Παρά τη στάση εργατικών κέντρων και σωματείων να ακολουθήσουν την καθεστωτική ΓΣΣΕ στη μετάθεση της απεργίας από την αυριανή Πέμπτη 3/6 στην επόμενη 10/6, η Ομοσπονδία των ναυτών, αλλά και κάποια σωματεία βάσης (άλλα πάλι συστοιχήθηκαν στη μετάθεση), μαζί με εργατικές κινήσεις και οργανώσεις καλούν σε κινητοποιήσεις: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα… Στις 5:00 στο λιμάνι του Πειραιά
Ενδεικτική του κλίματος που έχει δημιουργηθεί είναι και η αναφορά της ΠΕΝΕΝ: Το χειρότερο όλων είναι ότι η στάση εκείνων των δυνάμεων που νυχθημερόν μιλούν στο όνομα της ταξικής πάλης και της υπεράσπισης των συμφερόντων της εργατικής τάξης, άκριτα δέχθηκαν και αδιαμαρτύρητα προσχώρησαν και συστοιχήθηκαν απόλυτα με την χρεοκοπημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ που σταθερά αποδεικνύεται πέρα πάσης αμφιβολίας ότι είναι το βασικό αγκωνάρι του συστήματος στο σ.κ. Άλλες πάλι οργανώσεις προχωράνε και καταγγέλλουν: την πολιτική ουράς στους Παναγόπουλους της ΓΣΕΕ.
Όπως δε, σημειώνουν εκ των συνελεύσεων βάσης που επιμένουν στην απεργία της 3/6: Παρά την ακύρωση της απεργίας της 3ης Ιούνη εξαιτίας της στάσης συμβιβασμού και υποταγής που κράτησαν οι δυνάμεις της ΑΔΕΔΥ και του ΕΚ Αθήνας στην απεργοσπαστική απόφαση της ΓΣΕΕ, με τη συναίνεση του ΠΑΜΕ, διατηρούμε τα καλέσματα σε κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο.
ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΠΕΝΕΝ, ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΒΑΣΗΣ, ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ, ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
ΠΕΙΡΑΙΑΣ: στις 5:00 Λιμάνι
ΑΘΗΝΑ: 10:00 Μετρό Ευαγγελισμού, 18:30 Πλατεία Συντάγματος, 19:00 Άλσος Παγκρατίου
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 10:30 Άγαλμα Βενιζέλου
ΠΑΤΡΑ: 11:00 Πλατεία Όλγας, 18:30 Παράρτημα
ΠΕΝΕΝ: 24ωρη απεργία στις 3 Ιούνη 2021
Στην σημερινή έκτακτη συνεδρίαση του Δ.Σ της ΠΕΝΕΝ αποφασίστηκε ομόφωνα η κήρυξη 24ωρης Πανελλαδικής απεργίας σε όλες τις κατηγορίες πλοίων για τις 3 Ιούνη 2021 και από ώρας 00.01 έως τις 24.00 της ίδιας μέρας.
Η απεργία αυτή καθώς και μια σειρά πολύμορφες δράσεις που θα αναπτύξουμε τις αμέσως επόμενες μέρες έχουν ως στόχο το εκτρωματικό αντεργατικό – αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο η κυβέρνηση να το πάρει πίσω και να μην φθάσει αυτό ποτέ στην Βουλή.
Οι διατάξεις του νομοσχεδίου συνιστούν τομή και κλιμάκωση στην επίθεση ενάντια στα εργατικά δικαιώματα με κορυφαίο την ανοιχτή υπονόμευση του 8ώρου που έχει θεσπιστεί στην χώρα μας εδώ και 100 χρόνια.
Το σύνολο των ρυθμίσεών του, όπως αναλυτικά έχουμε επαναλαμβανόμενα υπογραμμίσει, αποτελούν ριζική ανατροπή στα εναπομείναντα εργασιακά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα και η απάντησή μας πρέπει να είναι ο ανυποχώρητος αγώνας για να μην περάσει αυτό.
Εκφράζουμε την θέληση και ετοιμότητά μας να προχωρήσουμε σε κλιμάκωση των αγωνιστικών και απεργιακών κινητοποιήσεων.
Καλούμε τα μέλη μας και όλους τους Ναυτεργάτες να δώσουν και αυτή την φορά την μάχη για την επιτυχία της απεργίας σε όλα τα λιμάνια της χώρας μας.
Παίρνουμε όλοι μέρος, στέλνοντας σαφές μήνυμα σύγκρουσης με την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, στην συγκέντρωση που οργανώνει το Ε.Κ.Π στον Πειραιά (πλατεία Καραϊσκάκη στις 10.00 το πρωί)
Έναρξη απεργίας 3 Ιούνη 2021 ώρα 00.01- Λήξη απεργίας 3 Ιούνη 2021 ώρα 24.00
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ
Απεργία ΠΕΝΕΝ. Κυβέρνηση-ΥΕΝ-Εφοπλιστές: Στήνουν σκηνικό καταστολής!
Πριν ακόμη βγει η απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά επί της αίτησης του ΣΕΕΝ να κηρυχθεί η απεργία της ΠΕΝΕΝ ως παράνομη και καταχρηστική, το ΥΕΝ και οι εφοπλιστές οργανώνουν από κοινού την καταστολή της απεργίας!
Στη κατεύθυνση αυτή από νωρίς το απόγευμα ο ΣΕΕΝ έβγαλε ανακοίνωση ζητώντας από τη κυβέρνηση και το ΥΕΝ να θέσουν σε δράση τις δυνάμεις καταστολής του λιμενικού σώματος προκειμένου να επιβάλουν τον νόμο και την τάξη!
Την ίδια στιγμή στενός συνεργάτης του Υπουργού Ε.Ν σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρόεδρο της ΠΕΝΕΝ του ανακοίνωσε ότι οι δυνάμεις καταστολής του ΥΕΝ θα είναι αύριο σε πλήρη ετοιμότητα να επέμβουν για να μην διασαλευτεί η νομιμότητα και ασφάλεια στο λιμάνι!
Σ’ αυτό το άθλιο αυταρχικό και αντιδημοκρατικό σκηνικό που στήνουν για το χτύπημα και την υπονόμευση της απεργίας οι ακτοπλοϊκές εταιρίες επιχειρούν μέσω της έκδοσης χιλιάδων εισιτηρίων για τις 3/6 να δημιουργήσουν αύριο στο λιμάνι τους όρους κοινωνικού αυτοματισμού στρέφοντας τους επιβάτες κατά των απεργών και των ομάδων περιφρούρησης της απεργίας!
Πρόκειται για οργανωμένη συντονισμένη επιθετική επιχείρηση εφοπλιστών-κυβέρνησης να εμποδίσουν την άσκηση των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων επιβάλλοντας καθεστώς βίας, καταστολής και τρομοκρατίας ώστε να εμπεδωθεί η σιγή νεκροταφείου στις αντιλαϊκές-αντεργατικές τους επιλογές.
Επαναλαμβάνουμε ότι η πολιτική τους είναι διαμετρικά αντίθετη με τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων, η πολιτική τους είναι η αιτία των αγώνων που αναπτύσσονται, η πολιτική τους είναι υπόλογη απέναντι στον λαό και την κοινωνία και όχι οι διεκδικήσεις και οι αγώνες των εργαζομένων.
Εάν πιστεύουν ότι ο νέος εργασιακός μεσαίωνας που οραματίζονται με το αντιδραστικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη θα περάσει για αυτούς «αναίμακτα» είναι βαθιά νυχτωμένοι!
Μπροστά στην νέα επίθεση που εξελίσσεται ενάντια στο απεργιακό μας δικαίωμα και στις δίκαιες διεκδικήσεις μας, εκφράζουμε την σφοδρή εναντίωσή μας στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, δηλώνουμε την αποφασιστικότητά μας να σταθούμε μέχρι τέλος απέναντι και ενάντια στις απειλές, τους εκβιασμούς και την κρατική τρομοκρατία!
Καλούμε συνδικάτα-συλλογικότητες-σχήματα-φορείς και αγωνιστές του κινήματος να δώσουν αύριο το πρωί μαζί μας το αγωνιστικό τους παρόν στο λιμάνι στέλνοντας το μήνυμα ότι η τρομοκρατία δεν θα περάσει!
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ
ΥΓ: Σχετικά με την δικαστική απόφαση που μας ανακοινώθηκε πριν από λίγο και η οποία κάνει δεκτή την αίτηση του ΣΕΕΝ, θέλουμε να επισημάνουμε ότι αυτή δεν αλλάζει στο ελάχιστο τον απεργιακό-αγωνιστικό μας σχεδιασμό!
Η απάντηση μας είναι μια, πίστη στο προλεταριακό διαχρονικό σύνθημα: Νόμος είναι του δίκαιο του εργάτη
ΑΘΗΝΑ – 10:00 Μετρό Ευαγγελισμού 10:00, 18:30 Μετρό Σύνταγμα
Παρεμβάσεις ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη Πέμπτη 3/6 & Παρασκευή 4/6
STOP στο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη
Με επιτροπές αγώνα παντού
Σε χώρους εργασίας σε πλατείες, γειτονιές, σε σχολεία & σχολές
Να διώξουμε την αντεργατική κυβέρνηση
Συγκέντρωση- Παρέμβαση
Πέμπτη 3/6
Μετρό Ευαγγελισμού 10:00
Μετρό Σύνταγμα 18:30
Παρασκευή 4/6
Μετρό Περιστέρι 19:00
Όλοι στην Απεργία Πέμπτη 10/6 στις 10:30, πλ. Κλαυθμώνος
Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι και λαϊκά στρώματα, έχει κάθε δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση ή καθήκον, να αποτρέψει είτε την κατάθεση, είτε την ψήφιση, πόσο μάλλον την εφαρμογή αυτού του νεοφιλελεύθερου αντεργατικού νομοσχεδίου (ν/σ) Χατζηδάκη, ΓΙΑΤΙ:
1) Αυτό το ν/σ, υπηρετεί και εξυπηρετεί, έναν στόχο, την δημιουργία του λεγόμενου απασχολήσιμου, ενός μοντέλου «εργαζόμενου», ατομικοποιημένου, απολύτως διαχειρίσιμου (έρμαιο) από την εργοδοσία, που θα δουλεύει και θα αμείβεται, όταν, όπου, όσο και όπως θέλει ο εργοδότης.
2) Τα γενικά χαρακτηριστικά αυτού του νομοσχεδίου, είναι: (1ο) η μεγαλύτερη απορρύθμιση ή ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, των συνθηκών εργασίας, των αντίστοιχων δικαιωμάτων, και ιδίως, απορρυθμίζονται, (α) «οι χρόνοι εργασίας, τα ωράρια, οι υπερωρίες κλπ», και (β) οι σχετικές αμοιβές. Με μέτρα ενάντια στο σταθερό, πλήρες ωράριο αλλά και ενάντια στην σταθερή αμοιβή (2ο) η μεγαλύτερη αποδέσμευση στο λεγόμενο διευθυντικό δικαίωμα, από κάθε περιορισμό ή έλεγχο, δίνοντας μεγαλύτερη εξουσία και περισσότερες δυνατότητες (σε εργοδότες ιδιώτες και δημόσιο, υπουργούς κ.λπ.). (3ο) περισσότερα και πιο σημαντικά χτυπήματα, στα συνδικαλιστικά δικαιώματα (οργάνωση, λειτουργία και δράση Σωματείων ή Συνδικάτων κλπ) και στην προστασία τους. Οι όποιες ευνοϊκές για τους εργαζόμενους διατάξεις, όπως πχ η χορήγηση γονικής άδειας και στον πατέρα ή η εξίσωση της αποζημίωσης απόλυσης υπαλλήλου και εργατοτεχνίτη, αποτελούν το δόλωμα/παγίδα, για να περάσει αυτό το σκληρά αντεργατικό νομοσχέδιο.
3) Αυτό το ν/σ στοχεύει, κυρίως και καταρχήν, σε 2 καθοριστικά, αυτή τη στιγμή, χτυπήματα.
Πρώτον, μέσα από την «διευθέτηση του χρόνου εργασίας/και ιδίως των υπερωριών», στοχεύει στο να καταργηθούν οι όποιες ή οι περισσότερες διατάξεις: (α) προστάτευαν το 8ωρο, τον εργαζόμενο, από την παραπάνω ημερήσια ή εβδομαδιαία εργασία, (β) καθόριζαν πρόσθετη αμοιβή για τις διάφορες υπερωρίες (πχ η υπερεργασία είχε 20% προσαύξηση αμοιβής, η «νόμιμη υπερωρία, η εντός των επιτρεπόμενων ορίων» είχε προσαύξηση 40%, η «νόμιμη υπερωρία, η πέραν των ορίων» είχε προσαύξηση 60%, και η «παράνομη» υπερωρία είχε προσαύξηση 80%). Στοχεύουν, σε μια σημαντική μείωση/εξάλειψη, της πρόσθετης αμοιβής των υπερωριών και άρα σε μια σημαντική μείωση του εισοδήματος, πολλών εργαζομένων, και σε αντίστοιχη, αύξηση των κερδών των εργοδοτών. Οι εργοδότες θα μπορούν μονομερώς να προσφεύγουν στο ΑΣΕ (Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας), και να επιβάλλουν, ακόμη και 10ωρη ή και 12ωρη εργασία, χωρίς πρόσθετη αμοιβή!
