Παρεμβάσεις πραγματοποίησαν φοιτητικά σχημάτα της ΑΡΕΝ σε κεντρικά σημεία της Θεσσαλονίκης, ύστερα από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για την ίδρυση Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Όπως αναφέρουν:
«Την Τρίτη 8/12 πραγματοποιήθηκε συνάντηση εκπροσώπων της συνόδου πρυτάνεων και της ΠΟΣΔΕΠ με τους υπουργούς Χρυσοχοΐδη και Κεραμέως. Αντικείμενο αυτής της συνάντησης δεν ήταν άλλο από την επαναφορά του ζητήματος της ίδρυσης Πανεπιστημιακής Αστυνομίας (ΟΠΠΙ όπως την αναφέρει).
Το γεγονός πως η επιθυμία αυτή της κυβέρνησης, που είχε εξαγγελθεί ήδη νωρίτερα στην χρονιά, ακολούθως απορρίφθηκε από τη Σύνοδο Πρυτάνεων και καταδικάστηκε από πληθώρα Φοιτητικών Συλλόγων και μελών ΔΕΠ, δεν την απέσπασε από το να συνεχίζει να δρομολογεί το αντιδραστικό αυτό νομοθέτημα.
Ήδη, από τις πρώτες μέρες διακυβέρνησης της ΝΔ, η επίθεση στο δημόσιο και μαζικό χαρακτήρα του Πανεπιστημίου ιεραρχήθηκε υψηλά: από την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, τα αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια που εξίσωσαν τα πτυχια των ΑΕΙ με αυτά των ιδιωτικών κολλεγίων μέχρι την αξιολόγηση και την κατακόρυφη πτώση της χρηματοδότησης των Ιδρυμάτων.
Σε συνέχεια αυτής της πολιτικής, η κυβέρνηση αναπαράγοντας το αφήγημα της “ανομίας και παραβατικότητας” εντός των Πανεπιστημίων, ώστε να νομοθετήσει, τη δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας, την είσοδο στα ιδρύματα με σύστημα face control και την αυστηροποίηση των πειθαρχικών ποινών. Και όλα αυτά, με τις σχολές κλειστές, δίχως δυνατότητα αντίλογου. Η στάση αυτή της κυβέρνησης ανάγεται πλέον σε ιδεολογική εμμονή που όχι μόνο απαξιώνει την καταδίκη των μέτρων από την εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων εν γένει.
Τα μέτρα που προτείνονται περιλαμβάνουν τη δημιουργία ενός σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας, το οποίο θα αποτελείται από νέες προσθήκες στο σώμα της ΕΛ.ΑΣ., οι οποίες θα λαμβάνουν την πενιχρή εκπαίδευση των 5-7 εβδομάδων (όμοια με αυτή των Ειδικών Φρουρών), θα φέρουν χειροπέδες και γκλομπ και θα υπάγονται στην ΕΛ.ΑΣ., απ’ όπου και θα λαμβάνουν εντολές. Η πρόταση αυτή δε στοχεύει στην καλύτερη “φύλαξη” και ασφάλεια των campus, αλλά πολύ περισσότερο στην πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος, στην καταστολή του φοιτητικού κινήματος, στην αποδυνάμωση των μέσων πάλης του και στην αστυνόμευση των συλλογικών μας διαδικασιών, καθώς και στην αποσιώπηση οποιασδήποτε φωνής αντίστασης εντός των Πανεπιστημίων. Η αστυνόμευση αυτή αποβλέπει στην ενίσχυση του “εξευρωπαϊσμού” των δημόσιων Ιδρυμάτων, με πρότυπο τα ευρωπαϊκά campus που φρουρούνται από εταιρείες security, τα οποία βέβαια είναι στο σύνολο τους ιδιωτικά. Φυσικά, το επιχείρημα αυτό αποδομείται εύκολα, καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία που να να δείχνουν ότι δεν υφίσταται εγκληματικότητα, τουναντίον.
Παράλληλα, στο σχέδιο φύλαξης προβλέπεται ο έλεγχος της εισόδου στα Ιδρύματα με κάρτες face-control. Το προκλητικό αυτό μέτρο αποσκοπεί στην παρακολούθηση της παραμονής και της δραστηριότητας ατόμων εντός του πανεπιστημίου κάτι που εύκολα μπορεί να έχει επεκταθεί στη στοχοποίηση της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης φοιτητ(ρι)ών. Ακόμη, εντείνεται η αποκοπή της κοινωνίας από το πανεπιστήμιο, απαγορεύοντας τη συμμετοχή ατόμων σε πολιτικές/πολιτιστικές δράσεις και σε παροχές (π.χ. σίτιση, παρακολούθηση μαθημάτων κλπ).
