Πρώτη συνάντηση για συντονισμό δράσης συλλόγων μεταπτυχιακών φοιτητών & υποψηφίων διδακτόρων-ισσων ΑΠΘ

Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο το μεσημέρι η πρώτη ανοιχτή συνέλευση συντονισμού συλλόγων μεταπτυχιακών φοιτητών και υποψηφίων διδακτόρων-ισσων ΑΠΘ. Στα γρασίδια της Φιλοσοφικής αντάλλαξαν απόψεις για τα κοινά προβλήματα, τις διεκδικήσεις, αλλά και τα αναγκαία μέσα πάλης μέλη από 3 ενεργούς συλλόγους, 2 υπό διαμόρφωση και πολλοί φοιτητές και φοιτήτριες. Σκοπός της πρώτης αυτής συνάντηση είναι η μονιμοποίηση του συντονισμού μεταξύ των συλλόγων με στόχο να προστεθούν στην πορεία κι άλλοι σύλλογοι και “να δοθεί χώρος για έκφραση και δράση στο σύνολο των συναδέλφων/ισσων”, όπως σημειώνουν και οι ίδιοι διοργανωτές.
Το επόμενο ραντεβού έχει οριστεί για την επόμενη Κυριακή 18 Απρίλη στις 12:00 στα γρασιδια της φιλοσοφικής.
Στο πρώτο κάλεσμα τους ο Σύλλογος Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υπ. Διδακτόρων Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ και Σύλλογος Μεταπτυχιακών Φοιτητών/τριών και Υποψήφιων Διδακτόρων, ΠΤΔΕ, ΑΠΘ σημείωναν:

