Αντικατασταλτική πορεία γειτονιάς: Να σπάσουμε τον φόβο και να αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές – 25/04

Συλλογικότητες της πόλης καλούν την Κυριακή 25/04 στην πλατεία Τερψιθέας στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης στις 12:00, σε πορεία ενάντια σε: εργασιακό μεσαίωνα, απαγορεύσεις διαληλώσεων και απεργιών, αστυνομοκρατία, καταστολή, διάλυση του δημοσίου συστήματος υγείας, λεηλασία περιβάλλοντος, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών, φτώχεια, επισφάλεια, ανεργία.
Να σπάσουμε τον φόβο και την άγρια καταστολή, που συρρικνώνουν τη ζωή μας και τα δικαιώματά μας.
Να πάρουμε πίσω της γειτονιές μας και τις πόλεις μας. Να οργανώσουμε την πάλη των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας για ψωμί, παιδεία, υγεία, ελευθερία.

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ


ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΓΙΑ ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Η επιδημία του κορωνοϊού έφερε στο προσκήνιο, τα πιο τραγικά αποτελέσματα που μπορούσε να έχει ένα διαλυμένο δημόσιο σύστημα υγείας, την ίδια στιγμή που κατέδειξε με τον πιο δραστικό τρόπο την αντικοινωνική και εκμεταλλευτική φύση του καπιταλισμού, επιταχύνοντας μία νέα περίοδο κρίσης. Από την πρώτη στιγμή της πανδημίας ήταν ξεκάθαρο ότι η υποστελέχωση των νοσοκομείων, οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, τα εξαντλητικά ωράρια του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού θα κοστίσουν σε ανθρώπινες ζωές.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί βέβαια, ότι παρά τις πομφώδεις και δακρύβρεχτες δηλώσεις της κυβέρνησης, τα επιστημονικά δεδομένα, η ανάλυση τους και τα μέτρα που αναδύονται από αυτά δεν είναι μονοσήμαντα. Δεν υπάρχει δηλαδή μία και μοναδική επιστημονική αλήθεια, αλλά πάντα μπορούν να προταθούν και να υιοθετηθούν διαφορετικά ισοδύναμα μέτρα. Στην προκειμένη, τα μέτρα που εφαρμόζονται έχουν ένα σαφές ταξικό και κατασταλτικό πρόσημο, έτσι ώστε από αυτή την κρίση να βγει ακόμα πιο ισχυροποιημένο το κεφάλαιο τη στιγμή που εμείς θα σιωπούμε απέναντι στην άγρια φτωχοποίησή μας. Έτσι, δεν μας κάνει εντύπωση το ότι η κυβέρνηση προτίμησε να ακολουθήσει απαρέγκλιτα τη ρητορική της ατομικής ευθύνης προσπαθώντας να κρύψει την εγκληματική και δολοφονική της πολιτική. Κούνάει το δάχτυλο στην κοινωνία, καταστέλει συγκεντρώσεις και πορείες, στοχοποιεί τη νεολαία την ίδια ώρα που τα νοσοκομεία καταρρέουν εξαιτίας των δικών της επιλογών. Εν ολίγοις, δεν έλαβε τα απαραίτητα μέτρα για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας το οποίο ήδη βρισκόταν υποχρηματοδοτούμενο και σε πολύ δυσμενή θέση. Αντιθέτως, επέλεξε να ξοδέψει δισεκατομμύρια ευρώ για πολεμικό εξοπλισμό, για την αστυνομία, για επιδοτήσεις στους καπιταλιστές. Την ίδια στιγμή κλείνει τα μάτια απέναντι σε εκατοντάδες κρούσματα σε χώρους εργασίας, στους οποίους, αντί να επιβάλλει μαζικά τεστ και υποχρεωτικά μέτρα προστασίας από τον ιό, αρκείται, στην καλύτερη περίπτωση, σε συστάσεις. Την ίδια στιγμή συνέχισε να μας στριμώχνει στα υπερπλήρη λεοφωρεία του ΟΑΣΘ, τη στιγμή που κατέστειλε διαμαρτυρίες που τηρούν όλα τα μέτρα προστασίας.