Δεύτερο, μέσα από «τον εκσυγχρονισμό της εργατικής νομοθεσίας» ή με το «ξανά γράψιμο του εργατικού δικαίου από την αρχή», στοχεύει: (α) στην ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση των Σωματείων, των Συνδικάτων, και κάθε έννοιας Συνδικαλισμού, δηλαδή, της συλλογικής, μαζικής και μαχητικής/δυναμικής διεκδίκησης και αγώνα. Με μέτρα όπως τα παραπάνω, αλλά και με όσα άλλα περιέχει αυτό το ν/σ, όπως πχ, την επιβολή ενός νέου είδους ΣΣΕ (Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας) «υποκλάδου» ή την καθιέρωση της «υπερίσχυσης» των λεγόμενων ατομικών συμβάσεων εργασίας, έναντι όλων των άλλων ειδών ΣΣΕ. (β) Στην τυπική και ουσιαστική παρεμπόδιση, ποινικοποίηση και απαγόρευσή τους. Σε μια επίθεση, που είναι κομβική, ζωτικής σημασίας. Με μέτρα όπως πχ, τον περιορισμό/απαγόρευση διεκδίκησης ΣΣΕ, σε Σωματεία και Συνδικάτα, αν δεν εγγραφούν στο ηλεκτρονικό γενικό μητρώο του υπ. εργασίας. Τους περιορισμούς στις δυνατότητες προσφυγής των Συνδικάτων στον ΟΜΕΔ. Με την μείωση του αριθμού των μελών της διοίκησης των συνδικαλιστικών οργανώσεων που προστατεύονται από απόλυση. Με την μείωση των ημερών συνδικαλιστικής άδειας, που δικαιούνται, εργαζόμενοι και εκλεγμένοι στις διοικήσεις, για να εξασκήσουν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα/καθήκοντά τους. Με την επιβολή αρχικά προαιρετικά και στην συνέχεια υποχρεωτικά, της δυνατότητας ηλεκτρονικής συμμετοχής και ψηφοφορίας στις Γενικές Συνελεύσεις, ιδίως για την απόφαση απεργίας. Με την υποχρέωση στα συνδικαλιστικά όργανα να ενημερώνουν για την απεργία, τον εργοδότη, πολύ νωρίτερα από ότι ήδη ισχύει σήμερα. Με την περαιτέρω αύξηση στο προσωπικό ασφαλείας σε πολλές επιχειρήσεις στο τουλάχιστον 40% του συνόλου του προσωπικού. Με την μεγαλύτερη προσπάθεια ποινικοποίησης άρα παρεμπόδισης έως και απαγόρευσης της απεργίας και της περιφρούρησής της!
4) Η κυβέρνηση της ΝΔ με το επικείμενο νομοσχέδιο: (I) συνεχίζει τα αντεργατικά χτυπήματα, που είχαμε (α) σε όλη την Μνημονιακή περίοδο, από όλες τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τις παραλλαγές τους. (β) Τα τελευταία 31 χρόνια, από το 1990 και μετά, από τους νεοφιλελεύθερους και τους εκσυγχρονιστές, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. (γ) Την περίοδο της πανδημίας, εδώ και πάνω από ένα χρόνο. (II) Θεσμοθετεί/νομοθετεί υπέρ των εργοδοτών, ιδίως υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, τις όποιες αρνητικές αλλαγές, είχαμε στην εργασία (ανεργία, υποαπασχόληση, εντατικοποίηση ή υπεραπασχόληση, μειώσεις μισθών κ.λπ.), λόγω της κρίσης, εδώ και σχεδόν 50 χρόνια. (III) Φέρνει, πιο κοντά, τα επόμενα αντεργατικά ν/σ, γιατί ΕΕ, εργοδότες, τραπεζίτες, εφοπλιστές και δανειστές, δεν πρόκειται να σταματήσουν, για όσο καιρό υπάρχουν εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, για όσο καιρό δεν τους σταματάμε και κυρίως για όσο καιρό, έχουν την οικονομική και πολιτική εξουσία στα χέρια τους. Τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογικά και πολιτικά, δόγματά τους, οι ιδεοληψίες και οι αγκυλώσεις τους, για την υποταγή όλων στον «βωμό του κέρδους», για την χωρίς όρους και όρια στήριξη του κεφαλαίου και ιδίως του μεγάλου κεφαλαίου, είναι εδώ και μας απειλούν.
5) Το ν/σ αυτό είχε προετοιμαστεί, από τον περασμένο Οκτώβρη και είχε παρουσιαστεί από τον τότε υπουργό εργασίας Ι. Βρούτση. Το αντεργατικό νομοσχέδιο, καθυστέρησε να κατέβει, γιατί η κυβέρνηση της ΝΔ, ήθελε να προλάβει τις αντιδράσεις στα σχέδιά της, και προσπάθησε πρώτα να επιβάλλει ένα «αστυνομικό κράτος», με απαγορεύσεις κάθε είδους εργατικών, κοινωνικών, φοιτητικών, συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων, πορειών κ.λπ. Όμως αυτή η προσπάθεια, όχι μόνο δεν προχώρησε γρήγορα, αλλά τελικά οδήγησε την κυβέρνηση της ΝΔ, σε μια σχετική και προσωρινή αναδίπλωση, ιδίως, μετά την αναίτια επίθεση της αστυνομίας στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, και το ξέσπασμα (στις 9-3-2021) τόσο της οργής και της αγανάκτησης, χιλιάδων, νέων, εργαζομένων κ.α., όσο και από τις μετέπειτα συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις σε διάφορες πόλεις/γειτονιές και των μεγάλων φοιτητικών διαδηλώσεων. Τώρα, η κυβέρνηση, ξανά προετοιμάζει το έδαφος για το αντεργατικό ν/σ Χατζηδάκη/Βρούτση.
Εμείς, οι εργαζόμενοι, οι νέοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, πρέπει να προετοιμάσουμε και να προσπαθήσουμε, να σταματήσουμε είτε το κατέβασμα του νομοσχεδίου, είτε την ψήφισή του. Αυτό σημαίνει, να πάμε παντού, να εξηγήσουμε το τι σημαίνει αυτό το νομοσχέδιο. Να φτιάξουμε επιτροπές αγώνα παντού, σε χώρους εργασίας, σε πλατείες και γειτονιές, σε σχολεία και σχολές. Να διοργανώσουμε συνελεύσεις, συζητήσεις και εκδηλώσεις. Να προετοιμάσουμε ή να στηρίξουμε συγκεντρώσεις, πορείες, διαδηλώσεις, απεργίες και καταλήψεις. Να οργανώσουμε έναν αγώνα διαρκείας, ενάντια στην κρατική/αστυνομική βία και καταστολή, αλλά και μια νέα αρχή, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, και των πιο ζωτικών αναγκών μας, εν μέσω παροξυσμού της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης. Για πραγματική και ουσιαστική προστασία, για:
- Την μη κατάθεση ή την απόσυρση του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη/Βρούτση.
- Μείωση των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας, χωρίς μείωση αποδοχών- Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους.
- Σταθερή και πλήρη απασχόληση, κατάργηση κάθε είδους ελαστικής, μερικής απασχόλησης.
- Απαγόρευση των απολύσεων.
- Επίδομα ανεργίας, χωρίς προϋποθέσεις και για όλο το διάστημα της ανεργίας, ίσο τουλάχιστον με τον βασικό μισθό.
- Απαγόρευση πλειστηριασμών και εξώσεων σε εργατικές και λαϊκές κατοικίες.
- Εφαρμογή μέτρων προστασίας, της δημόσιας υγείας, στους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους.
- Δημόσια, καθολική και δωρεάν ασφάλιση για όλους.
- Διαγραφή του χρέους.
- Γενναία αύξηση των κοινωνικών δαπανών για υγεία, παιδεία και έργα υποδομής.
- Κατάργηση όσων αντεργατικών, αντιλαϊκών, αντιασφαλιστικών και αντιεκεπαιδευτικών νόμων, ψηφίστηκαν την περίοδο των μνημονίων και της πανδημίας.
Αντεπίθεση των Εργαζομένων
https://antepithesitonergazomenon.blogspot.co…
19:00 Άλσος Παγκρατίου
Συγκέντρωση – μικροφωνική ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο και τη μισθωτή σκλαβιά
Καλούμε σε συγκέντρωση – μικροφωνική ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο και τη μισθωτή σκλαβιά, Άλσος Παγκρατίου (Ευτυχίδου και Σπύρου Μερκούρη), 7:30μμ
Το κείμενο της συνέλευσης που μοιράζεται σε πορείες, γειτονιές και χώρους εργασίας:
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ – ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Τα τελευταία χρόνια, με το ξέσπασμα της δομικής καπιταλιστικής κρίσης, οι διάφοροι διαχειριστές του κράτους επέβαλλαν μια σειρά από νόμους προκειμένου να επεκτείνουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση των απο τα κάτω. Η υγειονομική κρίση που ξέσπασε το τελευταίο χρόνο παγκόσμια, δημιούργησε ένα προνομιακό περιβάλλον για την κυριαρχία, προκειμένου να επιχειρήσει την ολοένα και μεγαλύτερη κρατική και καπιταλιστική επίθεση. Απαγορεύσεις μετακινήσεων, διαδηλώσεων, συγκεντρώσεων και εκτεταμένη καταστολή, αποτέλεσαν και αποτελούν κεντρικές πολιτικές σε όλο τον πλανήτη.
Στον τομέα της εκπαίδευσης, ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη ήρθε να επιβάλλει την νέα κανονικότητα του ελέγχου και της πειθάρχησης αλλά και να ενισχύσει το ρόλο του πανεπιστημίου ως επιχείρηση. Η αποστείρωση και η εντατικοποίηση σε πανεπιστήμια και σχολεία αποτελεί για την κυριαρχία ιδανικό εργαλείο διαμόρφωσης του μελλοντικού και πλέον πειθήνιου εργατικού δυναμικού. Στον τομέα της εργασίας, τα «υγειονομικά μέτρα» αποτέλεσαν πρώτης τάξεως ευκαιρία για το βάθεμα της εκμετάλλευσης. Από την πρώτη στιγμή λοιπόν, τα μέτρα «προστασίας της εργασίας» ήρθαν για να πλήξουν τις εργαζόμενες και να διασώσουν τα αφεντικά. Χιλιάδες εργαζόμενοι βρέθηκαν να προσπαθούν να επιβιώσουν με το επίδομα των 534 ευρώ. Ενώ ακόμη περισσότεροι είναι αυτοί που αποκλείστηκαν και από αυτό το επίδομα, επειδή δούλευαν αδήλωτοι. Την ίδια ώρα αναγκάστηκαν να συνεχίζουν να δουλεύουν τσάμπα, σε καθεστώς ημιπαρανομίας, με το φόβο του εξοντωτικού προστίμου για τη μετάβασή τους προς και από τη δουλειά. Παράλληλα, εισήχθη σε πολλούς κλάδους και επεκτάθηκε δραματικά σε άλλους, η τηλεργασία, με πολλές και βαθιές αρνητικές επιπτώσεις στους όρους εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Μέσα σε αυτή τη νέα κανονικότητα και το δυστοπικό πλαίσιο που βιώνουμε, έρχεται το καινούργιο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, το οποίο στοχεύει να δώσει τέλος στις εργατικές διεκδικήσεις και να αναιρέσει και τα τελευταία εργατικά κεκτημένα. Πιο συγκεκριμένα, η κατάργηση της 8ωρης εργασίας είναι κομβικό σημείο του νέου νόμου και έρχεται να νομιμοποιήσει την υπάρχουσα συνθήκη σε διάφορους εργασιακούς τομείς αλλά και να την επεκτείνει σε άλλους. Η υπερωριακή εργασία πλέον θα είναι απλήρωτη και θα αντιστοιχεί με μέρες ή ώρες ρεπό, όταν και εφόσον το επιτρέψουν τα αφεντικά. Η δεκάωρη εργασία θα πραγματοποιείται μέσω ατομικών συμβάσεων στις επιχειρήσεις που δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις, οι οποίες μέσα από το ίδιο το νομοσχέδιο, θα αυξηθούν κατακόρυφα. Παράλληλα, καμία διάταξη δεν προστατεύει τον εργαζόμενο από το να απολυθεί και οι απλήρωτες ώρες υπερωρίας να πάνε στα αζήτητα. Ένα άλλο σημείο του νομοσχεδίου αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης επέκτασης της κυριακάτικης εργασίας στο λιανεμπόριο από την αριστερή κυβέρνηση, η οποία πλέον επεκτείνεται σε ακόμη 7 τουλάχιστον κλάδους. Η εντατικοποίηση της εργασίας και η επέκταση των ωραρίων, όπως συνοπτικά αναπτύχθηκαν παραπάνω είναι μια συνθήκη που νομοτελειακά θα οδηγήσει σε ακόμα περισσότερα «εργατικά ατυχήματα» – εργατικές δολοφονίες. Τέλος, η εισαγωγή της τηλεργασίας τον τελευταίο χρόνο έρχεται να μονιμοποιηθεί, εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς, όπου ο προσωπικός χρόνος και χώρος μετατρέπεται σε εργασιακός. Με αυτό το τρόπο τα όρια ελεύθερου και εργάσιμου χρόνου γίνονται δυσδιάκριτα με διάφορες ψυχολογικές, μεταξύ άλλων, συνέπειες στους εργαζόμενους. Η δουλειά από το σπίτι εμποδίζει την αλληλεπίδραση με συναδέλφισσες άρα οποιαδήποτε συλλογικοποίηση και αντίδραση γίνεται εξαιρετικά δύσκολη. Συγχρόνως, πραγματοποιείται μια τεράστια απαλλαγή δαπανών από τα αφεντικά, καθώς οικονομικά φορτία μετακυλίονται στους εργαζόμενους (ρεύμα, νερό, υλικοτεχνική υποδομή Η/Υ, internet, καθαριότητα κ.α.).
