Γιατί όμως ασχολούμαι με τον Μεναχέμ Μπέγκιν;
Τι είναι αυτό, που έχει κοινό με την Χαμάς;
Εκτός από το ότι ήταν φασίστας, ρατσιστής ποτισμένος με ένας θρησκευτικό μυστικισμό και δολοφόνος, σύμφωνα την επιστολή του Αϊνστάιν, ήταν ο αρχηγός της εβραϊκής Χαμάς.
Αυτή η οργάνωση άκουγε στο όνομα Ιργκούν, (Εθνικός Στρατιωτικός Οργανισμός) και προήλθε μετά την αποχώρηση από την μητρική παραστρατιωτική οργάνωση Χαγκανά, (Άμυνα), γιατί διαφώνησαν με την παθητική υπεράσπιση των κιμπουτσίμ. Οι ίδιοι ήθελαν να ξεκινήσουν ολοκληρωτικό πόλεμο, σ’ αυτόν δεν υπήρχε καμία σκέψη για τους αθώους-άμαχους, αυτοί θα ήταν παράπλευρες απώλειες ενός… δίκαιου αγώνα.
Το λογότυπο της Ιργκούν είναι ένας χάρτης που περιλαμβάνει την Παλαιστίνη και το Εμιράτο της Υπεριορδανίας τα οποία διεκδικούσε η Ιργκούν σαν τη γη του Ισραήλ, (Erez Jisrael).
Η Ιργκούν και η σιαμαία αδελφή της οργάνωση Λεχί -γνωστή και ως συμμορία Στερν- ήταν οργανώσεις που δημιούργησαν αυτό που σήμερα ονομάζεται, σύγχρονη τρομοκρατία. Απαγωγές, εκτελέσεις προσώπων, τοποθετήσεις βομβών -οχήματα βόμβες- σε πολυσύχναστα σημεία της πόλης με δεκάδες άμαχους νεκρούς, τυφλοί πυροβολισμοί σε συγκεντρωμένα πλήθη και δολιοφθορές σε δημόσιες εγκαταστάσεις, περιγράφουν ένα μικρό μέρος από της δράση τους. Η λίστα των εχθρών αρχίζει από τους Βρετανούς, περνάει στους Άραβες Παλαιστίνιους και φτάνει μέχρι τους Εβραίους πολιτικούς αντιπάλους, που αντιδρούν στην δράση τους.
Το μεγαλύτερο και σκοτεινότερο μέρος, ήταν ότι εγκλήματα σαν την σφαγή του Ντέιρ Γιασίν, παρότι εκτελεσμένα από τις παραπάνω οργανώσεις, ήταν βήματα ενός σχεδίου που εκπονήθηκε από την κυβέρνηση του Μπεν Γκουριόν -σχέδιο Plan Dalet– με στόχο την ερήμωση της Παλαιστίνης. Ασχέτως αν το καταδίκασε για τα μάτια του κόσμου. Σύμφωνα με τον Ilan Pappé, ήταν η πρώτη από μια σειρά επιχειρήσεων, οι οποίες θόλωσαν την διάκριση μεταξύ της σφαγής των αμάχων και της αμυντικής δολοφονίας μαχητών.
Η τρομοκρατία καθορίζει τη γλώσσα, η οποία με την σειρά της, ορίζει τι είναι τρομοκρατία…
Είναι μια ορθολογική διαδικασία, με την έννοια ότι είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να πετύχει κάποιους στόχους από την αρχή καθορισμένους, ώστε να επιδράσει σε συγκεκριμένα ακροατήρια, προκαλώντας μια τεράστια γκάμα συναισθημάτων, από την χαρά των υπόδουλων μέχρι τον φόβο, όλων των υπολοίπων.
Γεννά ιστορίες περηφάνιας για τους υπόδουλους, διδάσκοντας τον ασύμμετρο πόλεμου του ανύπαρκτου, απέναντι στις αδηφάγες διαθέσεις του ισχυρού, του ιδιοκτήτη. Είναι ο μόνος τρόπος που έχει απομείνει για να εκτονώσεις το μίσος απέναντι στον εισβολέα-κατακτητή. Να γίνεις μάρτυρας στα μάτια του λαού σου. Οι υπόλοιποι τρόποι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εξοντώθηκαν προληπτικά.
Ποιος μπορεί να μπει μέσα στο μυαλό ενός Παλαιστίνιου ή μια Παλαιστίνιας είκοσι χρονών, γεννημένης στην Γάζα το 2004, από γονιό γεννημένο στην Γάζα το 1984, από έναν άλλο γονιό που γεννήθηκε στην Γάζα το 1964, από έναν γονιό γεννημένο το 1944, που επιβίωσε της σφαγής της Ταντούρας17, η οποία ενορχηστρώθηκε σύμφωνα με τον Ilah Pappé από την Χαγκανά, τον μετέπειτα «αμυντικό» στρατό του Ισραήλ, κι από τότε τρέχει να ξεφύγει…
Αυτό είναι η Νάκμπα, μια ιστορία κατάκτησης, λεηλασίας και ξεριζωμού.
Η τρομοκρατία έχτισε το κράτος του Ισραήλ, διώχνοντας ένα μεγάλο κομμάτι των κατοίκων και επιβάλλοντας κατοχή σε όλους τους υπόλοιπους.
Ο κύριος και η κυρία Ες υποδέχονται τα παιδιά των γειτόνων τους. Έχουν και πισίνα. Η κυρία Ες επιδεικνύει τους υπέροχους κήπους στην, αρχικά περήφανη μητέρα της. Η πεθερά του κυρίου Ες είναι χαρούμενη για την τύχη της κόρης της αν και την ενοχλούν οι απρόσωπες κραυγές και οι κλειστές κουρτίνες, στα υπνοδωμάτια των παιδιών που βρίσκονται στον δεύτερο όροφο της υπέροχης βίλας. Μέχρι που ένα βράδυ, άυπνη και περίεργη άνοιξε τις κουρτίνες και κοίταξε, αποσβολωμένη… Την άλλη μέρα έφυγε με το πρώτο λεωφορείο χωρίς να αποχαιρετήσει κανέναν και δεν ξανακοίταξε ποτέ πίσω…
Πριν λίγο καιρό βραβεύτηκε με το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, η ταινία «Ζώνη Ενδιαφέροντος».
Ένα έργο τέχνης κατά την ταπεινή μου γνώμη, το οποίο περιγράφει με ψυχρή γκροτέσκα διάθεση το σύμπαν του κυρίου Ες. Ο κύριος Ες, που ήταν στα SS, ήταν ένας καλός οικογενειάρχης. Αγαπούσε τα παιδιά του και περισσότερο την γυναίκα του, κυρία Ες. Πλένει πάντα καλά τον στρατηγό του, αφού ξενογαμήσει στο δωμάτιο-κελί, που έχει σπιτώσει την ερωμένη του, δίπλα από το γραφείο. Προβληματίζεται όλη την μέρα με την δουλειά του, αν για παράδειγμα ο φούρνος κυκλικής καύσης, είναι τελικά, πιο αποτελεσματικός για την αποτέφρωση των «φορτίων», ή αν η χρήση του εντομοκτόνου Zyklon B είναι περισσότερο αποτελεσματική και οικονομική μέθοδος από την εκτέλεση με πυροβόλο όπλο κ.ο.κ.
