Τους τελευταίους μήνες τα camps γύρω από την Αθήνα έχουν μετατραπεί σε ‘‘κλειστά ελεγχόμενα κέντρα’’, με νέα συστήματα εισόδου-εξόδου και παρακολουθησης κατοίκων. Επιπλέον τους τελευταίους μήνες όλο και περισσότεροι/ες/α μετανάστες/στριες/α έρχονται από τα σύνορα και μεταφέρονται στα camps, με αποτέλεσμα τα camps της Μαλακάσας, της Ριτσώνας, του Σχιστού και της Θήβας να έχουν ίσως και πάνω από 9000 ανθρώπους τυπικά ή άτυπα κατοίκους. Παρ’ όλα αυτά οι μετανάστες/στριες/α αγωνίζονται καθημερινά για την επιβίωση, εργαζόμενοι/ες/α άτυπα σε ελληνικές και ευρωπαικές επιχειρήσεις γύρω από τα camps και στην Αθήνα, ενώ αναπτύσσουν επικοινωνίες και συνεργασίες εντός και εκτός των camps.
Επίσκεψη στρατοπέδου προσφύγων Ριτσώνας μετά τη πυρκαγιά, 10.12.2023 scroll for english
Στις 10 Δεκεμβρίου μια ομάδα αλληλέγγυων επισκέφθηκε το στρατόπεδο προσφύγων της Ριτσώνας. Η απόφαση αυτής της επείγουσας επίσκεψης πάρθηκε το προηγούμενο βράδυ όταν κυκλοφόρησαν ειδήσεις σχετικά με την κατάσταση πυρκαγιάς μέσα στο camp. Οι κρατικές αρχές δεν λένε για τα αίτια της πυρκαγιάς, που είχαν αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν άνθρωποι και να καταστραφούν περιουσίες και έγγραφά τους. Ομάδες συγκέντρωσαν μια αξιοσημείωτη ποσότητα ρούχων και κουβέρτες από το free shops, που γέμισαν 3 αυτοκίνητα. Σύμφωνα με τις ειδήσεις σχετικά με τη φωτιά, 12 κοντέινερ έχουν πληγεί από τη φωτιά, και μεταξύ αυτών, 7 κοντέινερ έχουν καεί ολοσχερώς. Προηγουμένως, γνωστοποιήθηκε μέσω των κατοίκων εντός του στρατοπέδου, οι οικογένειες που είχαν πληγεί περισσότερο από τη φωτιά, να βγουν έξω από το στρατόπεδο. Κατά την άφιξη των αλληλέγγυων, περίπου 20-30 οικογένειες περίμεναν ήδη έξω από το camp. Ωστόσο, η ανάγκη ήταν πολύ μεγαλύτερη από τα είδη που παραδόθηκαν. Επιπλέον, όλοι/ες χρειάζονταν κουβέρτες, ζεστά ανδρικά ρούχα, ζεστά παιδικά ρούχα και παπούτσια. Επιπλέον, υπήρχαν και άλλες οικογένειες που επλήγησαν από την πυρκαγιά, αλλά δεν υπήρξε επικοινωνία για να τους ενημερώσει για τη διανομή. Ωστόσο, κάποιοι από τους κατοίκους μέσα στο στρατόπεδο, προσφέρθηκαν εθελοντικά να βρουν αυτές τις οικογένειες και να μοιράσουν μερικά κουτιά με ρούχα μεταξύ τους. Αξιοσημείωτα σημεία: 1- Οι αλληλέγγυοι έχουν ενημερωθεί ότι δεν υπήρξε καμία απολύτως υποστήριξη στους ανθρώπους μετά τη πυρκαγιά από τις αρχές του camp, συμπεριλαμβανομένων των κοντέινερ και των ρούχων. Οι αρχές απλώς τους είπαν «Πηγαίνετε να κοιμηθείτε στα κοντέινερ των άλλων». οι κάτοικοι είπαν στους αλληλέγγυους «Είστε οι πρώτοι άνθρωποι που μας φέρνουν βοήθεια». 2- Ένας από τους κατοίκους αυτών των καμένων κοντέινερ είχε τραυματισμό στο πόδι από τη φωτιά. Μεταφέρθηκε από τις αρχές σε επείγουσα περίθαλψη. Ωστόσο, όταν έγινε η θεραπεία μετά από μερικές ώρες, του είπαν: «πάρε τώρα ταξί και πήγαινε πίσω στο camp!». τους είπε, «Δεν έχω χρήματα, τηλέφωνο, κάρτα ασύλου, όλη μου η ζωή έχει καεί στο κοντέινερ» επέμεναν ότι δεν θα του δώσουν μεταφορικό μέσο να γυρίσω πίσω στο στρατόπεδο. Η κατάσταση κλιμακώθηκε σε σημείο που ένας ηλικιωμένος παρεμβαίνει και πληρώνει το ταξί του. Δεν έλαβε καμία υποστήριξη και λύση στέγασης όταν έφτασε στο camp. 3- Άλλοι κάτοικοι που επλήγησαν από το ξέσπασμα της πυρκαγιάς επεσήμαναν ότι δεδομένου ότι η κάρτα ασύλου τους είχε καεί, τώρα