Την ίδια στιγμή, το νομοσχέδιο επιχειρεί να βάλει τέλος στις εργατικές διεκδικήσεις και να απλώσει ένα καθεστώς, όπου κράτος και αφεντικά ανενόχλητα, θα επιτίθενται στις εργαζόμενες. Η υποχρεωτική καταγραφή σωματείων και μελών τους και η διαχείριση αυτής της πληροφορίας από το κράτος θα αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα οργάνωσης σε σωματεία, καθώς θα στοχοποιούνται όσοι επιθυμούν κάποια μορφή συλλογικοποίησης. Πολλαπλές διατάξεις του νέου νόμου έρχονται να χτυπήσουν ειδικά την απεργία. Αυτό γίνεται:
1) μέσω της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στις γενικές συνελεύσεις και της απαίτησης για το 50%+1 των μελών προκειμένου η απεργία να είναι νόμιμη (διάταξη που ψήφισε η κυβέρνηση του σύριζα),
2) μέσω της θεσμοθέτησης προσωπικού ασφαλείας στο 1/3 του συνόλου των εργαζομένων στις επιχειρήσεις που ονομάζουν «κοινής ωφέλειας», οδηγώντας στη λειτουργία της επιχείρησης τη μέρα της απεργίας και άρα μετατρέποντάς την σε συμβολική,
3) με την ποινικοποίηση των απεργιακών περιφρουρήσεων που αποτελεί ασπίδα για την απεργοσπασία και μπορεί να οδηγήσει στην παρανομοποίηση της απεργίας αν εμποδιστεί η είσοδος απεργοσπαστών στην επιχείρηση ή ακόμη και αν τους ασκηθεί ψυχολογική βία (!).
Τέλος, οι διατάξεις που ανοίγουν το δρόμο για απολύσεις συνδικαλιστών δείχνουν ξεκάθαρα τη στόχευση της συνδικαλιστικής δράσης γενικότερα.
Αυτό λοιπόν είναι το παρόν και το μέλλον που κράτος και αφεντικά εξυφαίνουν για μας και την τάξη μας. Ένα μέλλον με ακόμα λιγότερο χρόνο και ελευθερίες, με ακόμα περισσότερο θάνατο, εκμετάλλευση και υποταγή. Το νομοσχέδιο της ΝΔ στη μετά-covid κανονικότητα έρχεται να επισφραγίσει την ύφεση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Να πάρει πίσω και τις τελευταίες εργατικές κατακτήσεις του παρελθόντος, να βάλει ταφόπλακα σε κάθε διεκδίκηση και να επιβάλλει σιωπή νεκροταφείου στους εργασιακούς χώρους. Η μόνη απάντηση στα σχέδια τους δε μπορεί παρά να είναι ο ανυποχώρητος ταξικός αγώνας και η (αυτο)οργάνωση των εργατών/τριων. Ένας αγώνας σε πολλά επίπεδα και με μεγάλο εύρος: από τη συλλογικοποίηση και την οργάνωση στα σωματεία βάσης, την καθημερινή πολιτική δουλειά στους χώρους εργασίας και το σαμποτάζ στην παραγωγική διαδικασία, μέχρι τη συμμετοχή στις απεργίες και την περιφρούρησή τους, στις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις στο δρόμο. Και όταν λέμε απεργίες δεν εννοούμε τα 24ωρα «πυροτεχνήματα» της ξεπουλημένης εργοδοτικής ΓΣΕΕ την ημέρα της εκάστοτε ψήφισης, ούτε το μάντρωμα στα κομματικά στεγανά του ΠΑΜΕ, αλλά τις απεργίες διαρκείας και τις άγριες απεργίες, που μπλοκάρουν την παραγωγή, προκαλούν υλικό κόστος στα αφεντικά και είναι διατεθειμένες και έτοιμες να αντιμετωπίσουν την καταστολή. Μονάχα έτσι η απεργία μπορεί να γίνει ξανά λέξη επικίνδυνη.
Και αν κάτι τέτοιο στη σημερινή δυστοπική συνθήκη φαντάζει ουτοπικό, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα, για να διδάξουν και να εμπνεύσουν τους αγώνες του σήμερα. Από την εξέγερση στο Σικάγο το 1886, όπου και κατακτήθηκε το 8ωρο, μέχρι το ματωμένο Μάη των απεργών καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη το ’36. Από τις μαζικές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και τα ξηλωμένα πεζοδρόμια της δεκαετίας του ’60, μέχρι τις απεργίες διαρκείας και τους πρώτους νεκρούς της μεταπολίτευσης. Από τις συγκρουσιακές απεργιακές περιφρουρήσεις της δεκαετίας του ’90, μέχρι τις τεράστιες διαδηλώσεις και συγκρούσεις των πρώτων μνημονιακών χρόνων, όταν και ανέλαβε η σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ να αφομοιώσει και να αποσαθρώσει τα κινήματα. Η ιστορία μας δείχνει ότι τίποτα δε μας χαρίστηκε και τίποτα δεν αποκτήθηκε με μια απλωμένη παλάμη, αλλά τα πάντα κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες, όχι νόμιμους ή παράνομους αλλά δίκαιους. Το ίδιο αποδεικνύουν και οι ανά τον πλανήτη εξεγέρσεις τα τελευταία χρόνια, σε Γαλλία, Χιλή, Κολομβία, Κίνα, και αλλού, εκεί όπου η ιστορία γράφεται και που όλα είναι δυνατά.
Δε θα πρέπει να ξεχνάμε βέβαια ότι όσο υπάρχουν κράτη και καπιταλισμός, όσο υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενες, η εργασία ποτέ δε θα αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά θα είναι πάντα προϊόν εκμετάλλευσης και καταναγκασμός ή αλλιώς μισθωτή σκλαβιά. Έτσι, κανένας αγώνας για την ανάσχεση κάποιου αντεργατικού νομοσχεδίου ή για βελτίωση των συνθηκών εργασίας δε θα είναι ποτέ αρκετός, αν δε στοχεύει στην κοινωνική/ατομική απελευθέρωση και την κατάργηση του κράτους και του καπιταλισμού. Να απορρίψουμε λοιπόν, κάθε δημοκρατική ψευδαίσθηση και να περάσουμε από τη διεκδίκηση στην επαναστατική προοπτική. Να προτάξουμε και να αγωνιστούμε για την κοινωνική επανάσταση, για ένα κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, με βάση την αρχή από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του, στην καθεμία σύμφωνα με τις ανάγκες της.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ, ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Αναρχικές συλλογικότητες, στέκια, συντρόφισσες-οι
19:00 Εκδήλωση – Συζήτηση: Από τη μισθωτή εργασία στην εγχρήματη δουλοπαροικία
Εκδήλωση – Συζήτηση για το νομοσχέδιο – επίθεση στις εργασιακές σχέσεις.
Μετά από τους μήνες που μας βρήκαν απομονωμέν@ και κλεισμέν@ στα σπίτια μας, επιλέγουμε η επανεκκίνηση των δια ζώσης πολιτικών μας διεργασιών να είναι στην κατεύθυνση της συλλογικής επανανοηματοδότησης και αντίστασης.
Βρισκόμαστε στην ταράτσα του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου Nosotros, ενώνουμε τις φωνές μας και συζητάμε με το Γιώργο Αρχοντόπουλο από το σωματείο εργαζομένων ΕΥΑΘ, το Νίκο Αντωνίου – συνδικαλιστή στο χώρο του Βιβλίου Χάρτου και τον Πέτρο Παστέα από την αυτόνομη κινηματική και ταξική συλλογικότητα εργαζομένων και συνταξιούχων της ΕΥΔΑΠ ΣΕΚΕΣ, για το πώς να ενώσουμε τις αντιστάσεις μας απέναντι στον κόσμο που ονειρεύονται ο Χατζηδάκης με τους εργοδότες μας.
Η εργασία με “ευέλικτο” και “ελεύθερο” ωράριο ανοίγει το δρόμο για την εργασία χωρίς ωράριο.
Ο Χατζηδάκης είναι ο άνθρωπος ειδικών αποστολών του ελληνικού καπιταλισμού. Αφού αποχαρακτήρισε τις δασικές εκτάσεις και αποδιοργάνωσε το σύστημα Νatura αναλάμβάνει από το νέο πόστο του Υπουργού εργασίας νέα “δολοφονικά” καθήκοντα. Τον αποχαρακτηρισμό της Εργασίας και την αποδιοργάνωση των εργασιακών σχέσεων. Απόδειξη είναι το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που προβλέπει την κατάργηση του 8ώρου, την θεσμοθέτηση του 10ωρου, την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων και πλήθος αντεργατικών ρυθμίσεων. Και επειδή ο κρατικός συνδικαλισμός, αλλά και ο συνδικαλισμός σε όλες τις εκδοχές του ακολούθησε ετεροκαθοριζόμενος από το Κεφάλαιο επιταχύνοντας την κατάρρευση της μισθωτής εργασίας και ό,τι είχε κατακτηθεί μέσα από αγώνες και εξεγέρσεις.
Όπως επίσης και το γεγονός ότι τα βασικά εργαλεία των συνδικαλιστών στις διεκδικήσεις, δηλαδή οι σπασμωδικές απεργίες και στάσεις εργασίας, σε συνδυασμό με τη διαπραγμάτευση με την εργοδοσία ή το κράτος για ευνοϊκότερους όρους εκμετάλλευσης, έχουν και αυτά φτάσει σε τέλμα. Είναι καιρός να πούμε μερικές αλήθειες και να κάνουμε προτάσεις εξόδου, από τη σοβαρή πιθανότητα πλέον της μετατροπής της μισθωτής εργασίας σε σύγχρονη δουλοπαροικία και τη μετατροπή του εργαζόμενου σε ιδιώτη συμβασιούχου δέσμιο των “ατομικών ” συμβάσεων εργασίας.
Ό,τι συμβαίνει σήμερα με τη μισθωτή εργασία, συμβαίνει επειδή η Εργασία ως παραγωγική δύναμη έχει εκτοπιστεί από την αγία δυάδα της συσσώρευσης (Κεφάλαιο-Εργασία) και τη θέση της πήρε η καθολική υπηρεσία οργάνωσης, διακίνησης, διανομής και ανταλλαγής. Η αυτοματοποίηση δεκαετίες τώρα και αθόρυβα έκανε τη δουλειά της και τα βρήκαν όλα έτοιμα για το επόμενο διαχωρισμένο έγκλημα.
Η Μισθωτή Εργασία έχει διαλυθεί, όπως έχει διαλυθεί η κοινωνία, το άτομο, η ίδια η ζωή. Ο τεμαχισμός, η ελαστικότητα, η μερικότητα, η αποσπασματικότητα, αποτελούν το πλαίσιο του επελαύνοντως, νέου Καπιταλισμού και είναι τα στοιχεία που τροφοδοτούν με ισχύ τον νέο Κρατισμό. Αν η μισθωτή εργασία ήταν υπεύθυνη για την σχετική αλλοτρίωση του εργάτη, οι σύγχρονες μορφές εργασίας είναι υπεύθυνες για τη μετατροπή του, σε ατομικό «νομά», απολύτως διαχωρισμένο από το αντικείμενο της εργασίας του, χωρίς κανένα αναφαίρετο δικαίωμα και χωρίς καμιά αναφαίρετη νομική κατοχύρωση, παρά μόνο την υποχρέωση καταβολής χρημάτων για την εργασία του. Αυτό, με όλες τις ερμηνευτικές από όπου κι αν προέρχονται, ονομάζεται Εγχρήματη Δουλοπαροικία. Αν ο αφέντης στην φεουδαρχική δουλοπαροικία είχε την μοναδική υποχρέωση της καταβολής τροφής στον εξαρτώμενο δουλοπάροικο, ο σύγχρονος Καπιταλισμός κρατά αυτή την υποχρέωση σε χρήμα.
Τα φορντικά μοντέλα και τα τεϊλοριστικά σχεδιαγράμματα είχαν αποσυρθεί μαζί με τον καταμερισμό και την εξειδίκευση και ότι δεν υπήρχε τίποτα ενιαίο για να εκπροσωπηθεί. Κι όμως υπάρχει. Απαιτούν ένα εργαζόμενο όχι για να παράγει, αλλά για να υπακούει να είναι ευέλικτος και τεμαχισμένος, να υπάρχει και να μην υπάρχει, να είναι ενταγμένος σε νόμιμη υποταγή αλλά έξω από νομική κατοχύρωση.