Ο κύριος Ες, ήταν ένας πολύ καλός τεχνοκράτης διοικητικός υπάλληλος. Πεπεισμένος για την δουλειά του, έκανε τα πάντα ώστε να αυξηθεί η αποδοτικότητα του στρατοπέδου που διοικούσε. Ο κύριος Ες ήταν διοικητής του Άουσβιτς. Το ρεκόρ του, αν μπορούσε να καταγραφεί τέτοιο ρεκόρ στο βιβλίο Γκίνες, ήταν 10000 θάνατοι τη μέρα, βρέξει χιονίσει. Ζούσε με την οικογένειά του στην ενδιάμεση ζώνη, μια ζώνη 40 τετραγωνικών χιλιομέτρων που περιλάμβανε το σύμπλεγμα των στρατοπέδων, σε μία διώροφη βίλα με τεράστια αυλή που τελείωνε στο τείχος του στρατοπέδου. Το σπιτικό του, είχε 57 άτομα προσωπικό. Αυτοί ανήκαν στους τυχερούς, γιατί όλοι επέζησαν…
Η κυριά Ες, υπερηφανευόταν ότι ήταν η βασίλισσα του Άουσβιτς, θεωρούσε τον εαυτό της ιδιοκτήτη της κατακτημένης γης. Έκανε καλοπροαίρετα υπομονή μέχρι να αδειάσει από τους ενοχλητικούς κατοίκους της στηρίζοντάς τον άντρα της, στο αναγκαίο και δυσάρεστό έργο της εξόντωσης των ενοχλητικών κατοίκων, πρώτα των Εβραίων και κατόπιν των Πολωνών και άλλων ανατολικών υπανθρώπων. Με λίγα λόγια η οικογένεια Ες ήταν μια οικογένεια πιονέρων στην κατάκτηση ενός παρθένου τόπου.
Η οικογένεια Ες σε ξένοιαστες στιγμές, κάνοντας ότι δεν έβλεπε τι γινόταν στην διπλανή αυλή. Για τους ίδιους, οι Εβραίοι ως κατώτεροι, είναι αναλώσιμοι. Στην καλύτερη περίπτωση μπορούν απλά να τους υπηρετούν, μέχρι νεοτέρας. Μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τις εθνικοσοσιαλιστικές αρχές, αγαπάνε την πατρίδα αλλά και την δουλειά τους, τρώνε υγιεινά και είναι πάνω απ’ όλα, φυσιολάτρες οικολόγοι.
Ένα σενάριο, επιστημονικής φαντασίας
Στο Άουσβιτς οι Εβραίοι, συνειδητοποιούν ότι αργά ή γρήγορα είναι προορισμένοι να πεθάνουν κι αποφασίζουν, σαν τους Εβραίους της Βαρσοβίας να εξεγερθούν και να σκοτώσουν όσους περισσότερους Γερμανούς μπορούν. Δεν έχουν τίποτα να χάσουν πέρα από την ξεγυμνωμένη ζωή τους.
Ιδρύουν το Εβραϊκό Κίνημα Αντίστασης και προχωρούν στην προετοιμασία της εξέγερσης.
Η εξέγερση ξεκινά την Πέμπτη στις 07.00 το πρωί. Κατορθώνουν να καταλάβουν το στρατόπεδο και όλη την ενδιάμεση ζώνη συν την πόλη του Άουσβιτς, στις 08.30 το πρωί.
Στην ενδιάμεση ζώνη και στην πόλη του Άουσβιτς κατοικούν πολλοί, ίσως κάποιες χιλιάδες Γερμανοί με τις οικογένειές τους, δουλεύουν στις διάφορες υπηρεσίες των στρατοπέδων αλλά και των εργοστασίων που λειτουργούν και παράγουν προϊόντα χρήσιμα, για τον πόλεμο που μαίνεται. Το Άουσβιτς είναι οικονομική ζώνη, παράγει χρήμα, δύναμη και θάνατο.
Η ερώτηση που έρχεται στο μυαλό μου είναι, σε πόσα λεπτά ή δευτερόλεπτα θα εξοντωθούν οι οικογένειες των Γερμανών, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου; Γνωρίζουν όλοι πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για την δική τους τύχη. Η απάντηση των Γερμανών θα είναι αδυσώπητη. Ξαναρωτώ πλέον, τι θα έκανε κάποιος στην θέση τους;..
Τα συναισθήματα που κυριαρχούν ξεκινούν από το μίσος και φτάνουν στην απόγνωση. Έτσι μόλις καταλαγιάσει το μίσος, τότε το σίγουρο είναι να πάρουν τους υπόλοιπους επιζώντες σαν ομήρους, ώστε να διαπραγματευθούν για την τύχη τους.
Τι θα κερδίσουν από την διαπραγμάτευση;
Τίποτα, ίσως λίγο χρόνο, στην καλύτερη περίπτωση, οι εξεγερμένοι να αποτελέσουν παραδείγματα για τις επόμενες γενιές, οι οποίες σίγουρα θα είναι πιο απελπισμένες…
Οι πιο αισιόδοξα απαισιόδοξοι που είναι και ρομαντικοί, πιστεύουν ότι μπορεί να τους προσέξουν οι αεροπόροι που βομβαρδίζουν όλη την Γερμανία, εκτός από την οικονομική ζώνη του Άουσβιτς… Τότε αυτοί, να το μεταφέρουν στις κυβερνήσεις τους και να κάνουν κάτι για να τους σώσουν… Κούνια που τους κούναγε… Κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί, πως ίσως οι Γερμανοί-ναζί κάνουν την βρώμικη δουλεία, που ενδόμυχα όλοι υποστηρίζουν… Τέλος πάντων ας μην ξύνουμε βρώμικες πληγές… η απάντηση των δυνάμεων κατοχής, πάντοτε ήταν, είναι και θα είναι συντριπτική στις αναλογίες των θυμάτων, πρέπει να παραδειγματίζει. Αυτό που δεν γνωρίζουν ποτέ οι αρχές κατοχής, λόγω της αλαζονείας του κυρίαρχου, είναι πως τα παραδείγματα ερμηνεύονται ανάλογα… είτε αρνητικά, είτε θετικά… Αν πάρουμε το Εβραϊκό Κίνημα Αντίστασης και αντικαταστήσουμε το Εβραϊκό με την λέξη Ισλαμικό, τότε έχουμε την Χαμάς.
Το 2015 ο Banksy κυκλοφόρησε βίντεο και φωτογραφίες στο διαδίκτυο με τίτλο «Κάντε τη φετινή χρονιά αυτή που ΕΣΕΙΣ θα ανακαλύψετε έναν νέο προορισμό», προτείνοντας τη Λωρίδα της Γάζας. Θεωρώντας την περιοχή σαν κελεπούρι για ευκαιρίες ανάπτυξης οικοδομικών δραστηριοτήτων, μιας και δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο μετά τον πόλεμο του περασμένου καλοκαιριού, στον οποίο σκοτώθηκαν περισσότεροι από 2000 Παλαιστίνιοι -εκ των οποίων 539 παιδιά- έναντι 67 Ισραηλινών στρατιωτών. Θεωρεί ιδανικό τον τόπο για ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν για λίγο στην μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου, αν και σημειώνει πως είναι άδικος ο όρος φυλακή, μιας και στις φυλακές… δεν κόβεται το ρεύμα και το πόσιμο νερό, τυχαία, σχεδόν κάθε μέρα, για ψύλλου πήδημα.