Η στρατηγική της κυβέρνησης τους τελευταίους μήνες είχε ως αποτέλεσμα να νοσήσουν εκατοντάδες εργαζόμενοι σε χώρους εργασίας, να εμφανιστούν εκατοντάδες κρούσματα σε φυλακές και κέντρα κράτησης, να μετατραπούν τα νοσοκομεία σε χώρους περίλθαλψης μίας ασθένειας, να ακυρώνεται η πλειοψηφία των τακτικών χειρουργείων, να νοσηλεύονται ασθενείς σε αυτοσχέδιες ΜΕΘ. Είχε ως αποτέλεσμα να φτάσουμε σήμερα να μετράμε χιλιάδες νεκρούς, 837 διασωληνωμένους και δεκάδες από αυτούς να βρίσκονται διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ.

Απέναντι σε όλα αυτά, είναι ζήτημα επιβίωσής μας, να αντιπαρατεθούμε με την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, να διεκδικήσουμε την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας με μόνιμες προσλήψεις και νέες κλίνες ΜΕΘ, καθώς και την επίταξη των ιδιωτικών κλινικών χωρίς προϋποθέσεις. Δε μπορούμε παρά να απαιτήσουμε διενέργεια δωρεάν τεστ σε όλους τους χώρους εργασίας, άμεση αποσυμφόρηση των φυλακών, κατάργηση των κέντρων κράτησης μεταναστών, δε μπορούμε παρά να αγωνιστούμε με κάθε μέσο για δωρεάν δημόσια υγεία για όλους και όλες μας, απεμπλοκή της έρευνας και της ιατρικής από τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Η επιδημία αποτέλεσε την τέλεια ευκαιρία για το κράτος και το κεφάλαιο για να περάσουν νέα αντεργατικά μέτρα και να χτυπήσουν εργατικά κεκτημένα χρόνων. Σε μια εποχή όπου η οργάνωση των ταξικών αντιστάσεων είναι ακόμα πιο δύσκολη, επιχειρούν να εγκαταστήσουν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα για να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών, ενώ η εργατική τάξη πασχίζει να τα βγάλει πέρα με τις εφορίες, τους λογαριασμούς, τις τράπεζες, τα ενοίκια. Το νομοσχέδιο για τα εργασιακά που τίθεται προς ψήφιση, ο νέος πτωχευτικός κώδικας, η ψήφιση του προϋπολογισμού φέρουν ένα κοινό μήνυμα: στη νέα οικονομική κρίση που έρχεται, τα κέρδη του κεφαλαίου θα διασωθούν με κάθε κόστος.

Οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, η μη καταβολή αποζημίωσης απόλυσης εργαζομένου σε επιχειρήσεις που κάνουν χρήση των διατάξεων του πτωχευτικού κώδικα, ο υπερδιπλασιασμός του ορίου των απλήρωτων υπερωριών, η εφαρμογή της 10ωρης εργασίας, το ψηφιακό φακέλωμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων, η περιστολή του δικαιώματος της απεργίας, από τη μία δυσχεραίνουν τις συνθήκες διαβίωσης της εργατικής τάξης, από την άλλη επιχειρούν να φιμώσουν κάθε αντίδρασή της στη νέα αυτή κανονικότητα που επιβάλλει το κεφάλαιο.