Την περίοδο που διανύουμε, την περίοδο της πανδημίας, όλα αυτά τα είδαμε και στην πράξη. Οι «νομάδες» της εργασίας (ντελιβεράδες, αποθηκάριοι, υπάλληλοι super market, εργαζόμενοι στα τηλεφωνικά κέντρα, εργαζόμενοι στην εστίαση κ.ά), αλλά και οι υπάλληλοι των εργοστασίων, που ακόμα και στο πιο σκληρό lockdown δεν σταμάτησαν στιγμή να δουλεύουν, ο ένας δίπλα στον άλλο, ήταν αυτοί -που αν συνυπολογίσουμε και την επισφάλεια αυτών των κλάδων- χτυπήθηκαν περισσότερο.
Η λήξη της πανδημίας ίσως να μη σηματοδοτήσει και τη λήξη της κατάστασης «εκτάκτου ανάγκης» γι’ αυτούς. Η προσωρινότητα της εντατικοποίησης, της ελαστικότητας, των απλήρωτων υπερωριών με τη δικαιολογία του τεράστιου φόρτου λόγω πανδημίας, οδήγησε πολύ σύντομα στη νομιμοποίηση της δεκάωρης εργασίας, με την ταυτόχρονη κατάργηση της πληρωμένης υπερωρίας, επιβεβαιώνοντας, πως όσο υπάρχει Κράτος, θα μπορεί να εξαιρεί όποιον και όποτε θέλει από οποιαδήποτε κατοχύρωση. Και ότι κατακτήθηκε για τα αφεντικά και το κράτος κατά τη διάρκεια της πανδημίας έρχεται ο Χατζηδάκης να το νομιμοποιήσει.
Μετά από όλα αυτά:
📍 Η πρόταση πάνω στο εργασιακό δεν μπορεί να είναι ούτε συνδικαλιστική ούτε συντεχνιακή ούτε ιδεολογική και δεν έχουμε σκοπό για λόγους αυτοαναφορικότητας να επιτείνουμε τη σύγχυση με μια ακόμα ατάκα. Στη κατάσταση που βιώνουμε σήμερα (τον τεμαχισμό της εργασίας, την ανεργία που θα φτάσει στο ζενίθ) αλλά και στις μέρες που έρχονται προκειμένου να σταματήσουμε τον καταξευτελισμό και με ρητό και κατηγορηματικό τρόπο να προτείνουμε. Είναι κοινωνική πλέον απαίτηση το 6ωρο και η 30ωρη εβδομαδιαία εργασία. Είναι θέμα επιβίωσης.
📍 Να πάρουμε το χρόνο πίσω/Να θέσουμε άλλο πλαίσιο διαβούλευσης
📍 30ωρη βδομάδα σήμερα για μια κοινωνία χωρίς μισθωτή σκλαβιά αύριο
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – 10:30 Άγαλμα Βενιζέλου
Απεργιακή συγκέντρωση-διαδήλωση ενάντια στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη
Πρόγραμμα κινητοποιήσεων ενάντια στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη
Να κλιμακώσουμε τις κινητοποιήσεις ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα Χατζηδάκη.
Να μην περάσει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη.
Η προώθηση του νομοσχεδίου Χατζηδάκη, ειδικά σε περίοδο πανδημίας και οικονομικής ύφεσης εξαιτίας της διαχείρισής της από την κυβέρνηση, που ακολουθεί μια δεκαετή μνημονιακή πολιτική που σάρωσε το χώρο της εργασίας, αποτελεί μια πρόκληση ενάντια στον κόσμο της εργασίας και το μαχόμενο εργατικό κίνημα, και ένα ακόμη δώρο πολυτελείας στο μεγάλο κεφάλαιο.
Βάλλει ευθέως ενάντια στην ιστορική κατάκτηση της εργατικής τάξης, το 8ωρο, προωθεί τον εργασιακό μεσαίωνα και βγάζει στην παρανομία τα σωματεία και τα μέσα πάλης του εργατικού κινήματος, με κορυφαίο την απεργία.
Διαμορφώνει συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς για τους εργαζόμενους. Ουσιαστικά καταργούνται με την «ατομική διευθέτηση» το 8ωρο και οι συλλογικές συμβάσεις και επιβάλλεται 10ωρη εργασία χωρίς πληρωμή των υπερωριών. Αυξάνουν τις υπερωρίες σε 150 ώρες το εξάμηνο και καταργούν την Κυριακάτικη αργία σε μια σειρά επιπλέον κλάδους.
Περιορίζουνε το δικαίωμα στην απεργία και την περιφρούρησή της, και ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση. Προωθούν το ηλεκτρονικό φακέλωμα και τον κυβερνητικό-κρατικό έλεγχο των σωματείων. Επιβάλλουν την ηλεκτρονική ψήφο, ιδιαίτερα σε σημαντικά ζητήματα λήψης αποφάσεων όπως αυτό της απεργίας. Δημιουργούν απεργοσπαστικό μηχανισμό με το μανδύα του προσωπικού ασφαλείας σε «τομείς ζωτικής σημασίας», που θα φτάνει το 40% των εργαζομένων.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις της 6ης Μάη, που οργανώθηκαν από τα κάτω, από το αγωνιστικό εργατικό κίνημα, κόντρα στην υπονομευτική δράση της ΓΣΕΕ που αρνήθηκε να κηρύξει απεργία, δείχνουνε την αγωνιστική διάθεση που υπάρχει στους εργαζόμενους και το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Χωρίς την «αναμονή» την οποία καλλιεργεί η συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΣΕΕ και ισοδυναμεί με ήττα, να πάρουμε πρωτοβουλίες κλιμάκωσης του αγώνα μέσα στα σωματεία και το εργατικό κίνημα, δυναμικές, μαζικές και κλιμακούμενες, ώστε να καλεστούν άμεσα απεργιακές κινητοποιήσεις , με στόχο την ανατροπή του νομοσχεδίου.
Η απεργία που αποφάσισε η ΑΔΕΔΥ μέτα από πίεση των αγωνιστικών δυνάμεων στις 3 Ιούνη δεν είναι υπό διαπραγμάτευση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας με κυβέρνηση και εργοδότες. Δεν μπαίνει σε παζάρια με “αστερίσκους” και “προϋποθέσεις”. Καλούμε πρωτοβάθμια σωματεία, ομοσπονδίες και φοιτητικούς συλλόγους με τις αποφάσεις τους να την μετατρέψουν σε κόμβο απεργιακής κλιμάκωσης με στόχο να μην περάσει το αντεργατικό τερατούργημα.
Με βάση τα παραπάνω, καλούμε τα εργατικά συνδικάτα, σωματεία και φοιτητικούς συλλόγους της πόλης, τους εργαζόμενους και τις δυνάμεις που αναφέρονται στο εργατικό κίνημα:
- Την Πέμπτη 27 Μάη, σε κινητοποίηση στην περιοχή της Τούμπας με συγκέντρωση στις 19.00 στο Πολιτιστικό Κέντρο.
- Την Παρασκευή 28 Μάη, σε στήριξη της κινητοποίησης των Καλλιτεχνών, με συγκέντρωση στις 18.30 στο Άγαλμα Βενιζέλου.
- Την Τρίτη 1 Ιούνη, σε κινητοποίηση στις δυτικές συνοικίες της πόλης με συγκέντρωση στις 19.00 στην πλατεία Επταλόφου.
- Την Πέμπτη 3 Ιούνη, προτείνουμε στα πρωτοβάθμια σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους και εργατικές πρωτοβουλίες/κινήσεις αγώνα, απεργιακή συγκέντρωση 10.30 στο Άγαλμα Βενιζέλου.
- Μετά την πραγματοποίηση της απεργιακής διαδήλωσης, σε ανοιχτή σύσκεψη στην πλατεία του Εργατικού Κέντρου, με σκοπό τη συγκρότηση σχεδιασμού για την κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων για την ανατροπή του αντεργατικού νομοσχεδίου.
Εργατικές Κινήσεις – Συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης
Παρέμβαση στη ΒΙ.ΠΕ. Σίνδου και καλέσματα ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο για τις 27/5, 1 & 3/6
Το πρωί της Τετάρτης 26 Μαΐου, κατά τη διάρκεια άφιξης της πρωινής βάρδιας των εργαζομένων στη Βιομηχανική Περιοχή της Σίνδου, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση απλώνοντας πανό σε κόμβους, πετώντας χιλιάδες τρικάκια και μοιράζοντας κείμενα με αναφορά στα ελλιπή μέτρα προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς αλλά και στο επερχόμενο αντεργατικό νομοσχέδιο.
Καλούμε στις κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών ενάντια στο νομοσχέδιο:
-Πέμπτη 27/5 στις 19.00 στο Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας
-Τρίτη 1/6 στις 19.00 στην Πλατεία Επταλόφου
-Πέμπτη 10.30 στην απεργιακή συγκέντρωση στο Άγαλμα του Βενιζέλου
στηρίζουμε την κινητοποίηση μουσικών και καλλιτεχνών την Παρασκευή 28/5 στις 18.30 στο Άγαλμα του Βενιζέλου.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται αυτές τις ημέρες:
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΝΑ ΜΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΙΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ
Τις επόμενες εβδομάδες κατατίθεται προς ψήφιση στη βουλή το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, που έρχεται ως συνέχεια της αντεργατικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Μέσα στα τελευταία 10 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης τα βάρη της οποίας σήκωσαν εξ ολοκλήρου οι εργαζόμενοι κι οι εργαζόμενες, το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο έρχεται να επισφραγίσει την επίθεση των αφεντικών στην εργατική τάξη αφού καταργεί το 8ωρο,την καταβολή των υπερωριών (αφού τις αντικαθιστά με ρεπό) ενώ διευρύνει για ακόμη περισσότερους κλάδους την Κυριακάτικη εργασία.
Ταυτόχρονα έρχεται να δώσει ένα οριστικό χτύπημα στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, με τη ΝΔ να παίρνει την σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ τελειοποιώντας το ψηφιακό φακέλωμα των σωματείων καιτην εγκαθίδρυση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας κάτι που σε συνδυασμό με διάταξη της προηγούμενης κυβέρνησης για υπεδιπλασιασμό των εργαζομένων που απαιτείται προκειμένου να κηρυχθεί απεργία, ουσιαστικά την καταργεί ως μέσο διεκδίκησης και πάλης των εργαζομένων.
Την ίδια στιγμή ορίζεται πως τουλάχιστον το 40% των εργαζομένων επιχειρήσεων και φορέων που η λειτουργία τους θεωρείται κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο οφείλει να δουλεύει ακόμα και σε περίπτωση κήρυξης απεργίας.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, δεν είναι τυχαία κομμένο και ραμμένο στις ορέξεις των αφεντικών.Το νομοθετικό μακρύ χέρι της αστικής τάξης έρχεται να μετατρέψει οριστικά την ατζέντα του ΣΕΒ σε νομοσχέδιο με κύριους άξονες την “ελαστικοποίηση”, την επίθεση στο συνδικαλισμό και εντέλει την μείωση των παραγωγικών εξόδων. Το ιδεολογικό προκάλυμμα του νομοσχεδίου, είναι η εμπέδωση της ατομικής διαπραγμάτευσης για το ωράριο μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Δεν υπάρχουν τάξεις παρά μόνο άτομα και έτσι καμία συλλογική διαπραγμάτευση/ σύμβαση δε θα μπαίνει μπροστά στις ατομικές συμφωνίες αφεντικών και εργατών/ εργατριών που “σαν ίσοι” θα συζητούν και θα αποφασίζουν για το αν και πόσο θα δουλεύουν οι δεύτεροι για τις ανάγκες και τα κέρδη των πρώτων.
Κι όταν στην μία πλευρά της ζυγαριάς μπαίνουν τα κέρδη των αφεντικών, δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τις εργασιακές συνθήκες και το πώς αντιμετωπίζονται οι ζωές μας. Άλλωστε, δεν έχει περάσει καιρός από τις δολοφονίες εργατών σε εργοτάξια του Μετρό και του ΔΕΔΔΗΕ, από την κανονική λειτουργία και την απόκρυψη κρουσμάτων σε σούπερ μάρκετ και εργοστάσια όπου τα ελλιπή μέτρα προστασίας οδήγησαν ακόμη και στον θάνατο εργαζομένων.
Το ξεζούμισμα των εργαζομένων, ακόμη και ο θάνατος από εργατικά ατυχήματα, ως αποτέλεσμα της επιδίωξης όλο και χαμηλότερου κόστους παραγωγής, αποτελούν κομμάτι της καπιταλιστικής νόρμας έτσι όπως έχει χτιστεί εδώ και αιώνες. Υπεύθυνοι για κάθε εργατική δολοφονία ήταν, είναι και θα είναι για πάντα οι κρατικοί μηχανισμοί και το κεφάλαιο.
Η αντίσταση, η συλλογικοποίηση, η οργάνωση στη βάση και ο αγώνας των εργαζομένων και των καταπιεσμένων είναι ο μόνος δρόμος όταν δεν θέλουμε να θρηνήσουμε άλλους νεκρούς εργάτες και εργάτριες στο βωμό των κερδών της αστικής τάξης.