Το παραπάνω σενάριο επιστημονικής φαντασίας, γίνεται πραγματικότητα στην Γάζα
Όχι δεν έχουμε φούρνους να βγάζουν καπνούς. Δεν πεθαίνουν κάθε μέρα 10.000 Παλαιστίνιοι.
Έχουμε όμως, το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης που έχει υπάρξει μέχρι τώρα, στον κόσμο. Έχει πληθυσμό, 2 εκατομμύρια ανθρώπους σε μια έκταση 360 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η πυκνότητα του πληθυσμού φτάνει σε πέντε ανθρώπους, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και διαστάσεων, ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Όλοι βρίσκονται κάτω από το έλεος των Ισραηλινών, μιας και είναι αποκλεισμένοι από ξηρά -τείχος- και από θάλασσα τα τελευταία, πολλά χρόνια. Η πρόσβαση σε: φως, νερό, τηλέφωνο, τρόφιμα, καύσιμα και φάρμακα, εξαρτάται από τις ορέξεις της κυβέρνησης του Ισραήλ. Στην προκειμένη, την κυβέρνηση του Θεόσταλτου Μπίμπι Νεταν-ιάχου.
Η Γάζα όπως και η δυτική όχθη, είναι η βιτρίνα της βιομηχανίας κυβερνο-όπλων του Ισραήλ
Εκεί δοκιμάζονται όλα τα προϊόντα που δημιούργησαν και ανέπτυξαν εταιρείες όπως η Israel Aerospace Industries εταιρεία, που παράγει τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Heron TP.
Ή κατασκοπευτικά λογισμικά των «αποφοίτων» της μονάδας 81 (Unit 81), μιας επίλεκτης μονάδας του ισραηλινού στρατού, ειδικευμένης στο χακάρισμα ηλεκτρονικών υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων. Αν δεν σας λέει τίποτα το όνομα, τότε σίγουρα όλοι ξέρετε το Predator, μιας κι αυτός που το δημιούργησε και το εμπορεύεται, μέσω της εταιρείας Intellexa, ακούει στο όνομα Ταλ Ντίλιαν και ήταν ο διοικητής της συγκεκριμένης μονάδας.
Όλες οι εταιρείες αυτές μεγαλούργησαν και αναπτύχθηκαν, καταστρέφοντας ζωές Παλαιστινίων σε ζωντανή μετάδοση, για να μπορούν οι υποψήφιοι πελάτες να αξιολογούν τις επιδόσεις τους σε πραγματικό χρόνο, μέσα από τα βίντεο που παράγονται και διανέμονται στις ανάλογες κλαδικές εκθέσεις ανά τον κόσμο.
Μια μικρή αλλά σημαντική σημείωση είναι, πως όλες οι εταιρείες αυτές για να λειτουργήσουν και να πουλήσουν την τεχνολογία τους στο εξωτερικό, παίρνουν άδεια από το υπουργείο άμυνας. Όπως είναι φυσικό, το κέρδος από την πώληση είναι πολλαπλό, γιατί πέρα από την πώληση, το κράτος του Ισραήλ εξασφαλίζει και διπλωματικά οφέλη στον Ο.Η.Ε. Χώρες που παραδοσιακά υποστήριζαν τους Παλαιστινίους, ξαφνικά άρχισαν να απέχουν από τις ψηφοφορίες ή ακόμα και να ψηφίζουν υπέρ του Ισραήλ… Η αμερικανική κυβέρνηση ήδη απαγόρεψε τα λογισμικά –Pegasus (NSO), Predator (Intellexa)- θεωρώντας ότι λειτουργούν σαν κερκόπορτες, μιας και κάθε στοιχείο που συλλέγουν για τους πελάτες τους, καταλήγει και στο υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ.
Για να πάμε λίγο και στα δικά μας, ότι γνωρίζει ο Μωυσής για αυτούς που παρακολουθούσε, το γνωρίζει και η ΜΟΣΑΝΤ…
Τρομοκράτης δεν γεννιέσαι αλλά γίνεσαι, αλλά και ξεγίνεσαι
Όπως είπα και παραπάνω, η τρομοκρατία δημιουργεί την γλώσσα κι αυτή με την σειρά της, δημιουργεί μια κουλτούρα θυματοποίησης, παράνοιας και ανασφάλειας. Αν μπούμε στον κόπο να εξετάσουμε τους στόχους μιας τρομοκρατικής ενέργειας, θα δούμε ότι πρόκειται για στόχους περισσότερο συμβολικούς παρά καταστροφικούς ή πολύνεκρους.
Ας σκεφτούμε τι θα γινόταν στην περίπτωση των δίδυμων πύργων στην Νέα Υόρκη, αν η Αλ Καΐντα αντί για τους δίδυμους πύργους και το πεντάγωνο επέλεγε να ρίξει τα αεροπλάνα σε τρία πυρηνικά εργοστάσια ή στα τρία μεγαλύτερα φράγματα της δυτικής ακτής.
Τα χτυπήματα πάντα είναι συμβολικά, αν και παράγουν αποτελέσματα που συνήθως ευνοούν τους ισχυρούς. Πρώτα και κύρια παράγουν θυματοποίηση για τον κυρίαρχο λαό, που ανοίγει τον δρόμο για την απάντηση του ισχυρού, η οποία πάντα είναι τρομακτικά ασύμμετρη σε επίπεδο θυμάτων.
Όλοι στην πολιτισμένη δύση, κλάψανε με μαύρο δάκρυ για τους 2977 νεκρούς των δίδυμων πύργων. Πόσοι άραγε, από όλους μας, μπήκαμε στον κόπο να μετρήσουμε τους νεκρούς της νομιμοποιημένης απάντησης του ισχυρού;.. Ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσουμε να μετράμε: Αφγανιστάν, Ιράκ, είναι τα μέρη που βίωσαν την απάντηση του ισχυρού. Θα πιάσουμε ένα νούμερο κοντά στο εκατομμύριο και θα το ξεπεράσουμε κατά πολύ γιατί ακόμα συνεχίζουμε να μετράμε, γιατί οι συνέπειες συνεχίζουν να υφίστανται.
Όταν ο ισχυρός παρακολουθεί τον βαφτισμένο τρομοκράτη, που κοιτάζει το μέλλον να χάνεται… Ακόμα κι εκείνη τη στιγμή τον φοβάται, στο βλέμμα του καθρεφτίζεται μίσος κι απέχθεια. Όπως έλεγε κι ο Κούρτσιο Μαλαπάρτε για τους Γερμανούς-ναζί, υμνώντας τους… πως είναι ατρόμητοι μπροστά στον Θάνατο, αλλά τρέμουν τους αδύναμους, τους καχεκτικούς αλλά και τους διαφορετικούς, γι’ αυτό και τους μισούν, θέλουν να τους αφανίσουν. Φωτογραφία αρχείου ΑΡ
Επειδή η τρομοκρατία είναι πολιτισμική κατασκευή, ο εκάστοτε ισχυρός ορίζει ποιος είναι ο τρομοκράτης. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι ο ισχυρός εκείνη την ώρα δεν κοιτά ποτέ στον καθρέφτη. Για παράδειγμα, η μεγαλύτερη και φονικότερη τρομοκρατική ενέργεια του εικοστού αιώνα, είναι η ρίψη της ατομικής βόμβες στο Ναγκασάκι και την Χιροσίμα, για επίδειξη δύναμης απέναντι σε συμμάχους κι εχθρούς, με μετρήσιμα αποτελέσματα και ανείπωτο νόημα…
Έτσι με σιγουριά μπορώ να πω, ότι η τρομοκρατία έχει δυο μορφές, ισχυρός-εξουσία και ανίσχυρος-τρομοκρατία, που πλακώνονται αναμεταξύ τους, με θύμα πάντα τον αμέτοχο λαό.