Η τρίτη πτυχή του σχεδίου της κυβέρνησης περιλαμβάνει την αυστηροποίηση των ποινών για περιστατικά βίας αλλά και για περιστατικά που θεωρούνται “αντιακαδημαϊκή συμπεριφορά”, όπως για παράδειγμα η αντιγραφή και η λογοκλοπή. Οι ποινές θα ξεκινούν από μία επίπληξη και θα φτάνουν έως την απαγόρευση συμμετοχής στην εξεταστική και τη διαγραφή(!). Γίνεται, λοιπόν, φανερή η πρόθεση της κυβέρνησης για απόλυτη πειθάρχηση των φοιτητ(ρι)ών, η χρήση τακτικών εκφοβισμού προκείμενου να επιτευχθεί το δόγμα “Νόμος και Τάξη” και η δημιουργία αποστειρωμένων Πανεπιστημίων.
Όλα αυτά λοιπόν θα λάβουν χώρα σε μία κατάσταση χρόνιας υποχρηματοδότησης των Ιδρυμάτων, και ιδίως εν καιρώ οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, με τα ελάχιστα χρήματα του προϋπολογισμού για την Παιδεία να διοχετεύονται στη δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας και στην πρόσληψη με διαδικασίες εξπρές 1500 αστυνομικών. Η εύρυθμη λειτουργία των Ιδρυμάτων, όπως αρέσκεται να την χαρακτηρίζει το υπουργείο Παιδείας, θα εξασφαλιζόνταν αντ’ αυτού με προσλήψεις καθηγητικού προσωπικού, καθώς η υποστελέχωσει ταλανίζει χρόνια τα Πανεπιστήμια. Θα ήταν εφικτή εν μέσω πανδημίας, με την απόκτηση του απαραίτητου υλικοτεχνικού εξοπλισμού για την ομαλή πραγματοποίηση της τηλεκπαίδευσης, την πρόσληψη μόνιμου διδακτικού και καθαριστικού προσωπικού και την μέριμνα για εξασφάλιση επαρκών υποδομών και μέσων ατομικής προστασίας. Η κυβέρνηση όμως δεν αγνοεί τις παραπάνω ελλείψεις. Αντιθέτως, η υπονόμευση του δημόσιου Πανεπιστημίου είναι πολιτική της επιλογή. Αντίστοιχη συνειδητή κίνηση άλλωστε είναι και η εξαγγελία αυτών τα μέτρα σε μία περίοδο αδράνειας των Φοιτητικών Συλλόγων και απουσίας των φοιτητ(ρι)ών από τον κοινωνικό μας χώρο, θεωρώντας πως θα αποσιωπηθεί η εναντίωσή μας στην προσπάθεια καταστολής των κεκτημένων μας.
H προκλητικότητα λοιπόν του σχεδίου φύλαξης των Ιδρυμάτων που παρουσιάζει η κυβέρνηση, αλλά και η σημειολογία πίσω από αυτό, δεν μας διαφεύγει. Ποιους όμως έρχεται να φυλάξει; Οι δηλώσεις περί ανομίας, παρ’ ότι δεν μας εκπλήσσουν κάνουν φανερό τον φόβο που προκαλεί το άσυλο, οι ελευθερίες και η δημοκρατία στην κυρίαρχη αφήγηση. Όχι ως αφηρημένες ιδέες, αλλά ως πρακτικές που αυτές μετουσιώνουν. Πρακτικές που ανοίγουν το πανεπιστήμιο στην κοινωνία, που δημιουργούν αντιπαραδείγματα οργάνωσης των ζωών μας και μοιράζονται την γνώση.
Οι εξαγγελίες αυτές δεν μας βρίσκουν άπραγους/ες. Στο Πανεπιστήμιο των Αναγκών μας δεν χωράει αστυνομία και καταστολή, αλλά συλλογικές διαδικασίες, κοινωνικοί αγώνες, πολιτιστικά δρώμενα. Θέλουμε ένα πλουραλιστικό Πανεπιστήμιο, ανοιχτό για όλες και για όλους, που θα εκφράζει τα κοινωνικά κινήματα. Ένα Πανεπιστήμιο χωρίς διακρίσεις και περιορισμούς!».