Ο αγώνας ενάντια στην μισθωτή εργασία, ο αγώνας ενάντια στην ίδια την κρατική και καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας, ο αγώνας για το πέρασμα σε έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, προϋποθέτει και δένει διαλεκτικά με τον αγώνα που πρέπει να δώσουμε ως κομμάτι της εργατικής τάξης, ως κομμάτι των καταπιεσμένων, μέσα από τα σωματεία αλλά και μέσα από πολιτικούς και κοινωνικούς σχηματισμούς, ενάντια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο
Όλοι και όλες στην ΑΠΕΡΓΙΑ στις 3 Ιουνίου, τις κινητοποιήσεις και την απεργιακή συγκέντρωση των Σωματείων (11π.μ., άγαλμα Βενιζέλου) ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο
Αμπελόκηποι, 26/5/2021
Πριν λίγες μέρες ο Υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης και η κυβέρνηση της Ν.Δ. δημοσιοποίησαν και στο αμέσως επόμενο διάστημα ετοιμάζονται να ψηφίσουν το νέο εργασιακό τερατούργημα που καταργεί το 8ωρο, τις υπερωρίες, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και την κυριακάτικη αργία και επιβάλλει την 10ωρη ημερησίως και 50ωρη εβδομαδιαία εργασία, ενώ μονιμοποιεί την τηλεργασία και διαλύει τις εργασιακές σχέσεις και τα εργατικά – συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Το αντιδραστικό νομοσχέδιο που προωθείται εμπεριέχει όλα όσα οραματίζεται εδώ και χρόνια το κεφάλαιο και κατά καιρούς επιδίωξαν να φέρουν διάφορες κυβερνήσεις, ανεπιτυχώς βέβαια λόγω της αντίδρασης του εργατικού κινήματος. Στην εποχή που η ανάπτυξη της τεχνολογίας καθιστά δυνατή τη ριζική μείωση του χρόνου εργασίας με αύξηση μάλιστα των αποδοχών, κυβέρνηση και Ε.Ε. αρπάζουν την ευκαιρία της υγειονομικής κρίσης για να συνδράμουν το κεφάλαιο και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα να διατηρήσουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους, εξαναγκάζοντας τους εργαζόμενους να δουλεύουν νύχτα με νύχτα, χωρίς δικαιώματα, με μισθούς πείνας, χωρίς μαχητικά συνδικάτα και συλλογική αντίσταση στην αντεργατική λαίλαπα. Ο εκσυγχρονισμός που επικαλούνται σημαίνει εργασιακή ζούγκλα και σύγχρονη σκλαβιά για τους εργαζόμενους, καθώς όλα τα μέτρα ευνοούν αποκλειστικά τους εργοδότες. Η «ευέλικτη» ρύθμιση του ωραρίου σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν όποτε, όσο και για όποιο μισθό συμφέρει την επιχείρηση, αδιαφορώντας για την κάλυψη και των στοιχειωδών ακόμη αναγκών των ίδιων και των οικογενειών τους.
Παρά δε την σχετική παραπλανητική “φιλολογία” ότι το νομοσχέδιο δεν αφορά τον δημόσιο τομέα αλλά μόνο τον ιδιωτικό, δεν πρέπει να ξεχνάμε και την συνεχώς εντεινόμενη προσπάθεια για την κατάργηση του δικαιώματος της μόνιμης εργασίας και στο δημόσιο με την διαρκή επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, όπως χαρακτηριστικά φαίνεται αυτό και από το γεγονός ότι οι αναπληρωτ(ρι)ες αποτελούν σήμερα το 30% του εκπαιδευτικού προσωπικού. Στην ίδια κατεύθυνση και η ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία αλλά και η προσπάθεια ελέγχου των σωματείων με τα ηλεκτρονικά μητρώα και τις ηλεκτρονικές εκλογές, στοιχεία που ήδη προσπαθεί να επιβάλλει η Κεραμέως και το Υ.ΠΑΙ.Θ., ανεπιτυχώς βέβαια λόγω της μαχητικής αντίστασης των εκπαιδευτικών και της σχεδόν καθολικής αποχής από τις εκλογές για υπηρεσιακά συμβούλια. Ταυτόχρονα με το νομοσχέδιο ανατίθεται η διαδικασία έκδοσης των συντάξεων σε «πιστοποιημένους ιδιώτες» (το ιδιωτικό κεφάλαιο δηλ. που επιδιώκει και από αυτό να αποκομίσει κέρδη), ενώ μεθοδεύει και την παράδοση των εισφορών της δημόσιας επικουρικής ασφάλισης στον επενδυτικό τζόγο.
Συνάδελφοι/ισσες,
Είναι άμεση ανάγκη η μαζική, πανεργατική, αποφασιστική κι ανυποχώρητη μάχη ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο του Χατζηδάκη. Είναι αγώνας ενάντια στη γενίκευση της ελαστικής εργασίας, την τηλεργασία και τηλε-“εκπαίδευση”, τη λεηλασία των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τους μισθούς πείνας, τον έλεγχο των συνδικάτων και την κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία. Η αντιλαϊκή – αντιεργατική πολιτική μπορεί να ανατραπεί! Οι μάχες που έδωσε το εκπαιδευτικό κίνημα και οι μικρές του νίκες (αποχή από ηλεκτρονικές εκλογές για τα Υ.Σ., απεργία-αποχή από αξιολόγηση, απόκρουση εισαγωγής κάμερας στην τάξη, αναστολή εισόδου πανεπιστημιακής αστυνομίας) είναι ελπιδοφόρες για τους αγώνες του μέλλοντός μας!
Καμία ανοχή!
Σε συνέχεια των μαζικών εκπαιδευτικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων, πρέπει να σημάνει ξεσηκωμός ενάντια στο νόμο-σφαγείο για τα εργατικά δικαιώματα!
Το Δ.Σ. του Ζ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσ/νίκης καλεί όλους και όλες τους/τις εκπαιδευτικούς να συμμετέχουν στην ΑΠΕΡΓΙΑ στις 3 ΙΟΥΝΙΟΥ και να στηρίξουν με κάθε τρόπο τις κινητοποιήσεις για να μην περάσει το αντεργατικό νομοθετικό έκτρωμα
- την Τρίτη 1 Ιουνίου στην κινητοποίηση στους Αμπελόκηπους και τις δυτικές συνοικίες της πόλης, 7μ.μ., στην πλατεία Επταλόφου
- την Πέμπτη 3 Ιούνη στην απεργιακή συγκέντρωση των σωματείων, στις 11π.μ., στο Άγαλμα Βενιζέλου
- Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη να μην περάσει!
- Κάτω τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης – όχι στην κατάργηση του οκτάωρου και των συλλογικών συμβάσεων!
- Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα και τα δημοκρατικά δικαιώματα!
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες! Όχι στις ελαστικές μορφές εργασίας! Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών/ μονιμοποίηση των αναπληρωτών με βάση το πτυχίο και όλη την προϋπηρεσία
Το Δ.Σ. του Ζ΄ Σ.Ε.Π.Ε. Θεσ/νίκης
ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΗΜΑ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΩΡΩΝ
10 ΝΑ ΝΑΙ ΟΙ ΩΡΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Έχει περάσει ένας χρόνος από το ξέσπασμα της πανδημίας, ένας χρόνος χωρίς ουσιαστική ενίσχυση του δημοσίου συστήματος υγείας, ένας χρόνος και βάλε “ατομική ευθύνη” , σχεδόν ένα χρόνο που “μένουμε σπίτι” ,είμαστε σε αναστολή εργασίας ή χωρίς εισόδημα, δουλεύουμε σε πιο εντατικές συνθήκες (κούριερ/ ντελίβερι) και σίγουρα ζούμε μέσα στην επισφάλεια για το τι μας ξημερώνει. Μέσα σε αυτόν το χρόνο το κράτος έχει βρει την ευκαιρία να περάσει μια σειρά νομοσχεδίων, όπως ο πτωχευτικός κώδικας, νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοίδη και ο αντεργατικός νόμος που θα ψηφιστεί το επόμενο διάστημα. Νομοσχέδια που έρχονται σε σύμπνοια με τα συμφέροντα των αφεντικών και υποτιμούν την παιδεία, την εργατική μας δύναμη και συνολικότερα τις ζωές μας.
Γιατί δεν γουστάρουμε το εργασιακό νομοσχέδιο Χατζηδάκη :
Αύξηση χρόνου εργασίας:
Η νομιμοποίηση του 10ώρου εργασίας/ήμερα είναι μία αλλαγή που άτυπα μπορεί εδώ και χρόνια να εφαρμόζεται σε διάφορους κλάδους (όπως τον δικό μας), αλλά σε θεσμικό επίπεδο γυρνάει τα εργασιακά κεκτημένα πάνω από έναν αιώνα πίσω. Οι ώρες που κάποτε θα πληρωνόμασταν ως υπερωρίες θα αντισταθμίζονται με λιγότερες ώρες εργασίας σε άλλες μέρες ή περισσότερα ρεπό. ∆ηλαδή, ακόμα πιο ελαστικά ωράρια με τη νομιμοποίηση του κράτους, ακόμα πιο μικρός μισθός (εφόσον χάνουμε την προσαύξηση 25% του ωρομισθίου που πληρωνόμαστε ως υπερωρία) για εμάς και σαφώς λιγότερη χασούρα για τα αφεντικά. Το παραπάνω παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως ατομική επιλογή του εργαζόμενου ενώ ξέρουμε πως οι συμφωνίες με τα αφεντικά δεν γίνονται υπό ίσους όρους ούτε έχουμε πολλές επιλογές όταν πρέπει να δουλέψουμε για να ζήσουμε. Επίσης προτείνεται η αύξηση των ωρών των υπερωριών από 120 σε 150 ανά χρόνο. Και όλα αυτά γεννούν συλλογικά ερωτήματα όπως αν θα μας απομείνει χρόνος για να ζήσουμε(;) , πως θα ορίζουμε εμείς τα ρεπό και τον ελεύθερο χρόνο μας όταν γινόμαστε λάστιχο για τα κέρδη τους (;) με μισθούς που ίσα ίσα καλύπτουν βασικές ανάγκες!
Κάρτα εργασίας
Για την καταπολέμηση της υποασφαλιζόμενης/μαύρης εργασίας προτείνεται η χρήση ηλεκτρονικής κάρτας η οποία θα ελέγχεται από το Σ.Ε.Π.Ε. για την τήρηση του ωραρίου. Όσο καινοτόμο και να παρουσιάζεται το συγκεκριμένο μέτρο από την κυβέρνηση για την προάσπιση των εργαζομένων από τις αυθαιρεσίες των αφεντικών , είναι αναμφίβολο το πώς αυτό θα εφαρμοστεί και κατά πόσο θα ελέγχεται από το ΣΕΠΕ κρίνοντας και τι γίνεται στο τώρα. Σίγουρα δεν θα βρεθούμε προ εκπλήξεως ακόμα και αν θεσμοθετηθεί στον κλάδο μας η κάρτα εργασίας , να βρεθεί στα χέρια των αφεντικών αντί για τα χέρια των εργαζομένων δίνοντας τους την ευκαιρία να αυθαιρετούν ηλεκτρονικά και να κάνουν ότι γουστάρουν με τις δηλώσεις των ωραρίων μας.
Αλλαγές στο Σ.Ε.Π.Ε.
To Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας φεύγει από τον έλεγχο του Υπουργείου Εργασίας και μετατρέπεται σε “Ανεξάρτητη Αρχή”. Το ΣΕΠΕ είναι ένας κρατικός φορέας που στόχος του είναι να διαφυλάσσει και να γνωμοδοτεί υπέρ των εργασιακών δικαιωμάτων του εργαζομένου. Πολλές φορές όμως έχουμε δεί να μη παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ των εργαζομένων ή ακόμα να παραβλέπει αυθαιρεσίες των αφεντικών σε ελέγχους, τώρα μένει να δούμε αν αυτή η αλλαγή θα λειτουργήσει επιταχυντικά ως προς τη διάλυση του αφήνοντας ακόμα πιο εκτεθειμένο τον κόσμο της εργασίας στις αυθαιρεσίες των αφεντικών.
Συνδικαλιστικός νόμος
Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο όπως και προηγούμενα που είχαν περάσει επί Σύριζα προσπαθούν να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο επιλέγει η εργατική τάξη να συνδικαλιστεί και να οργανωθεί. Αυτό φαίνεται άλλωστε και από την υποχρεωτικότητα του ηλεκτρονικού μητρώου μελών για κάθε σωματείο, το οποίο αν δεν καταθέτει ηλεκτρονικά χάνει τη θεσμική δυνατότητα διεκδίκησης δεδουλευμένων, Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και κήρυξης απεργίας. Ακόμα προωθείται η ηλεκτρονική ψηφοφορία και η απαραίτητη πλειοψηφία 50%+1 των εγγεγραμμένων μελών για την κύρωση αποφάσεων. Προσπαθούνε με κάθε τρόπο να παρεμβαίνουν στις διαδικασίες μας, να τις αποδυναμώσουν να δυσκολέψουν την κήρυξη απεργίας και να φακελώσουν συνδικαλιστές και εργαζόμενους. Οι συνελεύσεις μας οι οποίες λειτουργούν χωρίς ιεραρχίες και ισότιμα προς όλα τα μέλη είναι ο τρόπος που λαμβάνουμε κάθε απόφαση, είναι μια ζωντανή διαδικασία που συζητάμε ,συνδιαμορφώνουμε και άλλοτε διαφωνούμε και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικατασταθεί από μια διαδικτυακή ψηφοφορία. Αλλά και ούτε θα δώσουμε την ευκαιρία σε φιλοεργοδοτικούς εργαζόμενους, το κράτος και αφεντικά να σπάσουν ή να ελέγξουν δυναμικές αποφάσεις των σωματείων.