Παίζει τεράστιο ρόλο ποιόν βαφτίζει τρομοκράτη ο ισχυρός-εξουσία, μιας κι αυτός είναι που ορίζει την σημασία της λέξης. Ο ανίσχυρος-τρομοκράτης, ορίζει τον εαυτό του σαν απελευθερωτή κι αν δεν το πιστεύεται δεν έχετε παρά να ρωτήσετε, τον Μπόμπι Σαντς, τον Μαντέλα, τον Οτζαλάν, τον Χο Τσι Μινχ, ακόμα και τον νομπελίστα, της Ειρήνης, Μπέγκιν ή τον τρεμάμενο Αραφάτ και πολλούς άλλους…
Ας επιστέψουμε όμως στην Παλαιστίνη.
Είμαστε το 2021, όταν ξεκινά ένας ακόμα πόλεμος του Ισραήλ, ο προτελευταίος, με της Χαμάς. Προκλήθηκε από την εντολή του Θεόσταλτου Μπίμπι, στις δυνάμεις ασφαλείας να εισβάλουν στο τέμενος του Αλ Άκσα, στην αίθουσα προσευχής Αλ-Κίμπλι, κατά την διάρκεια του Ραμαζανιού και να κάνουν μαύρους στο ξύλο τους πιστούς, την ώρα που προσεύχονται. Στην συνέχεια αφού συνέλαβαν γύρω στα 500 άτομα αποσύρθηκαν αφήνοντας πίσω τους και 200 τραυματίες.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα, ποιος ο λόγος της εισβολής στρατού στον τρίτο μεγαλύτερο χώρο προσευχής του παγκόσμιου Ισλάμ. Τι εξυπηρετούσε;.. Ήταν σίγουρο ότι θα προκαλούσε την απάντηση της Χαμάς, μιας οργάνωσης που προέρχεται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Μήπως ο Θεόσταλτος Μπίμπι και η παρέα του ήθελαν τον πόλεμο;..
Ο πόλεμος κράτησε έντεκα μέρες.
Έληξε όπως λήγει κάθε μάχη ανάμεσα στον ελέφαντα με το μυρμήγκι. Ο ελέφαντας απλά ποδοπατά το μερμήγκι και συνεχίζει τον δρόμο του. Το μυρμήγκι αν θεωρήσουμε ότι έχει μυαλό, σκέφτεται πως ο θάνατός του δεν πήγε στράφι, αλλά τα τετράκις εκατομμύρια των μυρμηγκιών που συνεχίζουν να ζουν, κάποτε θα εκδικηθούν για τον χαμό του.
Αναρωτήθηκα, τι ήταν εκείνο που άναψε το φυτίλι του συγκεκριμένου πολέμου.
Ποια μύγα τσε τσε τσίμπησε τη Χαμάς και την έφερε στο σημείο να εκτοξεύσει ρουκέτες, αμφίβολου βεληνεκούς και αποτελεσματικότητας, για να εισπράξουν ως απάντηση, ρουκέτες και βόμβες που ισοπεδώνουν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα;
Την απάντηση μου την έδωσε ο κύριος Αβίβ Κοχαβί19, αρχηγός του «αμυντικού» στρατού του Ισραήλ, ο οποίος υπερηφανευόταν πως ο πόλεμος των έντεκα ημερών, ήταν ο πρώτος πόλεμος που γίνεται με χρήση τεχνητής νοημοσύνης. Περιγράφοντας πως τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης βοηθούσαν στον εντοπισμό 100 νέων στόχων κάθε μέρα. Αντικατέστησαν του αναλυτές-ανθρώπους, οι οποίοι εντόπιζαν μόλις 50 στόχους τον χρόνο. Περιττό να πω ότι από τότε διαφημίζονται σε όλες τις κλαδικές εκθέσεις, για την αποτελεσματικότητά τους, για την οποία έχω τρομερές αμφιβολίες.
Τα δύο συστήματα που μας ενδιαφέρουν, έχουν σουρεαλιστικά ονόματα.
Πρέπει οι δημιουργοί τους να είχαν ιδιότυπη σχέση με το χιούμορ. Το ένα, είναι μωβ λουλούδι της Άνοιξης και του Καλοκαιριού και ονοματίζεται, Lavender (Λεβάντα). Η δουλειά που κάνει, είναι να δημιουργεί βάσεις δεδομένων για δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους, που χαρακτηρίζονται χαμηλόβαθμα μέλη της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς. Η δουλειά της Λεβάντας είναι να φωτογραφίζει δυνητικούς ανθρώπινους στόχους.
Το δεύτερο σύστημα, ανήκει στον Θεό μιας και ονοματίζεται ως Gospel (Ευαγγέλιο), είναι αυτό που παραλαμβάνει τα ονόματα των δυνητικών ανθρώπινων στόχων και στοχοποιεί, τα σπίτια ή τις δομές που φιλοξενούν τον ανθρώπινο στόχο.
Μέχρι σήμερα κανείς δεν μπορεί να ξέρει τον ακριβή αριθμό των δυνητικών ανθρώπινων στόχων, μιας και υπάρχει η δήλωση από άνθρωπο της Μοσάντ στην Guardian, πως είχαν φτάσει στους 37000 στόχους, αλλά «οι αριθμοί άλλαζαν συνεχώς, επειδή εξαρτώνται από το που θέτεις τον πήχη του ποιος είναι μέλος της Χαμάς».
Έτσι στην απλή ερώτηση ποιος είναι μέλος της Χαμάς, η Λεβάντα-Lavender σε αγαστή συνεργασία με το Ευαγγέλιο-Gospel, στοχοποιούν κάθε είδους υπάλληλο, της πολιτικής προστασίας, αστυνομίας ακόμα και υγείας, γιατί στην Γάζα κυβέρνηση, είναι η Χαμάς. Το ίδιο γίνεται και στην δυτική όχθη.
Στον τελευταίο πόλεμο ήρθε να προστεθεί ένα ακόμα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης, το «Where’s Daddy?20», ελληνιστί: Που είναι ο μπαμπάς; Αυτό εντόπιζε τους στόχους κι έδινε σήμα στον στρατό, πότε άνοιγαν την πόρτα και έμπαιναν στα σπίτια τους. Ο στρατός με την σειρά του, έστελνε μια «χαζή» βόμβα για να χτυπήσει το σπίτι. Για τους μη ειδικούς σαν και μένα, «χαζή» βόμβα θεωρείται η βόμβα που ρίχνει, ή ο πύραυλος που εκτοξεύει ένα βομβαρδιστικό, με μόνο στόχο να φτάσει στο έδαφος και να εκραγεί. Σε ρεπορτάζ του +972 Magazine στη στήλη Local Call Ισραηλινοί στρατιωτικοί και αξιωματούχοι παραδέχονται, με απίστευτο κυνισμό, πως δεν τους ενδιαφέρει να σκοτώσουν τα μέλη της Χαμάς μόνο όταν βρίσκονται σε στρατιωτικό κτίριο ή όταν συμμετέχουν σε στρατιωτική δραστηριότητα. Αλλά βρίσκουν, ότι είναι πιο εύκολο να βομβαρδίσεις το σπίτι όπου βρίσκεται με όλη την οικογένειά του. Το σύστημα είναι σχεδιασμένο να τους αναζητήσει στα σπίτια τους, όταν θα τους σημαδέψει, θα σημαδέψει κι ολόκληρη την οικογένεια, έτσι ώστε να μη μείνει κανένας συγγενείς για να εκδικηθεί. Είναι η λογική της Καμόρα και το μήνυμα είναι αδυσώπητο, όποιος αντισταθεί τότε θα εξαλειφθεί ολοκληρωτικά.