Απέναντι στη νέα πραγματικότητα που επιβάλλεται από την Ε.Ε., τον ΣΕΒ, την κυβέρνηση, οφείλουμε να μη σιωπήσουμε, αλλά να περάσουμε κι εμείς το δικό μας ξεκάθαρο μήνυμα: θέλουμε εργασία με δικαιώματα, με απολαβές που να καλύπτουν το σύνολο των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, με μείωση του χρόνου εργασίας, θέλουμε μείωση του κόστους ζωής (μεταφορές, ενέργεια, ύδρευση, ενοίκια κ.α.). Θα αγωνιστούμε ενάντια στη ψήφιση του νέου νομοσχεδίου για τα εργασιακά και την εργασιακή γαλέρα που προσπαθεί να επιβάλει, θα υπερασπιστούμε τα εργασιακά κεκτημένα χρόνων, το δικαίωμα μας σε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, θα απεργούμε και θα διαδηλώνουμε γιατί αυτό επιτάσσει το δίκιο μας, ασχέτως αν αυτό χαρακτηρίζεται από το κράτος ως “νόμιμο” ή “παράνομο. Οι εκατομμύρια φτωχοποιημένοι ξέρουμε πως τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί, πως καμία ελπίδα πλέον δεν μπορούμε να έχουμε σε “σωτήρες” και πως μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να αγωνιστούμε για τα συμφέροντά μας.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Μπροστά στην επερχόμενη αποτυχία απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης το κεφαλαίο και το κράτος του, μη θέλοντας να εγκαταλείψουν τα προνόμιά τους, αποφάσισαν να τα οχυρώσουν και να παίξουν όλα τα χαρτιά τους πάνω στην αναβάθμιση της καταστολής.

Από τον φρενήρη ρυθμό προστίμων, στην κατασκευή και καταστολή του εσωτερικού εχθρού, στο μέσο καταστολής των αγώνων των μεταναστών,στους φοιτητές και τις φοιτήτριες, στην “έμπρακτη” ανταμοιβή των γιατρών και του υγειονομικού προσωπικού, των ανέργων, των εργαζομένων, των διαδηλωτριών, η κατασταλτική στρατηγική της κυβέρνησης πήρε σάρκα και οστά το τελευταίο διάστημα.

Για το σκοπό αυτό εξέχοντα ρόλο έπαιξε ο μηχανισμός της αστυνομίας, τους 4 τελευταίους μήνες, η οποία αναδείχθηκε σε πολυεργαλείο της κυβέρνησης και του Κράτους. Η αστυνομία έχει αξιοποιηθεί τόσο πολύ και τόσο ικανοποιητικά μάλιστα, που ήταν από τα λίγα κομμάτια της κοινωνίας που όντως ανταμείφθηκε μέσα στην πανδημία, με 1000 νέες θέσεις εργασίας στα Πανεπιστήμια, με καινούργια περιπολικά, καινούργια δακρυγόνα, καινούργια αλεξίσφαιρα γιλέκα και πρώτο τραπέζι πίστα στις καθημερινές ενημερωτικές εκπομπές μέσω διαφόρων συνδικαλιστών. Η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη χώρα στον πλανήτη όπου οι συνδικαλιστές της αστυνομίας εμφανίζονται στα τηλεοπτικά πάνελ περισσότερο από τους δημοσιογράφους, τους παρουσιαστές και τους πολιτικούς.

Την ίδια στιγμή που οι συνδικαλιστές της αστυνομίας αγορεύουν στα πάνελ των εκπομπών, οι συνάδελφοι τους, επιδίδονται σε όργια καταστολής και συλλογικής ευθύνης, όπως η συνολική στοχοποίηση της γειτονιάς της Ν. Σμύρνης με δεκάδες περιστατικά αυθαιρεσίας, βασανισμών και εξευτελισμού ως αντίποινα, στην επίθεση που δέχτηκε ο μηχανόβιος της ΔΡΑΣΗ κατά τη διάρκεια της μεγαλειώδους αντικατασταλτικής πορείας που πραγματοποιήθηκε εκεί.

Η απάντηση για όλα τείνει να γίνει η αστυνομία και η καταστολή. Εκεί όπου προηγουμένως υπήρχε συναίνεση, τώρα υπάρχει μόνο η γυμνή και έντονη κρατική βία. Οι ομάδες των πραιτωριανών αλωνίζουν σε γειτονιές, έξω από σχολεία, έξω από χώρους εργασίας, έξω από πανεπιστήμια και χρησιμοποιούν το μόνο πράγμα που ξέρουν ως απάντηση για όλα, το γκλομπ.