Παράνομες απεργίες/ Ποινικές διώξεις εργαζόμενων
Η απεργία, το μπλοκάρισμα της παραγωγής και της κυκλοφορίας του κεφαλαίου, ήταν, είναι και θα είναι εργαλεία αγώνα απαραίτητα για τις νικηφόρες μέρες του εργατικού κινήματος. Με τις αλλαγές που φέρει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη οι απεργίες μας κηρύσσονται παράνομες όταν παρακωλύεται η λειτουργία της επιχείρησης και οι απεργοί θα διώκονται ποινικά. Οι απεργίες δεν γίνονται για να πάρουμε ρεπό, ούτε για να κάνουμε περίπατο στην πόλη είναι το μέσο που θα ακουστούν οι φωνές μας και θα ασκήσουμε πίεση και κόστος στα κέρδη τους, όταν αυτά κερδίζονται στις πλάτες μας. ∆εν είναι λίγες οι φορές που έχουμε μπλοκάρει τη λειτουργία κάποιου μαγαζιού ως μέσο πίεσης για την πληρωμή δεδουλευμένων ή για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτό και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε .
Άνοιγμα εστίασης
Ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο Τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στην επιστροφή μας στην “νέα εργασιακή κανονικότητα”, όπου δεν ξέρουμε πού, με τι μισθό ,για πόσο θα δουλεύουμε και με τι μετρά προστασίας. Με το άνοιγμα του επισιτισμού βρεθήκαμε στις ίδιες και χειρότερες συνθήκες με μειωμένα μεροκάματα, απλήρωτα νυχτερινά και τις αυθαιρεσίες των αφεντικών να εντείνονται, πατώντας ακόμα και στην κρατική διαχείριση της πανδημίας, συνεχίζοντας να αδιαφορούν για τις ζωές μας μπροστά στα κέρδη τους. Το κράτος συνεχίζει να μεταφέρει την ευθύνη για τη διάδοση της πανδημίας στους εργαζόμενους, με αμφιβόλου αποτελέσματος self test που είναι στην ευθύνη μας να κάνουμε και όχι από κάποιο εξειδικευμένο προσωπικό. Το αφήγημα της ατομικής ευθύνης χτυπά κόκκινο, αφήνοντας εκτεθειμένους τους/τις εργαζόμενους/ες σε αμέτρητες αυθαιρεσίες υγειονομικού περιεχομένου αυτή τη φορά, όπως η άρνηση κάλυψης του δεύτερου εβδομαδιαίου τεστ από την εργοδοσία ή η αδυναμία λήψης αναρρωτικής άδειας σε περίπτωση που κάποια/ος νοσήσει. Παράδειγμα αν κάποιος εργαζόμενος βγει θετικός στον covid-19 μπαίνει σε καραντίνα και οι μέρες αυτές δεν αναγνωρίζονται ως αναρρωτική άδεια αλλά υποχρεούται να τις αναπληρώσει το επόμενο διάστημα δουλεύοντας απλήρωτες υπερωρίες κάτι που έρχεται να νομιμοποιηθεί με τις αλλαγές ωραρίου στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο. Και αν κάποια δουλεύει σεζόν εκεί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα αφού συνάδελφοι/ισσες αναγκάζονται όχι να μείνουν σπίτι τους αλλά να βγάλουν την καραντίνα χωρίς ουσιαστική περίθαλψη ,στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον.
Απέναντι στην υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης, την εργασιακή αναδιάρθρωση και τις αυθαιρεσίες των αφεντικών οφείλουμε να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε όλα όσα μας έχουν κλέψει τα αφεντικά. Με όπλο μας τη συλλογική μας δύναμη, να αντισταθούμε σε ότι έρχεται, χωρίς να μοιρολατρούμε ή να αναθέτουμε τους αγώνες μας σε ξεπουλημένους εργατοπατέρες.
Ενάντια στο νέο εργασιακό πολυνομοσχέδιο
Τα νομοσχέδια καταργούνται στους δρόμους
Ενάντια στη θέσπιση του 10ώρου – Ενάντια στη διάλυση των ΣΕΠΕ
Κάτω τα χέρια από τις απεργίες, τα σωματεία και τους αγώνες μας
Άμεση ενίσχυση του ΕΣΥ. Κανένας αποκλεισμός από την δημόσια περίθαλψη
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού Θεσ/νικης
mail: [email protected]
site: ssmthess.espivblogs.net
fb: Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης
*Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με τακτικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα και μακριά από τη λογική της ανάθεσης του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, των αρχηγών και των ειδικών. Είναι ανοιχτό σε όλες/όλους τις/τους εργαζόμενες/ους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφεντικά, υπεύθυνους, προϊστάμενους, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικούς, τρανσφοβικούς και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομματικό τους μαγαζί.
Να μπλοκάρουμε τον νέο εργασιακό μεσαίωνα – Συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, σε συνθήκες πανδημίας, δεν είχαμε να ανησυχούμε μόνο για το διαλυμένο σύστημα υγείας ή για τις σοβαρές ελλείψεις σε μέτρα προσωπικής προστασίας στους χώρους εργασίας μας, αλλά και για τις νέες σχέσεις εργασίας που συνεπάγονταν τα «προσωρινά μέτρα» που – όπως ήταν φανερό – θα ερχόντουσαν για να μείνουν! Οι «ρυθμίσεις» που εν μέσω καραντίνας περνούσαν σωρηδόν και με τη διαδικασία του κατ’ επείγοντος (Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου) στην πραγματικότητα το μόνο που ρύθμιζαν ήταν την όλο και πιο άγρια εκμετάλλευση και υποτίμηση των εργαζομένων, απορυθμίζοντας παράλληλα τα εργατικά κεκτημένα και δικαιώματα. Εκτίναξη των απολύσεων και της ανεργίας, εντατικοποίηση και ελαστικοποίηση της εργασίας, μείωση ωραρίου και μισθών, καθυστερήσεις καταβολής μισθών, αναγκαστικές άδειες, και η τηλεργασία να καθιερώνεται ως μόνιμο γεγονός (καταργώντας τα όρια μεταξύ ελεύθερου και εργάσιμου χρόνου και παγιώνοντας τα σπαστά ωράρια).
Σε συνθήκες υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση, ενώ αδιαφόρησε προκλητικά για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και παιδείας, εξίσου προκλητικά, έφερε προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο που μοναδικό στόχο έχει να αυξήσει το κέρδος των αφεντικών και να τσακίσει τα όποια εργατικά δικαιώματα και κεκτημένα είχαν επιβιώσει από την επέλαση των μνημονίων την προηγούμενη δεκαετία:
-Κατάργηση 8ωρου και συλλογικών συμβάσεων: Οι επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν έως 10 ώρες ημερησίως, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, τους εργαζομένους και τις εργαζόμενες σε αυτές. Οι συλλογικές συμβάσεις καταργούνται και τα ζητήματα ωραρίου και μισθού μετατρέπονται σε ζήτημα «ατομικής διευθέτησης» μεταξύ εργοδότη και κάθε εργαζόμενου ξεχωριστά.
-Απλήρωτες υπερωρίες: Οι επιπλέον ώρες δεν θα αμείβονται ως υπερωρίες, με την ανάλογη προσαύξηση, αλλά μέσα σε ένα εξάμηνο οι εργαζόμενοι θα μπορούν να λάβουν τις έξτρα ώρες σε άδεια. Την ίδια στιγμή το όριο των υπερωριών αυξάνεται σε 150 το εξάμηνο.
-Κατάργηση Κυριακάτικης αργίας: Θα προστεθούν επιπλέον επιχειρήσεις και κλάδοι που θα επιτρέπεται να ανοίγουν τις Κυριακές, διευρύνοντας και καθιερώνοντας την Κυριακάτικη εργασία για όλο και πιο πολλούς εργαζόμενους.
-Ευθεία επίθεση στην συνδικαλιστική δράση: Αυστηροποιούνται οι προϋποθέσεις την προκήρυξη απεργίας με αποτέλεσμα αυτή να μπορεί εύκολα να θεωρηθεί καταχρηστική από τα αφεντικά. Πατώντας πάνω στις προϋπάρχουσες διατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ για υπερδιπλασιασμό των εργαζομένων που απατούνται για να προκηρυχτεί απεργία, η κυβέρνηση της ΝΔ δρομολογεί το ψηφιακό φακέλωμα και τη ψηφιακή ψηφοφορία. Το γεγονός αυτό δίνει τη δυνατότητα στα αφεντικά να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή ποιος/ποια εργαζόμενος και εργαζόμενη συνδικαλίζεται, αλλά και να χειραγωγήσουν ή να “υποκλέψουν” τις κινήσεις των εργαζομένων τους. Επίσης ορίζεται πως το 40% των εργαζομένων σε επιχειρήσεις που η λειτουργία τους θεωρείτε «κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο», σε περίπτωση απεργίας, θα πρέπει να εργάζονται ως «προσωπικό ασφαλείας».
Το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη έρχεται να νομιμοποιήσει με κρατική βούλα τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών, ενώ παράλληλα επιχειρεί μια ευθεία επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία και την ίδια την ύπαρξη των εργατικών σωματεία και των συλλογικών μας οργάνων.
Η επίθεση όμως δεν θα μείνει χωρίς απάντηση από εμάς. Μπορεί η ΓΣΕΕ για ακόμα μια φορά να λουφάζει μπροστά στις υποδείξεις κυβέρνησης και κεφαλαίου, όμως οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, έχουμε εδώ και χρόνια καταλάβει τον ρόλο του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού και δεν περιμένουμε πλέον τίποτα από αυτόν. Ξέρουμε, ότι μπορούμε να βασιστούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις, στην δικιά μας οργάνωση, κόντρα τόσο στα αφεντικά, όσο και στα τσιράκια τους, είτα αυτά είναι οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί, είτε ο φιλοεργοδοτικός και φιλοκυβερνητικός ”συνδικαλισμός”.
Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΚΤΑΩΡΟ, ΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ & ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ & ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ & ΟΛΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:
ΠΕΜΠΤΗ 3/6, 09.30 γραφεία ΑΡΣΙΣ (Λ. Σοφού 26)
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ:
ΠΕΜΠΤΗ 3/6, 10.30 ΣΤΟ ΑΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6976044591
E–mail επικοινωνίας: [email protected]
Αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη 1,2 & 3/6
ΚΑΤΩ το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη που στοχεύει στην πλήρη μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους σκλάβους
Κατάργηση του 8ωρου – Καθιέρωση του 10ωρου. Το νομοσχέδιο καταργεί το 8ωρο με την καθιέρωση 10ωρης δουλειάς χωρίς πρόσθετη αμοιβή, που θα επιβάλλεται από τους εργοδότες με την διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
Εργαζόμενοι μερικής ζωής Οι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης υποχρεώνονται σε πρόσθετη εργασία, ακόμα και σπαστά την ίδια ή διαφορετική ημέρα, με προσαύξηση μόνο 12%. Ενώ η προσαύξηση της υπερεργασίας είναι 20% και της υπερωρίας 40%.
Εκτόξευση των υπερωριών και μείωση της αμοιβή τους. Από την μία αυξάνει στις 150 ώρες τις υπερωρίες και από την άλλη μειώνει την προσαύξηση τους στο 40%, ενώ μέχρι τώρα για πάνω από τις 120 ώρες η προσαύξηση είναι 60%.
Κυριακή αργία, για λίγους και εκλεκτούς. Για τουλάχιστον 30 ακόμα κλάδους και ειδικότητες καταργείται η κυριακάτικη αργία για όλες τις Κυριακές του έτους.
Κατάργηση της Επιθεώρησης Εργασίας. Η ανεξαρτητοποίηση της Επιθεώρησης Εργασίας στοχεύει στο να μην υπάρχει καμία ευθύνη και υποχρέωση του υπουργείου για τη στελέχωση και τα πεπραγμένα της.
Ελευθερία στις απολύσεις. Οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν προστατεύονται απέναντι στις απολύσεις, αλλά ακόμα και αν δικαιωθούν από τα δικαστήρια, ο εργοδότης μπορεί έναντι κάποιου αντιτίμου να μην τους ξαναπροσλάβει.
Μονιμοποίηση της τηλεργασίας όπου και όποτε θέλει ο εργοδότης. Το νομοθετικό πλαίσιο για την τηλεργασία προσφέρει στις επιχειρήσεις μείωση κόστους, αποφυγή της ευθύνης για την υγεία και την ασφάλεια, εντατικοποίηση της εργασίας, διάσπαση της ενότητας των εργαζομένων.
Κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία. Μετατρέπει την απεργία σε «συμβολική πράξη» καθώς απαγορεύει και ποινικοποιεί την περιφρούρησή της και αυξάνει το προσωπικό ασφαλείας στο 40%. Υποχρεώνει τα σωματεία σε ψηφιακό φακέλωμα των μελών και των διαδικασιών τους. Χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης Μειώνεται ο αριθμός των μελών συνδικαλιστικών οργάνων που προστατεύονται από απόλυση και οι ημέρες συνδικαλιστικής άδειας.
Κάτω η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της φτώχειας και της βίας – Όχι στα ψέματα και τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς, οι εργαζόμενοι, οι νέοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, πρέπει να σταματήσουμε την ψήφισή του αντεργατικού νομοσχεδίου, με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, απεργίες και καταλήψεις. Να φτιάξουμε επιτροπές αγώνα παντού, σε χώρους εργασίας, σε πλατείες, σε σχολεία και σχολές. Να μην ζήσουμε σαν δούλοι!
– Μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς μείωση αποδοχών. Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους.
– Σταθερή και πλήρη απασχόληση, κατάργηση κάθε είδους ελαστικής, μερικής και μαύρης εργασίας.
– Απαγόρευση των απολύσεων. Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις για όλο το διάστημα ανεργίας.
– Απαγόρευση πλειστηριασμών και εξώσεων σε εργατικές και λαϊκές κατοικίες.
– Υποχρεωτικά μέτρα ατομικής προστασίας. Δημόσια, καθολική και δωρεάν ασφάλιση για όλους.
– Διαγραφή του χρέους. Γενναία αύξηση των κοινωνικών δαπανών για Υγεία – Παιδεία – Εργασία.
ΟΛΟΙ στις αγωνιστικές συγκεντρώσεις: Τρίτη 1 Ιούνη, 7μμ, πλατεία Επταλόφου – Τετάρτη 2 Ιούνη, 7μμ, Ρολόι Νεάπολη
ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΔΕΔΥ – Πέμπτη 3 Ιούνη – Διαδήλωση 10:30πμ Άγαλμα Βενιζέλου
Δημοτική Κίνηση Εργατική Αντεπίθεση Αμπελοκήπων – Μενεμένης
Σύσκεψη μετά την πoρεία
Εργατικές Κινήσεις – Συλλογικότητες Θεσσαλονίκης καλούν σε ανοιχτή σύσκεψη μετά την πορεία ενάντια στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, στο πάρκο μπροστά στο ΕΚΘ
——
Θεσσαλονίκη] Πέμπτη 03/06, 13:00. | Αγ. Βενιζέλου | Κάλεσμα στη συγκέντρωση-διαδήλωση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο.
Ανακοίνωση για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο
Έναν χρόνο τώρα, με το ξέσπασμα και την εξάπλωση της πανδημίας του covid-19, η διαχείρισή της σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αναδείξει με τον πλέον προφανή τρόπο την εγκληματική φύση του κράτους και του καπιταλιστικού συστήματος. Η νεοφιλελεύθερη διαχείριση έρχεται να υλοποιήσει με τους σκληρότερους όρους μια οικονομική και κοινωνική αναδιάρθρωση που συνθλίβει τα κατώτερα στρώματα, φτωχοποιεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού και έχει ως πρωταρχική έγνοια τη μεγιστοποίηση του κέρδους των ισχυρών και τη διαφύλαξη των προνομίων των οικονομικών και πολιτικών ελίτ.
Μέσα σε αυτό το γενικότερο πλαίσιο εντάσσεται και το ελληνικό κράτος και η διαχείριση της πανδημίας από την ακροδεξιά-νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Δεν έχει υπάρξει καμιά μέριμνα για την ανθρώπινη ζωή και την περίθαλψη των χιλιάδων κρουσμάτων, με το σύστημα υγείας να έχει αφεθεί στις εντατικές προσπάθειες των εργαζόμενων και με τις ΜΕΘ να είναι ασφυκτικά γεμάτες. Παράλληλα, δεν έχει γίνει καμία επίταξη των ιδιωτικών κλινικών που διεκδικούν οι υγειονομικοί από την αρχή της πανδημίας, καθώς κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε σύγκρουση με το ιδιωτικό κεφάλαιο, ενώ δεν έχει παρθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ενίσχυση του συστήματος υγείας. Την ίδια στιγμή η ανεργία γιγαντώνεται και το μεγαλύτερο μέρος των ανέργων μολονότι κομμάτι της εργατικής τάξης είναι εγκαταλελειμμένοι στην τύχη τους, οι συνθήκες στους χώρους δουλειάς συνεχώς επιδεινώνονται και υποβαθμίζονται, ιδιαίτερα στα μεγάλα εργοστάσια, ενώ στα μέσα μαζικής μεταφοράς, με τα οποία μετακινούνται χιλιάδες εργαζόμενοι, τα μέτρα προστασίας και περιορισμού της πανδημίας είναι ελάχιστα έναν χρόνο μετά. Την ώρα που το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζόμενων βρίσκεται σε αναστολή σύμβασης και υποχρεωτική τηλεργασία. Παράλληλα, η λίστα των εργατικών ‶ατυχημάτων” και θανάτων συνεχώς μεγαλώνει. Τον τελευταίο μήνα μόνο, συνέβησαν 2 εργοδοτικά εγκλήματα με αποτέλεσμα τον θάνατο 5 εργαζόμενων της ΔΕΗ (3 στην Εύβοια, 2 στην Κοζάνη).
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη η κυβέρνηση, μετά το νομοσχέδιο για την περιστολή των διαδηλώσεων, τον αντιπεριβαλλοντικό νόμο και τον νέο εκπαιδευτικό νόμο, ετοιμάζεται να φέρει προς ψήφιση και νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά, το ασφαλιστικό και τη συνδικαλιστική δράση το οποίο μάλιστα αποτελεί συνέχεια και εξειδίκευση του εργασιακού πολυνομοσχεδίου που είχε περάσει επί ΣΥΡΙΖΑ. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί μια προσπάθεια κατάργησης του εργατικού ωραρίου του 8ώρου κι επιχειρεί να θεσμοθετήσει την (ήδη) απλήρωτη υπερωρία την οποία συμψηφίζει με άδειες και ρεπό. Ταυτόχρονα επιχειρείται η στοχοποίηση και ο περιορισμός των απεργιών και των ριζοσπαστικών διεκδικήσεων του εργατικού κινήματος. Κινήσεις που αποτελούν πάγια αιτήματα της άρχουσας τάξης εδώ και καιρό, με σκοπό να εντείνουν την εργασιακή εκμετάλλευση και να ξεριζώσουν κάθε μορφή αντίστασης που μπορεί να αναπτυχθεί στους χώρους δουλειάς.
Πιο συγκεκριμένα, προβλέπεται πως ο εργοδότης θα μπορεί “κατόπιν συνεννόησης” να απασχολεί δύο ώρες επιπλέον την ημέρα το προσωπικό και στη συνέχεια αυτές οι ώρες να συμψηφίζονται για το επόμενο αντίστοιχο διάστημα με μείωση ωραρίου ή με ρεπό ή με ημέρες άδειας. Προσπαθεί έτσι να καθιερώσει τις ατομικές συμβάσεις για τις ώρες εργασίας του κάθε εργαζόμενου. Παράλληλα αυξάνεται το ετήσιο πλαφόν των υπερωριών στις 150 ώρες ανά έτος. Μέχρι σήμερα το ανώτατο όριο είναι 48 ώρες ανά 6μηνο για εργαζομένους σε βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις και 120 ώρες ανά έτος στους υπόλοιπους κλάδους. Αυτό θα ισχύει και για την εργασία τις Κυριακές και φυσικά χωρίς μισθολογική προσαύξηση, που ίσχυε μέχρι πρότινος. Επομένως οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες θα δουλεύουν περισσότερες ώρες και θα έχουν μικρότερες αμοιβές. Το ελαστικό ωράριο σε συνδυασμό με την αύξηση του ορίου υπερωρίας θα μειώσει το κόστος εργασίας για τις επιχειρήσεις εις βάρος των εργαζομένων, δηλαδή θα μειωθεί το εισόδημά τους. Το νομοσχέδιο, την ίδια στιγμή που καταπατά το 8ωρο, επιχειρεί την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και ακυρώνει το δικαίωμα στην απεργία. Αυτό στην πράξη πραγματοποιείται με την ηλεκτρονική ψηφοφορία, την αύξηση στο 40% του προσωπικού ασφαλείας, το δικαίωμα του εργοδότη σε λοκ-άουτ και την απαγόρευση της κατάληψης ή της παρεμπόδισης της εισόδου του εργασιακού χώρου. Αναιρεί λοιπόν θεμελιώδεις συνδικαλιστικές ελευθερίες μέσω της στοχοποίησης των απεργιών και των εργατικών και συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων αλλά και εργαζόμενων που αντιστέκονται, με πρόσφατα παραδείγματα τις εκδικητικές απολύσεις των υγειονομικών που αγωνίζονται καθημερινά.
Είναι φανερό πως ο συγκεκριμένος νόμος έρχεται να καταπνίξει κάθε εργασιακό δικαίωμα και κατάκτηση καθώς και να στοχοποιήσει τον κόσμο του αγώνα και τις αντιστάσεις που οργανώνονται από τα κάτω, τις απεργίες των σωματείων βάσης, τις ταξικές πρωτοβουλίες, τις κινητοποιήσεις συλλογικοτήτων και συλλογικών οργανώσεων. Η μόνη πραγματική προοπτική για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια είναι η κοινωνική, πολιτική και ταξική οργάνωσή μας. Με σωματεία βάσης, εργατικά συμβούλια, ακηδεμόνευτα, αδιαμεσολάβητα, οριζόντια και αντι-ιεραρχικά σχήματα, από κοινού φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι, άνεργοι, να δώσουμε στους χώρους εργασίας, τα σχολεία, τις σχολές, στις γειτονιές και τους δρόμους τη μάχη του ταξικού και κοινωνικού αγώνα. Η λύση βρίσκεται πάντα στον δρόμο του αγώνα, για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση, απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
Ενάντια στην μισθωτή σκλαβιά, την εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή
προτάσσουμε την ταξική αλληλεγγύη, υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας, παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.
Ακηδεμόνευτοι, αδιαμεσολάβητοι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες μέχρι την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
ΠΑΤΡΑ – 11:00 Παρέμβαση πλατεία Όλγας, 18:30 Συγκέντρωση Παράρτημα
Παρά την ακύρωση της απεργίας της 3ης Ιούνη εξαιτίας της στάσης συμβιβασμού και υποταγής που κράτησαν οι δυνάμεις της ΑΔΕΔΥ και του ΕΚ Αθήνας στην απεργοσπαστική απόφαση της ΓΣΕΕ, με τη συναίνεση του ΠΑΜΕ, διατηρούμε τα καλέσματα σε κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο για την Πέμπτη 3 Ιούνη:
- στις 11.00 το πρωί με συγκέντρωση-παρέμβαση αντιπληροφόρησης στην πλατεία Όλγας
- στις 18.30 το απόγευμα με συγκέντρωση και πορεία από την Κατάληψη Παραρτήματος
Οι αγώνες των εργαζόμενων για την ανατροπή του νομοσχεδίου-λαιμητόμου έχουν ανάγκη από οργανωμένες κινητοποιήσεις διαρκείας, άγριες απεργίες, πλατιά συμμετοχή, συντονισμό και ενότητα της εργατικής βάσης και όχι από παζαρέματα, συνδιαλλαγές και πισωγυρίσματα που μόνο σύγχυση και απογοήτευση προκαλούν.
Ακολουθεί η ανακοίνωση της συνέλευσης
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ-ΑΝΤΙΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Το τελευταίο διάστημα γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες της επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κράτος σε βάρος της κοινωνικής βάσης, η οποία αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο στην σωρεία αντικοινωνικών και αντεργατικών νομοσχεδίων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και κατατίθενται προς ψήφιση. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, η κυβέρνηση της ΝΔ επιλέγει να φέρει προς ψήφιση το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά, το ασφαλιστικό και τη συνδικαλιστική δράση, επιδιώκοντας να ανατρέψει κατακτήσεις ολόκληρων αιώνων, κατακτήσεις που είναι βαμμένες με το αίμα και τους αγώνες των εργατών. Οι αναδιαρθρώσεις που εμπεριέχονται στο νέο νομοσχέδιο έχουν ως στόχο να μετατρέψουν την εργασιακή πραγματικότητα σε μια απέραντη ζούγκλα, στην οποία η εκμετάλλευση των εργατριών από την εργοδοσία θα είναι άτεγκτη, ενώ παράλληλα επιχειρείται ο ολοκληρωτικός έλεγχος των συνδικάτων, προκειμένου να μην υπάρχει περιθώριο αντίστασης και διεκδίκησης στον εργασιακό χώρο.