Αριστερά βλέπουμε το αποτέλεσμα μιας «χαζής» βόμβας στην Γάζα. Δεξιά βλέπουμε το αποτέλεσμα μιας «χαζής» βόμβας στο Τελ Αβίβ. Η αναλογία είναι κανόνι εναντίον αεροβόλου.
Μια άλλη συνέπεια αυτών των χτυπημάτων, ήταν η χρήση των «χαζών» βομβών και η απόφαση του «αμυντικού» στρατού του Ισραήλ, να αναθεωρήσει προς τα πάνω, τα επιτρεπτά όρια των παράπλευρων απωλειών. Όπου παράπλευρες απώλειες σημαίνει άμαχοι πολίτες.
Να εξηγήσω εδώ ότι οι βόμβες γενικά είναι χαζές. Η δουλειά τους είναι να σκοτώνουν και αυτό έχει αποδειχτεί πως δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη ευφυία, απλά την ρίχνεις κι όποιον πάρει ο χάρος μιας και η βόμβα ακολουθώντας την βαρύτητα συν την κίνηση του βομβαρδιστικού, μπορεί να σημαδεύει το εργοστάσιο του εχθρού, αλλά να πέσει στην απέναντι πολυκατοικία.
Υπάρχει βέβαια και μια άλλη κατηγορίας βομβών, οι «έξυπνες» βόμβες. Αυτές είναι εξίσου χαζές με τις προηγούμενες, απλά προγραμματίζονται και καθοδηγούνται μέσω δορυφόρων, να βρίσκουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τον στόχο. Όταν σκάνε, είναι εξίσου ή και χειρότερα καταστροφικές, με τις χαζές.
Στην φωτογραφία Παλαιστίνιοι περιμένουν να παραλάβουν τα πτώματα των συγγενών τους που σκοτώθηκαν σε αεροπορική επιδρομή που έγινε στις 24 Οκτώβρη 2023, στο νοσοκομείο Al Najjar στη Ράφα, στη νότια Λωρίδα της Γάζας. Δεν φταίει ο «Αμυντικός» Στρατός του Ισραήλ, αν αυτοί που είναι τυλιγμένοι με σάβανα η κουβέρτες, είναι μέλη της Χαμάς… Photo: Abed Rahim Khabb/Flash90.
Μετά την έναρξη του τελευταίου «Αμυντικού» πολέμου, ορίστηκε ένας υποτυπώδης τιμοκατάλογος νεκρών αμάχων, ανάλογα με τον βαθμό που έχει ο στόχος μέσα στην Χαμάς. Αν είναι χαμηλόβαθμος τότε μπορούν να δολοφονηθούν και… είκοσι άμαχοι, αν είναι ανώτερος αξιωματούχος, όπως διοικητής τάγματος ή ταξιαρχίας, τότε επιτρέπεται να τον συνοδέψουν στο κάτω κόσμο, παραπάνω από εκατό άμαχοι… Στην πορεία του πολέμου η αναλογία των αμάχων άρχισε να ανεβαίνει για τους χαμηλόβαθμους, προσεγγίζοντας τον συντελεστή των υψηλόβαθμων.
Πολλοί είναι αυτοί, με το +972MAGAZINE πρώτο, που επιμένουν ότι μετά την δολοφονική επίθεση της Χαμάς, ο «Αμυντικός» Στρατός του Ισραήλ έβαλε μπροστά μια «φάμπρικα μαζικών δολοφονιών» αθώων αμάχων πολιτών, που η μόνη σχέση τους με την Χαμάς, ήταν να είναι γείτονες ή συγγενείς κάποιου χαμηλόβαθμου μαχητή ή υπάλληλου των κρατικών δομών, μιας και επαναλαμβάνω, η Χαμάς κυβερνά την Λωρίδα της Γάζας.
Αυτό, ήταν ένα νοσοκομείο. Στις 12 Νοέμβρη 2023, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανησυχεί, έχει χάσει κάθε επαφή με το Αλ Σίφα στη Γάζα. Όταν το άκουσα νόμισα ότι το Αλ Σίφα ήταν ένα γιοτ, που έπλεε στη μέση του Ατλαντικού ή ένα διαστημόπλοιο που έστειλε ο Μασκ σε συνεργασία με τον εμίρη του Μπρουνέι, στον Άρη. Αυτό κράτησε μερικά δευτερόλεπτα. Τότε θυμήθηκα πως μια διαπιστευμένη δημοσιογράφα από κάποιο, παοκτσίδικο κανάλι, μετέδιδε πριν από μέρες πως χιλιάδες τούνελ της Χαμάς, καταλήγουν στο νοσοκομείο Αλ Σίφα και πως ο «Αμυντικός» Στρατός του Ισραήλ σκόπευε να τα καταλάβει, αλλά προέκυψε ένα πρόβλημα. Τι θα κάναν με το νοσοκομείο… Στην αρχή σκέφτηκαν να το μετακομίσουν, αλλά οι μισοί και βάλε αντέδρασαν γιατί πίστευαν ότι οι μαχητές της Χαμάς θα ξέφευγαν μεταμφιεσμένοι σε γυναίκες, παιδιά, βρέφη, νοσοκόμες και γιατρίνες. Αναφέρονταν στις γυναίκες, όχι γιατί ήταν Σεξιστές και Φαλοκράτες, αλλά γιατί αυτές ήταν δεδομένο ότι θα φορούσαν μαντήλα. Έτσι είδαν, πως δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι για κανέναν, μιας και οι Παλαιστίνιοι πάντα λένε ψέματα και για να είναι σίγουροι ότι κανείς ψεύτης Παλαιστίνιος δεν θα ξεφύγει, αποφάσισαν να το ισοπεδώσουν και να μην αφήσουν ούτε ρουθούνι ζωντανό. Φωτογραφία: Mohammed Hajjar / ΑΡ
Ας κάνουμε λίγη αριθμητική.
Το πρόβλημα είναι απλό…
Αν για κάθε ενεργό μαχητή της Χαμάς, δολοφονείς ΕΚΑΤΟ ΑΜΑΧΟΥΣ και θεωρήσουμε ότι υπάρχουν γύρω στις 30000 μαχητές, τότε πόσοι πρέπει να δολοφονηθούν μέχρι να εξαλειφθεί η Χαμάς και να νιώσει καλά ο Θεόσταλτος Μπιμπι;.. Σήμερα πάντως οι νεκροί έχουν φτάσει τους 37124, χωρίς να μετράμε τους αγνοούμενους που βρίσκονται θαμμένοι κάτω από τα ερείπια, κατά τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις θα πρέπει να προσθέσουμε από 7000 έως 8000 ακόμα. Δηλαδή οι νεκροί υπολογίζονται σε 44124 ή 45124. Από αυτούς δεν αφαιρούμε κοντά στις 16000 και πάνω από 9000 γυναίκες γιατί κι αυτοί μέλη της Χαμάς είναι.
