαχητικότητα απέναντι στους διώκτες του, συνέχισε και συνεχίζει να αγωνίζεται μέσα και έξω από τη φυλακή, παρά τα τόσα χρόνια παρανομίας και εγκλεισμού. Τη στάση αυτή θέλουν να εκδικηθούν ακόμα μια φορά οι δικαστικοί μηχανισμοί, όπως συνηθίζουν να κάνουν άλλωστε για όσους και όσες δεν έκαναν πίσω και δεν αποποιήθηκαν τις ευθύνες των πράξεων τους.
Το Δεκέμβριο του 2021 έπειτα από 8,5 περίπου χρόνια φυλακής, ο Γιάννης συμπλήρωσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υφ’ όρον αποφυλάκιση του. Στις 22/02/22 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Άμφισσας όμως, ως άλλη αστυνομία σκέψης, αποφάσισε πως ο σύντροφος “δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων”, παρατείνοντας έτσι την αιχμαλωσία του. Απόφαση που βασίζεται στο ότι ο σύντροφος ύστερα από τη στέρηση των εκπαιδευτικών και τακτικών αδειών του και μπροστά στον κίνδυνο να μεταχθεί σε κλειστή φυλακή, απέδρασε τον Ιούνιο του 2019 από τις αγροτικές φυλακές Τίρυνθας, στο ότι έχει καταδικαστεί για ληστεία τράπεζας αλλά και στο ότι δεν προέβη σε δήλωση μετάνοιας, αντιθέτως υπερασίστηκε ηθικά και πολιτικά την επιλογή της στοχευμένης ληστείας σε ένα μηχανισμό του πλούτου έναντι μιας κοινής ληστείας όπως αυτής περαστικών ανθρώπων.
Ο σύντροφος μας συνεχίζει να βρίσκεται φυλακισμένος παρόλο που έχει εκτίσει την απαιτούμενη ποινή για την υφ’ όρον αποφυλάκιση αλλά και την πειθαρχική ποινή όπως και την ποινή κράτησης (που δεν συγχωνεύεται) για το πειθαρχικό παράπτωμα της απόδρασης. Γνωρίζουμε κι εμείς μαζί του πως δεν τον λένε δολοφόνο Κορκονέα, δεν είναι κομμάτι του σάπιου συστήματος, δεν είναι φασίστας, δεν είναι βιαστής ούτε γυναικοκτόνος και για αυτό δεν πρόκειται να έχει καμία επιεική μεταχείριση. Αντίθετα είναι όμηρος της δικαστικής μαφίας, μέχρι να κρίνει κάποιος δικαστής ότι πληροί τις αόριστες “ουσιαστικές προϋποθέσεις” για να αποφυλακιστεί.
Για την εκδικητική αυτή μεταχείριση από το κράτος και τους δικαστικούς μηχανισμούς ο σύντροφος ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 23/5, ένα πολιτικό εργαλείο αγώνα που διαχρονικά οι φυλακισμένοι/ες αγωνιστές/στριες αλλά και ευρύτερα οι κρατούμενοι καταφεύγουν βάζοντας μπροστά το ίδιο τους το σώμα ως αντίσταση στον κρατικό ρεβανσισμό.
Με όλη μας τη δύναμη, με θέληση να διεκδικήσουμε την απελευθέρωση του από τα κάτεργα της αστικής δικαιοσύνης, στεκόμαστε δίπλα στο σύντροφο μας, υπενθυμίζοντας ότι δεν είναι μόνος απέναντι στους εχθρούς της ελευθερίας. Η εκδικητική μεταχείριση του αναρχικού αγωνιστή Γ. Μιχαηλίδη εντάσσεται σε ένα συνολικότερο πλαίσιο περεταίρω αυταρχικοποίησης κάθε πυλώνα του κρατικού – καπιταλιστικού συστήματος και επιτακτικής εφαρμογής του δόγματος «Νόμος και Τάξη», σε κάθε πτυχή της παραγωγικής διαδικασίας και της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων. Πρόκειται για μια διαδικασία που αποκρυσταλλώνεται σε όξυνση της κρατικής καταστολής για όσους αγωνίζονται, σε δικονομικές μεθοδεύσεις για υποθέσεις αγωνιστών και σε νομοσχέδια που ποινικοποιούν διάφορες μορφές διεκδίκησης και αγώνα.