Ενάντια στον Αντιδραστικό Νόμο
Οργανώνουμε τις Ανάγκες μας!
Η συγκυρία που διανύουμε είναι εκρηκτική για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα πανεπιστήμια είναι πάνω από ένα χρόνο κλειστά με τις ευθύνες να βαραίνουν αποκλειστικά την κυβέρνηση που εμμονικά αρνείται να πάρει μέτρα ενίσχυσης του συστήματος υγείας για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η πανδημία. Αντιθέτως εκμεταλλευόμενη την κατάσταση έφερε και ψήφισε το νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, που προβλέπει μεταξύ άλλων μείωση των εισακτέων, πανεπιστημιακή αστυνομία, πειθαρχικά κ.ά.
Ο αντιδραστικός νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη αποτελεί τομή στην κατασταλτική/πειθαρχική κρατική διαχείριση της τριτοβάθμιας και δίνει συνέχεια στην υποβάθμιση του Δημόσιου, Δωρεάν, Μαζικού χαρακτήρα του Πανεπιστημίου (Νόμοι Διαμαντοπούλου, Αρβανιτόπουλου, Γαβρόγλου). Όλα τα μέρη της ακαδημαϊκής κοινότητας έχουν πάρει θέση ενάντια στον επικίνδυνο νόμο, αυτό όμως που σήμερα κρίνεται είναι η ανάληψη συγκεκριμένων δράσεων για την κατάργηση του και το μπλοκάρισμα παράλληλα της εφαρμογής του.
Στο ΑΠΘ το προηγούμενο διάστημα η σύγκρουση του φοιτητικού κινήματος και των μαχόμενων κομματιών της ακαδημαϊκής κοινότητας με την κυβέρνηση πήρε εξαιρετικά οξυμένα χαρακτηριστικά. Οι δυο εισβολές των δυνάμεων καταστολής στο campus, που συνοδεύτηκαν από εξοργιστικές εικόνες αστυνομικής βίας και αδικαιολόγητες συλλήψεις φοιτητ(ρι)ών, πέτυχαν τα αντίθετα από εκείνα που προσδοκούσε η κυβέρνηση. Οι αντιστάσεις δεν κάμφθηκαν αλλά εντάθηκαν παίρνοντας πολύμορφα χαρακτηριστικά με μαζικότατες πορείες στο κέντρο της πόλης, επανοικειοποίηση του πανεπιστημιακού χώρου που σφύζει πλέον από ζωή, μαζικές συνελεύσεις, αντι-μαθήματα αλλά και καλλιτεχνικές δράσεις.
Μέσα σε αυτό το κλίμα παρατηρήσαμε με χαρά και αισιοδοξία κινητικότητα εντός των σχολών σε μία ζώνη μέχρι τώρα «αόρατη», σε εκείνη που ανήκουμε και εμείς δηλαδή των μεταπτυχιακών φοιτητ(ρι)ών και υποψηφίων διδακτόρων-ισσών. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε τους όρους σπουδών και εργασίας μας διαρκώς να δυσχεραίνουν. Το ένα μετά το άλλο τα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών όριζαν δίδακτρα ως κόστος φοίτησης περιορίζοντας έτσι δραματικά το εύρος των κοινωνικών ομάδων που θα μπορούσαν να σπουδάσουν σε αυτά. Όσον αφορά την έρευνα τα κονδύλια που δίδονται από το υπουργείο είναι ελάχιστα και ειδικά στις ανθρωπιστικές επιστήμες μηδαμινά, παρ’όλα αυτά η κυβέρνηση επέλεξε να κόψει 30.000.000 ευρώ από τον συγκεκριμένο κλάδο και να τα διαθέσει για την πανεπιστημιακή αστυνομία, δείχνοντας πόσο ενδιαφέρεται για τις νέες και νέους επιστήμονες. Τους ίδους/ες επιστήμονες/ισσες που δουλεύουν χωρίς μισθό και δικαιώματα για πολλά χρόνια, στηρίζοντας μόνοι/ες την ερεύνα τους. Παράλληλα οι ρυθμοί σπουδών για όλες τις κλίμακες διαρκώς εντατικοποιούνται, ναρκοθετώντας δραματικά τους όρους διαβίωσης όλων των συναδέλφων-ισσών, καλλιεργώντας ταυτόχρονα τον άκρατο ατομικισμό που αποτρέπει τη συλλογική επιστημονική εργασία και τα λαμπρά αποτελέσματα που μπορεί να φέρει.
Οι αντιστάσεις μέχρι τώρα ήταν σποραδικές, μεμονωμένες και σπάνια μπορούσαν να μετρήσουν απτές νίκες. Οι σύλλογοι που υπήρχαν ήταν λίγοι και οι περισσότεροι εξ αυτών υπολειτουργούσαν. Το τελευταίο όμως διάστημα διάφορες αυθόρμητες πρωτοβουλίες στήνονταν ανά τμήμα με μεταπτυχιακούς φοιτητ(ρι)ές και υποψήφιους διδάκτορές-ίσσες να επιχειρούν να οργανωθούν, ώστε να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, από το άνοιγμα των βιβλιοθηκών μέχρι τη κατάργηση των διδάκτρων και την επαναλειτουργία σχολών και εργαστηρίων, για να μην γίνει η τηλεκπαίδευση κανονικότητα. Με αυτά τα δεδομένα και μοιραζόμενοι κοινές ανάγκες και ανησυχίες πήραμε το θάρρος να καλέσουμε σε ανοιχτή συνέλευση ώστε ο αγώνας μας από εδώ και πέρα να συντονιστεί. Παρά τις εξειδικεύσεις που υπάρχουν σε ζητήματα ανά σχολή, υπάρχουν μάχες που μπορούμε και πρέπει να δώσουμε από κοινού ώστε να πετύχουμε τα μέγιστα αποτελέσματα. Να καταγράψουμε συλλογικά τις διεκδικήσεις και να πράξουμε αντίστοιχα. Μέχρι τώρα οι όροι με τους όποιους λειτουργούσαμε στους χώρους σπουδών και εργασίας μας καθορίζονταν μονομερώς από άλλους, ήρθε η σειρά μας να μπούμε στο παιχνίδι!

Μοιραστείτε το άρθρο