Αμέσως αυτό το νούμερο το διαιρούμε με το 100, τότε προκύπτει πως οι πραγματικοί νεκροί της Χαμάς, κυμαίνονται από 441,24 μεχρι 442,24. Κι αυτοί αποτελούν τους νεκρούς από βομβαρδισμούς, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία νεκρών, αυτών, από τις παρενέργειες του πολέμου, όπως ο ασφυκτικός αποκλεισμός της Λωρίδας τις Γάζας. Σε λίγο θα αρχίσουν να υπάρχουν θάνατοι από την πείνα που θερίζει, ή από μολυσματικές αρρώστιες λόγω κατεστραμμένου δικτύου ύδρευσης, ή από ελλείψεις σε φαρμακευτικό υλικό στα υπόλοιπα πολιορκημένα νοσοκομεία. Σύμφωνα με Αξιωματούχο του Ο.Η.Ε. το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Λωρίδας της Γάζας -576000 άνθρωποι- βρίσκονται ένα βήμα μακριά από τον λιμό.
Η Leila Jeneid γεννήθηκε, χωρίς να ρωτηθεί, στη διάρκεια του πολέμου. Είναι δύο μηνών και μοιάζει να είναι εκατό χρονών. Είναι μόνο πετσί και κόκκαλο. Ο Τζέιμς Έλντερ, εκπρόσωπος της UNICEF στη Γάζα τα περιέγραψε σαν παιδιά «λεπτά σαν χαρτί». Η Leila αυτή την στιγμή προσπαθεί να επιβιώσει στην εντατική του νοσοκομείου Kamal Adwan στη βόρεια Γάζα. | REUTERS
Επτά μήνες μετά την δολοφονική επίθεση της Χαμάς που Χάμισε τον Θεόσταλτο Μπίμπι, έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση πραγμάτων ακραία εχθρική για τον άμαχο πληθυσμό. Τώρα πλέον όλοι προσπαθούν να επιβιώσουν στα χαλάσματα των βομβαρδισμών. Όταν θέλουν να πάνε να βρουν τροφή και νερό τρέχουν να αποφύγουν τις βολές των μη επανδρωμένων. Τα τρόφιμα που βρίσκουν για να τραφούν, αρχίζουν να αγγίζουν τα επίπεδα της διατροφής των Εβραίων, στο Γκέτο της Βαρσοβίας.
Ο Γιαζάν Αλ-Καφαρνά πέθανε στις 4 Μάρτη 2024, σε νοσοκομείο της Γάζας, λόγω έλλειψης τροφής. Ο θάνατος προήλθε από λοίμωξη του αναπνευστικού. «Συχνά ένα παιδί είναι εξαιρετικά υποσιτισμένο και μετά αρρωσταίνει. Ο ιός είναι που προκαλεί τον θάνατό του, αλλά η αιτία είναι η πείνα» εξήγησε η Χέδερ Στόμπαου22, από την οργάνωση Action Against Hunger. Στην φωτογραφία του παιδιού βλέπουμε σταδιακά να εξαλείφεται το ανθρώπινο στοιχείο, δίνοντας την θέση του σε μια νεκροκεφαλή.
Οι αναλογίες είναι σχεδόν ίδιες
184 θερμίδες καταναλώνει ο μέσος Εβραίος ανεξαρτήτου ηλικίας στο Γκέτο της Βαρσοβίας, 245 θερμίδες στο ανοιχτό στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Γάζα. Στην σούπερ δημοκρατική Δύση και στο πολύπαθο Ισραήλ, ο μέσος άνθρωπος καταναλώνει 2100+ θερμίδες ημερησίως. Ήδη η υπηρεσία ανθρωπιστικού συντονισμού του ΟΗΕ, Ocha, δηλώνει ότι οι περισσότερες από τις μισές αποστολές της στην βόρεια Γάζα, αποκόπηκαν από τον «Αμυντικό» στρατό του Ισραήλ που αποφάσισε να παρέμβει στον τόπο και στον τρόπο παράδοσης της βοήθειας. Υποστηρίζει ότι 300000 άνθρωποι που έχουν μείνει στον βορά της Γάζας, αντιμετωπίζουν πρόβλημα λιμού, αυτοί το λένε πιο ευγενικά, αυξημένο κίνδυνο λιμού. Στην Τζαμπαλίγια σκάβουν την Γη για να αντλήσουν νερό από μεγάλους υπόγειους σωλήνες. Το νερό δε που πίνουν, είναι βρώμικο με συνέπεια τα παιδιά να έχουν φλεγμονές και διαβρωμένα δόντια. Στο γκέτο της Βαρσοβίας οι άνθρωποι πέθαιναν από ασιτία και μεταδοτικές αρρώστιες, σαν τον επιδημικό Τύφο.
Οι παραπάνω φωτογραφίες των δύο παιδιών τις έβαλα επίτηδες, γιατί πιστεύω, ότι ο πόλεμος αυτός είναι εναντίον των παιδιών. Το ίδιο φαίνεται να πιστεύει και ο Φίλιπ Λαζαρινί, επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες (UNRWA). Το συνειδητοποίησε όταν είδε τις αναφορές του Υπουργείου Υγείας της Λωρίδας της Γάζας, σύμφωνα με τις οποίες 12300 παιδιά σκοτώθηκαν στην περιοχή, μεταξύ Οκτώβρη και τέλος Φλεβάρη του 2023. Ενώ σε όλες τις συγκρούσεις παγκοσμίως σκοτώθηκαν 12193 παιδιά μεταξύ 2019 και 2022. Τότε δήλωσε πως: «Ο πόλεμος αυτός είναι ένας πόλεμος κατά των παιδιών. Είναι ένας πόλεμος κατά της παιδικής τους ηλικίας και του μέλλοντός τους».
Η Λάιλα Χάλεντ έγινε η πρώτη γυναίκα αεροπειρατής, όταν στις 29 Αυγούστου 1969 κατέλαβε την πτήση 840 της TWA, μόλις απογειώθηκε από την Ρώμη με προορισμό το Τελ Αβίβ. Πρώτα υποχρέωσε τον πιλότο να πετάξει πάνω από την Χάιφα, ήθελε να δει την πόλη που κατάγεται και από την οποία η οικογένειά της έφυγε αναγκαστικά το 1948 κατά την μεγάλη Παλαιστινιακή Έξοδο. Κατόπιν οδήγησε το αεροπλάνο στη Δαμασκό. Ήταν μέλος του Λαϊκού Μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης και ήταν 25 χρονών. Έγινε διάσημη από τις φωτογραφίες του Έντι Άνταμς. Σε μια απ’ αυτές πόζαρε κρατώντας ένα καλάσνικοφ, φορώντας καφίγια. Στο δεξί τη χέρι φορά ένα δαχτυλίδι που έχει φτιάξει με μια σφαίρα κολλημένη πάνω στην περόνη της πρώτης χειροβομβίδας που χρησιμοποίησε κατά την διάρκεια της εκπαίδευσής της. Στο δαχτυλίδι ήταν χαραγμένη η φράση, «είμαι μνηστή της επανάστασης». Υπερασπιζόμενη το δίκαιο της αεροπειρατείας έλεγε: «Ενεργούμε ηρωικά σ’ έναν δειλό κόσμο για να αποδείξουμε ότι ο εχθρός δεν είναι ανίκητος. Ενεργούμε «βίαια» για να φυσήξουμε το κερί από τ΄ αυτιά των κουφών δυτικών φιλελεύθερων και να αφαιρέσουμε τα καλαμάκια που εμποδίζουν την όρασή τους. Ενεργούμε ως επαναστάτες για να εμπνεύσουμε τις μάζες και να πυροδοτήσουμε την επαναστατική ανατροπή σε μια εποχή αντεπανάστασης». Πριν, ήταν δασκάλα στη Γάζα.