Η εγκληματική και κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας από κράτος και κεφάλαιο, αποτέλεσαν εκείνη την χαρακτηριστική τομή για να μπουν στο στόχαστρο δικαιώματα και ελευθερίες που κατακτήθηκαν με αγώνα. Από τους αντεργατικούς νόμους που θέτουν προς ολοκλήρωση τις συνθήκες σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα και ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση, τα αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια που γιγαντώνουν τους ταξικούς φραγμούς σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, την διάλυση του συστήματος υγείας και την ανυπαρξία στοιχειωδών μέτρων προστασίας για τις ζωές των ανθρώπων, το αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο που ανοίγει απροκάλυπτα όλες τις διόδους σε μεγαλοεπενδυτές και μονοπωλιακούς ομίλους για τη λεηλασία του φυσικού κόσμου, μέχρι τις υπέρογκες δαπάνες σε εξοπλιστικά προγράμματα για την στρατιωτική θωράκιση του ελληνικού κράτους, με τις πιθανότητες ενός γενικευμένου πολέμου -μετά την Ουκρανορωσική σύρραξη- να είναι όλο και μεγαλύτερες.
Ο σύντροφος Γ. Μιχαηλίδης διατηρώντας μια ακλόνητη και αδιάλλακτη αγωνιστική στάση σε όλη την πολιτική του διαδρομή, στο στίβο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, τόσο κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του, στα σωφρονιστικά κολαστήρια του ελληνικού κράτους, όσο και εκτός αυτών, βρίσκεται αντιμέτωπος με το μπλοκ της δικαστικής μαφίας. Μια κάστας τσαρλατάνων που δε λένε να ξεχάσουν ατιμωρητί, εκείνους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος, σε ένα κύκλο αγώνων τις προηγούμενες δεκαετίες. Οι εκδικητικές μεθοδεύσεις στο πρόσωπο του, αποτελούν και πράξεις παραδειγματικού εκφοβισμού προς τα κομμάτια της κοινωνικής βάσης που θα τολμήσουν στο άμεσο μέλλον να αντισταθούν απέναντι στην εκμεταλλευτική συνθήκη που βιώνουν.
Η έννοια και ο θεσμός της Αστικής Δικαιοσύνης ιστορικά και πολιτικά-κοινωνικά απαρτίζουν έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο στο σύμπλεγμα της εξουσίας. Τόσο στο επίπεδο του κυρίαρχου λόγου, όσο και στη καθημερινή κοινωνική ζωή η αστική δικαιοσύνη οφείλει να αναπαράγει την καπιταλιστική πραγματικότητα και αξίες. Ο φόβος για τυχόν παραβιάσεις του νομικού πλαισίου που διαμορφώνουν τα κράτη και ως εκ τούτου η απονομή δικαιοσύνης, πρέπει να φαίνονται διαρκώς σε όλα τα σημεία της κοινωνικής ζωής καθώς με αυτόν τον τρόπο ενσταλάσσεται η πειθαρχία, η διαμόρφωση των κοινωνικών συνειδήσεων όπως το κράτος και το κεφάλαιο τις επιθυμούν και η απονεύρωση-αναδίπλωση των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων και αγώνων. Έτσι, η ταξικότητα της δικαιοσύνης δεν είναι απλώς ένα αόριστο θεωρητικό σχήμα που αφορά ορισμένους/ες αναρχικούς/ες ή γενικότερα κοινωνικές ομάδες που το κράτος “βαφτίζει” ως εγκληματίες, αλλά ολόκληρο το κοινωνικό σώμα. Εν ολίγοις η Δικαιοσύνη με τη θεσμική και ιδεολογική της μορφή είναι φτιαγμένη για να εξυπηρετεί και να αναπαράγει τα συμφέροντα της εξουσίας και να τιμωρεί-πειθαρχεί τους “από κάτω” της ταξικής πυραμίδας. Είναι αναρίθμητες εξ’ άλλου οι φορές που σε δίκες παρωδία γόνοι των αφεντικών, βιαστές, φασίστες και μπάτσοι έχουν πέσει στα “μαλακά”(σκάνδαλα Novartis και Siemens, υπόθεση του βιαστή Λιγνάδη, η αθωώσεις των μπάτσων στις δίκες Ζακ και στη κρατική δολοφονία του Ν.Σαμπάνη) ενώ αγωνιστές/στριες, φτωχοδιάβολοι που έκλεψαν για να επιβιώσουν, μετανάστες/στριες και συνολικότερα οι άνθρωποι που βιώνουν τη καθημερινή βαναυσότητα του καπιταλισμού μέσω της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης πέρασαν και περνούν πολλά χρόνια στη φυλακή.
