Περί ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, συνεργασιών, διώξεων και βιασμών…

Ο Ερντογάν μίλησε για «εχθρούς των Τουρκοκυπρίων», στους οποίους συμπεριέλαβε και τον Μητσοτάκη. «Όλοι αυτοί θα μιλήσουν σήμερα για την Κύπρο. Θα τους ακούσουμε, είπε αλλά δεν μας νοιάζει τι θα πουν» ανέφερε, σύμφωνα με ανταποκριτή του ΣΚΑΪ, Μανώλη Κωστίδη.“, ΣΚΑΙ, 20/7/21.
Να τα πάλι τα σκυλιά του πολέμου να αλυχτάνε κι απ΄ τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Θα έλεγε κανείς ότι δεν έχουν περάσει ούτε 30 μέρες από την ανακήρυξη της Τουρκίας ως “ασφαλή χώρα” από τον Μυταράκη και την πλήρη σύμπλευση του ελληνικού κράτους με ότι έχει ήδη συμφωνήσει μαζί με το τουρκικό και την ευρωπαϊκή ένωση για το μεταναστευτικό. Και δεν έχουν περάσει ούτε 48 ώρες από τις με κάθε επισημότητα πλέον, αποκαλύψεις, πως ο ελληνικό στρατός και το λιμενικό είναι κομμάτι μιας πελώριας, παράνομης ακόμα και με τα δικά τους κουρελόχαρτα περί διεθνούς δικαίου, σκοτεινής και μαύρης ιστορίας που λέγεται “επαναπροωθήσεις” ή καλύτερα “push backs” όπως ακούγεται στους εφιάλτες των κολασμένων της γης.

Όμως αν δεν έφταναν μόνο τα παραπάνω για να πούμε πως πέρα από “εχθροί” τα δύο κράτη είναι καλοί συνεργάτες, καθώς κανείς δεν μπορεί  να αγνοήσει τις τραγικές ειδήσεις των τελευταίων ημερών:

Η τρανς φίλη μας που είχε περάσει τα σύνορα ως προσφύγισσα και είχε φτάσει στον Εβρο πριν δύο μέρες βιάστηκε, χτυπήθηκε από τους ελληνικούς στρατιώτες αφού την πήραν όλα τα λεφτά της. Οι στρατιώτες έκλεψαν όλα τα αντικείμενα πάνω της. Όταν είχαμε μιλήσει τη τελευταία φορά, μας είχε ενημερώσει πως την βρήκε στα σύνορα ο ελληνικός στρατός. Την διώξανε πίσω στην Τουρκία τη νύχτα, όταν ήταν ολο σκοτεινό, μέσα σε μια βάρκα. Βιασμένη, χτυπημένη, ταραγμένη…..“, Εζρα Ντογκάν, 17/7/21

Τι κάνει ο ελληνικός στρατός όταν μια γυναίκα πλησιάζει λέγοντας “είμαι αιτούσα ασύλου”. Την δέρνει, την γδύνει, την βιάζει και την κλέβει. Οι συνοριοφύλακες του Έβρου, που φυλάνε τον “σύγχρονο Παρθενώνα”, τον φράκτη του Έβρου. Αυτοί οι “ήρωες” που κερδίζουν πάντα απέναντι σε άοπλους και ταλαιπωρημένους ανθρώπους. Στην περίπτωση, απέναντι σε αγωνίστρια που διώκεται από τον “προαιώνιο” αντίπαλο το κράτος της τουρκίας και τον “εχθρό” Ερντογάν.* Και δεν είναι η μόνη.

Κυνηγημένες για τις απόψεις τους από το αυταρχικό καθεστώς του Ερντογάν, οι δύο γυναίκες που πρόσκεινται πολιτικά στο Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP), μόλις εισήλθαν στην Ελλάδα παραδόθηκαν στις αρχές ως όφειλαν, εξήγησαν την κατάστασή τους και αιτήθηκαν πολιτικό άσυλο. 

