Κάλεσμα σε συγκέντρωση πραγματοποιούν συλλογικότητες και συνελεύσεις ενάντια στην αστυνομοκρατία και την καταστολή. Οι ελεύθεροι χώροι συνάντησης βρίσκονται σε κίνδυνο με την αστυνομία καθημερινά να εκδιώχνει τον κόσμο και να καταλαμβάνει δημόσιους και ελεύθερους χώρους. Απέναντι στην αστυνομοκρατία και τη συρρίκνωση της ζωής μας στα σπίτια μας, στους χώρους εργασίας μας και στα μαγαζιά η απάντηση έρχεται με αγώνα για επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου.
Καθημερινά είναι πλέον τα περιστατικά διωγμών ανθρώπων της γειτονιάς από την περιοχή γύρω από την Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά στην οποία έχουν στρατοπεδεύσει μόνιμα αστυνομικές δυνάμεις, που δε διστάζουν να γράψουν πρόστιμα σε κατοίκους ακριβώς έξω από τα σπίτια τους, να σηκώσουν παππούδες από τα παγκάκια, να διατάζουν ακόμη και γονείς με μικρά παιδιά να φεύγουν είτε στο σπίτι είτε σε κάποιο μαγαζί, καθώς “μόνο αυτά επιτρέπονται”.
Την τελευταία εβδομάδα παρακολουθούμε καθημερινά αστυνομικές επιχειρήσεις στη γειτονιά μας αλλά και σε διάφορες άλλες γειτονιές του άνω κέντρου αποκλειστικά, οι οποίες ξεδιπλώνονται σε πάρκα και πλατείες έχοντας, ως φαίνεται ένα και μοναδικό στόχο, να εμποδίσουν τους κατοίκους να καθίσουν και να περάσουν την ώρα τους σε εξωτερικούς χώρους ανεξάρτητα από τις κρατικές οδηγίες που έχουν δοθεί αναφορικά με την πρόληψη για τη διασπορά του covid-19.
Μετράμε ήδη ένα χρόνο διαβίωσης σε συνθήκες πανδημίας και πλέον όλα τα μεταβατικά στάδια έχουν τελειώσει, όλες οι δικαιολογίες έχουν εξαντληθεί. Η ολοκληρωτική χρεοκοπία του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος υπογραμμίζεται πλέον ως οικουμενική πραγματικότητα από τη διαχείριση αλλά και τις συνέπειες της πανδημίας του covid-19. Το σάπιο εξουσιαστικό σύστημα δεν μπορεί πλέον να υποσχεθεί τίποτα περισσότερο, παρά την όξυνση της κρατικής καταστολής και την εξαθλίωση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Όσα από τα κρατικά κονδύλια δεν κατευθύνονται αναγκαστικά προς τα πληττόμενα στρώματα, ώστε να εξασφαλίσουν την οριακή πλέον επιβίωσή τους, διανέμονται αφειδώς στα ΜΜΕ αποτελώντας προφανώς μιαν επένδυση της κυβέρνησης. Αφενός για να ελέγχει όσο περισσότερο μπορεί την κοινωνική βάση μέσω της προπαγάνδας και αφετέρου για να σιωπούν μπροστά στα ολοένα και αυξανόμενα πολιτικά και κοινωνικά σκάνδαλα που ξεσπούν αλλά και μπροστά στην επικείμενη σφαγή του κοινωνικού σώματος.
Οι εγκληματικές κρατικές πολιτικές απέδειξαν -μετά και το προηγούμενο κύμα έξαρσης – ότι δεν νοιάζονται, όπως υποκριτικά διατείνονταν, για τις ζωές των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης, των εργαζόμενων, των αδύναμων. Αυτό άλλωστε είχε καταδειχθεί ήδη από την αρχή με τη διαχείριση της πανδημίας στους χώρους που είχαν τη μεγαλύτερη ανάγκη προστασίας όπως στις φυλακές, τα κέντρα κράτησης προσφύγων και μεταναστών κ.α. Από τους χιλιάδες εργαζόμενους στη μαύρη εργασία και την επισφάλεια στους απολυμένους της πανδημίας μέχρι τα εξαντλητικά ωράρια των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ και στις υπηρεσίες ντελίβερι, φαίνεται ότι το βάρος της πανδημίας και τις συνέπειες αυτής σηκώνει η κοινωνική και ταξική βάση. Επιπλέον, οι χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες στοιβαγμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι εκδικητικές μεταγωγές και η άρνηση της κυβέρνησης για αποσυμφόρηση των φυλακών και των ψυχιατρείων δείχνουν ότι δεν είναι η ζωή και η υγεία που έχουν αξία για το κράτος. Η διάλυση του ΕΣΥ και της δημόσιας υγείας δείχνουν τη σημασία που δίνει το κράτος στη ζωή των ανθρώπων. Οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και στην τροφοδοσία, όσοι έδωσαν και δίνουν μάχη με τον ιό είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές στην υπεράσπιση της κοινωνίας.