Απέναντι στις δικονομικές μεθοδεύσεις της αστικής δικαιοσύνης, για το αίτημα αποφυλάκισης του αγωνιστή Γ. Μιχαηλίδη, οι οποίες προσπαθούν να παρατείνουν την σωφρονιστική του ομηρία, το ανταγωνιστικό κίνημα εκτός των τειχών, θα πρέπει να σταθεί στο πλευρό του και να εκφράσει έμπρακτα την αλληλεγγύη του, για να μπει ένα τέλος στην αυθαιρεσία και την εκδικητικότητα που εξαπολύεται πάνω του. Για να μπει ένα φρένο στην περεταίρω αορατοποίηση των κρατουμένων και στον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό των φυλακών σε νεκροταφεία ζωντανών, όπου οι κρατούμενοι δεν θα έχουν δικαιώματα, ανάγκες και επιθυμίες, αλλά θα είναι έρμαια ανάλογα με τις ορέξεις και τους σκοπούς του αστικού μπλοκ κυριαρχίας. Η αγωνιστική ανάδειξη της υπόθεσης του συντρόφου και κάθε άλλης αυθαιρεσίας στη δημόσια κοινωνική σφαίρα και κόντρα στις στρεβλώσεις και την προπαγάνδα των επικοινωνιακών δορυφόρων της αστικής τάξης, είναι το πρώτο αποφασιστικό βήμα που οφείλει να κάνει ο κόσμος της αλληλεγγύης, απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23/5
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ/ΕΣ ΠΟΥ ΥΨΩΝΟΥΝ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας από 23/5 Γιάννη Μιχαηλίδη – Πάτρα
ΧΑΝΙΑ
Μικροφωνική/συγκέντρωση στην πλατεία 1866 (Χανιά), απο την πρωτοβουλία αλληλεγγύης με τον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, στα πλαίσια της διεθνούς μέρας αλληλεγγύης
ΛΑΡΙΣΑ
Κράτος και κεφάλαιο οι μόνοι τρομοκράτες
Ο αναρχικός σύντροφος Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται έγκλειστος στα κελιά της δημοκρατίας εδώ και μια δεκαετία, από τις 23 Μάη έχει ξεκινήσει απεργία πείνας με αίτημα την αποφυλάκιση του, ο
σύντροφος έχει συμπληρώσει όλες τις τυπικές προϋποθέσεις, ωστόσο το κράτος του αρνείται αυτό το δικαίωμα, Με βάση τον Ποινικό Κώδικα που εφαρμόζεται στην περίπτωση του, όλοι/ες οι κρατούμενοι/ες που έχουν συμπληρώσει τα 3/5 της ποινής τους δικαιούνται την υφ ‘ όρων αποφυλάκιση τους εφόσον δεν συντρέχουν ενεργές ποινικές υποθέσεις ή ενεργά πειθαρχικά παραπτώματα εντός των φυλακών. Παρ’ όλα αυτά η 1η αίτηση αποφυλάκισης που καταθέτει απορρίφθηκε από το δικαστικό συμβούλιο όπως και η 2ή, με τους αρμόδιους δικαστές να μην προσδιορίζουν χρονικά την αποφυλάκιση του, όπως αναφέρει η απόφαση ο σύντροφος θα χρειαστεί να παραμείνει για αόριστο χρονικό διάστημα στη φυλακή, έως ότου κριθεί όπως αναφέρει η απόφαση ότι δεν υπάρχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων, χρησιμοποιώντας έτσι ενα κλασικό επιχείρημα που χει κάνει χρήση και σε άλλες περιπτώσεις (άδειες Κουφοντινα) για να παρατείνει την ομηρία του συντρόφου.
Ξέρουμε ότι η συμπεριφορά της δικαιοσύνης και του κράτους απέναντι του είναι υποκινούμενη απο πολιτικά κριτήρια, είναι τέτοια η συμπεριφορά τους απέναντι του εξ αιτίας της δράσης του, στην συμμετοχή της απαλλοτρίωσης τράπεζας στον Βελβεντό Κοζάνης, σε προηγούμενες απεργίες πείνας στην φυλακή και στην απόδραση από τις φυλακές Τίρυνθας, καθώς και στην αταλάντευτη συμμετοχή του στον αναρχικό αγώνα, Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι αρχές δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση σε ενα/μια αναρχικό/η ή σε ενα/μια αγωνιστή/ρια, απ’ οτι για παράδειγμα στους χρυσαυγήτες, στον φουρφιωτη, στους εμπλεκόμενους των υποθέσεων novartis, noor1, στους δολοφόνους του Ζάκ κτλπ. Οι πρώτοι είναι που κυνηγιούνται και καταδικάζονται με βαριές ποινές, απλά και μόνο για να προκαλέσει το κράτος τον φόβο και την αποφυγή της δράσης και ριζοσπαστικοποίησης μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας προς ποιο επιθετικές κινήσεις, ενώ οι δεύτεροι πέφτουν πάντα στα μαλακά γιατί είναι αυτοί που αναπαράγουν την κυρίαρχη κατάσταση και με τις πράξεις και τη θέση τους στηρίζουν το υπάρχον σύστημα.