αντιμετωπίζουν προβλήματα να βγουν έξω από τo camp ή να λάβουν τρόφιμα μέσα στο camp. 4- Οι αλληλέγγυοι/ες έχουν ενημερωθεί για την κατάσταση μιας κοπέλας που δεν έχει εγγραφεί στο στρατόπεδο αλλά χρειαζόταν ένα μέρος για να κοιμηθεί. Με τη βοήθεια της φίλης της αποφάσισε να πηδήξει πάνω από τον τοίχο για να κοιμηθεί στο camp. Αλλά ενώ πηδούσε από την άλλη πλευρά του τοίχου, το πόδι της έσπασε με πολύ άσχημο τρόπο. Έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο, αλλά εκεί, αποφασίζουν να της κόψουν το πόδι! Τώρα λοιπόν είναι πίσω στο στρατόπεδο, χωρίς χαρτί εγγραφής στο camp. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να βγει έξω από την κατασκήνωση (επειδή δεν έχει το κατάλληλο χαρτί για να επιστρέψει ξανά, αλλά και επειδή τώρα έχει περιορισμούς στην κίνηση λόγω της ιατρικής της κατάστασης). Από την άλλη, ο ειδικός γιατρός δεν μπαίνει στον καταυλισμό. Βιώνει κενό στη Ριτσώνα. 5- Επίσης, άλλοι κάτοικοι προσέγγισαν τους αλληλέγγυους για την κατάσταση της υγείας τους. Σε μια περίπτωση, ένας άνδρας υπέφερε από συνεχή πόνο. Είπε ότι όταν βρισκόταν στη Λέσβο αποφασίστηκε από τους γιατρούς να χειρουργηθεί. Επειδή όμως βρίσκεται στο στρατόπεδο της Ρισσώνα, το ιατρικό του ζήτημα παραμελείται εντελώς από τις αρχές και τους γενικούς γιατρούς του στρατοπέδου, γεγονός που τον αφήνει να πονάει τόσο πολύ ενώ περπατάει. Ritsona camp visit after the wildfire, 10.12.2023 On 10 of December, a group of 8 solidarians visited the Ritsona camp. The decision of this urgent visit was made the night before when there was an outback of news regarding the fire situation inside the camp. Νο news for the causes of the fire by the state administration. The fire destroyed people’s belongings and documents. The groups gathered a noticeable amount of clothes and blankets from free shops, which filled up 3 cars. Regarding the news, 12 containers have been affected by the fire, and among them, 7 containers have been burned down completely. Beforehand, it was communicated through the comrades inside the camp that the families that had been the most affected by the fire, to come outside of the camp. On the arrival of solidarians, about 20-30 families were already waiting outside the camp. The main issue was having enough warm clothes for everyone. solidarians have been informed that all the belonging of the residents of the seven containers has been totally burned down, including clothes, legal documents (asylum card), medicine, food, phones, etc. But still, the need was much bigger than the delivered items. Moreover, they all required blankets, warm male clothing, warm children’s clothes, and shoes. Noticeable points: 1- Solidarians have been informed that there was absolutely no support provided by authorities, including containers and clothing. The authorities simply told them “Go and sleep in other people’s containers.” the residents told the solidarians “You are the first people who are bringing help to us.” 2- one of the residents of those burned containers had an injury on his leg due to the fire. He has been taken by the authorities to emergency care. However, when the treatment after some hours was done, he was told: “now get a taxi and go back to camp!” he told them, “I have no money, no phone, no