Ο κύριος σκοπός της κρατικής διαχείρισης είναι η διαφύλαξη της κυριαρχίας του και των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων αυτού και των ελίτ. Για άλλη μία φορά λοιπόν, και ενώ μετράμε ήδη 6 μήνες σε κατάσταση lockdown και με απαγόρευση κυκλοφορίας τις βραδινές ώρες, οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι ανακοινώνουν την πλήρη μεταστροφή της κρατικής πολιτικής αναφορικά με τη διαχείριση της πανδημίας και την άρση όλων των μέτρων με αφορμή το άνοιγμα του τουρισμού. Είναι πλέον προφανές ότι η προστασία από τον ιό δεν έχει κανένα σημείο επαφής με την κρατική διαχείριση, ωστόσο είναι το κράτος που θέλει να εμφανίζεται ως ο εκφραστής των κοινωνικών συμφερόντων, μόνο και μόνο γιατί εξαναγκάζεται κατά περιπτώσεις σε στοιχειώδη περιστολή της οικονομικής δραστηριότητας, θωρακιζόμενο ταυτόχρονα κατασταλτικά προκειμένου να αποφύγει την ίδια του την αμφισβήτηση.
Η παρουσία των ΜΑΤ στα νησιά για τη δημιουργία των κλειστών κέντρων κράτησης το χειμώνα του 2020 και η αντίστοιχη παρουσία τους στα σύνορα για την αντιμετώπιση της «εισβολής» των κατατρεγμένων μεταναστών και προσφύγων, ο καταλυτικός ρόλος της αστυνομίας κατά τη διάρκεια της καραντίνας, το σπάσιμο του πανεπιστημιακού ασύλου με την περσινή εισβολή των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ και τον ένοπλο μπάτσο μέσα στον πανεπιστημιακό προαύλιο χώρο, οι χιλιάδες συλλήψεις και προσαγωγές που έγιναν μόνο κατά τη διάρκεια του τελευταίου εξαμήνου, οι ξυλοδαρμοί πολιτών, οι επιθέσεις των μπάτσων σε πλατείες από την Αγία Παρασκευή και την Κυψέλη πέρυσι το Μάιο, μέχρι τη Νέα Σμύρνη ένα μήνα πριν, οι πολλαπλές επιχειρήσεις εκκένωσης της κατειλημμένης πρυτανείας του Α.Π.Θ., ο ξυλοδαρμός και ο βασανισμός φοιτητών μέσα στο χώρο του campus και εν τέλει η εκκένωση της με όρους συμμορίτικης βίας, ώστε να αποδοθεί το πανεπιστήμιο στα χέρια των μπάτσων. Η διαρκής και εντεινόμενη παρουσία της αστυνομίας σε όλα τα πεδία του δημόσιου χώρου και της κοινωνικής ζωής καταδεικνύει ότι ο μισθοφορικός στρατός κατοχής του κράτους αναβαθμίζεται σε ολοκληρωτική και πανταχού παρούσα μονάδα επιβολής της στυγνής εξουσίας του κράτους και των αφεντικών. Παράλληλα, δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι παρά την αναβάθμιση της αστυνομίας σε πολιτικό βραχίονα που παίζει κομβικό ρόλο στη διαχείριση της πανδημίας αλλά και των κοινωνικών αναταραχών, οι ίδιοι οι μπάτσοι συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν κανονική παρακρατική συμμορία με κυρίαρχο σκοπό τους το ξύλο, το βασανισμό και τον εξευτελισμό όσων αντιστέκονται στην κρατική, εξουσιαστική βία. Τα αντίποινα στη Νέα Σμύρνη με τον ξυλοδαρμό και το βασανισμό διαδηλωτών και κατοίκων έρχονται να συναντήσουν την πολιτική νομιμοποίηση μέσα από το διάγγελμα του πρωθυπουργού που απείλησε σύσσωμη την κοινωνική βάση της χώρας με κράτος λεβιάθαν, παρέχοντας πλήρη κάλυψη στις ασυδοσίες των μπάτσων. Οι μόνες οπισθοχωρήσεις και αναδιπλώσεις από την πλευρά του κράτους, που γίνονται πλέον αντιληπτές μέσα από τη μείωση της έντασης της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας οφείλονται στη μαχητική στάση και στους αγώνες που δίνονται σε όλα τα πεδία από όσους και όσες αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι και να υποταχθούν στην ολοκληρωτική επιβολή του κράτους και του κεφαλαίου.