Γιατί μόνο με την καταστολή μπορούν να καταφέρουν να βγουν κερδισμένοι και από αυτή την κρίση, οι βιομήχανοι, οι κλινικάρχες, οι εφοπλιστές, οι έμποροι όπλων, γιατί μόνο με την καταστολή μπορούν να καταφέρουν τη συνέχιση της κερδοφορίας για τα παράσιτα της αστικής τάξης, γιατί μόνο με την καταστολή μπορούν να μας βυθίσουν σε ακραία φτώχεια την ίδια στιγμή που επιδοτούν το κεφάλαιο με χρήμα της Ε.Ε., που του προετοιμάζουν νέες φοροελαφρύνσεις και που δαπανούν εξωφρενικά ποσά για την πολεμική προετοιμασία του ΝΑΤΟ και του ελληνικού κράτους, ενώ υποχρηματοδοτούν με έπαρση την υγεία, την παιδεία και την κοινωνική πρόνοια.

Παρόλα αυτά, ο κόσμος του αγώνα, τα κινήματα, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές έδειξαν και συνεχίζουν να δείχνουν πως δεν τρομοκρατούνται και συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις, ενάντια στην καταστολή, την συνεχή αστυνομική επιτήρηση και το καθεστώς ατιμωρησίας των πραιτωριανών. Αν κάτι έδειξε η μεγαλειώδης διαδήλωση της Ν. Σμύρνης, ως απάντηση στον βάρβαρο ξυλοδαρμό του αγωνιστή στην πλατεία της Ν. Σμύρνης, είναι πως ο οργανωμένος λαός δεν θα πρέπει να φοβάται να απαντήσει μαχητικά και μαζικά στην κρατική τρομοκρατία. Και πως στο ρόλο του φοβισμένου, μπορεί πάντα να βρεθεί και η αστυνομία, αλλά και αυτοί που προστατεύει.

Και φυσικά, όσο εντείνται η κοινωνική αγανάκτηση, τόσο οι παπαγάλοι της ΕΛ.ΑΣ. Εντείνουν τις προσπάθειες τους, ώστε να καμφθούν οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, με “διαρροές”, απειλές και με έναν συνεχή πόλεμο χαμηλής έντασης.

Ό, τι αντιμετωπίζουμε καθημερινά, πλέον, γύρω μας, μας επιβεβαιώνει πως το καπιταλιστικό σύστημα και τα κατασταλτικά του όργανα ήταν, είναι και θα είναι εχθρός της εργατικής τάξης, εχθρός της νεολαίας, των καταπιεσμένων και των αγωνιζομένων, ήταν, είναι και θα είναι εχθρός της ζωής, εχθρός της ελευθερίας. Μόνο οι από τα κάτω μπορούμε να σταματήσουμε την επέλασή του, παλεύοντας για μια ζωή ελεύθερη χωρίς οικονομική εκμετάλλευση και καταπίεση. Η βουβή οργή που κυκλοφορεί στους δρόμους των πόλεων να μετουσιωθεί σε αγώνα, ο φόβος να γίνει δύναμη, η εξατομίκευση να μετατραπεί σε συλλογική δράση.

Να στήσουμε δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά, να οικοδομήσουμε την λαϊκή αυτοάμυνα και οργάνωση, να περάσουμε στην ταξική αντεπίθεση!

Ο αγώνας για ψωμί, παιδεία, υγεία, ελευθερία θα ισοπεδώσει την κρατική καταστολή.

ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟ ΛΑΟ!

Ταξική Αντεπίθεση Θεσσαλονίκης (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών)


Με την εξάπλωση της πανδημίας covid19 ξέσπασε μία ακόμη έξαρση της οικονομικής κρίσης. Ο κρατικός μηχανισμός άρπαξε την ευκαιρία για να επισπεύσει μία σειρά από μέτρα τόσο προς όφελος του κεφαλαίου όσο και του κοινωνικού ελέγχου. Τα μέτρα που έχει φέρει το κράτος δεν έχουν καμία σχέση με υγειονομικά ζητήματα και την ενίσχυση του συστήματος υγείας, αλλά στοχεύουν στην πειθάρχηση και τον έλεγχο του κοινωνικού συνόλου. Κατά τη διάρκεια των λοκντάουν περνούν μία σειρά από αντιδραστικούς νόμους (πτωχευτικός κώδικας, αντεργατικός νόμος, νόμος Κεραμέως, νόμος λογοκρισίας και καταστολής για την ελεύθερη έκφραση στην τέχνη, κα), ενώ ταυτόχρονα το κράτος φρόντισε να ορίσει ως νούμερο ένα «υγειονομικούς κινδύνους» και να καταστείλει όποια κινητοποίηση εναντιώνονταν στις πολιτικές του.