Όπως κατέστησαν σαφές στις ελληνικές αρχές, οι δυο γυναίκες αντιμετωπίζουν ψευδείς κατηγορίες για «συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση» στην Τουρκία και η ζωή τους βρίσκεται σε κίνδυνο. Πρόκειται μάλιστα για γνωστές και προβεβλημένες ακτιβίστριες, καθώς για παράδειγμα τα κουρδικά ποιήματά της Şimşek δημοσιεύθηκαν σε ανθολογία ποίησης το 2021 στην Ελλάδα. 

Παρά τις παραινέσεις και το δίκαιο των αιτημάτων τους, οι ελληνικές αρχές στον Έβρο προχώρησαν σε απρεπή σωματική έρευνα και σε κατάσχεση των κινητών, των υπολογιστών και των χρημάτων των δύο γυναικών.”, Φωνή των Κούρδων, 29/6/21

Κι αυτές είναι οι καταγγελίες που καταφέρνουν να βρουν τον δρόμο προς τα έξω. Δεν μετράμε εδώ τις χιλιάδες ανομολόγητες και ακόμα σιωπηρές μη ομολογημένες κραυγές. Τα βασανιστήρια, τους ξυλοδαρμούς, τις δολοφονίες. Ένα διαρκές έγκλημα στα σύνορα της χώρας.

Eξάντλησε κάθε αυστηρότητα το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων χθες απέναντι στους 11 Τούρκους και Κούρδους αντικαθεστωτικούς πρόσφυγες, με μια απόφαση με εμφανείς πολιτικές αποχρώσεις, με την οποία τους επέβαλε συνολικά 537 χρόνια κάθειρξης!

Κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης, δεν τους αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό (ούτε καν αυτό της μετεφηβικής ηλικίας), για μια τσάντα με όπλα που βρέθηκε τον Μάρτιο του 2020 στον πάτο ενός βόθρου σε σπίτι στα Σεπόλια όπου φιλοξενούνταν και την οποία μετέφερε ένας εξ αυτών, και ενώ δεν έχει διαπραχθεί καμία εγκληματική ενέργεια με αυτά τα όπλα πουθενά, όπως βεβαίωσε στο δικαστήριο ο βασικός και μοναδικός μάρτυρας της Αντιτρομοκρατικής.“, ΕΦΣΥΝ, 20/7/21.

Αν και η είδηση μιλάει από μόνη της αξίζει να ρίξουμε μια βαθύτερη ματιά. Δεν είναι πως τα δύο κράτη δεν έχουν τις διαφορές τους. Δεν είναι πως έχει σιγάσει ο ανταγωνισμός για τα πετρέλαια και τις εξορύξεις, ούτε πως τα βρήκανε για τον γεωστρατηγικό τους ρόλο με όχημα και την Κύπρο. Είναι πως αυτός ακριβώς ο ανταγωνισμός απαιτεί την μεγαλύτερη δυνατή εσωτερική “κοινωνική ειρήνη”. Κι όταν μιλάνε για ειρήνη οι από πάνω εννοούν την μεγαλύτερη δυνατή καθυπόταξη κάθε εν δυνάμει εξεγερτικής φωνής και δυνατότητας. Είτε είσαι τρανς γυναίκα που αγωνίζεσαι ενάντια στο καθεστώς της τουρκίας, είτε κούρδισσα κομμουνίστρια, είτε φοιτητής ή εργαζόμενη που αγωνίζεται στην ελλάδα για τα αφεντικά είσαι ο εσωτερικός εχθρός και πρέπει να παταχθείς, είσαι τα μέσα σύνορα που οφείλουν να υπερασπιστούν μέχρι θανάτου. Μπροστά στην κλιμάκωση, λοιπόν, του ελληνικού ανταγωνισμού, μπροστά στην απειλή του πολέμου μεταξύ των δύο κρατών, ο πόλεμος που ξεσπάει δεν είναι άλλος από έναν αναντίρρητα κοινωνικό. Και σ’ αυτόν τον πόλεμο οφείλουμε να έχουμε σαφή διακριτικά…

*για αυτήν την υπόθεση έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα τις επόμενες ημέρες.

Πηγή: antiwar report #8, ιούλιος 2021.
Μοιραστείτε το άρθρο