Πρέπει να τονίσουμε ξανά ωστόσο ότι η προστασία από τον ιό είναι ανεξάρτητη από τις κρατικές επιταγές. Για να κατορθώσει το κοινωνικό κίνημα να συσπειρώσει τις απαραίτητες δυνάμεις
για μια νικηφόρα μάχη απέναντι στο κράτος και τα αφεντικά θα πρέπει ενόσω καθιστά σαφές ότι δεν αντιπαλεύει τις συνέπειες της πανδημίας από κοινού με το κράτος την αστυνομία και τους ιδιοκτήτες, να διαθέτει ταυτόχρονα εκείνο το επίπεδο συνείδησης ώστε να μπορεί να εφαρμόσει επιτυχημένα τα μέτρα κοινωνικής αυτοπροστασίας. Παράλληλα με την πολιτική της συμπερίληψης όλων των ανθρώπων που βρίσκονται σε ευάλωτη ή δυσμενή θέση μέσα στην πανδημία, θα πρέπει να σημειώσουμε πως για εμάς, ως αναρχικούς, οι δημόσιοι χώροι και η λεγόμενη επανοικειοποίησή τους δεν είναι λόγια του αέρα ούτε κατακτιούνται άνευ κόπων. Αντίθετα, η απάντηση στην αστυνομοκρατία και η διεκδίκηση του δημόσιου χώρου εκ νέου περνάν μέσα από τις αρχές του αλληλοσεβασμού και της αυτοοργάνωσης, καθώς θεωρούμε ότι οι άνθρωποι μπορούν να ορίσουν οι ίδιοι τις ζωές τους, συμμετέχοντας και αποτελώντας κομμάτι ενός συνόλου, μιας κοινότητας όπου ο καθένας συνδράμει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και λαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του. Ζούμε όλοι μαζί στις γειτονιές, τα πάρκα και τις πλατείες ρυθμίζοντας τις ανάγκες μας και λύνοντας τα προβλήματά μας συλλογικά, μέσα από οριζόντιες διαδικασίες. Ενάντια στην αστυνομοκρατία αλλά και τα φαινόμενα εκφυλισμού διαμορφώνουμε τη ζωή και τη γειτονιά μας με όρους αυτοοργάνωσης, αξιοπρέπειας, αλληλοβοήθειας και αλληλοσεβασμού.
Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που επιφυλάσσουν για όλους τους καταπιεσμένους οι ισχυροί αυτού του κόσμου, προτάσσουμε την αλληλεγγύη, την κοινωνική αλληλοβοήθεια και την οργάνωση όλων από τα κάτω για τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν. Συνεχίζουμε τον αγώνα για την ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης ελευθερίας και δικαιοσύνης.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 15/05. 17:00 ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΗΣ & ΓΚΑΡΜΠΟΛΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Κατάληψη Mundo Nuevo (φιλίππου & σιατίστης)
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ
ΧΩΡΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΑΓΩΝΑ
Τις τελευταίες εβδομάδες το κράτος, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την «προστασία της δημόσιας υγείας», βρήκε έναν ακόμα τρόπο να επιτεθεί στις ελευθερίες και τα δικαιώματά μας τοποθετώντας αμέτρητους μπάτσους σε πολλές γειτονιές και πλατείες της χώρας για να τις “προστατεύσει” από τον κόσμο που μέχρι πρότινος καθόταν εκεί. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνουμε για ακόμα μια φορά όλοι μας μάρτυρες της αστυνομικής και κρατικής αυθαιρεσίας, με φαινόμενα όπως: η εκδίωξη ηλικιωμένων από παγκάκια, η απομάκρυνση γονέων με μικρά παιδιά από την περιοχή της ρωμαϊκής αγοράς και η επιβολή προστίμων σε κατοίκους που απλά κάθονταν έξω από τα σπίτια τους, να αποτελούν πλέον καθημερινότητα και στην γειτονιά της Γκαρμπολά.