Σ’ ένα Κουτί της Πανδώρας23 (13-1-2009), ο δημοσιογράφος Κώστας Μπαξεβάνης, συνάντησε την ηγεσία της Χαμάς και πήρε συνέντευξη από τον Μουσά Μοχάμεντ Αμπού Μαρζούκ, τον άνθρωπο που διαπραγματεύεται σήμερα για λογαριασμό της Χαμάς με τους Ισραηλινούς. Μέσα στην συγκεκριμένη εκπομπή εμφανίζεται και η Λάιλα Χάλεντ, το «κορίτσι της τρομοκρατίας» με τη «θανάσιμη ομορφιά». Εκείνη την περίοδο ήταν μέλος του Παλαιστινιακού Συμβουλίου. Είναι η περίοδος του πολέμου του 2009, το σενάριο τις περισσότερες φορές είναι ίδιο. Ο «Αμυντικός» στρατός του Ισραήλ πολεμά, για άλλη μια φορά εναντίον των Παλαιστινίων, ορκιζόμενος να εξοντώσει της Χαμάς, πυροβολεί αδιακρίτως και σκοτώνει Παλαιστίνιους… κυρίως γυναίκες και παιδιά.
Κλείνοντας την εκπομπή, η Λάιλα γύρισε προς την κάμερα, και λέει «…θυμάμαι έναν στίχο του Γκράμσι που μου άρεσε πάρα πολύ: «μπορούν να κόψουν όλα τα λουλούδια | αλλά ποτέ δεν θα εμποδίσεις την Άνοιξη να έρθει» … αλλά επίσης ο Βιετναμέζος στρατηγός Τσι Αρ όταν το Βιετνάμ βομβαρδιζόταν από παντού είπε: «Μπορείς να καταστρέψεις κάθε κομμάτι γης της χώρας μου, αλλά ποτέ δεν θα μπορείς να κάμψει την θέληση της ζωής». Κι εγώ λέω προς τους σιωνιστές και προς την Αμερικάνικη κυβέρνηση, ότι μπορείς να σκοτώνεις, να καταστρέφεις, και να καταστρέφεις, αλλά εμείς οι γυναίκες της Παλαιστίνης είμαστε έτοιμες να δώσουμε παιδιά και να ετοιμάσουμε τις επόμενες γενιές, δεν θα χρησιμοποιήσουμε αντισυλληπτικά…».
Όταν ο Βρετανός-Εβραίος σκηνοθέτης Τζόναθαν Γκλέιζερ παρέλαβε το Όσκαρ για την ταινία του, «Ζώνη Ενδιαφέροντος», στην ομιλία που έκανε προσπάθησε να ταρακουνήσει τους θεατές της βραδιάς λέγοντας πως, η απανθρωποποίηση των ναζί συνεχίζει να υπάρχει με πολλές και διαφορετικές μορφές και σήμερα. Λέγοντας πως: «Όλες οι επιλογές μας στην ταινία γίνονται για να μας καθρεφτίζουν και να μας φέρνουν αντιμέτωπους με το παρόν. Όχι για να πούμε, «Κοιτάξτε τι έκαναν τότε», αλλά «Κοιτάξτε τι κάνουμε εμείς τώρα»… Η ταινία μας δείχνει που οδηγεί η απανθρωποποίηση στην χειρότερη εκδοχή της. Έχει διαμορφώσει όλο το παρελθόν, αλλά και το παρόν μας. Αυτή την στιγμή, στεκόμαστε εδώ ως άνδρες που αρνούνται τον Εβραϊσμό τους και το Ολοκαύτωμα, που καταλήφθηκε από μια κατοχή που έχει οδηγήσει σε σύγκρουση τόσους πολλούς αθώους ανθρώπους. Είτε… τα θύματα της 7 Οκτωβρίου στο Ισραήλ, είτε η συνεχιζόμενη επίθεση στη Γάζα, για όλα αυτά τα θύματα αυτής της απανθρωποποίησης… πως αντιστεκόμαστε»;..
Όταν βλέπεις τους άλλους σαν κατώτερους ή διαφορετικούς, τότε μπαίνεις στο μονοπάτι που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη φρίκη. Με τον τρόπο του ο σκηνοθέτης μας λέει πως αν κλείσουμε τα μάτια στη Γάζα του σήμερα, όταν τ’ ανοίξουμε θα βρεθούμε στο Άουσβιτς του χθες. Στη πανοπτική εποχή μας, είμαστε εμείς τώρα που ζούμε, γύρω από ΑΥΤΟ το «στρατόπεδο συγκέντρωσης», ευτυχισμένοι…
Δεν χρειάζεται καν να έχουμε μονίμως τις κουρτίνες κατεβασμένες, γιατί αποδομείται κάθε εικόνα που βλέπουμε από τα μέσα ενημέρωσης ή τα κοινωνικά δίκτυα, χάριν του Ολοκαυτώματος.
Όπως ήταν φυσικό ο Τζόναθαν Γκλέιζερ ονοματίστηκε σαν αντισημίτης προδότης και μπήκε στην ίδια ομάδα με την γκόμενα του Χάιντεγκερ, άρα περίπου φιλοναζί, Χάνα Άρεντ. Αυτή ήταν που κατηγόρησε τους Ραβίνους για συνεργασία με τον Άιχμαν, κατά την μεταφορά των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, με στόχο την προσωπική επιβίωση. Είπε αυτό που είπανε και οι εξεγερμένοι του γκέτου της Βαρσοβίας, ότι το αποτέλεσμα της εξέγερσης θα ήταν διαφορετικό αν τα Εβραϊκά Συμβούλια προειδοποιούσαν και δεν στέλναν σαν πρόβατα επί σφαγή τους Εβραίους στο Άουσβιτς.
Είπε και κάτι άλλο, πως το κακό υπάρχει μέσα σε όλους μας. Είναι βαρετό και κοινότυπο. Όλοι έχουμε ένα δωμάτιο μέσα μας, σκοτεινό κι αραχνιασμένο. Εκεί στοιβάζουμε κάθε τι που αφορά τον άλλο μας εαυτό, τον σκατόψυχο. Εκεί μπαίνουμε κάθε μέρα, όταν θέλουμε να ευχηθούμε με όλη μας την καρδιά, μέσα από τα λογής κοινωνικά δίκτυα, σε όποιον δεν γουστάρουμε να πάθει καρκίνο.
Όχι απλά να πεθάνει, αλλά να πεθάνει υποφέροντας…
Αυτό άλλωστε είναι που καθησυχάζει την άρχουσα τάξη των ιδιοκτητών του κόσμου. Ξέρουν ότι αρκεί να πατήσουν κάποια κουμπιά για να ξυπνήσουν το κτήνος που κρύβουμε όλοι μέσα μας.