Δεν υπάρχει καμία ουσιαστική μέριμνα για τους εκμεταλλευόμενους, πόσο μάλλον για τους υγειονομικούς και την ενίσχυση του δημοσίου συστήματος υγείας. Απλήρωτες και ατελείωτες εφημερίες, οι ΜΕΘ λιγοστές για τις ανάγκες της κοινωνίας, μεταθέσεις σε πόστα χωρίς την απαραίτητη κατάρτιση, καμία μόνιμη πρόσληψη υγειονομικού προσωπικού. Η κρατική αυθαιρεσία έχει γίνει ο κανόνας και οδηγεί στο θάνατο ακόμα περισσότερα κομμάτια της τάξης μας. Με σταθερά βήματα που αποσκοπούν στην εξαθλίωση των εκμεταλλευόμενων, το κράτος πλασάρει απολύσεις, λιγότερα και μικρότερα μεροκάματα και ευελιξία στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Ταυτόχρονα, τα νοίκια, οι λογαριασμοί και τα έξοδα βασικών βιοτικών αναγκών τρέχουν, ενώ η παροχή επιδομάτων από την πλευρά της κυβέρνησης για να ρίξει στάχτη στα μάτια των εκμεταλλευόμενων δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά.

Όλες αυτές οι πολιτικές έχουν σαν αποτέλεσμα να υπάρχει αναβρασμός και διάθεση για αγώνα στα κομμάτια τις κοινωνίας που καταπιέζονται. Πιο συγκεκριμένα, οι φοιτητ(ρι)ές έχουν οργανωθεί και μέσα από πολύ δυναμικές κινητοποιήσεις και αδιαμεσολάβητους αγώνες αντιστέκονται στον αντιεκπαιδευτικό νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη. Έναν νόμο που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς για τους φτωχότερους μαθητές, καλεί την αστυνομία να στρατοπεδεύσει μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων, φέρνει πειθαρχικά/κυρώσεις για τις αντιστάσεις των φοιτητών και μέσα από την χρόνια υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στρώνει το έδαφος για τις εταιρείες και τα συμφέροντα τους ή στρέφει όσους/ες έχουν να πληρώσουν στην ιδιωτική εκπαίδευση .Ταυτόχρονα, το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που είναι προ των πυλών, μεταξύ άλλων καταργεί το 8ωρο, φέρνει φακέλωμα των σωματείων και εργαζομένων και κάνει ακόμα πιο δύσκολη την κήρυξη απεργιών. Ήδη σωματεία και φορείς βρίσκονται σε αγωνιστική τροχιά για το μπλοκάρισμα αυτού του νομοσχεδίου που θα φέρει την εργατική τάξη αιώνες πίσω.

Ένα ακόμα σημαντικό ζήτημα είναι ο αποκλεισμός από το δημόσιο χώρο που επιχειρεί το κράτος. Με την σχεδόν παγκόσμια πρωτοτυπία αποστολής sms για την οποιαδήποτε μετακίνηση, επιβολή προστίμων μεγαλύτερων από το μισό του κατώτατου μισθού και τις αστυνομικές επιχειρήσεις, το κράτος προσπαθεί να αποκόψει την πρόσβαση μας στο δημόσιο χώρο. Από την άλλη μεγάλο μέρος του δημόσιου χώρου έχει εμπορευματοποιηθεί στα χέρια των επιχειρήσεων όπως είδαμε και μετά το πρώτο lockdown με τις πλατείες γεμάτες τραπεζοκαθίσματα έτοιμες για τουριστική/εμπορική αξιοποίηση περιορίζοντας τη κίνηση όσων ή δεν είχαν ή δεν ήθελαν να μεσολαβήσει το χρήμα σε μια τους βόλτα.