Εξάλλου, η προτροπή των μπάτσων προς τον κόσμο «μην κάθεστε στα παγκάκια, πηγαίνετε στα μαγαζιά» συμπυκνώνει γλαφυρά και αποκαλύπτει τί είδους χαλάρωση και ελευθερία είναι αυτή που μας επιφυλάσσει το κράτος. Είναι η επιτηρούμενη και αποστειρωμένη “ελευθερία” της κερδοφορίας, της κατανάλωσης, της αποξένωσης και του φόβου. Ενάντια σε αυτή τη συνθήκη όμως, βρισκόμαστε όλες και όλοι εμείς που δεν ανεχόμαστε οποιαδήποτε εξουσία να ορίζει το πού, το πότε και το πώς θα ζήσουμε, όλοι και όλες εμείς που δεν έχουμε την πρόθεση να ζητήσουμε άδεια για να το κάνουμε. Γνωρίζουμε ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται αλλά κατακτιέται και ασκείται στην πράξη ενάντια σε όσους και όσα την επιβουλεύονται και την απειλούν.
Το γεγονός ότι δεν ανεχόμαστε την παρουσία κατασταλτικών δυνάμεων στους δρόμους που ζούμε, εργαζόμαστε και παίζουμε εμείς και τα παιδιά μας δεν σημαίνει ότι νομιμοποιούμε και φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού και έλλειψης σεβασμού για τους άλλους. Άλλωστε θεωρούμε και τα δύο αυτά παραδείγματα, διαφορετικές εκφάνσεις του ίδιου νομίσματος που οδηγεί αναπόφευκτα στην ενδυνάμωση της εξουσίας και την υπονόμευση της ελευθερίας, και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Θέλουμε τις γειτονιές μας απαλλαγμένες όχι μόνο από τους μπάτσους αλλά και από κάθε είδους αντικοινωνική συμπεριφορά που πλήττει την ελευθερία και διαιρεί τους από τα κάτω. Και αυτό δεν μπορεί να το διασφαλίσει κανένας άλλος εκτός από εμάς τους/τις ίδιους/ίδιες με την καθημερινή μας παρουσία, αυτοοργάνωση και αδιαμεσολάβητη δράση.
Απέναντι στις επιδιώξεις των εξουσιαστών για την εγκαθίδρυση μιας κοινωνίας-νεκροταφείο όπου θα κυριαρχεί η αποξένωση, ο φόβος και η ρουφιανιά και μιας ζωής εγκλωβισμένης στο τρίπτυχο δουλειά-κατανάλωση-σπίτι, είναι καιρός να οργανωθούμε για να πάρουμε πίσω όλα όσα μας στέρησαν αλλά και να διεκδικήσουμε ακόμα περισσότερα. Να οικειοποιηθούμε τις γειτονιές, τα πάρκα και τις πλατείες μας μετατρέποντάς τα σε χώρους ελευθερίας και αλληλεγγύης· σε ζωντανές εστίες, αλληλοσεβασμού, αυτοοργάνωσης και κοινωνικής αυτοθέσμισης.
Ως Ελευθεριακός χώρος Sabot στηρίζουμε την συγκέντρωση που καλεί η Συνέλευση Κατοίκων Άνω Κέντρου ενάντια στην αστυνομοκρατία, το Σάββατο 15/5 στις 17:00, στην συμβολή των οδών Μακεδονικής Αμύνης και Γκαρμπολά.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΚΑ, ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Ελευθεριακός χώρος Sabot