Και μιας και μιλάμε για στρατόπεδο συγκέντρωσης ή γκέτο, που υπήρχαν σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Ανατολικής Ευρώπης, αναρωτιέμαι πως θα μπορούσαν να υπάρξουν και να λειτουργήσουν, αν δεν τα επικροτούσε ο ντόπιος πληθυσμός;.. Γιατί οι Σύμμαχοι δεν έριξαν ούτε μια βόμβα στην συγκεκριμένη οικονομική ζώνη που θα έκανε και οικονομική ζημιά στους ναζί και προτίμησαν να ισοπεδώσουν την Λειψία, μια πόλη που δεν είχε εργοστάσια και συνάμα είχε μαζέψει κοντά στο 1000000 πρόσφυγες. Ένα έγκλημα πολέμου παρόμοιο με την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, που κανένα δικαστήριο στη Χάγη δεν θα δικάσει ποτέ. Μήπως οι Γερμανοί-ναζί τελείωναν την δουλειά;.. Ποια ήταν η δουλειά, μα να αφανιστούν οι εχθροί του λαού. Άλλωστε, οι εχθροί του λαού πάντα θα κατασκευάζονται, προχθές ήταν οι Εβραίοι, χθες ο Χίτλερ-Πούτιν και σήμερα είναι οι Παλαιστίνιοι-Μουσουλμάνοι-ΝΑΖΙ, αυτός είναι ο τρόπος για να ελέγχεις, αν θέλεις να κυριαρχείς στο πλήθος. Πάντα να δημιουργείς κάποιον φοβερό και τρομερό εχθρό.
Αν ρωτάτε ποιο είναι το πλήθος, η απάντηση είναι απλή.
Εμείς… Ποιοι είμαστε εμείς;..
Μα, ο «πάνσοφος» λαός…
Ένα από τα πιο κλασσικά κουμπιά που πατά η άρχουσα τάξη των ιδιοκτητών του κόσμου και ξεσηκώνουνε τον «πάνσοφο» λαό, είναι αυτό που γράφει πάνω του, εθνικισμός.
Ο εθνικισμός, όπως περιγράφει η Χάνα Άρεντ21, είναι από χέρι φαύλος γιατί βασίζεται στην ωμή ισχύ του έθνος-κράτους. Υπάρχει όμως μια μορφή εθνικισμού, που (αναγκαστικά) βασίζεται στην ισχύ ενός ξένου έθνους-κράτους, για να επιβληθεί. Αυτή η μορφή εθνικισμού είναι πολύ χειρότερη, είναι ο εθνικισμός του διαμεσολαβητή. Άσε εμένα στην θέση σου να συνεχίσω την καλή δουλειά. Είναι μια κοντόθωρη στρατηγική γιατί προϋποθέτει την διαρκή στήριξη κάποιας υπερδύναμης. Αυτού του είδους είναι ο Σιωνιστικός εθνικισμός ο οποίος για να επιβιώσει και να αναπτυχθεί πουλάει τις υπηρεσίες του στις ενίοτε υπερδυνάμεις. Την εποχή που γράφει αυτά τα πράγματα η Χάνα Άρεντ (1948) είναι η Βρετανική Αυτοκρατορία, σήμερα είναι η ΗΠΑ. Αυτές με τη σειρά τους κάνουν ότι δεν βλέπουν την απανθρωποποίηση και εξολόθρευση των Παλαιστινίων.
Και συνεχίζει προειδοποιώντας ότι ακόμα κι αν νικήσουν οι Σιωνιστές-Εβραίοι, η νίκη τους θα αποβεί καταστροφική. Οι «νικηφόροι» Εβραίοι θα ζουν εσαεί περικυκλωμένοι από έναν εχθρικό αραβικό πληθυσμό, απομονωμένοι σε απειλούμενα σύνορα, ασχολούμενοι μόνο με την αυτοάμυνά τους. Τα κοινωνικά πειράματα -Κιμπούτς- θα θεωρηθούν περιττές πολυτέλειες και στην πολιτική σκέψη, θα επικρατήσει μια μιλιταριστική ιδεολογία η οποία, στην καλύτερη περίπτωση να επεκταθεί, κατακτώντας ολόκληρη την Παλαιστίνη και την Τρανσιορδανία, όπως επιθυμούν ο Θεόσταλτος Μπίμπι και οι ρεβιζιονιστές. Μια αδιέξοδη διαδικασία γιατί όσους εποίκους-μετανάστες κι αν φέρει το Ισραήλ, θα παραμείνει ιδιαίτερα μικρό πληθυσμιακά σε σύγκριση με τους εχθρικούς γείτονες. Αυτό θα έχει σαν συνέπεια στο κράτος του Ισραήλ να αναπτυχθεί σαν μονοκαλλιέργεια, η τέχνη του πολέμου. Παρόμοια λογική κατά την ίδια, αναπτύχθηκε στην αρχαία Σπάρτη η οποία, σύμφωνα με τον Γαβριήλ Πεντζίκη, μεσουράνησε στα χρόνια του Πελοποννησιακού πολέμου και κατόπιν κατέληξε ένα χωριουδάκι τριακοσίων ατόμων.
Το Ισραηλινό φράγμα της Δυτικής Όχθης αποτελείτε από το τείχος της Δυτικής Όχθης και τον φράχτη της Δυτικής Όχθης χωρίζει φυλετικά τους Ισραηλινούς με τους Παλαιστινίους της Δυτικής Όχθης. Έχει μήκος 708 χλμ., τετραπλάσιο από το τείχος του Βερολίνου και ύψος διπλάσιο. Ο Ούρι Γκόρντον, μέλος των Anarchist Against the Wall, το ορίζει σαν το απόλυτο έργο μίσους. Στο τείχος βέβαια ξεσπαθώνουν διάφοροι καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο, με έργα αφιερωμένα στην Παλαιστίνη. Το συγκεκριμένο έργο του Jorit Agoch, είναι αφιερωμένο στην αποφυλάκιση της Αχέντ Ταμίμι. Ήταν στη φυλακή για οκτώ μήνες γιατί είχε χαστουκίσει έναν «Αμυντικό» Ισραηλινό Στρατιώτη, όταν πληροφορήθηκε ότι άλλοι στρατιώτες είχαν πυροβολήσει με πλαστικές σφαίρες στο κεφάλι, τον δεκατετράχρονο ξάδερφό της Μοχάμεντ. Το αγοράκι ήταν σε κώμα, η σφαίρα… η πλαστική, πέρασε κάτω από την μύτη του κι έσπασε το σαγόνι του προτού καρφωθεί στο κρανίο του… Αν ήταν κανονική θάκανε άραγε, μεγαλύτερη ζημιά; Σήμερα η Αχέντ είναι είκοσι δύο χρονών, βαφτισμένη τρομοκράτισσα κατά του Ισραήλ και είναι φυλακή για υποκίνηση βίας.
Συνεχίζεται…
Στο 5ο μέρος: Ψυχική πίεση σε συνθήκες κατοχής
Ν’Γκουζότο
18. https://info-war.gr/kai-an-to-israil-parakoloythei-aytoys-p/
19. https://www.efsyn.gr/kosmos/mesi-anatoli/428437_famprika-mazikon-dolofonion-amahon
21. https://www.respublica.gr/2018/05/post/israel-arendt/
22. https://www.documentonews.gr/article/apolyti-friki-sti-gaza-paidia-pethainoyn-apo-tin-peina/
Σε μια γενοκτονία φταίει πάντα το θύμα3. Όλοι οι πόλεμοι κερδίζονται στην μνήμη