Τη στιγμή που μετράμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς ως αποτέλεσμα των εγκληματικών πολιτικών που εδώ και δεκαετίες απαξίωσαν και διέλυσαν το σύστημα υγείας, το κράτος επιμένει στο θλιβερό αφήγημα της επιτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας και της επιστροφής στην κανονικότητα. Η πραγματικότητα όμως δεν μπορεί να μακιγιαριστεί από τα ψεύδη των κυρίαρχων. Είναι ξεκάθαρο ότι γι’ αυτούς σημασία έχει να δουλεύει η καπιταλιστική μηχανή και να μεγιστοποιούνται τα κέρδη. Οι ζωές των εργαζομένων δεν έχουν αξία. Για αυτό και αντί για ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, είδαμε γιγάντωση της εργοδοτικής τρομοκρατίας, προσλήψεις μπάτσων και κατασταλτικά μέτρα. Αντί για ενίσχυση του συστήματος υγείας και ικανοποίηση των αιτημάτων των υγειονομικών, είδαμε δωράκια στις ιδιωτικές κλινικές και διώξεις στους υγειονομικούς. Για αυτό είδαμε το ξύλο στις πλατείες και το αφήγημα της ατομικής ευθύνης που επιχείρησε να συγκαλύψει τους πραγματικούς υπεύθυνους για τους χιλιάδες νεκρούς.Στην ουσία η πανδημία χρησιμοποιήθηκε ως ευκαιρία από το κράτος και τα αφεντικά, των οποίων το κύριο μέλημα δεν ήταν φυσικά η προστασία της ανθρώπινης ζωής, αλλά η εδραίωση καιεμβάθυνση της κυριαρχίαςτους.
Μαζί με την επίθεση σε κάθε κεκτημένο, με την κατάργηση κάθε δικαιώματος, με την γιγάντωση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και την διεύρυνση του αντεργατικού οπλοστασίου των εργοδοτών, με το νέο νομοσχέδιοτο κράτος επιχειρεί να απονεκρώσει τους χώρους δουλείας από οτιδήποτε ανατρεπτικό και αγωνιστικό. Ο συνδικαλισμός, η ταξική οργάνωση, η απεργία και η περιφρούρηση της πρέπει να παρανομοποιηθούν. Πρέπει να χτυπηθεί κάθε εστία ανυπακοής, αντίστασης, ταξικής δράσης και αλληλεγγύης. Στους χώρους δουλειάς αλλά και στους κοινωνικούς χώρους πρέπει να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου. Η καπιταλιστική μηχανή πρέπει να δουλεύει και εμείς απλά να είμαστε τα γρανάζια της.
Πιο συγκεκριμένα, το παρόν αντεργατικό νομοσχέδιο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:
-Κατάργηση 8ώρου και επιστροφή στην 10ωρη εργασία. Συγκεκριμένα, οι επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργάτες έως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή. Η εργάσιμη μέρα θα επιμηκύνεται κάθε φορά που θα έχει ανάγκη η εργοδοσία, χωρίς κανένα κόστος για την ίδια. Η μόνη υποχρέωσή της θα είναι να εξοφλεί τις πρόσθετες ώρες δουλειάς εντός του ίδιου 6μήνου, με αντίστοιχη μείωση ωρών, χορήγηση ημερών άδειας ή ρεπό, σαν να μπορούν δήθεν οι εργάτες να συνέρχονται από το ξεζούμισμα στη δουλειά σε βάθος 6μήνου και όχι 24ώρου. Ιδίως σε διάφορους εποχικούς χώρους εργασίας, οι πρόσθετες ώρες δουλειάς σε πολλές περιπτώσεις δεν αμείβονται ως υπερωρίες αλλά «ισοφαρίζονται» με ρεπό και μειωμένο ωράριο τους μήνες και τις μέρες της μειωμένης κίνησης.
-Αυξάνονται οι ώρες της υπερωρίας σε 150 για όλους τους κλάδους και καταργείται πλήρως η πληρωμή τους. Ειδικά στους κλάδους με έντονη εποχικότητα (τουρισμός, συγκοινωνίες, κ.α.) ή περιοδικότητα (κατασκευές) για όλους τους μήνες που οι εργαζόμενοι λιώνουν στη δουλειά θα εργάζονται 50ωρο χωρίς υπερωρίες, ενώ ακόμα και η «επιστροφή των ωρών» είναι φούμαρα καθώς οι περισσότεροι από αυτούς είτε δουλεύουν μεροκάματο, είτε απολύονται.
-Οι επιχειρήσεις θα μπορούν με μια απλή διαδικασία να ενταχθούν στην κατηγορία αυτών που δεν έχουν Κυριακάτικη αργία. Ουσιαστικά εντείνουν με κάθε ευκαιρία την διαδικασία για την πλήρη κατάργησή της.
-Αποκτά δικαίωμα ο εργοδότης να απαγορεύσει στην εργαζόμενη την προσέλευσή της στη δουλειά μετά την προειδοποίηση της απόλυσής της. Αυτό διευκολύνει τον εργοδότη και οικονομικά, αφού η αποζημίωση απόλυσης μετά από προειδοποίηση είναι μειωμένη κατά 50%, αλλά και όσον αφορά τους ταξικούς αγώνες αλληλεγγύης που μπορούν να λάβουν χώρα από συναδέλφους ή σωματεία στον χώρο της δουλειάς του απολυμένου. Την ίδια στιγμή, η διάταξη αυτή αποτελεί το λιγότερο ύβρη και χλευασμό στα χρόνια κόπου και οξύνει κατακόρυφα την αγωνία που επιφέρει η ανεργία και το μετά της απόλυσης, αφού το μέγιστο χρονικό διάστημα που προβλέπεται για την ενημέρωση περί απόλυσης είναι 4 μήνες.
-H διαμεσολάβηση εργατικών διαφορών και ο ρόλος των Επιθεωρήσεων Εργασίας διαλύονται ως σύστημα. Αντί της ενίσχυσης του ΣΕΠΕ, μεταφέρονται αρμοδιότητες στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) όπου και θα προσλαμβάνονται στελέχη αορίστου χρόνου, προφανώς της αρεσκείας των αφεντικών.
-Έχει το δικαίωμα ο εργοδότης να συστήνει ατομική σύμβαση εργασίας με την εργαζόμενη ακόμα και αν υπάρχει ήδη συλλογική σύμβαση εργασίας.
-Συνδικαλιστές και οργανώσεις εργατριών επιχειρείται να φακελωθούν, προκειμένου να ελέγχονται από το κράτος και την εργοδοσία, καθώς καθίσταται πλέον υποχρεωτική η εγγραφή-φακέλωμα των εργατικών σωματείων και συνδικαλιστικών οργανώσεων στο «ηλεκτρονικό μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων», όπως επίσης και η εγγραφή στο «μητρώο πραγματικών δικαιούχων».
-Στρέφεται ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες των εργαζομένων, ποινικοποιείται η ταξική-συνδικαλιστική δράση, θεσμοθετείται το στήσιμο και η υποστήριξη απεργοσπαστικών μηχανισμών (σε επιχειρήσεις που τη λειτουργία τους κρίνουν αυτοί ως «κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο», είναι απαραίτητο να εργάζεται ως προσωπικό ασφαλείας τουλάχιστον το 40% του συνολικού προσωπικού) και αντιδραστικών/αντεργατικών τακτικών και συμπεριφορών, καθώς το νομοσχέδιο απαγορεύει τις καταλήψεις χώρων και εισόδων σε περιπτώσεις απεργίας. Αν λάβουν χώρα τέτοιες συμπεριφορές, η απεργία θα καθίσταται παράνομη και οι παραπάνω πράξεις ποινικώς κολάσιμες.
-Μετατρέπεται ο συνδικαλισμός σε μια ψηφιακή μάχη μηχανισμών όπου ακυρώνονται οι πραγματικές διαδικασίες της συνέλευσης με τη ζωντανή συναδελφική συζήτηση, ζύμωση και ανταλλαγή σκεπτικών, ενώ προωθείται η ηλεκτρονική ψήφος, ιδιαίτερα σε σημαντικά ζητήματα λήψης αποφάσεων όπως αυτό της απεργίας. Πατώντας πάνω στη διάταξη Αχτσιόγλου για απαρτία του 50%+1 του εκάστοτε σωματείου στις Γενικές Συνελεύσεις, προκειμένου να είναι νόμιμη μια απεργία, στην ουσία το νέο νομοσχέδιο επιχειρεί να καταργήσει στην πράξη τη δυνατότητα ζωντανής συμμετοχής, ενημέρωσης στις συλλογικές διαδικασίες των σωματείων.
-Σε ό,τι αφορά τώρα στις αναδιαρθρώσεις του ασφαλιστικού, το κράτος προωθεί την ιδιωτικοποίηση των συντάξεων, ξεκινώντας από τις επικουρικές, προκειμένου να απαλλαγεί από το κόστος της κοινωνικής ασφάλισης. Μέσω του νέου Επικουρικού Ταμείου, το οποίο προβλέπεται να δημιουργηθεί από το 2022 και την εισαγωγή σε αυτό της λεγόμενης «κεφαλαιοποίησης», οι αγορές και τα χρηματιστήρια θα είναι αυτά που θα καθορίζουν αν και ποια σύνταξη θα παίρνουν τα νέα ασφαλισμένα άτομα, τα οποία θα καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα σε «επενδυτικά πακέτα», με διαφορετικό «επίπεδο ρίσκου» χωρίς όμως καμία απολύτως εγγύηση για τη σύνταξή τους.
Από όλα αυτά γίνεται φανερό πως το χαλάρωμα του lock-down και η λεγόμενη επανεκκίνηση της οικονομίας, θα συνοδευτεί από την επίθεση κράτους και κεφαλαίου στην βάση της κοινωνίας, με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα, δηλαδή στη μετακύληση των καπιταλιστικών προβλημάτων, λόγω της πανδημίας, στις πλάτες των κατώτερων κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων. Όταν οι κυρίαρχοι μιλάνε για «εκσυγχρονισμό», στην ουσία μιλάνε για νέες μορφές εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Όταν μιλάνε για «ανάπτυξη», εννοούν την ανάπτυξη που είναι βαμμένη με το αίμα των εργατριών και των ανθρώπων της τάξης μας. Και φυσικά όταν αναφέρονται στην «κανονικότητα», αναφέρονται στην κανονικότητατου εργασιακού μεσαίωνα και της διάλυσης της ζωής μας.
Στο σημείο αυτό όμως δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι η νέα αντεργατική επίθεση από την κυριαρχία δεν προκύπτει απ΄το πουθενά. Μετά από μια δεκαετία, βίαιης επιβολής καπιταλιστικών πολιτικών, με τα μνημόνια και τη συνολική επίθεση πάνω στην κοινωνία, -που συνεχίστηκε και στα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με την παρούσα κυβέρνηση βιώνουμε την επίθεση σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής. Επί της ουσίας λοιπόν, δεν έχουμε να κάνουμε ακριβώς με μια πρωτόγνωρη κατάσταση, όσο με τη θεσμοθέτηση υπαρκτών αντεργατικών, αντισυνδικαλιστικών και αντιασφαλιστικών μεθοδεύσεων και πρακτικών.Όλα αυτά τα αντικοινωνικά μέτρα, η ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε, δεν αποτελούν έργο αποκλειστικά και μόνο της παρούσας κυβέρνησης και ούτε πρόκειται να ανακοπούν από την όποια επόμενη. Σε μια περίοδο παγκόσμιας παρατεταμένης κρίσης, εντεινόμενης από την πανδημία, το κεφάλαιο επιχειρεί να μπει και πάλι σε κερδοφόρα τροχιά, πατώντας στην πλάτη μιας κοινωνίας υποταγμένης και ελεγχόμενης.
Απέναντι στη γενικευμένη τρομοκρατία και καταστολή, στις συνθήκες σκλαβιάς και εξαθλίωσης που επιβάλλουν το κράτος και τα αφεντικά στους χώρους δουλειάς, υπάρχει κι άλλος δρόμος. Ο δρόμος της οργάνωσης των εργαζομένων, της αντίστασης, της διεκδίκησης και του κοινωνικού-ταξικού αγώνα. Όλοι εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο, οι εργάτριες, οι ντόπιοι και οι μετανάστριες, τα άνεργα άτομα, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από καμιά κυβέρνηση, από καμιά συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Πρέπει να οργανωθούμε, και με συλλογικούς, αδιαμεσολάβητους κι οργανωμένους στη βάση κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, να αντισταθούμε σε κάθε πεδίο της κοινωνικής μας ζωής, σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία και στις σχολές. Με ταξικά σωματεία και πρωτοβουλίες εργαζομένων να διαμορφώσουμε τον μαχητικό συνδικαλισμό της βάσης και να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει. Μόνο οι δικές μας και από τα κάτω αντιστάσεις και η αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς, μπορούν να μας προστατεύσουν από την ολομέτωπη επίθεση κράτους – κεφαλαίου και να σφυρηλατήσουν ειλικρινείς σχέσεις ταξικής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας ανάμεσά μας, μέχρι την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς.
ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ
Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΑΒΙΑΣ
ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΠΕΜΠΤΗ 3 ΙΟΥΝΗ
-11.00 το πρωί με συγκέντρωση-παρέμβαση αντιπληροφόρησης στην πλατεία Όλγας
-18.30 το απόγευμα με συγκέντρωση και πορεία από την Κατάληψη Παραρτήματος
ανοιχτή συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο
