Ονομάζομαι Léa Courtois Dakpa και είμαι 1 από τους 9 διεθνείς Ευρωπαίους κρατούμενους/ες που βρισκόμαστε σήμερα υπό απέλαση στο κέντρο κράτησης Αμυγδαλέζας, μετά την παράνομη απαγωγή μας από την ελληνική αστυνομία κατά τη διάρκεια πολιτικής δράσης για την Παλαιστίνη. Αυτή η δράση ήτανμέρος του παγκόσμιου φοιτητικού κινήματος που απαιτούσε από ταπανεπιστήμια να αποσυρθούν από τη συνεργασία με τη σιωνιστική οντότητα και να τερματίσουν την παλαιστινιακή γενοκτονία και κατοχή.
Κρατηθήκαμε την Τετάρτη 15 Μαΐου -που είναι η Ημέρα της Νάκμπα- καικρατηθήκαμε για μια εβδομάδα χωρίς να 
έχουμε ποινικές καταδίκες.Πρόκειται σαφώς για μια πράξη αντιποίνων από το ελληνικό κράτος για ναφιμώσει το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Πράγματι, ο λόγος πουδόθηκε για την απέλασή μας είναι ο χαρακτηρισμός μας ως ατόμων πουαποτελούν απειλή για την εθνική ασφάλεια. Αλλά πώς μπορεί να είναι, ότανδεν έχουμε καν καταδικαστεί, πόσο μάλλον ούτε καν δικαστεί; Οχαρακτηρισμός ως απειλών για την εθνική ασφάλεια είναι ένα ξεκάθαρο τέχνασμα της ελληνικής φασιστικής κυβέρνησης για να στρέψει την κοινή γνώμη κατά της στήριξης του παλαιστινιακού λαού, όπως έχει καταστείσαφές από τη δήλωση του Μητσοτάκη την ημέρα της σύλληψής μας, «αν κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να επαναλάβουν αυτό που έχουν δει σε άλλες χώρες και να καταλάβουν πανεπιστήμια, στήνουν σκηνές και κάνουν χάος, κάνουν μεγάλο λάθος». Είναι λοιπόν σαφές ότι ο χαρακτηρισμός μας ως απειλή πολύ μικρή σχέση έχει με το γεγονός της σύλληψής μας και αντ’αυτού είναι μια πολιτική τακτική που χρησιμοποιείται από την κυβέρνησηγια να μας φιμώσει.
Μεγαλώνοντας ως μαύρη, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αφρική, έχω δει από πρώτο χέρι τα απομεινάρια της αποικιακής καταπίεσης και τον αγώνα για αυτοδιάθεση. Στην Ευρώπη, αντιμετώπισα συστημικό ρατσισμό και κοινωνική περιθωριοποίηση, ενώ στην Αφρική, είδα τις διαρκείς επιπτώσεις της αποικιακής εκμετάλλευσης. Αυτές οι εμπειρίες απηχούν τους αγώνες των Παλαιστινίων υπό σιωνιστική κατοχή, υπογραμμίζοντας τη διασύνδεση των αγώνων μας για δικαιοσύνη. Αυτοί οι αγώνες έχουν βαθιά απήχηση σε μένα και τροφοδοτούν τη δέσμευσή μου στην παγκόσμια δικαιοσύνη.
Κατά τη διάρκεια της κράτησής μας, γίναμε μάρτυρες πολυάριθμων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όχι μόνο εναντίον μας, αλλά και εναντίον άλλων κρατουμένων χωρίς έγγραφα που στερούνται νομικής εκπροσώπησης.
Ιατρική αμέλεια:
– Ένα άτομο από την ομάδα μας απαιτεί καθημερινή φαρμακευτική αγωγή, αλλά έπρεπε να αγωνιζόμαστε για πρόσβαση κάθε μέρα, με αποτέλεσμα να χάνουμε δόσεις.- Το αίτημα ενός άλλου κρατουμένου για ψυχιατρική περίθαλψη απορρίφθηκε, με τα ραντεβού ομολογουμένως να καθυστερούν για μετά την αποφυλάκιση.- Ο γιατρός του κέντρου κράτησης είναι σπάνια διαθέσιμος και σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, η ιατρική βοήθεια καθυστερεί επικίνδυνα λόγω της απομόνωσης του κέντρου.
Περιορισμός τροφίμων:
– Τα τρόφιμα των κρατουμένων είναι ελάχιστα βρώσιμα και διατροφικά ανεπαρκή. Βρήκαμε ύποπτα μπλε υπολείμματα στα γεύματά μας, εγείροντας μας ανησυχίες για μόλυνση από φάρμακα.- Παρά τους κανονισμούς, οι επισκέπτες μας στερήθηκαν τη δυνατότητα να μας φέρουν φαγητό και εξαναγκαστήκαμε να αγοράσουμε από το υπερτιμημένο μίνι μάρκετ του στρατοπέδου, εφοδιασμένο με προϊόντα που υποστηρίζουν το σιωνιστικό καθεστώς.
Χειραγώγηση των δικαιωμάτων στο επισκεπτήριο:
– Το δικαίωμα στο επισκεπτήριο έχει παραβιαστεί κατάφωρα, με περιορισμένη πρόσβαση και χωρίς δυνατότητα ιδιωτικού επισκεπτηρίου.-Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις οδηγίες που παρέχονται από τις πρεσβείες, οι οποίες εγγυώνται συχνότερες και ιδιωτικές επισκέψεις.
Καταπάτηση του δικαιώματος στην ενημέρωση:
Οι ελληνικές αρχές προσπαθούν συστηματικά να μας αναγκάσουν ναυπογράψουμε έγγραφα χωρίς μετάφραση, παραβιάζοντας το δικαίωμά μας νακατανοήσουμε τις συνέπειες.
– Αρχικά, δεν δόθηκαν μεταφράσεις για τις εντολές απέλασής μας, και όταν το έκαναν, οι διερμηνείς ήταν ασφαλήτες, με στόχο να αποσπάσουν πληροφορίες παραπλανητικά.
Ως απάντηση στην άδικη κράτηση μας και σε όλες τις αδικίες, ξεκινώαπεργία πείνας διαρκείας, από σήμερα 24/05/2024, που θα διαρκέσει μέχρινα ικανοποιηθούν τα αιτήματά μου και για όσο διάστημα κρατούμαι σε αυτότο στρατόπεδο.
Τα αιτήματά μου είναι τα εξής:
Να τερματίσουμε την παράνομη κράτησή μας και να ακυρώσουμε την απόφαση απέλασης που εκδόθηκε πριν από τη 
δίκη μας. Επιτρέψτε στους κρατούμενους να λαμβάνουν φαγητό και νερό από εξωτερικούς επισκέπτες. Εξασφάλιση της καθημερινής παρουσίας γιατρού στο κέντρο κράτησης. Εγγύηση ότι οι κρατούμενοι υπό ιατρική περίθαλψη λαμβάνουν τα συνταγογραφούμενα φάρμακά τους σύμφωνα με τις οδηγίες. Παροχή έγκαιρων ιατρικών ραντεβού για όλους τους κρατούμενους. Σεβαστείτε τα δικαιώματα επίσκεψης των κρατουμένων σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα. Εξασφάλιση καθημερινής παρουσίας μεταφραστών στα γαλλικά, αγγλικά, αραβικά και φαρσί. Έρευνα για το μπλε υπόλειμμα που βρέθηκε στα τρόφιμά μας και τέλος στις πρακτικές αποδυνάμωσης των κρατουμένων μέσω της διατροφής.
Υπενθυμίζω στον κόσμο γιατί κρατούμαστε: η Παλαιστίνη βρίσκεται υπόσιωνιστική στρατιωτική κατοχή από το 1948, υποκείμενη σε απαρτχάιντ καιγενοκτονία. Η κράτησή μας είναι μια πολιτική κίνηση για να καταπνίξουνε την αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη. Αυτό δεν θα το επιτύχουν.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι αγώνες για δικαιοσύνη είναι αλληλένδετοι. Αναλογιζόμενη την αφρικανική κληρονομιά μου, η ανθεκτικότητα και το θάρρος των προγόνων μου ενάντια στην αποικιοκρατία με εμπνέουν να συνεχίσω να αγωνίζομαι ενάντια σε όλες τις μορφές καταπίεσης. Οι παραλληλισμοί μεταξύ των αφρικανικών απελευθερωτικών αγώνων και της παλαιστινιακής αντίστασης για ελευθερία είναι σαφείς, υπογραμμίζοντας τον παγκόσμιο αγώνα για αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη και ανθρώπινα δικαιώματα.
Προσθέτω τη μακρά παράδοση των πολιτικών κρατουμένων να χρησιμοποιούν τασώματά τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Η απεργία πείνας μου είναι μιαστάση ενάντια στις αδικίες των φασιστικών κρατών. Ό,τι μου συμβεί κατά τη διάρκεια αυτής της απεργίας είναι αποκλειστική ευθύνη του ελληνικού κράτους.
Στην απεργία πείνας επ’ αόριστον, οι μόνες προσλήψεις μου θα είναι νερό, ζάχαρη, αλάτι, τσάι, καραμέλες και βιταμίνη Β1.
Οι αντιλήψεις μας είναι ισχυρότερες από την καταστολή σας. Λευτεριά στην Παλαιστίνη! Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους! Τέλος σε όλες τις διοικητικές κρατήσεις!
Léa Courtois Dakpa 24/05/2023, Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Αμυγδαλέζα
English:
HUNGER STRIKE FOR PALESTINE IN AMYGDALEZA DETENTION CENTER
My name is Léa Courtois Dakpa and I am one of nine European detaineescurrently facing deportation at the Amygdaleza pre-removal center,following our unlawful kidnapping by Greek police during a politicalaction. This action was part of the global student movement demandinguniversities divest from the Zionist entity and end the Palestiniangenocide and occupation.
We were detained on Wednesday, May 15th, -which is Nakba Day – and havebeen held for a week without any criminal convictions or opportunitiesto defend ourselves in court. This is clearly a retaliatory act by theGreek state to silence the solidarity movement with Palestine. Indeed,the reason given for our deportation is our classification asindividuals posing a threat to national security. but how can it be,when none of us have been convicted of any crimes, let alone stoodtrial? The classification as threats to the national security is a clearploy by the greek fascist government to turn public opinion againstsupporting the palestinian people, as have been made clear by primeminister mitsotakis statement on the day of our arrest, ““if some peoplethink they can repeat what they’ve seen in other countries and occupyuniversities, pitch tents and make a mess, they’re deeply mistaken”. itis clear then that our classification as very little to do with the factof our arrest and is instead a political tactic used by the governmentto silence us.
Growing up as a Black person, both in Europe and Africa, I havewitnessed firsthand the remnants of colonial oppression and the fightfor self-determination. In Europe, I faced systemic racism and socialmarginalization, while in Africa, I saw the enduring impacts of colonialexploitation. These experiences echo the struggles of Palestinians underZionist occupation, highlighting the interconnectedness of our battlesfor justice. These struggles resonate deeply with me and fuel mycommitment to global justice.
During our detention, we have witnessed numerous human rightsviolations, not just against ourselves, but also against otherundocumented residents who lack legal representation.
Medical Negligence:
– One of our group requires daily medication, yet we’ve had to fight foraccess every day, resulting in missed doses.- Another detainee’s requestfor psychiatric care was dismissed, with appointments admittedly delayeduntil after release.- The camp doctor is infrequently available, and inemergencies, medical aid is dangerously delayed due to the camp’sisolation.
Food Restriction:
– Detainee food is barely edible and nutritionally insufficient. Wefound suspicious blue residues in our meals, raising concerns about drugcontamination.- Despite regulations, our visitors were denied theability to bring us food, and we were coerced into buying from thecamp’s overpriced mini-market, stocked with products supporting theZionist regime.
Manipulation of Visitation Rights:
– Our visitation rights have been grossly violated, with limited accessand no private meetings with loved ones.- This contravenes theguidelines provided by our embassies, which guarantee more frequent andprivate visitations.
Denial of the Right to Information:
– Greek authorities routinely attempt to have us sign documents withouttranslation, violating our right to understand the implications.-Initially, no translations were provided for our deportation orders, andwhen they did, the interpreters were undercover police, aiming toextract information deceptively.
In response to these injustices, I am commencing a hunger strike thatwill last until our demands are met, and for as long as I am detained inthis camp.
My demands are as follow:1. An investigation into the blue residue foundin our food and an end to practices weakening detainees through diet.2.Allow detainees to receive food and water from outside visitors.3.Ensure the daily presence of a camp doctor.4. Guarantee that detaineesunder medical treatment receive their prescribed medication asdirected.5. Provide timely medical appointments for all detainees.6.Respect detainees’ visitation rights according to internationalstandards.7. Ensure daily presence of translators in French, English,Arabic, and Farsi.8. End our unlawful detention and annul thedeportation order issued before our trial.
I remind the world of why we are detained: Palestine has been underZionist military occupation since 1948, subjected to apartheid andgenocide. Our detention is a political move to stifle solidarity withPalestine. This will not succeed.
Intersectionality teaches us that the struggles for justice areinterconnected. Reflecting on my African heritage, the resilience andcourage of my ancestors against colonial rule inspire me to continuefighting against all forms of oppression. The parallels between theAfrican liberation struggles and the Palestinian quest for freedom areclear, highlighting the universal fight for dignity, justice, and humanrights.
I join the long tradition of political prisoners and administrativedetainees using their bodies in protest. My hunger strike is a standagainst the injustices of fascist states. Whatever happens to me duringthis strike is solely the responsibility of the Greek state.
In my indefinite hunger strike, my only intakes will be water, sugar,salt, tea, and vitamin B1.
Our convictions are stronger than your repression. Free Palestine! Freeall political prisoners! End all Administrative detentions !
Léa Courtois Dakpa 24/05/2023, Amygdaleza Detention Center
https://www.instagram.com/p/C7WkwWzI4S0/?igsh=d3F2cGE3dHBodmsy&img_index=1