Για εμάς, οι πλατείες, τα πάρκα, οι παιδικές χαρές είναι σημεία συνάντησης και ζύμωσης μεταξύ των ανθρώπων. Είναι σημεία όπου μοιραζόμαστε τις ανάγκες μας, αλληλεπιδρούμε, οργανώνουμε τους αγώνες μας. Οι δημόσιοι χώροι είναι σημεία προσβάσιμα στην κοινωνική βάση και σαν τέτοια τα φροντίζουμε και τα υπερασπιζόμαστε, με σεβασμό ο ένας στην άλλην (και μακριά από λογικές κανιβαλισμού μεταξύ μας), προς τους κατοίκους, τους γείτονες να βρούμε τρόπους να οργανώσουμε συλλογικά τον ελεύθερο χρόνο και τις αντιστάσεις μας.

Αντίθετα το κράτος χαρακτηρίζει τις πλατείες αλλά και τις ανθρώπινες σχέσεις που υπάρχουν σε αυτές υγειονομική “απειλή”, την ώρα που δεν δίνει δεκάρα για τα ΜΜΜ που στοιβάζεται τόσος κόσμος και για τα εργασιακά κάτεργα με πολύ μεγάλο αριθμό κρουσμάτων και νεκρών. Σπάζοντας το αφήγημα της “ατομικής ευθύνης” για τη διασπορά του ιού, συνεχίζουμε να οικειοποιούμαστε τους δημόσιους χώρους και να οξύνουμε τις αντιστάσεις και τους αγώνες μας, τηρώντας ταυτόχρονα όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, όχι επειδή μας τα επιβάλει το κράτος ή οποιαδήποτε κυβερνητική φωνή, αλλά σαν κομμάτι της κοινωνικής αυτοπροστασίας και της αλληλεγγύης μεταξύ μας.

Η αναζοπύρωση της οικονομικής κρίσης που επιτάχυνε η πανδημία θα μας φέρει αντιμέτωπους/ες με χειρότερες συνθήκες εργασίας, θα εντείνει τους αποκλεισμούς από ένα ήδη καταρακωμένο δημόσιο σύστημα υγείας, με τα νοίκια και τους λογαριασμούς να τρέχουν και με λιγότερες ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες. Είναι στο χέρι μας να δομήσουμε νέες αντιστάσεις για τη βελτίωση της καθημερινότητάς μας, να οργανωθούμε στη βάση μας στις γειτονιές και στους χώρους εργασίας, να στηρίξουμε τους αγώνες που δίνονται, να μην αφήσουμε την ικανοποίηση των αναγκών μας σε “ειδικούς” και “αυθεντίες”, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας!

αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός/ pyranthos.org


Η πανδημία για την κυριαρχία ήταν μια ευκαιρία να επιτεθεί και να εξαθλιώσει την κοινωνική βάση, περιμένοντας να μην υπάρξει αντίδραση.

Εργασιακός μεσαίωνας, απαγορεύσεις διαληλώσεων και απεργιών, αστυνομοκρατία, καταστολή, διάλυση του δημοσίου συστήματος υγείας, λεηλασία περιβάλλοντος, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών, φτώχεια, επισφάλεια, ανεργία.

Για εμάς, είναι ξεκάθαρο ότι δε χωράμε στο σάπιο σύστημα τους.

Στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια, στους χώρους εργασίας οργανωνόμαστε απο τα κάτω για να αντισταθούμε στην θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου.

Για έναν κόσμο χωρίς τάξεις, ανισσότητες, πολέμους

Όπου όλα είναι για όλ@ μας

Αντίσταση-αυτοοργάνωση-αλληλεγγύη

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Α.Σ.Pueblo


Συγκέντρωση/πορεία γειτονιάς: Κυριακή 25/4 στις 12:00, πλατεία Τερψιθέας (Άνω Πόλη)

Ενάντια στον εντεινόμενο κρατικό έλεγχο και στην συνεχή υποβάθμιση των ζωών μας

– ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ

– ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ

– ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΛΟΙΟ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

 

Αντιεξουσιαστική Κίνηση

Μοιραστείτε το άρθρο