Στεκόμαστε στο πλευρό του συντρόφου, ως άτομα του ευρύτερου α/α χώρου αλλά και ως μέλη των εκμεταλλευομένων αυτού του κόσμου, η απεργία πείνας του μας αφορά όλα. Ξέρουμε ότι η αστική δικαιοσύνη είναι θεσμός κυριαρχίας και τιμωρίας του κράτους απέναντι σε όσα αγωνίζονται και συγκρούονται με αυτό, προασπίζεται τα συμφέροντα των από πάνω και ταυτόχρονα φέρετε βάρβαρα απέναντι στους/ις φτωχούς/ες, τούς/ις περιθωριοποιημένους/ες, τους/ις μετανάστες/ριες. Κάπως έτσι η δικαιοσύνη νομιμοποιεί την κοινωνική ιεραρχία, δίνει νομιμοποίηση στην επιβολή της κρατικής βίας και γίνεται άλλο ένα φίμωτρο τόσο όσων αντιτάσσονται σε κάθε εξουσία όσο και του ανταγωνιστικού κινήματος. Για όλα αυτά επιλέγουμε να σταθούμε δίπλα στο Γιάννη Μιχαηλίδη και σε κάθε αγωνιζόμενο κρατούμενο/η. Αγωνιζόμαστε μαζί μέσα και έξω από τα τείχη, για ένα κόσμο χωρίς κελιά και εκμετάλλευση, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα και η σύγκρουση με τον κόσμο της εξουσίας μπορούν να συνεχίσουν να ανοίγουν το δρόμο για την ταξική και κοινωνική απελευθέρωση.
Νίκη στην απεργία πείνας του αναρχικού Γιάννη Μιχαηλίδη
Μέχρι το γκρέμησμα της τελευταίας φυλακής.
Κατάληψη Ντουγρού/Τζαβέλα 52
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
[Αλεξανδρούπολη] ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24 ΙΟΥΝΗ 19:00 ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ – ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης στις 23 Δεκεμβρίου είχε εκτίσει, μετά από 8 χρόνια 3 μήνες και 11 μέρες κράτησης, τις απαραίτητες προϋποθέσεις αποφυλάκισης για τις ποινές του. Τον Φεβρουάριο του 2022 απορρίπτεται η πρώτη αίτηση για υφ΄όρων απόλυσή του, το Μάιο έρχεται η δεύτερη αρνητική εισαγγελική πρόταση, με το δικαστικό συμβούλιο της Άμφισσας να χρησιμοποιεί το πρόσχημα
ότι ο κρατούμενος “δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης, καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων”, ενώ στις 20/6 το δικαστικό συμβούλιο απορρίπτει για άλλη μια φορά την αίτηση αποφυλάκισης του κρστούμενου. Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα που εφαρμόζεται στην περίπτωση του Μιχαηλίδη, όλοι/ες οι κρατούμενοι/ες που έχουν συμπληρώσει τα 3/5 της ποινής τους δικαιούνται την υφ ‘ όρων αποφυλάκιση τους εφόσον δεν συντρέχουν ενεργές ποινικές υποθέσεις ή ενεργά πειθαρχικά παραπτώματα εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων.
Για την εκδικητική αυτή μεταχείρηση από πλευράς κράτους και δικαστικών αρχών, ο Μιχαηλίδης ξεκίνησε απεργία πείνας στις 23/5, ένα εργαλείο αγώνα που χρησιμοποιούσαν ανέκαθεν οι πολιτικοί κρατούμενοι/ες , βάζοντας το ίδιο τους το σώμα μπροστά ως ένδειξη αντίστασης στον κρατικό ρεβανσισμό. Μέχρι στιγμής ο απεργός πείνας έχει μεταφερθεί ήδη δύο φορές στο νοσοκομείο για νοσηλεία.
Στη σύγχρονη καπιταλιστική κρίση, το κράτος αναβαθμίζει την καταστολή για να περιφρουρήσει τους νόμους-εκτρώματα που περνάει και να πνίξει κάθε φωνή αντίστασης κι αγώνα. Κάθε φωνή αντίστασης ενάντια στους αντεργατικούς νόμους που εντείνουν τον εργασιακό μεσαίωνα και ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση, στα αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια που εντατικοποιούν τις ζωές των φοιτητών και εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς, στη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν υγείας, στο αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο που ξεπουλάει στο όνομα του κέρδους το φυσικό κόσμο μέχρι και στην εμπλοκή του ελληνικού κράτους στην πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία.
Ο πολιτικός κρατούμενος Γ. Μιχαηλίδης, ο οποίος δε σταμάτησε να αγωνίζεται τόσο κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του όσο και εκτός αυτού, έρχεται αντιμέτωπος με τις εκδικητικές μεθοδεύσεις των δικαστικών αρχών. Αυτές αποτελούν παράδειγμα εκφοβισμού εκείνων των κομματιών της κοινωνίας που τολμούν να αντιστέκονται ενάντια στην εκμεταλλευτική συνθήκη που βιώνουν. Ανέκαθεν η αστική δικαιοσύνη εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της εξουσίας και τιμωρούσε αυτούς που βρίσκονται στη βάση της ταξικής πυραμίδας, αγωνιστές/ριες και μετανάστες/ριες ενώ δεν έχουμε δει λίγες φορές φασίστες, βιαστές, αφεντικά και μπάτσους να τις σκαπουλάρουν, με πιο πρόσφατο και τρανταχτό παράδειγμα αυτό της αθώωσης των μπάτσων-δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου.
Απέναντι στις εκδικητικές μεθοδεύσεις της αστικής δικαιοσύνης, που προσπαθεί να παρατείνει την αιχμαλωσία του Μιχαηλίδη, το ανταγωνιστικό κίνημα εκτός των τειχών πρέπει να σταθεί αλληλέγγυα δίπλα του και να μπλοκάρει τις αυθαιρεσίες που εξαπολύονται πάνω του. Να σταθούμε ανάχωμα στην περαιτέρω αορατοποίηση των κρατουμένων, που μέσα στα ΄΄δημοκρατικά΄΄ κολαστήρια οι φυλακισμένοι θα καταλήξουν να μην έχουν δικαιώματα, επιθυμίες και ανάγκες, αλλά θα γίνονται έρμαια στις ορέξεις του κράτους. Να ορθώσουμε οδοφράγματα κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης ενάντια στην κρατική καταστολή και να υπερασπιστούμε όλους όσους αγωνίζονται για έναν κόσμο ισότητας κι ελευθερίας.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΝΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΟΛΩΝ
Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου
ΞΑΝΘΗ
Μικροφωνική-Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/6/2022
Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης στον Αναρχικό Απεργό Πείνας, από 23/5, Γιάννη Μιχαηλίδη
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 19:00, ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΝΤΙΚΑ ΞΑΝΘΗΣ
Την Δευτέρα 20/6, το Δικαστικό Συμβούλιο της Άμφισσας απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης του συντρόφου απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη, παρατείνοντας την ομηρία του.
Τη στιγμή που μιλάμε, μετά από ένα μήνα απεργίας πείνας, ο Γιάννης έχει φτάσει τα 57.5 κιλά, έχει χάσει περισσότερο από το 21% του σωματικού του βάρους και πλέον έχει εισαχθεί στο νοσοκομείο Λαμίας, όπου κρατείται φρουρούμενος και χωρίς να επιτρέπεται σε οικεία του πρόσωπα να τον επισκέπτονται.
Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για την αστική δικαιοσύνη. Μία δικαιοσύνη όπου με το ένα χέρι αθωώνει επιχειρηματίες, μπάτσους, φασίστες βιαστές και την κοινωνική ελίτ και με το άλλο φυλακίζει αγωνιστές με κυριότερο για αυτήν στοιχείο την πολιτική τους ταυτότητα. Στεκόμαστε δίπλα στον δίκαιο αγώνα του απεργού πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη.
Η άμεση αποφυλάκιση του Γ.Μ. και ο αγώνας ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων είναι ένας αγώνας που μας αφορά όλους, όλες.
«Ο αγώνας για την ελευθερία ενός, αγώνας για την ελευθερία όλων»
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΚΕΛΙΟΥ
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
κάλεσμα :
- Αυτόνομο Στέκι Καβάλας
- Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης
- Utopia A.D.
