«Ο κορονοϊός αποκάλυψε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός!» τόνισαν αναφερόμενοι στο σύστημα υγείας οι δύο γιατροί, Όλγα Κοσμοπούλου και Πάνος Παπανικολάου.
Οι δύο γιατροί του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας, παθολόγος και λοιμωξιολόγος η πρώτη και νευροχειρουργός ο δεύτερος, αναφέρθηκαν αναλυτικά στις ελλείψεις στο υγειονομικό προσωπικό και σε υποδομές, αλλά κυρίως απάντησαν ως ειδικοί στις απορίες των πολιτών. Έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για την τεράστια υγειονομική βόμβα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγεί στους καταυλισμούς προσφύγων, στις φυλακές, στα γηροκομεία και στον στρατό. Έδωσαν διευκρινίσεις για τα προσωπικά μέτρα που πρέπει να λαμβάνουν οι πολίτες, ενώ εξέφρασαν παράλληλα και τον προβληματισμό τους όσον αφορά την αποτελεσματικότητα των αυστηρών μέτρων της πολιτείας. Το πιο σημαντικό όλων όμως, όπως τόνισαν, είναι να μην ξεχάσουμε ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε. Κι αυτό από δύο ανθρώπους που καθημερινά δίνουν τον αγώνα στην πρώτη γραμμή.
Όπως σημείωσαν, τρομερή είναι η έλλειψη σε προσωπικό, σε κλίνες ΜΕΘ και σε απαραίτητο εξοπλισμό. Ωστόσο οι ελλείψεις του δημόσιου συστήματος υγείας δεν περιορίζονται εκεί. Χαρακτηριστικά αναφέρει η κ. Κοσμοπούλου: «Ο κορονοϊός αποκάλυψε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός!». Πέρα από τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, που είναι τεράστιες, δεν πρέπει να ξεχνάμε και την έλλειψη σε οικογενειακούς γιατρούς και αστικού τύπου κέντρα υγείας. Το παράδειγμα που δίνεται σχετικά με τις αναλογίες σε Ελλάδα και Γερμανία είναι ακόμα πιο κατατοπιστικό. Συγκεκριμένα, στη Γερμανία ανά 100.000 κατοίκους υπάρχουν διαθέσιμες πάνω από 23 κλίνες ΜΕΘ, ενώ στην Ελλάδα, μέχρι και πριν από 20 μέρες, υπήρχαν μόνο 6 κλίνες για τον αντίστοιχο πληθυσμό. Η αναλογία αυτή μας δείχνει και πάλι την υποστελέχωση και την έλλειψη των απαραίτητων υποδομών. Οι αυτοαπασχολούμενοι γιατροί είναι στην πρώτη γραμμή μαζί, καθώς όχι μόνο δεν έκλεισαν τα ιατρεία τους, αλλά αναγκάζονται να καλύψουν και τα κενά του δημόσιου συστήματος υγείας της χώρας, αναφέρουν.
Ως προς τον ιό καθ’ εαυτόν, μας δίνουν επίσης πολλές πληροφορίες για την πραγματική κατάσταση. Αρχικά, μιλάμε για έναν ιό που μόνο νέος δεν είναι. Υπάρχουν «τρία άγρια ξαδερφάκια», όπως αναφέρει ο κ. Παπανικολάου. Στη συνέχεια εξηγεί η κ. Κοσμοπούλου: το πρώτο εμφανίστηκε το 2000 με την ονομασία Sars-Cov, το δεύτερο το 2012 και ονομάστηκε MERS, ενώ το τρίτο έκανε την εμφάνισή του το 2019 και είναι ο γνωστός σε όλους μας Covid-19. Απαντώντας σε πολλά ερωτήματα για τον τελευταίο η κ. Κοσμοπούλου τόνισε επανειλημμένα πως οι μάσκες δεν εξυπηρετούν ούτε προστατεύουν τους μη νοσούντες και γι’ αυτό είναι μάταιη η μανιασμένη αναζήτησή τους. Οι μάσκες με τη λανθασμένη χρήση τους μπορεί πολλές φορές να είναι ακόμα πιο επικίνδυνες. Όσον αφορά το τεστ, σύμφωνα και με το μοντέλο της Ελλάδας, δεν χρειάζεται οι ασυμπτωματικοί να κάνουν τεστ, είναι όμως απαραίτητο να κάνουν όσοι εργάζονται στον υγειονομικό κλάδο, ώστε να μην υπάρξει κάποια ενδονοσοκομειακή διασπορά, που θα ήταν ολέθρια. Μιλώντας για τη θνησιμότητα, μέσα από τα στατιστικά στοιχεία η γιατρός καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι άμεσα διασυνδεδεμένη με το φύλο, την ηλικία και τη δυνατότητα πρόσβασης σε νοσοκομεία.
Επόμενη «στάση» είναι τα μέτρα απαγόρευσης. Και οι δύο γιατροί τα αμφισβήτησαν ανοιχτά, τόσο για το πολιτικό τους περιεχόμενο όσο και για το υγειονομικό. Άνθρωποι θα πεθαίνουν στα σπίτια τους επειδή φοβούνται ή δεν μπορούν να πάνε στο νοσοκομείο. Όμως τον μεγαλύτερο κίνδυνο θα αντιμετωπίσουν οι κρατούμενοι στις φυλακές, όσοι υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία, όσοι βρίσκονται σε γηροκομεία, σε εγκαταστάσεις ψυχικής υγείας και οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες. Η κ. Κοσμοπούλου δηλώνει ότι ουσιαστικά είναι σαν να καταδικάζουν σε βέβαιο θάνατο όλες αυτές τις ομάδες.
Στη συνέντευξη ο κ. Παπανικολάου εξήγησε ότι δύο είναι οι αριθμοί με τη μεγαλύτερη σημασία για τη βολιδοσκόπηση της κατάστασης. Ο ένας είναι γνωστός: πρόκειται για τον αριθμό των διασωληνωμένων και ο ρυθμός με τον οποίο αυξάνονται. Τον άλλο αριθμό δεν τον αποκαλύπτουν και είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί με ακρίβεια ακόμη και από τους ίδιους: πρόκειται για τον αριθμό των υγειονομικών που έχουν νοσήσει και έχουν βγει εκτός μάχης. Συνολικά, υπολογίζουν ότι πρέπει να είναι γύρω στους 80.
Η βαθειά ανάγκη για αλληλεγγύη έχει τρομερή σημασία. Ως μαχητές της πρώτης γραμμής μας προτρέπουν να αγωνιστούμε: «Έκκληση στον απλό λαό να πολιτικολογεί όσο το δυνατόν περισσότερο, να οργανώνει δράσεις, γιατί από αυτό το αδιέξοδο είτε θα βρεθούμε στον πάτο είτε θα βγούμε ακόμα πιο ψηλά. Ως λαός να διεκδικήσουμε ακόμα πιο σθεναρά αυτά τα οποία έχουμε δικαίωμα: την υγεία, την παιδεία και τη μόνιμη δουλειά. Κανένας μόνος στην επιδημία και μετά την επιδημία, ο λαός ΜΟΝΟ θα σώσει το λαό!».
