Η πορεία κατέληξε στην Ρωμαϊκή αγορά. Ο κόσμος παραμένει εκεί συγκεντρωμένος.
ΠΟΡΕΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΤΙΣ 21:00 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΡΟΜΑΚΙΑ ΤΗΣ ΑΝΩ ΠΟΛΗΣ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ 300 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ
Ως αντανακλαστική κίνηση στην στρατοπέδευση των μπάτσων στην πλατεία Καλλιθέας την ώρα της προγραμματισμένης μας συγκέντρωσης επανοικειοποίησης της πλατείας καλούμε σε πορεία γειτονιάς. Ενάντια στις κατασταλτικές κινήσεις του κράτους με πρόσχημα τον covid να γίνουν οι δημόσιοι χώροι εστίες αντιστασης και αγώνα.
18:00 Πολλοί αλληλέγγυοι καταφθάνουν στην πλατεία Καλλιθέας και έχουν ήδη συγκεντρωθεί κοντά 200 άτομα.
Κανονικά πραγματοποιείται και η συλλογική κουζίνα και το μπαζάρ.
Από τις 17:30 οργανώνεται μικροφωνική.
16:45 Οι αστυνομικοί αποσύρθηκαν από το εσωτερικό του πάρκου.
Η πρόσβαση στην πλατεία είναι ελεύθερη.
16:00 Παρά την παρουσία αστυνομικών πέριξ και μέσα στο πάρκο της πλατείας Καλλιθέας, αρκετοί αλληλέγγυοι έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους στον ίδιο χώρο, όπου είχε καλεστεί η συγκέντρωση!
14:30 Αστυνομικές δυνάμεις, ΜΑΤ κια ΟΠΚΕ έχουν αποκλείσει την πλατεία!
ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΑΠΟ 1431ΑΜ
ΦΩΤΟΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΣΦΥΞΙΑΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΑΝΑΣΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Στους γκρίζους δρόμους της πόλης, στα στενά σοκάκια, στο τρέξιμο απ’ το σχολείο στη σπίτι και απ’ το σπίτι στη δουλειά, ανάμεσα στο 8ωρο εργασίας – αν είμαστε «τυχερές»- και στα πολύωρα διαβάσματα για τις πανελλήνιες, οι πλατείες αποτελούν από τις μόνες εκτάσεις ελευθερίας στους αποπνικτικούς ρυθμούς της αστικής ζωής. Απ’ τα πρώτα διστακτικά βήματά μας μέχρι τα τελευταία κουρασμένα , στις πλατείες παίζουμε τα πρώτα μας μήλα, βιώνουμε τον έρωτα, κοινωνικοποιούμαστε, και ξεκουραζόμαστε πίνοντας μπύρες μετά τα εξαντλητικά μεροκάματα . Στις πλατείες αποδομούμε τους αστικούς φραγμούς, αναδομούμε τις ταυτότητες και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, και αναγνωρίζοντας τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας συλλογικοποιούμαστε και διεκδικούμε μια ζωή φτιαγμένη με τους δικούς μας όρους.
Τον τελευταίο χρόνο, στο όνομα της «ατομικής και εθνικής μας ασφάλειας», το κράτος φροντίζει να νιώθουμε τόσο εγκλωβισμένα όσο ποτέ. Οι ήδη πιεστικές συνθήκες επιβίωσης μας, στις οποίες με τα χίλια ζόρια βρίσκαμε -ή δεν βρίσκαμε- χώρους και χρόνους για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, έγιναν ακόμα πιο στενές. Κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους, πλέον άνεργοι, να κοιτάμε το κενό με την ανησυχία πώς θα βγάλουμε τη βδομάδα, φυλακισμένες μέσα στα σπίτια με τις βίαιες συμπεριφορές των κακοποιητών μας, αναγκασμένα να υποστούμε με τις ώρες, καθισμένα και ακίνητα, την «νέα πραγματικότητα» της τηλεργασίας και της τηλεκπαίδευσης, ενώ κάποιες από μας υπέστησαν τους εξαντλητικούς ρυθμούς της υπερεντατικοποίησης στα σουπερμάρκετ και τα νοσοκομεία. Το κράτος και τα media τις βάφτισαν «αφανείς ήρωες» σε μια γελοία απόπειρα να κρύψουν τη μη στελέχωση του ΕΣΥ και τις ελλιπείς προσλήψεις εργαζομένων από τα αφεντικά στα σουπερμάρκετ. Ταυτόχρονα, το ίδιο κράτος θεωρεί τις ζωές των «πλεοναζόντων πληθυσμών» στις φυλακές, στα camps και στα ψυχιατρεία αναλώσιμες.
Ωστόσο, πλέον, εφόσον το κεφάλαιο το απαιτεί, μπορούμε να τα ξεχάσουμε όλα αυτά, να γυρίσουμε τα βλέμματα μας στις βιτρίνες, να πανηγυρίσουμε για την επαναπρόσληψή μας στη μαύρη εργασία και να απολαύσουμε τα καταναλωτικά μας προνόμια στην ελεύθερη αγορά. Ο ασφυκτικός κλοιός της καραντίνας ώθησε τον κόσμο να βρει διέξοδο στις πλατείες και τους δημόσιους χώρους σε μια προσπάθεια ανάκτησης του χαμένου χρόνου. Στα πλαίσια αυτά αναδύθηκαν συμπεριφορές ασεβείς προς κάθε ιδεολογία και αντίληψη μας εκφυλίζοντας τον χαρακτήρα των πλατειών και καταπατώντας κάθε έννοια αυτοοργάνωσης, αυτοδιαχείρισης, ασφάλειας και αλληλεγγύης. Εννοείται το κράτος δεν έχασε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την αναταραχή που προκλήθηκε για να επιβάλλει τη γνωστή «τάξη και ασφάλεια», ωθώντας μας σε μια ελεγχόμενη διασκέδαση για την ικανοποίησή των αναγκών του κεφαλαίου. Πρώτα αποκλειστήκαμε στα σπίτια μας μακριά το ένα από το άλλο και πλέον βιώνουμε τον αποκλεισμό μας ακόμη και από τους δημόσιους χώρους, νιώθοντας πως δεν μπορούμε να υπάρχουμε πουθενά. Ενάντια σε αυτή τη συνθήκη και σε όσα μας καταπιέζουν, επιδιώκουμε να ζήσουμε με τους δικούς μας όρους. Σύνορα και τείχη δεν μας χωρίζουν, στις πλατείες χωράμε ντόπιες και μετανάστριες, άτομα της γειτονιάς και άστεγες. Εκφραζόμαστε ελεύθερα θηλυκότητες και τοξικομανείς, ψυχικά ασθενείς και ανάπηροι. Να γίνουν οι πλατείες εκτάσεις ελευθερίας στις σύγχρονες νεκροπόλεις.
+συλλογική κουζίνα και μπαζάρ…
Πρωτοβουλίες Γεωπονίας, Μαθηματικού, Παιδαγωγικού, Χημικού και Συντονισμός Καλών Τεχνών