asylum card, all my life has been burned down in the container” they insisted that they won’t give him a ride back to camp. The situation escalates up to the point that an elderly interferes and pays for his taxi. He received no support and accommodation solution when he arrived at the camp. 3- Other affected residents by the fire breakout pointed out that since their asylum card had been burned down, they now have problems going outside the camp or receiving food inside the camp. 4- Solidarians have been informed about the situation of a lady who hasn’t been registered inside the camp but was in need of a place to sleep. With the help of her friend, she decided to jump over the wall in order to sleep in the camp. but while jumping down from the other side of the wall, her leg broke in a very bad way. She has been transferred to the hospital, but there, they decide to cut off her leg! So now she is back inside the camp, still with no registration paper. This means she can’t get outside of the camp (because she has no proper paper for going back in again, and also because now she has restrictions of movement due to her medical condition). On the other hand, the specialist doctor is not entering the camp. She is experiencing limbo in Ritsona. 5- also, other residents approached the solidarians with their medical condition. In one case, a man was suffering from constant pain; he said that when he was in Lesvos, it was decided by the doctors to do surgery. But since he is in Ristona camp, his medical issue is totally neglected by the authorities and the camp general doctors, which leaves him in so much pain while walking.
Update για στρατόπεδο προσφύγων στη Μαλακάσα. scroll for english.
Ενημέρωση ειδικά από αφγανές γυναίκες του camp. Πρόσφατα επισκεφτήκαμε τα καμπς της Μαλακάσας και το καμπ της Ριτσώνας, ακολουθεί ενημέρωση για Μαλακάσα. Αρχικά, πήγαμε στο Μαλακάσα 2. Πολύς κόσμος μας εξέφρασε την ανάγκη του για ζεστά ρούχα και περίπου 20-30 άτομα άρχισαν να μαζεύονται στον φράχτη του στρατοπέδου, για να παραλάβουν ρούχα που είχαμε φέρει. Αφού δώσαμε τις πρώτες τσάντες και κουτιά, οι φύλακες άλλαξαν γνώμη και προσπάθησαν να μας εμποδίσουν να δώσουμε οτιδήποτε. Μας είπαν ότι πρέπει να τους αφήσουμε τα ρούχα και οι υπεύθυνοι του στρατοπέδου θα φροντίσουν οι ίδιοι τη διανομή. Όταν φτάσαμε στη Μαλακάσα 1, μας περίμεναν ήδη περίπου 50 γυναίκες της αφγανικής κοινότητας. Μιλήσαμε με πολλές γυναίκες από την αφγανική κοινότητα που μας έδωσαν τις ακόλουθες πληροφορίες: – Υπάρχουν πολλές έγκυες γυναίκες μέσα, που περιμένουν σύντομα και δεν παίρνουν κουβέρτες, ζεστά ρούχα, όχι αρκετό φαγητό και ούτε γάλα από το στρατόπεδο. Ανησυχούν για τα μωρά τους. – Τα containers-δωμάτια δεν είναι καθόλου μονωμένα, κρυώνουν πολύ και οι στέγες έχουν διαρροή όταν βρέχει. -Είδαν κοντέινερ μέσα στο στρατόπεδο γεμάτα ρούχα, αλλά όπως μας ενημερώνουν οι κάτοικοι της Μαλακάσας, δεν έγινε διανομή τους, παρά την μεγάλη ανάγκη για κάτι τέτοιο. -Πρόσφατα ήταν ένας δημοσιογράφος που μπήκε μέσα στον καταυλισμό. Ο υπεύθυνος του στρατοπέδου τους υποσχέθηκε καλύτερες συνθήκες, αν δεν παραπονιούνταν μπροστά στον δημοσιογράφο, οπότε ο δημοσιογράφος αποκτά θετική εικόνα για το στρατόπεδο. Ως εκ τούτου, ο κόσμος παρέμεινε σιωπηλός, αλλά μετά την αποχώρηση του δημοσιογράφου, τίποτα δεν άλλαξε στην κατάσταση. – Κάποιοι δεν μπορούν να έρθουν στην Αθήνα, το ταξίδι στην Αθήνα θεωρεί πολύ ακριβό για πολλούς από αυτούς. (το single άτομο λαμβάνει επίδομα 70 ευρώ και ένα ζευγάρι περίπου από 120 ευρώ/μήνα) – Πολλά από τα παιδιά είναι παγιδευμένα μέσα στο κοντέινερ, μέρα και νύχτα. Επειδή κάνει κρύο και δεν έχουν ζεστά ρούχα για τα παιδιά. Έτσι οι γονείς φοβούνται να αφήσουν τα παιδιά να πάνε έξω. Επιπλέον, είναι συχνά άρρωστοι και η πρόσβαση σε ιατρική βοήθεια είναι πολύ κακή, σχεδόν μηδενική στο στρατόπεδο. Από τη μεριά μας, εκτός από τη διανομή ρούχων και την επικοινωνία με τις μετανάστριες και τους μετανάστες, πιέσαμε να μάθουμε πώς αντιμετωπίζουν στο στρατόπεδο της Μαλακάσας την κατάσταση των εγκύων γυναικών. Μας είπαν απλώς να έρθουμε τις εργάσιμες ώρες για να συζητήσουμε με τον υπεύθυνο του στρατοπέδου. —- Update on refugee camp in Malakasa. Update especially from Afghan women of the camp. We recently visited the Malakasa camps and the Ritsona camp, here is an update on Malakasa. First, we went to Malakasa 2. Many people expressed to us their need for warm clothes and about 20-30 people started gathering at the fence of the camp, to receive clothes that we had brought. After we gave the first bags and boxes, the guards changed their minds and tried to stop us from giving anything. We were told that we should leave the clothes with them and the camp officials would take care of the distribution themselves. When we arrived at Malakasa 1, about 50 women from the Afghan community were already waiting for us. We spoke to several women from the Afghan community who gave us the following information: – There are many pregnant women inside, who are expecting soon and they do not get blankets, warm clothes, not enough food and no milk from the camp. They worry about their babies. – The container-rooms are not insulated at all, they get very cold and the roofs leak when it rains. – They saw containers inside the camp full of clothes, but as the residents of Malacca inform us, they were not distributed, despite the great need for such a thing. -Recently there was a journalist who entered the camp. The camp manager promised them better conditions if they didn’t complain in front of the reporter, so the reporter gets a positive image of the camp. Therefore, people remained silent, but after the journalist left, nothing changed in the situation. – Some cannot come to Athens, the trip to Athens is considered too expensive for many of them. (a single person receives an allowance of 70 euros and a couple approximately 120 euros/month) – Many of the children are trapped inside the container, day and night. Because it’s cold and they don’t have warm clothes for the kids. So parents are afraid to let children go outside. In addition, they are often sick and access to medical assistance is very poor, almost non-existent in the camp. For our part, apart from distributing clothes and communicating with the migrant women and men and women, we pressed to know how they deal with the situation of pregnant women in the Malakasa camp. We were told to just come during business hours to talk to the camp manager.
Solidarity With Migrants
